Nehemia

2 In die maand Nisan,* in die 20ste jaar+ van koning Artasasʹta,+ is wyn voor hom neergesit, en ek het soos gewoonlik die wyn geneem en dit vir die koning gegee.+ Maar ek was nog nooit tevore hartseer in sy teenwoordigheid nie. 2 Daarom het die koning vir my gesê: “Hoekom lyk jy so hartseer? Jy is mos nie siek nie. Ek kan sien dat jy bekommerd is oor iets.” Toe hy dit sê, het ek baie bang geword.

3 Toe het ek vir die koning gesê: “Lank lewe die koning! Hoekom sou ek nie hartseer lyk as die stad, die plek waar my voorvaders begrawe is, verwoes is en sy poorte deur vuur vernietig is nie?”+ 4 Die koning het my toe gevra: “Wat wil jy graag hê?” Ek het dadelik tot die God van die hemel gebid.+ 5 Ek het toe vir die koning gesê: “As dit goed is in die koning se oë en as u kneg u goedkeuring het, stuur my na Juda, na die stad waar my voorvaders begrawe is, sodat ek dit kan herbou.”+ 6 Toe het die koning, terwyl die koningin langs hom gesit het, vir my gevra: “Hoe lank sal jou reis wees, en wanneer sal jy terugkom?” Die koning het toe vir my toestemming gegee om te gaan,+ en ek het vir hom gesê hoe lank ek weg sal wees.+

7 Ek het toe vir die koning gesê: “As dit goed is in die koning se oë, gee dan vir my briewe vir die goewerneurs van die gebied anderkant die Rivier,*+ sodat ek veilig deur hulle gebied mag reis op pad na Juda toe, 8 sowel as ’n brief aan Asaf die opsigter van die koning se woud,* sodat hy vir my hout sal gee vir balke vir die poorte van die Vesting+ van die Tempel,* vir die mure van die stad+ en vir die huis waar ek sal bly.” Die koning het dit dus vir my gegee,+ want die goeie hand van my God was met my.+

9 Uiteindelik het ek by die goewerneurs van die gebied anderkant die Rivier gekom en die koning se briewe vir hulle gegee. Die koning het ook hoofde van die leërmag en perderuiters saam met my gestuur. 10 Toe Sanbalʹlat,+ die Horoniet, en Tobiʹa,+ die Ammonitiese+ amptenaar,* daarvan hoor, was hulle baie ontevrede dat iemand gekom het om iets goeds vir die Israeliete te doen.

11 Uiteindelik het ek in Jerusalem aangekom, en ek het drie dae daar gebly. 12 Ek het in die nag opgestaan, ek en ’n paar manne saam met my, en ek het niemand vertel wat my God in my hart gesit het om vir Jerusalem te doen nie, en behalwe die dier waarop ek gery het, was daar geen ander diere by my nie. 13 En ek het in die nag deur die Valleipoort+ uitgegaan en voor die Fontein van die Groot Slang verbygegaan na die Aspoort,+ en ek het die mure van Jerusalem ondersoek wat afgebreek is, sowel as die poorte wat deur vuur vernietig is.+ 14 Ek het verder gegaan na die Fonteinpoort+ en na die Koning se Dam, en daar was nie genoeg plek vir die dier waarop ek gery het, om daar verby te kom nie. 15 Maar in die nag het ek verder in die vallei*+ opgeklim en aangehou om die muur te ondersoek. Daarna het ek weer deur die Valleipoort ingekom en huis toe gegaan.

16 Die amptenare+ het nie geweet waarheen ek gegaan het en waarmee ek besig was nie, want ek het nog niks vir die Jode, die priesters, die leiers, die amptenare en die res van die werkers gesê nie. 17 Uiteindelik het ek vir hulle gesê: “Julle kan sien hoe sleg dit met ons gaan, hoe Jerusalem verwoes is en sy poorte met vuur verbrand is. Kom, laat ons die mure van Jerusalem herbou, sodat hierdie skandelike situasie tot ’n einde kan kom.” 18 Toe het ek hulle vertel van hoe die goeie hand van my God met my was,+ en ook van wat die koning vir my gesê het.+ Hulle het geantwoord: “Kom ons bou.” En hulle het hulle gereedgemaak* vir die goeie werk.+

19 Toe Sanbalʹlat, die Horoniet, Tobiʹa,+ die Ammonitiese+ amptenaar,* en Gesem, die Arabier,+ dit hoor, het hulle ons begin uitlag+ en ons gespot en gevra: “Wat doen julle? Kom julle in opstand teen die koning?”+ 20 Maar ek het geantwoord: “Die God van die hemel sal ons suksesvol laat wees,+ en ons, sy knegte, sal opstaan en bou, maar julle het geen aandeel of reg in Jerusalem nie, en julle is geen deel van die stad se geskiedenis nie.”*+