نامهٔ پولُس به رومیان
۸ بنابراین، برای کسانی که با عیسی مسیح در اتحادند، هیچ محکومیتی وجود ندارد، ۲ چون قانون روح‌القدس که از طریق اتحاد با عیسی مسیح زندگی می‌بخشد، شما را از قانون گناه و مرگ آزاد کرده است. ۳ شریعت نمی‌توانست به خاطر ناکاملی انسان‌ها این کار را انجام دهد، ولی خدا می‌توانست! او پسرش را با بدنی به شکل بدن انسان‌های گناهکار فرستاد تا گناه را از بین ببرد. به این ترتیب، خدا گناه را که در بدن انسان‌هاست محکوم کرد ۴ تا احکام عادلانهٔ شریعت در ما به تحقق برسد، چون ما طبق روح‌القدس رفتار می‌کنیم، نه طبق تمایلات گناه‌آلودمان. ۵ کسانی که طبق تمایلات گناه‌آلودشان زندگی می‌کنند، همیشه به چیزهای نفسانی فکر می‌کنند. اما کسانی که طبق هدایت روح‌القدس زندگی می‌کنند، همیشه به چیزهای روحانی* فکر می‌کنند. ۶ اگر فکر انسان به چیزهای نفسانی مشغول باشد، به مرگ او منجر می‌شود. ولی اگر فکرش به چیزهای روحانی* مشغول باشد، او به زندگی و آرامش می‌رسد، ۷ چون فکر کردن به چیزهای نفسانی به معنی دشمنی با خداست. چنین شخصی از قوانین خدا اطاعت نمی‌کند و در واقع نمی‌تواند از آن‌ها اطاعت کند. ۸ بنابراین کسانی که طبق تمایلات گناه‌آلودشان زندگی می‌کنند، نمی‌توانند خدا را راضی کنند.
۹ اما اگر روح خدا واقعاً در وجود شما باشد، طبق هدایت آن زندگی می‌کنید، نه طبق تمایلات گناه‌آلودتان. کسی که طرز فکر* مسیح را نداشته باشد، به مسیح تعلّق ندارد. ۱۰ ولی اگر مسیح در اتحاد با شما باشد، با این که بدنتان به خاطر گناه مرده است، روح خدا به خاطر درستکاری‌تان به شما زندگی می‌دهد. ۱۱ خدا از طریق روحش عیسی مسیح را از بین مردگان رستاخیز داد. اگر آن روح در شما باشد، همان خدایی که عیسی مسیح را بعد از مرگ زنده کرد، بدن‌های فانی شما را هم از طریق روحش که در شماست، زنده خواهد کرد.
۱۲ پس برادران من، ما مجبور نیستیم که طبق تمایلات گناه‌آلودمان زندگی کنیم؛ ۱۳ اگر شما تسلیم تمایلات گناه‌آلود شوید، حتماً خواهید مرد. ولی اگر با کمک روح‌القدس کارهای نفسانی را کنار بگذارید،* زندگی ابدی را به دست می‌آورید. ۱۴ در واقع، همهٔ کسانی که از طریق روح‌القدس هدایت می‌شوند، فرزندان* خدا هستند. ۱۵ روحی که خدا به شما داده، شما را برده نمی‌کند که مثل گذشته در ترس زندگی کنید، بلکه شما با دریافت روح خدا به فرزندخواندگی او قبول شدید. همان روح باعث می‌شود که ما با صدای بلند بگوییم: «اَبّا،* ای پدر!» ۱۶ روح خدا به ما اطمینان می‌دهد* که فرزندان خداییم. ۱۷ پس اگر فرزندان خداییم، وارث او و هم‌ارث با مسیح هم هستیم. اما باید اول مثل مسیح رنج بکشیم تا بتوانیم مثل او به شکوه و جلال برسیم.
