μη έλθη σε βοήθεια των ανθρώπων; Ευτυχώς, όχι! Η τόσο απαραίτητη βασιλεία του σε όλη τη γη θ’ αποτελέση μια απέραντη βελτίωσι σε οτιδήποτε οι ατελείς και θνητοί ανθρώπινοι άρχοντες δεν μπόρεσαν να δώσουν ώς τώρα στην ανθρωπότητα. Ασφαλώς οποιαδήποτε αλλαγή που θα γίνη από τον Θεό στη διακυβέρνησι των ανθρωπίνων πλασμάτων ποτέ δεν θα μπορούσε να είναι για το χειρότερο. Μπορούμε να είμεθα ευγνώμονες που ο Παντοκράτωρ Θεός θα κάμη την αλλαγή για μας, και που ο καιρός τον οποίον αυτός εξέλεξε με σοφία γι’ αυτή την αλλαγή έχει έλθει.

4, 5. Ποια προσευχή για την κυριαρχία του άκουε από πολύν καιρό ο Θεός, και τι είπε και έκαμε ο διδάσκαλος αυτής της προσευχής για την προαγωγή των συμφερόντων αυτής της κυριαρχίας;

⁴ Επί δέκα εννέα αιώνες και πλέον ο Παντοκράτωρ Θεός άκουε την προσευχή που ανεπέμπετο κατ’ επανάληψιν προς αυτόν από εκείνους που ακολουθούν τη διδασκαλία της επί του Όρους Ομιλίας, «Πάτερ ημών ο εν τοις ουρανοίς αγιασθήτω το όνομά σου· ελθέτω η βασιλεία σου· γενηθήτω το θέλημά σου, ως εν ουρανώ και επί της γης.» (Ματθ. 6:9, 10) Ο Παντοκράτωρ Θεός δεν απήντησε ώς τώρα στη θεόπνευστη αυτή προσευχή, διότι δεν είχε έλθει ο ωρισμένος του καιρός. Την προσευχή αυτή εδίδαξε ένας άνθρωπος που επίστευε στη βασιλεία του Θεού ως το σημείο να θυσιάση τη ζωή του για την προαγωγή των συμφερόντων αυτής της βασιλείας. Ένας ψευδής Μεσσίας δεν θα μπορούσε να κάμη ένα τέτοιο πράγμα. Στην επί του Όρους Ομιλία του όχι μόνον εδίδαξε τους ακροατάς του να προσεύχωνται για τη βασιλεία του ουρανίου Πατρός, αλλά και τους είπε: «Ζητείτε πρώτον την βασιλείαν του Θεού και την δικαιοσύνην αυτού.» Στο εκπαιδευτικό του έργο μεταξύ των κατοίκων της Παλαιστίνης το αρχικό του θέμα ήταν: «Μετανοείτε, διότι επλησίασεν η βασιλεία των ουρανών.» (Ματθ. 4:17· 6:33) Και στην προφητεία του που προέλεγε τα ανησυχητικά γεγονότα που θα συνέπιπταν με την ίδρυσι της Μεσσιανικής βασιλείας του Θεού, είπε:

⁵ «Και θέλει κηρυχθή τούτο το ευαγγέλιον της βασιλείας εν όλη τη οικουμένη προς μαρτυρίαν εις πάντα τα έθνη· και τότε θέλει ελθεί το τέλος.»—Ματθ. 24:14.

6, 7. (α) Τι πίστι έχουν σ’ εκείνον που την είπε εκείνοι μέσω των οποίων εκπληρώνεται αυτή η προφητεία; (β) Τι είπε στους Ιουδαίους ο Σίμων Πέτρος γι’ αυτόν στην εορτή των Εβδομάδων;

⁶ Η αξιοσημείωτη αυτή προφητεία εκπληρώθηκε σε μεγάλο βαθμό, και είναι ακόμη σε πορεία εκπληρώσεως, όχι μέσω του Χριστιανικού κόσμου με όλους τους επίγειους βασιλείς του, τους πολέμους και τις πολιτικές του διαμάχες, αλλά από εκείνους που αληθινά πιστεύουν στον Παντοκράτορα Θεό και στην ουράνια βασιλεία του Μεσσίου του. Αυτοί γνωρίζουν ποιος ήταν εκείνος που εξεπλήρωσε τις θεόπνευστες προφητείες στις ιερές Εβραϊκές Γραφές ως προς τον υποσχεμένο Μεσσία του Θεού. Γνωρίζουν ότι αυτός ήταν ο μεγαλύτερος συνήγορος τής Μεσσιανικής βασιλείας του Θεού που υπήρξε ποτέ στη γη. Με εμπιστοσύνη και βεβαιότητα μπορούν ν’ αποδείξουν από τις θεόδοτες Γραφές ότι αυτός ο Μεσσίας ήταν και είναι εκείνος τον οποίον ο άλλοτε τελώνης που ελέγετο Ματθαίος Λευί ωνόμασε τον ‘Ιησούν Χριστόν, υιόν του Δαβίδ, υιόν του Αβραάμ.’ (Ματθ. 1:1) Αυτός είναι εκείνος για τον οποίον ένας Γαλιλαίος ονόματι Σίμων Πέτρος έδωσε μαρτυρία την ημέρα της εορτής Σαβουώθ (Εβδομάδων) της αρχαίας Ιερουσαλήμ, σε περισσοτέρους από τρεις χιλιάδες εορταστάς, και είπε σ’ εκείνους τους Ιουδαίους που ζητούσαν να μάθουν:

⁷ «Διότι ο Δαβίδ δεν ανέβη εις τους ουρανούς· λέγει όμως αυτός. Είπεν ο Ιεχωβά προς τον Κύριόν μου, Κάθου εκ δεξιών μου, εωσού θέσω τους εχθρούς σου υποπόδιον των ποδών σου. Βεβαίως λοιπόν ας εξεύρη πας ο οίκος του Ισραήλ, ότι ο Θεός Κύριον και Χριστόν έκαμεν αυτόν τούτον τον Ιησούν, τον οποίον σεις εσταυρώσατε.»—Πράξ. 2:34-36.

 8. (α) Γιατί αναμένουν εσφαλμένα πράγματα ο Χριστιανικός κόσμος και οι Ιουδαίοι που αναμένουν ένα Μεσσία με σάρκα και αίμα; (β) Τι θα μπορέση να κάμη για την ανθρωπότητα η βασιλεία του αληθινού Μεσσία;

⁸ Ο Δαβίδ ήταν ο πρώτος Ιουδαίος βασιλεύς της Ιερουσαλήμ, ο δε απόγονός του Ιησούς από την φυλή του Ιούδα είναι τώρα ο ουράνιος Κύριος του Δαβίδ, καθώς και ο Μεσσίας ή Κεχρισμένος, ο Χριστός. Οι θρησκευόμενοι του Χριστιανικού κόσμου επίσης και οι περιτετμημένοι Ιουδαίοι, που αναμένουν να έλθη σε λίγο ένας Μεσσίας με σάρκα και αίμα, αναμένουν εσφαλμένα πράγματα. Ο αληθινός Μεσσίας για τον οποίον ο θεόπνευστος Δαβίδ είπε ότι τον εκάλεσε ο Ιεχωβά Θεός να καθήση στα δεξιά του στους ουρανούς και ο οποίος θα ήταν ένας Βασιλεύς-Ιερεύς σαν τον αρχαίο Μελχισεδέκ, είναι τώρα και πάντοτε θα είναι ένας ουράνιος Μεσσίας, ένας πνευματικός ουράνιος Υιός του Θεού. (Ψαλμ. 110:1-4) Η Μεσσιανική του βασιλεία θα είναι ανώτερη από εκείνη του θνητού ανθρώπου στη γη. Θα είναι υπερανθρώπινη και γι’ αυτό θα μπορέση να κάνη ό,τι δεν θα μπορούσε ποτέ να κάμη για την ανθρωπότητα μια επίγεια βασιλεία από έναν απλό ανθρώπινο άρχοντα. Η αληθινή Μεσσιανική βασιλεία είναι ουράνια και μπορεί να συντρίψη τη δύναμι του Σατανά ή Διαβόλου, που είναι ένας απειθής ουράνιος άγγελος, ο άρχων των δαιμονικών αγγέλων. Οι άνθρωποι, που είναι τα αξιολύπητα θύματα του Σατανά ή Διαβόλου και των δαιμόνων του, μπορούν ν’ αποκτήσουν διαρκή απελευθέρωσι και ωφέλεια από μια τέτοια Μεσσιανική βασιλεία.

Η ΒΑΣΙΛΕΙΑ ΙΔΡΥΕΤΑΙ ΣΤΟΝ ΚΑΙΡΟ ΤΗΣ

 9. (α) Πότε ανετράπη η επίγεια βασιλεία του Δαβίδ, και για πόσον καιρό επρόκειτο να συνεχισθή έτσι; (6) Πότε πρέπει να παρέλθη η κυριαρχία των εθνών και να έλθη η κυριαρχία του Μεσσία;

⁹ Η επίγεια βασιλεία της οικογενείας του Δαβίδ στην Ιερουσαλήμ ανετράπη από τα στρατεύματα της Βαβυλώνος στο έτος 607 π.Χ. Λίγο πριν από εκείνη την συμφορά ο Ιεχωβά Θεός χρησιμοποίησε τον προφήτη του Ιεζεκιήλ για να διακηρύξη ότι ο υποσχεμένος Μεσσίας θα ήρχετο στον ωρισμένο καιρό του Θεού και ότι θα έδιδε τη βασιλεία σ’ αυτόν τον Μεσσία λόγω του δικαιώματος που είχε σ’ αυτήν. (Ιεζ. 21:25-27) Από την ιστορία, οι Ιουδαίοι όσο και οι Εθνικοί γνωρίζουν τι συνέβη μετά την καταστροφή του θρόνου του Δαβίδ την εποχή εκείνη από τους Εθνικούς Βαβυλώνιους. Επακολούθησε ένας χωρίς διακοπή καιρός κυριαρχίας των Εθνών στη γη χωρίς καμμιά βασιλεία του βασιλικού οίκου του Δαβίδ να παρεμποδίση αυτούς τους άρχοντας των Εθνών. Οι καιροί αυτοί ωνομάσθηκαν «Καιροί των Εθνών.» (Λουκ. 21:24) Αλλά ο Παντοκράτωρ Θεός θα άφηνε τους Καιρούς των Εθνών της παγκοσμίου κυριαρχίας να προχωρήσουν μόνον για το χρονικό αυτό διάστημα. Εθεσε ένα ωρισμένον καιρό για τον τερματισμό αυτών των Καιρών των Εθνών. Ετόνισε το γεγονός αυτό στον βασιλέα της Βαβυλώνος, που κατέστρεψε την Ιερουσαλήμ. (Δαν. 4:16, 23, 25, 31) Έπρεπε λοιπόν να παρέλθη η κυριαρχία των Εθνών και να έλθη η κυριαρχία του Μεσσία!

10. Ποια πολύ ισχυρή πολιτική δύναμι προείπε ο Δανιήλ, και πώς αυτή δεν μπόρεσε ν’ αλλάξη τον χρόνο και τον νόμο του Θεού εν σχέσει με το θέμα της κυριαρχίας;

¹⁰ Ο Θεός διά του προφήτου του Δανιήλ προείπε ότι μια εθνική πολιτική δύναμις θα ηγείρετο και θα προσπαθούσε ν’ αλλάξη τον χρόνο και τον νόμο του Θεού εν σχέσει με τη διακυβέρνησι της γης. (Δαν. 7:25) Εν τούτοις, η παγκόσμια ιστορία του εικοστού αυτού αιώνος τονίζει ότι αυτή η προειπωμένη πολιτική δύναμις, η πιο ισχυρή παγκόσμια δύναμις όλης της ανθρωπίνης ιστορίας, δεν μπόρεσε ν’ αλλάξη την χρονολογία του Θεού για το τέλος των Καιρών των Εθνών από το έτος 1914 σε μια άλλη χρονολογία στο ακαθόριστο μέλλον. Είναι αλήθεια ότι ο Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος εξερράγη στο έτος 1914· αλλά εκείνο που πραγματικά εσήμανε και επεσήμανε το τέλος των Καιρών των Εθνών σ’ εκείνο το έτος ήταν η γέννησις της Μεσσιανικής βασιλείας του Θεού στους ουρανούς με την εγκατάστασι του Υιού του Ιησού Χριστού ως του Κεχρισμένου Βασιλέως. Στη διάρκεια όλων των ταραχωδών καιρών από τότε η ισχυρή Εβδόμη Παγκόσμιος Δύναμις (η Αγγλο-Αμερικανική Δυαδική Παγκόσμιος Δύναμις) δεν μπόρεσε να μεταβάλη αυτό το γεγονός που είναι παγκοσμίου σπουδαιότητος. Η οργή που εξεδήλωσαν όλα τα κοσμικά έθνη υπό μορφήν διωγμού κατά των Χριστιανών μαρτύρων του Ιεχωβά που εκήρυτταν τούτο το ευαγγέλιον της βασιλείας σε όλη την οικουμένη δεν μπόρεσε να ματαιώση τον καιρό του Θεού για την βασιλεία Του.

11. (α) Πότε ήλθε ο καιρός ν’ αποδοθούν ευχαριστίες διότι ανέλαβε ο Θεός τη δύναμί του να βασιλεύση; (β) Τι δείχνει αν σ’ εκείνους που ευγνωμονούν περιλαμβάνονται και τα επίγεια έθνη;

¹¹ Στο τέλος των Καιρών των Εθνών στις αρχές του φθινοπώρου του 1914 ήλθε η ώρα για να γίνη η ουράνια αναγγελία, όπως προελέχθη στην Αποκάλυψι 11:15: «Αι βασιλείαι του κόσμου έγιναν του Κυρίου ημών και του Χριστού αυτού και θέλει βασιλεύσει εις τους αιώνας των αιώνων.» Τώρα λοιπόν μήπως τα έθνη του Χριστιανικού κόσμου ήσαν ευγνώμονα γι’ αυτή την τροπή των γεγονότων στην παγκόσμια ιστορία; Μήπως εκείνοι που ευγνωμονούσαν για τη γέννησι της βασιλείας Κυρίου του Θεού στα χέρια του Χριστού του περιελάμβαναν τα λεγόμενα Χριστιανικά έθνη; Όχι, διόλου! Διότι η προφητεία της Αποκαλύψεως 11:17, 18 προείπε ότι οι ευγνώμονες θα έλεγαν: «Ευχαριστουμέν σοι, Ιεχωβά Θεέ Παντοκράτωρ, ο Ων και ο Ην και ο Ερχόμενος· διότι έλαβες την δύναμίν σου την μεγάλην, και εβασίλευσας· και τα έθνη ωργίσθησαν, και ήλθεν η οργή σου.» Η Ιστορία πιστοποιεί το γεγονός ότι τα οργισμένα αυτά έθνη κατέστησαν βίαιοι διώκται των κηρύκων της Βασιλείας.

12, 13. Ήταν ο Σατανάς ευτυχής για τη γέννησι της βασιλείας, και πώς δείχνει η Αποκάλυψις 12:7-12 αν ήταν ευτυχής ή όχι;

¹² Δεν έπρεπε ν’ αναμένεται αλλιώς. Ο Σατανάς ή Διάβολος και οι δαιμονικοί του άγγελοι δεν ήσαν ευτυχείς για τη γέννησι της Μεσσιανικής βασιλείας του Θεού στους ουρανούς το 1914. Το επόμενο κεφάλαιο της Αποκαλύψεως, το δωδέκατον κεφάλαιον, εδάφια επτά έως δώδεκα, μας λέγει τι επακολούθησε μετά τη γέννησι της Βασιλείας:

¹³ «Και έγεινε πόλεμος εν τω ουρανώ· ο Μιχαήλ και οι άγγελοι αυτού επολέμησαν κατά του δράκοντος, και ο δράκων επολέμησε και οι άγγελοι αυτού. Και δεν υπερίσχυσαν, ουδέ ευρέθη πλέον τόπος αυτών εν τω ουρανώ. Και ερρίφθη ο Δράκων ο μέγας, ο όφις ο αρχαίος, ο καλούμενος Διάβολος, και ο Σατανάς, ο πλανών την οικουμένην όλην, ερρίφθη εις την γην και οι άγγελοι αυτού ερρίφθησαν μετ’ αυτού. Και ήκουσα φωνήν μεγάλην λέγουσαν εν τω ουρανώ, Τώρα έγεινεν η σωτηρία και η δύναμις και η βασιλεία του Θεού ημών, και η εξουσία του Χριστού αυτού· διότι κατερρίφθη ο κατήγορος των αδελφών ημών, ο κατηγορών αυτούς ενώπιον του Θεού ημών ημέραν και νύκτα . . . Ουαί εις τους κατοικούντας την γην και την θάλασσαν, διότι κατέβη ο Διάβολος εις εσάς έχων θυμόν μέγαν, επειδή γνωρίζει ότι ολίγον καιρόν έχει.»

14. (α) Πού αφήνονται να συναχθούν οι επίγειοι βασιλείς, γιατί και κάτω από ποια επιρροή; (β) Τι θα σημάνη τελικά για μας το να συναχθούμε εκεί μ’ αυτούς τους βασιλείς;

¹⁴ Έτσι, ο Σατανάς ή Διάβολος και οι δαιμονικοί του άγγελοι και τα έθνη της γης είχαν τα ίδια αισθήματα στη γέννησι της Μεσσιανικής βασιλείας του Θεού στο τέλος των Καιρών των Εθνών το έτος 1914. Δεν είναι εκπληκτικό, λοιπόν, ότι το πνεύμα που προήρχετο από το στόμα του μεγάλου δράκοντος, του Σατανά ή Διαβόλου, θα συνήθροιζε τους βασιλείς της οικουμένης όλης σε πόλεμο στον Αρμαγεδδώνα για το επίμαχο ζήτημα της Βασιλείας. Ούτε αποτελεί αιτίαν εκπλήξεως το ότι οι βασιλείς αυτών των ωργισμένων εθνών θα αφήνοντο να συναχθούν εκεί κάτω από τέτοιες δαιμονικές επιρροές. Αλλά το προσωπικό ζήτημα που αξίζει την προσεκτική μας εξέτασι είναι, Αφήνομε εμείς ως άτομα τον εαυτό μας να συναχθή εκεί με το μέρος αυτών των παραπλανημένων ‘βασιλέων της οικουμένης όλης;’ Αν το κάνωμε αυτό, τότε δείχνομε αναντίρρητα ότι είμεθα υπέρ της βασιλείας των, και όχι υπέρ της Μεσσιανικής βασιλείας του Θεού. Τότε, επίσης, θα λάβωμε υποχρεωτικά εκείνο που θα λάβουν αυτοί οι βασιλείς της οικουμένης όλης στον Αρμαγεδδώνα. Ποιο είναι αυτό; Η Αποκάλυψις 19:19-21 μας λέγει:

15. Πώς η Αποκάλυψις 19:19-21 εξεικονιστικά δείχνει τι θα πάθουν οι βασιλείς της γης και οι υποστηρικταί των στον Αρμαγεδδώνα;

¹⁵ «Και είδον [εγώ ο απόστολος Ιωάννης] το θηρίον και τους βασιλείς της γης, και τα στρατεύματα αυτών συνηγμένα, [δηλαδή, εις τον Αρμαγεδδώνα], διά να κάμωσι πόλεμον με τον καθήμενον επί του ίππου και με το στράτευμα αυτού. [Και επί το ιμάτιον και επί τον μηρόν αυτού έχει γεγραμμένον το όνομα, Βασιλεύς βασιλέων και Κύριος κυρίων, (εδάφιον 16)] Και επιάσθη το θηρίον, και μετά τούτου ο ψευδοπροφήτης όστις έκαμε τα σημεία ενώπιον αυτού, με τα οποία επλάνησε τους λαβόντας το χάραγμα του θηρίου, και τους προσκυνούντας την εικόνα αυτού· ζώντες ερρίφθησαν οι δύο εις την λίμνην του πυρός την καιομένην με το θείον. Και οι λοιποί εφονεύθησαν με την ρομφαίαν Τού καθήμενου επί του ίππου, την εξερχομένην εκ του στόματος αυτού· και πάντα τα όρνεα, εχορτάσθησαν εκ των σαρκών αυτών.»

16. (α) Ποιος λοιπόν εξέρχεται νικητής στον Αρμαγεδδώνα, και γιατί λέγεται Βασιλεύς βασιλέων; (β) Από ποιον γίνεται η εκτέλεσις των εχθρών, και πώς αφανίζονται τα πτώματα των ηττημένων;

¹⁶ Από αυτή την προφητική συμβολική εικόνα δεν θα ήταν δύσκολο για κανένα να διακρίνη ποιος εξέρχεται νικητής σ’ αυτόν τον πόλεμο της μεγάλης ημέρας του Θεού του Παντοκράτορος στον Αρμαγεδδώνα. Είναι ο Βασιλεύς των βασιλέων και Κύριος των κυρίων, που παριστάνεται ως εκείνος που κάθεται πάνω στον λευκόν πολεμικόν ίππον. (Αποκάλ. 19:11) Σαν να έβγαινε από το στόμα του μια ρομφαία, ο ουράνιος αυτός πολεμιστής δίνει προσταγές για την εκτέλεσι των βασιλέων της γης και εκείνων που έχουν ταχθή με το μέρος των στον Αρμαγεδδώνα. Το ουράνιο αγγελικό στράτευμα εκτελεί αυτές τις προσταγές του Βασιλέως των βασιλέων. Με αυτόν τον τρόπο αποδεικνύεται ότι αυτός είναι Βασιλεύς βασιλέων, δηλαδή, βασιλεύς ανώτερος απ’ όλους αυτούς τους βασιλείς της γης. Όλοι εκείνοι που ακολουθούν και πολιτικώς υποστηρίζουν αυτούς τους βασιλείς της γης θα θανατωθούν μαζί με αυτούς τους ανθρωπίνους βασιλείς. Οι ακόλουθοι του Βασιλέως των βασιλέων, που θα επιζήσουν απ’ αυτόν τον παγκόσμιο πόλεμο στον Αρμαγεδδώνα δεν παριστάνονται εδώ ότι διατάσσονται να θάψουν τα πτώματα αυτών των επιγείων βασιλέων και των στρατευμάτων των. Ποιοι λοιπόν θα καταναλώσουν εκείνα τα εκτεθειμένα δυσώδη πτώματα; Τα όργανα της καταναλώσεως εικονίζονται ότι είναι τα όρνεα.

17. Τι σημαίνει ένας τέτοιος θάνατος και ο αφανισμός των πτωμάτων αυτών των εκτελουμένων, και γιατί;

¹⁷ Ένας τέτοιος απεχθής θάνατος και αφανισμός των σαρκικών λειψάνων σημαίνει θάνατο από τον οποίο δεν υπάρχει ελπίς αναστάσεως. Αυτό οφείλεται στο ότι εκτελούνται από τον Παντοκράτορα Θεό μέσω των ουρανίων στρατιών του υπό τον Χριστόν στο πεδίον της μάχης του Αρμαγεδδώνος. Αυτοί αποδεικνύονται αδιόρθωτοι εχθροί του Ιεχωβά Θεού και της Μεσσιανικής βασιλείας του. Ποτέ δεν θα ξαναζήσουν, όπως δεν θα ξαναζήση και το συμβολικό «θηρίον» και ο συμβολικός «ψευδοπροφήτης,» οι ανθρώπινες πολιτικές οργανώσεις, που καταστρέφονται για πάντα σαν να τους ρίχνουν ζωντανούς στην «λίμνην του πυρός την καιομένην με θείον.» Η Αποκάλυψις 20:14 και 21:8 χαρακτηρίζει την πύρινη αυτή θειώδη λίμνη ως σύμβολο του δευτέρου θανάτου, του αιωνίου αφανισμού!

ΜΕΤΑΠΟΛΕΜΙΚΑ ΟΦΕΛΗ ΤΩΝ ΕΠΙΖΩΝΤΩΝ

18. Ποιον θ’ αγαπήσουν και ποιον θα μισήσουν εκείνοι που αγαπούν δίκαιη κυβέρνησι, και με ποιο μέρος πρέπει να ταχθούν χωρίς καθυστέρησι;

¹⁸ Επειδή πρόκειται για ένα τόσο σοβαρό ζήτημα για όλους τους ανθρώπους αυτής της γενεάς, η Γραφή είναι σαφής και ειλικρινής ως προς το τι αναμένει εκείνους που τώρα τάσσονται με το μέρος που κατευθύνεται προς την ήττα στον παγκόσμιο πόλεμο του Αρμαγεδδώνος. Όσοι αληθινά αγαπούν μια τελεία δίκαιη κυβέρνησι για όλη την ανθρωπότητα φρίττουν από τρόμο για την τύχη εκείνων οι οποίοι εσκεμμένα καταπολεμούν τον Βασιλέα των βασιλέων και οι οποίοι απορρίπτουν έτσι τη Μεσσιανική βασιλεία του Θεού. Αγαπούν τον ελεήμονα Θεό από τον οποίον προέρχεται αυτή η από πολλού υποσχεμένη βασιλεία της δικαιοσύνης, της ειρήνης και της ευημερίας. Μισούν τον αντίδικο του Θεού, τον Σατανά ή Διάβολο, από τον οποίον προέρχεται κάθε κακή κυβέρνησις της ανθρωπότητος, με όλη την αδικία της, την έλλειψι ασφαλείας και τον σκληρό τρόπο διαβιώσεως. Ποθούν να δουν τη διεκδίκησι του δικαιώματος του Ιεχωβά Θεού για παγκόσμια κυριαρχία σε όλη τη νοήμονα δημιουργία με την ένδοξη νίκη μέσω του Υιού του Ιησού Χριστού στον Αρμαγεδδώνα. Αυτοί που αγαπούν τον δίκαιο Παγκόσμιο Κυρίαρχο είναι άνθρωποι που τάσσονται τώρα χωρίς άλλη καθυστέρησι, με το μέρος του Μεσσίου του, του Βασιλέως των βασιλέων και Κυρίου των κυρίων. Μόνο σ’ αυτό το μέρος μπορούν να επιζήσουν.

19. Γιατί η νίκη του Ιεχωβά στον Αρμαγεδδώνα θα είναι ευκαιρία ανεκλάλητης χαράς από μέρους εκείνων που θα επιζήσουν στη γη;

¹⁹ Η Θεία Νίκη στο πεδίον της μάχης του Αρμαγεδδώνος θα είναι ευκαιρία ανεκλάλητης χαράς για όλους όσοι θα επιζήσουν στη γη, στον τόπο που διεξάγεται ο πόλεμος της μεγάλης ημέρας του Θεού του Παντοκράτορος. Τα άσματα των που θα εξυμνούν τη διεκδίκησι της παγκοσμίου κυριαρχίας του Ιεχωβά θα είναι κάτι που όμοιό του ποτέ άλλοτε δεν άκουσε ολόκληρη η γη. Και να σκεφθή κανείς ότι θα βλέπη στην πραγματικότητα όλη τη γη απαλλαγμένη επιτέλους από το θηριώδες πολιτικό σύστημα που χρησιμοποίησε ο μέγας αντίπαλος του Ιεχωβά από τον καιρό της Βαβυλώνος της βασιλείας του Νεβρώδ! Ολόκληρη η γη θα καθαρισθή για τη σπλαγχνική βασιλεία του Κεχρισμένου του Ιεχωβά για ν’ ασκή στοργική εξουσία για τη δόξα του Θεού και την αιώνια ευλογία της ανθρωπότητος!

20. Εκτός απ’ αυτή τη χαρά ποιος ακόμη μεγαλύτερος θρίαμβος θα προξενήση χαρά;

²⁰ Εκτός απ’ αυτή την ασύγκριτη χαρά θα είναι και η χαρά που θα προξενήση ένας ακόμη μεγαλύτερος θρίαμβος από μέρους του Υπέρτατου Κυρίου Ιεχωβά. Αυτή θα επακολουθήση αμέσως μετά το τέλος του πολέμου του Αρμαγεδδώνος. Πρόκειται για τη δέσμευσι του Πονηρού που υπήρξε ο ιθύνων νους του ορατού πολιτικού συστήματος της γης προς βλάβην του ανθρώπου, δηλαδή του Σατανά ή Διαβόλου μαζί με όλους τους δαιμονικούς αγγέλους του. Αυτοί θα απομακρυνθούν από την περιοχή της γης και θα περιορισθούν σε σφραγισμένη φυλακή σε μια μακρυνή άβυσσο, χωρίς τη δύναμι να παρεμποδίσουν τη Μεσσιανική βασιλεία του Θεού.

21. (α) Με τι τρόπο εκείνοι που θα επιζήσουν θα ιδούν το ρίψιμο των δαιμόνων στην άβυσσο, και πώς θα το αισθανθούν αυτό μ’ ένα ρεαλιστικό τρόπο; (β) Γιατί οι επιζώντες θα αισθάνωνται ασφάλεια μέσα στους κόλπους της Μεσσιανικής βασιλείας του Θεού;

²¹ Αυτό το ρίψιμο των δαιμόνων στην άβυσσο που το επιθυμούσαν από καιρό θα το ιδούν μόνο με τα μάτια της πίστεώς των εκείνοι που θα επιζήσουν στη γη από τον Αρμαγεδδώνα, σύμφωνα με την προφητική περιγραφή που δίδεται στην Αποκάλυψι 20:1-3, πρόκειται όμως να αισθανθούν τα ευχάριστα αποτελέσματα τούτου μ’ ένα πολύ ρεαλιστικό τρόπο. Δεν θα είναι πια αναγκασμένοι να φορούν την «πανοπλία» του Θεού για ν’ αγωνισθούν και να σταθούν στερεοί εναντίον των μεθοδειών του Διαβόλου. Δεν θα έχουν πια να διεξάγουν πάλη εναντίον αοράτων υπερανθρωπίνων εξουσιών και των ‘πνευμάτων της πονηρίας εν τοις επουρανίοις.’ Ο αντίδικος, ο Διάβολος, δεν θα περιφέρεται πια σαν ένας ωρυόμενος λέων ζητώντας να καταπιή κάποιον. (Εφεσ. 6:11-18· 1 Πέτρ. 5:8) Θα απαλλαγούν από τον φόβο τέτοιων μοχθηρών αοράτων εχθρών, και εκείνοι που θα επιζήσουν από τη μεγαλύτερη θλίψι τής γης θα αισθανθούν με ανακούφισι, ασφάλεια μέσα στους κόλπους των Μεσσιανικων ‘νέων ουρανών.’ Η ουράνια αυτή κυβέρνησις θα έχη την τρυφερότητα ενός ποιμένος της Ανατολής ο οποίος στοργικά περιφρουρεί το ποίμνιό του. Ο Καλός Ποιμήν, ο Ιησούς Χριστός, που κατέθεσα τη ζωή του για το ανθρώπινο ποίμνιό του, θα είναι ένας βασιλικός Ποιμήν όλων των ανθρώπων για τους οποίους πέθανε.—Αποκάλ. 21:1· 7:9-17· Ιωάν. 10:10-16.

22. (α) Τι θα είναι για τον Ιεχωβά το να περάση τους λάτρεις του ζωντανούς μέσα από τη μεγάλη θλίψι ως απόδειξις του Ψαλμού 145:20; (β) Ποιοι θα είναι στη γη οι πρώτοι που θα λάβουν μέρος στα μεγαλεία που προφητεύθηκαν για τη Βασιλεία;

²² Δεν λησμονούμε ότι ο πονηρός σκοπός του Σατανά και των δαιμόνων του μετά την έξωσί των από τους αγίους ουρανούς και την κατάρριψί των στη γη ήταν να φέρουν τέτοιες ουαί στη γη και την θάλασσα ώστε να προξενήσουν την καταστροφή όλης της ανθρωπότητος, ιδιαίτερα των αληθινών λάτρεων του Ιεχωβά Θεού. Στο φως αυτού του γεγονότος το ότι αυτοί οι λάτρεις θα περάσουν ζωντανοί μέσα από τη ‘μεγάλη θλίψι’ και το αποκορύφωμα της, τον Αρμαγεδδώνα, θα είναι ένα νικηφόρο κατόρθωμα από μέρους του Παντοκράτορος Θεού και του Μεσσιανικού Βασιλέως του. (Ματθ. 24:21, 22· Μάρκ. 13:19, 20) Είναι άλλη μια απόδειξις της διαβεβαιώσεως της Γραφής: «Ο Ιεχωβά φυλάττει πάντας τους αγαπώντας αυτόν· θέλει δε εξολοθρεύσει πάντας τους ασεβείς.» (Ψαλμ. 145:20) Ο Θεός προφήτευσε ένδοξα πράγματα για τη γη στη χιλιετή βασιλεία του Μεσσίου Ιησού, κι εκείνοι που θα επιζήσουν από τη ‘μεγάλη θλίψι’ θα είναι οι πρώτοι επάνω στη γη που θα λάβουν μέρος στην πραγματοποίησι των ενδόξων αυτών προφητειών.

23. (α) Ποια σχέσις μεταξύ των κατοίκων θα επικρατή τότε στη γη; (β) Γιατί τότε δεν θα υπάρχη πλέον απόδοσις των του Καίσαρος εις τον Καίσαρα;

²³ Τελικά όλη η γη θα είναι ένας τόπος ανθρώπινης αδελφότητος—μεταξύ εκείνων που θα επιζήσουν και οι οποίοι ετάχθησαν πιστά με το μέρος του Παντοκράτορος Θεού και του Υιού του Ιησού Χριστού. Δεν θα υπάρχη ανάγκη Διασκέψεως Ειρήνης για να συνταχθή μια Συνθήκη Ειρήνης και να θεραπευθούν οι πληγές και να διευθετηθούν οι διαφορές μεταξύ νικητών και ηττημένων. Δεν θα υπάρχουν ηττημένοι ζωντανοί στη γη. Εκείνοι που θα ζήσουν οι μέτοχοι της θείας νίκης του Ιεχωβά, δεν θα έχουν πια μερισμένη την προσοχή των στο ν’ αποδίδουν στον Καίσαρα τα του Καίσαρος και στον Θεό τα του Θεού. Διότι ο ‘Καίσαρ’ και η πολιτική του κυβέρνησις θα εκλείψουν για πάντα. (Ματθ. 22:21) Όλα τότε θα είναι του Θεού, οι δε κάτοικοι της γης πρέπει ν’ αποδίδουν τα πάντα στον Θεό.—Ψαλμ. 103:19· 1 Χρον. 29:11.

24. Τι εβασίλευσε στη γη κάτω από τη διακυβέρνησι του Σατανά και τι αντιθέτως θα βασιλεύση στη βασιλεία του Θεού;

²⁴ Κάτω από τη διακυβέρνησι της ανθρωπότητας από τον Διάβολο στη διάρκεια των περασμένων έξη χιλιάδων ετών η γη υπήρξε το βασίλειο όπου εβασίλευε η αμαρτία και η ποινή της. Κάτω από μια παγκόσμια κυβέρνησι από τον Θεό μέσω του Σωτήρος Ιησού Χριστού η γη θα γίνη ένα βασίλειο όπου θα βασιλεύη η δικαιοσύνη και η αμοιβή της, η ζωή. Εκείνοι που θα επιζήσουν από τη θλίψι θα γνωρίσουν οι ίδιοι το αίσθημα της πραγματικής ανακαινίσεως του σώματος και της διανοίας καθώς θα εκτελούν το θέλημα της θείας Κυβερνήσεως.

25. (α) Σε ποιους άλλους και με τι μέσον θα δοθούν τα οφέλη της βασιλείας που θα κάμη να χαρούν όσοι θα επιζήσουν; (β) Ποια επίγεια κατάστασις θα υποδεχθή την επάνοδό τους; (γ) Πώς θα ευλογηθούν τα μάτια και οι καρδιές εκείνων που θα επιζήσουν επειδή τάσσονται τώρα με το νικηφόρο μέρος;

²⁵ Οι στοργικές καρδιές εκείνων που θα επιζήσουν θα χαρούν όταν τα οφέλη της ζωής κάτω από μια τέλεια ουράνια Κυβέρνησι θα δοθούν και σ’ εκείνους που κοιμούνται στους κόλπους της γης, πράγμα θαυματουργικό που θα λάβη χώραν όταν θ’ αρχίση η ανάστασης των νεκρών με την προσταγή του Ιησού Χριστού. (Ιωάν. 5:28, 29) Τι μεταβολή συνθηκών των γης θα γίνη όταν θ’ αρχίση η επάνοδος των απολυτρωμένων νεκρών! Ο παράδεισος που θα αποκαθίσταται θα χαιρετήση την εμφάνισί των και θα υποδεχθή την επάνοδό των! Η τότε χαρά της ζωής και η υπηρεσία υπό την Μεσσιανική βασιλεία του Θεού μπορεί μόνο με τη φαντασία να συλληφθή. Αλλά ευλογημένα θα είναι τα μάτια και οι καρδιές εκείνων που θα επιζήσουν με το νικηφόρο μέρος στον Αρμαγεδδώνα, διότι θα ζήσουν και θα προετοιμασθούν για να δουν τα πράγματα αυτά που θα γίνουν!

Είναι τα Παιδιά σας Μαθηταί του Χριστού;

«Και ούτοι οι λόγοι, τους οποίους εγώ σε προστάζω . . . θέλεις διδάσκει αυτούς επιμελώς εις τα τέκνα σου.»—Δευτ. 6:6, 7.

1, 2. (α) Τι φρονούν μερικοί γονείς για την ανατροφή των παιδιών τους; (β) Ποιοι λόγοι υπάρχουν για να ενδιαφερώμεθα για μια καλύτερη εκπαίδευσι των παιδιών;

ΓΙΑΤΙ διαθέτωμε χρόνο για να εξετάσωμε αυτό το ερώτημα που είναι στον τίτλο μας; Γιατί να μη προμηθεύουμε απλώς ό,τι απαιτεί ο νόμος του Καίσαρος—τροφή, ρουχισμό, στέγασι, κοσμική εκπαίδευσι—και κατόπιν ν’ αφήνωμε το παιδί ν’ αποφασίζη μόνο του για θρησκευτικά ή ηθικά ζητήματα όταν ενηλικιωθή; Δεν είσθε ο μόνος που ακολουθείτε αυτή την πορεία.

² Αλλά υπάρχουν σοβαροί λόγοι για να τεθή το ερώτημα. Μήπως η αύξησις της βίας σάς αφήρεσε το αίσθημα της ασφαλείας; Μήπως η αύξησις της ανεντιμότητος σας έχει θλίψει; Μήπως η ταχεία αύξησις της τοξικομανίας και της ανηθικότητος σας ανησυχεί κάπως; Μήπως η προκύπτουσα αύξησις των φόρων σάς έχει επηρεάσει; Αν είναι έτσι, τότε λόγω της αναμίξεως των νέων σ’ αυτά τα προβλήματα, έχετε σοβαρό λόγο τουλάχιστον να διερωτάσθε αν μια καλύτερη εκπαίδευσις των παιδιών σας θα ήταν εξυπηρετική.

3. Τι δείχνει ότι πολλά παιδιά μπορούν να εκπαιδευθούν για να είναι όπως τα θέλουν οι γονείς των;

³ Μη αμφιβάλλετε γι’ αυτό. Τα παιδιά συνήθως μπορούν να εκπαιδεύωνται για να γίνουν όπως οι γονείς των τα θέλουν να είναι. Οι ερευνηταί της αναπτύξεως των παιδιών διεπίστωσαν ότι μεγάλο μέρος της παιδικής προσωπικότητος δημιουργείται προτού το παιδί αρχίση να πηγαίνη στο σχολείο και ότι αυτά τα χαρακτηριστικά της προσωπικότητος δεν είναι εύκολο ν’ αλλάξουν κατόπιν. Ο Δημιουργός του ανθρώπου, στον Λόγο του την Αγία Γραφή, λέγει: «Δίδαξον το παιδίον εν αρχή της οδού αυτού· και δεν θέλει απομακρυνθή απ’ αυτής ουδέ όταν γηράση.» (Παροιμ. 22:6) Οι θεμελιώδεις αρχές που διέπουν τη διαγωγή και που εντυπώθηκαν στη διάρκεια της παιδικής ηλικίας, συνήθως δεν λησμονούνται έστω και αν ένα παιδί προσωρινώς στραφή στην αδικοπραγία λόγω ατελείας. Αυτή η σκέψις περιλαμβάνεται στην παραβολή του Ιησού για τον άσωτο υιό, ο οποίος εζήτησε από τον πιστό του πατέρα την κληρονομιά του και κατόπιν «απεδήμησεν εις χωράν μακράν, και εκεί διεσκόρπισε την περιουσίαν αυτού ζων ασώτως.» (Λουκ. 15:13) Τι ήταν εκείνο που τον έφερε πίσω; Εν πρώτοις, θυμήθηκε τον πατέρα του. Όχι απλώς τις υλικές προμήθειες που έκανε πάντοτε ο πατέρας του, αλλά την αγάπη του πατέρα του για τα πνευματικά πράγματα. Είπε: «Σηκωθείς θέλω υπάγει προς τον πατέρα μου και θέλω ειπεί προς αυτόν. Πάτερ, ήμαρτον εις τον ουρανόν και ενώπιόν σου.» (Λουκ. 15:18) Η ορθή εκπαίδευσις στη διάρκεια της παιδικής ηλικίας αποτελεί τον μεγαλύτερο παράγοντα στη διαμόρφωσι της ζωής του παιδιού.

 4. (α) Γιατί είναι αναγκαίος ο προγραμματισμός της εκπαιδεύσεως των παιδιών; (β) Ποιος πρέπει να είναι ο αντικειμενικός σκοπός;

⁴ Φυσικά, για να είναι επιτυχής αυτή η εκπαίδευσις πρέπει να είναι προγραμματισμένη. Οι γονείς πρέπει να γνωρίζουν τι θέλουν και τι θ’ απαιτηθή για να το εκπληρώσουν. Καλό είναι να έχουν υπ’ όψιν μια εικόνα του ποθούμενου τελικού αποτελέσματος και να τα συζητήσουν μαζί. (Παροιμ. 21:5· 15:22) Ο αντικειμενικός σκοπός εδώ πρέπει να είναι να δημιουργήσουν ένα ενήλικο παιδί ικανό να σκέπτεται μόνο του, να είναι αφοσιωμένο στη δικαιοσύνη, να γνωρίζη τον Θεό, να έχη τη θέλησι και την αποφασιστικότητα να υπηρετή τον Θεό μιμούμενος τον Ιησού Χριστό, και βρίσκοντας ευχαρίστησι να κάνη κάτι για τους άλλους. Αλλ’ όταν η εκπαίδευσις αφήνεται στην τύχη, το αποτέλεσμα είναι όπως εκτίθεται στις Παροιμίες 29:15: «Παιδίον απολελυμένον καταισχύνει την μητέρα αυτού.» Αυτό μπορεί ν’ αποφευχθή όταν οι γονείς χρησιμοποιούν την εξουσία των με στοργικό ενδιαφέρον για τη διαρκή ευημερία του παιδιού των.

Η ΡΑΒΔΟΣ ΤΗΣ ΕΞΟΥΣΙΑΣ

5, 6. (α) Τι πρέπει να έχουν υπ’ όψιν οι γονείς ως προς τα πειθαρχικά μέτρα που πρέπει να λαμβάνουν; (β) Πώς ο Ιεχωβά δίνει το παράδειγμα για την άσκησι της πατρικής εξουσίας στην επιβολή πειθαρχίας;

⁵ Ένας που έχει εξουσία πρέπει τελικά να δώση λογαριασμό σ’ εκείνον που του έδωσε αυτή την εξουσία. Έτσι, οι γονείς έχουν μια βαριά ευθύνη στην ανατροφή των παιδιών των, διότι πρέπει να δώσουν λόγο στον Ιεχωβά για την ευθύνη που τους εμπιστεύθηκε, όπως υπενθυμίζει στους γονείς ο Ψαλμός 127:3: «Ιδού κληρονομιά παρά του Ιεχωβά είναι τα τέκνα.» Έτσι και ο απόστολος Παύλος συμβουλεύει: «Οι πατέρες μη παροργίζετε τα τέκνα σας αλλ’ εκτρέφετε αυτά εν παιδεία και νουθεσία του Ιεχωβά.» (Εφεσ. 6:4, ΜΝΚ) Αυτό περιλαμβάνει και το να διδάσκετε στα τέκνα σας ότι, σύμφωνα με το θέλημα του Ιεχωβά, ο Ιησούς μάς άφησε ένα ‘παράδειγμα για ν’ ακολουθήσουμε τα ίχνη του.’—1 Πέτρ. 2:21.

⁶ Στον Ισραήλ, η ράβδος ήταν ένα μέσον τιμωρίας. Στο βιβλίο 2 Σαμουήλ 7:14 ο Ιεχωβά λέγει εν σχέσει με τον διάδοχο του Βασιλέως Δαβίδ: «Εάν πράξη ανομίαν, θέλω σωφρονήσει αυτόν εν ράβδω ανδρών και διά μαστιγώσεων υιών ανθρώπων.» Επίσης, στα μέλη του πνευματικού Ισραήλ, ο απόστολος Παύλος γράφει στην επιστολή 1 Κορινθίους 4:15-21: «Δεν έχετε όμως πολλούς πατέρας, επειδή εγώ σας εγέννησα εν Χριστώ Ιησού διά του ευαγγελίου. . . . Τι θέλετε; με ράβδον να έλθω προς εσάς, ή με αγάπην και με πνεύμα πραότητος;» Το βιβλίο των Παροιμιών λέγει: «Μη φείδου να παιδεύης το παιδίον διότι εάν κτυπήσης αυτό διά της ράβδου, δεν θέλει αποθάνει, συ κτυπών αυτό διά της ράβδου, θέλεις ελευθερώσει την ψυχήν αυτού εκ του άδου.» (Παροιμ. 23:13, 14· 22:15) Ο τρόπος χρήσεως της πατρικής αυτής ράβδου για την εξουσιοδοτημένη τιμωρία αποτελεί ένα σοβαρό ζήτημα. Οι γονείς είναι υπόλογοι στον Θεό, ο οποίος δίνει την εξουσία για τιμωρία, να χρησιμοποιούν τη «ράβδο» κατάλληλα. Η παράλειψις τούτου μπορεί να καταλήξη στον θάνατο του παιδιού, όπως λέγει η παροιμία, καθώς και σε θεία αποδοκιμασία των γονέων. Ο ίδιος ο Ιεχωβά δίνει το παράδειγμα για την κατάλληλη άσκησι της πατρικής εξουσίας στην επιβολή πειθαρχίας όπως τονίζεται στην επιστολή προς Εβραίους 12:7, 9, 10: «Ο Θεός φέρεται προς εσάς ως προς υιούς, διότι τις υιός είναι τον οποίον δεν παιδεύει ο πατήρ; Έπειτα τους μεν κατά σάρκα πατέρας ημών είχομεν παιδευτάς, και εσεβόμεθα αυτούς, δεν θέλομεν υποταχθή πολλώ μάλλον εις τον Πατέρα των πνευμάτων και ζήσει; διότι εκείνοι μεν προς ολίγας ημέρας επαίδευον ημάς, κατά την αρέσκειαν αυτών· ο δε προς το συμφέρον ημών διά να γίνωμεν μέτοχοι της αγιότητος αυτού.» Ο Ιεχωβά παιδεύει τον λαόν του, όχι διότι είναι ωργισμένος, αλλά «προς το συμφέρον ημών,» για να έχωμε την επιδοκιμασία του και να ζήσωμε. Αναμένει από τους Χριστιανούς πατέρας να πράξουν ομοίως στα τέκνα των, για να γίνουν αληθινοί μαθηταί του Υιού του.

ΤΟ ΟΡΦΑΝΟ ΠΑΙΔΙ

7, 8. (α) Περιγράψτε το ενδιαφέρον του Ιεχωβά για το ορφανό παιδί, (β) Γιατί μια οικογένεια χωρίς πατέρα ήταν ένα τραγικό πράγμα;

⁷ Ο τρόπος με τον οποίο ο Ιεχωβά παρήγγειλε στους Ισραηλίτας να φροντίζουν για τα ‘ορφανά’ μάς εντυπώνει το καλό που μπορεί να κάμη ένας ευσεβής πατέρας μέσα στον οικογενειακό κύκλο. Σημειώστε το στοργικό ενδιαφέρον του Ιεχωβά για τα απορφανισμένα αυτά παιδιά: «Δεν θέλεις διαστρέφει την κρίσιν του ξένου, του ορφανού, ουδέ θέλεις λαμβάνει το ιμάτιον της χήρας ενέχειρον· αλλά θέλεις ενθυμείσθε ότι δούλος εστάθης εν Αιγύπτω, και σε ελύτρωσε Ιεχωβά ο Θεός σου εκείθεν· διά τούτο εγώ προστάζω εις σε να κάμνης το πράγμα τούτο.» (Δευτ. 24:17, 18) Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ο Θεός ανεγνώρισε το κενό που υπήρχε σε μια τέτοια οικογένεια που έχασε τον πατέρα.

⁸ Μια οικογένεια χωρίς πατέρα ήταν τραγικό πράγμα με πολλούς τρόπους. Ο πατέρας ήταν εκείνος που θα προμήθευε τα αναγκαία για τη ζωή. Θα μπορούσε να τους προστατεύη από εκείνους που θα έκλεπταν, που θ’ απατούσαν ή που θα κατεπίεζαν με άλλο τρόπο. Ο πατέρας θα παρείχε στον γυιο πατρική καθοδηγία και συμβουλή, συντροφιά και αγάπη. Γι’ αυτό, εν απουσία του πατρός, ο νόμος περιείχε διατάξεις που υπενθύμιζαν την ανάγκη ειδικού ενδιαφέροντος για το ορφανό.—Έξοδ. 22:22-24.

 9. (α) Πώς η στάσις απέναντι των «ορφανών» ήταν ένδειξις της πνευματικής καταστάσεως του έθνους; (β) Τι σχέσι έχει με τη Χριστιανοσύνη η άποψις που έχει κανείς γι’ αυτούς που πενθούν;

⁹ Η έκφρασις «ορφανό» περιελαμβάνετο επίσης όταν ο Θεός περιέγραφε τον βαθμό της πιστότητος ολοκλήρου του έθνους Ισραήλ. Όταν το έθνος εξασθένιζε πνευματικά και άρχιζε να διαστρέφη τη δικαιοσύνη, το ορφανό ήταν από τα πρώτα που θα αισθανόταν τα κακά αποτελέσματα. Γι’ αυτό, ο Ιεχωβά έκαμε τον προφήτη Ιερεμία να γράψη: «Διότι εάν αληθώς διορθώσητε τας οδούς σας και τας πράξεις σας· εάν εντελώς εκτελέσητε κρίσιν αναμέσον ανθρώπου και του πλησίον αυτού· εάν δεν καταδυναστεύητε τον ξένον, τον ορφανόν και την χήραν δεν χύνητε αίμα αθώον εν τω τόπο τούτω, μηδέ περιπατήτε οπίσω ξένων θεών εις φθοράν σας· τότε θέλω σας κάμει να κατοικήτε εν τω τόπω τούτο, εν τη γη την οποίαν έδωκα εις τους πατέρας σας, εις αιώνα αιώνος.» (Ιερεμ. 7:5-7) Η άποψις του Θεού σ’ αυτό το ζήτημα δεν έχει αλλάξει. Ένας τρόπος αναγνωρίσεως των αληθινών Χριστιανών σήμερα είναι να παρατηρήσωμε το ενδιαφέρον των γι’ αυτούς που πενθούν. Στην επιστολή Ιακώβου 1:27 λέγει: «Θρησκεία καθαρά και αμίαντος ενώπιον του Θεού και Πατρός είναι αυτή, Να επισκέπτηται τους ορφανούς και τας χήρας εν τη θλίψει αυτών, και να φυλάττη εαυτόν αμόλυντον από του κόσμου.»

