Ιερεμίας

23 Οὐαὶ εἰς τοὺς ποιμένας τοὺς φθείροντας καὶ διασκορπίζοντας τὰ πρόβατα τῆς βοσκῆς μου, λέγει Κύριος. 2 Διὰ τοῦτο οὕτω λέγει Κύριος, ὁ Θεὸς τοῦ Ἰσραήλ, κατὰ τῶν ποιμένων, οἵτινες ποιμαίνουσι τὸν λαὸν μου. Σεῖς διεσκορπίσατε τὰ πρόβατά μου καὶ ἀπεδιώξατε αὐτὰ καὶ δὲν ἐπεσκέφθητε αὐτά· ἰδού, ἐγὼ θέλω ἐπισκεφθῆ ἐφ᾿ ὑμᾶς τὴν κακίαν τῶν ἔργων ὑμῶν, λέγει Κύριος. 3 Καὶ ἐγὼ θέλω συνάξει τὸ ὑπόλοιπον τῶν προβάτων μου ἐκ πάντων τῶν τόπων, ὅπου ἐδίωξα αὐτά, καὶ θέλω ἐπιστρέψει αὐτὰ πάλιν εἰς τὰς βοσκὰς αὐτῶν, καὶ θέλουσι καρποφορήσει καὶ πληθυνθῆ· 4 καὶ θέλω καταστήσει ποιμένας ἐπ᾿ αὐτὰ καὶ θέλουσι ποιμαίνει αὐτά· καὶ δὲν θέλουσι φοβηθῆ πλέον οὐδὲ τρομάξει οὐδὲ ἐκλείψει, λέγει Κύριος.

5 Ἰδού, ἔρχονται ἡμέραι, λέγει Κύριος, καὶ θέλω ἀνεγείρει εἰς τὸν Δαβὶδ βλαστὸν δίκαιον, καὶ βασιλεὺς θέλει βασιλεύσει καὶ εὐημερήσει καὶ ἐκτελέσει κρίσιν καὶ δικαιοσύνην ἐπὶ τῆς γῆς. 6 ᾿Εν ταῖς ἡμέραις αὐτοῦ ὁ Ἰούδας θέλει σωθῆ καὶ ὁ Ἰσραήλ θέλει κατοικήσει ἐν ἀσφαλείᾳ· καὶ τοῦτο εἶναι τὸ ὄνομα αὐτοῦ, μὲ τὸ ὁποῖον θέλει ὀνομασθῆ, Ὁ Κύριος ἡ δικαιοσύνη ἡμῶν. 7 Διὰ τοῦτο, ἰδοὺ, ἔρχονται ἡμέραι, λέγει Κύριος, καὶ δὲν θέλουσιν εἰπεῖ πλέον, Ζῇ ὁ Κύριος, ὅστις ἀνήγαγε τοὺς υἱοὺς Ἰσραήλ ἐκ γῆς Αἰγύπτου· 8 ἀλλά, Ζῇ ὁ Κύριος, ὅστις ἀνήγαγε καὶ ὅστις ἔφερε τὸ σπέρμα τοῦ οἴκου Ἰσραήλ ἐκ τῆς γῆς τοῦ βορρᾶ καὶ ἐκ πάντων τῶν τόπων, ὅπου εἶχα διώξει αὐτούς· καὶ θέλουσι κατοικήσει ἐν τῇ γῇ αὑτῶν.

