Zanafilla

32 Kurse Jakobi vazhdoi rrugën dhe engjëjt e Perëndisë i dolën përpara. 2 Kur i pa, Jakobi tha: «Ky është kampi i Perëndisë!» Prandaj e quajti atë vend Mahanaim.*

3 Pastaj Jakobi nisi përpara lajmëtarë tek i vëllai, Esau, në vendin e Seirit,+ në territorin* e Edomit,+ 4 dhe i urdhëroi: «Ja çfarë do t’i thoni zotërisë tim, Esaut: “Shërbëtori yt, Jakobi, thotë: ‘Kam banuar* me Labanin për një kohë të gjatë.+ 5 Kam grumbulluar dema dhe gomarë, dhen, shërbyes e shërbyese,+ dhe po të dërgoj fjalë se po vij zotëria im, që të kem miratimin tënd.’ ”»

6 Kur lajmëtarët u kthyen te Jakobi, i thanë: «Takuam vëllanë tënd, Esaun, dhe ai po vjen të të takojë, bashkë me 400 burra.»+ 7 Atëherë Jakobi u frikësua shumë dhe e pushtoi ankthi.+ Prandaj i ndau në dy kampe njerëzit që ishin me të, si edhe kopetë, gjedhët dhe devetë 8 sepse tha: «Nëse Esau sulmon njërin kamp, atëherë kampi tjetër mund të shpëtojë.»

9 Pastaj Jakobi tha: «O Perëndi i atit tim Abraham dhe Perëndi i atit tim Isak, o Jehova, ti më thua: ‘Kthehu në vendin tënd, te të afërmit e tu dhe unë do të të bekoj’,+ 10 mirëpo unë nuk jam i denjë për gjithë dashurinë* dhe besnikërinë që ke treguar ndaj shërbëtorit tënd,+ sepse kur e kalova Jordanin kisha vetëm këtë bastun, kurse tani jam bërë me dy kampe.+ 11 Më shpëto, të lutem,+ nga dora e tim vëllai, Esaut, sepse kam frikë se mos vjen e më sulmon mua,+ si edhe nënat e fëmijët. 12 Dhe ti vetë më the: ‘Pa pikë dyshimi do të të bekoj dhe do ta bëj pasardhësin* tënd si kokrrizat e rërës së detit, aq shumë sa s’mund të numërohet.’»+

13 Pasi kaloi natën atje, Jakobi vuri mënjanë një pjesë të zotërimeve të veta si dhuratë për Esaun, të vëllanë:+ 14 200 dhi, 20 cjep, 200 dele, 20 desh, 15 30 deve me të vegjlit e tyre, 40 lopë, 10 dema, 20 gomarica dhe 10 gomarë.+

16 Pastaj tufat ua dorëzoi shërbëtorëve, njërën pas tjetrës, dhe u tha: «Kaloni përpara meje dhe lini hapësirë mes njërës tufë dhe tjetrës.» 17 Pastaj e urdhëroi të parin: «Në rast se im vëlla, Esau, të takon dhe të pyet: ‘Kujt i përket, ku po shkon dhe të kujt janë këto që ke përpara?’, 18 atëherë thuaji: ‘Të shërbëtorit tënd, Jakobit; janë dhuratë për zotërinë tim, Esaun,+ ndërsa ai vetë është pas nesh.’» 19 Po kështu urdhëroi edhe të dytin, të tretin dhe ata që ndiqnin tufat: «Kështu do t’i thoni Esaut kur ta takoni. 20 Gjithashtu thuajini: ‘Ja, shërbëtori yt, Jakobi, po vjen pas nesh’», sepse thoshte me vete: «Nëse e qetësoj me anë të dhuratës që po dërgoj përpara,+ ndoshta më mirëpret kur ta shoh.» 21 Prandaj e nisi dhuratën përpara, ndërsa vetë e kaloi natën në kamp.

22 Më vonë, gjatë natës u ngrit, mori dy gratë,+ dy shërbyeset+ e 11 djemtë e vegjël dhe kaloi vaun* e Jabokut.+ 23 Kështu i mori dhe i kaloi matanë përroit* bashkë me gjithë ç’kishte.

24 Kur Jakobi mbeti vetëm, një burrë* nisi të përleshej me të deri në agim.+ 25 Kur pa se nuk po e mposhtte, ai i preku zgavrën e legenit dhe Jakobit i doli këllku nga vendi ndërsa përleshej me të.+ 26 Më pas i tha: «Lërmë të shkoj sepse po agon.» Por Jakobi ia ktheu: «S’të lë të ikësh derisa të më bekosh.»+ 27 Atëherë ai e pyeti: «Si e ke emrin?» Ai iu përgjigj: «Jakob.» 28 Kështu i tha: «Emri yt nuk do të jetë më Jakob, por Izrael,*+ sepse u ndeshe me Perëndinë+ e me njerëzit, dhe më në fund ia dole mbanë.» 29 Edhe Jakobi i tha: «Të lutem, më thuaj emrin tënd.» Por ai iu përgjigj: «Pse do ta dish emrin tim?»+ E pasi tha këtë, e bekoi. 30 Prandaj Jakobi e quajti atë vend Peniel,*+ sepse tha: «E kam parë Perëndinë ballë për ballë, e megjithatë m’u kursye jeta.»*+

31 Dielli po ngrihej kur Jakobi kaloi Penuelin,* mirëpo ai çalonte për shkak të legenit.+ 32 Ja pse bijtë e Izraelit deri sot e kësaj dite nuk e kanë zakon të hanë dellin e kofshës* që është në zgavrën e legenit, sepse ai i preku Jakobit zgavrën e legenit, te delli i kofshës.