10. (α) Πώς Θα μπορούσε ένα παιδί σήμερα να έχη πατέρα και ωστόσο, με μια έννοια, να είναι ορφανό; (β) Τι μέρος λοιπόν έχουν οι γονείς στο να γίνουν τα παιδιά τους μαθηταί του Χριστού;

¹⁰ Είναι δυνατόν σήμερα ένα παιδί να έχη πατέρα και ωστόσο, με μια έννοια, να είναι ορφανό; Αυτό ατυχώς θα μπορούσε να είναι αληθινό. Αν ένα παιδί αναγκάζεται να πηγαίνη μόνο του στις Χριστιανικές συναθροίσεις, μολονότι ο πατέρας του πραγματικά θα μπορούσε να είναι μαζί του, τότε το παιδί είναι ορφανό, τουλάχιστον σ’ αυτή την περίπτωσι. Αν το παιδί, για να λάβη κάποια εκπαίδευσι στη Χριστιανική διακονία του αγρού, πρέπει ν’ αποβλέπη σε κάποιον άλλον, τότε είναι ορφανό, σ’ αυτόν τον τομέα της ζωής του. Το ίδιο αληθεύει και με άλλους τρόπους. Αλλά τι ωραίο είναι όταν ο Χριστιανός πατέρας επωμίζεται τις ευθύνες του: να αναλαμβάνη την ηγεσία στην οικογενειακή Γραφική μελέτη, να φροντίζη για ψυχαγωγία, να είναι σε θέσι να δίνη συμβουλή όταν εγείρωνται προβλήματα, και προσωπικά να εκπαιδεύη στο να τους αναθέση καθήκοντα στο σπίτι ώστε να θέτη ένα καλό θεμέλιο για να αναλαμβάνουν ευθύνες αργότερα στη ζωή. Υπάρχει ανάγκη πρακτικών οδηγιών σε όλη την έκτασι της Χριστιανικής ζωής. Τα παιδιά δεν γίνονται αυτομάτως μαθηταί του Χριστού απλώς επειδή οι γονείς ομολογούν ότι είναι μαθηταί του Χριστού. Χρειάζονται προσωπική βοήθεια. Ο πατέρας που βοηθεί σ’ όλα τα στάδια της ζωής του παιδιού αποτελεί, πραγματικά, μια ευλογία.

ΟΙ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΕΣ ΣΑΣ ΑΣΧΟΛΙΕΣ

11, 12. Τι λέγει το Δευτερονόμιο 6:6, 7 για τη λατρεία, και πώς μπορεί η εφαρμογή αυτής της συμβουλής να επηρεάση τα μέλη των οικογενειών μας;

¹¹ Στον Χριστιανικό κόσμο, εκείνοι που είναι ακόμη εκκλησιαζόμενοι συνήθως ακούουν μια σύντομη ομιλία την Κυριακή, και τα παιδιά έχουν ένα σύντομο εβδομαδιαίο μάθημα στο Κυριακό σχολείο. Αυτά θεωρείται ότι καλύπτουν θρησκευτικές ανάγκες της οικογενείας. Πώς παραβάλλεται αυτό μ’ εκείνα που περιέγραψε ο Ιεχωβά για τον οικογενειακό κύκλο; Το Δευτερονόμιο 6:6, 7 λέγει: «Και ούτοι οι λόγοι τούς οποίους εγώ σε προστάζω σήμερον θέλουσιν είσθαι εν τη καρδία σου· και θέλεις διδάσκει αυτούς επιμελώς εις τα τέκνα σου, και περί αυτών θέλεις ομιλεί καθήμενος εν τη οικία σου, και περιπατών εν τη οδώ και πλαγιάζων και εγειρόμενος.» Απ’ αυτό καταφαίνεται ότι η λατρεία του Ιεχωβά έπρεπε ν’ αποτελή ένα τρόπο ζωής και ότι η εξέτασις των σκοπών του έπρεπε να γίνεται σε κατάλληλες περιπτώσεις σε όλες τις καθημερινές ασχολίες ενός ατόμου.

¹² Πόσο καλό είναι όταν οι πρώτες σκέψεις του ανθρώπου την ώρα που ξυπνά το πρωί είναι για τον Ιεχωβά και τον Υιόν του! Υπάρχουν μήπως καλύτερα πράγματα από τα έργα του Θεού για να πη κανείς όταν αρχίζει τη δράσι της ημέρας; Η λατρεία του Ιεχωβά δεν μπορεί να χωρισθή από τις καθημερινές ασχολίες της ζωής. Όταν τα λόγια και η διαγωγή των γονέων αντανακλούν την πεποίθησι ότι αυτό συμβαίνει, τα παιδιά θα μεγαλώσουν με εκτίμησι του γεγονότος ότι ο Θεός βλέπει όλα όσα πράττουν και ενδιαφέρεται για το πώς το πράττουν, και ότι είναι ουσιώδες να μιμούνται τον Υιόν του Θεού σε οτιδήποτε κάνουν. Ο Θεός και ο Υιός του θα είναι τότε στις σκέψεις του παιδιού πάντοτε, όχι μόνον όταν διατίθενται ειδικές ώρες για λατρεία. Θα αναζητούν την ευλογία του Ιεχωβά σε κάθε τους έργο και θα ζητούν την κατεύθυνσι που δίνει μέσω των Αγίων Γραφών. Όταν ένα παιδί λαμβάνη αυτού του είδους εκπαίδευσι, θ’ αληθεύση πολύ πιθανώς το ότι «δεν θέλει απομακρυνθή απ’ αυτής ουδέ όταν γηράση.»—Παροιμ. 22:6.

13. Γιατί είναι σπουδαίο να έχωμε τον Θεό στις σκέψεις μας πάντοτε;

¹³ Αλλά πόσο εύκολο το βρίσκουν πολλά άτομα ν’ αρχίζουν τις καθημερινές ασχολίες των και ν’ αφήνουν τον Θεό έξω από τις σκέψεις των! Αν αφήνη κανείς τον εαυτό του να το κάνη αυτό, με τον καιρό θα γίνη σαν εκείνους για τους οποίους ο Ιησούς είπε: «Και καθώς αι ημέραι του Νώε, ούτω θέλει είσθαι και η παρουσία του Υιού του ανθρώπου. Διότι καθώς εν ταις ημέραις ταις προ του κατακλυσμού ήσαν τρώγοντες και πίνοντες, νυμφευόμενοι και νυμφεύοντες, έως της ημέρας καθ’ ην ο Νώε εισήλθε εις την κιβωτόν και δεν ενόησαν, εωσού ήλθε ο κατακλυσμός και εσήκωσε πάντας· ούτω θέλει είσθαι και η παρουσία του Υιού του ανθρώπου.» (Ματθ. 24:37-39) Αλλ’ ο απόστολος Παύλος με σοφία προέτρεψε να έχωμε τον Θεό στη διάνοιά μας όλη την ημέρα οτιδήποτε και αν πράττωμε. Είπε: «Είτε λοιπόν τρώγετε, είτε πίνετε, είτε πράττετε τι, πάντα πράττετε εις δόξαν Θεού.» (1 Κορ. 10:31) Προέτρεψε με τον ίδιο τρόπο και τους Κολοσσαείς: «Και παν ό,τι αν πράττητε, εκ ψυχής εργάζεσθε, ως εις τον Ιεχωβά και ουχί εις ανθρώπους.» (Κολ. 3:23, ΜΝΚ). Αυτό κάνει ένας μαθητής του Χριστού. Διδάσκετε σεις τα τέκνα σας να το κάνουν αυτό;

14. Δώστε ένα παράδειγμα για το πώς μπορεί ν’ αρχίση συζήτησις για τον Θεό καθώς ο πατέρας και ο γυιος συνεργάζονται σε κάποια καθημερινή ασχολία.

¹⁴ Σεις και ο γυιος σας συνεργάζεσθε κατά καιρούς στο οικογενειακό αυτοκίνητο; Τι σχέσι έχει αυτό το μέρος της καθημερινής ασχολίας με την Αγία Γραφή; Το αυτοκίνητο έπρεπε να σχεδιασθή και να κατασκευασθή σε αρμονία με νόμους θεσπισμένους από τον Δημιουργό, και σεις πρέπει να εξακολουθήσετε ν’ αναγνωρίζετε αυτούς τους φυσικούς νόμους αν πρόκειται να το κάμετε να λειτουργή αποτελεσματικά. Περιοδικές ρυθμίσεις και προσαρμογές, λιπάνσεις και αλλαγές λαδιού είναι πάντοτε αναγκαία πράγματα ένεκα των νόμων του Θεού. Υπενθυμίζετε στον γυιο σας αυτά τα πράγματα όταν εργάζεται; Και ένα άλλο ζήτημα: Έχει η κυβέρνησις του Καίσαρος ωρισμένους νόμους ασφαλείας που διέπουν τη λειτουργία των αυτοκινήτων στην πολιτεία σας; Πρέπει τα ελαστικά των αυτοκινήτων, τα φώτα και τα φρένα ν’ ανταποκρίνωνται σε ωρισμένους κανόνες για ν’ αποφεύγωνται δυστυχήματα και να προστατεύεται η ζωή των ανθρώπων; Πόση σπουδαιότητα έχει η συμμόρφωσις μ’ αυτές τις απαιτήσεις; Στην επιστολή προς Ρωμαίους 13:1 μας λέγονται τα εξής: «Πάσα ψυχή ας υποτάσσηται εις τας ανωτέρας εξουσίας· διότι δεν υπάρχει εξουσία, ειμή από Θεού· αι δε ούσαι εξουσίαι, υπό του Θεού είναι τεταγμένοι.» Εντυπώνετε σεις αυτές τις σκέψεις στον γυιο σας καθώς συνεργάζεστε;

15. Δώστε ένα παράδειγμα για το πώς μπορεί ν’ αρχίση συζήτησις για τον Θεό καθώς μητέρα και κόρη συνεργάζονται να ράψουν ένα φόρεμα;

¹⁵ Συνεργάζονται καμμιά φορά μητέρα και κόρη για να ράψουν ένα φόρεμα; Τι σχέσι έχει αυτό με την Αγία Γραφή; Τι είδους θα είναι το φόρεμα; Θα είναι σε αρμονία με τα εδάφια 1 Τιμόθεον 2:9, 10, που λέγουν: «Ωσαύτως και αι γυναίκες με στολήν σεμνήν, με αιδώ και σωφροσύνην να στολίζωσιν εαυτάς»; Με τι θα το γαρνίρετε, και τι συμπληρώματα θα φορέση η θυγατέρα σας μ’ αυτό το φόρεμα; Το υπόλοιπο της ίδιας αυτής Γραφικής περικοπής λέγει ότι οι γυναίκες που σέβονται τον Θεό πρέπει να στολίζωνται «ουχί με πλέγματα, ή χρυσόν, ή μαργαρίτας, ή με ενδυμασίαν πολυτελή· αλλά . . . με έργα αγαθά. Πιθανώς αν κανείς δεν φορή πάντοτε την πιο πολυτελή ενδυμασία, θα μάθη λογική οικονομία για να έχη «να μεταδίδη εις τον χρείαν έχοντα.» (Εφεσ. 4:28) Υπάρχουν πολλές Γραφικές αρχές που μπορεί να μάθη η θυγατέρα σας καθώς συνεργάζεσθε για να κάμετε την καθημερινή εργασία στο σπίτι ‘κάνοντας τα πάντα προς δόξαν Θεού.’

16. (α) Τι είδους γλώσσα πρέπει να χρησιμοποιούν οι γονείς και τα παιδιά και γιατί; (β) Μολονότι δεν μπορούμε να διαβάζωμε τη Γραφή και βιβλία της Γραφής όλη την ημέρα, τι μπορούμε να κάνωμε;

¹⁶ Τι είδους γλώσσα χρησιμοποιείτε στην καθημερινή συναναστροφή με τα παιδιά σας; Οι μαθηταί του Ιησού γνωρίζουν ότι η κατάλληλη χρήσις της γλώσσης είναι ουσιώδης. (Ματθ. 12:36) Η Γραφή νουθετεί: «Μηδείς λόγος σαπρός ας μη εξέρχηται εκ του στόματός σας, αλλ’ όστις είναι καλός προς οικοδομήν της χρείας διά να δώση χάριν εις τους ακούοντας.» (Εφεσ. 4:29· Τίτον 2:6-8) Οποιοδήποτε και αν είναι το θέμα, οι ιδέες που εκφράζονται πρέπει να είναι σε αρμονία με τις θεόπνευστες οδηγίες που αναγράφονται από τον απόστολο Παύλο, όταν είπε: «Όσα είναι αληθή, όσα σεμνά, όσα δίκαια, όσα καθαρά, όσα προσφιλή, όσα εύφημα, αν υπάρχη τις αρετή, και εάν τις έπαινος, ταύτα συλλογίζεσθε.» (Φιλιππ. 4:8) Είναι αλήθεια ότι δεν μπορούμε να διαβάζωμε τη Γραφή ή τα βιβλία της Γραφής όλη την ημέρα. Αλλά, κατά μίμησιν του Χριστού μπορούμε πάντοτε να σκεπτώμεθα, να μιλούμε και να εργαζώμεθα σε αρμονία με τις Άγιες Γραφές. Ο Ψαλμός 119:97, αντανακλώντας αυτή την άποψι, λέγει: «Πόσον αγαπώ τον νόμον σου! Όλην την ημέραν είναι μελέτη μου.»

ΔΙΑΘΕΣΙΣ ΕΙΔΙΚΩΝ ΠΕΡΙΟΔΩΝ

17. Γιατί η τακτική οικογενειακή μελέτη είναι ένα σπουδαίο μέσον στην εκπαίδευσι των παιδιών;

¹⁷ Εκτός από τη διδασκαλία και την εκπαίδευσι των παιδιών σας στη διάρκεια των κανονικών ασχολιών της ημέρας, για να έχετε πραγματική επιτυχία είναι ανάγκη να θέτετε κατά μέρος ειδικές περιόδους για οικογενειακή μελέτη τακτικά. Η τακτικότης σ’ αυτό είναι τόσο σπουδαία όσο είναι και η τακτικότης στο φαγητό και το ποτό. Ας μη φαίνεται παράδοξο ότι χαρακτηρίζομε φυσικά την Γραφική αλήθεια ως πνευματική τροφή, έχοντας υπ’ όψιν τη δύναμι που μας δίνει, την απόλαυσι που αισθανόμεθα όταν παίρνωμε αυτή την τροφή και τη συνεχή ανάγκη που έχομε απ’ αυτήν.—Ματθ. 4:4· 5:3.

18. Ποιος πρέπει ν’ αποφασίζη τι θα μελετήση η οικογένεια και γιατί;

¹⁸ Η ύλη που θα μελετηθή πρέπει να εκλέγεται από τον αρχηγό της οικογενείας. Ακριβώς όπως αυτός αποφασίζει για τα όσα θα έχη η οικογένεια ως προς τα υλικά πράγματα, έτσι αποτελεί ευθύνη του ν’ αποφασίζη τι θα μελετήση η οικογένεια. Αυτός είναι στην καλύτερη θέσι να γνωρίζη τι χρειάζεται η οικογένεια. Επίσης, μπορεί να ρωτήση τι νομίζουν οι άλλοι ότι θα είναι επωφελές και κατόπιν να το λάβη και αυτό υπ’ όψιν. Κάθε οικογένεια θα έχη ιδιαίτερες ανάγκες κατά καιρούς. Τα άρθρα για την τοξικομανία, για τη διαγωγή με άτομα του ετέρου φύλου, για την εντιμότητα, τις συναναστροφές, την καλοσύνη, κλπ., θα μπορούσαν να είναι κατάλληλα, ανάλογα με τις συνθήκες που εξελίσσονται.

19. Συνήθως, τι θα είναι καλό να μελετά η οικογένεια;

¹⁹ Γενικά, η οικογένεια θα διαπιστώση ότι πολλά θα ωφεληθή αν παρακολουθή τα μαθήματα μελέτης που έχουν διευθετηθή για την εκκλησία, και προετοιμάζεται να συμμετέχη στις συναθροίσεις. Αν δεν υπάρχη ιδιαίτερη ανάγκη στην οικογένεια, γιατί να μη συγκεντρώσετε την προσοχή σας στην ύλη της μελέτης για την οποία σκέπτονται και ομιλούν όλοι οι άλλοι στην εκκλησία; Τι ενωτική επίδρασι θα έχη αυτό και τι καλή βοήθεια μπορεί να δώση ο καθένας στις συζητήσεις των συναθροίσεων, αν οι οικογένειες προετοιμάζωνται στο σπίτι σε αρμονία με το πρόγραμμα της εκκλησίας! Φυσικά, εκείνοι που έχουν στη διάθεσί τους περισσότερο χρόνο μελέτης μπορούν να κάμουν πρόσθετη έρευνα.

20. Αν η προετοιμασία για τις συναθροίσεις φαίνεται ανιαρή και χωρίς ενδιαφέρον για μερικά παιδιά, ποιο θα μπορούσε να είναι το πρόβλημα και ποια η θεραπεία;

²⁰ Η προετοιμασία για τις συναθροίσεις μπορεί να μη φαίνεται ενδιαφέρουσα σε μερικά παιδιά. Αυτό οφείλεται στη δική τους άποψι. Ο σκοπός που μπορεί να έχουν αυτά τα παιδιά υπ’ όψιν είναι απλώς να προετοιμάσουν ένα σχόλιο στα ερωτήματα της μελέτης. Μολονότι αυτό θα μπορούσε να είναι ένας ευπρόσδεκτος σκοπός στην αρχή, ο πραγματικός σκοπός πρέπει να είναι να συλλάβουν το Γραφικό θέμα και κατόπιν να υποβοηθήσουν άλλους να το πράξουν αυτό με τα σχόλια που γίνονται. Μ’ αυτόν τον αντικειμενικό σκοπό, η μελέτη γρήγορα γίνεται ευχάριστη σ’ εκείνον που αγαπά την αλήθεια.—Ψαλμ. 1:1, 2.

21. Τι άλλο μπορούν να κάμουν οι γονείς για να κάμουν την οικογενειακή μελέτη ευχάριστη και ενδιαφέρουσα;

²¹ Υπάρχουν και άλλα που μπορούν να κάνουν οι γονείς για να κάμουν την οικογενειακή μελέτη ευχάριστη και ενδιαφέρουσα. Θα βοηθήση πολύ αν κάνουν την ατμόσφαιρα φιλική και άνετη. Κανείς δεν μαθαίνει καλά όταν είναι νευρικός ή φοβισμένος. Οι νεαρές διάνοιες δεν θα είναι και τόσο δεκτικές αν οι γονείς είναι αυστηροί και απαιτητικοί. Μολονότι χρειάζεται αρκετή σταθερότης για να τηρηθή η τάξις και να καταδειχθή η σοβαρότης της περιστάσεως, υπάρχει ωστόσο αρκετό έδαφος για το θερμό και στοργικό ενδιαφέρον που συνδέει τα μέλη της οικογενείας μεταξύ των.

22, 23. (α) Γιατί οι γονείς δεν είναι ανάγκη να αισθάνονται κατώτεροι από τα τέκνα των απλώς λόγω διαφοράς σε κοσμική μόρφωσι; (β) Τι μπορούν να βοηθηθούν τα τέκνα να κατανοήσουν επωφελώς;

²² Είναι αλήθεια ότι σε μερικές περιπτώσεις οι γονείς δεν έχουν την κοσμική μόρφωσι που λαμβάνουν τώρα τα μικρότερα παιδιά των. Μερικοί γονείς προέρχονται από άλλη χώρα, και όταν τα παιδιά των τελειώσουν από το σχολείο χρησιμοποιούν τη νέα γλώσσα, αλλ’ όχι και οι γονείς. Στους κοσμικούς οικογενειακούς κύκλους τα παιδιά σε τέτοιες περιστάσεις συχνά υιοθετούν μια ανώτερη στάσι απέναντι των γονέων. Αλλά πώς μπορεί να υπερνικηθή αυτό το εμπόδιο στον Χριστιανικό κύκλο ενόσω οι γονείς ζητούν να επωμισθούν τη θεόδοτη ευθύνη των απέναντι των τέκνων «εκτρέφοντας αυτά εν παιδεία και νουθεσία του Ιεχωβά»;—Εφεσ. 6:4.

²³ Οι γονείς ποτέ δεν είναι ανάγκη να αισθάνονται ως κατώτεροι από τα τέκνα των απλώς επειδή εξελίσσονται μερικές από τις παρά πάνω συνθήκες. Η θέσις εξουσίας των μέσα στο σπίτι είναι θεόδοτη. Επίσης, τα χρόνια της πείρας των και το παρελθόν των στη ζωή τους κάνουν πιο κατάλληλους να συντηρούν υλικώς την οικογένεια, να διευθύνουν το σπίτι και ν’ αναλαμβάνουν την ηγεσία στην οικογενειακή μελέτη και λατρεία. Σε μια παράλληλη κατάστασι μπορεί κάλλιστα να βρίσκονται νεαροί αδελφοί ηλικίας κάτω των είκοσι ετών στην εκκλησία, οι οποίοι μπορούν να δώσουν καλύτερες ομιλίες σπουδαστού από μερικούς μεγαλύτερους στην ηλικία αδελφούς, αλλ’ αυτό δεν τους καθιστά ικανούς να είναι πρεσβύτεροι. Πολύ περισσότερα πράγματα περιλαμβάνονται στην ιδιότητα του πρεσβυτέρου. Το ίδιο συμβαίνει και με τα παιδιά εν συγκρίσει με τους γονείς των μέσα στον οικογενειακό κύκλο. Άσχετα με τη μόρφωσι και το παρελθόν των γονέων, οι γονείς οφείλουν να προγραμματίζουν τις ώρες για οικογενειακή μελέτη, και κατόπιν ν’ αφήνουν τον καθένα να συμβάλλη σε ό,τι μπορεί προς όφελος των άλλων. Το παιδιά, αν έχουν μεγαλύτερη ικανότητα σε ωρισμένες απόψεις, μπορούν να βοηθηθούν να κατανοήσουν ότι δεν είναι απλώς η νοημοσύνη που υπολογίζεται από τον Ιεχωβά, αλλά η ταπεινότης και το βάρος της αφοσιώσεως. Ο Ιησούς είπε: «Όστις δε υψώση εαυτόν, θέλει ταπεινωθή· και όστις ταπεινώση εαυτόν, θέλει υψωθή.» (Ματθ. 23:12) Το πνεύμα του Ιεχωβά θα συμπληρώση κάθε έλλειψι την οποία αισθάνεται ο γονεύς. Με εμπιστοσύνη ακολουθείτε τη Γραφική διάταξι για οικογενειακή μελέτη, άσχετα με τις ποικίλες διανοητικές ικανότητες των διαφόρων μελών της οικογενείας.

24. Πώς θα γνωρίζουν οι γονείς αν τα τέκνα των είναι πραγματικά μαθηταί του Χριστού;

²⁴ Είναι τα παιδιά σας μαθηταί του Χριστού; Αν, όχι μόνον έχουν παρουσιασθή για Χριστιανικό βάπτισμα, αλλά κάνουν επίσης συνήθειά των να βασίζουν τις αποφάσεις των σε ό,τι είπε και έκαμε ο Ιησούς, αν δεν δείχνουν αγάπη για τους άδικους τρόπους του κόσμου, αλλά έχουν το βλέμμα τους στον σκοπό να υπηρετούν πάντοτε τα συμφέροντα της Βασιλείας, αν υποτάσσονται πρόθυμα στην εξουσία σας και απολαμβάνουν την εξέτασι των οδών του Ιεχωβά, αν γεμίζουν την καρδιά σας με θερμή αγάπη επειδή διακρίνετε αυτά τα πράγματα στα παιδιά σας, τότε δεν θα είναι ανάγκη να κάμετε εικασίες. Θα γνωρίζετε ότι αυτά είναι πραγματικά μαθηταί του Χριστού.

[Εικόνα στη σελίδα 277]

Γραφικές αρχές που εφαρμόζονται στην ενδυμασία μπορούν να διδάσκωνται όταν μητέρα και κόρη ράβουν μαζί ένα φόρεμα

[Εικόνα στη σελίδα 278]

Η τακτικότης στη διδασκαλία των παιδιών είναι τόσο σπουδαία όσο η τακτικότης στο φαγητό και το ποτό

Βρίσκεται Χαρά στην Εκπαίδευσι των Παιδιών

1, 2. (α) Ποια πείρα είχε ο Βασιλεύς Σολομών κρίνοντας μεταξύ δύο μητέρων, και τι τον εβοήθησε να κρίνη ορθά; (β) Πώς η σχέσις αίματος επηρεάζει εκείνο που κάνει ένα άτομο;

Ο ΣΟΦΟΣ Βασιλεύς Σολομών στη διάρκεια της βασιλείας του παρεκλήθη να κρίνη μεταξύ δύο γυναικών που έμεναν στο ίδιο σπίτι και είχαν γεννήσει γυιους. Μια νύχτα το ένα παιδί πέθανε και η μητέρα του αθόρυβα το άλλαξε με το ζωντανό παιδί της άλλης. Το πρωί η πραγματική μητέρα, ανακαλύπτοντας ότι το νεκρό παιδί δεν ήταν δικό της, κατηγόρησε την ανέντιμη μητέρα για κλοπή, και η υπόθεσις φέρθηκε ενώπιον του Σολομώντος. Ο Σολομών, επειδή δεν μπορούσε να εξακριβώση την αλήθεια του ζητήματος, διέταξε να κοπή στη μέση το ζωντανό παιδί ώστε να λάβη η κάθε μια που διεκδικούσε το παιδί το μερίδιόν της. Η αφήγησις λέγει: «Τότε η γυνή, της οποίας ήτο ο υιός ο ζων, ελάλησε προς τον βασιλέα, (διότι τα σπλάγχνα αυτής συνεπόνεσαν διά τον υιόν αυτής,) και είπεν, Ω, κύριέ μου! δος εις αυτήν το παιδίον το ζων, και κατ’ ουδένα τρόπον μη θανάτωσης αυτό. . . . Τότε αποκριθείς ο βασιλεύς είπε, Δότε εις αυτήν το παιδίον το ζων, και κατ’ ουδέ να τρόπον μη θανατώσητε αυτό· αυτή είναι η μήτηρ αυτού.» (1 Βασ. 3:26, 27) Ο Σολομών καταλάβαινε την αγάπη των γονέων για τα παιδιά. Όχι μόνο από πείρα το έμαθε αυτό, επειδή και ο ίδιος ήταν πατέρας, αλλά και ήξερε καλά τη θεία άποψι της οικογενειακής διατάξεως όπως διατυπώνεται στις Γραφές.

² Μια στενή οικογενειακή σχέσις αποτελεί ευλογία. Όταν ο Ανδρέας από τη Βηθσαϊδά έμαθε την ταυτότητα του Μεσσίου, σε ποιον πήγε πρώτα με αυτά τ’ αγαθά νέα; «Ούτος πρώτος ευρίσκει τον εαυτού αδελφόν Σίμωνα, και λέγει προς αυτόν, Ευρήκαμε τον Μεσσίαν, το οποίον μεθερμηνευόμενον είναι ο Χριστός.» Η εξ αίματος συγγένεια δημιουργεί ένα δεσμό που δεν μπορεί να τον αρνηθή κανείς. Ο τρόπος με τον οποίον ενήργησε ο Ανδρέας ήταν φυσικός.

 3. Γιατί η Χριστιανική αδελφοσύνη είναι ένας ακόμη πιο ισχυρός ενωτικός δεσμός;

³ Υπάρχει και ένας στενώτερος ακόμη ενωτικός δεσμός, που είναι η Χριστιανική αδελφοσύνη. Στην επιστολή προς Ρωμαίους 12:10 η Γραφή λέγει: «Γίνεσθε προς αλλήλους φιλόστοργοι διά της φιλαδελφίας προλαμβάνοντες να τιμάτε αλλήλους.» Στην επιστολή 1 Πέτρου 5:9 γίνεται λόγος για «τους αδελφούς σας τους εν τω κόσμω.» Στο κατά Μάρκον 10:29, 30 οι σαρκικοί δεσμοί παραβάλλονται μ’ εκείνους που φέρνει η αλήθεια, ο δε Ιησούς λέγει: «Αληθώς σας λέγω, δεν είναι ουδείς όστις, αφήσας οικίαν, ή αδελφούς, ή αδελφάς, ή πατέρα, ή μητέρα, ή γυναίκα, ή τέκνα, ή αγρούς, ένεκεν εμού και του ευαγγελίου, δεν θέλει λάβει εκατονταπλασίονα τώρα εν τω καιρώ τούτω, οικίας και αδελφούς και αδελφάς και μητέρας και τέκνα και αγρούς, μετά διωγμών, και εν τω ερχομένω αιώνι ζωήν αιώνιον.» Οι Χριστιανοί έχουν μάθει ότι οι αδελφοί στην αλήθεια έχουν κάτι που δεν το έχουν ούτε οι φυσικοί σαρκικοί αδελφοί.—Ιωάν. 13:34, 35.

 4. Γιατί οι Χριστιανικές οικογένειες μπορεί να ελπίζουν να έχουν μια ενότητα που άλλες οικογένειες δεν μπορούν να την έχουν;

⁴ Αλλ’ όταν η οικογένειά σας συνδυάζη και τις δύο σχέσεις, είσθε πραγματικά σε μια ευνοϊκή θέσι. Οι γονείς που είναι αφιερωμένοι και βαπτισμένοι δούλοι του Θεού έχουν τη φυσική αγάπη για τα παιδιά τους που ενεφύτευσε ο Θεός στο ανθρώπινο γένος. Έχουν επίσης την ευκαιρία να σφυρηλατήσουν μια ενότητα στον οικογενειακό κύκλο που μπορεί να φέρη ευτυχία και ευχαρίστησι που δεν επιτυγχάνονται με άλλα μέσα. Μπορούν να βοηθήσουν τα παιδιά τους να γίνουν πιστοί δούλοι του Θεού· αυτό όχι μόνο θα συνδέση περισσότερο την οικογένεια, αλλά και αποτελεί την καλύτερη κληρονομιά που θα μπορούσε να μεταβιβασθή στα τέκνα. Σήμερα, όμως, αυτό δεν είναι τόσο απλό όσο μπορεί να φαίνεται.

ΠΡΟΛΗΨΙΣ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΩΝ

5, 6. (α) Τι θα βοηθήση τους γονείς στην πρόληψι προβλημάτων που μπορεί να χρειάζεται φροντίδα; (β) Πώς μπορούν να αφήνωνται ανοιχτές οι γραμμές επικοινωνίας μεταξύ των γονέων και των παιδιών των;

⁵ Στην ανατροφή μιας οικογενείας εγείρονται προβλήματα. Δεν είναι καλό να φανταζώμεθα ότι δεν θα υπάρξουν προβλήματα, διότι θα υπάρξουν. Να έχετε λοιπόν ανοιχτά τα μάτια σας και τ’ αυτιά σας για οτιδήποτε σημεία που δείχνουν ύπαρξι προβλημάτων. Όταν το παιδί σας έρχεται σε σας με μικρά προβλήματα, δεν είναι σωστό να το διώχνετε με βεβιασμένες απαντήσεις. Τότε είναι κατάλληλη ώρα να δείξετε ζωηρό ενδιαφέρον για ό,τι είναι μέσα στη διάνοια του παιδιού και να το κάμετε να εκφρασθή με ερωτήσεις. Πολλοί γονείς λέγουν ότι δυσκολεύονται να κάνουν τα παιδιά τους να μιλήσουν, να τους πουν τι έχουν μέσα στο νου τους. Μήπως αυτό οφείλεται στο ότι οι ίδιοι οι γονείς κατέπνιξαν μια συνομιλία στο παρελθόν, όταν τα παιδιά ήθελαν να τους μιλήσουν και εχρειάζοντο βοήθεια. Τι ασύνετο πράγμα είναι να αποκρούετε μια συνομιλία με το παιδί σας απλώς επειδή δεν έχετε διάθεσι εκείνη, την ώρα.

⁶ Ο γονεύς που αγρυπνεί για να μιλήση για ωρισμένα πράγματα με το παιδί του και δείχνει μια γνήσια προθυμία να συζητήση για οποιοδήποτε θέμα, δεν θα βρη κλειστή τη γραμμή επικοινωνίας, αλλά θα την βρίσκη πάντοτε ανοιχτή και γεμάτη με μηνύματα που θα του λέγουν τι χρειάζεται να γνωρίζη και τι συμβάλλει στη θέρμη και κατανόησι των οικογενειακών σχέσεων. Ένας γονεύς, που είναι πρόθυμος ν’ ακούη, συχνά θα έχη παιδιά που θα είναι επίσης πρόθυμα να μιλούν. Αλλά μήπως τα παιδιά θα πάνε στους γονείς των με μεγάλα προβλήματα, αν οι γονείς δεν δίνουν προσοχή στα μικρά προβλήματα, βοηθώντας στη λύσι των και με τρόπο που αντανακλά καλωσύνη και κατανόησι; Έχετε σεις τώρα ένα πιστό φίλο της εμπιστοσύνης σας, στον οποίον θα μπορούσατε να πάτε μ’ ένα σοβαρό πρόβλημα, γνωρίζοντας ότι αυτός θα διαθέση χρόνο για ν’ ακούση όλα όσα θα του πήτε και δεν θα σας βλέπη με κατήφεια επειδή έχετε πρόβλημα; Κάθε παιδί πρέπει να αισθάνεται μ’ αυτόν τον τρόπο για τους γονείς του. Έχουν τα παιδιά σας αυτό το αίσθημα της εμπιστοσύνης για σας; Οι Παροιμίες 17:17 λέγουν: «Εν παντί καιρώ αγαπά ο φίλος, και ο αδελφός γεννάται διά καιρόν ανάγκης.» Είναι πολύ θλιβερό πράγμα όταν ένα παιδί πρέπει ν’ αναζητήση αυτή τη σχέσι έξω από τον οικογενειακό κύκλο.

 7. Τι περιλαμβάνει η καλή κυβέρνησις ενός οίκου;

⁷ Ο απόστολος Παύλος έγραψε ότι ο επίσκοπος πρέπει να «κυβερνά καλώς τον εαυτού οίκον, να έχη τα τέκνα αυτού εις υποταγήν μετά πάσης σεμνότητας· (διότι εάν δεν εξεύρη να κυβερνά τον εαυτού οίκον, πώς θέλει επιμεληθή την εκκλησίαν του Θεού;).» (1 Τιμ. 3:4, 5) Αυτό δεν σημαίνει ότι οσονδήποτε χρόνο και αν δαπανά ένας πατέρας σε άλλα συμφέροντα, είναι εν τάξει εφόσον παρεμβαίνει και χειρίζεται ζητήματα, όταν τα παιδιά του βρίσκωνται σε δυσχερή θέσι. Όχι. Πρέπει να κυβερνά την οικογένειά του μ’ ένα καλό τρόπο, με επιμελή παρακολούθησι, με το να προλαμβάνη τα προβλήματα, προβλέποντας το τι θα μπορούσε να συμβή σ’ εκείνους που είναι κάτω από την φροντίδα του. Η προληπτική συμβουλή είναι πολύ καλύτερη από την επανορθωτική συμβουλή. Ένας πατέρας που δίνει ιδιαίτερη προσοχή στην πρόληψι προβλημάτων είναι σοφότερος από ένα πατέρα που εκπληρώνει το χρέος του με το να προσπαθή να τα λύση όταν αναφύονται. Είναι αλήθεια ότι οι δικηγόροι αποχτούν φήμη όταν διεξάγουν μάχες στα δικαστήρια. Αλλά οι Χριστιανοί πατέρες αποχτούν καλή φήμη όταν κυβερνούν μ’ ένα τρόπο που αποτρέπει τα προβλήματα.

ΚΑΘΟΔΗΓΗΣΙΣ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΜΗ ΠΕΠΕΙΡΑΜΕΝΟΥΣ

 8. Πώς μπορούν οι γονείς να βοηθήσουν τα παιδιά τους να έχουν την ορθή άποψι απέναντι της πείρας;

⁸ Τα παιδιά έχουν αποκτήσει περιωρισμένη μόνον πείρα στη ζωή, αλλά δεν κάνει καλό στους γονείς να το υπενθυμίζουν αυτό συνεχώς στα παιδιά. Εξ άλλου, αν ένα παιδί πραγματικά βοηθήται να καταλάβη την υψηλή αξία που αποδίδουν οι Γραφές στην πείρα και στο πώς το παιδί πρέπει προσωπικά να είναι άγρυπνο να μαθαίνη από κάθε πείρα, τότε θα έχη πιθανώς την ορθή στάσι στη βοήθεια που του δίνει ο γονεύς και θα ωφελήται πραγματικά από τα διάφορα γεγονότα που συνδέονται με τη ζωή του στο πέρασμα των ετών. Πραγματικά, όλοι μας πρέπει να μαθαίνομε από κάθε πείρα την οποία έχομε. Και αν το παιδί κατανοήση ότι οι γονείς του εκτιμούν το ότι υπάρχουν μαθήματα που μπορούν οι ίδιοι να μάθουν από τις διάφορες καταστάσεις, τότε δεν θα τείνη να δυσφορή για τη δική του απειρία και θα είναι πιο επιδεκτικό να μαθαίνη.

 9. Τι λέγουν οι Γραφές για κείνους που αρνούνται να διδαχθούν από την πείρα;

⁹ Τι λέγουν οι Γραφές για την πείρα; Επικρίνουν έντονα εκείνους που αρνούνται με πείσμα ν’ ακούσουν και να μάθουν από την πείρα, λέγοντας: «Έως πότε, μωροί, θέλετε αγαπά την μωρίαν, και οι χλευασταί θέλουσιν ηδύνεσθαι εις τους χλευασμούς αυτών, και οι άφρονες θέλουσι μισεί την γνώσιν; Επιστρέψατε προς τους ελέγχους μου.» (Παροιμ. 1:22, 23) «Ο φρόνιμος προβλέπει το κακόν και κρύπτεται, οι άφρονες όμως προχωρούσι και τιμωρούνται.»—Παροιμ. 22:3.

10. Μολονότι οι νέοι στερούνται πείρας, ποιοι είναι μερικοί τρόποι που την αντισταθμίζουν;

¹⁰ Υπάρχουν τρόποι με τους οποίους οι γονείς μπορούν να βοηθήσουν στην αντιστάθμισι της νεανικής απειρίας. Οι σκεπτικοί γονείς μπορούν με καλωσύνη να βοηθήσουν τα άπειρα παιδιά τους να υπερνικήσουν ανωμαλίες χωρίς να τα στενοχωρούν ενώπιον των άλλων. Επίσης, καθώς διδάσκουν σ’ αυτά την Αγία Γραφή, τα καταρτίζουν με τη γνώσι που τα κάνει να είναι πιο συνετά από όλη την εμπειρία μιας ολόκληρης ζωής. Ο Ψαλμός 19:7, ΜΝΚ, μας λέγει: «Η μαρτυρία του Ιεχωβά πιστή, σοφίζουσα τον απλούν.» Και ο Ψαλμός 119:130 προσθέτει: «Η φανέρωσις των λόγων σου φωτίζει· συνετίζει τους απλούς.»

11. Είναι η νεότης και η απειρία κάτι για το οποίο πρέπει να ντρεπώμεθα;

¹¹ Το να είναι κανείς νέος και άπειρος δεν είναι κάτι για το οποίο να ντρέπεται. Είναι απλώς ένα μέρος της αναπτύξεώς του και πρέπει απλώς να κάνη υπομονή. Αλλ’ όταν ένας αρνήται να παραδεχθή ότι είναι άπειρος και προχωρεί κατ’ ευθείαν και κάνει πράξεις ανόητες ή παράνομες, φέρνοντας μομφή στην οικογένειά του και στη Χριστιανική εκκλησία, αυτό είναι κάτι για το οποίο πρέπει να ντρέπεται. Ο γονεύς που το κατανοεί αυτό και βοηθεί με επιδεξιότητα τα παιδιά του να το εκτιμήσουν, θ’ ανταμειφθή πλούσια καθώς το παιδί προχωρή προς την ωριμότητα.

12. Πώς μπορούν οι γονείς να βοηθήσουν τα παιδιά τους να μάθουν την σπουδαιότητα του να δείχνουν σεβασμό;

¹² Καθόσον ένα άτομο αποκτά πείρα στις οδούς του Ιεχωβά, θ’ αυξήση και η εκτίμησις της σπουδαιότητος να δείχνη σεβασμό. Οι γονείς πρέπει να δίνουν ένα καλό παράδειγμα εν σχέσει με αυτό στα παιδιά τους. Ο πατέρας πρέπει να δείχνη σεβασμό στη μητέρα, αναγνωρίζοντας ότι και αυτή είναι συγκληρονόμος της «χάριτος της ζωής.» (1 Πέτρ. 3:7) Και εκείνη επίσης πρέπει να «σέβηται τον άνδρα.» (Εφεσ. 5:33) Και οι δύο πρέπει να δείχνουν σεβασμό στους πρεσβυτέρους της εκκλησίας, ζώντας σε αρμονία με τη Γραφική συμβουλή: «Πείθεσθε εις τους προεστώτας σας, και υπακούετε· διότι αυτοί αγρυπνούσιν υπέρ των ψυχών σας, ως μέλλοντες να αποδώσωσι λόγον.» (Εβρ. 13:17) Συμμορφούμενοι έτσι με τις οδούς του Ιεχωβά, δείχνουν σεβασμό στον Ιεχωβά και στη θεοκρατική του διάταξι.—1 Κορ. 11:3.

13. (α) Πώς πρέπει το αίσθημα της συντροφιάς να επηρεάζη τη σχέσι γονέων και παιδιών; (β) Με τι τρόπο οι τηλεοπτικές διαφημίσεις παρουσιάζουν κάποτε μια διεστραμμένη άποψι αυτής της σχέσεως;

¹³ Όταν ένα τέτοιο καλό παράδειγμα δίδεται από τους γονείς, δεν δυσκολεύονται τα παιδιά να εννοήσουν την αρχή του σεβασμού. Θα έχουν πιθανώς ένα υψηλό σεβασμό για τους γονείς των και θα δείχνουν τον σεβασμό τους με πολλούς τρόπους. Είναι αλήθεια, όπως ελέχθη, ότι οι γονείς και τα παιδιά τους πρέπει να είναι σαν σύντροφοι. Αλλ’ αυτό αναφέρεται μόνο στη σχέσι θερμότητος και φιλίας που πρέπει να υπάρχη μεταξύ τους και όχι σε πραγματική ισότητα σε άλλες περιπτώσεις της οικιακής ζωής. Η εφαρμογή των Βιβλικών αρχών απαιτεί να υπάρχη σαφής κατανόησις της θέσεως του πατέρα και της θέσεως του παιδιού. Σε αντίθεσι, έχετε παρατηρήσει ποτέ σε τηλεοπτικές διαφημίσεις ότι συχνά εμφανίζονται παιδιά να διδάσκουν τους γονείς, να δείχνουν ότι είναι καθυστερημένοι ή ότι έχουν ανάγκη να διορθωθούν ή να συγχρονισθούν; Μια τέτοια διαφήμισις ενθαρρύνει ένα γυιο ν’ ασκή πίεσι στον πατέρα του ν’ αγοράση το αυτοκίνητο που θέλει ο γυιος. Ή ενθαρρύνει τη θυγατέρα ν’ ασκή πίεσι στη μητέρα της να της επιτρέψη ν’ αγοράση «νέα» και «διαφορετικά» φορέματα, αρώματα, αποσμητικά, σαμπουάν και άλλα πράγματα που στην πραγματικότητα δεν είναι διόλου νέα. Πρόκειται απλώς για μια επινόησι του εμπορικού κόσμου για χρηματικό κέρδος άσχετα με το κακό αποτέλεσμα που προκαλεί στο σπίτι. Αλλ’ η Γραφή τονίζει καθαρά ότι τα παιδιά είναι εκείνα που στερούνται πείρας, και πρέπει να προτρέπωνται να δείχνουν σεβασμό σ’ εκείνους που έζησαν περισσότερο και είδαν περισσότερα στη ζωή.

14, 15. (α) Γιατί πρέπει τα παιδιά να διδάσκωνται να κάνουν μερικές σκέψεις μόνα τους; (β) Παρουσιάστε υποδείξεις που θα μπορούσαν να βοηθήσουν τους γονείς στις προσπάθειές των να υποβοηθήσουν τα παιδιά τους ν’ αναπτύξουν την ικανότητα να σκέπτωνται.

¹⁴ Τα παιδιά, φυσικά, πρέπει να διδάσκονται να κάνουν μερικές σκέψεις μόνα των. Κάποτε θα είναι ανάγκη να λάβουν δικές των αποφάσεις, και η πρώιμη εκπαίδευσις μπορεί να βοηθήση σ’ αυτό. Η Γραφή πολύ ενθαρρύνει την ανάπτυξι της ικανότητος σκέψεως και αυτό είναι ένα από τα πιο σπουδαία ζητήματα στο οποίο οι γονείς μπορούν να βοηθήσουν τα παιδιά τους. Αυτά θ’ αναπτύξουν κάποιον τρόπο σκέψεως· γιατί λοιπόν να μη βεβαιωθούμε αν μαθαίνουν να σκέπτωνται τα πράγματα με βάσι τα όσα μας λέγει η Αγία Γραφή για τον Ιεχωβά και τις οδούς του. Τα εδάφια Παροιμίαι 5:1, 2 λέγουν: «Υιέ μου, πρόσεχε εις την σοφίαν μου, κλίνον το ωτίον σου εις την σύνεσίν μου· διά να τηρής φρόνησιν, και τα χείλη σου να φυλάττωσι γνώσιν.» Αν θέλετε να βοηθήσετε κάποιον ν’ αναπτύξη ικανότητα σκέψεως, είναι ουσιώδες να μην κάνετε εκείνο που ο σπουδαστής μπορεί να κάμη μόνος του. Οι Χριστιανοί, παρουσιάζοντας την αλήθεια στους άλλους, έμαθαν πόσο σπουδαίο είναι να ανοίξουν με τον ακροατή συζήτησι, να τον κάμουν να μιλήση για να μάθουν τι είναι στη διάνοιά του, και κατόπιν να τον κάμουν να λογικευθή και να καταλήξη σε ορθά συμπεράσματα. Αυτοί είναι τρόποι που οι γονείς πρέπει να έχουν υπ’ όψιν για να βοηθήσουν τα παιδιά τους ν’ αναπτύξουν ικανότητα σκέψεως.

¹⁵ Αυτή η ικανότης μπορεί ν’ αναπτυχθή προοδευτικά καθώς το παιδί αναπτύσσεται. Υπάρχουν πολλές αποφάσεις, μικρές βέβαια, που μπορεί ν’ αφεθή το παιδί να τις λάβη μόνο του. Ρωτήστε το, «Τι νομίζεις ότι θα ήταν καλύτερο να γίνη εδώ;» Ίσως η απάντησίς του να δείχνη ότι χρειάζεται λίγο περισσότερη βοήθεια. Συζητήστε μαζί του και κάμετε το ν’ ακολουθήση την ορθή κατεύθυνσι. Μη ερεθίζεσθε και μην ανυπομονείτε. Ο απόστολος Παύλος ανέτρεξε στη δική του παιδική ηλικία για παράδειγμα και είπε: «Ότε ήμην νήπιος, ως νήπιος ελάλουν, ως νήπιος εφρόνουν, ως νήπιος εσυλλογιζόμην· ότε όμως έγινα ανήρ, κατήργησα τα του νηπίου.» (1 Κορ. 13:11) Ανέπτυξε την ικανότητα της σκέψεως όταν μεγάλωσε.

16. Πώς και κοσμικοί άνθρωποι ακόμη προσπαθούν να προετοιμάσουν τα παιδιά τους για το μέλλον;

¹⁶ Ακόμη και μερικοί γονείς που δεν αποτελούν μέρος της Χριστιανικής εκκλησίας κατανοούν πόσο σπουδαίο είναι να προετοιμάζουν τα παιδιά των για το μέλλον. Δεν αφήνουν το μέλλον του παιδιού στην τύχη και το αφήνουν να εκλέξη να κάμη ό,τι θέλει αργότερα, όταν μεγαλώση αρκετά για να μπορή να εκλέξη. Λόγου χάριν, μπορεί ν’ αρχίσουν από τα πρώτα χρόνια της ζωής του παιδιού να το προετοιμάζουν να τακτοποιή οικογενειακές υποθέσεις να επιμελήται την οικογενειακή περιουσία ή ν’ αρχίση ένα νέο στάδιο. Συχνά λέγουν ότι θα αφήσουν το παιδί ν’ αποφασίση αργότερα, όχι όταν πρόκειται για το οικονομικό του μέλλον, αλλά όσον αφορά τη θρησκεία, που είναι κάτι που το θεωρούν ασήμαντο ή μικρής σπουδαιότητος. Μη νομίζετε, λοιπόν, ότι ο κόσμος δεν επιδοκιμάζει την αρχή της προετοιμασίας και της εκπαιδεύσεως. Την επιδοκιμάζει, και πολύ μάλιστα, αλλά σε υλιστικές επιδιώξεις, όχι σε πνευματικά ζητήματα.

ΣΥΜΒΟΥΛΗ ΠΟΥ ΟΙΚΟΔΟΜΕΙ

17. Είναι αρκετό να δίδωνται απλώς ορθές συμβουλές ή χρειάζεται και κάτι ακόμη;

¹⁷ Κάποτε, άτομα που είχαν λάβει συμβουλή, έγινε γνωστό ότι είπαν: «Δεν έδωσα προσοχή σ’ αυτό που είπε· ήταν πραγματικά αληθινό και άξιζε. Μόνο που δεν μου άρεσε ο τρόπος με τον οποίον το είπε.» Φυσικά, σ’ ένα Χριστιανικό σπίτι η συμβουλή πρέπει να γίνεται δεκτή, έστω και αν δεν διατυπώνεται με τον πιο ευχάριστο τρόπο. Αλλά υπάρχουν και πράγματα που θα μπορούσε ένας γονεύς να τα έχη υπ’ όψιν για να κάμη τη συμβουλή ευκολότερα δεκτή από τα παιδιά του; Ασφαλώς υπάρχουν. Δεν είναι απλώς ζήτημα να γνωρίζη τι είναι εσφαλμένο και τι είναι ανάγκη να βελτιωθή, αλλά να γνωρίζη τον τρόπο με τον οποίον θα θίξη το ζήτημα και πώς θα το πη.

