Hebrajczyków
10 Skoro Prawo jest zaledwie cieniem+ mających nadejść dóbr+, a nie samą ich istotą, to nie może* doprowadzić do doskonałości tych, którzy przystępują do Boga, ciągle składając rok w rok te same ofiary+. 2 Czy w przeciwnym razie nie przestano by składać ofiar? Przecież gdyby ci, którzy je przynoszą*, zostali oczyszczeni, to nie byliby już świadomi swoich grzechów*. 3 Ale te ofiary co roku przypominają ludziom o grzechach+, 4 bo nie jest możliwe, żeby krew byków i kozłów je usunęła.
5 Przychodząc na ten świat, Chrystus mówi: „‚Nie chciałeś żadnej ofiary, ale przygotowałeś mi ciało. 6 Nie przyjąłeś z uznaniem całopaleń ani ofiar za grzech’+. 7 Wtedy powiedziałem: ‚Oto przyszedłem (o mnie napisano w zwoju*), żeby spełniać Twoją wolę, Boże’”+. 8 Tak więc najpierw mówi: „Nie chciałeś ani nie przyjąłeś z uznaniem żadnej ofiary, całopaleń ani ofiar za grzech”, czyli ofiar składanych zgodnie z Prawem. 9 A potem dodaje: „Oto przyszedłem, żeby spełniać Twoją wolę”+. Usuwa więc to, co pierwsze, aby ustanowić drugie. 10 Zgodnie z tą „wolą”+ zostaliśmy uświęceni dzięki temu, że Jezus Chrystus raz na zawsze złożył w ofierze swoje ciało+.
11 Ponadto każdy kapłan dzień w dzień staje na swoim miejscu, by pełnić świętą służbę*+ i wielokrotnie składać te same ofiary+, które w żadnym wypadku nie mogą całkowicie usunąć grzechów+. 12 Ale ten człowiek raz na zawsze złożył jedną ofiarę za grzechy i zasiadł po prawej stronie Boga+. 13 Od tamtej pory czeka, aż jego wrogowie zostaną położeni jako podnóżek dla jego nóg+. 14 Bo jedną ofiarą na zawsze doprowadził do doskonałości+ tych, którzy są uświęcani. 15 Poza tym składa nam świadectwo również duch święty, skoro najpierw powiedział: 16 „‚Po tym czasie’, mówi Jehowa*, ‚zawrę z nimi następujące przymierze: Włożę w ich serca swoje prawa i zapiszę je w ich umysłach’”+, 17 a potem dodał: „I już nie będę wracał pamięcią do ich grzechów i niegodziwych uczynków”+. 18 Bo gdy wszystkie grzechy zostają przebaczone, nie zachodzi już potrzeba składania ofiary za grzech.
19 Bracia, skoro więc dzięki krwi Jezusa śmiało* idziemy drogą, która prowadzi do świętego miejsca+ — 20 drogą, którą on nam otworzył, nową i żywą drogą przez zasłonę+, czyli jego ciało — 21 i skoro mamy wielkiego kapłana ustanowionego nad domem Bożym+, 22 przystąpmy do Boga ze szczerym sercem i niezachwianą wiarą, ponieważ nasze serca i nieczyste sumienia zostały oczyszczone*+, a ciała umyte czystą wodą+. 23 Wytrwale głośmy publicznie o naszej nadziei, róbmy to niezachwianie+, bo Ten, który złożył obietnicę, jest wierny. 24 Troszczmy się o siebie nawzajem*, żeby się zachęcać* do miłości i dobrych uczynków+, 25 nie opuszczając* naszych wspólnych zebrań+, jak to niektórzy mają w zwyczaju, ale dodając sobie otuchy+. Róbmy to tym bardziej, że widzimy, jak ten dzień się przybliża+.
26 Bo jeśli po dokładnym poznaniu prawdy świadomie trwamy w grzechu+, to już nie ma dla nas żadnej ofiary za grzechy+, 27 lecz pozostaje tylko czekanie w strachu na sąd oraz płonący gniew, który strawi przeciwników+. 28 Każdy, kto zlekceważył Prawo Mojżeszowe, ponosi śmierć na podstawie zeznań dwóch lub trzech świadków+ i nie ma dla niego współczucia. 29 Pomyślcie więc, na o ile większą karę będzie zasługiwać ten, kto podeptał Syna Bożego, kto uważa, że krew przymierza+, którą został uświęcony, nie ma żadnej większej wartości i kto pogardził duchem niezasłużonej życzliwości Bożej+. 30 Znamy przecież Tego, który powiedział: „Zemsta należy do mnie, ja odpłacę”, a także: „Jehowa* osądzi swój lud”+. 31 Straszna to rzecz wpaść w ręce Boga żywego.
32 Ciągle miejcie w pamięci dawniejsze dni, gdy po otrzymaniu oświecenia+ przetrwaliście wiele cierpień, tocząc ciężką walkę. 33 Czasami byliście publicznie* wystawiani na obelgi i udręki. A czasami cierpieliście razem* z tymi, którzy coś takiego znosili. 34 Okazywaliście współczucie dla uwięzionych i z radością przyjmowaliście grabież waszego mienia+, wiedząc, że macie coś lepszego i trwałego+.
35 Nie przestawajcie okazywać śmiałości*, bo to zapewni wam wielką nagrodę+. 36 Potrzebna jest wam wytrwałość+, żebyście po tym, jak wykonacie wolę Bożą, dostąpili spełnienia obietnicy. 37 Bo jeszcze „bardzo krótka chwila”+ i „ten*, który nadchodzi, przyjdzie i nie będzie zwlekał”+. 38 „Lecz mój prawy sługa będzie żył dzięki wierze”+, a „jeśli się wycofuje, nie cieszy się moim* uznaniem”+. 39 My więc nie jesteśmy z tych, którzy się wycofują i zmierzają do zagłady+, ale z tych, którzy wierzą i zachowują życie*.