9 Ἕνεκεν τῶν προφητῶν ἡ καρδία μου συντρίβεται ἐντὸς μου· σαλεύονται πάντα τὰ ὀστᾶ μου· εἶμαι ὡς ἄνθρωπος μεθύων καὶ ὡς ἄνθρωπος συνεχόμενος ὑπὸ οἴνου, ἐξ αἰτίας τοῦ Κυρίου καὶ ἐξ αἰτίας τῶν λόγων τῆς ἁγιότητος αὐτοῦ. 10 Διότι ἡ γῆ εἶναι πλήρης μοιχῶν· διότι ἐξ αἰτίας τοῦ ὅρκου πενθεῖ ἡ γῆ· ἐξηράνθησαν αἱ βοσκαὶ τῆς ἐρήμου καὶ ἡ ὁδὸς αὐτῶν ἔγεινε πονηρὰ καὶ ἡ δύναμις αὐτῶν ἄδικος. 11 Διότι καὶ ὁ προφήτης καὶ ὁ ἱερεὺς ἐμολύνθησαν· ναί, ἐν τῷ οἴκῳ μου εὕρηκα τὰς ἀσεβείας αὐτῶν, λέγει Κύριος. 12 Διὰ τοῦτο ἡ ὁδὸς αὐτῶν θέλει εἶσθαι εἰς αὐτοὺς ὡς ὀλίσθημα ἐν τῷ σκότει· θέλουσιν ὠθηθῆ καὶ πέσει ἐν αὐτῇ· διότι θέλω φέρει κακὸν ἐπ᾿ αὐτοὺς ἐν τῷ ἐνιαυτῷ τῆς ἐπισκέψεως αὐτῶν, λέγει Κύριος. 13 Εἶδον μὲν ἀφροσύνην ἐν τοῖς προφήταις τῆς Σαμαρείας. προεφήτευσαν διὰ τοῦ Βάαλ καὶ ἐπλάνων τὸν λαὸν μου τὸν Ἰσραήλ. 14 ἀλλ᾿ ἐν τοῖς προφήταις τῆς Ἱερουσαλήμ εἶδον φρίκην· μοιχεύουσι καὶ περιπατοῦσιν ἐν ψεύδει καὶ ἐνισχύουσι τὰς χεῖρας τῶν κακούργων, ὥστε οὐδεὶς ἐπιστρέφει ἀπὸ τῆς κακίας αὑτοῦ· πάντες οὗτοι εἶναι εἰς ἐμὲ ὡς Σόδομα καὶ οἱ κάτοικοι αὐτῆς ὡς Γόμορρα.

15 Διὰ τοῦτο οὕτω λέγει ὁ Κύριος τῶν δυνάμεων κατὰ τῶν προφητῶν· Ἰδού, ἐγὼ θέλω ψωμίσει αὐτοὺς ἀψίνθιον καὶ θέλω ποτίσει αὐτοὺς ὕδωρ χολῆς· διότι ἐκ τῶν προφητῶν τῆς Ἱερουσαλήμ ἐξῆλθεν ὁ μολυσμὸς εἰς ἅπαντα τὸν τόπον. 16 Οὕτω λέγει ὁ Κύριος τῶν δυνάμεων· Μή ἀκούετε τοὺς λόγους τῶν προφητῶν τῶν προφητευόντων εἰς ἐσᾶς· οὗτοι σᾶς κάμνουσι ματαίους· λαλοῦσιν ὀράσεις ἀπὸ τῆς καρδίας αὑτῶν, οὐχὶ ἀπὸ στόματος Κυρίου. 17 Λέγουσι πάντοτε πρὸς τοὺς καταφρονοῦντάς με, Ὁ Κύριος εἶπεν, Εἰρήνη θέλει εἶσθαι εἰς ἐσᾶς· καὶ λέγουσι πρὸς πάντα περιπατοῦντα κατὰ τὰς ὀρέξεις τῆς καρδίας αὑτοῦ, Δὲν θέλει ἐλθεῖ κακὸν ἐφ᾿ ὑμᾶς· 18 διότι τίς παρεστάθη ἐν τῇ βουλῇ τοῦ Κυρίου καὶ εἶδε καὶ ἤκουσε τὸν λόγον αὐτοῦ; τίς ἐπρόσεξεν εἰς τὸν λόγον αὐτοῦ καὶ ἤκουσεν; 19 Ἰδού, ἀνεμοστρόβιλος παρὰ Κυρίου ἐξῆλθε μὲ ὁρμήν, καὶ ἀνεμοστρόβιλος ὁρμητικὸς θέλει ἐξορμήσει ἐπὶ τὴν κεφαλήν τῶν ἀσεβῶν. 