18, 19. (α) Πώς ο χρόνος και ο τόπος έχουν θέσι στο ζήτημα της συμβουλής; (β) Ποιο άλλο πράγμα θα βοηθήση για να γίνη δεκτή πιο εύκολα η συμβουλή ;

¹⁸ Ένα πράγμα που πρέπει να λαμβάνεται υπ’ όψιν είναι ο καιρός που θα δώσετε συμβουλή. Αμέσως μετά από ένα ατύχημα ή σφάλμα μπορεί συχνά να είναι ο κατάλληλος καιρός, αλλ’ όχι και πάντοτε. Καλύτερο θα ήταν ίσως να περιμένουν ώσπου ο γονεύς και το παιδί να είναι σε καλύτερη ψυχική κατάστασι. Επίσης, πρέπει να λαμβάνεται υπ’ όψιν και ο τόπος. Αν κάποιο σφάλμα συνέβη στον τόπο συναθροίσεως της εκκλησίας, ή στο σπίτι κάποιου άλλου ατόμου ή σ’ ένα κατάστημα, η συμβουλή, ή τουλάχιστον μια μακρά συμβουλή, θα είναι καλύτερο ν’ αναβληθή ώσπου να έλθουν στο σπίτι.

¹⁹ Ο τρόπος με τον οποίο θα μιλήσετε πρέπει να είναι με καλωσύνη, λεπτότητα, ηρεμία και λογικότητα. Θα μπορούσατε ν’ αφήσετε το παιδί να εκφρασθή μόνο του σε μερικά σημεία, κατανοώντας ότι μπορεί να μη έχετε υπ’ όψιν ολόκληρη την εικόνα. Και θα μπορούσατε να θέσετε ερωτήματα για να διακρίνετε αν το παιδί κατάλαβε το σημείο. Ένα μειδίαμα θα μπορούσε να είναι κατάλληλο αν το ζήτημα δεν είναι πολύ σοβαρό και η συμβουλή γίνεται αμέσως δεκτή. Αλλά σε μια πιο σοβαρή περίπτωσι που χρειάζεται έντονη συμβουλή, το μειδίαμα θα μπορούσε να δώση κακή εντύπωσι. Σε όλες τις περιπτώσεις πρέπει να βεβαιώνεται κανείς αν η συμβουλή κατενοήθη σαφώς.

20, 21. (α) Γιατί οι απειλές δεν φέρνουν συνήθως τα καλύτερα αποτελέσματα στην εκπαίδευσι των παιδιών; (β) Ποια είναι μια καλύτερη μέθοδος;

²⁰ Οι απειλές και οι προειδοποιήσεις συχνά δεν φέρουν καλά αποτελέσματα. Γιατί; Διότι μπορεί να προξενήσουν μόνο φόβο γι’ την απειλούμενη τιμωρία, και όχι μίσος για την αδικοπραγία. (Ψαλμ. 97:10) Στην επιστολή πους Εφεσίους 6:9, δίδεται συμβουλή στους κυρίους να ‘αφήνουν την απειλή ξέροντας ότι και αυτοί έχουν Κύριον στους ουρανούς, και προσωποληψία δεν υπάρχει σ’ αυτόν.’

²¹ Η καλύτερη μέθοδος είναι να δείχνετε πόσο καλύτερο είναι να γίνωνται τα πράγματα με τον τρόπο του Ιεχωβά και, όπου είναι δυνατόν, τους λόγους για τους οποίους ωρισμένα πράγματα είναι κακά. Με αισιοδοξία να προτρέπετε την ορθή πορεία, αλλά συγχρόνως να εξηγήτε στοργικά ποιες θα είναι οι συνέπειες της παρακοής. Υπάρχει διαφορά μεταξύ της απειλής και του να εκθέσετε τις συνέπειες που θα έχη ασφαλώς μια ωρισμένη πορεία. Σημειώστε τον ελκυστικό τρόπο με τον οποίο ο Ιεχωβά ενθαρρύνει την κατάλληλη πορεία: «Υιέ μου, εάν δεχθής τους λόγους μου, και ταμιεύσης τας εντολάς μου παρά σεαυτώ, ώστε να προσέξη το ωτίον σου εις την σοφίαν, να κλίνης την καρδίαν σου εις την σύνεσιν . . . τότε θέλεις εννοήσει τον φόβον του Ιεχωβά, και θέλεις ευρεί την επίγνωσιν του Θεού.» (Παροιμ. 2:1-5) Αλλά παρακάτω στο ίδιο κεφάλαιο, εισάγονται οι συνέπειες μ’ ένα φιλάγαθο αλλά έντονο τρόπο: «Διά να περιπατής εν τη οδώ των αγαθών, και να φυλάττης τας τρίβους των δικαίων. Διότι οι ευθείς θέλουσι κατοικήσει την γην, και οι τέλειοι θέλουσιν εναπολειφθή εν αυτή. Οι δε ασεβείς θέλουσιν εκοπή από της γης, και οι παράνομοι θέλουσιν εκριζωθή απ’ αυτής.»—Παροιμ. 2:20-22.

ΣΥΝΑΝΑΣΤΡΟΦΕΣ

22, 23. Πώς οι σύντροφοι επηρεάζουν ένα παιδί, και γι’ αυτό ποια πρέπει να είναι η στάσις των γονέων;

²² Οι Χριστιανοί γονείς συχνά διαπιστώνουν ότι παρουσιάζονται προβλήματα όταν τα παιδιά τους αρχίζουν να συναναστρέφωνται άλλα παιδιά της γειτονιάς ή συμμαθητάς των. Πρέπει, φυσικά, να έχουν κάποια συναναστροφή με τους έξω. Η πλήρης απομόνωσις σήμερα είναι σχεδόν αδύνατη και είναι άσκοπη. Οι κοσμικοί σύντροφοι ποικίλλουν κατά τον βαθμό της μη Χριστιανικής επιρροής που εξασκούν. Αλλ’ οι γονείς είναι ανάγκη να γνωρίζουν με ποιους μιλούν και παίζουν τα παιδιά τους. Μολονότι μερικά κοσμικά άτομα σήμερα έχουν ωρισμένα θαυμάσια χαρακτηριστικά, δεν πρέπει να λησμονήται ότι ένας που δεν είναι λάτρης του Ιεχωβά δεν μπορεί να θεωρηθή καλός σύντροφος.—1 Κορ. 15:33.

²³ Γενικά θα μπορούσε να πη κανείς ότι υπάρχουν πραγματικά μόνον δύο είδη συντρόφων. Το εδάφιο Παροιμίαι 13:20 λέγει: «Ο περιπατών μετά σοφών θέλει είσθαι σοφός· ο δε σύντροφος των αφρόνων θέλει απολεσθή.» Φυσικά, ποιοι ακριβώς είναι οι σοφοί δεν καθορίζεται εδώ. Αλλ’ η Γραφή διασαφηνίζει αλλού για ποιο είδος σοφίας πρόκειται. Ο Ψαλμός 111:10 λέγει: «Αρχή σοφίας φόβος Ιεχωβά.» Ώστε οι λάτρεις του Ιεχωβά είναι οι σοφοί τους οποίους τα παιδιά σας πρέπει να συναναστρέφωνται. Αυτό θα τα βοηθήση να γίνουν πράγματι σοφά. Η ιδεώδης κατάστασις είναι να καταρτίζουν οι γονείς για τα παιδιά τους ένα τόσο καλό πρόγραμμα ώστε να μη μένη χρόνος για εξωτερικές συναναστροφές. Το να είναι τα παιδιά με την οικογένεια ή με άλλους Χριστιανούς γίνεται τόσο ενδιαφέρον και ελκυστικό ώστε οι άλλες συναναστροφές δεν γίνονται πειρασμός. Αλλ’ αν γίνουν πειρασμός, τότε οι γονείς πρέπει να διαθέσουν χρόνο για να εξηγήσουν στο παιδί τη Γραφική άποψι του ζητήματος· συγχρόνως πρέπει ν’ ασκούν σταθερά τον απαιτούμενο έλεγχο.

24. Γιατί είναι ανάγκη να καταλάβουν τα παιδιά μόνα τους τι λέγει η Αγία Γραφή για τις κακές συναναστροφές;

²⁴ Πρέπει οι Χριστιανοί γονείς να είναι πραγματικά τόσο ειλικρινείς και ευθείς στο να διδάσκουν τα παιδιά των για τις κοσμικές συναναστροφές; Γιατί όχι; Τα παιδιά, γενικά, εκτιμούν να τους λέγουν την αλήθεια ενός ζητήματος για να μη γίνεται παρανόησις. Τουλάχιστον πολλά παιδιά σήμερα ισχυρίζονται ότι θέλουν να τους λέγουν οι μεγαλύτεροι τα πράγματα όπως είναι. Φυσικά, τα παιδιά πρέπει επίσης να διδάσκωνται να είναι καλά και ευγενικά για να μπορούν να φέρωνται στους άλλους με αγάπη. Αλλά δεν είναι αρκετό να γνωρίζουν οι γονείς μόνο τους κινδύνους των κακών συναναστροφών. Αν πρόκειται να προστατευθούν τα παιδιά, τότε πρέπει και αυτά επίσης να γνωρίζουν τους κινδύνους, και αποτελεί ευθύνη των γονέων να διασαφηνίσουν αυτό το σημείο.

25. Σε ποιον είναι ανάγκη ν’ αποβλέπουν οι γονείς για καθοδηγία στην εκπαίδευσι των παιδιών τους, και γιατί;

²⁵ Όταν οι γονείς, ζητούν ν’ αναπτύξουν στα παιδιά τους τις μόνιμες αρετές που χρειάζονται για να επιζήσουν από τις δοκιμασίες που είναι ακόμη εμπρός σε όλους τους αληθινούς Χριστιανούς, πρέπει ν’ αποβλέπουν στον Ιεχωβά για ενίσχυσι και καθοδηγία. (1 Κορ. 3:10-15) Δεν είναι εύκολο πράγμα να εκπαιδευθούν τα παιδιά έτσι ώστε όταν μεγαλώσουν να είναι πηγή χαράς για τους γονείς των και τιμή για τον Θεό. Απαιτείται συνεχής επαγρύπνησις. Αλλ’ ενώ είναι μια ευθύνη που προκαλεί ανησυχίες κατά καιρούς, είναι επίσης κι ένα προνόμιο που μας δόθηκε από ένα στοργικό Θεό που φέρνει πρωτίστως χαρά. Μπορεί πραγματικά να βρεθή ικανοποίησις και χαρά στην εκπαίδευσι των παιδιών.

[Εικόνα στη σελίδα 281]

Η γνήσια προθυμία σας ν’ ακούτε τα μικρά προβλήματα των παιδιών σας είναι ουσιώδης για να κρατήτε τη γραμμή επικοινωνίας ανοιχτή

Η Χριστιανική Ωριμότης—Αναγκαία για τη Ζωή

«Αγρυπνείτε, στέκεσθε εν τη πίστει· ανδρίζεσθε ενδυναμούσθε.»—1 Κορ. 16:13

 1. Πώς η ανάπτυξις σχετίζεται με τη ζωή;

Η ΑΝΑΠΤΥΞΙΣ είναι φυσική για όλες τις επίγειες μορφές ζωής που αποτελούνται από περισσότερα του ενός κύτταρα. Τα έντομα, τα πτηνά, τα ψάρια, τα αμφίβια και τα θηλαστικά έχουν τις δικές των μικρές αρχές, και κατόπιν, με τον τρόπο που ώρισε ο Θεός αναπτύσσονται ώσπου να φθάσουν σε ωριμότητα, για να εκπληρώσουν τον σκοπό για τον οποίο ο Δημιουργός των, με την άπειρη σοφία του, τους έδωσε την ύπαρξι. Οι άνθρωποι, επίσης, δεν γεννιούνται πλήρως ανεπτυγμένοι, ούτε σωματικώς ούτε διανοητικώς. Και αναμένομε από τα παιδιά ν’ αναπτυχθούν, να φθάσουν σε σωματικό, διανοητικό και συναισθηματικό ανάστημα υπευθύνων ενηλίκων. Είναι φανερό ότι η ζωή στη θεία διάταξι πραγμάτων περιλαμβάνει ανάπτυξι.

 2. Ποια είναι η ορθή άποψις για την απόκτησι πνευματικής ωριμότητος, και γιατί;

² Υπάρχει επίσης ανάπτυξις για τους Χριστιανούς από την πνευματική νηπιότητα στην πνευματική ενηλικίωσι, δηλαδή στη Χριστιανική ωριμότητα. Αυτή η πνευματική ωριμότης δεν αποτελεί ένα άφθαστο, ασύλληπτο στόχο, ούτε κάτι που θα το φθάσουν μόνον λίγοι επίλεκτοι. Ακριβώς όπως μια φυσική ωριμότης αναμένεται ως ένα φυσικό επίτευγμα για τα ζώντα πλάσματα, έτσι και η πνευματική ωριμότης πρέπει να αναμένεται και να επιζητήται από κάθε Χριστιανικό «νήπιο.» Είναι μέσα στη δυνατότητα όλων όσοι καταβάλλουν την απαιτούμενη προσπάθεια. Ο τόπος διαμονής, η πείρα, οι ικανότητες ή το μορφωτικόν παρελθόν του ατόμου δεν αποτελούν αποφασιστικούς παράγοντας. Ο απόστολος Παύλος προέτρεπε τους Χριστιανούς που δεν είχαν γίνει ακόμη πνευματικώς ενήλικοι να ‘φέρωνται προς την τελειότητα’ [ωριμότητα]. (Εβρ. 6:1) Για να το κάμουν αυτό έπρεπε πρώτα ν’ αναγνωρίσουν την αληθινή τους πνευματική κατάστασι και κατόπιν να εργασθούν για να κάμουν προόδους.

ΓΝΩΡΙΣΜΑ ΤΗΣ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗΣ ΑΝΩΡΙΜΟΤΗΤΟΣ

 3. Περιγράψτε έναν ανώριμο, «σαρκικό» Χριστιανό.

³ Σύμφωνα με τη Γραφή, ένας ανώριμος Χριστιανός είναι «σαρκικός,» δηλαδή, συνήθως ενεργεί σύμφωνα με τις αρχές που ακολουθούνται από ανθρώπους αποξενωμένους από τον Θεό και τον Χριστό. Στον πρώτο αιώνα υπήρχαν τέτοιοι ανώριμοι Χριστιανοί στην εκκλησία της Κορίνθου. Ο Παύλος δεν μπορούσε να μιλήση σ’ αυτούς «ως προς πνευματικούς» ανθρώπους αλλά έπρεπε να μιλήση σ’ αυτούς «ως προς σαρκικούς, ως προς νήπια εν Χριστώ.» Τους έτρεφε μόνο με «γάλα» της Χριστιανικής αληθείας, διότι δεν ήσαν ‘αρκετά δυνατοί.’ Επειδή ήσαν «σαρκικοί,» υπήρχαν μεταξύ των ζηλοτυπίες, διαμάχες και αιρέσεις.—1 Κορ. 3:1-4.

 4. Τι ερωτήματα θα μπορούσαμε να θέσωμε στον εαυτό μας για να καθορίσωμε αν είμεθα «σαρκικοί» ή όχι;

⁴ Μήπως είναι κανείς από μας έτσι—άστατος, διατεθειμένος ακόμη ν’ ακολουθή ανθρώπους; Μήπως είναι μερικοί «σαρκικοί,» δηλαδή κοσμικοί στους συλλογισμούς των, συνήθως επικριταί των αδελφών των και του έργου που εκτελούν, αντί να συνεργάζωνται αρμονικά μ’ αυτούς κάτω από την ηγεσία του Χριστού; Μήπως υπάρχουν μερικοί που δεν έχουν αναπτύξει ακόμη την αγάπη που υποκινεί ένα άτομο να δαπανάται για την εποικοδόμησι της Χριστιανικής εκκλησίας; Τότε πραγματικά είναι ανάγκη ν’ αγωνισθούν για να φθάσουν σε Χριστιανική ωριμότητα.

 5. Γιατί ο απόστολος Παύλος παρώτρυνε ωρισμένους Χριστιανούς ‘να φέρωνται προς την ωριμότητα’;

⁵ Επίσης στον πρώτο αιώνα, μερικοί Χριστιανοί δεν είχαν προοδεύσει πέραν από «τα αρχικά στοιχεία των λόγων του Θεού.» Αυτό συνέβαινε παρά το γεγονός ότι είχε περάσει αρκετός χρόνος ώστε ν’ αναπτυχθούν επαρκώς, όχι μόνο ν’ αποχτήσουν μια στερεή και ώριμη πίστι, αλλά και ν’ αποκτήσουν τα προσόντα να διδάσκουν τους άλλους μ’ ένα γενικό τρόπο. Σημειώστε τα έντονα λόγια του Παύλου σ’ αυτούς: «Επειδή ενώ ως προς τον καιρόν έπρεπε να ήσθε διδάσκαλοι, πάλιν έχετε χρείαν του να σας διδάσκη τις τα αρχικά στοιχεία των λόγων του Θεού· και κατηντήσατε να έχετε χρείαν γάλακτος, και ουχί στερεάς τροφής. Διότι πας ο μετέχων γάλακτος, είναι άπειρος του λόγου της δικαιοσύνης· επειδή είναι νήπιος. Των τελείων όμως είναι η στερεά τροφή, οίτινες διά την έξιν έχουσιν τα αισθητήρια γεγυμνασμένα εις το να διακρίνωσι το καλόν και το κακόν. Διά τούτο αφήσαντες την αρχικήν διδασκαλίαν του Χριστού, ας φερώμεθα προς την τελειότητα χωρίς να βάλλωμεν εκ νέου θεμέλιον.»—Εβρ. 5:12-6:1.

 6. Πώς θα μπορούσαν μερικοί σήμερα να έχουν ανάγκη παρόμοιας νουθεσίας;

⁶ Μήπως υπάρχουν μεταξύ μας άτομα που έχουν ταυτισθή με τη Χριστιανική εκκλησία από χρόνια και ωστόσο δεν μπορούν να διδάξουν στους άλλους τις βασικές διδασκαλίες της Αγίας Γραφής; Ύστερ’ από χρόνια συναναστροφής με τον λαό του Θεού, μήπως δυσκολεύονται μερικοί ν’ αφήσουν τη συνείδησί τους να διακρίνη το ορθό από το εσφαλμένο; Μήπως θέλουν οι άλλοι να λαμβάνουν αποφάσεις γι’ αυτούς σε ζητήματα συνειδήσεως; Όσοι καταλαβαίνουν ότι έχουν ανάγκη να διδαχθούν τις βασικές αλήθειες της Χριστιανικής διδασκαλίας και διαβιώσεως πρέπει βέβαια να εργασθούν σκληρά για ν’ αποκτήσουν ωριμότητα. Οι Χριστιανοί δεν πρέπει να είναι σαν τους οικοδόμους που δεν φθάνουν ποτέ πέραν από τα θεμέλια του κτιρίου, και «θεμέλιο» σ’ αυτή την περίπτωσι είναι οι στοιχειώδεις ή κύριες διδασκαλίες περί του Χριστού. Πρέπει να προχωρούν για να συμπληρώσουν το οικοδόμημα ή την ανωδομή που στηρίζεται σ’ αυτό το θεμέλιο, δηλαδή, την πιο προχωρημένη διδασκαλία για τον σκοπό του Θεού όπως αποκαλύπτεται μέσω του Υιού του.

 7. Γιατί είναι σε μια επικίνδυνη θέσι ο ανώριμος Χριστιανός που δεν καταβάλλει προσπάθεια ν’ αναπτυχθή πνευματικώς;

⁷ Ο ανώριμος Χριστιανός που δεν καταβάλλει προσπάθεια να γίνη σταθερός στην πίστι, και δεν προοδεύει περισσότερο από τα στοιχειώδη πράγματα του Λόγου του Θεού, βρίσκεται σε σοβαρό κίνδυνο. Δεν έχει πραγματικά τη δύναμι ν’ αντισταθή στην πίεσι της πλάνης και του ψευδούς κοσμικού συλλογισμού και επομένως μπορεί να ‘κυματίζεται’ και να περιφέρεται, και να φθάση σ’ ένα καταστροφικό τέλος. (Εφεσ. 4:14· Εβρ. 6:4-8) Εκείνοι που παραμένουν «σαρκικοί,» και έχουν ζηλοτυπίες, φθόνους και εχθρότητες, είναι ομοίως σε μια επικίνδυνη θέσι ενώπιον του Ιεχωβά Θεού. Τέτοια χαρακτηριστικά είναι μεταξύ των έργων της αμαρτωλής σαρκός που μπορούν να εμποδίσουν ένα άτομο να λάβη ζωή. Όπως το διετύπωσε ο απόστολος Παύλος: «Φανερά δε είναι τα έργα της σαρκός· τα οποία είναι μοιχεία, πορνεία, ακαθαρσία, ασέλγεια, ειδωλολατρεία, φαρμακεία, έχθραι, έριδες, ζηλοτυπίαι, θυμοί, μάχαι, διχοστασίαι, αιρέσεις, φθόνοι, φόνοι, μέθαι, κώμοι, και τα όμοια τούτων περί των οποίων σας προλέγω, καθώς και προείπον, ότι οι τα τοιαύτα πράττοντες βασιλείαν Θεού δεν θέλουσι κληρονομήσει.»—Γαλ. 5:19-21.

ΕΠΙΤΕΥΞΙΣ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗΣ ΩΡΙΜΟΤΗΤΟΣ

 8. Πώς η επίτευξις πνευματικής ωριμότητος διαφέρει από την απόκτησι σωματικής ωριμότητος;

⁸ Αλλά πώς μπορεί κανείς να παύση να είναι «σαρκικός» άνθρωπος και να φθάση σε πνευματική ωριμότητα; Ανόμοια με τη σωματική ωριμότητα, που είναι αυτόματη, η πνευματική ενηλικίωσις επιτυγχάνεται με ειλικρινή προσπάθεια. Απαιτεί ταπεινότητα και μια αληθινή επιθυμία να συμμορφώση κανείς τη ζωή του με το πρότυπο που εκτίθεται για τους Χριστιανούς στον Λόγο του Θεού. Περιλαμβάνει μελέτη και σκέψι για ν’ αποκτήση βαθειά κατανόησι του θελήματος και του σκοπού του Θεού, να μάθη να εμπιστεύεται σ’ αυτόν αντί να εμπιστεύεται σε ανθρώπινους συλλογισμούς. Έχετε κάμει εσείς προσπάθεια μ’ αυτόν τον τρόπο για πνευματική ανάπτυξι; Ενεργείτε σύμφωνα με τη Γραφική συμβουλή, «Αγρυπνείτε, στέκεσθε εν τη πίστει· ανδρίζεσθε, ενδυναμούσθε»;—1 Κορ. 16:13· Εβρ. 5:14.

 9. Τι επίδρασι έχει στο Χριστιανικό «νήπιο» η μελέτη και η εφαρμογή του Λόγου του Θεού;

⁹ Καθώς το Χριστιανικό «νήπιο» εξακολουθεί να μελετά τις Γραφές και να εφαρμόζη τα όσα μαθαίνει, η πρόοδός του στην εκτίμησι της αληθείας του Θεού και των δυσκολωτέρων διδασκαλιών συνοδεύονται από μια αντίστοιχη ανάπτυξι της πνευματικής του αντιλήψεως και της Χριστιανικής του προσωπικότητος. Γίνονται αλλαγές στους συλλογισμούς του, στις απόψεις του, και στη ζωή του. Διαπιστώνει ότι τα συμφέροντά του και τα ελατήριά του συνδέονται με πνευματικά ζητήματα, διότι η αλήθεια του Θεού έχει μια βαθειά και επωφελή επίδρασι στη ζωή του. Ακολουθεί την παρότρυνσι του Λόγου του Θεού που λέγει, «μη συμμορφώνεσθε με τον αιώνα τούτον, αλλά μεταμόρφωνεσθε διά της ανακαινίσεως του νοός σας, ώστε να δοκιμάζητε τι είναι το θέλημα του Θεού το αγαθόν και ευάρεστον και τέλειον.»—Ρωμ. 12:2.

10. Τι αλλαγές γίνονται όταν ο Χριστιανός που προχωρεί στην ωριμότητα ‘ανακαινίζει τον νουν του’;

¹⁰ Αυτή η ‘ανακαίνισις του νοός’ έχει μια βαθειά επίδρασι στην προσωπικότητα του Χριστιανού που προχωρεί στην ωριμότητα. Η κοσμική αντίληψις, με τους συλλογισμούς της, την προσήλωσί της σε υλικά πράγματα και τις κοσμικές απολαύσεις, αντικαθίστανται προοδευτικά με ένα ενδιαφέρον για πνευματικά πράγματα και για την εκτέλεσι του θελήματος του Ιεχωβά Θεού. Στη θέσι των έργων της σαρκός, γίνεται ολοένα περισσότερο καταφανής η καρποφορία του πνεύματος του Θεού—αγάπη, χαρά, ειρήνη, μακροθυμία, χρηστότης, αγαθωσύνη, πίστις, πραότης, εγκράτεια. Μια νέα δύναμις ή ένα επικρατέστερο πνεύμα αρχίζει να λειτουργή μέσα του. Δίνει προσοχή στη συμβουλή της Γραφής: «Να απεκδυθήτε τον παλαιόν άνθρωπον τον κατά την προτέραν διαγωγήν, τον φθειρόμενον κατά τας απατηλάς επιθυμίας· και . . . να ενδυθήτε τον νέον άνθρωπον, τον κτισθέντα κατά Θεόν εν δικαιοσύνη και οσιότητι της αληθείας.»—Εφεσ. 4:22-24· Γαλ. 5:19-23.

11. Ποια είναι η «δύναμις» που κινητοποιεί τη διάνοια ενός ώριμου Χριστιανού, και πώς αυτή τον κάνει να ενεργή σε καταστάσεις που απαιτούν ηθικές αποφάσεις;

¹¹ Όταν η παλαιά προσωπικότης αφαιρεθή και η διάνοια τεθή σε κίνησι από μια νέα δύναμι ή ένα επικρατέστερο πνεύμα, ο Χριστιανός έχει φθάσει σε ωριμότητα. Στο παρελθόν η δύναμις που έθετε σε κίνησι τη διάνοιά του ήταν εκείνη που προήρχετο από τα πράγματα που διδάσκονται και υφίστανται στον κόσμο. Αυτά τα πράγματα εισαγόμενα στη διάνοια ανέπτυσσαν σ’ αυτόν ωρισμένα πρότυπα σκέψεως και ελατηρίου της καρδίας. Έτσι, όταν άκουε ένα ζήτημα που απαιτούσε μια ηθική απόφασι, αυτή η δύναμις που ήταν στη διάνοιά του τον κατηύθυνε σε μια κοσμική κατεύθυνσι. Αλλά, ως ώριμος Χριστιανός έχει μια νέα δύναμι ή πνεύμα που τον ωθεί να ενεργή. Ως αποτέλεσμα της τακτικής του και με προσευχή μελέτης της αληθείας του Λόγου του Θεού και της ενεργείας του πνεύματος του Θεού, η ενεργός αυτή δύναμις τον στρέφει σε μια δίκαιη κατεύθυνσι. Όταν λοιπόν του παρουσιάζεται ένα ζήτημα που απαιτεί μια ηθική απόφασι, η διάνοιά του κατευθύνεται απ’ αυτή τη νέα «δύναμι» ή επικρατούσα στάσι προς μια δίκαιη, πνευματική πορεία. Έτσι διατηρεί μια καλή σχέσι με τον Ιεχωβά Θεό και μπορεί να είναι βέβαιος ότι θα κερδίση την αμοιβή της αιωνίου ζωής.

12. Ποιος είναι ο ρόλος των πρεσβυτέρων στην υποβοήθησι των μελών της εκκλησίας να φθάσουν σε ωριμότητα;

¹² Ένας από τους κυριώτερους σκοπούς της Χριστιανικής εκκλησίας, με τα χαρίσματα «εν ανθρώποις,» δηλαδή, τους πρεσβυτέρους που υπηρετούν ως ποιμένες και διδάσκαλοι, είναι να βοηθήση όλους να φθάσουν σ’ αυτή την ωριμότητα, να είναι στερεά ριζωμένοι στη Χριστιανική αλήθεια και να ζουν σε αρμονία με αυτήν. Εν σχέσει με αυτό, σημειώστε τα λόγια του αποστόλου Παύλου στους Εφεσίους 4:11-15: «Και αυτός [ο Ιησούς Χριστός, η Κεφαλή της Χριστιανικής εκκλησίας] έδωκεν άλλους μεν αποστόλους, άλλους δε προφήτας, άλλους δε ευαγγελιστάς, άλλους δε ποιμένας και διδασκάλους, προς την τελειοποίησιν των αγίων, διά το έργον της διακονίας, διά την οικοδομήν του σώματος του Χριστού· εωσού καταντήσωμεν πάντες εις την ενότητα της πίστεως, και της επιγνωσεως του Υιού του Θεού, εις άνδρα τέλειον, εις μέτρον ηλικίας του πληρώματος του Χριστού· διά να μη ήμεθα πλέον νήπιοι, κυματιζάμενοι και περιφερόμενοι με πάντα άνεμον της διδασκαλίας, διά της δολιότητος των ανθρώπων, διά της πανουργίας εις το μεθοδεύεσθαι την πλάνην αλλά αληθεύοντες εις την αγάπην, να αυξήσωμεν εις αυτόν κατά πάντα, όστις είναι η κεφαλή, ο Χριστός.» Εκτός λοιπόν από την προσωπική μελέτη και εφαρμογή του Λόγου του Θεού, η ανταπόκρισις στις Βιβλικές διδασκαλίες των Χριστιανών πρεσβυτέρων μπορεί να είναι μια πραγματική βοήθεια για να κάνωμε προόδους προς την ωριμότητα.

ΚΙΝΔΥΝΟΙ ΤΩΝ ΩΡΙΜΩΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΩΝ ΚΑΙ ΕΚΕΙΝΩΝ ΠΟΥ ΑΚΟΜΗ ΩΡΙΜΑΖΟΥΝ

13. (α) Είναι δυνατόν ένας ώριμος Χριστιανός να γίνη ανώριμος; (β) Τι μπορεί να συμβή σ’ ένα ώριμο Χριστιανό όταν δεν επαγρυπνή στη διαγωγή του;

¹³ Οι Χριστιανοί, αφού φθάσουν σε ωριμότητα, πρέπει να προσέχουν να μη πάρουν κακό δρόμο ούτε να γίνουν παραβάται. Όπως ακριβώς ένας άνδρας δεν μπορεί να γίνη παιδί και να ενεργή μ’ ένα παιδαριώδη τρόπο, έτσι και ο ώριμος Χριστιανός δεν πρέπει να γίνεται ανώριμος με κακές πράξεις. Αλλά μπορεί να διαφθαρή και να χάση τη στάσι της επιδοκιμασίας του από τον Θεό. Όλοι οι Χριστιανοί, λοιπόν, πρέπει να βάλουν στην καρδιά τους τούς θεοπνεύστους λόγους: «Ώστε ο νομίζων ότι ίσταται, ας βλέπη μη πέση.»—1 Κορ. 10:12.

14. Με ποια έννοια πρέπει να είναι οι Χριστιανοί ως νήπια και ταυτόχρονα ως ενήλικοι;

¹⁴ Πρέπει να φυλαγώμεθα από το ν’ αφήνωμε τον κόσμο να επηρεάζη τη σκέψι μας, να την αμαυρώνη και να μας κάνη να ενεργούμε ασύνετα. Η Αγία Γραφή μάς παροτρύνει: «Μη γίνεσθε παιδία κατά τας φρένας· αλλά γίνεσθε νήπια μεν εις την κακίαν, τέλειοι όμως εις τας φρένας.» (1 Κορ. 14:20) Οι Χριστιανοί βέβαια, δεν έχουν ανάγκη να δοκιμάζουν το κακό και την αδικοπραγία, ούτε πρέπει να επιζητούν τέτοια πράγματα. Όταν πρόκειται για ανέντιμες σχέσεις με τους άλλους, παίζοντας τον ρόλο ενός υποκριτού, ή για επιδίωξι σεξουαλικώς ανήθικων ή διεστραμμένων συναναστροφών, οι Χριστιανοί πρέπει να είναι σαν νήπια, αθώοι και άπειροι. Ωστόσο, στο να ξεχωρίζουν το καλό από το κακό, πρέπει να είναι ως ενήλικοι που είναι σταθεροί ως προς το ορθόν και δεν επηρεάζονται εύκολα από τα απαλά λόγια.

15. Τι είδους μπορεί να είναι οι ‘κακές συναναστροφές,’ και γιατί μπορούν και οι ώριμοι Χριστιανοί ακόμη να διαφθαρούν απ’ αυτές;

¹⁵ Οι ακάθαρτες και ανήθικες κοσμικές σκέψεις μπορούν να καταστρέψουν ακόμη και τους ωρίμους Χριστιανούς. Κανένας δεν είναι απρόσβλητος από πειρασμούς. Όλοι πρέπει να καταπολεμούμε τις αμαρτωλές τάσεις της σαρκός και ν’ αποφεύγωμε πράγματα που διεγείρουν τις σαρκικές επιθυμίες. Είναι φρόνιμο λοιπόν να προσέχωμε τις συμβουλές του Λόγου του Θεού: «Μη πλανάσθε· φθείρουσι τα καλά ήθη αι κακαί συναναστροφαί.» (1 Κορ. 15:33) Αυτά σημαίνει ν’ αποφεύγωμε τη συντροφιά των απίστων, ατόμων με κακές ή διεστραμμένες κλίσεις, επιθυμίες ή διαγωγή—πόρνους, μοιχούς, ομοφυλοφίλους, μέθυσους και σαδιστάς. Αυτό περιλαμβάνει και το ν’ αποκλείωμε τους τέτοιους από τις σκέψεις μας, με το να μη σκεπτώμεθα αυτούς τους τύπους, να μη διαβάζωμε γι’ αυτούς χάριν σαρκικής απολαύσεως, να μη τους βλέπωμε για ψυχαγωγία στην οθόνη της τηλεοράσεως ή στην κινηματογραφική οθόνη. Ομοίως, η χρήσις χυδαίων λόγων και τα αισχρά αστεία και οι αισχρές ιστορίες, που πολλοί κοσμικοί θεωρούν ως διαγωγή «ενηλίκου,» μπορούν να εξασθενήσουν τους ωρίμους Χριστιανούς και να βλάψουν εκείνους που επιζητούν να φθάσουν σε Χριστιανική ωριμότητα. Τέτοια πράγματα πρέπει ν’ αποφεύγωνται, όπως συμβουλεύει ο Λόγος του Θεού: «Πορνεία δε και πάσα ακαθαρσία, η πλεονεξία, μηδέ ας ονομάζηται μεταξύ σας, καθώς πρέπει εις αγίους, μηδέ αισχρότης και μωρολογία ή βωμολοχία, τα οποία είναι απρεπή.»—Εφεσ. 5:3, 4· 4:29-31· Κολ. 3:5-10.

16. (α) Από ποια κοσμική στάσι για υλικά πράγματα πρέπει να φυλαγώμεθα; (β) Γιατί η γνώσις της προσωρινότητος των υλικών πραγμάτων δεν είναι αρκετή να καταπολεμήση την απληστία για χρήμα;

¹⁶ Η ακόρεστη απληστία του κόσμου για χρήμα και υλικό κέρδος είναι άλλο ένα πράγμα στο οποίο πρέπει ν’ αντισταθούμε. Εν τούτοις, η αναγνώρισις της προσωρινότητος του υλικού πλούτου δεν είναι αρκετή για την καταπολέμησι αυτής της απληστίας. Πολλά άτομα στον κόσμο γνωρίζουν πολύ καλά και παραδέχονται ειλικρινά ότι πέραν από τις βασικές ανάγκες της ζωής το χρήμα δεν μπορεί ν’ αγοράση τα πραγματικά σπουδαία πράγματα-—τη χαρά, την υγεία, την ανθρώπινη κατανόησι. Ωστόσο, πυρετωδώς επιδιώκουν υλιστικούς σκοπούς. Αν ένας Χριστιανός άφηνε να τον καταλάβη αυτό το πνεύμα, αυτό θα υπέσκαπτε ύπουλα την εκτίμησί του για τα πνευματικά πράγματα. Θα μπορούσε και να καταστρέψη την πίστι του ακόμη. Η Γραφή λέγει: «Ρίζα πάντων των κακών είναι η φιλαργυρία, την οποίαν τινές, ορεγόμενοι, απεπλανήθησαν από της πίστεως, και διεπέρασαν εαυτούς με οδύνας πολλάς.»—1 Τιμ. 6:10.

17. Τι πρέπει να γίνη για ν’ αντισταθούμε στο υπερβολικό ενδιαφέρον για τις μέριμνες της ζωής και στην επιθυμία για πλουτισμό που μπορεί να μάς καταστρέψη;

¹⁷ Για να μη μας συμβή αυτό, πρέπει να εξακολουθήσωμε να σκεπτώμεθα με εκτίμησι την πολύ μεγαλύτερη αξία του πνευματικού πλούτου. Δεν πρέπει ν’ αφήνωμε το υπερβολικό ενδιαφέρον για τα αναγκαία πράγματα της ζωής να μας αφαιρή την παρηγορητική πεποίθησι ότι ο Ιεχωβά Θεός φροντίζει για τον λαό του. Ο Ιησούς Χριστός έδωσε αυτή τη διαβεβαίωσι: «Εξεύρει ο Πατήρ σας ο ουράνιος ότι έχετε χρείαν πάντων τούτων (τροφής, ρουχισμού και στέγης). Αλλά ζητείτε πρώτον την βασιλείαν του Θεού, και την δικαιοσύνην αυτού· και ταύτα πάντα θέλουσι σας προστεθή. Μη μεριμνήσητε λοιπόν περί της αύριον· διότι η αύριον θέλει μεριμνήσει τα εαυτής· αρκετόν είναι εις την ημέραν το κακόν αυτής.» (Ματθ. 6:32-34) Πρέπει ν’ αρκούμεθα στα προς το ζην αναγκαία. Όχι τα φθαρτά υλικά πλούτη, αλλά η ευσέβεια φέρνει μόνιμη ωφέλεια. Η ευσέβεια μας μάς κάνει να μπορούμε ν’ απολαμβάνωμε πνευματική υγεία και ικανοποίησι και δίνει την υπόσχεσι της αιωνίου ζωής.—1 Τιμ. 4:8· 6:6-8.

18. (α) Τι αμφιβολίες μπορούν να εγερθούν στη διάνοια των ωρίμων Χριστιανών και εκείνων που ακόμη ωριμάζουν; (β) Τι επίδρασι μπορούν να έχουν αυτές οι αμφιβολίες στον Χριστιανό;

¹⁸ Οι αμφιβολίες επίσης μπορούν να επιδράσουν επιβλαβώς στους ωρίμους καθώς και στους Χριστιανούς που δεν είναι ακόμη ώριμοι. Ακόμη και οι ώριμοι Χριστιανοί μπορεί μερικές φορές να μη καταλαβαίνουν πλήρως ένα Γραφικό σημείο. Αν το άφηναν αυτό να τους αφαιρέση την ειρήνη της διανοίας των και την ικανοποίησί των, θα μπορούσαν εύκολα ν’ απομακρυνθούν από το αληθινά σπουδαίο πράγμα, δηλαδή από το να υπηρετούν πιστά τον Ιεχωβά Θεό. Άλλοι κάποτε προβάλλουν προσωπικές θεωρίες σχετικά με την εξήγησι ορισμένων Γραφικών εδαφίων. Επειδή η εκκλησία του λαού του Θεού σήμερα δεν αναγνωρίζει τέτοιες εξηγήσεις ως αληθινές, αρχίζουν να κατηγορούν και ν’ αμφιβάλουν ότι ο Ιεχωβά υποστηρίζει τον λαό του. (Παράβαλε Ιωάννην 6:53, 66-69· Λουκάς 12:42-44.) Άλλοι πάλι ενοχλούνται πολύ από τη στάσι ή τις πράξεις μερικών ομοπίστων των. Αρχίζουν να παρατηρούν ατελείς ανθρώπους, να κρίνουν ολόκληρη την εκκλησία πάνω σ’ αυτή τη βάσι και σε λίγο χάνουν τη χαρά των να διδάσκουν την αλήθεια στους άλλους. Αρχίζουν ν’ αμφιβάλλουν αν εκείνοι με τους οποίους απελάμβαναν ευχάριστη πνευματική συντροφιά αποτελούν πραγματικά τον αφοσιωμένο λαό του Θεού.—Παράβαλε Κολοσσαείς 3:13,14.

19. Τι μπορεί να γίνη αν κανείς αρχίση ν’ αμφιβάλλη για τη Χριστιανική εκκλησία;

¹⁹ Αν εγείρωνται στη διάνοιά σας αμφιβολίες τέτοιας φύσεως, τι μπορείτε να κάμετε; Ταπεινά ζητήστε από τον Ιεχωβά Θεό να σας δώση σοφία. Μπορείτε να είσθε βέβαιοι ότι αυτός θα σας δώση την απαιτούμενη σοφία για ν’ αντιμετωπίσετε οποιαδήποτε δυσάρεστη κατάστασι. Όπως έγραψε ο μαθητής Ιάκωβος: «Εάν δε τις από σας είναι ελλειπής σοφίας, ας ζητή παρά του Θεού του δίδοντος εις πάντας πλουσίως, και μη ονειδίζοντος· και θέλει δοθή εις αυτόν.» (Ιακ. 1:5) Επίσης, επωφεληθήτε από την υποβοήθησι που μπορούν να σας δώσουν οι πρεσβύτεροι της εκκλησίας των Χριστιανών μαρτύρων του Ιεχωβά. Αν μιλήσετε σε κάποιον που έχει καλή κατανόησι του Λόγου του Θεού, συχνά θα διαπιστώσετε ότι τ’ αντικειμενικά του σχόλια θα σας βοηθήσουν να ξεκαθαρίσετε τις αμφιβολίες και να ξαναβρήτε πραγματική χαρά στην υπηρεσία του Θεού.

20. Τι πρέπει να κάμουν οι ώριμοι Χριστιανοί και εκείνοι που ακόμη ωριμάζουν, έχοντας υπ’ όψιν την αιώνια ζωή;

²⁰ Αν λοιπόν μερικοί δεν έχουν φθάσει ακόμη σε Χριστιανική ωριμότητα, ας προσπαθήσουν να φθάσουν σε ωριμότητα με το να προφυλάττωνται από τη δυσμενή επιρροή του κόσμου. Αν είμεθα ήδη ώριμοι Χριστιανοί, «ας περιπατώμεν κατά τον αυτόν κανόνα,» μη αφήνοντας τον εαυτό μας να διαφθαρή. Ας χρησιμοποιούμε τη ωριμότητά μας επωφελώς, ‘με το να συμπεριφερώμεθα ως άνδρες, να γινώμεθα δυνατοί’ και να βοηθούμε τους άλλους που δεν έχουν φθάσει ακόμη στο στόχο της Χριστιανικής ωριμότητας, ώστε μαζί να επιτύχωμε όλοι τον τελικό μας σκοπό την απόκτησι της θείας επιδοκιμασίας για αιώνια ζωή.—Φιλιππ. 3:12, 14-16· Γαλ. 6:1, 2· 1 Κορ. 16:13, 14.

«Κάμετε την Προκοπή σας Φανερή»

 1. Τι αποκαλύπτουν τα λόγια του αποστόλου Παύλου στον Τιμόθεο ως προς το αν ένας πνευματικά ώριμος Χριστιανός μπορή να κάμη προόδους;

ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ωριμότης δεν σημαίνει το τέλος της προόδου στην περίπτωσι ενός αφοσιωμένου δούλου του Ιεχωβά Θεού. Ο απόστολος Παύλος απηυθύνετο σ’ έναν ώριμο Χριστιανό, τον Τιμόθεο, όταν έγραψε: «Καταγίνου εις την ανάγνωσιν, εις την προτροπήν, εις την διδασκαλίαν. . . . Ταύτα μελέτα, εις ταύτα μένε, διά να είναι φανερά εις πάντας η προκοπή σου.»—1 Τιμ. 4:13-15.

 2. Πώς η φυσιολογική πορεία της ζωής ενός ανθρώπου δείχνει ότι η ωριμότης δεν τερματίζει την πρόοδο;

² Το ότι ωριμότης δεν σημαίνει το τέλος της προόδου είναι φανερό και από ό,τι βλέπομε στη φυσιολογική πορεία της ζωής. Μήπως δεν θεωρείται ως ώριμος ένας έγγαμος άνδρας με δική του οικογένεια; Ωστόσο, δεν μπορεί τάχα να εξακολουθήση ν’ αποκτά μεγαλύτερη σύνεσι καθόσον χειρίζεται ευθύνες ενηλίκου; Δεν μπορεί να διδαχθή από τα σφάλματά του και από τις επιτυχίες και αποτυχίες των άλλων; Ασφαλώς! Μπορεί επίσης ν’ αποβλέπη στον πατέρα του ή σε άλλους πιο ηλικιωμένους για να λάβη συμβουλή και καθοδηγία, αναγνωρίζοντας τη μεγαλύτερη πείρα και σύνεσί των.

 3. Πώς μπορούν οι ώριμοι Χριστιανοί να εξακολουθούν να προοδεύουν;

³ Το ίδιο συμβαίνει και με τους ωρίμους Χριστιανούς. Με τη μελέτη και την εφαρμογή του Λόγου του Θεού, εξακολουθούν ν’ αποκτούν περισσότερη γνώσι, εκτίμησι, και διάκρισι. Βελτιώνονται στο να αναπτύσσουν ένα καλό πνεύμα μεταξύ των μελών της οικογενείας και να επηρεάζουν τους άλλους προς το καλό. Οι ώριμοι Χριστιανοί μπορούν επίσης να μάθουν ο ένας από τον άλλον, διότι ποικίλλουν στις εκδηλώσεις των πνευματικών των προσόντων. Ένας μπορεί να διακρίνεται για τις γνώσεις του. Άλλος μπορεί να ξεχωρίζη ιδιαίτερα για την αγαθότητά του ή την υπομονή του. Άλλος πάλι μπορεί να είναι εξαιρετικός στο να κρίνη και ν’ αντιλαμβάνεται καλύτερα τα προβλήματα. Ένας άλλος μπορεί να είναι ασυνήθως γενναιόδωρος ή φιλόξενος. Ένας άλλος μπορεί να έχη εξαίρετη ικανότητα στο να δίνη κατευθύνσεις.

 4. Αφού οι ώριμοι Χριστιανοί μπορούν να συνεχίζουν τις προόδους των, ποιοι τρεις τομείς προόδου θα ήταν καλό να ληφθούν υπ’ όψιν απ’ αυτούς;

⁴ Επειδή υπάρχει έδαφος βελτιώσεως στις διάφορες όψεις της Χριστιανικής ζωής, ένας ώριμος δούλος του Ιεχωβά Θεού καλά θα κάμη να διαθέση χρόνο για να εξετάση αν εξακολουθή να κάνη προόδους. Υπάρχουν τρεις τομείς που θα μπορούσαμε να εξετάσωμε: (1) Απόκτησις περισσότερης γνώσεως, κατανοήσεως και σοφίας, (2) παραγωγή μεγαλύτερης καρποφορίας του πνεύματος του Θεού και (3) εκπλήρωσις ευθυνών ως μέλους οικογενείας.

ΑΥΞΗΣΙΣ ΓΝΩΣΕΩΣ, ΚΑΤΑΝΟΗΣΕΩΣ ΚΑΙ ΣΟΦΙΑΣ

 5. Πώς θα μπορούσε ν’ αναλύση κανείς αν αυξάνη σε γνώσι, σε κατανόησι και σε σοφία;

⁵ Ρωτήστε τον εαυτό σας: Απολαμβάνω περισσότερο την ανάγνωσι και μελέτη της Γραφής στο πέρασμα κάθε έτους; Γίνεται αυτό πιο φανερό και πιο σημαντικό σε μένα; Εφαρμόζω τη νουθεσία της Γραφής καλύτερα στη ζωή μου; Αν μπορήτε ν’ απαντήσετε, Ναι, σ’ αυτά τα ερωτήματα, σημαίνει ότι αυξάνετε σε γνώσι, κατανόησι και σοφία. Αλλ’ όταν διαπιστώνετε μικρή πρόοδο, τι πρέπει να κάμετε;

 6. Τι μπορούμε να κάμωμε για να βεβαιωθούμε αν αυτά που διαβάζωμε στον Λόγο του Θεού υποκινούν τις καρδιές μας ν’ ανταποκριθούν με εκτίμησι;

⁶ Θα θέλατε βέβαια να γεμίζετε τη διάνοια και την καρδιά σας με σοφία που βρίσκεται στον Λόγο του Θεού. Άσχετα με την πρόοδο που μπορεί να έχωμε κάμει, η απλή ανάγνωσις της Γραφής και των βοηθημάτων μελέτης της Γραφής, και τακτικά ακόμη αν γίνεται, δεν μας είναι αρκετή για να εξακολουθήσωμε να κάνωμε προόδους. Η συμβουλή της Γραφής πρέπει να φθάνη στην καρδιά, δηλαδή η καρδιά πρέπει να υποκινήται ώστε ν’ ανταποκρίνεται με κατανόησι. Μόνον τότε θα υποκινούμεθα να ενεργούμε με σοφία. (Ψαλμ. 119:11) Υπάρχει λοιπόν ανάγκη να κάνωμε προσεκτική μελέτη, να σκεπτώμεθα τι επίδρασι θα έχουν στη ζωή μας τα όσα διαβάζομε και μελετούμε και γιατί; Καθώς διαβάζετε και μελετάτε, θα μπορούσατε να εξετάζετε ερωτήματα όπως αυτά: Τι με βοηθεί η ύλη να διακρίνω για τον Ιεχωβά Θεό; Προσπαθώ να συμμορφωθώ με την προσωπικότητά του, με τον τρόπο ενεργείας του όπως αποκαλύπτεται στην περικοπή της Γραφής που διαβάζω; Δείχνει η ύλη της Γραφής καμμιά αδυναμία μου; Τι θα μπορούσα να κάμω για να βελτιώσω αυτή την αδυναμία;

 7. Πώς οι Χριστιανικές συναθροίσεις μάς υποκινούν σε ‘αγάπη και καλά έργα’;

⁷ Η παρακολούθησις των συναθροίσεων και η προσεκτική ακρόασις των όσων λέγονται εκεί αυξάνουν επίσης το απόθεμα των γνώσεών μας, βαθύνουν την κατανόησί μας και μας υποκινούν να ενεργούμε με σοφία. Οι Χριστιανικές συναθροίσεις χρησιμεύουν για να μας υποκινούν σε ‘αγάπη και καλά έργα!’ (Εβρ. 10:24, 25) Τα σχόλια και οι ομιλίες που δίδονται μπορούν να διεγείρουν τις καρδιές μας να εξακολουθήσουν να δείχνουν αγάπη για τον Θεό με ολοένα περισσότερη συμμόρφωσι με τον Λόγο του. Τα όσα ακούμε μπορούν να ενισχύσουν την απόφασί μας να βελτιωθούμε αφήνοντας την αυτοθυσιαστική μας αγάπη να έχη την πλήρη της έκφρασι στους ομοπίστους μας, στα μέλη της οικογενείας μας και στους άλλους ανθρώπους. Εξαιτίας των όσων ακούμε, μπορούμε μερικές φορές να διακρίνωμε ότι τα έργα μας σ’ ένα ιδιαίτερο τομέα δεν είναι πραγματικά «καλά.» (Ματθ. 5:16· Τίτον 3:8) Αυτό μας κάνει να εφαρμόζωμε εκείνα που ετέθησαν υπ’ όψιν μας και να ενεργούμε με σοφία.

