1 Kronik
29 Król Dawid przemówił do całego zboru: „Mój syn Salomon, którego Bóg wybrał+, jest młody i niedoświadczony*+, a przed nim wielkie przedsięwzięcie, bo nie jest to świątynia* dla człowieka, ale dla Boga Jehowy+. 2 Dołożyłem wszelkich starań, żeby przygotować na dom mojego Boga złoto na wyroby ze złota, srebro na wyroby ze srebra, miedź na wyroby z miedzi, żelazo na wyroby z żelaza+, drzewo+ na wyroby z drewna, a także onyks, kamienie do osadzania w zaprawie, kamyki mozaikowe, wszelkiego rodzaju drogocenne kamienie i ogromne ilości alabastru. 3 Oprócz tego wszystkiego, co przygotowałem na święty dom, z miłości do domu mojego Boga+ daję jeszcze swoje własne złoto i srebro+: 4 3000 talentów* złota z Ofiru+ i 7000 talentów rafinowanego srebra na pokrycie ścian domów, 5 na wyroby ze złota, na wyroby ze srebra i na wszystko, co jest wykonywane przez rzemieślników. Kto z was chciałby dzisiaj przynieść dar dla Jehowy?”+.
6 I chętnie się zgłaszali książęta rodów, książęta plemion Izraela, dowódcy tysięcy i setek+, a także zwierzchnicy zajmujący się sprawami króla+. 7 Dali na służbę związaną z domem prawdziwego Boga 5000 talentów złota, 10 000 darejków*, 10 000 talentów srebra, 18 000 talentów miedzi i 100 000 talentów żelaza. 8 Ktokolwiek miał drogocenne kamienie, przekazywał je do skarbca domu Jehowy pod nadzór Gerszonity+ Jechiela+. 9 Ludzie cieszyli się ze składania Jehowie tych dobrowolnych ofiar, ponieważ robili to z całego serca+. Również królowi Dawidowi sprawiło to wielką radość.
10 Dawid wysławiał Jehowę w obecności całego zboru. Powiedział: „Jehowo, Boże naszego ojca, Izraela, bądź wysławiany przez całą wieczność*. 11 Do Ciebie, Jehowo, należy wielkość+, potęga+ i piękno, wspaniałość i majestat*+, bo wszystko w niebie i na ziemi jest Twoje+. Do Ciebie, Jehowo, należy władza królewska+. Ty jesteś Głową, jesteś ponad wszystkim. 12 Od Ciebie pochodzi bogactwo i chwała+ i Ty nad wszystkim panujesz+. W Twojej ręce jest moc+ i potęga+, Ty możesz każdego wywyższyć+ i dodać mu sił+. 13 A teraz, nasz Boże, dziękujemy Ci i wysławiamy Twoje piękne imię.
14 „A kim ja jestem i czym jest mój lud, żebyśmy mogli składać Ci te ofiary? Przecież wszystko pochodzi od Ciebie i to, co Ci dajemy, otrzymaliśmy z Twojej ręki. 15 W Twoich oczach jesteśmy cudzoziemcami i osiedleńcami, tak jak wszyscy nasi przodkowie+. Nasze dni na ziemi są jak cień+ — bez nadziei. 16 Jehowo, nasz Boże, wszystkie te cenne rzeczy, które przygotowaliśmy, żeby zbudować dom dla Twojego świętego imienia, pochodzą z Twojej ręki i należą do Ciebie. 17 Dobrze wiem, Boże mój, że badasz serca+ i podoba Ci się nieskazitelne postępowanie*+. Chętnie, ze szczerego serca* ofiarowałem Ci to wszystko i ogromnie się cieszę, gdy widzę, jak Twój lud, który jest tutaj, składa Ci dobrowolne ofiary. 18 Jehowo, Boże naszych praojców — Abrahama, Izaaka i Izraela — pomóż swojemu ludowi zawsze mieć takiego ochoczego ducha i służyć Ci całym sercem+. 19 Spraw, żeby serce mojego syna Salomona było w pełni Tobie oddane*+ i żeby przestrzegał Twoich przykazań+, przypomnień i przepisów. Pomóż mu robić to wszystko i wznieść świątynię*, do budowy której poczyniłem przygotowania”+.
20 Potem Dawid zwrócił się do całego zboru: „Wysławiajcie teraz Jehowę, swojego Boga”. I cały zbór wysławiał Jehowę, Boga swoich przodków. Wszyscy padli na twarze przed Jehową i przed królem. 21 Następnego dnia dalej składali Jehowie ofiary. Złożyli Jehowie całopalenia+ — 1000 młodych byków, 1000 baranów i 1000 baranków — a także ofiary płynne+. Złożyli mnóstwo ofiar za całego Izraela+. 22 Tego dnia z wielką radością jedli i pili przed Jehową+. Po raz drugi obwołali królem Salomona, syna Dawida, i namaścili go przed Jehową na wodza+, a Cadoka namaścili na kapłana+. 23 Salomon zasiadł na tronie Jehowy+ jako król w miejsce swojego ojca, Dawida. Odnosił sukcesy, a wszyscy Izraelici byli mu posłuszni. 24 Wszyscy książęta+, dzielni wojownicy+ oraz synowie króla Dawida+ podporządkowali się królowi Salomonowi. 25 Jehowa niezmiernie go wywyższył przed całym Izraelem i obdarzył go takim majestatem królewskim, jakim nie cieszył się żaden panujący przed nim król izraelski+.
26 Dawid, syn Jessego, był królem całego Izraela. 27 Panował nad Izraelem 40 lat — siedem lat w Hebronie+ i 33 lata w Jerozolimie+. 28 Umarł w późnej starości+, zadowolony z długiego życia* oraz bogactwa i chwały, które zdobył. Władzę po nim objął jego syn Salomon+. 29 Wszystkie fakty z życia króla Dawida, od początku do końca, zostały spisane przez Samuela, widzącego, przez proroka Natana+ i wizjonera Gada+. 30 Opisali oni całe jego panowanie, jego potęgę, a także wydarzenia związane z nim, z Izraelem i wszystkimi okolicznymi królestwami.