Luka

2 O günlerde Sezar* Augustus tüm yeryüzünde nüfus sayımı yapılması için bir buyruk çıkardı.+ 2 (Bu ilk nüfus sayımı Kirinius Suriye valisiyken yapıldı.) 3 Herkes kaydolmak için kendi şehrine gitti.+ 4 Yusuf da, Davut evi ve ailesinden olduğu için+ Celile’nin Nasıra şehrinden çıkıp Yahudiye’de Davut’un şehri denilen Beytlehem’e+ gitti. 5 O sırada Meryem+ hamileydi;+ artık evli+ oldukları için birlikte bu şehirde kaydolacaklardı. 6 Orada bulundukları sırada Meryem’in doğum yapma vakti geldi. 7 Bir oğlan doğurdu; bu ilk çocuğuydu.+ Onu kundağa sarıp bir yemliğe yatırdı,+ çünkü handa kalacak yer bulamamışlardı.

8 Aynı yörede, kırlarda kalan ve geceleri sürülerine nöbetleşe bakan çobanlar vardı. 9 Yehova’nın meleği+ aniden onların yanında belirdi ve Yehova’nın ihtişamı+ çevrelerini aydınlattı. Çobanlar çok korktular. 10 Melek onlara, “Korkmayın” dedi, “İşte! Size tüm halkın yaşayacağı büyük bir sevinci müjdeliyorum.+ 11 Bugün Davut’un şehrinde+ sizin için bir Kurtarıcı,+ Efendimiz Mesih+ doğdu. 12 Size işaret şu olsun: Yemlikte yatan, kundağa sarılmış bir bebek bulacaksınız.” 13 O anda meleğin yanında gökler ordusundan bir kalabalık+ belirdi. Hep birlikte Tanrı’yı yücelterek+ şöyle diyorlardı: 14 “Göklerdeki Tanrımız yüceltilsin,+ yeryüzünde razı olduğu insanlara barış+ gelsin!”+

15 Melekler yanlarından ayrılıp göğe gidince, çobanlar birbirlerine, “Haydi doğru Beytlehem’e gidelim de Yehova’nın+ bize bildirdiği bu olayı görelim” dediler. 16 Hemen yola çıktılar ve oraya gelip Meryem ile Yusuf’u ve yemlikte yatan bebeği buldular. 17 Bebeği görünce, kendilerine onunla ilgili bildirilenleri anlattılar. 18 Dinleyenlerin hepsi çobanların anlattıklarına şaşırıp kaldı. 19 Meryem ise tüm bu sözleri yüreğinde saklıyor, bunlara anlam vermeye çalışıyordu.+ 20 Daha sonra çobanlar, gördükleri ve duydukları bütün şeylerden ötürü Tanrı’yı şükürlerle yücelterek geri döndüler; çünkü her şey tam kendilerine önceden söylendiği gibiydi.

21 Sekizinci gün+ bebeği sünnet+ etme zamanı geldi, ismini İsa koydular;+ bu, onun ana rahmine düşmesinden önce melek tarafından söylenmiş olan isimdi.+

22 Ayrıca, Musa kanununa göre arınma günleri+ de dolduğundan bebeği Yehova’ya sunmak için Yeruşalim’e getirdiler. 23 Çünkü Yehova’nın kanununda “İlk doğan her erkek çocuğa Yehova için kutsal denecek”+ diye yazılıdır. 24 Orada Yehova’nın kanununa göre kurban da sunacaklardı; bu, “Bir çift kumru veya iki yavru güvercin” idi.+