 8. Πώς η προετοιμασία για συναθροίσεις μας βοηθεί να κάνωμε προόδους και να είμεθα μια πηγή ενθαρρύνσεως στους άλλους;

⁸ Επίσης, τα όσα κάνομε προσωπικά για να προετοιμασθούμε για τις συναθροίσεις μπορούν να μας βοηθήσουν να κάνωμε προόδους. Η ύλη της Γραφής εντυπώνεται πιο βαθειά στη διάνοια και στην καρδιά μας καθόσον την εξετάζομε από πριν και κατόπιν την ακούμε να επαναλαμβάνεται στις συναθροίσεις. Η προετοιμασία μάς κάνει να προσέχωμε καλύτερα τις λεπτομέρειες και να ελέγχωμε αν καταλάβαμε τα ειδικά σημεία της ύλης όταν την εξετάσαμε κατ’ ιδίαν. Λόγω της προετοιμασίας, τα σχόλιά μας θα είναι πιο σημαντικά. Θα μπορούμε καλύτερα να χρησιμοποιούμε δικές μας λέξεις και όχι απλώς να διαβάζωμε τα σημεία από την έντυπη σελίδα χωρίς να κάνωμε πραγματικά μια βαθειά εξέτασι της σημασίας των. (Παροιμ. 15:28) Αυτό μπορεί να μας κάμη να είμεθα μια μεγαλύτερη πηγή ενθαρρύνσεως στους άλλους, διότι οι βαθυστόχαστες εκφράσεις μας θα κάνουν μεγαλύτερη εντύπωσι στους ακροατάς μας.

 9. Πώς η προσευχή στον Ιεχωβά να μας βοηθήση με το πνεύμα του συντείνει στο να κάνωμε προόδους;

⁹ Η προσευχή, επίσης, παίζει ένα ζωτικό ρόλο στην πρόοδο. Ο Ιησούς Χριστός είπε: «Εάν λοιπόν σεις, πονηροί όντες, εξεύρετε να δίδητε καλάς δόσεις εις τα τέκνα σας, πόσω μάλλον ο Πατήρ ο ουράνιος θέλει δώσει πνεύμα άγιον εις τους αιτούντας παρ’ αυτού;» (Λουκ. 11:13) Μέσω αυτού του πνεύματος ο Ιεχωβά Θεός μάς κάνει να μπορούμε να καταλάβωμε τον Λόγο του και να τον εφαρμόζωμε σωστά. Το άγιο πνεύμα χρησιμεύει για να μας υπενθυμίζη και να μας διδάσκη. Με την υπενθύμισι, επαναφέρει στη διάνοιά μας Γραφικές αρχές που γνωρίζομε και ως διδάσκαλος μάς βοηθεί να διακρίνωμε τη σωστή εφαρμογή των. Όταν λοιπόν αντιμετωπίζωμε προβλήματα ή πρέπει να λάβωμε σοβαρές αποφάσεις, μπορούμε να επικαλεσθούμε τον Ιεχωβά Θεό για βοήθεια. Το πνεύμα του τότε θα μας βοηθήση να θυμηθούμε τι είναι ανάγκη να γνωρίζωμε και θα μας εμποδίση να παραστρατήσωμε βοηθώντας μας να διακρίνωμε την κατάλληλη πορεία που πρέπει να λάβωμε στο φως εκείνων που επαναφέραμε στη διάνοιά μας. Αυτό συμφωνεί με τα λόγια του Ιησού στους μαθητάς του: «Ο δε παράκλητος, το πνεύμα το άγιον, το οποίον θέλει πέμψει ο Πατήρ εν τω ονόματί μου, εκείνος θέλει σας διδάξει πάντα, και θέλει σας υπενθυμίσει πάντα όσα είπον προς εσάς.»—Ιωάν. 14:26.

10. Με τι τρόπο μπορούν οι προσευχές μας για συγχώρησι αμαρτιών να βοηθήσουν στη συνέχισι της πνευματικής μας προόδου;

¹⁰ Επειδή είμεθα ατελείς, είναι ανάγκη να ζητούμε τη θεία συγχώρησι για τ’ αμαρτήματά μας. Ο απόστολος Ιωάννης συνεβούλευσε τους ομοπίστους του: «Εάν ομολογώμεν τας αμαρτίας ημών, είναι πιστός και δίκαιος, ώστε να συγχωρήση εις ημάς τας αμαρτίας, και καθαρίση ημάς από πάσης αδικίας.» (1 Ιωάν. 1:9) Αν είμεθα σαφείς στις προσευχές μας για τις παραβάσεις μας, αυτό μας εντυπώνει τη σοβαρότητα των πράξεών μας. Αυτό μπορεί να χρησιμεύση για να μας ενισχύση στην απόφασί μας να πράξωμε το καλύτερο εφόσον ζητούμε τη βοήθεια του πνεύματος του Θεού για να βελτιωθούμε στα σημεία που είμεθα αδύνατοι. Έτσι βοηθούμεθα να ενεργούμε με σύνεσι.

11. Τι μπορούν ν’ αποκαλύψουν οι προσευχές μας για την πνευματική μας πρόοδο και τη σχέσι μας με τον Ιεχωβά;

¹¹ Ο τρόπος με τον οποίον εκφραζόμεθα όταν προσευχώμεθα στον Ιεχωβά Θεό μπορεί ν’ αποκαλύψη αν κάνωμε προόδους στην κατανόησι και εφαρμογή του Λόγου του Θεού στη ζωή μας. Τι θα λεχθή για τις προσευχές μας; Έχουν τώρα περισσότερο νόημα; Αντανακλούν βαθύ ενδιαφέρον για τους συνανθρώπους; Είναι συγκεκριμένες; Δείχνουν μια στοργική σχέσι με τον ουράνιο Πατέρα μας; Βρίσκετε τον εαυτό σας να θέλη να στραφή σ’ αυτόν με προσευχή, εκφράζοντας την εκτίμησί σας για το έλεός του; Αν η σχέσις μας με τον Ιεχωβά είναι στενή, θα έχωμε ευχαρίστησι να τον πλησιάζωμε με προσευχή. Η καθοδηγία που θα μας δίνη απαντώντας στις προσευχές μας, θα μας είναι πολύ σαφής. Διόλου δεν θα έχωμε το αίσθημα του δισταγμού όταν προσευχώμεθα σ’ αυτόν, από φόβο ότι δεν θα μας ακούση επειδή νομίζομε ότι έχει κάτι εναντίον μας. Η βαθειά αγάπη για τον Ιεχωβά απομακρύνει τέτοιους φόβους. Αυτό είναι το σημείο που ετόνισε ο απόστολος Ιωάννης όταν έγραψε: «Φόβος δεν είναι εν τη αγάπη, αλλ’ η τελεία αγάπη έξω διώκει τον φόβον· διότι ο φόβος έχει κόλασιν· και ο φοβούμενος δεν είναι τετελειωμένος εν τη αγάπη.»—1 Ιωάν. 4:18.

ΠΑΡΑΓΩΓΗ ΤΩΝ ΚΑΡΠΩΝ ΤΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ

12. Τι ωφέλιμη επίδρασι θα έχη σε μας η υποταγή μας στην επιρροή της σοφίας και του πνεύματος του Θεού;

¹² Όταν υποταχθούμε στην επιρροή της θείας σοφίας που εκτίθεται στον Λόγο του και στην καθοδηγία του πνεύματός του, θα διακρίνωμε ότι το πνεύμα μας ή το επικρατούν αίσθημά μας θα μας αναγκάζη να συμμορφωθούμε ακόμη πιο στενά με τον θείο κανόνα της αγιότητος ή αγνότητος. Θα υποκινηθούμε να θέλωμε να μιμηθούμε τις ωραίες ιδιότητές του—την αγάπη, τη δικαιοσύνη, τη σοφία, το έλεος και την πιστότητά του. Η καλή και ωφέλιμη επίδρασις της εκπαιδεύσεως και της διαπαιδαγωγήσεως που λαμβάνομε μέσω της προσωπικής και εκκλησιαστικής μελέτης της Αγίας Γραφής θα είναι φανερή στους παρατηρητάς στη στάσι μας, στα λόγια και στις ενέργειές μας. Μολονότι οι αμαρτωλές τάσεις της ξεπεσμένης σαρκός μας μπορεί να μας ωθούν προς εσφαλμένη κατεύθυνσι, το πνεύμα μας ή η επικρατούσα στάσις μας θα συνεργάζωνται με την επιρροή του πνεύματος του Θεού και θα περιορίζουν τις επιθυμίες της σαρκός μας, όπως παρετήρησε ο απόστολος Παύλος στην επιστολή του προς Γαλάτας: «Περιπατείτε κατά το πνεύμα, και δεν θέλετε εκπληροί την επιθυμία της σαρκός. Διότι η σαρξ επιθυμεί εναντία του πνεύματος, το δε πνεύμα εναντία της σαρκός· ταύτα δε αντίκεινται προς άλληλα, ώστε εκείνα τα οποία θέλετε να μη πράττητε.»—Γαλ. 5:16,17.

13. Τι ερωτήματα μπορούμε να θέσωμε στον εαυτό μας για να καθορίσωμε αν κάνωμε προόδους στην εκδήλωσι ευσεβών ιδιοτήτων;

¹³ Αν παρατηρήσετε αντικειμενικά τη ζωή σας ως Χριστιανού, τι βλέπετε; Βλέπετε αυτή την ωφέλιμη δύναμι ή επικρατούσα στάσι να λειτουργή μέσα σας σε πολύ μεγαλύτερο βαθμό απ’ όσο όταν ήσαστε απλώς ένα πνευματικό «νήπιο»; Βλέπουν οι Χριστιανοί αδελφοί σας την πρόοδό σας σε περισσότερη εκδήλωσι της καρποφορίας του πνεύματος, ιδιαίτερα στην έκφρασι της θυσιαστικής σας αγάπης; Δείχνει η καθημερινή διαγωγή σας ότι γίνεται αυτή η πρόοδος στη ζωή σας; Τι βλέπουν οι άνθρωποι σε σας—-στο σπίτι σας, τον τόπο της κοσμικής εργασίας σας, στη γειτονιά σας, στη συναναστροφή σας με τους άλλους; Το παράδειγμα σας τιμά τον Ιεχωβά με την αντανάκλασι της καλωσύνης σας, της ειλικρίνειας, της πραότητος και της εγκράτειας; Εξακολουθείτε να κάνετε βελτιώσεις ως προς αυτά;—Γαλ. 5:22-26.

ΚΑΝΟΝΤΑΣ ΠΡΟΟΔΟΥΣ ΩΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ

14. Όταν πρόκειται για πνευματική πρόοδο ποια πρέπει να είναι η επιθυμία μας ως Χριστιανικής οικογενείας;

¹⁴ Ως αφοσιωμένοι δούλοι του Ιεχωβά Θεοί, εμείς ως οικογενειακοί όμιλοι πρέπει να ξεχωρίζωμε ως διαφορετικοί από τους ανθρώπους του κόσμου. Συμβαίνει αυτό στη δική σας οικογένεια; Αναγνωρίζουν όλα τα μέλη της οικογενείας σας τις θεόδοτες ευθύνες των; Εξακολουθούν να κάνουν βελτιώσεις για ν’ ανταποκριθούν στις θείες απαιτήσεις που εφαρμόζονται σ’ αυτούς προσωπικά;

15. Ποια βαριά ευθύνη δόθηκε στον πατέρα, και τίνος το παράδειγμα πρέπει να μιμήται ο Χριστιανός πατέρας για να την εκπληρώση;

¹⁵ Είσθε πατέρας; Τότε έχετε τη βαριά ευθύνη ν’ ασκήτε την κατάλληλη ηγεσία. (1 Κορ. 11:3) Πώς ασκείτε αυτήν την ηγεσία; Συμμορφώνεσθε ολοένα περισσότερο με το παράδειγμα του Ιησού Χριστού, της κεφαλής της Χριστιανικής εκκλησίας; Τον μιμείσθε;—Εφεσ. 5:25-29.

16. Πώς ο Ιησούς έδειξε βαθύ ενδιαφέρον για τα πνευματικά συμφέροντα των μαθητών του;

¹⁶ Ο Ιησούς Χριστός ενδιαφέρθηκε ειλικρινά για την πνευματική ευημερία των μαθητών του. Ακόμη και όταν ήσαν βραδείς να συλλάβουν τα σημεία, δεν ανυπομονούσε μαζί τους. Διέθετε χρόνο για να τους διευκρινίζη τα πράγματα και φρόντιζε να καταλαβαίνουν πραγματικά τη διδασκαλία του. (Ματθ. 16:6-12· Ιωάν. 16:16-30) Όταν εξακολουθούσαν να έχουν ένα πρόβλημα στο να συλλάβουν την ορθή άποψι για τον εαυτό τους, ο Ιησούς επανελάμβανε τα σημεία ότι έπρεπε να υπηρετούν ταπεινά τους άλλους. (Μάρκ. 9:33-37· 10:42-44· Λουκ. 22:24-27) Το τελευταίο βράδυ που ήταν μαζί τους ενίσχυσε αυτό το σημείο μ’ ένα αντικειμενικό μάθημα πλύνοντας τους πόδας των. (Ιωάν. 13:14, 15) Ο Ιησούς επίσης έλαβε υπ’ όψιν τις ικανότητές των και δεν τους έδωσε περισσότερες πληροφορίες απ’ όσες μπορούσαν να καταλάβουν.—Ιωάν. 16:4, 12.

17. Πώς θα μπορούσε ένας Χριστιανός πατέρας να ρωτήση τον εαυτό του για να βεβαιωθή αν μιμήται το παράδειγμα του Ιησού φροντίζοντας για την πνευματική ευημερία της οικογενείας του;

¹⁷ Μιμείσθε εσείς ως πατέρας το παράδειγμα του Ιησού όταν μελετάτε την Αγία Γραφή με την οικογένειά σας; Φροντίζετε να εξακριβώσετε αν οι άλλοι πραγματικά καταλαβαίνουν; Λαμβάνετε υπ’ όψιν τις ικανότητές των και φροντίζετε να μη απαιτήτε πάρα πολλά; Όταν παρατηρήτε εσφαλμένες διαθέσεις και πράξεις, διασαφηνίζετε στα μέλη της οικογενείας σας γιατί ακριβώς σφάλλουν και γιατί πρέπει να θέλουν ν’ αλλάξουν; Είσθε σταθερός για ό,τι είναι ορθό και επιβάλλετε την πειθαρχία με αγάπη;

18. (α) Πώς ο Ιησούς έδειξε το ενδιαφέρον του για τη σωματική ευεξία των μαθητών του; (β) Πώς θα μπορούσε ένας Χριστιανός πατέρας να μιμηθή το παράδειγμα του Ιησού σ’ αυτό;

¹⁸ Ο Ιησούς Χριστός ενδιεφέρετο για τη σωματική ευεξία των μαθητών του. Έτσι, όταν οι απόστολοι επέστρεψαν στον Ιησού από μια περιοδεία κηρύγματος και εξέθεσαν τη δράσι των, εκείνος τους είπε: «Έλθετε σεις αυτοί κατ’ ιδίαν εις τόπον έρημον, και αναπαύεσθε ολίγον.» (Μάρκ. 6:31) Ως οικογενειάρχης, γνωρίζετε και σεις επίσης τις ανάγκες της συζύγου σας και των τέκνων σας; Μεταχειρίζεσθε τη σύζυγό σας ως «σκεύος ασθενέστερον» λαμβάνοντας υπ’ όψιν τα σωματικά και βιολογικά όρια των ικανοτήτων της; (1 Πέτρ. 3:7) Φροντίζετε να έχη η οικογένειά σας τον καιρό ν’ αναπαυθή από την τακτική καθημερινή ασχολία της ζωής;

19. Σε ποιους άλλους τομείς θα μπορούσε ένας Χριστιανός πατέρας να εξετάση τον εαυτό του για να βεβαιωθή αν ακολουθή το παράδειγμα της αυτοθυσιαστικής αγάπης του Ιησού;

¹⁹ Ο Ιησούς Χριστός, εκφράζοντας την βαθειά του αγάπη για τους μαθητάς του, εθυσίασε πρόθυμα τη ζωή του. (Ιωάν. 15:13) Δείχνετε σεις τέτοια αγάπη για τη σύζυγο και τα τέκνα σας; Είσθε πρόθυμος ν’ απόσχετε από προσωπικές προτιμήσεις και επιθυμίες χάριν της ευτυχίας της οικογενείας σας; Δείχνετε σεις την αγάπη σας για τη σύζυγό σας παραχωρώντας σ’ αυτήν μια θέσι τιμής και αξιοπρέπειας στην οικογένεια χωρίς να παίρνετε στα ελαφρά τις αδυναμίες της, και να την ταπεινώνετε με άλλον τρόπο να την κάνετε να αισθάνεται ταπεινωμένη και καταφρονημένη; Προσπαθείτε να κάνετε κάθε μέλος της οικογενείας να αισθάνεται ότι είναι χρήσιμο, ότι εκτιμάται και χρειάζεται; Διαθέτετε χρόνο ν’ ακούτε αυτά που θέλουν να πουν τα μέλη της οικογενείας σας, να διαπιστώσετε τα αισθήματά των στα διάφορα ζητήματα και να λάβετε υπ’ όψιν τις απόψεις των όταν λαμβάνετε αποφάσεις;

20. Τι μπορεί να μάθη ένας Χριστιανός πατέρας από την άσκησι ηγεσίας του Ιησού στη Χριστιανική εκκλησία;

²⁰ Ο Ιησούς, ασκώντας την ηγεσία του, δεν κυβερνά αυταρχικά τη Χριστιανική εκκλησία. Δεν περισφίγγει τα μέλη της μέσα σ’ ένα κατάλογο περίπλοκων κανόνων, αλλά τ’ αφήνει ν’ ασκούν την ικανότητα της συνειδήσεώς των. Σεις, όπως ο Ιησούς, ελκύετε την αγάπη της οικογενείας προς τη δικαιοσύνη και φροντίζετε να μην επιβάλλετε τις αξιώσεις σας μόνο από την επιρροή της εξουσίας σας;

21. Πώς μπορεί μια Χριστιανή σύζυγος ν’ αποδείξη ότι αληθινά υποτάσσεται στον σύζυγό της;

²¹ Οι Γραφές συμβουλεύουν τις συζύγους: «Υποτάσσεσθε εις τους άνδρας σας, καθώς πρέπει εν Κυρίω.» (Κολ. 3:18) Αν είσθε μια σύζυγος, υποστηρίζετε τις αποφάσεις του συζύγου σας; Υποτάσσεσθε ακόμη και σε αποφάσεις που είναι αντίθετες με την προτίμησί σας και ανθίστασθε στον πειρασμό να χρησιμοποιήτε τη γυναικεία επιρροή για να γίνη το δικό σας. Μια σύζυγος που υποτάσσεται πραγματικά στον σύζυγό της γνωρίζει τη στάσι και τον τρόπο της σκέψεώς του στα ζητήματα. Αυτή, επομένως φροντίζει για τις υποθέσεις της οικογενείας μ’ έναν τρόπο που δεν θα συγκρούετο με τα αισθήματα του συζύγου της. Αν δεν είναι βεβαία για την άποψί του για μια ωρισμένη ενέργεια ή μια σπουδαιότερη αγορά, δεν προχωρεί υπερήφανα, αλλά τον συμβουλεύεται, και έτσι αποφεύγει τα προβλήματα. Επιζητεί πάντοτε να εκπληρώνη τα συζυγικά της καθήκοντα μ’ έναν τρόπο που ευαρεστεί τον σύζυγό της και δεν του δίνει ένα βάσιμο λόγο να βρη σφάλματα.

22. Τι ευλογίες έρχονται στη Χριστιανή σύζυγο που υποτάσσεται στον σύζυγό της;

²² Η σύζυγος που συμπεριφέρεται σύμφωνα με την ηγεσία του συζύγου της αποκτά μια θέσι τιμής και αξιοπρέπειας μέσα στην οικογένεια, όπως λέγουν οι Παροιμίες 31:11, 28 για την ικανή σύζυγο: «Η καρδία του ανδρός αυτής θαρρεί επ’ αυτήν, . . . τα τέκνα αυτής σηκώνονται και μακαρίζουσιν αυτήν· ο ανήρ αυτής και επαινεί αυτήν.» Ο σύζυγός της έχει πεποίθησιν ότι αυτή δεν θα ενεργήση με αφροσύνη και δεν θα θέση σε κίνδυνο την ευημερία της οικογενείας. Ο σύζυγος που μιμείται τον Χριστό, γνωρίζοντας ότι η σύζυγός του δεν θα αγνοήση επίτηδες την άποψί του στα ζητήματα, ποτέ δεν θα βρεθή στην ανάγκη ν’ ασκήση μια τόσο αυστηρή επίβλεψι στις ενέργειές της ώστε εκείνη να μη έχη το θάρρος να χρησιμοποιή τη δική της πρωτοβουλία. Αυτό διευκολύνει τη σύζυγο να φροντίζη για τις ευθύνες της και συμβάλλει στην ευτυχία ολοκλήρου της οικογενείας. Ως μια σύζυγος, εξακολουθείτε να κάνετε προόδους για να γνωρίσετε τη νοοτροπία του συζύγου σας στα διάφορα πράγματα και να ενεργήτε σύμφωνα μ’ αυτήν στις αποφάσεις που παίρνετε για τα ζητήματα της οικογενείας;

23. Πώς θα μπορούσε να φανή η πρόοδος μιας Χριστιανής συζύγου στην εκλογή της ενδυμασίας και του στολισμού της;

²³ Ένας άλλος τομεύς στον οποίο η Αγία Γραφή συμβουλεύει τις συζύγους είναι το ζήτημα του στολισμού και της αμφιέσεώς των. «Ο στολισμός ας είναι ουχί ο εξωτερικός, ο του πλέγματος των τριχών και της περιθέσεως των χρυσίων, ή της ενδύσεως των ιματίων, αλλ’ ο κρυπτός άνθρωπος της καρδίας κεκοσμημένος με την αφθαρσίαν του πράου και ησυχίου πνεύματος.» (1 Πέτρ. 3:3, 4· παράβαλε Παροιμίαι 31:30.) Αυτό δεν σημαίνει ότι μια γυναίκα δεν πρέπει να προσέχη την εξωτερική της εμφάνισι—όχι, διόλου. Οι γυναίκες νουθετούνται στις Γραφές «με στολήν σεμνήν, με αιδώ και σωφροσύνην να στολίζωσιν εαυτάς.» (1 Τιμ. 2:9) Η έμφασις όμως πρέπει να είναι στις ιδιότητες της καρδιάς, η δε εξωτερική περιβολή και η κόμμωσις πρέπει ν’ αντανακλούν την ωραία ιδιότητα της σεμνότητος. Σεις, ως μια σύζυγος, έχετε κάμει προόδους σ’ αυτό το ζήτημα; Βρίσκετε ότι δεν δελεάζεσθε από τις τελευταίες φαντασιοπληξίες και τις μόδες όπως συνέβαινε στο παρελθόν; Είσθε περισσότερο διατεθειμένη να προτιμήσετε εκείνο που είναι σεμνό; Έχετε κάμει προόδους στο να στολίζεσθε με την εκδήλωσι «του πράου και ησυχίου πνεύματος» δηλαδή με το να δείχνετε ένα σταθερό αίσθημα γαλήνης και ηρεμίας ακόμη και όταν εγερθούν δύσκολες περιστάσεις;

24. Σε ποιους τομείς θα μπορούσαν τα παιδιά να κάνουν προόδους;

²⁴ Τα παιδιά επίσης, μολονότι συνήθως δεν θεωρούνται ως ώριμοι Χριστιανοί, μπορούν να εκδηλώνουν προόδους σε πνευματικές αξίες. Έρχεται καιρός στη ζωή ενός παιδιού οπότε αναμένεται να εγκαταλείψη τις παιδαριώδεις απόψεις και τρόπους. Ο απόστολος Παύλος, από δική του πείρα, ετόνισε: «Ότε ήμην νήπιος, ως νήπιος ελάλουν, ως νήπιος εφρόνουν, ως νήπιος εσυλλογιζόμην· ότε όμως έγεινα ανήρ, κατήργησα τα του νηπίου.» (1 Κορ. 13:11) Σεις, σαν παιδί, καταργείτε προοδευτικά τα χαρακτηριστικά του νηπίου; Αναλαμβάνετε ευθύνες μέσα στο σπίτι, εκεί όπου μπορείτε για να ελαφρύνετε την εργασία των γονέων σας; Αναζητείτε ευκαιρίες για να κάμετε κάτι; Ή μήπως πρέπει να σας παρακαλούν κατ’ επανάληψιν για να βοηθήσετε σε κάτι και τότε ν’ ανταποκρίνεσθε χωρίς προθυμία; Δείχνετε πρωτοβουλία για την πνευματική σας εποικοδόμησι; Από δική σας θέλησι, διαβάζετε τη Γραφή και τα βοηθήματα μελέτης της Γραφής και προετοιμάζεσθε για τις συναθροίσεις της εκκλησίας; Δείχνει η χρησιμοποίησις του χρόνου σας ότι πιστεύετε πως «η σωματική γυμνασία είναι προς ολίγον ωφέλιμος; αλλ’ η ευσέβεια είναι προς πάντα ωφέλιμος»; (1 Τιμ. 4:8) Κατανοείτε ότι η υπακοή στους γονείς σας είναι ορθή και αποτελεί έναν κύριον τρόπο με τον οποίον μπορείτε να ευαρεστήσετε τον Θεό;—Εφεσ. 6:1· Κολ. 3:20.

25. Πώς μπορούν τα παιδιά να δείξουν πρόοδο στο να είναι υπάκουα στους γονείς;

²⁵ Υπακοή στους γονείς δεν είναι απλώς ζήτημα να κάμετε ό,τι λέγουν, αλλά περιλαμβάνει και το να συμμορφώνεσθε με ό,τι γνωρίζετε ότι θα αντανακλά ευνοϊκά στην οικογένεια. Στην πραγματικότητα σημαίνει υποταγή στις διατάξεις και στις συμβουλές του πατέρα σας και της μητέρας σας, σε αρμονία με το θέλημα του Θεού. Θα μπορούσατε να ρωτήσετε τον εαυτό σας: Όταν βγαίνω έξω από το σπίτι δείχνω ότι προέρχομαι από ένα Χριστιανικό σπίτι; Εκδηλώνεται η πνευματική μου πρόοδος με καλούς τρόπους, με μια στάσι σεβασμού στους μεγαλυτέρους και σ’ εκείνους που έχουν εξουσία, και με σταθερότητα σε ό,τι είναι ορθό—στο σχολείο, στην συνοικία και αλλού; Συνεργάζομαι με τους Χριστιανούς γονείς μου στην εκλογή της προσωπικής μου κομμώσεως και ενδυμασίες; Ή μήπως ζητώ να υιοθετήσω άσεμνες και υπερβολικές φαντασιοπληξίες και κατόπιν προσπαθώ να πιέσω τους γονείς μου να βλέπουν τα πράγματα με τον δικό μου τρόπο;

26. Όταν πρόκειται για πρόοδο στη Χριστιανική διαβίωσι, τι πρέπει να μπορούν οι άλλοι να βλέπουν σ’ εμάς;

²⁶ Είτε ζήτε μόνοι σας είτε αποτελείτε μέρος οικογενείας, είτε έχετε φθάσει σε Χριστιανική ωριμότητα είτε προσπαθείτε να φθάσετε σ’ αυτόν τον στόχο, η πρόοδος πρέπει να είναι φανερή στο πνεύμα, δηλαδή στην επικρατούσα δύναμι που σας υποκινεί να κάμετε το θέλημα του Θεού. Οι άλλοι πρέπει να μπορούν να διακρίνουν ότι η συμμόρφωσίς σας με τον Λόγο του Θεού σάς έχει κάμει να είσθε ένας καλύτερος άνδρας ή γυναίκα, μια καλύτερη σύζυγος και μητέρα, ένας καλύτερος σύζυγος και πατέρας, ένας καλύτερος γυιος ή θυγατέρα. Χριστιανικό σπίτι είναι εκείνο όπου επικρατεί η ευτυχία, η ειρήνη και η αγάπη και όχι η φιλονεικία και οι φωνές. Πρέπει να είναι σπίτι απλό, καθαρό και περιποιημένο. Είναι έτσι το δικό σας σπίτι; Αν δεν υπάρχη πραγματική απόδειξις πνευματικής αναπτύξεως στη ζωή εκείνων που είναι δούλοι του Θεού, το κήρυγμά μας σχεδόν δεν έχει αξία. Η θρησκεία μας, η λατρεία μας, κρίνονται κατά μέγα μέρος από τ’ αποτελέσματα που έχουν σ’ εμάς και στην καθημερινή μας ζωή.—Κολ. 3:8-14.

Πλατύτερη Αγάπη για το Ανθρώπινο Γένος

 1. Όπως ετόνισε ο Ιησούς Χριστός, τι σημαίνει να τελειοποιηθούμε στην εκδήλωσι αγάπης για τους συνανθρώπους;

ΓΙΝΕΤΑΙ πλατύτερη η εκδήλωσις της αγάπης σας για τους συνανθρώπους σας; Κάνετε προόδους για να τελειοποιηθήτε στην αγάπη σας; Αυτό σημαίνει περισσότερα από το να είσθε αγαθός και γενναιόδωρος σε ανθρώπους που διάκεινται ευνοϊκά σ’ εσάς. Ο Ιησούς Χριστός είπε: «Εάν αγαπάτε τους αγαπώντας σας, ποία χάρις χρεωστείται εις εσάς; διότι και οι αμαρτωλοί αγαπώσι τους αγαπώντας αυτούς. Και εάν αγαθοποιήτε τους αγαθοποιούντας σας, ποία χάρις χρεωστείται εις εσάς; διότι και οι αμαρτωλοί το αυτό πράττουσι. Και εάν δανείζητε εις εκείνους παρ’ ων ελπίζετε πάλιν να λάβητε, ποία χάρις χρεωστείται εις εσάς; διότι και οι αμαρτωλοί εις αμαρτωλούς δανείζουσι, διά να λάβωσι πάλιν τα ίσα. Πλην αγαπάτε τους εχθρούς σας, και αγαθοποιείτε, και δανείζετε, μηδεμίαν απολαβήν ελπίζοντες· και θέλει είσθαι ο μισθός σας πολύς, και θέλετε είσθαι υιοί του Υψίστου· διότι αυτός είναι αγαθός προς τους αχάριστους και κακούς.»—Λουκ. 6:32-35.

 2. Πώς ο Ιεχωβά έδειξε αγαθότητα και αγάπη ακόμη και στους αχάριστους και τους κακούς;

² Σκεφθήτε πώς ο Ιεχωβά Θεός υπήρξε αγαθός στους αχάριστους και τους κακούς. Αυτοί ωφελούνται από τους κύκλους που έθεσε σε λειτουργία για να καταστήση δυνατή τη ζωή στη γη. Δεν τους στερεί από τα όσα είναι ζωτικά για την ύπαρξί τους—αέρα, ηλιακό φως και βροχή. «Αυτός δίδει εις πάντας ζωήν και πνοήν και τα πάντα.» (Πράξ. 17:25) «Αυτός ανατέλλει τον ήλιον αυτού επί πονηρούς και αγαθούς, και βρέχει επί δικαίους και αδίκους.»—Ματθ. 5:45.

 3. Τι αποκαλύπτουν οι περασμένες ενέργειες του Ιεχωβά για την ικανότητα του να στερή το ηλιακό φως και τη βροχή;

³ Ο Ιεχωβά Θεός θέλει να είναι αγαθός και γενναιόδωρος. Ως Δημιουργός, έχει τον πλήρη έλεγχο όλων των πραγμάτων που είναι ζωτικά για τη ζωή και μπορεί να μη χορηγήση τα δώρα του μ’ ένα εκλεκτικό τρόπο. Αυτό είναι σαφές από τις ενέργειές του στο παρελθόν. Στον καιρό του Μωυσέως εστέρησε το ηλιακό φως από τους Αιγυπτίους επί τρεις μέρες, αλλά στη διάρκεια της ιδίας περιόδου παρείχε φως για τους Ισραηλίτας. (Έξοδ. 10:23) Μετά από αιώνες, όταν οι Ισραηλίται έγιναν άπιστοι σ’ αυτόν, ο Ιεχωβά ήσκησε έλεγχον της βροχοπτώσεως. Μέσω του προφήτου του Αμώς, υπενθύμισε σ’ αυτούς: «Και εγώ προσέτι εκράτησα την βροχήν από σας, ότε έμενον τρεις μήνες έτι έως του θέρους, και έβρεξα επί μίαν πόλιν, και επί άλλην πόλιν δεν έβρεξα· μία μερίς εβράχη, και η μερίς επί την οποίαν δεν έβρεξεν εξηράνθη.»—Αμώς 4:7.

 4. (α) Γιατί ο Ιεχωβά Θεός δεν εστέρησε τους αχάριστους και τους ασεβείς από τα αναγκαία για τη ζωή; (β) Πώς ο Ιεχωβά πήγε πολύ πιο πέρα από την προμήθεια των αναγκαίων στην εκδήλωσι της αγάπης του;

⁴ Και γιατί ο Ιεχωβά Θεός δεν εστέρησε τους κακούς από το ηλιακό φως και τη βροχή ενώ μπορούσε να το κάμη; Γιατί υπήρξε αγαθός και στοργικός ακόμη και σ’ εκείνους που δεν εκτιμούσαν τα δώρα του; Το έκαμε αυτό για να τους δώση την ευκαιρία ν’ αλλάξουν, να θελήσουν να τον υπηρετούν. Πραγματικά πήγε πολύ πιο πέρα επιτρέποντάς τους να λαμβάνουν τ’ αναγκαία για τη ζωή τους. Έλαβε πρόνοια γι’ αυτούς και για όλους τους άλλους ανθρώπους για να ελευθερωθούν από την αμαρτία και τον θάνατο. Αυτό το έκαμε με μεγάλη δαπάνη για τον εαυτό του, θυσιάζοντας τον μονογενή του Υιό. (Ιωάν. 3:16) Ο Θεός, λέγει η Γραφή, «δεικνύει την εαυτού αγάπην εις ημάς, διότι, ενώ ημείς ήμεθα έτι αμαρτωλοί, ο Χριστός απέθανεν υπέρ ημών.» (Ρωμ. 5:8) Αυτή η πράξις αγάπης έθεσε μια νομική βάσι για την απολύτρωσι του ανθρωπίνου γένους από τη δουλεία στην αμαρτία που απέβη η μερίς των ανθρώπων όταν ο Αδάμ έχασε την τέλεια ανθρώπινη ζωή για τον εαυτό του και για τους αγέννητους απογόνους του.

 5. Σε ποιον ανήκει η ανθρώπινη φυλή και γιατί;

⁵ Το τίμημα της απολυτρώσεως ήταν η τέλεια ανθρώπινη ζωή του Ιησού Χριστού. Επειδή αυτό το τίμημα ήταν η ζωή του, ο Ιησούς συμμερίζεται την ιδιοκτησία της ανθρώπινης φυλής με τον Ιεχωβά Θεό, τον Πρωτουργό αυτής της διατάξεως. Γι’ αυτό και οι Γραφές χαρακτηρίζουν και τον Θεό και τον Χριστό ότι κάνουν την εξαγορά. Διαβάζομε για «την εκκλησίαν του Θεού, την οποίαν απέκτησε διά του αίματος του Υιού αυτού.» (Πράξ. 20:28, ΜΝΚ) Και για τον Ιησού Χριστό, η Αποκάλυψις 5:9 λέγει: «Εσφάγης και ηγόρασας ημάς εις τον Θεόν διά του αίματός σου εκ πάσης φυλής και γλώσσης και λαού και έθνους.» Το γεγονός ότι δεν είναι μόνον τα μέλη της εκκλησίας του Θεού μεταξύ των αγορασμένων καταφαίνεται από το εδάφιον 1 Τιμόθεον 2:6, όπου αναφέρεται ότι ο Ιησούς έδωκε τον εαυτό του «αντίλυτρον υπέρ πάντων.» Εξακολουθεί η αγάπη σας για τους συνανθρώπους σας να γίνεται πιο πλατειά επειδή κατανοείτε ότι όλοι οι άνθρωποι αποτελούν πραγματικά ιδιοκτησία του Θεού και του Χριστού;

 6. Πώς ο Θεός εκτιμά τη ζωή;

⁶ Ο Ιεχωβά Θεός θεωρεί τη ζωή ως κάτι εξαιρετικά πολύτιμο. Δεν θέλει ν’ απολεσθούν εκείνοι τους οποίους εξαγόρασε με το πολύτιμο αίμα του Υιού του. Η επιθυμία του είναι να μάθουν την αλήθεια όλοι οι άνθρωποι παντού, άσχετα με την κοινωνική τους θέσι, να δεχθούν την προμήθειά του και να λάβουν ζωή. (1 Τιμ. 2:1-4) ‘Δεν θέλει να απολεσθώσι τινές,’ έγραψε ο απόστολος Πέτρος, ‘αλλά πάντες να έλθωσιν εις μετάνοιαν.’—2 Πέτρ. 3:9.

ΜΙΜΙΣΙΣ ΤΟΥ ΘΕΙΟΥ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑΤΟΣ

7, 8. Τι θα μπορούσαμε να ρωτήσωμε τον εαυτό μας εξετάζοντας αν αντανακλούμε τη θεία στάσι προς τους ανθρώπους;

⁷ Στη σχέσι σας με τους άλλους, αντανακλάτε τη θεία στάσι προς το ανθρώπινο γένος; Ο Ιεχωβά Θεός αποστρέφεται την κακία, αλλ’ αγαπά τους ανθρώπους ως ιδιοκτησία του και θέλει μόνον το καλύτερον γι’ αυτούς. Μεταχειρίζεσθε τους ανθρώπους ως θεία ιδιοκτησία, και θέλετε να μετάσχουν στις ευλογίες που επιφυλάσσει ο Θεός για κείνους που σέβονται τα κυριαρχικά του δικαιώματα; Αν συμμεριζώμεθα τη θεία άποψι για το ανθρώπινο γένος, πρέπει να υπάρχη απόδειξις ότι εργαζόμεθα σκληρά για να είμεθα καλοί, γενναιόδωροι και στοργικοί.

⁸ Εξετάζοντας περισσότερο το ζήτημα, θα μπορούσατε να ρωτήσετε τον εαυτό σας: Όταν μπορώ εγώ ο ίδιος να κανονίζω τον χρόνον μου, τ’ αποκτήματα και τις ικανότητές μου, μήπως τα χρησιμοποιώ αυτά σχεδόν αποκλειστικά προς όφελος δικό μου, της οικογενείας μου και των φίλων μου; Ή μήπως σκέπτομαι τι μπορώ να κάμω για κείνους που βρίσκονται σε δύσκολες περιστάσεις ή για κείνους που είναι ολομόναχοι έστω και αν η προσωπικότης των δεν μου είναι ιδιαιτέρα ελκυστική; Κάνω τους άλλους να αισθάνωνται ότι εκτιμώνται; Είμαι διατεθειμένος να δώσω οικειοθελώς χάριν των άλλων χωρίς να σκέπτομαι να πάρω πίσω κάτι απ’ αυτούς; Πώς φέρομαι όταν κάποιος που υπήρξε πολύ αφιλάγαθος σ’ εμένα πάθη ένα μεγάλο σωματικό δυστύχημα; Τον λυπούμαι; Προσπαθώ να βοηθήσω αυτό το άτομο; Θα ήμουν πρόθυμος να το βοηθήσω στα οικιακά του καθήκοντα—μαγειρεύοντας φαγητά, κάνοντας ψώνια, πλένοντας ρούχα, καθαρίζοντας το σπίτι; Θα ήμουν διατεθειμένος να του δανείσω χρήματα έστω και αν γνωρίζω ότι οι οικονομικές περιστάσεις του είναι τόσο απελπιστικές ώστε ίσως να μην μπορέση ποτέ να μου τα επιστρέψη;—Παράβαλε Έξοδος 23:4, 5.

 9. Όπως τονίζεται από τον Ιησού Χριστό στο ευαγγέλιο του Λουκά 14:12-14. για ποιο πράγμα μπορούμε να είμεθα βέβαιοι όταν μιμούμεθα το θείο παράδειγμα της γενναιοδωρίας;

⁹ Όταν η γενναιοδωρία σας, η καλωσύνη και η αγάπη προχωρήσουν πέραν απ’ ό,τι αναμένεται και περιλάβουν τους ατυχείς καθώς και εκείνους που μπορεί να μη σας μεταχειρίσθηκαν καλά, τότε μιμείσθε τον Ιεχωβά Θεό. Γίνεται πλατύτερη η αγάπη σας για τους συνανθρώπους σας. Ενεργείτε σε αρμονία με το γεγονός ότι αυτοί έχουν αγορασθή από τον Θεό και τον Χριστό. Μπορείτε επομένως να είσθε βέβαιοι ότι ο Θεός θα σας ανταμείψη. Ο Ιησούς Χριστός επέστησε την προσοχή μας σ’ αυτό, λέγοντας: «Όταν κάμνης γεύμα ή δείπνον, μη προσκάλει τους φίλους σου, μηδέ τους αδελφούς σου, μηδέ τους συγγενείς σου, μηδέ γείτονας πλουσίους· μήποτε και αυτοί σε αντικαλέσωσι, και γείνη εις σε ανταπόδοσις. Αλλ’ όταν κάμνης υποδοχήν, προσκάλει πτωχούς, βεβλαμμένους, χωλούς, τυφλούς. Και θέλεις είσθαι μακάριος· διότι δεν έχουσι να σοι ανταποδώσωσιν· επειδή η ανταπόδοσις θέλει γείνει εις σε εν τη αναστάσει των δικαίων.»—Λουκ. 14:12-14.

10. Ποια καλή επίδρασι μπορεί να έχη η καλωσύνη σ’ ένα αφιλάγαθο και άστοργο άτομο;

¹⁰ Επίσης, αν φέρεσθε καλά και στοργικά σ’ εκείνους που εκδηλώνουν αφιλάγαθο και άστοργο πνεύμα, μπορείτε να τους κάμετε να καταλάβουν την ανάγκη ν’ αναγνωρίσουν ότι είναι απόκτημα του Θεού. Σημειώστε τι λέγει γι’ αυτό η επιστολή προς Ρωμαίους 12:20: «Εάν λοιπόν πεινά ο εχθρός σου, τρέφε αυτόν· εάν διψά, πότιζε αυτόν· διότι πράττων τούτο, θέλεις σωρεύσει άνθρακας πυρός επί την κεφαλήν αυτού.» Όπως το πυρ λυώνει τον σίδηρο, η καλωσύνη σας μπορεί να μαλακώση τη σκληρή στάσι του απέναντί σας, να τον κάμη να αισθάνεται εντροπή, να λυπηθή για τον τρόπο με τον οποίο σας μεταχειρίσθηκε και να υποκινηθή ν’ αλλάξη τους τρόπους του. Αυτό μπορεί ν’ ανοίξη τους οφθαλμούς του να ιδή τι είναι η πραγματική Χριστιανοσύνη και να τον υποκινήση ν’ αρχίση να ενεργή για να μετέχη μ’ εσάς στην αληθινή λατρεία.

11. Ποιο πράγμα καθορίζει αν ένας τελειοποιήται στην εκδήλωσι αγάπης, γενναιοδωρίας και καλωσύνης;

¹¹ Φυσικά, ο βαθμός στον οποίον εμείς ως άτομα μπορούμε να κάνωμε καλό στους άλλους είναι περιωρισμένος από τις περιστάσεις. Μπορεί να υπάρχουν σωματικοί ή και οικονομικοί περιορισμοί. Γι’ αυτό κανένας δεν πρέπει να αισθάνεται αποθάρρυνσι επειδή δεν μπορεί να κάμη τόσα όσα μπορεί κάποιος άλλος. Εκείνο που καθορίζει την τελειοποίησί μας στην εκδήλωσι αγάπης, γενναιοδωρίας και καλωσύνης δεν είναι η ποσότης. Είναι το να επικρατή σ’ εμάς το πνεύμα της γενναιοδωρίας, της καλωσύνης και της αγάπης, χρησιμοποιώντας στο πλήρες τις ικανότητες και τ’ αποκτήματά μας για να είμεθα μια πηγή ενθαρρύνσεως και ευτυχίας στους άλλους.

12. Η κυρία ευθύνη ενός Χριστιανού προς τους ανθρώπους τον αποξενώνει από υποχρεώσεις προς τα μέλη της οικογενείας του και τους ομοπίστους;

¹² Ως Χριστιανοί έχομε πριν από κάθε άλλο υποχρεώσεις στις οικογένειές μας και στους ομοπίστους μας. Οι Γραφές λέγουν: «Εάν τις δεν προνοή περί των εαυτού, και μάλιστα των οικείων, ηρνήθη την πίστιν, και είναι απίστου χειρότερος.» (1 Τιμ. 5:8) «Ας εργαζώμεθα το καλόν προς πάντας, μάλιστα δε προς τους οικείους της πίστεως.» (Γαλ. 6:10) Θα ήταν λοιπόν σφάλμα ν’ αμελήσωμε τα μέλη της οικογενείας και τους ομοπίστους και να προσπαθούμε να βοηθήσωμε άλλους ανθρώπους. Οι σχέσεις μ’ εκείνους που συνδέονται μαζί μας με μια σαρκική και πνευματική έννοια πρέπει να ξεχωρίζουν με το να αντανακλούν καλωσύνη, αγάπη και ζωηρό ενδιαφέρον για την ευημερία των.

13. Πότε η αποστέρησις υλικών πραγμάτων από ένα άτομο θα ήταν εκδήλωσις αγάπης γι’ αυτό;

¹³ Υπάρχουν περιπτώσεις, όμως, που οι εκδηλώσεις γενναιοδωρίας δεν θα βοηθούσαν εκείνους που δέχονται τη δωρεά. Μερικοί άνθρωποι, και ομόπιστοι κάποτε δείχνουν ότι είναι ανεύθυνοι, οκνηροί και απρόθυμοι να εργασθούν ακόμη και όταν υπάρχη εργασία την οποία θα μπορούσαν να κάμουν. Αν επρόκειτο να λάβουν υλική βοήθεια, αυτό δεν θα τους βοηθούσε να διορθώσουν την εσφαλμένη τους άποψι για εργασία. Στην περίπτωσί των θα μπορούσε να εφαρμοσθή η Γραφική διάταξις που αναγράφεται στην επιστολή 2 Θεσσαλονικείς 3:10: «Εάν τις δεν θέλη να εργάζηται, μηδέ ας τρώγη.» Επίσης, οι Χριστιανοί πολύ ορθά αρνούνται να βοηθήσουν εκείνους που θα χρησιμοποιούσαν αυτό που τους δίδεται για πράξεις και συνήθειες που καταδικάζονται από τον Θεό. Το να κατακρατούμε ωρισμένα πράγματα από ένα άτομο μπορεί πραγματικά να είναι μια εκδήλωσις αγάπης και ενδιαφέροντος γι’ αυτό όταν χρησιμεύη για να του εντυπώση στη διάνοια και στην καρδιά του την ανάγκη ν’ αλλάξη και να μη κάμη κακή χρήσι των πραγμάτων που οι άλλοι εργάσθηκαν σκληρά για να τ’ αποκτήσουν.

ΤΟ ΖΩΤΙΚΟ ΕΡΓΟΝ ΤΟΥ ΚΗΡΥΓΜΑΤΟΣ ΤΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΑΣ ΚΑΙ ΜΑΘΗΤΕΥΣΕΩΣ

14. Γιατί η παροχή πνευματικής βοηθείας είναι ιδιαίτερα επείγουσα σήμερα;

¹⁴ Μεγαλυτέρας σπουδαιότητας από τις υλικές δωρεές είναι η βοήθεια που μπορούν να παρέχουν οι Χριστιανοί μ’ ένα πνευματικό τρόπο. Ιδιαίτερα τώρα είναι επείγον αυτό το ζήτημα—είναι ζήτημα που σημαίνει ζωή και θάνατο. Πώς; Οι προφητείες της Γραφής και τα πραγματικά γεγονότα που αποτελούν την εκπλήρωσί των αποδεικνύουν ότι από το 1914 μ.Χ. η γενεά που ζη τώρα είναι στον ‘έσχατο καιρό.’ (Ματθ. 24:3-14, 32-34· Λουκ. 21:25, 26· 2 Τιμ. 3:1-5· Αποκάλ. 6:2-8)a Αυτό σημαίνει ότι όλοι όσοι δεν είναι δούλοι του Ιεχωβά Θεού ως αφοσιωμένοι μαθηταί του Υιού του κινδυνεύουν να χάσουν τη ζωή τους.

15. Με ποια έννοια διαφέρει σήμερα η θέσις των ανθρώπων από τη θέσι εκείνων που αντιμετώπισαν εκτέλεσι στη διάρκεια ωρισμένων προγενεστέρων θείων κρίσεων;

¹⁵ Οι άνθρωποι παντού είναι ανάγκη να πληροφορηθούν γι’ αυτόν τον κίνδυνο. Η θέσις των είναι διαφορετική από εκείνη των ανθρώπων οι οποίοι αντιμετώπισαν εκτέλεσι στη διάρκεια ωρισμένων προγενεστέρων θείων κρίσεων. Λόγου χάριν, οι χιλιάδες που απωλέσθησαν όταν ο Ιεχωβά Θεός εχρησιμοποίησε τους Βαβυλώνιους για να εκτελέση κρίσιν κατά του άπιστου Ιούδα και της Ιερουσαλήμ θα πέθαιναν τελικά οπωσδήποτε. Ο θάνατός των δεν εσήμαινε ολοτελή εξόντωσι. Αλλά η κρίσις που εκδηλώνεται εναντίον εκείνων οι οποίοι αρνούνται να γνωρίσουν το Θεό και να υπακούσουν στο ευαγγέλιο του Ιησού Χριστού σ’ αυτή τη γενεά είναι τελειωτική. Η Αγία Γραφή μάς λέγει: «Θέλουσι τιμωρηθή με όλεθρον αιώνιον από προσώπου του Κυρίου και από της δόξης της δυνάμεως αυτού.» (2 Θεσσ. 1:9) «Και θέλουσιν απέλθει ούτοι μεν εις κόλασιν αιώνιον.» (Ματθ. 25:46) Και όσοι θα επιζήσουν από την καταστροφή δεν θα ζήσουν μόνον λίγα χρόνια ακόμη κι έπειτα να πεθάνουν. Όχι, ενώπιόν των είναι η προοπτική της αιωνίου ζωής, απηλλαγμένης από ασθένειες, θλίψεις και πόνους.—Αποκάλ. 7:14-17· 21:3-5.