20 Ὁ θυμὸς τοῦ Κυρίου δὲν θέλει ἀποστρέψει ἑωσοῦ ἐκτελέσῃ καὶ ἑωσοῦ κάμῃ τοὺς στοχασμοὺς τῆς καρδίας αὑτοῦ· ἐν ταῖς ἐσχάταις ἡμέραις θέλετε νοήσει τοῦτο ἐντελῶς. 21 Δὲν ἀπέστειλα τοὺς προφήτας τούτους καὶ αὐτοὶ ἔτρεξαν· δὲν ἐλάλησα πρὸς αὐτοὺς καὶ αὐτοὶ προεφήτευσαν· 22 ἀλλ᾿ ἐὰν ἤθελον παρασταθῆ ἐν τῇ βουλῇ μου, τότε ἤθελον κάμει τὸν λαὸν μου νὰ ἀκούσῃ τοὺς λόγους μου, καὶ ἤθελον ἀποστρέψει αὐτοὺς ἀπὸ τῆς πονηρᾶς ὁδοῦ αὐτῶν καὶ ἀπὸ τῆς κακίας τῶν ἔργων αὐτῶν. 23 Θεὸς ἐγγύθεν εἶμαι ἐγώ, λέγει Κύριος, καὶ οὐχὶ Θεὸς μακρόθεν; 24 Δύναταί τις νὰ κρυφθῇ ἐν κρυφίοις τόποις καὶ ἐγὼ νὰ μή ἴδω αὐτόν; λέγει Κύριος. Δὲν πληρῶ ἐγὼ τὸν οὐρανὸν καὶ τὴν γῆν; λέγει Κύριος. 25 Ἤκουσα τί λέγουσιν οἱ προφῆται, οἱ προφητεύοντες ἐν τῷ ὀνόματί μου ψεῦδος, λέγοντες, Εἶδον ἐνύπνιον, εἶδον ἐνύπνιον. 26 Ἕως πότε θέλει εἶσθαι τοῦτο ἐν τῇ καρδίᾳ τῶν προφητῶν τῶν προφητευόντων ψεῦδος; ναί, προφητεύουσι τὰς ἀπάτας τῆς καρδίας αὑτῶν· 27 οἵτινες στοχάζονται νὰ κάμωσι τὸν λαὸν μου νὰ λησμονήσῃ τὸ ὄνομά μου, διὰ τῶν ἐνυπνίων αὐτῶν τὰ ὁποῖα διηγοῦνται ἕκαστος πρὸς τὸν πλησίον αὑτοῦ, καθὼς ἐλησμόνησαν οἱ πατέρες αὐτῶν τὸ ὄνομά μου διὰ τὸν Βάαλ. 28 Ὁ προφήτης εἰς τὸν ὁποῖον εἶναι ἐνύπνιον, ἄς διηγηθῇ τὸ ἐνύπνιον· καὶ ἐκεῖνος, εἰς τὸν ὁποῖον εἶναι ὁ λόγος μου, ἄς λαλήσῃ τὸν λόγον μου ἐν ἀληθείᾳ. Τί εἶναι τὸ ἄχυρον πρὸς τὸν σῖτον; λέγει Κύριος. 29 Δὲν εἶναι ὁ λόγος μου ὡς πῦρ; λέγει ὁ Κύριος· καὶ ὡς σφύρα κατασυντρίβουσα τὸν βράχον;

