Ψαλμοί
Μικτὰμ τοῦ Δαβίδ.
16 Φύλαξόν με, Θεέ, διότι ἐπὶ σὲ ἤλπισα.
2 Σὺ ψυχή μου, εἶπας πρὸς τὸν Κύριον, Σὺ εἶσαι ὁ Κύριός μου·
ἡ ἀγαθότης μου δὲν ἐκτείνεται εἰς σέ·
3 ᾿Αλλ᾿ εἰς τοὺς ἁγίους τοὺς ὄντας ἐν τῇ γῇ
καὶ εἰς τοὺς ἐξαιρέτους, εἰς τοὺς ὁποίους εἶναι ὅλη μου ἡ εὐχαρίστησις.
4 Οἱ πόνοι τῶν τρεχόντων κατόπιν ἄλλων θεῶν θέλουσι πολλαπλασιασθῆ·
ἐγὼ δὲν θέλω προσφέρει τὰς ἐξ αἵματος σπονδὰς αὐτῶν,
οὐδὲ θέλω λάβει εἰς τὰ χείλη μου τὰ ὀνόματα αὐτῶν.
5 Ὁ Κύριος εἶναι ἡ μερὶς τῆς κληρονομίας μου καὶ τοῦ ποτηρίου μου·
σὺ διαφυλάττεις τὸν κλῆρόν μου.
6 Αἱ μερίδες μου ἔπεσον εἰς τόπους τερπνούς·
ἔλαβον ὡραιοτάτην κληρονομίαν.
7 Θέλω εὐλογεῖ τὸν Κύριον τὸν νουθετήσαντά με·
ἔτι καὶ ἐν καιρῷ νυκτὸς μὲ διδάσκουσιν οἱ νεφροὶ μου.
8 ᾿Ενώπιόν μου εἶχον τὸν Κύριον διαπαντός·
διότι εἶναι ἐκ δεξιῶν μου, διὰ νὰ μή σαλευθῶ.
9 Διὰ τοῦτο εὐφράνθη ἡ καρδία μου καὶ ἠγαλλίασεν ἡ γλῶσσά μου·
ἔτι δὲ καὶ ἡ σὰρξ μου θέλει ἀναπαυθῆ ἐπ᾿ ἐλπίδι.
10 Διότι δὲν θέλεις ἐγκαταλείψει τὴν ψυχήν μου ἐν τῷ Άδῃ,
οὐδὲ θέλεις ἀφήσει τὸν Ὅσιόν σου νὰ ἵδῃ διαφθοράν.
11 ᾿Εφανέρωσας εἰς ἐμὲ τὴν ὁδὸν τῆς ζωῆς·
χορτασμὸς εὐφροσύνης εἶναι τὸ πρόσωπόν σου·
τερπνότητες εἶναι διαπαντὸς ἐν τῇ δεξιᾷ σου.