16. Τι έκαμε ο Ιεχωβά Θεός προτού εκτελέση την κρίσιν του στον άπιστο Ιούδα και στην Ιερουσαλήμ στον καιρό του Ιεζεκιήλ;

¹⁶ Οι Χριστιανοί μάρτυρες του Ιεχωβά σήμερα, έχοντας υπ’ όψιν τι πρόκειται να συμβή, δεν έχουν δίκαιο να καταβάλλουν τις καλύτερες προσπάθειές των να πλησιάσουν τους ανθρώπους με το άγγελμα από τον Λόγο του Θεού που θα σώση τη ζωή τους; Κάνοντας τούτο δείχνουν κατάλληλο σεβασμό στην επιθυμία του Θεού να μετανοήσουν όλοι και να ζήσουν σε αρμονία με την ακριβή γνώσι. Προτού ο Ιεχωβά Θεός επιτρέψη στους Βαβυλώνιους να καταστρέψουν την Ιερουσαλήμ και να ερημώσουν τη γη του Ιούδα είχε δώσει προειδοποίησι. Εθεώρησε ως πολύτιμα τα λίγα πρόσθετα χρόνια ζωής που θα απελάμβαναν εκείνοι οι οποίοι θα έδιναν προσοχή στην προειδοποίησι. Ήθελε να προφυλάξη όσο το δυνατόν περισσοτέρους από το να υποστούν ένα τρομερό θάνατο από τον πόλεμο και τα αποτελέσματά του. Γι’ αυτό έθεσε μια βαριά ευθύνη στον προφήτη του Ιεζεκιήλ, λέγοντας: «Υιέ ανθρώπου, σε κατέστησα φύλακα επί τον οίκον Ισραήλ· άκουσον λοιπόν λόγον εκ του στόματός μου, και νουθέτησον αυτούς παρ’ εμού. Όταν λέγω προς τον άνομον, Εξάπαντος θέλεις θανατωθή, και συ δεν νουθετήσης αυτόν, και δεν λαλήσης διά να αποτρέψης τον άνομον από της οδού αυτού της ανόμου, ώστε να σώσης την ζωήν αυτού, εκείνος μεν ο άνομος θέλει αποθάνει εν τη ανομία αυτού· πλην εκ της χειρός σου θέλω ζητήσει το αίμα αυτού. Αλλ’ εάν συ μεν νουθετήσης τον άνομον, αυτός όμως δεν επιστρέψη από της ανομίας αυτού, και από της οδού αυτού της άνομου, εκείνος μεν θέλει αποθάνει εν τη ανομία αυτού· συ δε ηλευθέρωσας την ψυχήν σου.»—Ιεζ. 3:17-19.

17. Τι θα μας βοηθήση η αποστολή του Ιεζεκιήλ να κατανοήσωμε για την αποστολή μας να κηρύξωμε και να μαθητευσωμε;

¹⁷ Ένεκα του πολύ μεγαλυτέρου κινδύνου στον οποίο βρίσκονται σήμερα οι άνθρωποι, μήπως πρέπει να νομίζωμε ότι η ευθύνη μας για τη ζωή των ανθρώπων είναι μικρότερη από εκείνην του Ιεζεκιήλ; Ασφαλώς όχι! Η εντολή να κηρύξωμε και να μαθητεύσωμε που δόθηκε από τον Ιησού Χριστό πριν από δεκαεννέα αιώνες επρόκειτο να εξακολουθήση να ισχύη «έως της συντέλειας του αιώνος.» (Ματθ. 28:19, 20) Αισθάνεσθε ζωηρά την ευθύνη σας να εκτελέσετε αυτή την εντολή;

18. Μολονότι τα άτομα μπορεί ν’ αποτύχουν γιατί δεν θ’ αποτύχη ο σκοπός του Θεού να διασαλπισθή η προειδοποίησις;

¹⁸ Μήπως αυτό σημαίνει ότι οι άνθρωποι θα εχάνοντο αιωνίως, αν σεις αποτυγχάνατε ως άτομον; Όχι, διότι το έργον δεν είναι ανθρώπινο αλλά του Θεού. Αυτός ανοίγει τις καρδιές των ατόμων, και αποτελεί μεγάλο μας προνόμιο να είμεθα «συνεργοί» του. (Πράξ. 16:14· 1 Κορ. 3:9) Ο Ιεχωβά Θεός για να διασαλπίση την προειδοποίησι θα έκανε τους ‘λίθους να φωνάξουν.’ (Λουκ. 19:40) Μολονότι λοιπόν τα άτομα μπορεί ν’ αποτύχουν, τίποτε δεν θα εμποδίση τον σκοπό του Θεού να εκτελεσθή για να φθάση το άγγελμα στους ανθρώπους στον βαθμό που αυτός επιθυμεί πριν από την καταστροφή του παρόντος συστήματος πραγμάτων. Οι Χριστιανοί μάρτυρες του Ιεχωβά ως σώμα δεν θ’ αποτύχουν να διασαλπίσουν την προειδοποίησι. Η αγάπη των γι’ αυτόν και τους συνανθρώπους των είναι αρκετή ισχυρή για να τους υποκινήση να κάμουν το καλύτερο που μπορούν για να βοηθήσουν τους ανθρώπους να βρουν την οδόν της σωτηρίας ενόσω είναι καιρός. Είναι πρόθυμοι να τακτοποιήσουν τις προσωπικές των υποθέσεις, ακόμη και να προσαρμόσουν τις συνθήκες των, για να το εκπληρώσουν αυτό. Δεν θα είναι ανάγκη να φωνάξουν οι λίθοι.

19. Γιατί εκείνοι που παραλείπουν να δείξουν ενδιαφέρον για τους άλλους δεν θα είναι απηλλαγμένοι από ενοχή αίματος;

¹⁹ Αλλά αυτό δεν θ’ απαλλάξη από ενοχή αίματος τα άτομα που παραλείπουν να δείξουν πραγματική αγάπη και ενδιαφέρον για τους συνανθρώπους των. Για να φέρωμε παράδειγμα, αν ένας πατέρας αμελούσε το παιδί του έτσι ώστε αυτό να φθάση σε μια επικίνδυνη κατάστασι, δεν θα ήταν απηλλαγμένος από ενοχή ακόμη και αν κάποιος άλλος έσωζε το παιδί από θάνατο. Ομοίως ένας που ομολογεί ότι είναι δούλος του Ιεχωβά αλλά παραλείπει να κάμη το καθήκον του προς τους άλλους δεν θα είναι χωρίς ενοχή. Η άστοργη και αδιάφορη στάσις του θα ισοδυναμούσε με φόνον. Δεν θα μπορούσε να δικαιολογηθή με το ότι έκαμε κάποιο κήρυγμα, διότι ο Ιεχωβά Θεός θα εγνώριζε τον βαθμό της αμελείας και θα εξέφραζε την ανάλογη κρίσι.—Ρωμ. 14:12.

20. Γιατί δεν είναι τώρα καιρός για λίγη μόνο υπηρεσία; Φέρτε παράδειγμα.

²⁰ Τώρα δεν είναι καιρός για κανένα να προσπαθή να τα περάση με λίγη μόνο υπηρεσία ή ν’ αναμιχθή σε μέριμνες της ζωής ή σε εμπορικές επιχειρήσεις σε τέτοιο βαθμό ώστε να μην έχη καιρό για τους ανθρώπους. Το μεγαλύτερο έργο που σώζει ζωή στην ιστορία της ανθρωπότητος πλησιάζει γοργά στο τέλος του. Δεν είναι, λοιπόν, ορθό να κάνωμε θυσίες, ν’ απέχωμε από προσωπικές απολαύσεις και επιθυμίες; Αυτό δεν κάνουν οι άνθρωποι όταν έλθη κάποια συμφορά; Δεν αφήνουν το ωρολόγι να διευθύνη το έργον της διασώσεως που κάνουν αλλ’ εξακολουθούν να καταβάλλουν τις καλύτερες προσπάθειές των, ενόσω υπάρχει ανάγκη και έχουν ένα λογικό μέτρον δυνάμεως.

21. Τι ερωτήματα θα μπορούσαν να τεθούν για τον τρόπο με τον οποίον βλέπομε το κήρυγμα της Βασιλείας;

²¹ Βλέπετε σεις μ’ αυτόν τον τρόπο το ζωτικό έργο του κηρύγματος της βασιλείας; Καθώς επισκέπτεσθε τους ανθρώπους στα σπίτια τους, σας ωθεί η καρδιά σας να συνεχίσετε όσον καιρό, φυσικά, μπορείτε χωρίς να παραβλέπετε την ανάγκη αναπαύσεως και αναψυχής καθώς και της εκπληρώσεως των άλλων Γραφικών υποχρεώσεών σας; Ή μήπως αποβλέπετε να παραιτηθήτε και ίσως να επιδοθήτε σε κάποιο είδος ψυχαγωγίας ή διασκεδάσεως; Σε άλλες ώρες, χρησιμοποιείτε τις ευκαιρίες στο σχολείο, στην εργασία ή σε άλλες καθημερινές επαφές—για να μιλήσετε στους ανθρώπους για την αλήθεια; Ενδιαφέρεσθε πραγματικά να φέρετε το άγγελμα της Γραφής σε συγγενείς και γνωστούς σας; Είσθε επίσης άγρυπνοι να διακρίνετε πότε είναι καλύτερο ν’ αφήνετε την καλή διαγωγή μάλλον παρά τον προφορικό λόγο να δίνη μαρτυρία;

22. Τι σημαίνει να μαθητεύωμε, δηλαδή να κάνωμε μαθητάς;

²² Ας ενθυμούμεθα επίσης ότι η εντολή που έδωσε ο Ιησούς Χριστός δεν είναι απλώς ένα ζήτημα κηρύγματος ή διακηρύξεως της αληθείας του Θεού. Οι άνθρωποι έχουν ανάγκη να διδαχθούν για να γίνουν μαθηταί του. Καταβάλλετε μια λογική προσπάθεια να κάνετε επανεπισκέψεις σ’ εκείνους που εκδηλώνουν κάποιο ενδιαφέρον και προσπαθείτε ν’ αρχίσετε οικιακές Γραφικές μελέτες μαζί τους; Οι άνθρωποι πρέπει να γνωρίσουν, όχι μόνον τι λέγει η Γραφή, αλλά και πώς μπορούν να ζουν σε αρμονία με αυτήν. Ο απόστολος Παύλος, επειδή είχε κάμει ό,τι μπορούσε για να διδάξη την αλήθεια, μπορούσε να λέγη: «Όθεν μαρτύρομαι προς εσάς εν τη σήμερον ημέρα ότι εγώ είμαι καθαρός από του αίματος πάντων· διότι δεν συνεστάλην να αναγγείλω προς εσάς πάσαν την βουλήν του Θεού.» (Πράξ. 20:26, 27) Φροντίζετε και σεις όπως ο Παύλος, να εξακριβώσετε αν η διδασκαλία σας δεν είναι ελαττωματική σε ζωτικά σημεία και αν αυτοί τους οποίους διδάσκετε καταλαβαίνουν πλήρως τις θείες απαιτήσεις; Ασφαλώς δεν θα θέλαμε να συμβάλλομε στην αδικοπραγία κανενός κατακρατώντας τις πληροφορίες που έχει ανάγκη να γνωρίζη.

23. Χρησιμοποιώντας τα εδάφια 2 Κορινθίους 3:2, 3, δείξτε τη στάσι που πρέπει να έχη κανείς προς εκείνους που διδάσκονται και την αγαθή επίδρασι της κατάλληλης διδασκαλίας.

²³ Ουσιώδη, επίσης, είναι το βαθύ ενδιαφέρον και η αγάπη για κείνους τους οποίους διδάσκομε. Ο απόστολος Παύλος έγραψε στους Κορινθίους για τον εαυτό του και τους συνεργάτες του: «Σεις είσθε η επιστολή ημών εγγεγραμμένη εν ταις καρδίαις ημών, γινωσκομένη και αναγινωσκομένη υπό πάντων ανθρώπων· και φανερώνεσθε ότι είσθε επιστολή Χριστού, γενομένη διά της διακονίας ημών, εγγεγραμμένη ουχί με μελάνην, αλλά με το πνεύμα του Θεού του ζώντος, ουχί εις πλάκας λιθίνας, αλλ’ εις πλάκας σαρκίνας της καρδίας.» (2 Κορ. 3:2, 3) Όταν έχωμε βαθιά αγάπη και ενδιαφέρον για κείνους τους οποίους διδάσκομε, οι διδασκόμενοι θα είναι σαν ‘επιστολές’ γραμμένες στην καρδιά μας. Καθώς βασιζόμεθα στη βοήθεια του πνεύματος του Θεού και κάνομε ό,τι μπορούμε μέσα στα όρια των δυνατοτήτων μας, οι ενδιαφερόμενοι θα γίνουν σαν επιστολές του Χριστού, γραμμένες με το πνεύμα του Θεού στις καρδιές. Η επίδρασις του πνεύματος του Θεού στις καρδιές των θα τους υποκινήση να επιδείξουν μια Χριστιανική προσωπικότητα, την οποίαν οι παρατηρηταί μπορούν να δουν ή να ‘διαβάσουν.’ Αγωνίζεσθε σεις σθεναρά ως «συνεργοί» του Θεού προσπαθώντας να παραγάγετε τέτοιες ‘επιστολές’;

24. Τι επίδρασι θα μπορούσε να έχη σ’ εμάς το να σκεπτώμεθα σοβαρά τη δράσι μας ως δούλων του Ιεχωβά;

²⁴ Καθώς σκέπτεσθε τη δραστηριότητά σας ως δούλων του Ιεχωβά Θεού, μπορείτε ασφαλώς να φέρετε στη μνήμη σας πολλές χαρές. Είναι αλήθεια ότι μπορεί να επιθυμήτε να κάνετε περισσότερα και μπορεί να διακρίνετε σημεία στα οποία θα μπορούσατε να κάνετε βελτιώσεις. Ίσως μάλιστα να μη αισθάνεσθε καλά μερικές φορές επειδή δεν μπορείτε θετικά να δείξετε κάποιες ζώσες επιστολές. Αλλ’ αν έχετε προσπαθήσει να εκπληρώσετε τη Χριστιανική εντολή να κηρύξετε και να διδάξετε, μπορείτε να είσθε βέβαιοι ότι ο Ιεχωβά Θεός και ο Ιησούς Χριστός ευαρεστούνται με την αφοσιωμένη υπηρεσία σας. Είναι πολύ φυσικό να αισθανώμεθα πιο ζωηρά τις ευθύνες που έχομε απέναντι των άλλων τώρα απ’ όσο τις αισθανόμεθα όταν ήμαστε πνευματικά «νήπια.» Καλό είναι αυτό. Αν, εξ άλλου, μερικοί μεταξύ μας υπήρξαν κάπως ιδιοτελείς, πρέπει να σκεφθούν σοβαρά να γίνουν πλατύτεροι στο να δείχνουν καλωσύνη, γενναιοδωρία και αγάπη για τους συνανθρώπους. Είθε η ημέρα της θείας εκδικήσεως να μας εύρη αξίους προστασίας επειδή ενεργήσαμε σε αρμονία με την αγάπη που έχουν ο Ιεχωβά Θεός και ο Ιησούς Χριστός για την ανθρωπότητα!

[Υποσημειώσεις]

[Εικόνα στη σελίδα 316]

Όπως ακριβώς ο Ιεζεκιήλ μετέδωσε το θείο άγγελμα πριν από την καταστροφή της Ιερουσαλήμ, έτσι και οι μαθηταί του Ιησού έχουν την ευθύνη να προειδοποιήσουν τους ανθρώπους για τον πολύ μεγαλύτερο κίνδυνο που αντιμετωπίζουν οι άνθρωποι σήμερα

“Γίνεσθε Μιμηταί του Θεού”

«Γίνεσθε λοιπόν μιμηταί του Θεού, ως τέκνα αγαπητά.»—Εφεσ. 5:1, 2.

1, 2. (α) Τι μπορεί να λεχθή για το ένστικτο της μιμήσεως; (β) Λόγω του μιμητικού ενστίκτου των ανθρώπων, τι παράδειγμα χρειάζεται;

ΠΟΛΥ ΚΑΛΑ έχει παρατηρηθή ότι «ο άνθρωπος είναι μιμητικό πλάσμα,» και ότι «μαθαίνομε το κάθε τι πολύ περισσότερο με τη μίμησι παρά με το κήρυγμα.» Ο Έλλην φιλόσοφος Αριστοτέλης είπε: «Η μίμησις είναι ενστικτώδης στον άνθρωπο από τη βρεφική του ηλικία.»

² Αυτό είναι αληθινό. Όλοι μας αρχίζομε τη ζωή με μιμήσεις. Ένα παιδί μαθαίνει να περπατή, να τρώγη μόνο του, να ομιλή, και τα λοιπά, όχι διαβάζοντας βιβλία, ούτε με αναλυτικές οδηγίες ακόμη. Αντιθέτως, μαθαίνει με το να μιμήται τους γονείς του ή τους μεγαλύτερους αδελφούς του και αδελφές του. Κι’ εμείς συνεχίζομε τη ζωή μας μιμούμενοι τους άλλους συχνά μάλιστα χωρίς να το καταλαβαίνωμε. Λόγω της σπουδαιότητας του μιμητικού ενστίκτου των ανθρώπων, πόσο ζωτικό είναι ν’ αποβλέπωμε στο ορθό παράδειγμα! Σχετικά με αυτό, δεν υπάρχει καλύτερο παράδειγμα από τον ίδιο τον Θεό. «Γίνεσθε μιμηταί του Θεού,» τονίζει ο θεόπνευστος Χριστιανός απόστολος.—Εφεσ. 5:1.

 3. Ποια φαινομενική αντίφασις υπάρχει, που δίνει αφορμή σε τι ερωτήσεις;

³ Ωστόσο, είναι φανερό ότι οι περισσότεροι άνθρωποι μιμούνται κακά παραδείγματα, επειδή βλέπουν όλα τα εγκλήματα, την ανηθικότητα και τους πολέμους στους οποίους, όπως είναι φανερό, εμπλέκονται οι άνθρωποι παντού. Αλλά συγχρόνως, πολλοί άνθρωποι λέγουν ότι λατρεύουν τον Θεό και το δείχνουν αυτό κάνοντας διάφορες θρησκευτικές πράξεις. Πώς εξηγείται αυτή η φαινομενική αντίφασις; Πώς συμβαίνει ώστε οι άνθρωποι να κάνουν τόσο πολλά κακά πράγματα, και ωστόσο να ισχυρίζονται ότι λατρεύουν τον Θεό; Μπορεί ένας άνθρωπος πραγματικά να λατρεύη τον Θεό, και ωστόσο να μη τον μιμήται;

ΘΕΟΙ ΠΟΥ ΤΥΓΧΑΝΟΥΝ ΜΙΜΗΣΕΩΣ

 4. (α) Τι μπορεί να λεχθή για το ανθρώπινο ένστικτο της λατρείας; (β) Τι επίδρασι έχει η λατρεία ενός Θεού στους λάτρεις;

⁴ Ο άνθρωπος δημιουργήθηκε όχι μόνο με το ένστικτο της μιμήσεως αλλά και με το ένστικτο της λατρείας. Εξεδήλωσε το ανθρώπινο γένος έντονα αυτή τη διάθεσι; Η Παγκόσμιος Εγκυκλοπαιδεία του Βιβλίουa μάς λέγει: «Ποτέ δεν υπήρξε λαός που δεν είχε κάποια μορφή θρησκείας.» Εν τούτοις, ένα βασικό σημείο που πρέπει να έχωμε υπ’ όψιν είναι ότι οι λαοί έχουν λατρεύσει πολλούς και διαφόρους θεούς εκτός από τον αληθινό Θεό, ακριβώς όπως λέγει η Αγία Γραφή: «Είναι θεοί πολλοί και κύριοι πολλοί.» (1 Κορ. 8:5) Και ωστόσο οποιαδήποτε και αν ήταν η θρησκεία των, οι άνθρωποι έχουν μιμηθή ή έχουν κάμει ν’ αντανακλώνται στη ζωή τους οι ιδιότητες του Θεού που λατρεύουν. Ένας άνθρωπος δεν μπορεί απλώς να λατρεύη ένα Θεό, χωρίς να μιμήται αυτόν τον Θεό σε μεγάλο βαθμό.

 5. Τι επίδρασι είχε η λατρεία των Χαναναίων θεών και γιατί;

⁵ Λόγου χάριν, οι αρχαιολόγοι μάς μιλούν για τους αιμοδιψείς τους ανηθίκους θεούς που ελάτρευαν οι αρχαίοι Χαναναίοι. Και γι’ αυτό, όπως θ’ ανεμένετο, η ιστορία αποκαλύπτει ότι οι λαοί της Χαναάν ήσαν υπερβολικά σκληροί και ανήθικοι, κάνοντας τρομερές θρησκευτικές τελετουργίες που περιελάμβαναν ακόμη και ανθρώπινες θυσίες. Η Βίβλος επίσης αναφέρει ότι οι Ιουδαίοι βασιλείς Άχαζ και Μανασσής άρχισαν να λατρεύουν τους θεούς των Χαναναίων, φθάνοντας μάλιστα στο σημείο να ρίχνουν τα παιδιά τους στη φωτιά για θυσία σ’ αυτούς! (2 Βασ. 16:1-3· 21:1-6) Είναι φανερό ότι η θεόπνευστη Βιβλική νουθεσία να ‘γίνωμε μιμηταί του Θεού’ δεν εσήμαινε ότι πρέπει να μιμηθούμε τους θεούς αυτών των λαών!

6-8. (α) Γιατί το να έχη κανείς απλώς τη Γραφή δεν σημαίνει ότι λατρεύει τον Θεό της Γραφής; (β) Τι είδους Θεό λατρεύει ο Χριστιανικός κόσμος, και πώς οι λάτρεις αντανακλούν τις ιδιότητες αυτού του Θεού;

⁶ Ποια είναι η κατάστασις στις χώρες του Χριστιανικού κόσμου; Ποιος θεός λατρεύεται από τους ανθρώπους εκεί; Είναι ο Θεός της Αγίας Γραφής, όπως πιστεύεται γενικά; Μολονότι οι θρησκείες του Χριστιανικού κόσμου έχουν την Αγία Γραφή, αυτό δεν σημαίνει ότι την πιστεύουν, την ακολουθούν, ή και ότι λατρεύουν τον Θεό, του οποίου Λόγος είναι η Αγία Γραφή. Οι αρχαίοι Ισραηλίται επίσης είχαν τον νόμο του Θεού, που λέγει μεταξύ άλλων: «Δεν θέλει ευρεθή εις σε ουδείς διαπερνών τον υιόν αυτού ή την θυγατέρα αυτού διά του πυρός.» (Δευτ. 18:9-12) Κι’ εν τούτοις, όπως είδαμε, ακόμη και μερικοί βασιλείς των δεν έδωσαν προσοχή σ’ αυτόν τον νόμο. Ομοίως, ο Χριστιανικός κόσμος έχει αγνοήσει τον Θεό και τον Λόγο του.

⁷ Η Αμερικανική Εγκυκλοπαιδεία λέγει τα εξής σχετικά με την πίστι του Χριστιανικού κόσμου σ’ έναν Θεό που στέλνει εκατομμύρια ανθρώπους σ’ έναν πύρινο άδη: «Ο άδης, όπως νοείται γενικά, είναι η κατοικία των πονηρών πνευμάτων· οι υποχθόνιοι τόποι, . . . όπου οι χαμένες ή καταδικασμένες ψυχές πηγαίνουν μετά θάνατον για να υποφέρουν απερίγραπτα βάσανα και αιώνια τιμωρία.»b Αφού οι λαοί του Χριστιανικού κόσμου ελάτρευσαν έναν Θεό που επιδοκιμάζει τέτοια βάσανα, αυτό μας βοηθεί να εξηγήσουμε γιατί η ιστορία του Χριστιανικού κόσμου υπήρξε ιστορία θρησκευτικών πολέμων, σκληρών διωγμών και διαβολικών βασανισμών. Οι λαοί απλώς αντανακλούν τις ιδιότητες του Θεού τον οποίον λατρεύουν.

⁸ Έτσι, όταν ο Ισπανός λόγιος Μιχαήλ Σερβέτος δικάσθηκε ως «αιρετικός,» καταδικάσθηκε να καή ζωντανός καθ’ υποκίνησιν των θρησκευτικών ηγετών. Ο Σατανικός αυτός τρόπος εκτελέσεως, σύμφωνα με την έκδοσι Θεσμοί της Εκκλησιαστικής Ιστορίαςc ενεκρίνετο τότε και εφηρμόζετο σχεδόν γενικά, και από τους Καθολικούς και από τους Διαμαρτυρομένους. Ακόμη και στους συγχρόνους καιρούς, στον Χριστιανικό κόσμο άρχισαν οι τρομεροί παγκόσμιοι πόλεμοι και οι κληρικοί σε αμφότερα τα πεδία των μαχών προσηύχοντο στον Θεό των για τη νίκη και την ευλογία των στρατευμάτων του έθνους των. d Ασφαλώς δεν πρέπει να είμεθα μιμηταί ούτε αυτού του θεού του Χριστιανικού κόσμου ούτε των λάτρεών του!

 9. Ποιοι είναι μερικοί δημοφιλείς θεοί τους οποίους λατρεύουν και μιμούνται πολλοί άνθρωποι σήμερα;

⁹ Δεν πρέπει να μας εκπλήσση το ότι εκατομμύρια απογοητευμένοι άνθρωποι, ιδιαίτερα οι νέοι, έπαυσαν να πηγαίνουν στις εκκλησίες του Χριστιανικού κόσμου. Ωστόσο, αυτά τα άτομα έχουν την ενστικτώδη επιθυμία της λατρείας. Συχνά ικανοποιούν αυτή την επιθυμία των κάνοντας είδωλα δημοφιλείς καλλιτέχνες της μουσικής «ροκ» καθώς και αστέρες του κινηματογράφου και του αθλητισμού. Η εφημερίς Τάιμς της Νέας Υόρκης της 26ης Ιουλίου 1973, περιγράφοντας έναν δημοφιλή «Θεό» του αθλητισμού, εσημείωσε ότι φαίνεται βέβαιον πως αυτός «θα λάβη την πρώτη θέσι στο πάνθεον των επαγγελματιών αθλητών, που αποτελούν την κοσμική θρησκεία της Αμερικής.» Οι νέοι συχνά προσπαθούν να μιμηθούν αυτούς τους θεούς των διασκεδάσεων και του αθλητισμού, αντιγράφοντας την κόμμωσί των, τον ρουχισμό των, τη γλώσσα και τα ήθη των. Αλλά κάνοντάς αυτό ποιον λατρεύουν στην πραγματικότητα;

10, 11. (α) Σε ποιους πηγαίνει η τιμητική λατρεία που αποδίδεται στα σύγχρονα είδωλα θεών, όπως τονίζεται στα εδάφια 1 Κορ. 10:19, 20; (β) Ποια απόδειξις υπάρχει ότι ο Διάβολος και οι δαίμονές του λαμβάνουν τη λατρεία που αποδίδεται σε δημοφιλή είδωλα;

¹⁰ Η Αγία Γραφή ομιλεί πολύ ειλικρινά για θυσίες ή λατρεία σε είδωλα θεών. Πραγματικά, αυτά που λέγει μπορεί να σας συγκλονίσουν. Ο Χριστιανός απόστολος Παύλος, γράφοντας με θεία έμπνευσι εξήγησε: «Τι λοιπόν λέγω; ότι το είδωλον είναι τι; ή ότι το ειδωλόθυτον είναι τι; ουχί· αλλ’ ότι εκείνα τα οποία θυσιάζουσι τα έθνη, εις τα δαιμόνια θυσιάζουσι και ουχί εις τον Θεόν.» (1 Κορ. 10:19, 20) Η τιμητική λατρεία, είτε σ’ ένα είδωλο από ξύλο και πέτρα είτε σε είδωλα διασκεδάσεων ή αθλητισμού, στην πραγματικότητα αποδίδεται στον ‘θεόν του κόσμου τούτου,’ τον Σατανά ή Διάβολον και στους δαίμονές του! (2 Κορ. 4:4) Και ποια απόδειξις υπάρχει ότι στην πραγματικότητα οι δαίμονες λαμβάνουν αυτή την τιμητική λατρεία;

¹¹ Ποια είναι η τάσις μεταξύ των λάτρεων των δημοφιλών ειδώλων των διασκεδάσεων και του αθλητισμού; Είναι η τάσις σήμερα να δείξουν τις θαυμαστές ιδιότητες της αληθείας, της αγνότητος και του ενδιαφέροντος για την ευημερία των άλλων; Όχι· αντιθέτως, η τάσις είναι προς την ανεντιμότητα, την ανηθικότητα, την ασέβεια και την απάνθρωπη μεταχείρισι των άλλων. Αυτά βλέπουν οι λάτρεις να κάνουν τα είδωλά τους. Ένας διάσημος διευθυντής Μεγάλου Συνδέσμου μπέιζμπωλ είπε προσφάτως τα εξής: «Βλέπετε πώς συμπεριφέρονται [οι παίκται], τον άγριο τρόπο με τον οποίο παίζουν. Αν οι παίκται, το κάνουν αυτό, γιατί να μην το κάνουν οι θαυμασταί των;» (Τάιμς της Νέας Υόρκης, 14 Οκτωβρίου 1973) Δεν είναι λοιπόν σαφές, ότι η μίμησις ατελών ανθρώπων ως «ειδώλων» απομακρύνει τους ανθρώπους από τη λατρεία του αληθινού Θεού; Έτσι, η τιμητική λατρεία που αποδίδεται σ’ αυτούς στην πραγματικότητα πηγαίνει στον Διάβολο και στους δαίμονές του, όπως τονίζει η Αγία Γραφή. (Ιωάν. 8:44) Δεν πρέπει βέβαια να μιμούμεθα ούτε ανθρώπινους θεούς ούτε τους αοράτους δαίμονες.

ΜΙΜΕΙΣΘΕ ΤΟΝ ΑΛΗΘΙΝΟ ΘΕΟ

12. Ποιος είναι ο αληθινός Θεός που πρέπει να μιμούμεθα, και γιατί η σκέψις του να τον μιμούμεθα μπορεί να συγκλονίζη τη φαντασία;

¹² Πόσο ζωτικό είναι επομένως να προσέξωμε την αποστολική νουθεσία: «Γίνεσθε μιμηταί του Θεού, ως τέκνα αγαπητά.» (Εφεσ. 5:1) Αυτό αποτελεί μια προφύλαξι από το να γίνωμε μιμηταί οποιωνδήποτε ψευδών θεών. Αλλά ποιος είναι ο αληθινός Θεός που πρέπει να μιμούμεθα; Ο θεόπνευστος Βιβλικός ψαλμωδός απαντά, απευθυνόμενος σ’ αυτόν: «Συ του οποίου το όνομα είναι Ιεχωβά είσαι ο μόνος Ύψιστος επί πάσαν την γην.» (Ψαλμ. 83:18, ΜΝΚ) Επειδή εδημιούργησε τα πάντα, γι’ αυτόν τον λόγον ο Ιεχωβά είναι πραγματικά ΘΕΟΣ, όπως εξήγησε ο προφήτης Ιερεμίας: «Ο Ιεχωβά είναι Θεός αληθινός, . . . Αυτός εποίησε την γην διά της δυνάμεως αυτού, εστερέωσε την οικουμένην εν τη σοφία αυτού, και εξέτεινε τους ουρανούς.» (Ιερεμ. 10:10-12) Όταν βλέπωμε την αχανή έκτασι του σύμπαντος με τα δισεκατομμύρια των ενάστρων γαλαξιών, αληθινά πόσο μικροί και ασήμαντοι είμεθα εμείς σε σύγκρισι με τον Μεγάλο Δημιουργό, τον Ιεχωβά! Και μόνον η σκέψις να τον μιμηθούμε μπορεί να συγκλονίζη τη φαντασία μας. Πώς είναι δυνατόν αυτό;

13. Γιατί είναι όχι μόνον δυνατόν, αλλά και πολύ λογικό το να μιμούνται οι άνθρωποι τον Ιεχωβά;

¹³ Είναι δυνατόν λόγω του τρόπου με τον οποίον ο Ιεχωβά Θεός μάς εδημιούργησε. Η Αγία Γραφή εξηγεί: «Και εποίησεν ο Θεός τον άνθρωπον κατ’ εικόνα εαυτού· κατ’ εικόνα Θεού εποίησεν αυτόν· άρσεν και θήλυ εποίησεν αυτούς.» (Γέν. 1:27) Το ότι επλάσθησαν κατ’ εικόνα Θεού δεν σημαίνει ότι οι άνθρωποι επλάσθησαν έτσι ώστε να έχουν την όψι του Θεού, αλλά μάλλον ότι ο Θεός έθεσε μέσα στους πρώτους ανθρώπους τη δυνατότητα, την ικανότητα να εκδηλώνουν τις δικές του ιδιότητες. Έγιναν τέκνα του. Μήπως ένας γυιος δεν έχει την τάσι να ενεργή σαν τον πατέρα του, ή μια θυγατέρα σαν τη μητέρα της; Πραγματικά, ένας υιός είναι κάποτε τόσο όμοιος με τον πατέρα του ώστε να λέγουν «είναι ίδιος ο πατέρας του.» Το ίδιο πρέπει να γίνεται και μ’ εμάς. Διότι μη ξεχνάτε ότι μας δίδεται η προτροπή να ‘γίνωμε μιμηταί του Θεού, ως τέκνα αγαπητά.’ (Εφεσ. 5:1) Και πώς μπορούμε να δείξωμε ότι, ως τέκνα αγαπητά, μιμούμεθα τον αληθινό Θεό Ιεχωβά και όχι ψευδείς θεούς;

14, 15. (α) Ποιος είναι ο κυριώτερος τρόπος με τον οποίο αποδεικνύομε ότι λατρεύομε τον Ιεχωβά Θεό; (β) Τι προτροπές λαμβάνομε για να μιμηθούμε τις ιδιότητες του Θεού;

¹⁴ Παρατηρώντας πάλι την αποστολική νουθεσία, βρίσκομε τον κυριώτερο τρόπο με τον οποίον μπορούμε να δείξωμε ότι μιμούμεθα τον Θεό. Λέγει: «Γίνεσθε μιμηταί του Θεού, ως τέκνα αγαπητά· και περιπατείτε εν αγάπη.» (Εφεσ. 5:1, 2) Ο Ιεχωβά Θεός είναι ακριβώς η προσωποποίησις της αγάπης. (1 Ιωάν. 4:8) Ο θεόπνευστος Βιβλικός ψαλμωδός γράφει: «Ελεήμων και οικτίρμων ο Ιεχωβά. Μακρόθυμος και πολυέλεος. Αγαθός ο Ιεχωβά προς πάντας και οι οικτιρμοί αυτού επί πάντα τα ποιήματα αυτού.»—Ψαλμ. 145:8, 9.

¹⁵ Αποδεικνύομε ότι είμεθα λάτρεις του Ιεχωβά μιμούμενοι τις στοργικές και σπλαγχνικές ιδιότητές του. Μας δίδεται η προτροπή να το πράττωμε αυτό, όπως είπε και ο Ιησούς Χριστός, ο Υιός του Θεού: «Γίνεσθε λοιπόν οικτίρμονες, καθώς και ο Πατήρ σας είναι οικτίρμων.» Επίσης, ο απόστολος Πέτρος έγραψε: «Καθώς είναι άγιος εκείνος, όστις σας εκάλεσεν, ούτω και σεις γίνεσθε άγιοι εν πάση διαγωγή· διότι είναι γεγραμμένον, ‘άγιοι γίνεσθε, διότι εγώ είμαι άγιος’.»—Λουκ. 6:36· 1 Πέτρ. 1:15, 16· Ματθ. 5:44, 45.

16. Πώς θα ήταν, αν ο καθένας στη γη εμιμείτο τον Θεό, και τι απόδειξι έχομε ότι ο καθένας σε λίγο θα τον μιμήται;

¹⁶ Φαντασθήτε πόσο επιθυμητό θα ήταν αν ο καθένας στη γη εμιμείτο τον Ιεχωβά Θεό, ‘και περπατούσε με αγάπη’! Δεν θα υπήρχε αμαρτωλή και κακή διαγωγή—δεν θα υπήρχαν κλοπές, ούτε μάχες, ούτε ανηθικότης· πραγματικά, κανένας δεν θα έκανε κάτι που θα έβλαπτε τους άλλους. Αντιθέτως, όλοι θα μετεχειρίζοντο τους συνανθρώπους των με καλωσύνη, αγάπη και έλεος, διότι αυτό είναι παράδειγμα που δόθηκε από τον Θεό. Θα θέλατε να ζήτε όταν ο καθένας θα κάνη το θέλημα του Θεού και θα περπατή με αγάπη; Μπορείτε να ζήτε, διότι ο σκοπός του Ιεχωβά Θεού είναι να ζουν στη γη μόνον τέτοια άτομα. Οι γραμμένες υποσχέσεις του Θεού πρόκειται σύντομα να εκπληρωθούν. Αυτό σημαίνει ότι θα τελειώση αυτός ο κόσμος των ασεβών ανθρώπων και θ’ ακολουθήση ένα νέο σύστημα πραγμάτων για κείνους που κάνουν το θέλημά του—1 Ιωάν. 2:17· 2 Πέτρ. 3:5-7, 13.

17, 18. (α) Γιατί είναι ζωτικό να γίνετε μιμητής του Θεού τώρα, και γιατί απαιτείται αυτή η προσπάθεια να μιμηθήτε τον Θεό τώρα; (β) Τι πρέπει να αντανακλούμε για να είμεθα πρέσβεις ή απεσταλμένοι του Θεού;

¹⁷ Εν τούτοις, για να είσθε κατάλληλος να ζήσετε για πάντα στο νέο σύστημα του Ιεχωβά είναι ζωτικό να γίνετε τώρα μιμητής του Θεού. Αυτό απαιτεί προσωπική προσπάθεια από μέρους σας για να γνωρίσετε τον Ιεχωβά, διότι η μεγάλη πλειονότης της ανθρωπότητος, είτε το κατανοεί είτε όχι, μιμείται τον ‘άρχοντα τον κόσμου τούτου,’ τον Σατανά ή Διάβολο. «Ο κόσμος όλος εν τω πονηρώ κείται,» εξηγεί η Αγία Γραφή. Δεν αντανακλούν τα χαρακτηριστικά των εθνών ότι ο πραγματικός θεός των και άρχων είναι πραγματικά Σατανάς ο Διάβολος;—Ιωάν. 12:31· 1 Ιωάν. 5:19· 2 Κορ. 4:4.

¹⁸ Αλλ’ οι αληθινοί Χριστιανοί διαφέρουν. ‘Δεν είναι εκ του κόσμου,’ είπε ο Ιησούς, (Ιωάν. 17:16) Είναι χωρισμένοι από την πολιτική και τους αδίκους τρόπους αυτού του κόσμου, διότι πρέπει να υπηρετούν ως πρέσβεις ή απεσταλμένοι της θείας κυβερνήσεως, αντιπροσωπεύοντας κατάλληλα τον Ιεχωβά Θεό, όπως διαβάζομε: «Υπέρ του Χριστού λοιπόν είμεθα πρέσβεις, ως εάν σας παρεκάλει ο Θεός δι’ ημών.» Δεν είναι αληθινό ότι μόνον αν αντανακλούμε την προσωπικότητα του Θεού μπορεί να λεχθή ότι ο Θεός ο ίδιος παρακαλεί μέσω ημών;—2 Κορ. 5:20.

ΒΟΗΘΗΜΑΤΑ ΠΡΟΣ ΜΙΜΗΣΙΝ ΤΟΥ ΘΕΟΥ

19. Γιατί το γεγονός ότι ο Θεός είναι αόρατος δεν αποτελεί ανυπέρβλητο εμπόδιο να τον γνωρίσωμε πραγματικά και να τον μιμηθούμε;

¹⁹ Φυσικά, για να μιμηθούμε οποιονδήποτε πρέπει να τον γνωρίσωμε. Το ίδιο συμβαίνει και με την μίμησι του Θεού. Αντίθετα σε ό,τι νομίζουν μερικοί, το γεγονός ότι ο Θεός είναι αόρατος δεν αποτελεί ανυπέρβλητο εμπόδιο να τον γνωρίσωμε πραγματικά και να τον μιμηθούμε. Παραδείγματος χάριν, ένας φημισμένος αρχιτέκτων μπορεί να πέθανε πριν από λίγον καιρό. Αλλ’ αν ένα άτομο γνωρίση τα έργα του—τα κτίρια, τις γέφυρες και άλλα οικοδομήματα που είχε κτίσει—μπορεί να βοηθηθή, σ’ ένα βαθμό, να μιμηθή τις μεθόδους που χρησιμοποίησε εκείνος στο έργον του. Ομοίως, όλα τα δημιουργήματα του Ιεχωβά γύρω μας μπορούν να χρησιμεύσουν σαν ένα θαυμάσιο βοήθημα για να τον γνωρίσωμε και να τον μιμηθούμε, όπως έδειξε ο απόστολος Παύλος όταν είπε: «Τα αόρατα αυτού βλέπονται φανερώς από κτίσεως κόσμου νοούμενα διά των ποιημάτων.»—Ρωμ. 1:20.

20. Πώς μπορεί να μας βοηθήση το λεγόμενο «Βιβλίο της Δημιουργίας» να μιμηθούμε τον Θεό;

²⁰ Το λεγόμενο «Βιβλίο της Δημιουργίας» μπορεί να μας πη πράγματα που μας βοηθούν να μιμηθούμε τον Θεό. Για παράδειγμα, εξετάστε τον τρόπο με τον οποίο ο Θεός έντυσε τη γη με τόση ομορφιά και χάρι. Είναι η μεγαλοπρεπής δύσις του ήλιου, τα πολύχρωμα άνθη, τα θαλερά πράσινα λιβάδια, τα άσματα των πουλιών, ο ιδιάζων αέρας γεμάτος αρώματα από τα πυκνά δάση, και μια μεγάλη ποικιλία και αφθονία από υπέροχους καρπούς και καρύδια και άλλες τροφές. Είναι φανερό ότι μπορεί κανείς να μάθη από τη δημιουργία ότι ο Θεός είναι ένας θαυμάσιος Προμηθευτής που ενδιαφέρεται ειλικρινά για την ευτυχία των επιγείων τέκνων του. Δεν υποκινείται συνεπώς ένας γεμάτος εκτίμησι άνθρωπος να μιμηθή αυτό το παράδειγμα; Λόγου χάριν, δεν πρέπει ένας γονεύς να υποκινηθή από το παράδειγμα του Θεού για να προμηθεύη ό,τι είναι καλό, ευχάριστο και οικοδομητικό για την ωφέλεια και την ευτυχία της οικογενείας του, μιμούμενος έτσι τον ουράνιο Πατέρα του;—Ησ. 64:8· Λουκ. 6:35.

21. (α) Ποια είναι η καλύτερη βοήθεια για να μιμηθούμε τον Θεό, και είναι αρκετό να την κατέχωμε απλώς; (β) Πώς μπορούμε ν’ ακούμε τον Θεό;

²¹ Εν τούτοις, το «Βιβλίο της Δημιουργίας» δίνει περιωρισμένη βοήθεια για να μιμηθούμε τον Θεό, όπως και τα κτίρια έχουν περιορισμένη αξία για να βοηθήσουν ένα σπουδαστή να μιμηθή τον αρχιτέκτονα που τα εσχεδίασε. Η μελέτη των βιβλίων που είναι γραμμένα από τον αρχιτέκτονα και για τον αρχιτέκτονα, παραδείγματος χάριν, θα ήταν πολύ μεγαλύτερη βοήθεια για να γνωρισθή ο σπουδαστής με αυτόν και να τον μιμηθή. Ομοίως, η καλύτερη βοήθεια για να γνωρισθούμε με τον Θεό και να τον μιμηθούμε είναι το βιβλίο που έκαμε ο Θεός να γραφή και να πη για τον εαυτό του. Αυτό το βιβλίο είναι η Αγία Γραφή. Εν τούτοις, το να είσθε απλώς κάτοχος της Γραφής, ή και απλώς να την διαβάζετε, δεν θα σας βοηθήση κατ’ ανάγκην να μιμηθήτε τον Ιεχωβά Θεό. Είναι ανάγκη να μελετάτε την Αγία Γραφή. Είναι ανάγκη πραγματικά ‘ν’ ακούτε προσεκτικά’ τον Θεό. (Ησ. 55:2, 3) Πώς μπορείτε να το κάμετε αυτό; Κάνοντας όπως έκαμε ο αρχαίος Ιησούς του Ναυή που έλαβε την εξής εντολή: «Δεν θέλει απομακρυνθή τούτο το βιβλίον του νόμου από του στόματός σου, αλλ’ εν αυτώ θέλεις μελετά ημέραν και νύκτα, διά να προσέχης να κάμνης κατά πάντα όσα είναι γεγραμμένα εν αυτώ.»—Ιησ. Ναυή 1:8.

22. Τι απαιτείται για να μιμηθούμε τον Θεό, ν’ αλλάξωμε τη ζωή μας για να συμμορφωθούμε με το παράδειγμά του;

²² Για να μιμηθούμε λοιπόν τον Θεό πρέπει να κάνωμε ακόμη περισσότερα από το να διαβάζωμε και να μελετούμε την Αγία Γραφή. Πρέπει να την καταλαβαίνωμε και να την εκτιμούμε, για να υποκινούμεθα να κάνωμε όλα όσα ο Θεός επιθυμεί να κάνωμε. Χρειαζόμεθα «επίγνωσιν,» δηλαδή ακριβή γνώσι του θελήματος του Θεού και των σκοπών του. Αυτό είναι εκείνο που ετόνισε ο απόστολος Παύλος ότι θα μπορούσε ν’ αλλάξη τη ζωή μας για να συμμορφωθή με το παράδειγμα του Θεού. Έγραψε: «Απεκδύθητε τον παλαιόν άνθρωπον μετά των πράξεων αυτού· και ενδύθητε τον νέον, τον ανακαινιζόμενον εις επίγνωσιν κατά την εικόνα του κτίσαντος αυτόν.» (Κολ. 3:9, 10) Μόνο με το να λάβωμε αυτή την ‘ακριβή γνώσι’ μπορούμε αληθινά να συμμορφωθούμε με την εικόνα του Θεού, μιμούμενοι τις θαυμαστές του ιδιότητες, την αγάπη, την αγαθότητα και το έλεος. Πρέπει η έλξις αυτών των θείων ιδιοτήτων να υποκινή την καρδιά.

23. Ποιος ζωτικός λόγος υπάρχει να μιμηθούμε τον Θεό στο να είμεθα συγχωρητικοί στους άλλους;

²³ Επίσης, οι λόγοι που μας δίδονται στον Λόγο του να μιμούμεθα τον Ιεχωβά Θεό μάς βοηθούν να το πράξωμε αυτό. Θα θέλαμε να μας συγχωρήση ο Θεός; Τότε πρέπει να τον μιμηθούμε στο να είμεθα συγχωρητικοί, όπως είπε ο Ιησούς στο τέλος της παραβολής του για τον πονηρό δούλο: «Ούτω και ο Πατήρ μου ο επουράνιος θέλει κάμει εις εσάς, εάν δεν συγχωρήσητε εκ καρδίας σας έκαστος εις τον αδελφόν αυτού τα πταίσματα αυτών.» Και ο απόστολος Παύλος έγραψε: «Γίνεσθε δε εις αλλήλους χρηστοί, εύσπλαγχνοι, συγχωρούντες αλλήλους, καθώς ο Θεός συνεχώρησεν εσάς διά του Χριστού.» Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι εξετάζοντας προσεκτικά τον Λόγο του Θεού θα μάθωμε πώς να μιμούμεθα τον Ιεχωβά Θεό καθώς και να υποκινούμεθα να το πράττωμε αυτό.—Ματθ. 18:35· Εφεσ. 4:32.

24. Πώς η προσευχή μας βοηθεί να μιμηθούμε τον Θεό;

²⁴ Ένα άλλο μέσον που θα μας βοηθήση να μιμηθούμε τον Θεό είναι η προσευχή. Στην προσευχή ομιλούμε στον Ιεχωβά. Ανοίγομε την καρδιά μας σ’ αυτόν, ζητούμε τη βοήθειά του σε καιρό θλίψεως, όταν πρόκειται να λάβωμε μεγάλες αποφάσεις, καθώς και όταν του μιλούμε για τα καθημερινά ζητήματα. Και αισθανόμεθα τη δύναμί του που μας υποστηρίζει, την καθοδηγία και την παρηγορία του, όπως υποσχέθηκε ο ψαλμωδός της Γραφής: «Επίρριψον επί τον Ιεχωβά το φορτίον σου, και αυτός θέλει σε ανακουφίσει· δεν θέλει ποτέ συγχωρήσει να σαλευθή ο δίκαιος.» (Ψαλμ. 55:22) Έτσι, η προσευχή κάνει τον Ιεχωβά πιο πραγματικό σ’ εμάς και μας βοηθεί να τον μιμούμεθα.

ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑΤΑ ΜΙΜΗΤΩΝ ΤΟΥ ΘΕΟΥ

25, 26. (α) Ποιο είναι το εξέχον παράδειγμα μιμήσεως του Θεού, και σε τι βαθμό το έπραξε αυτό; (β) Ποια άλλα καλά παραδείγματα μας προτρέπουν οι Γραφές να μιμηθούμε;

²⁵ Βοηθούμεθα επίσης να μιμηθούμε τον Θεό με το παράδειγμα εκείνων οι οποίοι εμιμήθησαν οι ίδιοι τον Θεό. Το καλύτερο παράδειγμα, φυσικά, είναι ο Ιησούς Χριστός. Πραγματικά, ένας από τους κυρίους λόγους για τους οποίους ήλθε στη γη ήταν να γνωρίση σ’ εμάς τον ουράνιο Πατέρα του. Και μιμήθηκε τον Πατέρα του τόσο τέλεια ώστε, αν ο Ιεχωβά Θεός ήταν στη γη, θα συμπεριεφέρετο ακριβώς όπως και ο Ιησούς. Γι’ αυτό και ο Ιησούς μπορούσε να λέγη: «Όστις είδεν εμέ, είδε τον Πατέρα.»—Ιωάν. 14:9.

