Ναούμ
3 Οὐαὶ εἰς τὴν πόλιν τῶν αἱμάτων· ὅλη εἶναι πλήρης ψεύδους καὶ ἁρπαγῆς· τὸ θήραμα δὲν ἀπολείπει. 2 Φωνή μαστίγων ἀκούεται καὶ φωνή θορύβου τροχῶν καὶ ἵππων ὁρμώντων καὶ ἁρμάτων ἀναπηδώντων, 3 ἱππέως ἀναβαίνοντος καὶ ῥομφαίας στιλβούσης καὶ λόγχης ἐξαστραπτούσης, καὶ πλῆθος τραυματιζομένων καὶ μέγας ἀριθμὸς πτωμάτων, καὶ δὲν εἶναι τέλος τῶν πτωμάτων· προσκόπτουσιν εἰς τὰ πτώματα αὐτῶν· 4 ἀπὸ τοῦ πλήθους τῶν πορνειῶν τῆς θελκτικῆς πόρνης, τῆς ἐμπείρου εἰς γοητείας, ἥτις πωλεῖ ἔθνη διὰ τῶν πορνειῶν αὑτῆς καὶ φυλὰς διὰ τῶν γοητειῶν αὑτῆς. 5 Ἰδού, ἐγὼ εἶμαι ἐναντίον σου, λέγει ὁ Κύριος τῶν δυνάμεων· καὶ θέλω ἀνασηκώσει τὰ κράσπεδά σου ἐπὶ τὸ πρόσωπόν σου, καὶ θέλω δείξει εἰς τὰ ἔθνη τὴν αἰσχύνην σου καὶ εἰς τὰ βασίλεια τὴν ἀτιμίαν σου. 6 Καὶ θέλω ῥίψει βδελυρὰν ἀκαθαρσίαν ἐπὶ σὲ καὶ θέλω σὲ καταισχύνει καὶ θέλω σὲ καταστήσει εἰς θέαμα. 7 Καὶ πάντες οἱ βλέποντές σε θέλουσι φεύγει ἀπὸ σοῦ καὶ θέλουσι λέγει, Ἡ Νινευή ἠρημώθη· τίς θέλει συλλυπηθῆ αὐτήν; πόθεν θέλω ζητήσει παρηγορητὰς διὰ σέ; 8 εἶσαι καλητέρα τῆς Νὼ ᾿Αμμών, τῆς κειμένης μεταξὺ τῶν ποταμῶν, τῆς περικυκλουμένης ἀπὸ ὑδάτων, τῆς ὁποίας προμαχῶν ἦτο ἡ θάλασσα καὶ τεῖχος αὐτῆς τὸ πέλαγος; 9 Ἡ Αἰθιοπία ἦτο ἡ ἰσχὺς αὐτῆς καὶ ἡ Αἴγυπτος καὶ ἄλλοι ἀπέραντοι· ἡ Φοὺθ καὶ οἱ Λίβυες ἦσαν οἱ βοηθοὶ σου. 10 ᾿Αλλὰ καὶ αὐτή μετῳκίσθη, ὑπῆγεν εἰς αἰχμαλωσίαν, τὰ δὲ νήπια αὐτῆς συνετρίφθησαν ἐπὶ τῶν ἄκρων πασῶν τῶν ὁδῶν· καὶ ἔρριψαν κλήρους ἐπὶ τοὺς ἐνδόξους αὐτῆς ἄνδρας, καὶ πάντες οἱ μεγιστᾶνες αὐτῆς ἐδέθησαν μὲ ἁλύσεις. 11 Καὶ σὺ θέλεις μεθυσθῆ, θέλεις μένει ἀφανής· καὶ σὺ θέλεις ζητήσει δύναμιν ἐναντίον τοῦ ἐχθροῦ. 12 Πάντα τὰ ὀχυρώματά σου θέλουσιν εἶσθαι ὡς συκαῖ μὲ τὰ πρωτοφανῆ σῦκα αὐτῶν· ἐὰν σεισθῶσι, θέλουσι βεβαίως πέσει εἰς τὸ στόμα τοῦ τρώγοντος. 13 Ἰδού, ὁ λαὸς σου εἶναι γυναῖκες ἐν μέσῳ σου· αἱ πύλαι τῆς γῆς σου θέλουσιν εἶσθαι ὅλως ἀνεῳγμέναι εἰς τοὺς ἐχθροὺς σου· τὸ πῦρ θέλει καταφάγει τοὺς μοχλοὺς σου. 14 ᾿Ανάσυρον εἰς σεαυτὸν ὕδωρ διὰ τὴν πολιορκίαν, ἐνδυνάμωσον τὰ ὀχυρώματά σου· εἴσελθε εἰς τὸν πηλὸν καὶ πάτησον τὴν ἄργιλλον, ἐπισκεύασον τὴν κεραμικήν κάμινον· 15 ἐκεῖ θέλει σὲ καταφάγει τὸ πῦρ· ἡ ῥομφαία θέλει σὲ ἐξολοθρεύσει, θέλει σὲ καταφάγει ὡς βροῦχος· πληθύνου ὡς βροῦχος, πληθύνου ὡς ἀκρίς. 16 ᾿Επλήθυνας τοὺς ἐμπόρους σου ὑπὲρ τὰ ἄστρα τοῦ οὐρανοῦ· ὁ βροῦχος ἐξηπλώθη καὶ ἐξεπέταξεν. 17 Οἱ μεγιστᾶνές σου εἶναι ὡς ἀκρίδες καὶ οἱ σατράπαι σου ὡς μεγάλαι ἀκρίδες, αἵτινες ἐπικάθηνται ἐπὶ τοὺς φραγμοὺς ἐν ἡμέρᾳ ψύχους· ἀλλ᾿ ὅταν ὁ ἥλιος ἀνατείλῃ, φεύγουσι καὶ ὁ τόπος αὐτῶν δὲν γνωρίζεται ποῦ ἦσαν. 18 Οἱ ποιμένες σου ἐνύσταξαν, βασιλεῦ τῆς ᾿Ασσυρίας· οἱ δυνατοὶ σου ἀπεκοιμήθησαν· ὁ λαὸς σου ἐσκορπίσθη ἐπὶ τὰ ὄρη καὶ δὲν ὑπάρχει ὁ συνάγων. 19 Δὲν εἶναι ἴασις εἰς τὸ σύντριμμά σου· ἡ πληγή σου εἶναι χαλεπή· πάντες οἱ ἀκούοντες τὴν ἀγγελίαν σου θέλουσι κροτήσει χεῖρας ἐπὶ σέ· διότι ἐπὶ τίνα δὲν ἐπῆλθε πάντοτε ἡ κακία σου;