25 O sırada Yeruşalim’de Şimeon adında, doğru ve dindar bir adam vardı. O, İsrail’in teselli bulacağı günleri beklemekteydi+ ve kutsal ruh onun üzerindeydi. 26 Ayrıca, kutsal ruh aracılığıyla ona Yehova’nın Mesihini+ görmeden ölmeyeceği vahiy yoluyla bildirilmişti. 27 Şimeon ruhun etkisiyle+ mabede geldi; Yusuf ve Meryem de kanunun gereği olan âdetleri+ yerine getirmek üzere bebek İsa’yı mabede getirmişti. 28 Şimeon bebeği kucağına alıp Tanrı’ya şükretti ve şunları söyledi: 29 “Ey Ulu Rabbim, bildirdiğin gibi, kulunun mezara huzur içinde+ gitmesine şimdi izin veriyorsun. 30 Çünkü tüm halkların önünde açtığın+ 31 kurtuluş yolunu+ gözlerim gördü. 32 O ki, milletlerin+ gözündeki perdeyi kaldıracak+ bir ışık+ ve halkın İsrail’in onurudur.” 33 Bebeğin ana babası onun hakkında söylenenler karşısında şaşırıyorlardı. 34 Şimeon onlar için hayırdua etti ve bebeğin annesi Meryem’e şunu söyledi: “Bak, bu İsrail’de birçoklarının düşmesi+ ve birçoklarının yine kalkması içindir; aleyhinde konuşulacak+ bir işaret olarak konmuştur. 35 Böylece birçoklarının yüreğindeki düşünceler ortaya çıkacak+ (evet, senin yüreğini* de bir kılıç delip geçecek).”+

36 Aşer kabilesinden Fanuel’in kızı, Anna adında bir kadın peygamber vardı. (Çok yaşlı olan bu kadın, genç kızken evlenip kocasıyla yedi yıl yaşadıktan sonra 37 dul kalmış+ ve o güne dek, seksen dört yaşına kadar dul yaşamıştı.) Anna mabetten hiç ayrılmaz, oruç tutup dualar ederek gece gündüz+ ibadet ederdi. 38 Tam o sırada o da oraya yaklaştı ve Tanrı’ya şükretmeye, Yeruşalim’in kurtuluşunu bekleyen+ herkesle çocuk hakkında konuşmaya başladı.

39 Böylece Yusuf ve Meryem, Yehova’nın kanununa göre her şeyi yerine getirdikten+ sonra, Celile’ye, kendi şehirleri Nasıra’ya+ döndüler. 40 Çocuk giderek büyüyor, güçleniyor,+ hikmetle doluyordu. Tanrı’nın lütfu+ da üzerindeydi.

41 Ana babası her yıl Fısıh Bayramı için Yeruşalim’e giderdi.+ 42 İsa on iki yaşına geldiğinde bayram geleneğine+ göre yine gittiler 43 ve bayramı orada geçirdiler. Dönerlerken İsa Yeruşalim’de kaldı ve ana babası bunu fark etmedi. 44 Onu birlikte yolculuk ettikleri kişilerin arasında zannederek bir günlük yol gittiler+ ve sonra akrabalarının ve tanıdıklarının arasında aramaya başladılar. 45 Fakat İsa’yı bulamadılar; bunun üzerine Yeruşalim’e dönüp her yerde onu aradılar. 46 Nihayet, üç gün sonra onu mabette buldular;+ öğretmenlerin arasında oturmuş onları dinliyor ve sorular soruyordu. 47 Onu dinleyenlerin hepsi anlayışı ve cevapları karşısında hayretler içinde kalıyordu.+ 48 Ana babası onu görünce şaşkınlığa düştüler; annesi “Oğlum, neden böyle yaptın? Babanla ben hep seni aradık, çok endişelendik” dedi. 49 İsa ise, “Beni aramanıza ne gerek vardı? Babamın evinde+ olacağımı bilmiyor muydunuz?” dedi. 50 Fakat onlar ne demek istediğini anlamadılar.+

51 İsa, ana babasıyla birlikte yola çıkıp Nasıra’ya geldi ve onların sözünden çıkmadı.+ Annesi ise İsa hakkındaki tüm bu sözleri yüreğinde saklardı.+ 52 Ve İsa büyüyüp gelişiyor, hikmetini artırıyordu.+ Tanrı’nın ve insanların takdirini kazanıyordu.+