²⁶ Αλλά υπάρχουν και άλλοι που περιγράφονται στην Αγία Γραφή οι οποίοι μιμήθηκαν πιστά τον Ιησού Χριστό στο να μιμηθούν τον Θεό όπως εκείνος, και μπορούμε επίσης να βοηθηθούμε να μιμηθούμε τον Θεό παρατηρώντας τα παραδείγματά των. (Εβρ. κεφ. 11) Ο απόστολος Παύλος ήταν ακριβώς ένα τέτοιο άτομο, και γι’ αυτό μπορούσε με σοφία να ενθαρρύνη: «Μιμηταί μου γίνεσθε, καθώς και εγώ του Χριστού.» (1 Κορ. 11:1) Το να μιμούμεθα το παράδειγμα αυτών των ανθρώπων της πίστεως θα μας βοηθήση ασφαλώς να μιμηθούμε τον Ιεχωβά Θεό.

27, 28. (α) Με τι μέσον μπορούμε σήμερα να βρούμε ανθρώπους που μιμούνται τον Θεό; (β) Ποιους δείχνουν οι αποδείξεις ότι είναι οι άνθρωποι που πραγματικά μιμούνται τον Θεό σήμερα;

²⁷ Δεν πρέπει να υποθέσωμε όμως ότι μόνον άνθρωποι του μακρυνού παρελθόντος έδωσαν ένα καλό παράδειγμα μιμήσεως του Θεού. Στους Χριστιανούς δίδεται επίσης η συμβουλή: «Ενθυμείσθε τους προεστώτας σας, οίτινες ελάλησαν προς εσάς τον λόγον του Θεού· και των οποίων μιμείσθε την πίστιν.» (Εβρ. 13:7) Σήμερα ζουν πολλοί άνθρωποι που συμμορφώνουν τη ζωή τους με τους θείους τρόπους. Αν τους συναναστρέφεσθε τακτικά, μπορείτε να βοηθηθήτε πολύ στο να γίνετε μιμητής του Θεού. Ποιοι είναι αυτοί;

²⁸ Αφού οι άνθρωποι είναι μιμητικά πλάσματα που αντανακλούν σταθερά στη ζωή τους τις ιδιότητες του Θεού που λατρεύουν, ο τρόπος για να τους βρούμε είναι να αναγνωρίσωμε εκείνους οι οποίοι δεν ομολογούν απλώς ότι ακολουθούν την Αγία Γραφή, τον Λόγο του αληθινού Θεού, αλλά και πραγματικά εφαρμόζουν εκείνο που λέγει. Εν σχέσει με αυτό παρατηρήστε την είδησι που έγραψε η Ζουρνάλ ντε Μοντρεάλ στις 27 Ιουλίου 1973 για μια θρησκευτική συγκέντρωσι 28.000 και πλέον ατόμων στο Μόντρεαλ:

«Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά είναι ένας πολύ πολιτισμένος λαός. Η ευγένεια είναι ο τρόπος της ζωής των. Επίσης η σεμνότης, η καθαριότης και η ευπρέπεια. Αυτό μπορούσε εύκολα να παρατηρηθή στη συνέλευσί των. . . . Κανένας δεν πατά τα πόδια σας, ούτε σεις πατάτε κανένα χαρτί. Υπάρχει σχεδόν τελεία καθαριότης.

»Αισθάνεσθε σχεδόν σαν να είσθε σ’ έναν παράδεισο, διότι η ατμόσφαιρα είναι ήρεμη, ειρηνική και γαλήνια. Και ο καθένας είναι ντυμένος σεμνά, και κανείς δεν προσπαθεί να κάνη επιδείξεις ή να επισύρη την προσοχή στον εαυτό του, όπως γίνεται στους ποδοσφαιρικούς αγώνες.

»Και ιδιαίτερα, δεν γίνεται διάκρισις. Άνθρωποι όλων των φυλών απολαμβάνουν συντροφιά μαζί. Δεν υπάρχει κανείς με κρυφά ελατήρια ή επιφυλάξεις.

»Ορισμένως, μπορεί κανείς να πάρη ένα καλό μάθημα από τη διαγωγή των Μαρτύρων του Ιεχωβά. Αν τους παρατηρήση κανείς θα νόμιζε ότι η Αμερική άλλαξε!»

29. Γιατί είναι ζωτικό να συναναστρεφώμεθα στενά εκείνους που μιμούνται τον Θεό;

²⁹ Ναι, οι μάρτυρες του Ιεχωβά είναι αυτός ο λαός που μιμείται τον Θεό σήμερα. Επομένως, αν τους συναναστρέφεσθε τακτικά, πολύ θα βοηθηθήτε να προσέξετε την αποστολική νουθεσία: «Γίνεσθε λοιπόν μιμηταί του Θεού, ως τέκνα αγαπητά· και περιπατείτε εν αγάπη.» (Εφεσ. 5:1, 2) Στους δυσκόλους καιρούς που έρχονται, δεν μπορείτε ν’ αναμένετε ότι θα μιμηθήτε πιστά τον Θεό χωρίς να επωφεληθήτε από τα βοηθήματα που προμηθεύει. Το να συναναστρέφεσθε στενά εκείνους που κάνουν το θέλημα του Θεού αποτελεί μια ζωτική βοήθεια στη ζωή με την τελειότητα υπ’ όψιν στο δίκαιο νέο σύστημα του Ιεχωβά.—2 Πέτρ. 3:13· Εβρ. 10:24, 25.

[Υποσημειώσεις]

[Εικόνα στη σελίδα 340]

Για να ‘γίνωμε μιμηταί του Θεού’ χρειαζόμεθα περισσότερα από το Βιβλίο της Δημιουργίας· πρέπει να διαβάζωμε και να καταλαβαίνωμε την Αγία Γραφή

Με τι Τρόπους Μπορούμε να “Γίνωμε Μιμηταί του Θεού”;

«Έστε λοιπόν σεις τέλειοι, καθώς ο Πατήρ σας ο εν τοις ουρανοίς είναι τέλειος.»—Ματθ. 5:48.

 1. Πώς πρέπει να αισθανώμεθα απέναντι του ουρανίου Πατρός μας, και γιατί;

ΟΤΑΝ αληθινά θαυμάζετε κάποιον, δεν θέλετε να είσθε όπως αυτός; Μπορεί να κάνετε μάλιστα και εσκεμμένη προσπάθεια να τον μιμηθήτε. Έτσι είναι τα παιδιά. Ακούμε πολλά μικρά παιδιά να λέγουν, «Όταν μεγαλώσω θα γίνω σαν τον μπαμπά μου.» Δεν πρέπει εμείς να έχωμε το ίδιο αίσθημα για τον ουράνιο Πατέρα μας, τον Ιεχωβά Θεό; Πόσο αληθινά επιθυμητός είναι με κάθε τρόπο! Με πόση αφθονία προνοεί για μας, ως τον βαθμό του να κάνη διευθετήσεις να λυτρωθούμε από την αμαρτία και τον θάνατο και ν’ απολαύσωμε αιώνια ζωή! (Ιωάν. 3:16· Ψαλμ. 145:16) Δεν πρέπει να υποκινηθούμε να θέλωμε να είμεθα όπως ο Θεός; Αλλά με τι τρόπους μπορούμε να τον μιμηθούμε; Σε τι βαθμό μπορούμε να είμεθα όπως ο Θεός;

 2. (α) Γιατί είναι δυνατόν να είμεθα τέλειοι όπως και ο Θεός είναι τέλειος; (β) Με ποια έννοια χρησιμοποιείται συχνά η λέξις τέλειος, και πώς παραβάλλεται με τη σημασία των Εβραϊκών λέξεων που μεταφράζονται τέλειος και άμεμπτος;

² Μπορεί να σας εκπλήξη σε τι βαθμό ετόνισε ο Ιησούς Χριστός ότι είναι ανάγκη να είμεθα όπως ο Θεός. Στην επί του Όρους Ομιλία του είπε: «Έστε λοιπόν σεις τέλειοι, καθώς ο Πατήρ σας ο εν τοις ουρανοίς είναι τέλειος.» (Ματθ. 5:48) Αλλά μπορούμε εμείς τα ατελή πλάσματα να γίνωμε τέλεια; Ναι, διότι στις Άγιες Γραφές, όπως και στην καθημερινή μας συνομιλία, η λέξις τέλειος χρησιμοποιείται με μια σχετική έννοια. Έτσι, θα μπορούσε να λεχθή ότι ένα πράγμα είναι τέλειο, αν εξυπηρετή τελείως ή πλήρως τον σκοπό για τον οποίον προορίζεται. Επειδή έτσι έχει το πράγμα, διαπιστώνομε ότι δούλοι του Θεού, όπως ο Νώε και ο Ιώβ, χαρακτηρίσθηκαν ως τέλειοι. (Γεν. 6:9· Ιώβ 2:3) Οι Εβραϊκές λέξεις που μεταφράσθηκαν εδώ «τέλειος» [Γεν. 6:9] και «άμεμπτος» [Ιώβ 2:3] έχουν την έννοια του ότι είναι ‘πλήρης, εντελώς ανεπτυγμένος, άθικτος’ όπως και η Ελληνική λέξις τέλειος ορίζεται επίσης ως «πλήρης, εντελής, άρτιος άψογος.»

3, 4. (α) Με ποια έννοια ο Νώε και ο Ιώβ ήσαν τέλειοι; (6) Με ποια έννοια μπορούμε να είμεθα τέλειοι όπως ο ουράνιος Πατήρ μας είναι τέλειος;

³ Είναι αλήθεια ότι άνθρωποι όπως ο Νώε και ο Ιώβ δεν ήσαν «τέλειοι» με την έννοια ότι ήσαν αναμάρτητοι, αλλά το σύνολον των όσων έπραξαν ήταν εκείνο που απαιτούσε ο Θεός απ’ αυτούς, λαμβανομένου υπ’ όψιν του χρόνου στον οποίον έζησαν και των συνθηκών τους. Αυτοί ευηρέστησαν τον Θεό· έκαμαν εκείνο που ορθώς περίμενε απ’ αυτούς να κάμουν. Έτσι ήσαν άψογοι, άμεμπτοι, τέλειοι μ’ αυτή τη σημασία.

⁴ Μ’ αυτές τις σκέψεις υπ’ όψιν μπορούμε να καταλάβωμε τα λόγια του Ιησού. Όταν είπε, «Έστε λοιπόν σεις τέλειοι, καθώς ο Πατήρ σας ο εν τοις ουρανοίς είναι τέλειος,» δεν εννοούσε ότι ανέμενε από μας να είμεθα αναμάρτητοι, αλλά μάλλον να είμεθα τέλειοι με ορισμένους άλλους τρόπους ή απόψεις. Αυτό μπορεί να παρατηρηθή από τα συμφραζόμενα των λόγων του Ιησού. Είπε ότι ο Θεός στέλνει τον ήλιο και τη βροχή όχι μόνον σε αγαθούς και δικαίους, αλλά και σε αδίκους και πονηρούς. Αν θέλωμε, λοιπόν, να είμεθα μιμηταί του Θεού, τέλειοι όπως αυτός είναι τέλειος, πρέπει όχι μόνον να δείχνωμε καλωσύνη, έλεος και γενναιοδωρία στους συγγενείς και φίλους μας, ή σ’ εκείνους που είναι από τη δική μας φυλή ή εθνικότητα, αλλά να είμεθα έτοιμοι και πρόθυμοι να κάνωμε το καλό οπουδήποτε παρουσιάζεται ευκαιρία ή ανάγκη. Τότε μπορεί να λεχθή ότι η αγάπη μας είναι πλήρης, τέλεια.

5, 6. (α). Γιατί, προφανώς, ο Ιησούς είπε σ’ έναν πλούσιο νέο ότι απείχε από το να είναι τέλειος; (6) Τι μάθημα μπορούμε εμείς σήμερα να πάρωμε απ’ αυτή την πείρα του πρώτου αιώνος;

⁵ Για να είμεθα μιμηταί του Θεού με το να είμεθα τέλειοι όπως εκείνος είναι τέλειος, πρέπει επίσης να κάνωμε ό,τι μπορούμε προς το συμφέρον της αγνής λατρείας. Ο Ιησούς Χριστός το έδειξε αυτό όταν προσήλθε σ’ αυτόν ένας πλούσιος νέος και τον ρώτησε τι πρέπει να κάμη για να κληρονομήση αιώνια ζωή. Ο Ιησούς εξήγησε: «Εάν θέλης να ήσαι τέλειος, ύπαγε, πώλησον τα υπάρχοντά σου, και δος εις πτωχούς· και θέλεις έχει θησαυρόν εν ουρανώ· και ελθέ ακολούθει μοι.» (Ματθ. 19:16-23) Προφανώς ο νεανίας είχε απομακρυνθή από το να υπηρετή τον Θεό ολοψύχως με τα πολλά του υλικά αποκτήματα. Η καρδιά του είχε στραφή προς τα πλούτη του. Ο Ιησούς κατενόησε ότι αυτός θα ωφελείτο αν απηλλάσσετο απ’ αυτούς τους περισπασμούς. Αυτοί τον εμπόδιζαν από το να είναι τέλειος ή πλήρης στην υπηρεσία του Θεού.

⁶ Τι σημασία έχουν σήμερα για μας τα λόγια του Ιησού για το να είμεθα «τέλειοι»; Αυτό: Απλούστατα δεν μπορούμε ν’ αρκούμεθα στο να παρέχωμε λίγη υπηρεσία στον Θεό. Πρέπει ν’ αγαπούμε τον Ιεχωβά Θεό με όλη μας τη διάνοια την καρδιά, την ψυχή και τη δύναμι, και να μη αφήνωμε τις προσωπικές επιθυμίες ή φιλοδοξίες να παρεμποδίζουν την πλήρη αφοσίωσί μας σ’ Αυτόν. Αν δεν έχωμε λοιπόν Γραφικές υποχρεώσεις ή σωματικά μειονεκτήματα που να μας εμποδίζουν να μετέχωμε ολοχρονίως στο κήρυγμα του ευαγγελίου της βασιλείας του Θεού στους άλλους, τότε θα μετέχωμε στο έργο του ολοχρονίου κηρύγματος. Δεν μπορούμε να είμεθα «τέλειοι» αν αποφεύγωμε την υπηρεσία μας στον Θεό.

ΝΑ ΕΙΜΕΘΑ ΕΥΘΕΙΣ ΚΑΙ ΔΙΚΑΙΟΙ

7, 8. (α) Τι λέγουν οι Γραφές για τη δικαιοσύνη του Ιεχωβά Θεού; (β) Για να μιμηθούμε τον Θεό ως προς τη δικαιοσύνη, τι απαιτείται από μας αν εργαζώμεθα σε κοσμικούς;

⁷ Το να ‘είμεθα τέλειοι όπως ο Θεός είναι τέλειος’ σημαίνει ν’ αγαπούμε εκείνο που αυτός αγαπά. Αυτό περιλαμβάνει το να επιδιώκωμε εκείνο που είναι δίκαιο και ορθό. Η Αγία Γραφή μάς λέγει ότι ο Θεός «αγαπά κρίσιν,» και ότι «δεν υπάρχει αδικία εν αυτώ· δίκαιος και ευθύς είναι αυτός.» (Ψαλμ. 37:28· Δευτ. 32:4) Επομένως, για να είμεθα «μιμηταί του Θεού» πρέπει να είμεθα έντιμοι σε όλες τις σχέσεις μας, και, αν είμεθα υπάλληλοι, αυτό περιλαμβάνει και τις σχέσεις μας με τον εργοδότη μας. (Εφεσ. 5:1) Σήμερα που επικρατεί τόσο πολύ η ανεντιμότης, είναι συνηθισμένο πράγμα να συμβαδίζουν οι άνθρωποι με τις πράξεις που είναι πραγματικά κακές, ακολουθώντας έτσι «τους πολλούς επί κακώ.»—Εξ 23:2

⁸ Λόγου χάριν, πολλοί υπάλληλοι κατά συνήθειαν κάνουν όσο λίγο μπορούν και ωστόσο κρατούν τις θέσεις των, ή, όταν δεν βλέπη κανείς, μπορούν να πάρουν πράγματα που δεν τους ανήκουν. Εμείς απλούστατα δεν θα μπορούσαμε να κάνωμε τέτοια πράγματα και να είμεθα μιμηταί του Θεού. Κοινή επίσης σήμερα είναι η συνήθεια να επωφελήται κανείς από τις διατάξεις της κοινωνικής προνοίας και ανεργίας που δεν εφαρμόζονται σ’ αυτόν και να δανείζεται επίσης χωρίς να τα επιστρέφη. Εν τούτοις, για να ‘είμεθα τέλειοι’ σε δικαιοσύνη, πρέπει ‘να προνοούμε τα καλά . . . ενώπιον των ανθρώπων,’ έχοντας ‘καλήν την διαγωγήν μας μεταξύ των εθνών.’—Ψαλμ. 37:21· 2 Κορ. 8:21· 1 Πέτρ. 2:12.

 9. Τι απαιτεί η θεοειδής δικαιοσύνη από μας στη σχέσι μας με τον «Καίσαρα»;

⁹ Για να μιμούμεθα τον Θεό στη δικαιοσύνη του απαιτείται επίσης να είμεθα ευσυνείδητοι στην πληρωμή φόρων. Ο Λόγος του Θεού μάς λέγει ‘ν’ αποδίδωμε τα του Καίσαρος εις τον Καίσαρα,’ και ‘ν’ αποδίδωμε εις πάντας τα οφειλόμενα· εις όντινα οφείλομε τον φόρον, τον φόρον.’ (Μάρκ. 12:17· Ρωμ. 13:7) Ένας ευκατάστατος Χριστιανός πριν από λίγον καιρό απεκόπη από τη Χριστιανική εκκλησία των μαρτύρων του Ιεχωβά επειδή ηρνείτο να προσέξη αυτές τις Γραφικές διατάξεις. Πραγματικά, αυτός αποτελούσε μια πολύ σπάνια εξαίρεσι, όπως ο Αχάν του αρχαίου Ισραήλ, διότι οι μάρτυρες του Ιεχωβά ως σύνολον έχουν καλή φήμη ως νομοταγείς φορολογούμενοι. (Ιησ. Ναυή 7:1-26) Έτσι, η Γερμανική Εφημερίς Ζίντελφίνγκερ Τσάιτουνγκ εδημοσίευσε ένα άρθρο με τίτλο, «Οι πιο Έντιμοι Άνθρωποι . . . Είναι οι Μάρτυρες του Ιεχωβά.» Έλεγε για το ζήτημα της πληρωμής φόρων και ετερμάτιζε με τη δήλωσι: «Οι μάρτυρες του Ιεχωβά είναι ομολογουμένως οι πιο έντιμοι άνθρωποι στην Ομοσπονδιακή Δημοκρατία, λέγει το Ομοσπονδιακό Υπουργείο Οικονομικών.» Έτσι και έπρεπε να είναι, εφόσον ακριβώς ο σκοπός των μαρτύρων του Ιεχωβά είναι να γίνωνται μιμηταί του Θεού.

ΠΙΣΤΟΙ ΚΑΙ ΑΞΙΟΠΙΣΤΟΙ

10. Τι λέγουν οι Γραφές για τον Ιεχωβά Θεό ως πιστόν και αξιόπιστον;

¹⁰ Ο Ιεχωβά Θεός ο ίδιος μάς δίνει ένα λαμπρό παράδειγμα να τον μιμηθούμε για να είμεθα πιστοί και αξιόπιστοι. Όπως είπε ο προφήτης του Θεού Μωυσής στον λαό Ισραήλ: «Γνώρισον λοιπόν, ότι Ιεχωβά ο Θεός σου, αυτός είναι ο Θεός, ο Θεός ο πιστός, ο φυλάττων την διαθήκην και το έλεος.» (Δευτ. 7:9) Ο διάδοχος του Μωυσέως Ιησούς του Ναυή επιστοποίησε επίσης το ίδιο γεγονός λέγοντας, «Σεις γνωρίζετε εν όλη τη καρδία υμών, και εν όλη τη ψυχή υμών, ότι δεν διέπεσεν ουδέ εις εκ πάντων των αγαθών λόγων, τους οποίους Ιεχωβά ο Θεός σας ελάλησε διά σας· πάντες ετελέσθησαν εις εσάς, ουδέ εις εξ αυτών διέπεσε.» Ο Ιεχωβά είναι ο ‘πιστός Δημιουργός’ μας στον οποίον μπορούμε με την πιο μεγάλη εμπιστοσύνη και πεποίθησι να ‘εμπιστευώμεθα τας ψυχάς μας.’—Ιησ. Ναυή 23:14· 1 Πέτρ. 4:19· 1 Κορ. 10:13.

11. (α) Τι ευθύνες έχομε απέναντι του Θεού ως αφιερωμένα τέκνα του; (β) Πώς μπορούμε να δείξωμε την αξιοπιστία μας εκτελώντας το κυριώτερο έργο των δούλων του Θεού σήμερα;

¹¹ Ως μιμηταί του Ιεχωβά Θεού, λοιπόν, πρέπει κι εμείς να είμεθα πιστοί και αξιόπιστοι. Έχομε στη διάθεσί μας τόσα προσωπικά κεφάλαια, όπως είναι ο χρόνος, το χρήμα, η ενέργεια και η προσωπική επιρροή. Πρέπει να είμεθα πιστοί στη διαχείρισι αυτών. (1 Κορ. 4:1, 2) Έχομε πει στον Ιεχωβά ότι θέλομε να είμεθα ένα από τα τέκνα του, και ότι θα τον υπηρετούμε ενόσω ζούμε; Τηρούμε πιστά τον λόγο μας να το κάνωμε αυτό; Το κυριώτερο έργο που ζητεί ο Ιεχωβά από τους δούλους του να κάνουν τώρα είναι να κηρύξουν τη βασιλεία του, την κυβέρνησι που θα καταστρέψη την ανομία και θα φέρη ειρήνη στη γη. Ο Ιησούς, σε μια προφητεία που εκπληρώνεται στην εποχή μας, είπε: «Θέλει κηρυχθή τούτο το ευαγγέλιον της βασιλείας εν όλη τη οικουμένη·. . . και τότε θέλει έλθει το τέλος.» (Ματθ. 24:14) Είμεθα πιστοί στην εκτέλεσι αυτού του κηρύγματος; Ασχολούμεθα σ’ αυτό τακτικά, επισκεπτόμενοι όλους τους ανθρώπους της περιοχής στην οποία είμεθα διωρισμένοι να κηρύττωμε; Κάνομε επανεπισκέψεις σε όλα τα άτομα που δείχνουν ενδιαφέρον στο να θέλουν να γνωρίσουν περισσότερα περί του Θεού; Είμεθα αξιόπιστοι όταν πρόκειται να διεξαγάγωμε οικιακές Γραφικές μελέτες με αυτά τα άτομα;

12, 13. (α) Πώς μπορούμε να δείξωμε θεοειδή αξιοπιστία στη συζυγική σχέσι; (β) Πώς μπορούν οι νεαροί Χριστιανοί να δείξουν ότι είναι αξιόπιστοι;

¹² Υπάρχει και άλλος τομεύς στον οποίο είναι ζωτικό να είμεθα πιστοί και αξιόπιστοι και αυτός είναι στις οικογενειακές μας σχέσεις. Τηρούμε εμείς ως έγγαμοι Χριστιανοί τις ευχές μας ν’ αγαπούμε και να περιθάλπουμε ο ένας τον άλλον; Ή μήπως αφήνομε άλλα συμφέροντα ή ζητήματα, όπως είναι οι φιλοδοξίες του ενός ή του άλλου είδους, να μας κάνουν να μη αποδίδωμε ό,τι οφείλομε στον συζυγικό μας σύντροφο; Περιορίζομε πιστά το σεξουαλικό μας συμφέρον στον σύντροφο μας, ή μήπως υπάρχει περιπλάνησις επιθυμίας κατά καιρούς; Η αγάπη και η συμπάθεια θα μας βοηθήσουν να είμεθα πιστοί και αξιόπιστοι. Κάνοντας τούτο θα μιμούμεθα τον Ιεχωβά, αποδεικνυόμενοι τέλειοι όπως αυτός είναι τέλειος. Διότι ο Ιεχωβά είναι βέβαια ο πιστός και αξιόπιστος συζυγικός Κύριος της ομοίας με σύζυγον οργανώσεώς του.—Ησ. 54:1, 5.

¹³ Και τι θα λεχθή για σας νεαροί; Μιμείσθε σεις τον Θεό με το να είσθε αξιόπιστοι και πιστοί; Παραδείγματος χάριν, ενδιαφέρεσθε για τα σχολικά σας καθήκοντα και φροντίζετε γι’ αυτά με επιμέλεια; Δείχνετε αξιοπιστία όταν πρόκειται για καθήκοντα του σπιτιού; Όταν ο πατέρας έρχεται στο σπίτι το βράδυ διαπιστώνει ότι έχετε κάμει τα καθήκοντα που μπορεί να σας έδωσε να κάμετε; Στη νεότητά σας έχετε την ευκαιρία να θυμάστε τον Μεγάλο Δημιουργό σας κάνοντας πράγματα που θα σας κάνουν να γίνετε πολύτιμοι στα όμματά του.—Εκκλησ. 12:1.

ΜΙΣΕΙΤΕ ΕΚΕΙΝΟ ΠΟΥ Ο ΘΕΟΣ ΜΙΣΕΙ

14. Για να μιμηθούμε τον Ιεχωβά, ποια είναι μερικά πράγματα που πρέπει να μισούμε;

¹⁴ Άλλος ένας τρόπος με τον οποίο μπορούμε να ‘γίνωμε μιμηταί του Θεού’ κι έτσι ν’ αποδειχθούμε τέλειοι όπως αυτός είναι τέλειος, είναι το να μισούμε εκείνο που μισεί ο Θεός. Τι μισεί ο θεός; Μας λέγει: «Εγώ είμαι ο Ιεχωβά, . . . ο μισών αρπαγήν και αδικίαν.» «Ταύτα τα εξ μισεί ο Ιεχωβά, επτά μάλιστα βδελύττεται η ψυχή αυτού· οφθαλμούς υπερήφανους, γλώσσαν ψευδή, και χείρας εκχεούσας αίμα αθώον, καρδίαν μηχανευομένην λογισμούς κακούς, πόδας τρέχοντας ταχέως εις το κακοποιείν, μάρτυρα ψευδή λαλούντα ψεύδος, και τον εμβάλλοντα έριδας μεταξύ αδελφών.» Επίσης, η Γραφή τονίζει: «Οι αγαπώντες τον Ιεχωβά, μισείτε το κακόν.» «Αποστρέφεσθε το πονηρόν.»—Ησ. 61:8· Παροιμ. 6:16-19· Ψαλμ. 97:10· Ρωμ. 12:9.

15. (α) Τι σημαίνει να ‘μισούμε το κακόν’; (β) Γιατί είναι ζωτικό να μισούμε το κακόν;

¹⁵ Τι σημαίνει να ‘μισούμε το κακόν’; Σημαίνει να έχωμε ένα ‘έντονο αίσθημα αποστροφής’ σε ό,τι είναι κακό, να το ‘αντιπαθούμε υπερβολικά.’ Δεν είναι αρκετό το να είμεθα αδιάφοροι ή ουδέτεροι σε ό,τι είναι πονηρό ή κακό. Ό,τι είναι κακό, μπορεί κατά καιρούς να είναι πολύ ελκυστικό στις ξεπεσμένες μας τάσεις· μπορεί να υπόσχεται διέγερσι, αισθησιακή ευχαρίστησι ή και πλούτο και άνεσι. Επομένως, είναι απόλυτη ανάγκη να βλέπομε το κακό με αποστροφή. Πώς μπορούμε να το κάνωμε αυτό;

16. Πώς μπορούμε να εμποδίσωμε το κακό από το να ριζώση και ν’ αναπτυχθή μέσα μας;

¹⁶ Εν πρώτοις, μπορούμε να προσπαθούμε ειλικρινά να εμποδίζωμε όλες τις μορφές του κακού να ριζώσουν μέσα μας με το να φυλάγωμε την καρδιά μας, τη στοργή μας, τις επιθυμίες μας και τα συναισθήματά μας. (Παροιμ. 4:23· 1 Πέτρ. 3:10, 11) Ένας ουσιώδης τρόπος να το πράξωμε αυτό είναι να είμεθα προσεκτικοί ως προς τα βιβλία, τα περιοδικά και τα άρθρα των εφημερίδων που διαβάζομε. Μήπως έχομε καμμιά νοσηρή περιέργεια για την ανομία ως το σημείο του ν’ απολαμβάνωμε την ανάγνωσι του κακού; Τότε δεν μπορούμε να πούμε ότι το μισούμε. Αν μισούμε το κακό, δεν θα παρακολουθούμε προγράμματα τηλεοράσεως ή κινηματογράφου που παρουσιάζουν βιαιοπραγίες, κτηνωδίες, σεξουαλική ανηθικότητα και άλλες μορφές του κακού. Δεν μπορούμε να τα βλέπωμε αυτά χωρίς να σκληρυνώμεθα και να μη τα μισούμε πλέον· πραγματικά, θα φθάσωμε ακόμη και στο σημείο να τα επιθυμούμε.

17. (α) Γιατί πρέπει να είμεθα προσεκτικοί στις συναναστροφές μας; (β) Πώς πρέπει να βλέπωμε κάθε πράξι αποκοπής που κάνει η δικαστική επιτροπή, και γιατί;

¹⁷ Επίσης, αν πρόκειται να γίνωμε μιμηταί του Ιεχωβά με το να μισούμε ό,τι είναι κακό, πρέπει να προσέχωμε πάρα πολύ ως προς τα άτομα που εκλέγομε για συντρόφους, ενθυμούμενοι ότι «φθείρουσι τα καλά ήθη αι κακαί συναναστροφαί.» (1 Κορ. 15:33) Αυτό περιλαμβάνει και το να δίνωμε πιστή υποστήριξι στην ενέργεια μιας εκκλησιαστικής δικαστικής επιτροπής όταν αποκόπτη ένα άτομο ένεκα διαγωγής ανάρμοστης σε Χριστιανό. (1 Κορ. 5:1-13) Ένα τέτοιο άτομο δεν είναι καλή συναναστροφή. Πρέπει δίκαια να αισθανώμεθα αγανάκτησι για το κακό στο οποίο επιδίδεται και για τη μομφή που φέρνει η διαγωγή του στον Ιεχωβά Θεό και στη Χριστιανική εκκλησία. Πρέπει να σκεφθούμε πόσο η κακή πορεία του θα έκανε να προσκόψουν νέοι ή ανώριμοι Χριστιανοί. Πρέπει ν’ αντιδράσουμε όπως και ο απόστολος Παύλος όταν είπε: «Τις σκανδαλίζεται, και εγώ δεν φλέγομαι;»—2 Κορ. 11:29.

ΜΙΜΗΣΙΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΩΣ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ

18. (α) Ποιος είναι ο καλύτερος τρόπος που μπορούμε ‘ν’ αποδειχθούμε τέλειοι’ όπως είναι ο Θεός; (β) Τι λόγους έχομε να τον μιμούμεθα με αυτόν τον τρόπο;

¹⁸ Αλλά, περισσότερο απ’ όλα, ο τρόπος με τον οποίον μπορούμε ν’ αποδειχθούμε ‘τέλειοι καθώς ο Πατήρ μας ο ουράνιος είναι τέλειος’ είναι η εκδήλωσις της ωραίας ιδιότητος της αγάπης. Πώς ο Λόγος του μεγαλύνει αυτή την ιδιότητα του! «Ο Θεός ΕΙΝΑΙ αγάπη,» λέγει η Αγία Γραφή. Ιδιαίτερα ο Θεός έδειξε «την εαυτού αγάπην εις ημάς, διότι, ενώ ημείς ήμεθα έτι αμαρτωλοί, ο Χριστός απέθανεν υπέρ ημών.» Ασφαλώς αυτή η στοργική προμήθεια του μονογενούς του Υιού, του Ιησού Χριστού, πρέπει να μας κάμη ν’ ανταποκριθούμε με εκτίμησι! Ο απόστολος Ιωάννης το ετόνισε αυτό λέγοντας: «Επειδή ούτως ηγάπησεν ημάς ο Θεός, και ημείς χρεωστούμεν να αγαπώμεν αλλήλους.»—1 Ιωάν. 4:9-11, 16· Ρωμ. 5:8.

19. Με τι τρόπους μπορούμε να δείχνωμε θεοειδή γενναιοδωρία;

¹⁹ Μεταξύ των τρόπων με τους οποίους μπορούμε να είμεθα όπως ο Θεός ως προς την αγάπη είναι και το να είμεθα γενναιόδωροι. Ο Ιεχωβά είναι ‘ο Δοτήρ παντός αγαθού και τελείου δώρου’ και ‘δίδει εις πάντας πλουσίως και δεν ονειδίζει.’ (Ιακ. 1:17, 5) Με τι μπορούμε να είμεθα γενναιόδωροι ώστε να είμεθα μιμηταί του Θεού; Εν πρώτοις, έχομε την αλήθεια, εν σχέσει με τους σκοπούς του Θεού. Και αφού την ελάβαμε δωρεάν, έτσι πρέπει δωρεάν να την δώσωμε συμμεριζόμενοι τα αγαθά νέα με άλλους σε κάθε κατάλληλη ευκαιρία. Μπορούμε επίσης να εκδηλώσωμε θεοειδή γενναιοδωρία δίνοντας γενναιόδωρα από τα υλικά μας μέσα για την υποστήριξι του έργου κηρύξεως της βασιλείας τοπικώς και σε όλον τον κόσμο. Άλλος ένας τρόπος να δείξωμε γενναιοδωρία είναι το να βοηθούμε οποιονδήποτε από τους χριστιανούς αδελφούς μας που μπορεί να βρίσκεται σε ανάγκη. Είναι απόλυτα ζωτικό να δείχνωμε τέτοια γενναιοδωρία, διότι είναι ένας σπουδαίος τρόπος να προσέχωμε την εντολή του Ιησού που είπε ‘να είσθε τέλειοι, καθώς ο Πατήρ σας ο ουράνιος είναι τέλειος.’—Ματθ. 5:46-48· 1 Ιωάν. 3:17, 18.

20, 21. (α) Εν σχέσει με τι μας δίδεται ειδικά συμβουλή να ‘γίνωμε μιμηταί του Θεού’; (β) Πώς μπορούμε να μιμηθούμε τον Θεό με το να είμεθα συγχωρητικοί;

²⁰ Άλλος ένας τρόπος με τον οποίον μπορούμε να μιμηθούμε τον Θεό στην αγάπη είναι το να είμεθα συγχωρητικοί. Πραγματικά, επειδή ο Θεός είναι συγχωρητικός μας δίδεται ειδικά συμβουλή να γίνωμε μιμηταί του Θεού. Σημειώστε τα συμφραζόμενα της αποστολικής νουθεσίας που έχομε εξετάσει: «Γίνεσθε δε εις αλλήλους χρηστοί, εύσπλαγχνοι, συγχωρούντες αλλήλους, καθώς ο Θεός συνεχώρησεν εσάς δια του Χριστού. Γίνεσθε λοιπόν μιμηταί του Θεού, ως τέκνα αγαπητά· και περιπατείτε εν αγάπη.»—Εφεσ. 4:32-5:2.

²¹ Επειδή είμεθα όλοι ατελείς και με περιορισμένη σοφία, κατανόησι και διάκρισι, δεν πρέπει να είμεθα επιεικείς στα αμαρτήματα των Χριστιανών αδελφών μας και να είμεθα πρόθυμοι να τους συγχωρούμε; Ναι, «η αγάπη θέλει καλύψει πλήθος αμαρτιών.» (1 Πέτρ. 4:8) Αν ο Ιεχωβά «ενθυμήται ότι είμεθα χώμα» και γι’ αυτό ‘απομακρύνει τις ανομίες μας όσο απέχει η ανατολή από τη δύσι’, δεν πρέπει εμείς τα ατελή πλάσματα να είμεθα ακόμη πιο πρόθυμοι να συγχωρούμε εκείνους που μπορεί να έσφαλαν απέναντί μας και που ζητούν τη συγχώρησί μας; Αφού ο Θεός ‘συγχωρεί αφθόνως’, δεν πρέπει εμείς να τον μιμούμεθα και σ’ αυτό; Αυτό σημαίνει ότι πρέπει να είμεθα πρόθυμοι να συγχωρούμε «εβδομηκοντάκις επτά,» όπως είπε ο Ιησούς στον Πέτρο να κάνη, περιλαμβάνοντας ακόμη και τα σοβαρά παραπτώματα απέναντί μας, αν ο παραβάτης δείχνη αληθινή μετάνοια.—Ψαλμ. 103:8-14· Ησ. 55:7· Ματθ. 18:21-35.

22-24. (α) Τι λέγει η Γραφή για τον Ιεχωβά ως μακρόθυμο; (β) Πώς μπορούμε όλοι να μιμηθούμε τον Ιεχωβά και να είμεθα μακρόθυμοι;

²² Ακόμη ένας άλλος τρόπος με τον οποίον ο Θεός δίνει ένα τέτοιο στοργικό παράδειγμα για μας είναι με το να είναι μακρόθυμος και ελεήμων. Ο απόστολος Πέτρος, τονίζοντας αυτή τη συμπαθητική μορφή της θείας προσωπικότητος, έγραψε: «Ο Ιεχωβά . . . μακροθυμεί εις ημάς, μη θέλων ν’ απολεσθώσι τινές, αλλά πάντες να έλθωσιν εις μετάνοιαν.» (2 Πέτρ. 3:9) Πόσο μακρόθυμος φάνηκε ο Θεός απέναντι στο έθνος Ισραήλ όταν κυβερνούσαν οι βασιλείς! Η Αγία Γραφή λέγει: «Και παρήγγειλεν εις αυτούς Ιεχωβά ο Θεός των πατέρων αυτών διά χειρός των απεσταλμένων αυτού, εγειρόμενος πρωί και εξαποστέλλων· διότι εφείδετο του λαού αυτού.»—2 Χρον. 36:15.

²³ Μπορούμε να μιμούμεθα αυτή τη μορφή της θείας αγάπης αν αποφεύγωμε να ενοχλούμεθα εξαιτίας των ατελειών των άλλων. Μερικές φορές εκείνοι που συνεργάζονται με τον προεδρεύοντα επίσκοπο μπορεί να δείχνουν αδιαφορία ή αμέλεια και τότε πολύ εύκολο είναι σ’ έναν επίσκοπο να οργίζεται. Αλλά οι επίσκοποι, επίσης, για να είναι μιμηταί του Θεού, πρέπει να είναι υπομονητικοί, μακρόθυμοι και ‘βραδείς στην οργή.’

²⁴ Ιδιαίτερα στον οικογενειακό κύκλο πρέπει να δείχνωμε αυτή την ιδιότητα της μακροθυμίας. Είναι συνηθισμένο πράγμα στους κοσμικούς συζύγους να είναι ανυπόμονοι με τις συζύγους των. Πόσο κατάλληλη λοιπόν είναι η συμβουλή του αποστόλου Παύλου στους Χριστιανούς: «Οι άνδρες, αγαπάτε τας γυναίκας σας, και μη είσθε πικροί προς αυτάς»! (Κολ. 3:19) Πολύ κατάλληλα, επίσης, είναι τα λόγια του αποστόλου Πέτρου εν σχέσει με τη μεταχείρισι των συζύγων. «Οι άνδρες ομοίως, συνοικείτε με τας γυναίκας σας εν φρονήσει, αποδίδοντες τιμήν εις το γυναικείον γένος ως σκεύος ασθενέστερον, και ως εις συγκληρονόμους της χάριτος της ζωής, διά να μη εμποδίζωνται αι προσευχαί σας.» Η προσοχή σ’ αυτή τη συμβουλή είναι ακριβώς τόσο ουσιώδης όσο και η εκτέλεσις του θείου θελήματος να κηρύττωμε το άγγελμα της βασιλείας σε όλη τη γη.—1 Πέτρ. 3:7.

25, 26. (α) Πώς ο Θεός έδειξε υπομονή; (β) Πώς μπορούμε να δείχνωμε θεοειδή υπομονή;

²⁵ Άλλος ένας τρόπος με τον οποίον είναι ανάγκη να μιμούμεθα τον Θεό, αν θέλωμε να είμεθα τέλειοι όπως αυτός είναι τέλειος, είναι η μίμησις της στοργικής του υπομονής. «Η αγάπη . . . πάντα υπομένει,» λέγει η Γραφή. (1 Κορ. 13:4, 7) Εκδηλώνει υπομονή ο Θεός; Ναι, διότι εξακολουθεί να κάνη το ορθό, παρά το ότι παροξύνεται και οργίζεται όταν τα πλάσματά του κάνουν το κακό. (Ψαλμ. 78:40, 41) Όπως μας υπενθυμίζει ο θεόπνευστος απόστολος: «Ο Θεός . . . υπέφερε μετά πολλής μακροθυμίας σκεύη οργής κατεσκευασμένα εις απώλειαν.» Γιατί; Λόγω της αγάπης του, «διά να γνωστοποιήση τον πλούτον της δόξης αυτού επί σκεύη ελέους.»—Ρωμ. 9:22, 23.

²⁶ Αν θέλωμε να είμεθα μιμηταί του Θεού στην αγάπη του πρέπει κι εμείς να δείχνωμε εγκαρτέρησι. Μπορούμε ‘να μην αποκάμνωμε πράττοντες το καλόν.’ (Γαλ. 6:9) Η αγάπη θα μας βοηθήση να παραμείνωμε πιστοί στο έργο της διακηρύξεως της Βασιλείας παρά την αδιαφορία των ανθρώπων στους οποίους μιλούμε, ή και την εναντίωσί των ακόμη. Μπορεί να υπηρετούμε σ’ έναν οίκο Μπέθελ όπου παράγονται έντυπα της Γραφής για τη διάδοσι του κηρύγματος της βασιλείας σε όλη τη γη. Τα καθήκοντά μας εκεί μπορεί να είναι μια καθημερινή συνήθεια, αλλά η αγάπη για τον Ιεχωβά Θεό θα μας βοηθήση να υπομείνωμε εκεί, γνωρίζοντας ότι αυτό συντελεί στην υπεράσπισι του ονόματος του Θεού και τη σωτηρία των άλλων, και αποτελεί απόδειξι της εκτιμήσεώς μας για όλα όσα έχει κάμει για μας.

ΓΙΑΤΙ ΝΑ ΠΡΟΣΠΑΘΟΥΜΕ ΝΑ ΕΙΜΕΘΑ ΤΕΛΕΙΟΙ ΟΠΩΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΘΕΟΣ;

27, 28. (α) Είναι προαιρετικό το να είμεθα τέλειοι όπως ο Θεός είναι τέλειος; (6) Γιατί συντελεί στην ευτυχία μας το να είμεθα τέλειοι όπως ο Θεός είναι τέλειος;

²⁷ Ασφαλώς πολλά περιλαμβάνονται στο να είμεθα μιμηταί του Θεού κι έτσι ν’ αποδειχθούμε τέλειοι όπως αυτός είναι τέλειος! Αλλά σημειώστε ότι αυτό το ζήτημα του να είμεθα «τέλειοι» δεν είναι προαιρετικό. Ο Ιησούς είπε: «Έστε λοιπόν σεις τέλειοι, καθώς ο Πατήρ σας ο εν τοις ουρανοίς είναι τέλειος.» (Ματθ. 5:48) Το να είμεθα δίκαιοι και ευθείς, πιστοί και αξιόπιστοι, μισώντας εκείνο που ο Θεός μισεί, και δείχνοντας αγάπη με το να είμεθα γενναιόδωροι, συγχωρητικοί, μακρόθυμοι και να κάνωμε υπομονή είναι απόλυτα ζωτικά αν πρόκειται να είμεθα αληθινοί Χριστιανοί, «μιμηταί του Θεού, ως τέκνα αγαπητά.» (Εφεσ. 5:1) Αλλά, πραγματικά, για να είμεθα τέλειοι όπως ο Θεός είναι τέλειος δεν δημιουργεί μεγάλη δυσκολία ή θυσία από μέρους μας. Αντιθέτως, ωφελούμεθα. Διότι δεν είναι ο Ιεχωβά ο «μακάριος Θεός»; (1 Τιμ. 1:11) Το να μιμούμεθα αυτόν θα συμβάλη και στη δική μας ευτυχία. Πώς;

²⁸ Εν πρώτοις, μιμούμενοι τον Ιεχωβά κάνομε να ευφραίνεται η καρδιά του, καθώς ο ίδιος μας λέγει: «Υιέ μου, γίνου σοφός, και εύφραινε την καρδίαν μου, διά να έχω τι να αποκρίνωμαι προς τον ονειδίζοντά με.» (Παροιμ. 27:11) Ασφαλώς μπορούμε να είμεθα ευτυχείς αν η πορεία της ζωής μας κάνη τον ουράνιο Πατέρα μας να ευφραίνεται. Και μιμούμενοι τον Θεό θα έχωμε όχι μόνον ευτυχία, αλλά ειρήνη διανοίας και ευχαρίστησι τώρα, αλλά και τη βέβαιη ελπίδα της αιωνίου ζωής στο νέο του σύστημα πραγμάτων. Ασφαλώς υπάρχει κάθε λόγος να προσπαθούμε ‘να είμεθα τέλειοι όπως και ο ουράνιος Πατήρ μας, ο Ιεχωβά Θεός, είναι τέλειος’!

Προσωπικό Δώρημα από τον Ιεχωβά

«Πάσα δόσις αγαθή, και παν δώρημα τέλειον, είναι άνωθεν, καταβαίνον από του Πατρός των φώτων—Ιακώβου 1:17.

 1. Πώς βλέπουν πολλοί το ζήτημα της εφαρμογής των Βιβλικών αρχών;

ΘΑ ΕΧΕΤΕ ίσως ακούσει ανθρώπους να λέγουν: «Δεν ωφελεί να είμεθα καλοί και να εφαρμόζωμε τις Βιβλικές αρχές.» Για να υποστηρίξουν αυτόν τον ισχυρισμό μπορεί να πουν: «Κυττάξτε γύρω σας. Ποιος έχει τα περισσότερα από τ’ αποκτήματα αυτού του κόσμου; Μήπως είναι εκείνοι που είναι Χριστιανοί και ακολουθούν τις Βιβλικές αρχές ή είναι εκείνοι που κάνουν ό,τι είναι ορθόν στους οφθαλμούς των; Ποιοι, γενικά, μπορούν να έχουν τα μεγαλύτερα σπίτια και τους μεγαλύτερους τραπεζικούς λογαριασμούς, τα ακριβώτερα αυτοκίνητα και άλλα πολυδάπανα υλικά αγαθά; Μήπως είναι οι έντιμοι, οι σκληρά εργαζόμενοι Χριστιανοί που ζουν σύμφωνα με τις Βιβλικές αρχές, ή είναι οι ανέντιμοι, οι απατεώνες, οι ψεύσται, είτε στον τομέα της πολιτικής, είτε του εμπορίου, είτε της θρησκείας;» Μπορεί μάλιστα να φθάσουν και ως το σημείο να πουν ότι η Αγία Γραφή υποστηρίζει αυτή τη θεωρία και να στραφούν στα λόγια του Ιησού όταν είπε ότι «ο Θεός ανατέλλει τον ήλιον αυτού επί πονηρούς και αγαθούς, και βρέχει επί δικαίους και αδίκους.» (Ματθ. 5:45) Μπορεί να πουν ότι αυτό αποδεικνύει ότι ο Θεός δεν υπολογίζει άτομα, είτε καλά είναι είτε κακά. Τι λόγος λοιπόν υπάρχει να είμεθα καλοί, ευθείς και έντιμοι; Γιατί ν’ αγωνιζώμεθα να ζούμε σύμφωνα με τις Βιβλικές αρχές;

 2. Τι προσωπικό δώρημα έδωσε ο Θεός στον λαό του, και πόσο πολύτιμο είναι;

² Θα ήταν σφάλμα να συμπεράνωμε ότι ο Θεός ευλογεί τους ασεβείς με τον τρόπο που ευλογεί εκείνους οι οποίοι είναι δίκαιοι. Ποτέ μη σας πλανήση κανείς να νομίζετε ότι έχετε λιγώτερα ή θα έχετε λιγώτερα απλώς επειδή ακολουθείτε τον Λόγο του Θεού. Ένας πραγματικός Χριστιανός ευλογείται περισσότερο και είναι πολύ πιο πλούσιος απ’ όλους τους άλλους. Είναι αλήθεια ότι μπορεί να μην έχετε τόσο πολλά στρέμματα γης, τόσο πολλά χρήματα, ένα τόσο καλό αυτοκίνητο, ή ένα τόσο μεγάλο σπίτι, εν τούτοις οι Χριστιανοί έχουν ένα δώρημα που ο Θεός εφύλαξε για τον λαό του και το «έκρυψε» από τους άλλους. Όλη η δύναμις και ο πλούτος αυτού του ασεβούς συστήματος πραγμάτων δεν μπορούν ν’ αποκτήσουν αυτό το δώρημα που εφύλαξε ο Θεός για τον λαό του. Η απόλυτη εξουσία ενός δικτάτορος δεν μπορεί να το αποκτήση. Η επιρροή ενός βασιλέως ή προέδρου δεν μπορεί να το αποκτήση. Όλος ο χρυσός και ο άργυρος των πλουσίων δεν μπορούν να το αγοράσουν. Αυτό το δώρημα που έδωσε ο Θεός στον λαό του είναι πολύ πιο πολύτιμο από τον χρυσόν και τον άργυρον. Τι είναι αυτό; Είναι η ακριβής γνώσις του Λόγου και του σκοπού του Θεού!—Εκκλ. 2:26· Ματθ. 11:25· Παροιμ. 8:10, 11.