30 Διὰ τοῦτο, ἰδού, ἐγὼ εἶμαι ἐναντίον τῶν προφητῶν, λέγει Κύριος, οἵτινες κλέπτουσι τοὺς λόγους μου, ἕκαστος ἀπὸ τοῦ πλησίον αὑτοῦ. 31 Ἰδού, ἐγὼ εἶμαι ἐναντίον τῶν προφητῶν, λέγει Κύριος, οἵτινες κινοῦσι τὰς γλώσσας αὑτῶν καὶ λέγουσιν, Αὐτὸς λέγει. 32 Ἰδού, ἐγὼ εἶμαι ἐναντίον τῶν προφητευόντων ἐνύπνια ψευδῆ, λέγει Κύριος, οἵτινες διηγοῦνται αὐτὰ καὶ πλανῶσι τὸν λαὸν μου μὲ τὰ ψεύδη αὑτῶν καὶ μὲ τὴν ἀφροσύνην αὑτῶν· ἐνῷ ἐγὼ δὲν ἀπέστειλα αὐτοὺς οὐδὲ προσέταξα αὐτούς· διὰ τοῦτο οὐδόλως θέλουσιν φελήσει τὸν λαὸν τοῦτον, λέγει Κύριος. 33 Καὶ ἐὰν ὁ λαὸς οὗτος ἤ ὁ προφήτης ἤ ὁ ἱερεὺς σὲ ἐρωτήσωσι, λέγοντες, Τί εἶναι τὸ φορτίον τοῦ Κυρίου; τότε θέλεις εἰπεῖ πρὸς αὐτούς, Τί τὸ φορτίον; θέλω βεβαίως σᾶς ἐγκαταλείψει, λέγει Κύριος. 34 Τὸν δὲ προφήτην καὶ τὸν ἱερέα καὶ τὸν λαόν, ὅστις εἴπῃ, Τὸ φορτίον τοῦ Κυρίου, ἐγὼ βεβαίως θέλω παιδεύσει τὸν ἄνθρωπον ἐκεῖνον καὶ τὸν οἶκον αὐτοῦ. 35 Οὕτω θέλετε εἰπεῖ, ἕκαστος πρὸς τὸν πλησίον αὑτοῦ καὶ ἕκαστος πρὸς τὸν ἀδελφὸν αὑτοῦ· Τί ἀπεκρίθη ὁ Κύριος; καί, Τί ἐλάλησεν ὁ Κύριος; 36 Καὶ φορτίον Κυρίου δὲν θέλετε ἀναφέρει πλέον· ἐπειδή τὸ φορτίον θέλει εἶσθαι εἰς ἕκαστον ὁ λόγος αὐτοῦ· διότι διεστρέψατε τοὺς λόγους τοῦ Θεοῦ τοῦ ζῶντος, τοῦ Κυρίου τῶν δυνάμεων, τοῦ Θεοῦ ἡμῶν. 37 Οὕτω θέλεις εἰπεῖ πρὸς τὸν προφήτην· Τί σοὶ ἀπεκρίθη ὁ Κύριος; καί, Τί ἐλάλησεν ὁ Κύριος; 38 ᾿Αλλ᾿ ἐπειδή λέγετε, Τὸ φορτίον τοῦ Κυρίου, διὰ τοῦτο οὕτω λέγει Κύριος· ᾿Επειδή λέγετε τὸν λόγον τοῦτον, Τὸ φορτίον τοῦ Κυρίου, ἐγὼ δὲ ἀπέστειλα πρὸς ἐσᾶς, λέγων, δὲν θέλετε λέγει, Τὸ φορτίον τοῦ Κυρίου· 39 διὰ τοῦτο, ἰδού, ἐγὼ θέλω σᾶς λησμονήσει παντελῶς καὶ θέλω ἀπορρίψει ὑμᾶς καὶ τὴν πόλιν τὴν ὁποίαν ἔδωκα εἰς ὑμᾶς καὶ εἰς τοὺς πατέρας ὑμῶν, ἀπὸ προσώπου μου· 40 καὶ θέλω φέρει ἐφ᾿ ὑμᾶς ὄνειδος αἰώνιον, καὶ καταισχύνην αἰώνιον, ἥτις δὲν θέλει λησμονηθῆ.