۱۸ از دید من، همهٔ رنج‌هایی که در زمان حاضر می‌کشیم، در مقایسه با شکوهی که خدا در آینده نصیبمان می‌کند* هیچ است. ۱۹ تمام آفرینش* با اشتیاق زیاد منتظر ظهور فرزندان خداست، ۲۰ چون آفرینش نه به خواست خودش، بلکه به خواست خدا تسلیم پوچی و بیهودگی شد، البته بر اساس این امید که ۲۱ خودِ آفرینش روزی از بردگی فساد آزاد می‌شود و از آزادی پرشکوه فرزندان خدا برخوردار خواهد شد. ۲۲ ما می‌دانیم که تمام آفرینش تا الآن با هم آه و ناله می‌کنند و درد می‌کشند. ۲۳ حتی ما هم که روح‌القدس را به عنوان اولین پاداشمان* گرفته‌ایم، در باطن آه و ناله می‌کنیم و با اشتیاق منتظریم که خدا ما را به فرزندخواندگی قبول کند. در آن زمان، از طریق بهای رهایی از بدنمان آزاد خواهیم شد، ۲۴ چون با همین امید نجات پیدا کرده‌ایم، اما امیدی که برآورده شده باشد، دیگر امید نیست؛ در واقع وقتی کسی ببیند که به امیدش رسیده است، آیا آن هنوز امید به حساب می‌آید؟ ۲۵ اما اگر به چیزی که نمی‌بینیم امید ببندیم، با اشتیاق و پایداری منتظر آن می‌مانیم.
۲۶ همچنین وقتی ضعیف هستیم روح‌القدس به ما کمک می‌کند، چون در چنین موقعی می‌دانیم که باید دعا کنیم، ولی شاید ندانیم برای چه چیزی باید دعا کنیم. وقتی آنقدر تحت فشاریم که نمی‌دانیم مشکلمان را با چه کلماتی در دعا بگوییم،* خودِ روح‌القدس برای ما پادرمیانی می‌کند.* ۲۷ خدا که دل‌ها را جستجو می‌کند، می‌داند منظور روح‌القدس چیست، چون روح‌القدس طبق خواست خدا برای مقدّسان پادرمیانی می‌کند.*
۲۸ ما می‌دانیم که خدا همهٔ کارهایش را طوری نظم می‌دهد تا به خیر و صلاح کسانی باشد که دوستش دارند و مطابق با مقصودش انتخاب شده‌اند. ۲۹ خدا توجهش را اول به این افراد جلب کرد و از قبل تصمیم گرفت* که آن‌ها همشکل پسرش شوند. به این ترتیب، پسر خدا بین برادرانش پسر ارشد* خواهد بود. ۳۰ به علاوه، خدا کسانی را که از قبل تعیین کرده بود، به حضور خودش دعوت کرد، آن‌ها را درستکار شمرد و سرانجام، آن‌ها را به شکوه و جلال رسانْد.
۳۱ از همهٔ این‌ها چه نتیجه‌ای می‌گیریم؟ اگر خدا با ماست، چه کسی می‌تواند به ضدّ ما باشد؟ ۳۲ خدا حتی پسرش را از ما دریغ نکرد و اجازه داد که او جانش را برای ما فدا کند. پس آیا همهٔ چیزهای دیگر را هم با مهربانی به ما نخواهد داد؟ ۳۳ چه کسی می‌تواند برگزیدگان خدا را متهم کند؟ خدا خودش آن‌ها را درستکار شمرده است! ۳۴ چه کسی می‌تواند آن‌ها را محکوم کند؟ عیسی مسیح کسی است که مُرد و رستاخیز پیدا کرد و حالا در سمت راست خدا نشسته و برای ما پادرمیانی می‌کند.*
۳۵ آیا چیزی هست که بتواند ما را از محبت مسیح جدا کند؟ آیا مصیبت یا نگرانی یا آزار یا قحطی یا کمبود لباس* یا خطر یا خشونت* می‌تواند ما را از محبت مسیح جدا کند؟ ۳۶ نوشته‌های مقدّس می‌گوید: «ما به خاطر تو تمام روز با مرگ روبرو می‌شویم و برای دشمنانمان مثل گوسفندانی هستیم که به کشتارگاه برده می‌شوند.» ۳۷ اما با کمک او که ما را دوست دارد از همهٔ این سختی‌ها پیروز و سربلند بیرون می‌آییم. ۳۸ مطمئنم که نه مرگ، نه زندگی، نه فرشتگان، نه حکومت‌ها، نه چیزهای حال، نه چیزهای آینده، نه قدرت‌ها، ۳۹ نه پستی‌ها، نه بلندی‌ها و نه هیچ چیز دیگری که آفریده شده نمی‌تواند ما را از محبت خدا جدا کند؛ محبتی که او از طریق سَرورمان عیسی مسیح به ما نشان داده است.