 3. Με ποια έννοια η γνώσις του Ιεχωβά υπερέχει από την κοσμική μόρφωσι;

³ Μια ωρισμένη γνώσις της ζωής και του περιβάλλοντός μας είναι ουσιώδης για να ζούμε από μέρα σε μέρα. Μερικοί δαπανούν πολλά χρόνια για ν’ αποκτήσουν γνώσι η οποία αναμένουν να τους βοηθήση για να κάμουν τη ζωή τους πιο απολαυστική και επωφελή. Άλλοι εγκύπτουν στη γνώσι που ελπίζουν ότι θα τους δώση καλύτερη υγεία και μακρύτερη ζωή, πράγματα που αποτελούν κοινές επιθυμίες όλης της ανθρωπότητος. Παραβάλετε τα οφέλη αυτής της πληροφορίας μ’ εκείνο που θα κάμη η γνώσις του αληθινού Θεού. «Αυτή δε είναι η αιώνιος ζωή, το να γνωρίζωσι σε τον μόνον αληθινόν Θεόν, και τον οποίον απέστειλας Ιησούν Χριστόν.» (Ιωάν. 17:3) Να ζουν αιώνια—τι ωφέλεια το να κατέχη κανείς αυτό το προσωπικό δώρημα του Θεού, την ακριβή γνώσι αυτού και του Υιού του! Υπάρχει καμμιά κοσμική μάθησις που μπορεί ν’ αποδώση στον κάτοχο της αιώνια ζωή; Ας μη φαίνεται παράδοξο ότι ο Σολομών είπε: «Εάν ζητήσης αυτήν ως αργύριον, και εξερευνήσης αυτήν ως κεκρυμμένους θησαυρούς, τότε θέλεις εννοήσει τον φόβο του Ιεχωβά και θέλεις ευρεί την επίγνωσιν του Θεού.» (Παροιμ. 2:4, 5) Οι άνθρωποι δαπανούν πολύν χρόνον, καταβάλλουν πολλές προσπάθειες και υποφέρουν ταλαιπωρίες για να βρουν πολύτιμες φυσικές πηγές πλούτου. Δεν πρέπει να εκτιμάται πολύ περισσότερο η γνώσις του Θεού;

 4. Πώς ωφελείται ένας Χριστιανός από την ελπίδα και τις υποσχέσεις της Γραφής;

⁴ Φαντασθήτε τι θα εσήμαινε για σας να γνωρίζετε με βεβαιότητα ότι θα μπορούσατε να ζήτε για πάντα εδώ ακριβώς στη γη κάτω από παραδεισιακές συνθήκες. Το να γνωρίζωμε ότι ο καιρός ασφαλώς έρχεται, και σύντομα, μάλιστα, που ο άνθρωπος θα ζη με ασφάλεια, που οι εθνικιστικοί και φυλετικοί φραγμοί θα διαλυθούν και που οι οικολογικοί κύκλοι της γης αυτής θα είναι σε κατάλληλη ισορροπία, φέρνει αληθινά ειρήνη διανοίας. Πόσο διαφορετικοί είναι οι άνθρωποι των ημερών μας που δεν έχουν αυτή την επίγνωσι του Θεού και για τους οποίους η Γραφή λέγει: «Οι άνθρωποι θέλουσιν αποψυχεί εκ του φόβου και προσδοκίας των επερχομένων δεινών εις την οικουμένην.» (Λουκ. 21:26) Σε αντίθεσι, πόσο ήρεμοι και ασφαλείς είναι εκείνοι που έχουν επωφεληθή από το προσωπικό δώρημα του Θεού. Έχει γραφή από τον προφήτη Μαλαχία: «Τότε θέλετε επιστρέψει και διακρίνει μεταξύ δικαίου και ασεβούς, μεταξύ του δουλεύοντος τον Θεόν, και του μη δουλεύοντος αυτόν.»—Μαλαχ. 3:18.

 5. (α) Μπορεί η γνώσις της αληθείας να κληρονομηθή; (β) Πώς μπορεί η αλήθεια της Γραφής να επηρεάση τους οικογενειακούς μας δεσμούς, και πώς πρέπει να το θεωρούμε αυτό;

⁵ Αυτό το δώρημα της γνώσεως δεν μεταβιβάζεται αυτομάτως από τη μια γενεά στην άλλη, από τον πατέρα στον γυιο ή από τη μητέρα στη θυγατέρα, όπως είναι τα φυσικά χαρακτηριστικά. Είναι μάλιστα πιθανόν μερικά μέλη μιας οικογενείας, είτε πατέρας είναι είτε μητέρα, ή γυιος ή θυγατέρα, να λάβουν απ’ αυτό το προσωπικό δώρημα που προέρχεται από τον Ιεχωβά και άλλοι να μη το λάβουν. Εκείνοι που δεν έχουν το δώρημα της επιγνώσεως μπορεί να γίνουν και εχθροί μας, έστω και αν είναι της ιδίας οικογενείας. Με αυτό υπ’ όψιν ο Ιησούς είπε: «Εχθροί του ανθρώπου θέλουσιν είσθαι οι οικιακοί αυτού.» (Ματθ. 10:34-37) Ένα άτομο που έχει ίσως αποκηρυχθή από την οικογένειά του μήπως χάνει σ’ αυτή την περίπτωσι; Όχι, διότι εκτός από το ότι αποκτά αυτό το θείο δώρημα της γνώσεως, αποκτά επίσης και πνευματικούς «αδελφούς και αδελφάς και μητέρας και τέκνα» εκατονταπλάσια. (Μάρκ. 10:29, 30) Η χαρά που μπορούμε να έχωμε υπηρετώντας τον Ιεχωβά μαζί μ’ αυτούς τους πνευματικούς συγγενείς μας υπεραντισταθμίζει κάθε απώλεια.

ΕΠΙΓΝΩΣΙΣ

 6. (α) Ποιο είναι το θέλημα του Θεού για την ανθρωπότητα; (β) Πώς ένας έρχεται σε επίγνωσι της αληθείας;

⁶ Πολλοί άνθρωποι έχουν διαβάσει την Αγία Γραφή και έχουν κάποια γνώσι του Δημιουργού των. Εν τούτοις, είναι ενδιαφέρον να σημειωθή ότι το θέλημα του Θεού είναι να «σωθώσι πάντες οι άνθρωποι, και να έλθωσιν εις επίγνωσιν της αληθείας.» (1 Τιμ. 2:4) Πρέπει να κατανοήση κανείς ότι απαιτείται περισσότερο από μια αόριστη ιδέα γνώσεως. Αυτό ήταν ένα από τα προβλήματα που είχε ο Ιουδαϊκός λαός των ημερών του αποστόλου Παύλου. Ο Παύλος τους εχαρακτήρισε ως ‘έχοντας τον τύπον της γνώσεως και της αληθείας.’ (Ρωμ. 2:20) Αν ένας άνθρωπος που κτίζει ένα σπίτι σταματήση αφού τελειώση τον σκελετό, η προσπάθειά του θα έχη μικρή αξία. Το σπίτι πρέπει να είναι τελειωμένο για να εξυπηρετήση τον σκοπό για τον οποίο προορίζεται. Αν ένας άνθρωπος περιορίζεται στη μελέτη ωρισμένων μόνον «προσφιλών» περικοπών της Βίβλου, η γνώσις του θα είναι απλώς ένας «σκελετός» περιωρισμένης αξίας. Πρέπει να κατανοήση ότι «όλη η Γραφή είναι θεόπνευστος και ωφέλιμος» αν θέλη ‘να έλθη σε επίγνωσι της αληθείας.’—2 Τιμ. 3:16.

 7. Είναι αρκετή η ειλικρίνεια για να ευαρεστήσωμε τον Θεό; Εξηγήστε.

⁷ Πραγματικά, μια ατελής εικών του Λόγου του Θεού μπορεί να είναι και επικίνδυνη. Χωρίς την πλήρη εικόνα θα μπορούσαμε εύκολα να πλανηθούμε νομίζοντας ότι υπηρετούμε τον Θεό, ενώ κάνομε κάτι που είναι εκ διαμέτρου αντίθετο με το θέλημα του. Ο Ιησούς προειδοποίησε τους ακολούθους του για τέτοια άτομα: «Μάλιστα έρχεται ώρα, καθ’ ην πας όστις σας θανατώση θέλει νομίσει ότι προσφέρει λατρείαν εις τον Θεόν.» (Ιωάν. 16:2) Μπορεί να ήσαν ειλικρινείς θανατώνοντας τους ακολούθους του Χριστού, αλλά είχαν άδικο. Ο Παύλος μας λέγει ποιο ήταν το πρόβλημά των: «Μαρτυρώ περί αυτών ότι έχουσι ζήλον Θεού, αλλ’ ουχί κατ’ επίγνωσιν.» (Ρωμ. 10:2) Εκείνοι που νομίζουν ότι υπηρετούν με ζήλο τον Θεό πρέπει να ‘εξετάζουν αν είναι εν τη πίστει· να δοκιμάζουν τον εαυτό τους.’—2 Κορ. 13:5.

ΟΥΣΙΩΔΗΣ Η ΟΡΘΗ ΣΤΑΣΙΣ

 8. (α) Ποιο είναι το θεμέλιο της αληθινής γνώσεως; (β) Τι σημαίνει να φοβούμεθα τον Ιεχωβά;

⁸ Αφού η γνώσις του αληθινού Θεού είναι τόσο επωφελής και εύκολο ν’ αποκτηθή, γιατί συμβαίνει να την έχουν τόσο λίγοι άνθρωποι; Συχνά ο λόγος είναι ότι οι άνθρωποι έχουν εσφαλμένη στάσι απέναντι του Ιεχωβά και του Λόγου του. Παραδείγματος χάριν, ένα πράγμα ουσιώδες ελέχθη από τον Σολομώντα, έναν από τους πιο σοφούς ανθρώπους που έζησαν ποτέ: «Αρχή σοφίας φόβος του Ιεχωβά.» (Παροιμ. 1:7) Αυτό δεν σημαίνει ότι πρέπει να φοβάται κανείς τον Θεό με τον τρόπο που φοβάται έναν εχθρό ο οποίος προσπαθεί να τον βλάψη. Αντιθέτως, από σεβασμό στον Θεό και εκτίμησι για όλα όσα έχει κάμει και θα κάμει, ποτέ δεν πρέπει κανείς να τον δυσαρεστή ή να επισύρη τη δυσμένειά του. Ο ίδιος σοφός που ανεφέραμε ανωτέρω είπε αργότερα: «Ο φόβος του Ιεχωβά είναι να μισή τις το κακόν.» (Παροιμ. 8:13) Για να λέγη κανείς ειλικρινά ότι έχει αυτόν τον ευσεβή φόβο, πρέπει να τον υποστηρίζη επιδεικνύοντας μίσος για ό,τι είναι κακό. Πρέπει να κάμη κανείς πραγματικές αλλαγές στη ζωή του για να συμμορφωθή με τον κανόνα της δικαιοσύνης που έχει καθορίσει ο Θεός. Ο κατάλληλος φόβος, και ο γεμάτος σεβασμό φόβος για τον Ιεχωβά θέτουν το θεμέλιο για τη γνώσι του αληθινού Θεού και του σύμπαντός του.

 9. Ποια γεγονότα πρέπει ν’ αναγνωρίζωμε για τον Χριστό Ιησού;

⁹ Και κάτι άλλο χρειάζεται για ν’ αποκτήσωμε το δώρημα της επιγνώσεως του Θεού και αυτό είναι η κατάλληλη εκτίμησις του Υιού του Θεού, του Χριστού Ιησού. Εκτός του ότι είναι ο λυτρωτής όλου του ανθρωπίνου γένους, ο Ιησούς έχει μια εκτελεστική εξουσία στο σύμπαν την οποία υπερβαίνει μόνον ο Πατήρ του, ο Ιεχωβά Θεός. Σύμφωνα με τα γεγονότα μπορούσε να λέγη: «Εδόθη εις εμέ πάσα εξουσία εν ουρανώ και επί γης.» (Ματθ. 28:18) Στα χέρια του έχει ανατεθή όλη η κρίσις. Η ανάστασις λαμβάνει χωράν με την καθοδηγία του και αυτός έχει την εξουσία να θεραπεύση όλη την ανθρωπότητα από τη θανατηφόρο επίδρασι της αμαρτίας. Πραγματικά, όλη η βλάβη που έγινε από την αποστασία του Σατανά στον κήπο της Εδέμ θα θεραπευθή μέσω του Ιησού Χριστού. Ας μη φαίνεται παράδοξον ότι ο απόστολος Παύλος είπε τα εξής σχετικά με τον Ιησού. «Εν τω οποίω είναι κεκρυμμένοι πάντες οι θησαυροί της σοφίας και της γνώσεως.» (Κολ. 2:3) Η θέσις του στον σκοπό του Θεού πρέπει ν’ αναγνωρισθή αν πρόκειται ν’ αποκτήσωμε το θείο δώρημα της γνώσεως.—Ματθ. 20:28· Ιωάν. 5:22-27· 6:39, 40· Εβρ. 7:23-25· 1 Ιωάν. 3:8.

10. Γιατί μερικοί δεν αντιλαμβάνονται την αλήθεια διαβάζοντας τις Γραφές, και ποια πνευματική διάθεσι πρέπει να έχωμε;

¹⁰ Δεν πρέπει κανείς να διαβάζη την Αγία Γραφή με προκατειλημμένες ιδέες και να ελπίζη ν’ αποκτήση αυτό που ο Ιεχωβά θέλει να κατανοήσωμε απ’ αυτήν. Αν αφήση κανείς τον εαυτό του να επηρεασθή από ειδωλολατρικές διδασκαλίες περί αθανασίας της ανθρώπινης ψυχής, μπορεί να διαβάση κατ’ επανάληψιν τη δήλωσι, «Η ψυχή η αμαρτήσασα, αυτή θέλει αποθάνει,» και ποτέ να μη συλλάβη το νόημα. (Ιεζ. 18:4, 20) Μπορεί κανείς να φθάση στο να πιστεύη ότι η ψυχή δεν μπορεί να πεθάνη. Ωστόσο το ίδιο αυτό άτομο μπορεί να διαστρέφη λέξεις ή φράσεις σε άλλα μέρη της Γραφής με την προσπάθεια να υποστηρίξη τη δική του πεποίθησι. Πόσο διαφορετικοί είναι εκείνοι που έχουν ανοικτές διάνοιες, διότι αφήνουν τα όσα μαθαίνουν από τον Λόγο του Θεού να διαμορφώνουν τους συλλογισμούς των και τον τρόπο της ζωής των! Αισθάνονται όπως ο ψαλμωδός: «Δείξον μοι Ιεχωβά τας οδούς σου.»—Ψαλμ. 25:4· 2 Κορ. 4:4.

11. Πώς ένα εσφαλμένο ελατήριο μάς επηρεάζει στη μελέτη του Λόγου του Θεού;

¹¹ Εκτός από το να έχωμε ανοικτή διάνοια πρέπει να έχωμε το κατάλληλο ελατήριο μελετώντας τον Λόγο του Θεού. Ωρισμένοι Ιουδαίοι των ημερών του Ιησού μελετούσαν πολύ κι’ εν τούτοις ο Ιησούς τους είπε: «Ερευνάτε τας γραφάς, διότι σεις νομίζετε ότι εν αυταίς έχετε ζωήν αιώνιον.» Δεν είναι κακό να επιθυμή κανείς την αιώνιο ζωή. Είναι μια κατάλληλη ελπίδα, αλλ’ αν η απόκτησίς της αποτελή το μόνο μας ελατήριο για ‘να ερευνώμεν τας γραφάς,’ τότε δεν πρόκειται ν’ αποκτήσωμε τη γνώσι που οδηγεί σε αιώνιο ζωή. Ο Ιησούς, αφού έκαμε την ανωτέρω δήλωσι, ετόνισε το κατάλληλο ελατήριο που εστερείτο ο Ιουδαϊκός λαός: «Σας εγνώρισα, ότι την αγάπην του Θεού δεν έχετε εν εαυτοίς.» (Ιωάν. 5:39, 42) Πρέπει ν’ αγαπούμε τον Θεό για να λάβωμε το προσωπικόν του δώρημα της ακριβούς γνώσεως.

12. (α) Τι εννοούσε ο Ιησούς όταν είπε να ‘γίνωμε σαν τα παιδιά’; (β) Στην απόκτησι γνώσεως, ποιον κίνδυνο πρέπει ν’ αποφεύγωμε;

¹² Κάτι ακόμη που είναι ουσιώδες για να λάβωμε το ανεκτίμητο δώρημα από τον Θεό αναφέρεται στον Ψαλμό: «Θέλει οδηγήσει τους πράους εν κρίσει, και θέλει διδάξει τους πράους την οδόν αυτού.» (Ψαλμ. 25:9) Γι’ αυτό ένας άνθρωπος που είναι υπερήφανος και επηρμένος δεν μπορεί ν’ αναμένη να λάβη αυτή τη γνώσι προτού αλλάξη τη στάσι του. Είναι ανάγκη να ‘γίνωμε σαν μικρά παιδιά, με ανοικτές και ευδίδακτες διάνοιες και καρδιές, για να κατανοήσωμε τον Λόγο του Θεού. (Ματθ. 18:3) Αυτό μας βοηθεί ν’ αντιληφθούμε γιατί πολλοί άνθρωποι που έχουν κάμει μια αναλυτική μελέτη της Γραφής μπορεί να μην καταλαβαίνουν ακόμη βασικά πράγματα, όπως είναι ο σκοπός του Θεού γι’ αυτή τη γη. Μπορεί να γνωρίζουν τις πρωτότυπες γλώσσες της Γραφής, την Εβραϊκή, την Αραμαϊκή και την Ελληνική, αλλά συχνά αφήνουν τη γνώσι των να τους κάνη υπερήφανους. Είναι όπως είπε ο Ιησούς: «Δοξάζω σε, Πάτερ, Κύριε του ουρανού και της γης, ότι απέκρυψας ταύτα από σοφών και συνετών, και απεκάλυψας αυτά εις νήπια.» (Ματθ. 11:25) Η κατάλληλη άποψις εν σχέσει με οποιαδήποτε γνώσι που μπορεί να έχωμε εκφράζεται από τον Παύλο υπό έμπνευσιν: «Και εάν τις νομίζη ότι εξεύρει τι, δεν έμαθεν έτι ουδέν καθώς πρέπει να μάθη.» (1 Κορ. 8:2) Η ταπεινότης και η εμπιστοσύνη στη βοήθεια του Θεού μέσω του πνεύματός του είναι ιδιότητες ουσιώδεις για ν’ αποκτήσωμε επίγνωσι της Αγίας Γραφής.—1 Κορ. 8:1· Ιακ. 1:5.

ΜΗ ΑΜΕΛΕΙΤΕ ΤΟ ΧΑΡΙΣΜΑ

13. Έρχεται το δώρημα από τον Ιεχωβά χωρίς προσπάθεια από μέρους μας;

¹³ Μολονότι είναι αλήθεια ότι η γνώσις είναι ένα «δώρημα» ή χάρισμα από τον Θεό, δεν αποκτάται ούτε διατηρείται χωρίς σημαντική προσωπική προσπάθεια. Για να το επεξηγήσωμε, ένας μουσικός μπορεί να λέγη ότι έχει ένα χάρισμα να παίζη πιάνο. Όταν παίζη, φαίνεται ότι αυτό δεν απαιτεί κόπον. Μπορεί να έχη ωρισμένες φυσικές κλίσεις που τον βοηθούν στη μουσική του ικανότητα, και όμως δεν πρέπει να συμπεράνωμε ότι η ικανότης του να παίζη προήλθε χωρίς κόπο ή ότι διατηρεί αυτό το χάρισμα χωρίς εξάσκησι. Το να λαμβάνωμε και να διατηρούμε τη γνώσι του Λόγου του Θεού είναι περίπου το ίδιο. Μπορεί να παρατηρήσετε την επιδεξιότητα που έχουν οι άλλοι στη χρήσι της Αγίας Γραφής. Οτιδήποτε ζήτημα και αν ανακύψη, φαίνεται να έχουν τη Γραφική απάντησι. Το κάνουν να φαίνεται πολύ εύκολο. Αλλά ποτέ μη συμπεράνετε ότι απέκτησαν τη γνώσι των χωρίς προσπάθειες. Όποιοι και αν είμεθα, απαιτείται σοβαρή μελέτη για ν’ αποκτήσωμε ακριβή γνώσι της Αγίας Γραφής, και αφού την αποκτήσωμε πρέπει συνεχώς να μελετούμε για να την διατηρήσωμε. Αυτό μας υπενθυμίζει τα λόγια του αποστόλου Παύλου στον Τιμόθεο εν σχέσει με το «χάρισμα,» τον διορισμό του σε υπηρεσία στη Χριστιανική εκκλησία: «Μη αμέλει το χάρισμα το οποίον είναι εν σοι.»—1 Τιμ. 4:14.

14. Πώς πρέπει να καλλιεργούμε τον σπόρο της αληθείας, και γιατί;

¹⁴ Αν ένας Χριστιανός παρακολουθή διασκεδάσεις στην τηλεόρασι, ακούη μελοδράματα από το ραδιόφωνο, ή διαβάζη μυθιστορήματα για να βελτιώση τη γνώσι του για τον σκοπό του Θεού, θα ήταν όμοιος με έναν γεωργό που χρησιμοποιεί μια χορτοκοπτική μηχανή για να καλλιεργήση το σιτάρι του. Είναι ακριβώς το ακατάλληλο εργαλείο. Θα έκανε περισσότερο κακό παρά καλό. Η Αγία Γραφή είναι το μέσον που προμηθεύει ο Ιεχωβά Θεός, και μέσω της ορατής οργανώσεώς του έχει προμηθεύσει πολλά βοηθήματα για την καλλιέργεια του σπόρου της αληθείας. Η ανάγκη να καλλιεργούμε και να βελτιώνωμε τη γνώσι μας για την αλήθεια είναι σε αρμονία με ό,τι έγραψε ο Παύλος στους Εβραίους: «Διά τούτο αφήσαντες την αρχικήν διδασκαλίαν του Χριστού, ας φερώμεθα προς την τελειότητα [ωριμότητα, ΜΝΚ], χωρίς να βάλλωμεν εκ νέου θεμέλιον μετανοίας από νεκρών έργων, και πίστεως εις Θεόν, της διδαχής των βαπτισμών, της επιθέσεως των χειρών, και της αναστάσεως των νεκρών, και της κρίσεως της αιωνίου. Και τούτο θέλομεν κάμει, εάν επιτρέπη ο Θεός.» (Εβρ. 6:1-3) Αφού είναι σκοπός του Θεού στη Βασιλεία του να κατοικηθή η γη με άνδρες και γυναίκες τελείους σε γνώσι, τότε είναι κατάλληλο να προχωρήσουν τώρα οι Χριστιανοί σε γνώσι η οποία αρμόζει σε δούλους του Ιεχωβά.—Ησ. 11:9.

15. Ποια παγίδα πρέπει ν’ αποφεύγωμε, και γιατί;

¹⁵ Δεν θα ήταν συνετό πράγμα για ένα Χριστιανό να συνηθίζη ν’ ακούη την ψευδή θρησκευτική προπαγάνδα στο ραδιόφωνο ή στην τηλεόρασι, ούτε να εισέρχωνται παρόμοια έντυπα στο σπίτι του, με τη σκέψι ότι αυτά θα τον καταρτίσουν ν’ αναιρή αντιγραφικές διδασκαλίες. Ούτε θα ήταν επωφελές να μελετά ανώτερη κριτική, νομίζοντας ότι αυτή θα τον υποβοήθη να ομιλή πιο κατάλληλα σ’ εκείνους που δυσπιστούν στην Αγία Γραφή. Για να μπορή κανείς να ομιλή καλά, δεν μελετά την κακή γραμματική, αλλ’ αντιθέτως μελετά τους κανόνας της καλής γραμματικής. Αν ένας ξέρη καλή γραμματική, εκείνο που είναι λανθασμένο θα φαίνεται καθαρά. Ομοίως, αν ένας μελετά την αλήθεια από τον Λόγο του Θεού, εκείνο που είναι ψευδές θα φαίνεται καθαρά. Ένας που έχει ακριβή γνώσι του Λόγου του Θεού δεν θα δυσκολεύεται ν’ αναιρή τις ψευδείς θρησκευτικές ιδέες. Αλλά υπάρχει κίνδυνος όταν τρέφη κανείς τη διάνοιά του με θρησκευτικές διδασκαλίες αντίθετες με τον Λόγο του Θεού. Ο απόστολος Παύλος μάς προειδοποιεί να φυλαγώμεθα απ’ αυτό όταν λέγη: «Βλέπετε μη σας εξαπατήση τις διά της φιλοσοφίας και της ματαίας απάτης, κατά την παράδοσιν των ανθρώπων, κατά τα στοιχεία του κόσμου, και ουχί κατά Χριστόν.»—Κολ. 2:8· 1 Κορ. 10:12.

16. Εκτός από την προσωπική μελέτη, τι άλλο είναι ουσιώδες για ν’ αποκτήσωμε ακριβή γνώσι;

¹⁶ Ενώ η Γραφή μάς ενθαρρύνει να κάνωμε προσωπική μελέτη ως ένα τρόπο για ν’ αποκτήσωμε ακριβή γνώσι, μας λέγει επίσης: «Ο ιδιογνώμων ζητεί κατά την επιθυμίαν αυτού, και εναντιώνεται εις παν ό,τι είναι ορθόν.» (Παροιμ. 18:1) Πρέπει λοιπόν να επιζητούμε τη συναναστροφή των άλλων οι οποίοι, όπως εμείς, είναι πρόθυμοι να γνωρίσουν ακριβώς το θέλημα του Θεού. Αυτό όχι μόνο θα σας βοηθήση να ευρύνετε τον κύκλο των γνώσεών σας, αλλά θα σας ενθαρρύνη επίσης να μελετάτε και να εφαρμόζετε πάντοτε τα όσα μαθαίνετε. Εξαιτίας αυτής της ανάγκης ενθαρρύνσεως, ο Λόγος του Θεού μάς συμβουλεύει: «Ας φροντίζωμεν περί αλλήλων, παρακινούντες εις αγάπην και καλά έργα· μη αφήνοντες το να συνερχώμεθα ομού, καθώς είναι συνήθεια εις τινας, αλλά προτρέποντες αλλήλους, και τοσούτω μάλλον, όσον βλέπετε πλησιάζουσαν την ημέραν.»—Εβρ. 10:24, 25.

17. Πώς θα βοηθήση μια θετική στάσις για ν’ αποκτήσωμε γνώσιν του Θεού;

¹⁷ Όσο για την απόκτησι γνώσεως, πολλοί άνθρωποι θα μπορούσαν εύκολα να τονίσουν ότι είναι περιωρισμένη η μόρφωσίς των, ότι είναι αδύνατη η μνήμη των και ότι δεν έχουν την ικανότητα να διαβάζουν. Εν τούτοις, παραμένει γεγονός ότι ο Ιεχωβά είναι «Θεός γνώσεων,» και οι άνθρωποι πρέπει ν’ αγωνίζωνται ν’ αντανακλούν την εικόνα του. (1 Σαμ. 2:3) Αν δεν γνωρίζωμε γράμματα, μπορούμε να μάθωμε να διαβάζωμε και να γράφωμε. Αν δεν γνωρίζωμε τη σημασία μερικών λέξεων, μπορούμε να τις βρούμε σ’ ένα λεξικό. Είναι όπως λέγει το βιβλίο των Παροιμιών: «Η οδός του οκνηρού είναι ως πεφραγμένη από ακάνθας· αλλ’ η οδός των ευθέων είναι εξωμαλισμένη.» (Παροιμ. 15:19) Ένας που είναι διανοητικά οκνηρός βλέπει μόνον τα εμπόδια, ενώ στους ευθείς ο δρόμος φαίνεται ομαλός. Μια θετική στάσις πολύ θα μας βοηθήση ν’ αποκτήσωμε ακριβή γνώσι.—Κολ. 3:10.

18. Οποιεσδήποτε και αν είναι οι περιστάσεις μας, ποια πρέπει να είναι η στάσις μας απέναντι του προσωπικού δωρήματος του Θεού;

¹⁸ Η επίγνωσις του σκοπού του Θεού όπως αποκαλύπτεται στον άγιο Λόγο του, την Αγία Γραφή, είναι ένα θαυμαστό χάρισμα από ένα στοργικό ουράνιο Πατέρα. Αν δεν έχετε ήδη επωφεληθή απ’ αυτή τη γενναιόδωρη προμήθεια του Δημιουργού μας, γιατί να μη αναζητήσετε εκείνους της κοινότητός σας που γνωρίζετε ότι έχουν αυτό το χάρισμα. Θα τους βρήτε στην Αίθουσα Βασιλείας των μαρτύρων του Ιεχωβά. Ή αν είσθε ένας από εκείνους οι οποίοι προσφάτως ή ίσως πριν από πολλά χρόνια έλαβαν τη γνώσι που οδηγεί σε αιώνια ζωή, χρησιμοποιήστε ό,τι έχετε και οικοδομήστε πάνω σ’ αυτό. Να θυμάστε, επίσης, ότι αν στερήσθε από κάτι υλικό εν συγκρίσει μ’ εκείνους που αγνοούν τον Λόγο του Θεού, ο Θεός το έχει υπεραντισταθμίσει με το να σας κάμη να γίνετε κάτοχος του προσωπικού του δωρήματος της ζωοπαρόχου γνώσεως.—Παροιμ. 2:6.

[Εικόνα στη σελίδα 369]

Σκεφθήτε τι θα εσήμαινε να γνωρίζετε μετά βεβαιότητος ότι θα μττορούσατε να ζήτε για πάντα επάνω στη γη κάτω από παραδεισιακές συνθήκες

Ό,τι Άλλο κι’ αν Κάνετε—Κηρύττετε!

«Υπάγοντες κηρύττετε»—Ματθ. 10:7

 1. Γιατί είναι πολύ ουσιώδες να γίνη σ’ αυτόν τον καιρό το κήρυγμα των αγαθών νέων, και ποιο ερώτημα εγείρεται ως προς το κήρυγμα;

ΟΤΑΝ ΒΛΕΠΩΜΕ γύρω μας τις ταραχώδεις συνθήκες του κόσμου, την αύξησι του εγκλήματος, την αναταραχή μεταξύ των νέων, τη δυστυχία μεταξύ των οικογενειών, με οδύνη διαπιστώνομε ότι η πλειονότης της ανθρωπότητος έχει ανάγκη να πληροφορηθή για τα αγαθά νέα που ανέγραψε ο Ιεχωβά στον Λόγο του, την Αγία Γραφή. Εν τούτοις, το ερώτημα που είχε τεθή πριν από δεκαεννέα αιώνες αντηχεί και σήμερα ακόμη: «Πώς θέλουσιν ακούσει, χωρίς να υπάρχη ο κηρύττων;» (Ρωμ. 10:14) Όταν διαβάζετε αυτές τις θεόπνευστες λέξεις στις Άγιες Γραφές, ποιον νομίζετε ότι εννοεί ως κήρυκα; Μήπως νομίζετε ότι αυτό εφαρμόζεται στους κληρικούς ή σε άλλους που έχουν ειδική μόρφωσι ή ικανότητα;

 2. Ποιο καλό παράδειγμα έδωσαν οι πρώτοι Χριστιανοί, και περιορίζεται το κήρυγμα σε μια ειδική τάξι ανθρώπων;

² Ο καθένας από τους πρώτους Χριστιανούς ησθάνετο ότι περιελαμβάνετο προσωπικά στην απάντησι του ερωτήματος αυτού, και γι’ αυτό ο καθένας τους έγινε ένας κήρυξ. Άσχετα με το γεγονός ότι μερικοί ήσαν άνθρωποι «αγράμματοι και ιδιώται,» όλοι εγνώριζαν κάτι για «το ευαγγέλιον,» για τα αγαθά νέα, και είχαν μια φλογερή επιθυμία να τα μεταδώσουν σε κάποιον, σε οποιονδήποτε με τον οποίον θα ήρχοντο σε επαφή. (Πράξ. 4:13) Το βιβλίο Η Ιστορία της Χριστιανικής Θρησκείας και της Εκκλησίας, στους Τρεις Πρώτους Αιώνας (Νέα Υόρκη· 1848, υπό Δρος Αουγκούστ Νεάντερ, μεταφρασμένο στην Αγγλική από τη Γερμανική από τον Χένρυ Τζων Ροζ, σελίς 41) έλεγε τα εξής: «Ο Κέλσος, πρώτος συγγραφεύς εναντίον της Χριστιανοσύνης, εχλεύαζε το ότι εργάται, υποδηματοποιοί, γεωργοί, οι πιο απληροφόρητοι και γελοίοι άνθρωποι, ήσαν ζηλωταί κήρυκες του ευαγγελίου.» Ώστε, το κήρυγμα στην πρώτη Χριστιανοσύνη δεν περιωρίζετο σε μια ειδική τάξι, αλλά όλοι οι Χριστιανοί ησθάνοντο την υποχρέωσι να είναι κήρυκες. Θα είναι ενδιαφέρον ν’ αναλύσωμε το πώς περισσότεροι από ένα εκατομμύριο οκτακόσιες χιλιάδες άνθρωποι απ’ όλες τις βαθμίδες της ζωής, από κάθε επίπεδο μορφώσεως και με ποικιλία ικανοτήτων έγιναν κήρυκες των αγαθών νέων σήμερα.—1 Κορ. 1:26-29.

ΠΩΣ ΓΙΝΕΤΑΙ ΕΝΑΣ ΚΗΡΥΞ

 3. Τι αλλαγές έχουν γίνει στη ζωή πολλών ανθρώπων λόγω του έργου του κηρύγματος;

³ Ομιλούμε εδώ για τους Χριστιανούς εκείνους κήρυκες που είναι γνωστοί σε όλον τον κόσμο σήμερα ως μάρτυρες του Ιεχωβά. Πολλοί απ’ αυτούς, προτού μάθουν για το ευαγγέλιον της βασιλείας του Θεού, είχαν παρασυρθή σε χρήσι ναρκωτικών, σε μέθη και σε άλλους εξευτελιστικούς τρόπους ζωής. Άλλοι είχαν επιδοθή σε εμπορικές επιχειρήσεις και ήσαν όλο έντασι και ανησυχία λόγω της ασταθείας της οικονομίας και της επιδιώξεως οικονομικής ασφαλείας. Άλλοι περνούσαν μια ανιαρή ζωή, χωρίς κανένα προσανατολισμό και συνεχώς ρωτούσαν: «Ποιος είναι ο σκοπός της ζωής; Αυτό είναι όλο στη ζωή;» Όλοι αυτοί άλλαξαν, επειδή κάποιος είχε αρκετή αγάπη για τον πλησίον του να τους κηρύξη τον Λόγο του Θεού. Μια άσκοπη, ταραγμένη ύπαρξις απέκτησε σκοπό. Η απογοήτευσις και η ανησυχία υπεχώρησαν εμπρός στην ελπίδα. Τώρα που βρήκαν το νόημα της ζωής, έχουν διάθεσι να ζουν.—1 Κορ. 6:9-11.

4, 5. (α) Ποια κατάστασις της ανθρωπότητος υποκινεί τους Χριστιανούς να συμμερίζωνται τ’ αγαθά νέα με τους άλλους; (β) Πώς η αγάπη για τον Θεό επηρεάζει την υποχρέωσί μας να κηρύττωμε;

⁴ Είσθε σεις ένας από εκείνους που ωφελήθηκαν έτσι; Πώς σας έκαμε αυτό να αισθάνεσθε; Εν πρώτοις, χωρίς αμφιβολία θα αισθάνεσθε κάποια υποχρέωσι, μια υποχρέωσι να βοηθήσετε κάποιον άλλον με τον ίδιο τρόπο που έχουν βοηθήσει και σας. Αλλά και περισσότερο από το αίσθημα ενός σκληρού, ψυχρού καθήκοντος, δεν συγκινείται η καρδιά σας; Βλέπετε τόσους ανθρώπους στην ίδια κατάστασι που ήσαστε και σεις άλλοτε, και ασφαλώς αισθάνεσθε και σεις το ίδιο όπως και ο Ιησούς για τους ανθρώπους των ημερών του: «Ιδών δε τους όχλους εσπλαγχνίσθη δι’ αυτούς, διότι ήσαν εκλελυμένοι και εσκορπισμένοι ως πρόβατα μη έχοντα ποιμένα.» (Ματθ. 9:36) Οι Χριστιανοί μάρτυρες του Ιεχωβά υποκινούνται από τέτοια συμπάθεια για να θέλουν να βοηθήσουν την ανθρωπότητα σήμερα.—1 Ιωάν. 3:16· 4:11.

⁵ Και περισσότερο από την αγάπη για τον πλησίον, είναι η αγάπη για τον Θεό που υποκινεί τους αληθινούς Χριστιανούς να κηρύττουν τα αγαθά νέα της βασιλείας του Θεού. Πραγματικά ο Θεός διά του Υιού του παρήγγειλε σ’ αυτούς να το κάνουν αυτό. (Ματθ. 24:14· Πράξ. 10:42) Όλοι όσοι αγαπούν αληθινά τον Θεό κηρύττουν. Δεν μπορούμε να πληρώσωμε ένα «κήρυκα» να κηρύττη για μας όπως δεν μπορούμε να πληρώσωμε κάποιον για να ζη μια καλή, καθαρή και δίκαιη ζωή στη θέσι μας ενώ εμείς παρακούομε τους ηθικούς νόμους του Θεού. Ο καθένας πρέπει να βαστάση το δικό του φορτίον ευθύνης. Δεν υπάρχει αντικαταστάτης για το προσωπικό μας κήρυγμα. Πρόκειται για μια ουσιώδη εκδήλωσι της αγάπης μας για τον Θεό.—1 Ιωάν. 5:3· Γαλ. 6:5.

 6. Πώς πρέπει να θεωρούμε το προνόμιό μας να κηρύττωμε, και ποια είναι η ωφέλεια για μας;

⁶ Το να τηρούμε τις εντολές του Θεού εν σχέσει με το κήρυγμα, ή οτιδήποτε άλλο, δεν είναι φορτικό πράγμα. Το να τρώμε, να πίνωμε, να κοιμούμεθα και ν’ αναπνέωμε δεν είναι φορτικά πράγματα, και ωστόσο η υπακοή σ’ αυτούς τους φυσικούς νόμους του Θεού είναι ζωτική, διότι η ζωή μας εξαρτάται απ’ αυτή. Σ’ ένα Χριστιανό το να κηρύττη είναι εξίσου ζωτικό. Είναι κάτι που πρέπει να το κάμωμε, και τι ευχαρίστησι μας φέρνει! Τι ικανοποίησι, ευχαρίστησι και χαρά έχομε ύστερ’ από μια περίοδο κηρύγματος! Το να γνωρίζωμε ότι μπορούμε να κάμωμε ό,τι έκανε και ο Χριστός Ιησούς και ό,τι παρήγγειλε ο Θεός για τις ημέρες μας φέρνει ένα εσωτερικό αίσθημα ειρήνης και ευχαριστήσεως που δεν έχει το όμοιόν του. Και το να σκεφθήτε ότι, έστω και αν δεν το γνωρίζετε, έχει σπαρθή ένας σπόρος που είναι πιθανόν να ανοίξη το δρόμο για κάποιον άλλον να μάθη την αλήθεια—τι χαρά φέρνει αυτό! Το πιστό κήρυγμα επίσης συντελεί σε μια καθαρή συνείδησι, που αποτελεί ένα παράγοντα μεγάλης αξίας στην τωρινή μας ευτυχία και ειρήνη διανοίας.

 7. Τι μπορεί να εμποδίζη κάποιον να κηρύττη, και ποια θετική άποψις απαιτείται;

⁷ Μεταξύ εκείνων που μετέχουν ενεργώς στο έργο του κηρύγματος σήμερα είναι και άτομα περιωρισμένης μορφώσεως, με φυσικά κωλύματα και άλλα προβλήματα που μερικοί θα τα θεωρούσαν ως εμπόδια, κι’ εν τούτοις δεν επέτρεψαν σ’ αυτά τα πράγματα να τους σταματήσουν από το να υπακούσουν στον Θεό και να δείξουν αγάπη για τον πλησίον των. Μια μάρτυς του Ιεχωβά που κατοικούσε σε μια αγροτική κοινότητα σε όλη της τη ζωή ήταν τόσο συνεσταλμένη και δειλή ώστε δεν μπορούσε ακόμη και τα ψώνια της να κάμη από τον παντοπώλη, επειδή εφοβείτο να συναντά ανθρώπους. Ήταν στα πενήντα της χρόνια όταν έμαθε την αλήθεια της Αγίας Γραφής. Τώρα πηγαίνει από σπίτι σε σπίτι λέγοντας σε εντελώς ξένους ανθρώπους για τα αγαθά νέα που έχει μάθει. Αυτό της είναι τώρα ένα φυσικό πράγμα. Αν αγαπούμε τον Θεό και τον πλησίον μας, αν λησμονούμε τις ικανότητες μας από ανθρώπινη άποψι και απλώς εμπιστευόμεθα στον Θεό, μπορούμε να γίνωμε κήρυκες των αγαθών νέων και ν’ απολαμβάνωμε μια επιτυχή διακονία.—2 Κορ. 3:5· Φιλιππ. 4:13.

 8. Ποια ιδιότης χρειάζεται για να κηρύττωμε, και γιατί;

⁸ Φυσικά, απαιτείται πραγματική πίστις για να μιλούμε με θάρρος για την αλήθεια από τον Λόγο του Θεού, διότι, μολονότι πρόκειται για το ευαγγέλιον, αυτό είναι αντιπαθητικό σε πολλούς. Αυτό το άγγελμα συχνά απαιτεί δραστικές αλλαγές στον τρόπο ζωής του ανθρώπου, και πολλοί δεν θέλουν ν’ αλλάξουν τον πατροπαράδοτο τρόπο διαβιώσεως. Μπορεί να χλευάζουν το άγγελμα ή να είναι αδιάφοροι. Χωρίς πίστι ίσως θα επαύαμε να μιλούμε. Εν τούτοις, οι αληθινοί Χριστιανοί υποκινούνται από την ίδια πίστι που υποκινούσε τον απόστολο Παύλο, ο οποίος έγραψε: «Έχοντες δε το αυτό πνεύμα της πίστεως, κατά το γεγραμμένον, ‘Επίστευσα, διό ελάλησα’.» (2 Κορ. 4:13) Οι αληθινοί Χριστιανοί πρέπει να προσέχουν να μη παραμελούν ποτέ τους πολλούς τρόπους που έχουν στη διάθεσί τους να τηρούν την πίστι των ισχυρή, κατανοώντας ότι η εξασθένησις της πίστεως θα προξενήση παύσι στη δράσι του κηρύγματός των.

 9. Πώς είναι ζήτημα καρδιάς το να υπηρετούμε κατάλληλα τον Ιεχωβά;

⁹ Είδαμε λοιπόν ότι η κοσμική μόρφωσις και η φυσική ικανότης δεν αποτελούν προϋποθέσεις για να γίνη κανείς κήρυξ· αντιθέτως, πρέπει κανείς να έχη αγάπη για τον Θεόν, αγάπη για τον πλησίον του και πραγματική πίστι βασισμένη στην ακριβή γνώσι του Λόγου του Θεού. Αλλά τώρα εγείρονται τα ερωτήματα: «Σε ποιους να κηρύττωμε, πότε, που και πώς;» Το κλειδί σ’ αυτά τα ερωτήματα το δείχνει ο απόστολος Παύλος, που έγραψε μια επιστολή σε μερικούς Χριστιανούς κήρυκας στη Ρώμη. Τους είπε: «Υπηκούσατε εκ καρδίας.» (Ρωμ. 6:17) Ναι, η καρδιά είναι το κλειδί του ζητήματος. Γι’ αυτόν το λόγο ο Παύλος δεν χρειάσθηκε να τους δώση πολλές ειδικές οδηγίες για το πότε, που και πώς έπρεπε να κηρύττουν. Το ίδιο και σήμερα, αν θέλωμε να κάνωμε απλώς ό,τι μας υποκινεί η καρδιά μας να κάνωμε, θ’ αρχίσωμε να μιλούμε σε κάποιον για τα όσα μαθαίνομε από την Αγία Γραφή, κι έτσι θα γίνωμε κήρυκες του ευαγγελίου των αγαθών νέων.

ΝΑ ΦΘΑΣΩΜΕ ΣΕ ΟΛΟΥΣ

10. Ποια αποτελεσματική και ανώτερη μέθοδο επαφής με τους ανθρώπους χρησιμοποιούσαν οι πρώτοι Χριστιανοί;

¹⁰ Ως κήρυκες του ευαγγελίου, πρέπει να επιθυμούμε να φθάσωμε σε όλους όσοι θα ακούσουν. Στις ημέρες των αποστόλων όλοι οι Χριστιανοί, νέοι και γέροι, πλούσιοι και φτωχοί, αγρόται και αστοί, εκήρυτταν τα αγαθά νέα. Εκείνοι που ακολουθούσαν τα ίχνη του Χριστού οτιδήποτε και αν εγνώριζαν για τον Ιησού, τη διακονία του, τον θάνατο και την ανάστασί του, το έλεγαν στους άλλους. Πραγματικά, χρησιμοποιούσαν κάθε τρόπο που ήταν στη διάθεσί τους για να μεταδώσουν αυτό το άγγελμα της αιωνίου ζωής σ’ εκείνους που ήσαν ολόγυρα τους. Εκήρυτταν στους αγρούς, στις πόλεις, στις αγορές, στα σπίτια και παντού όπου εύρισκαν ένα ευήκοο αυτί. Δεν εκρύβοντο μέσα σ’ ένα μοναστήρι, ούτε περίμεναν κάποιον προγραμματισμένο καιρό για να κηρύξουν σε μια ωρισμένη μέρα, όπως κάνουν οι κληρικοί σήμερα. Οι πρώτοι Χριστιανοί υπεκινούντο από την καρδιά να γνωστοποιούν το ευαγγέλιο κάτω απ’ όλες τις συνθήκες. Λέγεται για τον απόστολο Παύλο: «Διελέγετο λοιπόν εν τη συναγωγή μετά των Ιουδαίων, και μετά των θεοσεβών, και εν τη αγορά καθ’ εκάστην ημέραν μετά των τυχόντων.» (Πράξ. 17:17) Ομοίως και σήμερα, η αγάπη για τους ανθρώπους θα μας βοηθήση να είμεθα άγρυπνοι στις πολλές ευκαιρίες που έχομε για να κηρύξωμε σ’ αυτούς.—Μάρκ. 1:39· 6:56 ·Λουκ. 8:1 ·13:26· Ιωάν. 18:20.

11. Για ποια μέθοδο κηρύγματος στους ανθρώπους φημίζονται οι μάρτυρες του Ιεχωβά σε όλον τον κόσμο;

¹¹ Οι Χριστιανοί μάρτυρες του Ιεχωβά κάνουν καλή χρήσι της μεθόδου κηρύγματος από σπίτι σε σπίτι. Ομαδικά ή και ως άτομα, σε οποιαδήποτε μέρα της εβδομάδος και σχεδόν σε οποιαδήποτε ώρα της ημέρας, οι μάρτυρες του Ιεχωβά μετέχουν σ’ αυτή τη μορφή της διακονίας των. Όταν οι άνθρωποι απουσιάζουν από τα σπίτια τους φροντίζουν να κρατούν σημείωσι της διευθύνσεώς των και καταβάλλουν κατόπιν προσπάθεια να βρουν κάθε οικοδεσπότη. Εκεί όπου παρατηρείται ενδιαφέρον για την Αγία Γραφή, γίνονται επανεπισκέψεις και, αν είναι δυνατόν, καταρτίζεται ένα πρόγραμμα οικιακής Γραφικής μελέτης.

12. Ποιοι άλλοι προσκαλούνται να παρακολουθήσουν τις Γραφικές μελέτες;

¹² Όταν διεξάγουν Γραφικές μελέτες στα σπίτια ενδιαφερομένων ατόμων, επωφελούνται από την ευκαιρία να προσκαλέσουν και άλλα μέλη της οικογενείας να λάβουν μέρος. Ίσως να υπάρχη ένας επισκέπτης στο σπίτι και γι’ αυτό αντί να καθυστερούν τη συμμελέτη ώσπου ν’ αναχωρήση ο επισκέπτης, τον προσκαλούν να παρακαθήση στη συμμελέτη. Σε πολλές περιπτώσεις οι επισκέπται αναμένουν να προσκληθούν ή ενδιαφέρονται σε ό,τι γίνεται, και γι’ αυτό γίνεται δεκτή η πρόσκλησις.

13. (α) Τι πλεονέκτημα έχομε κηρύττοντας σε γνωστούς και συγγενείς; (β) Γιατί είναι ουσιώδης η ευγένεια για να παρουσιάσωμε αποτελεσματικά τα αγαθά νέα σ’ αυτούς;

¹³ Οι μάρτυρες του Ιεχωβά γνωρίζουν ότι αν έχουν πάντοτε μαζί τους μερικά έντυπα της Αγίας Γραφής, και αν είναι άγρυπνοι και με θάρρος αλλά και με ευγένεια αναλαμβάνουν την πρωτοβουλία, πολλές ακόμη ευκαιρίες είναι στη διάθεσί τους για να μεταδώσουν το ευαγγέλιον. Λόγου χάριν, έχομε γνωστούς και συγγενείς τους οποίους μπορεί να συναντούμε κατά καιρούς, και συχνά αυτοί με πιο πολλή προθυμία θ’ ακούσουν εμάς παρά έναν ξένο. Φυσικά, σε τέτοιες περιστάσεις υπάρχει πάντοτε ο κίνδυνος να μιλούμε σ’ αυτούς πολύ έντονα και να προσπαθούμε να τους πούμε πάρα πολλά πράγματα σε μια μόνο φορά. Μολονότι μπορεί να τους ξέρωμε καλά, δεν είναι συνετό πράγμα να γινώμεθα φορτικοί ώστε να κλείσωμε τη διάνοιά τους στο άγγελμα. Πρέπει να είμεθα τόσο ευγενικοί και διακριτικοί μαζί τους όσο και με τους ξένους που συναντούμε από σπίτι σε σπίτι. Μπορούμε ν’ αρχίζωμε με λίγα πράγματα των θετικών απόψεων του ευαγγελίου. Αν η πρώτη ανταπόκρισις είναι ψυχρή, δεν είναι ανάγκη ν’ απομονωθούμε απ’ αυτούς, αλλά, μάλλον, να προσπαθήσουμε να διατηρήσωμε ανοιχτές τις γραμμές επικοινωνίας για να μπορέση να δοθή περαιτέρω μαρτυρία σε κάποιον μελλοντικό χρόνο. Με το στοργικό ενδιαφέρον των φίλων και συγγενών πολλοί μπόρεσαν να μάθουν τα αγαθά νέα.

14. Μπορούμε ευσυνείδητα να κηρύττωμε στον τόπο της εργασίας μας; Εξηγήστε;

¹⁴ Στον τόπο της εργασίας μας συχνά παρουσιάζονται ευκαιρίες που μπορούμε να παρουσιάσωμε το άγγελμα της βασιλείας. Λόγου χάριν, την ώρα του γεύματος ο Χριστιανός Μάρτυς μπορεί να λάβη την ευκαιρία να διαβάση κάτι από τη Γραφή. Μπορεί ν’ αναλάβη την πρωτοβουλία ν’ αρχίση μια συνομιλία μ’ έναν συνεργάτη και να αναφέρη ένα ενδιαφέρον εδάφιο της Γραφής, όπως λόγου χάριν τον Ψαλμό 37:10, 11, που λέγει ότι σε λίγον καιρό οι ασεβείς θα εξαφανισθούν και οι πράοι θα ζουν στη γη με ειρήνη. Ερωτήματα όπως αυτά, «Φαντάζεσθε ότι θα δήτε ποτέ αυτή την ημέρα;» ή, «Θα θέλατε σεις και η οικογένειά σας να ζήτε εκείνον τον καιρό;» μπορούν εύκολα να κατευθύνουν τη συνομιλία στην ελπίδα της Βασιλείας. Φυσικά, δεν πρέπει να κάνωμε αυτό το κήρυγμα όταν εργαζώμεθα στην κοσμική εργασία μας, αλλά πρέπει να κατανοήσωμε ότι το παράδειγμά μας ως καλού εργάτου είναι πολύ σπουδαίο.

