Τίτο
3 Ὑπενθύμιζε αὐτοὺς νὰ ὑποτάσσωνται εἰς τὰς ἀρχὰς καὶ ἐξουσίας, νὰ πειθαρχῶσι, νὰ ἦναι ἕτοιμοι εἰς πᾶν ἔργον ἀγαθόν, 2 νὰ μή βλασφημῶσι μηδένα, νὰ ἦναι ἄμαχοι, συμβιβαστικοί, νὰ δεικνύωσι πρὸς πάντας ἀνθρώπους πᾶσαν πραότητα. 3 Διότι ἤμεθά ποτε καὶ ἡμεῖς ἀνόητοι, ἀπειθεῖς, πλανώμενοι, δουλεύοντες εἰς διαφόρους ἐπιθυμίας καὶ ἠδονάς, ζῶντες ἐν κακίᾳ καὶ φθόνῳ, μισητοὶ καὶ μισοῦντες ἀλλήλους. 4 ᾿Αλλ᾿ ὅτε ἐφανερώθη ἡ χρηστότης καὶ ἡ φιλανθρωπία τοῦ Σωτῆρος ἡμῶν Θεοῦ, 5 οὐχὶ ἐξ ἔργων δικαιοσύνης τὰ ὁποῖα ἐπράξαμεν ἡμεῖς, ἀλλὰ κατὰ τὸ ἔλεος αὑτοῦ ἔσωσεν ἡμᾶς διὰ λουτροῦ παλιγγενεσίας καὶ ἀνακαινίσεως τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, 6 τὸ ὁποῖον ἐξέχεε πλουσίως ἐφ᾿ ἡμᾶς διὰ Ἰησοῦ Χριστοῦ τοῦ Σωτῆρος ἡμῶν, 7 ἵνα δικαιωθέντες διὰ τῆς χάριτος ἐκείνου, γείνωμεν κληρονόμοι κατὰ τὴν ἐλπίδα τῆς αἰωνίου ζωῆς. 8 Πιστὸς ὁ λόγος, καὶ θέλω ταῦτα νὰ διαβεβαιοῖς, διὰ νὰ φροντίζωσιν οἱ πιστεύσαντες εἰς τὸν Θεὸν νὰ προΐστανται καλῶν ἔργων. Ταῦτα εἶναι τὰ καλὰ καὶ ὠφέλιμα εἰς τοὺς ἀνθρώπους· 9 μωρὰς δὲ φιλονεικίας καὶ γενεαλογίας καὶ ἔριδας καὶ μάχας νομικὰς φεῦγε, διότι εἶναι ἀνωφελεῖς καὶ μάταιαι. 10 Αἰρετικὸν ἄνθρωπον μετὰ μίαν καὶ δευτέραν νουθεσίαν παραιτοῦ, 11 ἐξεύρων ὅτι διεφθάρη ὁ τοιοῦτος καὶ ἁμαρτάνει, ὤν αὐτοκατάκριτος.
12 Ὅταν πέμψω πρὸς σὲ τὸν ᾿Αρτεμᾶν ἤ τὸν Τυχικόν, σπούδασον νὰ ἔλθῃς πρὸς μὲ εἰς Νικόπολιν· διότι ἐκεῖ ἀπεφάσισα νὰ παραχειμάσω. 13 Ζηνᾶν τὸν νομικὸν καὶ τὸν ᾿Απολλὼ πρόπεμψον ἐπιμελῶς, διὰ νὰ μή λείπῃ εἰς αὐτοὺς μηδέν. 14 Ἄς μανθάνωσι δὲ καὶ οἱ ἡμέτεροι νὰ προΐστανται καλῶν ἔργων εἰς τὰς ἀναγκαίας χρείας, διὰ νὰ μή ἦναι ἄκαρποι.
15 ᾿Ασπάζονταὶ σε πάντες οἱ μετ᾿ ἐμοῦ ἀσπάσθητι τοὺς ἀγαπῶντας ἡμᾶς ἐν πίστει.
Ἡ χάρις εἴη μετὰ πάντων ὑμῶν. ᾿Αμήν.