Isaias

32 Isang hari+ ang mamumuno para sa katuwiran,+

At may mga prinsipeng mamamahala para sa katarungan.

 2 At ang bawat isa ay magiging gaya ng taguan* mula sa ihip ng hangin,

Isang kublihan* mula sa malakas na ulan,

Gaya ng mga batis sa lupaing walang tubig,+

Gaya ng lilim ng malaking bato sa tuyot na lupain.

 3 Ang mga mata ng mga nakakakita ay hindi na isasara,

At ang mga tainga ng mga nakaririnig ay magbibigay-pansin.

 4 Ang puso ng mga padalos-dalos ay magbubulay-bulay ng kaalaman,

At ang dilang nauutal ay magsasalita nang matatas at malinaw.+

 5 Ang hangal ay hindi na ituturing na bukas-palad,

At ang taong walang prinsipyo ay hindi ituturing na marangal;

 6 Dahil ang hangal ay magsasalita ng walang katuturan,

At ang puso niya ay nagpaplano ng nakapipinsalang mga bagay,+

Para itaguyod ang apostasya* at magsalita ng kasinungalingan tungkol kay Jehova.

Hinahayaan niyang umalis nang gutom ang nagugutom

At pinagkakaitan ng maiinom ang nauuhaw.

 7 Masama ang mga pamamaraan ng taong walang prinsipyo;+

Nagtataguyod siya ng kahiya-hiyang paggawi

Para ipahamak ang naaapi sa pamamagitan ng mga kasinungalingan,+

Kahit na tama ang sinasabi ng dukha.

 8 Pero ang bukas-palad ay laging nag-iisip na magbigay,

At hindi siya nagsasawa sa pagbibigay.*

10 Sa loob lang ng mahigit isang taon, kayong mga di-nababahala ay manginginig sa takot,

Dahil walang bungang matitipon hanggang sa katapusan ng pag-aani ng ubas.+

Hubarin ninyo ang inyong damit,

At magsuot kayo ng telang-sako sa inyong balakang.+

12 Suntukin ninyo ang inyong mga dibdib sa pagdadalamhati

Sa kanais-nais na mga bukid at mabungang punong ubas.

13 Dahil ang lupa ng aking bayan ay matatakpan ng matitinik na halaman;

Matatakpan ng mga ito ang lahat ng bahay na nagsasaya,

Ang lunsod na nagbubunyi.+

14 Dahil ang matibay na tore ay pinabayaan;

Ang maingay na lunsod ay iniwan.+

Ang Opel+ at ang bantayan ay tuluyan nang naging walang-silbing lupain,

Puntahan ng maiilap na asno

At pastulan ng mga kawan,+

15 Hanggang sa ibuhos sa atin ang espiritu mula sa itaas,+

At ang ilang ay maging isang taniman,

At ang taniman ay ituring na isang kagubatan.+

16 At ang katarungan ay maninirahan sa ilang,

At ang katuwiran ay mananahanan sa taniman.+

17 Ang resulta ng tunay na katuwiran ay kapayapaan,+

At ang bunga ng tunay na katuwiran ay walang-hanggang kapanatagan at katahimikan.+

18 Titira ang bayan ko sa mapayapang tahanan,

Sa ligtas na mga tirahan at tahimik na mga pahingahan.+

19 Pero lubusang sisirain ng pag-ulan ng yelo* ang gubat,

At guguho ang buong lunsod.

20 Maligaya kayong mga naghahasik ng binhi sa lahat ng baybayin

At nagpapakawala ng toro at ng asno.”+