Izajasza
40 „Pocieszajcie, pocieszajcie mój lud” — mówi wasz Bóg+.
2 „Przemawiajcie Jerozolimie do serca*
i ogłaszajcie, że jej przymusowa służba dobiegła końca,
że jej wina została spłacona+.
Otrzymała z ręki Jehowy pełną* odpłatę za wszystkie swoje grzechy”+.
3 Oto głos tego, który woła na pustkowiu:
Zbudujcie dla naszego Boga prostą drogę+ wiodącą przez pustynię+.
4 Niech każda dolina się podniesie,
a każda góra i wzgórze się obniży.
6 Słuchaj! Ktoś mówi: „Ogłaszaj!”.
Inny pyta: „Co mam ogłaszać?”.
„Wszyscy ludzie* są jak zielona trawa.
Cała ich lojalna miłość jest jak polny kwiat+.
Rzeczywiście, ludzie są tylko zieloną trawą.
Wołaj na cały głos,
kobieto niosąca dobrą nowinę dla Jerozolimy.
Wołaj, nie bój się.
Ogłaszaj miastom Judy: „Oto wasz Bóg!”+.
Przybywa z nagrodą,
ma ze sobą zapłatę+.
11 Będzie się troszczył o swoją trzodę* niczym pasterz+.
Ramieniem zbierze jagnięta
i będzie je nosił na swojej piersi.
Delikatnie poprowadzi te, które karmią młode+.
13 Kto zmierzył* ducha Jehowy?
Czy ktoś może Go pouczać i być Jego doradcą?+
14 Kogo się radził, żeby nabyć zrozumienia?
Kto Go poucza o ścieżce sprawiedliwości?
Kto przekazuje Mu wiedzę
albo wskazuje drogę do prawdziwego zrozumienia?+
Wyspy podnosi On jak ziarnka piasku.
16 Nawet drzew Libanu nie starczy do podtrzymania ognia,
a jego dzikich zwierząt nie wystarczy na całopalenie.
17 Wszystkie narody są dla Niego jak coś, co nie istnieje+.
Są dla Niego niczym, nie mają żadnego znaczenia+.
18 Do kogo możecie przyrównać Boga?+
Czy jest coś, co Go przypomina?+
Wyszukuje zdolnego rzemieślnika,
żeby wyrzeźbił figurę, która się nie przewróci+.
21 Czy nie wiecie?
Czy nie słyszeliście?
Czy nie mówiono wam o tym od samego początku?
Czy nie zrozumieliście tego, co było oczywiste, odkąd zostały położone fundamenty ziemi?+
On rozpościera niebiosa niczym delikatną tkaninę,
rozpina je jak namiot, w którym się mieszka+.
23 Sprawia, że wysocy urzędnicy przestają cokolwiek znaczyć,
a ziemscy sędziowie* stają się nic niewarci.
Wiatr unosi ich jak słomę+.
25 „Do kogo możecie mnie przyrównać? Kto mi dorównuje?” — mówi Święty.
26 „Podnieście oczy i popatrzcie na niebo.
Kto stworzył to wszystko?+
Ten, który policzył gwiazdy i prowadzi je jak wojsko,
każdą z nich woła po imieniu+.
Dzięki Jego niewyczerpanej energii i mocy budzącej lęk i podziw+
ani jednej z nich nie brak.
27 Dlaczego mówisz, Jakubie, i twierdzisz, Izraelu:
‚Jehowa nie widzi mojej drogi,
ignoruje to, że niesprawiedliwie cierpię’?+
28 Czy nie wiesz? Czy nie słyszałeś?
Jehowa, Stwórca całej ziemi, jest Bogiem wiecznym+.
On nigdy się nie męczy ani nie nuży+.
Jego mądrość* jest niezgłębiona+.
30 Chłopcy się zmęczą i znużą,
młodzieńcy potkną się i upadną,
31 ale ci, którzy pokładają nadzieję w Jehowie, odzyskają siły.
Wzbiją się na skrzydłach jak orły+.
Będą biec i się nie zmęczą,
będą chodzić i się nie znużą”+.