15, 16. (α) Πώς μπορούμε να κάνωμε το κήρυγμα στο ταξίδι; (6) Τι ευκαιρίες έχομε να κηρύξωμε στα σπίτια μας;

¹⁵ Άλλες ευκαιρίες για να συμμεριζώμεθα τα αγαθά νέα με άλλους παρουσιάζονται στα ταξίδια. Οι διευθυνταί ξενοδοχείων και πανδοχείων, όσοι έχουν σταθμούς βενζίνης, και όσοι εργάζονται σε εστιατόρια χρειάζονται όλοι αυτό που έχετε—τα αγαθά νέα. Ταξιδεύοντας σε μια Χριστιανική συνέλευσι θα μπορούσε κανείς εύκολα να εξηγήση τον σκοπό του ταξιδίου, ίσως και ν’ αφήση αντίτυπα των περιοδικών Σκοπιά και Ξύπνα! ή, αν είναι δυνατόν, ένα βιβλίο, όπως Η Αλήθεια που Οδηγεί στην Αιώνιο Ζωή. Ταξιδεύοντας με δημόσια μέσα μεταφοράς θα μπορούσε κανείς να διαβάση μερικά Χριστιανικά έντυπα. Συχνά εκείνος που κάθεται δίπλα σας θα δείξη κάποιο ενδιαφέρον. Ή μπορείτε να προσφέρετε στον διπλανό σας κάτι να διαβάση στη διάρκεια του ταξιδιού. Πολλοί άνθρωποι έχουν μάθει το ευαγγέλιον μ’ αυτόν τον τρόπο. Φυσικά, απαιτείται κάποια πρωτοβουλία και προετοιμασία για να χρησιμοποιήσετε αυτές τις ευκαιρίες να κηρύξετε και να διαδώσετε τα Χριστιανικά έντυπα.—Ιωάν. 4:6, 7, 13, 14.

¹⁶ Πωληταί μπορεί να σας επισκέπτωνται στο σπίτι κατά καιρούς. Μπορείτε να θέσετε ένα ερώτημα όπως αυτό, «Μήπως κανείς σας παίρνει κατά λάθος για ένα μάρτυρα του Ιεχωβά;» Έτσι μπορεί ν’ αρχίση μια συνομιλία που θα μπορούσε να χρησιμοποιηθή για να κηρύξετε τα αγαθά νέα. Σε άλλους που σας επισκέπτονται μπορεί ομοίως να δοθή μια ευκαιρία να μάθουν την αλήθεια. Θα μπορούσαμε να ρωτήσωμε, «Νομίζετε πως θα ιδούμε ποτέ ειρήνη;» ή, «Γιατί νομίζετε ότι γίνονται τόσο πολλά εγκλήματα;»

17. Παιδιά του σχολείου, γιατί είναι εξαίρετες οι ευκαιρίες σας να κηρύττετε στο σχολείο;

¹⁷ Σε πολλές χώρες νεαροί στο σχολείο έχουν μια εξαίρετη ευκαιρία να διαδώσουν τα αγαθά νέα σ’ ένα ακροατήριο που είναι σχεδόν στη διάθεσί τους. Έχουν ένα αγρό που είναι σχετικά άθικτος, κι’ έναν αγρό όπου συχνά βρίσκονται ανοιχτές διάνοιες. Είτε μελετάτε για το μέλλον, είτε για το παρελθόν, είτε για το παρόν, η Αγία Γραφή έχει κάτι να πη που κατά καιρούς μπορεί να συνδεθή με τα μαθήματα της τάξεως και με συνομιλίες κατ’ ιδίαν. Τα έντυπα της Εταιρίας Σκοπιά καλύπτουν μια ευρεία κλίμακα θεμάτων, και αν είσθε άγρυπνοι, οι διδάσκαλοι όσο και οι μαθηταί μπορούν να μάθουν έτσι για τα αγαθά νέα.

18. Πώς είναι δυνατόν στους σωματικώς ελλατωματικούς να μετέχουν στο έργο του κηρύγματος, και ποιος κάνει επιτυχείς τις προσπάθειές μας;

¹⁸ Μπορεί να είναι μια μεγαλύτερη δυσχέρεια για κείνους που είναι ασθενείς, ή σωματικώς ελαττωματικοί για να παρουσιάσουν τα αγαθά νέα· εν τούτοις, κι’ αυτοί μετέχουν στο ίδιο προνόμιο ως κήρυκες όπως κάνουν οι Χριστιανοί αδελφοί των. Πολλοί απ’ αυτούς γράφουν επιστολές, χρησιμοποιούν το τηλέφωνο, και ποτέ δεν παραβλέπουν μια ευκαιρία να μιλήσουν σ’ έναν επισκέπτη για τις θείες υποσχέσεις. Αν είναι σε νοσοκομεία, οι άλλοι ασθενείς οι νοσοκόμοι, και οι γιατροί μπορούν όλοι ευγενικά ν’ ακούσουν για το ευαγγέλιον. Οι Μάρτυρες που είναι έτσι περιωρισμένοι μπορεί να μη βλέπουν πάντοτε τα άμεσα αποτελέσματα, και ωστόσο το φύτευμα και το πότισμα που κάνουν συμβάλλει με τον ίδιο τρόπο στο έργο του κηρύγματος όπως και εκείνο των Χριστιανών αδελφών των. Όλοι τους πρέπει να βασίζωνται στον Θεό να κάμη την αύξησι. Και πάντοτε να γνωρίζετε ότι, όποιος και αν είναι αυτός που ακούει, εμείς κάνομε εκείνο που μας λέγει ο Θεός να κάμωμε. Είμεθα πιστοί.—1 Κορ. 3:6, 7.

ΚΗΡΥΓΜΑ ΜΕ ΤΟ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ

19, 20. (α) Είναι δυνατόν να αινήται ο Ιεχωβά χωρίς να λέγεται καμμιά λέξις; Γιατί απαντάτε έτσι; (β) Πώς μπορούμε εμείς στη δική μας γειτονιά να αινούμε τον Ιεχωβά με τη διαγωγή μας;

¹⁹ Οι άνθρωποι πολλά μπορούν να μάθουν για το ευαγγέλιον από μας και χωρίς μάλιστα να τους πούμε ούτε λέξι. Ο Ψαλμός 19:1-3 τονίζει πώς είναι δυνατόν αυτό. Τα εδάφια ένα και δύο λέγουν: «Οι ουρανοί διηγούνται την δόξαν του Θεού, και το στερέωμα αναγγέλλει το έργον των χειρών αυτού. Η ημέρα προς την ημέραν λαλεί λόγον, και η νυξ προς την νύκτα αναγγέλλει γνώσιν.» Με αυτά φαίνεται σαν να μιλούν κατά γράμμα οι ουρανοί για τον Θεόν, αλλ’ όπως λέγει το τρίτο εδάφιο: «Δεν είναι λαλιά, ούτε λόγοι· ούτε φωνή εκ μέρους των ακούεται.» ΜΝΚ.

²⁰ Η άφωνη μαρτυρία των ουρανών λέγει πάρα πολλά για το μεγαλείο του Δημιουργού μας και, ομοίως, το καλό μας παράδειγμα στην κοινότητα πολλά μπορεί να κάμη για ν’ αυξήση το έργο του κηρύγματος. Αυτή η πλευρά της διαδόσεως των αγαθών νέων δεν πρέπει να παραβλέπεται. Οι γείτονές μας μπορεί να μη είναι ομόπιστοί μας, αλλά είναι συνάνθρωποι και άξιοι καταλλήλου υπολήψεως. Μια φιλάγαθη λέξις ή ένα ευχάριστο μειδίαμα σημαίνουν πολλά. Σε καιρό ανάγκης ίσως και να μπορούμε να τους παράσχωμε κάποια βοήθεια, όπως και ο Ιησούς έδειξε ανθρώπινη συμπάθεια στους ενδεείς των ημερών του. Το γνήσιο ενδιαφέρον μας στον καιρό που έχουν ανάγκη μπορεί να τους κάμη να προσέξουν ότι υπάρχει ένας λαός στη γη που ακολουθεί τη συμβουλή του Ιησού: «Πάντα όσα αν θέλητε να κάμνωσιν εις εσάς οι άνθρωποι, ούτω και σεις κάμνετε εις αυτούς.» (Ματθ. 7:12) Εκτός από την ανθρώπινη καλοσύνη μας, αυτοί μπορεί να προσέξουν ότι είμεθα ιδιαίτερα σεμνοί και καθαροί στο σπίτι. Μπορεί να παρατηρήσουν ότι συνεργαζόμεθα ως οικογένεια και ότι είμεθα πάντοτε ευτυχείς. Στον τόπο της εργασίας μας η εφαρμογή των Βιβλικών αρχών μας κάνει να διακρινώμεθα ως έντιμοι και ευσυνείδητοι εργάται. Καθώς περνούμε την καθημερινή μας ζωή, σιωπηλά κηρύττομε στους ανθρώπους της κοινότητός μας. Τώρα, όταν εμείς ή ένας από τους Χριστιανούς αδελφούς μας επισκέπτεται τα σπίτια της περιοχής με το άγγελμα της Χριστιανικής ελπίδος, η ανταπόκρισις που γίνεται αποτελεί σε κάποιο βαθμό μια αντανάκλασι του παραδείγματος που έχει δοθή. Τι έχετε κάμει προσφάτως για ένα γείτονα που θα τον έκανε ν’ ακούση τον επόμενο μάρτυρα του Ιεχωβά που θα πάη στη πόρτα του;—Γαλ. 6:10· Μάρκ. 10:13-16.

ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΤΟΥ ΚΗΡΥΓΜΑΤΟΣ ΜΑΣ

21. Ποια θετική απόδειξις υπάρχει για ν’ αποδείξωμε ότι ο Ιεχωβά ευλογεί το κήρυγμα του λαού του;

²¹ Μπορεί να διαβάσωμε το Βιβλίο του Έτους των Μαρτύρων του Ιεχωβά και να σημειώσωμε ότι δεκάδες χιλιάδων άνθρωποι κάθε χρόνο ανταποκρίνονται στο έργο του κηρύγματος, και μπορεί να διερωτηθούμε, «Γιατί εμείς δεν βλέπομε ταχύτερη αύξησι στην εκκλησία μας;» Αλλ’ αν εξετάσετε τα πράγματα, τι βρίσκετε; Ανατρέξτε σε πέντε, δέκα ή είκοσι χρόνια πίσω. Δεν υπάρχουν τώρα περισσότερες εκκλησίες, περισσότεροι κήρυκες των αγαθών νέων στην περιοχή σας απ’ όσοι ήσαν τότε; Δεν επισκέπτεσθε τους ανθρώπους στη διακονία πιο συχνά τώρα; Πρέπει να υπομένωμε όπως ο γεωργός. Μπορεί να μη προσέχωμε την αύξησι από μέρα σε μέρα, αλλά η αύξησις γίνεται. Ως οργάνωσις ευλογούμεθα, και έχει αληθεύσει στον λαό του Ιεχωβά όπως προεφήτευσε ο Ησαΐας: «Το ελάχιστον θέλει γίνει χίλια· και το ολιγοστόν, ισχυρόν έθνος. Εγώ ο Ιεχωβά θέλω επιταχύνει τούτο κατά τον καιρόν αυτού.»—Ησ. 60:22· Ιακ. 5:7, 8.

22. Εξηγήστε γιατί δεν πρέπει ν’ αποθαρρυνώμεθα αν μετά το κήρυγμά μας δεν μπορούμε να δείξωμε άμεσα μια ‘συστατική επιστολή.’

²² Αλλά τι γίνεται μ’ εμάς ως άτομα; Μήπως το γεγονός ότι δεν μπορούμε να δείξωμε κάποιον μέσα στην εκκλησία και να πούμε ότι εμείς προσωπικά χρησιμοποιηθήκαμε για να βοηθήσωμε αυτό το άτομο να μπη στον δρόμο της αληθείας σημαίνει ότι ο Θεός δεν ευλογεί τη διακονία μας; Όχι! Αλήθεια, πόσοι από μας μπορούμε να δείξωμε κάποιον και να πούμε ότι τον φέραμε στον δρόμο της αληθείας; Στην πραγματικότητα απαιτούνται οι προσπάθειες όλων των αδελφών στην καλλιέργεια του αγρού με το πιστό τους κήρυγμα και με το καλό τους παράδειγμα στην κοινότητα και, τελικά, ο Ιεχωβά είναι εκείνος που φέρνει την αύξησι. Ποιος ξέρει πόσους ανθρώπους μπορεί να έχετε βοηθήσει να μάθουν τα αγαθά νέα; Ίσως να ήταν το καλό σας παράδειγμα, ή η επίσκεψίς σας στην πόρτα τους ή η επιστολή που τους εγράψατε εκείνο που αρχικά ήγειρε το ενδιαφέρον των. Κάποιος άλλος μπορεί να έχη διεξαγάγει τη Γραφική μελέτη για να προαγάγη το ενδιαφέρον και τη γνώσι των, αλλά και σεις μετέχετε σ’ αυτή τη ‘συστατική επιστολή.’ Πραγματικά, όλος ο λαός του Θεού μπορεί να δείξη εκατοντάδες χιλιάδων ανθρώπους που έχουν βαπτισθή ως Χριστιανοί στα πρόσφατα χρόνια ως απόδειξιν του ότι οι μάρτυρες του Ιεχωβά είναι επαρκώς ικανοί για να είναι διάκονοι.—1 Κορ. 3:7· 2 Κορ. 3:1-6.

23. Γιατί οι μάρτυρες του Ιεχωβά δίνουν στο έργο του κηρύγματος τόσο μεγάλη προτεραιότητα στη ζωή τους, και ποιο είναι το μυστικό της επιτυχίας των στο κήρυγμα;

²³ Είδαμε ότι είναι εντολή του Θεού να κηρύττουν όλοι οι Χριστιανοί, άσχετα με την ηλικία, το φύλον ή το μορφωτικό τους επίπεδο. Έχει παρατηρηθή επίσης ότι η επιτυχία μας να κηρύττωμε εξαρτάται από τον βαθμό της αγάπης μας για τον Θεό, το ποιόν της πίστεώς μας και το βάθος της αγάπης μας για τον συνάνθρωπό μας. Έχομε επίσης παρατηρήσει ότι υπάρχουν πολλές ευκαιρίες ανοιχτές για κήρυγμα και ότι δεν πρέπει ν’ αποθαρρύνεται κανείς αν τ’ αποτελέσματα δεν εμφανίζωνται αμέσως. Η εγκαρτέρησίς μας και το πιστό μας παράδειγμα στην κοινότητα θ’ αποδώσουν καρπούς. Τ’ αποτελέσματα του κηρύγματος που έγινε από τους μάρτυρας του Ιεχωβά στα περασμένα χρόνια απετέλεσαν μια ενθάρρυνσι σ’ αυτούς και τιμή στο όνομα του Ιεχωβά. Ώστε, οτιδήποτε και αν κάνετε κηρύττοντας τα αγαθά νέα, συνεχίστε το καλό αυτό έργο.

Είσθε Αληθινά ένας Πνευματικός Άνθρωπος;

«Δεν ηδυνήθην να λαλήσω προς εσάς, ως προς πνευματικούς, αλλ’ ως προς σαρκικούς, ως προς νήπια εν Χριστώ.»—1 Κορ. 3:1.

1, 2. Γιατί ενδιαφερόμεθα να μελετήσωμε πώς θα γίνωμε πνευματικοί άνθρωποι;

Η ΑΓΙΑ ΓΡΑΦΗ ομιλεί πολύ ευνοϊκά για κείνους που λέγονται «πνευματικοί» άνθρωποι. Εξ άλλου, δεν αναφέρει με εκτίμησι εκείνους που περιγράφονται ως σαρκικοί. Προφανώς, λοιπόν, ένας θεοφοβούμενος άνθρωπος επιθυμεί να είναι πνευματικός, έτσι δεν είναι;—Ρωμ. 8:5-8· Γαλ. 5:16-18.

² Εν τούτοις, πολλοί οι οποίοι έπρεπε να είναι πνευματικοί είναι συχνά, στην πραγματικότητα, ακριβώς το αντίθετο. Γι’ αυτόν τον λόγο, ο Βιβλικός συγγραφεύς του πρώτου αιώνος Παύλος, απευθυνόμενος στη Χριστιανική εκκλησία της Κορίνθου, είπε: «Δεν ηδυνήθην να λαλήσω προς εσάς, ως προς πνευματικούς, αλλ’ ως προς σαρκικούς, ως προς νήπια εν Χριστώ.» (1 Κορ. 3:1) Δεν πρέπει, λοιπόν, να θέλωμε αληθινά να είμεθα πνευματικοί άνδρες και γυναίκες;

 3. Τι σημαίνει να είμεθα «σαρκικοί» άνθρωποι;

³ Για να κατανοήσωμε τι σημαίνει να είναι ένας άνθρωπος «πνευματικός,» είναι καλό να καταλάβωμε την αντίθετη λέξι, «σαρκικός,» όπως χρησιμοποιείται από τον συγγραφέα Παύλο. Τι σημαίνει να είμεθα «σαρκικοί;» Σημαίνει να κυριαρχούμεθα από τη σάρκα, δηλαδή να έχωμε μια επίγεια, κοσμική άποψι. Τέτοιες είναι οι σκέψεις των ατελών, πεπτωκότων ανθρώπων· μ’ αυτές είναι γεμάτο ολόκληρο αυτό το σύστημα. Οι σαρκικοί άνθρωποι κρίνουν με τους ανθρώπινους κανόνες.—1 Κορ. 9:8.

 4. Τι σημαίνει να είμεθα «πνευματικοί» άνθρωποι;

⁴ Αλλά, το σπουδαιότερο, τι σημαίνει να είμεθα «πνευματικοί»; Σημαίνει να σκεπτώμέθα όπως ο Θεός, του οποίου οι σκέψεις είναι πολύ υψηλότερες από τις σκέψεις του ανθρώπου. (Ησ. 55:8, 9· Ρωμ. 11:33) Αυτή η ικανότης της σκέψεως έρχεται σ’ εκείνους που ακούουν τους εκπροσώπους του Θεού, ιδιαίτερα τον Ιησού Χριστό, ‘εκείνον που εφανέρωσε τον Ιεχωβά.’ (Ιωάν. 1:18) Στους αποστόλους του Ιησού Χριστού έχομε ένα εξαίρετο παράδειγμα που δείχνει πώς μπορεί κανείς να γίνη αληθινά πνευματικός. Ας εξετάσωμε σύντομα την πνευματική των ανάπτυξι.

5, 6. (α) Πώς οι απόστολοι έγιναν πνευματικοί άνθρωποι; (β) Τι μετέδωσε στους αποστόλους η εκπαίδευσις του Ιησού;

⁵ Εν πρώτοις, εκείνοι τους οποίους ο Θεός έδωσε στον Ιησούν ως αποστόλους ήσαν όλοι ταπεινοί, εργατικοί και αφοσιωμένοι άνθρωποι. Αυτές οι ιδιότητες τούς έκαμαν να δεχθούν τη διδασκαλία του Ιησού. Μετά την εκλογήν των μερικοί ουσιαστικά τον συνώδευαν συνεχώς επί δύο περίπου χρόνια. Έβλεπαν τα θαύματά του, άκουαν τους λόγους του, αντλούσαν από τη δύναμί του, παρακολουθούσαν τον τρόπο με τον οποίον εφέρετο στους φίλους και τους εχθρούς, παρατηρούσαν τη στάσι του υπέρ των δικαίων αρχών. Όπως είπε ο Πέτρος ύστερ’ από λίγα χρόνια: «Ημείς είμεθα μάρτυρες πάντων όσα έκαμε.» (Πράξ. 10:39· Μάρκ. 3:14) Ο Ιησούς τους εδίδαξε επίσης ότι έπρεπε πρόθυμα να κηρύττουν την πίστι των στους άλλους.

⁶ Αυτή η θαυμαστή εκπαίδευσις ήταν εκείνη που βοήθησε τους αποστόλους να γίνουν πνευματικοί άνθρωποι. Τους μετέδωσε «τον νουν του Χριστού,» τα αισθήματα, τη διάθεσι και τις απόψεις του Χριστού, για να μπορούν να κρίνουν τα πράγματα με τον τρόπο του, που είναι επίσης και ο τρόπος του Ιεχωβά. Οι πνευματικοί άνθρωποι βλέπουν τα πράγματα «κατά Θεόν.»—1 Κορ. 2:16· 1 Πέτρ. 4:6· Ιακ. 1:27.

ΚΑΙ ΣΕΙΣ ΜΠΟΡΕΙΤΕ ΝΑ ΕΙΣΘΕ ΕΝΑΣ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ

7, 8. (α) Για να είμεθα πνευματικοί άνθρωποι τι πρέπει ν’ αναπτύξωμε μέσα μας; (β) Μήπως πρέπει ν’ αλλάξη μόνον η διάνοιά μας;

⁷ Για να είναι κανείς πνευματικός άνθρωπος σήμερα απαιτείται όμοια εκπαίδευσις, που θ’ αναπτύξη μέσα του «τον νουν του Χριστού.» Αυτό γίνεται με την ‘ανανέωσι του πνεύματος του νοός του.’ (Εφεσ. 4:23, 24) Στον καθημερινό κύκλο ζωής, το «φυσικό» πράγμα για κείνους που στερούνται πνευματικότητος είναι να ενδίδουν στον σαρκικό συλλογισμό. Η «δύναμις» που θέτει σε κίνησι τις διάνοιές των τους ωθεί σε μια κατεύθυνσι που συμφωνεί με αυτό το παλαιό σύστημα πραγμάτων. Η «δύναμις,» όμως, δηλαδή η κυριαρχούσα τάσις της διανοίας ενός Χριστιανού, πρέπει ν’ ανακαινίζεται για να είναι κάτι «νέο,» ώστε να σκέπτεται κανείς σε αρμονία με τον τρόπο του Θεού, και να γίνεται έτσι ένας πνευματικός άνθρωπος.

⁸ Καθώς αλλάζει ο τρόπος της σκέψεως, κάθε άποψις της ζωής πρέπει επίσης ν’ ανακαινίζεται· μια ‘νέα προσωπικότης’ πρέπει ν’ αναπτυχθή. Ακόμη και αν ένας είναι Χριστιανός μάρτυς του Ιεχωβά από πολλά χρόνια, αυτή η ανάπτυξις πρέπει να συνεχίζεται και να περιλαμβάνη κάθε τομέα της ζωής του. Ο τρόπος με τον οποίον ένας Χριστιανός συμπεριφέρεται στην εργασία ή στο σχολείο, η γλώσσα του και οι άλλες προσωπικές του συνήθειες, πρέπει όλα να δείχνουν πνευματικές σκέψεις «τον νουν του Χριστού.» Αλλά τι συμβαίνει όταν κανείς αφήνη τις σαρκικές σκέψεις να επηρεάζουν τη ζωή του;

9, 10. Τι μπορεί να συμβή, όπως αποδείχθηκε στην εκκλησία της Κορίνθου, όταν οι άνθρωποι αφήνουν τις σαρκικές σκέψεις να τους επηρεάσουν;

⁹ Η Αγία Γραφή δίνει ένα τέτοιο παράδειγμα που συνέβη στην εκκλησία της Κορίνθου, τον πρώτον αιώνα. Αυτοί οι Κορίνθιοι ήσαν ήδη Χριστιανοί. (1 Κορ. 1:2) Αλλά πολλοί άφησαν τον εαυτό τους να επηρεασθή υπερβολικά από τον γύρω τους Ελληνικό κόσμο. Τι ακριβώς έκαμε τους ανθρώπους εκείνους της εκκλησίας να γίνουν «σαρκικοί»;

¹⁰ Μερικοί απ’ αυτούς, που ήσαν υπερήφανοι διδάσκαλοι και ψευδαπόστολοι, εισήγαγαν τους κοσμικούς κανόνας μέσα στην εκκλησία. Αταξία, πλάνη και φαυλότης ήταν βέβαιο ότι επακολούθησαν, κάνοντας πολλούς να γίνουν όπως ο κόσμος, σαρκικοί. Ο αρχαίος Ελληνικός κόσμος δεν ήταν βέβαια Χριστοειδής. Όλα τα στοιχεία του πολιτισμού του—οι ωραίες τέχνες του, η επιστήμη του, η θρησκεία του, τα αθλήματά του, η φιλοσοφία του—ήσαν επίγεια, σαρκικά, με ανθρώπινο προσανατολισμό.

11, 12. Εξηγήστε πώς οι σαρκικές σκέψεις επηρέασαν τη ζωή πολλών μελών της εκκλησίας της Κορίνθου.

¹¹ Επειδή οι Κορίνθιοι ασύνετα προσπάθησαν να εισαγάγουν τέτοιους κανόνας μέσα στην εκκλησία, ποια ήσαν τ’ αποτελέσματα; Η σαρκική των άποψις έγινε φανερή σε πολλά πράγματα που έκαναν και επίστευαν. Δεν μπορούσε να κρυφθή. Ήταν φανερή με τον τρόπο που έβλεπαν τους άλλους στην εκκλησία, προάγοντας τον ένα υπεράνω του άλλου. Αυτό κατέληξε σε διαιρέσεις, σε κομματικό πνεύμα και σε ανταγωνισμούς που επακολούθησαν. (1 Κορ. κεφάλ. 1-4· παράβαλε επιστολή Ιακώβου 3:13-18.) Η πορνεία ήταν ανεκτή. (1 Κορ. κεφ. 5) Οδηγούσαν ο ένας τον άλλον στα δικαστήρια. (Κεφ. 6) Τονίζοντας τα δικά τους δικαιώματα, έφθασαν επικίνδυνα στο σημείο να σκανδαλίζουν τους άλλους στο ζήτημα της ειδωλολατρείας. (Κεφ. 8-10) Υπήρχε έλλειψις εκτιμήσεως για την κατάλληλη ηγεσία μέσα στην εκκλησία καθώς και κακές συνήθειες εν σχέσει με το Δείπνον του Κυρίου. (Κεφ. 11) Ο Παύλος χρειάσθηκε να τους πη ότι τα μέλη τα οποία «φαίνονται ότι είναι ασθενέστερα, ταύτα είναι αναγκαία» για την εκκλησία.—Κεφ. 12, εδ. 22.

¹² Ενώ οι κοσμικοί, κατά κόσμον σοφοί, σαρκικοί Έλληνες συγγραφείς ετόνιζαν τις σκληρές, τις λεγόμενες «αρρενωπές» ιδιότητες, όπως είναι η υπερηφάνεια και ο εγωισμός, ο Θεός δεν το κάνει αυτό. Οι Κορίνθιοι ήταν ανάγκη να καλλιεργούν την αγάπη, τη θεοσεβή αγάπη. (Κεφ. 13) Ακόμη και η Κορινθιακή άποψις της Χριστιανικής δοξασίας ήταν έντονα χρωματισμένη με σαρκικές σκέψεις. Μερικοί, ακριβώς όπως οι Έλληνες των Αθηνών, εύρισκαν τη διδασκαλία της αναστάσεως εκ νεκρών δύσκολο να την δεχθούν. Τέτοιοι ‘παράλογοι άνθρωποι’ είχαν ανάγκη πνευματικού νοός. (1 Κορ. 15:12-57· Πράξ. 17:32) Δεν δείχνει αυτό ότι η προσπάθεια αναμίξεως κοσμικών σκέψεων με τις διδασκαλίες του Χριστού έχει πενιχρά αποτελέσματα με κάθε τρόπο; Πρέπει ν’ αναγνωρίζωμε αυτή την αλήθεια στην προσωπική μας ζωή. Αλλά πώς μπορεί κανείς ν’ αναπτύξη «τον νουν του Χριστού» και να γίνη ένας αληθινά πνευματικός άνθρωπος;

ΜΕΛΕΤΑΤΕ ΓΙΑ ΝΑ ΓΙΝΕΤΕ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ

13. Γιατί είναι ουσιώδης η μελέτη και ο στοχασμός για να γίνωμε πνευματικοί άνθρωποι;

¹³ Τακτική μελέτη του Λόγου του Θεού είναι ουσιώδης, και μαζί με τη μελέτη απαιτείται και στοχασμός. Μη κάνετε το λάθος να νομίζετε ότι ο στοχασμός αποτελεί παθητική ενέργεια. Απαιτεί θετική και εσκεμμένη προσπάθεια. Η καθημερινή ανάγνωσις της Γραφής πρέπει ν’ αποτελή μέρος της ζωής μας, διότι με αυτή την ανάγνωσι μαθαίναμε για τη ζωή του Ιησού και άλλων πνευματικών ανθρώπων που έτυχαν της θείας επιδοκιμασίας. Αλλά πρέπει να δαπανηθή χρόνος για να εξετασθή πώς αυτή η ύλη εφαρμόζεται προσωπικά, πώς ξεχωρίζει έναν άνθρωπο από τον κόσμο. Με αυτόν τον τρόπο γίνεται περαιτέρω εισαγωγή του θείου φρονήματος στη διάνοιά μας και την κάνει να τείνη ή να ωθή την ενέργεια των σκέψεών μας προς την κατάλληλη κατεύθυνσι. Μετά την ανάγνωσι ενός μέρους της Γραφής, μπορείτε να διερωτηθήτε: «Πώς μπορώ να το χρησιμοποιήσω αυτό για ν’ αποφύγω την επανάληψη περασμένων σφαλμάτων; Πώς αυτό αυξάνει την εκτίμησί μου στην αγαθότητα του Ιεχωβά και αναπτύσσει μέσα μου μια επιθυμία να είμαι σαν αυτόν;»

14. Εξηγήστε το εδάφιον Παροιμίαι 28:14

¹⁴ Με αυτόν τον τρόπο διακρίνομε πώς θα μιμηθούμε τον Θεό και όχι τον σαρκικό κόσμο. Καθώς εγκαρτερούμε στη Χριστιανική οδό εκτιμούμε την υπερέχουσα αξία των σκέψεων του Θεού και η μελέτη του θείου λόγου θα σημαίνη ακόμη περισσότερα σ’ εμάς. Κατανοούμε περισσότερο την ανάγκη να τον υπηρετούμε επιμελώς, όπως λέγει το εδάφιο Παροιμίαι 28:14: «Μακάριος ο άνθρωπος ο φοβούμενος πάντοτε· όστις όμως σκληρύνει την καρδίαν αυτού, θέλει πέσει εις συμφοράν.» Αναπτύσσομε έναν υγιή φόβον του Θεού και επίσης έναν συνειδητό φόβο των κοσμικών πραγμάτων που μισεί ο Θεός. Φθάνοντας σε κατανόησι των ανικανοτήτων μας, εμπιστευόμεθα περισσότερο στον Ιεχωβά. Η προσεκτική μελέτη μάς τηρεί άγρυπνους στα προβλήματα και στις επερχόμενες αλλαγές ώστε όταν έλθουν να μη αποτελούν έκπληξι. Αυτό το είδος της μελέτης κάνει τη διάνοιά μας να κλίνη σε ό,τι είναι πνευματικό και καταλήγει στο να είμεθα ‘μακάριοι.’

15. Αν πρόκειται να είμεθα πνευματικοί άνθρωποι, ποια τάσι πρέπει ν’ αποφεύγωμε στο ζήτημα της μελέτης;

¹⁵ Η επιμελής μελέτη, όμως, πρέπει να συγκεντρώνεται σε ό,τι είναι γνήσια πνευματικό. Μερικοί που ομολογούν ότι είναι Χριστιανοί υπερηφανεύονται για την ανθρώπινη μάθησι και με απληστία αποβλέπουν σ’ αυτήν. Η κοσμικότης μπορεί να υπεισέλθη στην Χριστιανική τους διδασκαλία· αυτό έγινε στην Κόρινθο. Ο Ιησούς είπε σ’ εκείνους που προσπαθούσαν να δώσουν ανθρώπινη ερμηνεία στα λόγια του: «Το πνεύμα είναι εκείνο το οποίον ζωοποιεί, η σαρξ δεν ωφελεί ουδέν.» Το ολικό άθροισμα της ανθρώπινης πείρας και σοφίας, όλων των συγγραμμάτων της, των φιλοσοφιών και των διδασκαλιών της, δεν μπορούν να υπολογίζωνται για ζωή. ‘Δεν ωφελούν διόλου’ ως μέσον αποκτήσεως αιωνίου ζωής. (Ιωάν. 6:63) Γιατί, λοιπόν, να δαπανούμε ώρες ερευνώντας τέτοια συγγράμματα που παρέχουν, το πολύ, όχι ευσεβείς, αλλά ανθρώπινες σαρκικές απόψεις και καταρτίζουν τον άνθρωπο κατά το πνεύμα του κόσμου; Ο απόστολος Παύλος είπε στον Τιμόθεο: «Όλη η Γραφή είναι θεόπνευστος . . . διαμαρτύρομαι . . . κήρυξον τον λόγον.»—2 Τιμ. 3:16-4:2· παράβαλε με 1 Κορινθίους 2:1-5, 13.

Η ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΒΟΗΘΕΙ ΣΤΗΝ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΩΡΙΜΟΤΗΤΑ

16. Γιατί η προσευχή έχει μεγάλη σπουδαιότητα για έναν που θα ήθελε να είναι πνευματικός;

¹⁶ Η προσευχή είναι επίσης ένα ανεκτίμητο βοήθημα που φέρνει τις σκέψεις μας προς τις σκέψεις του Θεού. Ο ταπεινός άνθρωπος, όταν μιλή στον Ιεχωβά με προσευχή, ενθυμείται το πόσο μακρυά βρίσκεται από την τελειότητα του Θεού και την ανάγκη που έχει ν’ απομακρύνη τις σκέψεις του από τον κόσμο και να τις υψώση στο ύψος των σκέψεων του Ιεχωβά. Το «αδιαλείπτως προσεύχεσθε,» λοιπόν, είναι μια καλή συμβουλή. (1 Θεσσ. 5:17) Δηλαδή, εκτός από την τακτική προσευχή που κάνετε κατά συνήθειαν μέσα στην εκκλησία ή στην οικογένειά σας, να αναπτύξετε μια διάθεσι προς την προσευχή, μια προθυμία όλη τη μέρα και τη νύχτα να ζητήτε συνεχώς την κατεύθυνσι του Ιεχωβά. (Παράβαλε με Ψαλμόν 119:62.) Ξέρετε ότι εκείνο για το οποίο προσεύχεσθε—ή για το οποίο δεν προσεύχεσθε—μπορεί να δείξη αν έχετε σαρκικό φρόνημα; Μπορεί ν’ αποδειχθή ότι έτσι είναι.

17. Πώς και γιατί μπορεί να επηρεάζωνται οι προσευχές ενός συζύγου αν παραμελή ή κακομεταχειρίζεται τη σύζυγό του;

¹⁷ Ο έγγαμος απόστολος Πέτρος λέγει ότι ένας άνδρας πρέπει ‘ν’ αποδίδη τιμή στη σύζυγό του ως εις σκεύος ασθενέστερον,’ και να φέρεται μαζί της «εν φρονήσει.» Γιατί; Για να μη εμποδίζωνται οι προσευχές του. (1 Πέτρ. 3:7) Ο Χριστιανός, ο οποίος εν γνώσει παραλείπει να δείξη διακριτικότητα στη σύζυγό του ή να της δώση την απαιτούμενη καθοδηγία, δεν μπορεί, με καθαρή συνείδησι, να μιλήση ελεύθερα στον Θεό. Αντιθέτως, αισθάνεται σαν να έχη κατακριθή, αποδοκιμασθή, γνωρίζοντας ότι δεν υπακούει στην εντολή του Θεού. Διστάζει να μιλήση ελεύθερα στον Θεό, και εξαιτίας της μη Χριστιανικής διαγωγής του δεν μπορεί να ελπίζη ότι ο Θεός θα τον επιδοκιμάση ή θα τον ενισχύση στην ιδιοτελή πορεία που ακολουθεί. Αυτό θα ήταν πνευματικά καταστρεπτικό. Θα εσήμαινε αποτυχία του να λάβη το άγιο πνεύμα, που είναι ζωτικό για τη διατήρησι της πιστότητος. Έπειτα, λόγω της εξασθενημένης καταστάσεώς του, μπορεί να κάμη ένα σοβαρό σφάλμα, που απαιτεί ενέργεια της εκκλησίας. Η προσωπική του ζωή, καθοδηγούμενη όχι από τη σκέψι του Θεού, αλλά από τη σκέψι του κόσμου, έχει επηρεάσει την προσευχή του στον Ιεχωβά και τη στάσι του στη Χριστιανική εκκλησία. Η γνώσις αυτής της στενής αλληλεπιδράσεως μεταξύ της ιδιωτικής του ζωής και της σχέσεως του με τον Θεό στην προσευχή υποκινεί τον ώριμο Χριστιανό πάντοτε σε ευσεβείς σκέψεις και ενέργεια.—Λουκ. 11:9-13· παράβαλε με επιστολήν Ιακώβου 1:5-8· 1 Ιωάν. 4:17.

Ο ΡΟΛΟΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΣΤΟ ΝΑ ΣΑΣ ΚΑΜΗ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ ΑΝΘΡΩΠΟ

18, 19. (α) Πώς μπορούν οι πρεσβύτεροι της εκκλησίας να μας βοηθήσουν ν’ αναπτύξωμε «τον νουν του Χριστού»; (β) Τι πλεονέκτημα έχει ο πνευματικός άνθρωπος από τον σαρκικό;

¹⁸ Για να γίνη κανείς πνευματικός άνθρωπος και, συνεπώς, να είναι σε αντίθεσι με τον κόσμο, έχει ανάγκη τακτικής συναναστροφής με τη σύγχρονη εκκλησία των μαρτύρων του Ιεχωβά. Οι πνευματικοί πρεσβύτεροι, διωρισμένοι από τη θεοκρατική οργάνωσι του Θεού, μπορούν να βοηθήσουν ένα άτομο προσωπικά. (Εφεσ. 4:11-16) Αν υπάρχη ένα σύμπτωμα στη ζωή σας που δείχνει κακό συλλογισμό, με τον καιρό θα ανεβή στην επιφάνεια, διότι κάθε κακό έχει τρόπο να εκδηλώνεται τελικά στους παρατηρητάς. (Γαλ. 6:7· 1 Τιμ. 5:24, 25) Οι πρεσβύτεροι των εκκλησιών των μαρτύρων του Ιεχωβά είναι διακριτικοί άνθρωποι και, με «τον νουν του Χριστού,» συχνά διακρίνουν πρώιμα ενδεικτικά σημεία σαρκικών σκέψεων στους άλλους. Είναι επιφορτισμένοι ‘να παρατηρούν’ ώστε οποίος είναι «βέβηλος,» δηλαδή δεν εκτιμά τα ιερά πράγματα [είναι κοσμικόφρων, Νέα Αγγλική Βίβλος] να μη επηρεάζη δυσμενώς την εκκλησία. (Εβρ. 12:15-17) Για τον έναν ή τον άλλον λόγο—οι, κακές συναναστροφές, η κοσμική εργασία ή το παρελθόν—σεις ο ίδιος μπορεί να μη βλέπετε καθαρά τα πράγματα· οι σκέψεις σας μπορεί να είναι κάπως σαρκικές.

¹⁹ Ο απόστολος Παύλος είπε: «Ο φυσικός όμως άνθρωπος δεν δέχεται τα του πνεύματος του Θεού· διότι είναι μωρία εις αυτόν, και δεν δύναται να γνωρίση αυτά· διότι πνευματικώς ανακρίνονται. Ο δε πνευματικός ανακρίνει μεν πάντα, αυτός δε υπ’ ουδενός ανακρίνεται.» (1 Κορ. 2:14, 15) Εκείνος που επιμένει να βλέπη τα πράγματα από σαρκική άποψι δεν μπορεί να διακρίνη το εσφαλμένο της θέσεώς του ενώπιον του Θεού. Αλλά ο πνευματικός άνθρωπος, εναρμονισμένος με τις σκέψεις του Χριστού, όχι μόνον καταλαβαίνει τον αποκαλυμμένον σκοπό του Θεού μέσω του πνεύματός Του, αλλά και διακρίνει την εσφαλμένη πορεία του σαρκικού ανθρώπου. Θα βοηθούμενα λοιπόν ν’ αποφεύγωμε τις σαρκικές τάσεις αν δεχώμεθα τη βοήθεια των πρεσβυτέρων της Χριστιανικής εκκλησίας.

20. Είναι οι πρεσβύτεροι μόνον εκείνοι που μας βοηθούν να γίνωμε πνευματικοί; Εξηγήστε.

²⁰ Αλλά με πολλούς τρόπους βοηθούμεθα να γίνωμε πνευματικοί άνδρες και γυναίκες απ’ όλους τους μάρτυρας του Ιεχωβά, όχι μόνον από τους πρεσβυτέρους. Όταν τους συναναστρεφώμεθα, βλέπομε ότι οι καλές ιδιότητες, για τις οποίες διαβάζομε στην Αγία Γραφή και οι οποίες ξεχωρίζουν τους Χριστιανούς από τον κόσμο, αποτελούν μέρος των προσωπικοτήτων του λαού του Θεού σήμερα. Επί πλέον, πολλοί μέσα στην εκκλησία έχουν δικά τους εξέχοντα χαρακτηριστικά ή ικανότητες. Ο ένας είναι φιλόξενος, ο άλλος έχει γνώσεις, κι’ ένας άλλος έχει μεγάλη αντίληψι. Έπειτα, υπάρχουν κι’ εκείνοι που φαίνονται στην αρχή πολύ «συνήθεις.» Αλλ’ όσο τους γνωρίζομε, καθώς και τον αγώνα που έχουν κάμει για να διατηρήσουν την πίστι των, δεν είναι αλήθεια ότι μας ελκύουν περισσότερο; Μπορεί και να διαπιστώσωμε μάλιστα ότι αυτοί οι «συνήθεις» άνθρωποι έχουν ήδη υπερνικήσει τα ίδια προβλήματα που εμείς ακόμη τα αντιμετωπίζομε. Η στενή αυτή σχέσις θα καλλιεργήση οπωσδήποτε μέσα μας ιδιότητες, όπως είναι η θέρμη, η ευγένεια και η ταπεινότης. Οι καλές αυτές ιδιότητες αναπτύσσονται ακόμη καθώς ένας συμμετέχει με την εκκλησία στη διδασκαλία και άλλων ατόμων ‘τούτου του ευαγγελίου της βασιλείας’ στη διακονία του αγρού.—Ματθ. 24:14.

21. (α) Ποιος κίνδυνος, που δείχνει σαρκικό φρόνημα, πρέπει ν’ αποφεύγεται; (β) Απαριθμήστε τις ιδιότητες της πραγματικής Χριστιανικής προσωπικότητος.

²¹ Φυσικά, καθώς ένας εργάζεται ν’ αναπτύξη μια νέα προσωπικότητα πρέπει να βεβαιώνεται αν τα χαρακτηριστικά που αποκτά είναι αληθινά πνευματικά. Λόγου χάριν, εκείνος που νομίζει ότι είναι «πνευματικός» επειδή έχει μια ευσεβή έκφρασι στο πρόσωπό του ή κάνει μεγάλες θυσίες για να φαίνεται «δίκαιος» ενώπιον των άλλων, είναι πραγματικά φαρισαϊκός. (Ματθ. 6:5-8) Ο Παύλος τονίζει στους Κολοσσαείς 2:16-23 ότι εκείνοι που αρέσκονται εις «εθελοθρησκείαν και ταπεινοφροσύνην και σκληραγωγίαν του σώματος,» στην πραγματικότητα έχουν ‘σαρκικό φρόνημα.’ Οι σκέψεις των δεν υποκινούνται από πραγματική εγκάρδια ταπεινότητα, αλλ’ από μια υπερήφανη επιθυμία να προεξέχουν. Η πραγματική Χριστιανική προσωπικότης εκτίθεται λεπτομερώς από τον απόστολο Παύλο παρακάτω στα εδάφια Κολοσσαείς 3:5-15:

«Νεκρώσατε λοιπόν τα μέλη σας τα επί της γης, πορνείαν, ακαθαρσίαν, πάθος, επιθυμίαν κακήν, και την πλεονεξίαν, ήτις είναι ειδωλολατρεία· διά τα οποία έρχεται η οργή του Θεού επί τους υιούς της απειθείας· εις τα οποία και σεις περιεπατήσατε ποτέ, ότε εζήτε εν αυτοίς. Τώρα όμως απορρίψατε και σεις ταύτα πάντα, οργήν, θυμόν, κακίαν, βλασφημίαν, αισχρολογίαν εκ του στόματός σας. Μη ψεύδεσθε εις αλλήλους, αφού απεκδύθητε τον παλαιόν άνθρωπον μετά των πράξεων αυτού· και ενδύθητε τον νέον, τον ανακαινιζόμενον εις επίγνωσιν κατά την εικόνα του κτίσαντος αυτόν· . . . Ενδύθητε λοιπόν, ως εκλεκτοί του Θεού άγιοι και ηγαπημένοι, σπλάγχνα οικτιρμών, χρηστότητα, ταπεινοφροσύνην, πραότητα, μακροθυμίαν· υποφέροντες αλλήλους, και συγχωρούντες εις αλλήλους, εάν τις έχη παράπονον κατά τινος· καθώς και ο Χριστός συνεχώρησεν εις εσάς, ούτω και σεις. Και εν πάσι τούτοις, ενδύθητε την αγάπην, ήτις είναι σύνδεσμος της τελειότητος. Και η ειρήνη του Θεού ας βασιλεύη εν ταις καρδίαις υμών, εις την οποίαν και προσεκλήθητε εις εν σώμα· και γίνεσθε ευγνώμονες.»

22, 23. Πώς η ζωή του Πέτρου δείχνει ότι το να είναι κανείς πνευματικός άνθρωπος δεν έπεται ότι είναι και τέλειος;

²² Απαιτείται προσπάθεια για να είναι κανείς αληθινά πνευματικός άνθρωπος. Μη παύετε να προσπαθήτε ν’ αναπτύσσετε «τον νουν του Χριστού.» Μη ξεχνάτε ότι το να είναι κανείς απλώς πνευματικός άνθρωπος δεν σημαίνει ότι είναι από κάθε άποψι απηλλαγμένος από λάθη και ότι έχουν εκλείψει όλα του τα προβλήματα και οι σαρκικές του τάσεις. Λίγα συμβάντα στη ζωή του Πέτρου το δείχνουν αυτό. Σε μια περίπτωσι ο Πέτρος ορθώς απήντησε στο ερώτημα του Ιησού, «Σεις τίνα με λέγετε ότι είμαι;» Η πνευματική του άποψις επαινέθηκε από τον Ιησού που του είπε, «Σαρξ και αίμα δεν σοι απεκάλυψε τούτο, αλλ’ ο Πατήρ μου ο εν τοις ουρανοίς.» Σημειώστε, εν τούτοις, ότι κατόπιν όταν ο Πέτρος προσπάθησε να δείξη στον Ιησούν μια εσφαλμένη καλωσύνη, ο Ιησούς του είπε: «Δεν φρονείς τα του Θεού, αλλά τα των ανθρώπων.» Υπήρχε ακόμη εκεί το σαρκικό φρόνημα που έπρεπε ν’ αντιμετωπισθή!—Ματθ. 16:15-23.

²³ Μετά από ένα διάστημα λιγώτερο του ενός έτους, προς λύπην του ο Πέτρος, υποκύπτοντας σε φόβο ανθρώπου, αρνήθηκε τον Ιησούν τρεις φορές. Μετανόησε. Αλλά μήπως πέρασε αυτή η τάσις του να ταλαντεύεται κάτω από την πίεσι του πλήθους; Όχι, Μετά από χρόνια ο Πέτρος και πάλι έπρεπε να διορθωθή, αυτή τη φορά από τον Παύλο, για την ίδια αδυναμία. (Λουκ. 22:34, 54-62· Γαλ. 2:11-14) Φαίνεται ότι ο Πέτρος, ένας απόστολος, πνευματικός άνθρωπος, έπρεπε να προσπαθή σε όλη του τη ζωή να διορθώση αυτή την αδυναμία. Ο Παύλος, επίσης, μας λέγει ότι έπρεπε να δουλαγωγή τον εαυτό του για να ενεργή κατάλληλα. (1 Κορ. 9:24-27) Έτσι και σήμερα, ένας πνευματικός άνθρωπος μπορεί να έχη τα αδύνατα σημεία του, αλλά με το να μελετά με ζήλο τον Λόγο του Θεού και να τον εφαρμόζη στη ζωή του και να εμπιστεύεται για ενίσχυσι στο πνεύμα του Θεού μπορεί να βοηθήται να τα υπερνικήση.

24. Ποιο άλλο ζήτημα πρέπει να εξετασθή ακόμη εν σχέσει με το να είναι κανείς πνευματικός άνθρωπος;

²⁴ Υπάρχει όμως και ένα ακόμη μεγαλύτερο ζήτημα που πρέπει να εξετασθή εν σχέσει με το ν’ αποδειχθή κανείς αληθινά πνευματικός άνθρωπος. Ποιο είναι αυτό; Είναι η θέλησις να δεχθή όλη την εναντίωσι που εγείρει ο σαρκικός κόσμος εναντίον εκείνων που ακολουθούν τα ίχνη του Χριστού Ιησού. Γνωρίζετε ότι ο κόσμος δεν αγαπά εκείνους που εκδηλώνουν «τον νουν του Χριστού.» Σεις, όμως, αν θέλετε, μπορείτε να βαστάσετε το μίσος του με μεγάλη χαρά και ευχαρίστησι. Μάθετε από το ακόλουθον άρθρο πώς θα το επιτύχετε.

Διωκόμενοι Χριστιανοί—«Θέατρον εις τον Κόσμον»

«Νομίζω ότι ο Θεός απέδειξεν ημάς τους αποστόλους έσχατους, ως καταδεδικασμένους εις θάνατον· διότι εγείναμεν θέατρον εις τον κόσμον, και εις αγγέλους και εις ανθρώπους.»—1 Κορ. 4:9.

1, 2. Τι φοβούνται πολλοί; Τι παρηγοριά μπορούν να λάβουν;

Η ΣΚΕΨΙΣ των παθημάτων που υπέστησαν ο Ιησούς και οι απόστολοι εμβάλλει τρόμο σε πολλούς ανθρώπους. Είναι αλήθεια, ότι όλοι αυτοί γνωρίζουν ότι πολλά οφέλη αποκομίζουν εκείνοι οι οποίοι έχουν μια πνευματική και εξυψωμένη άποψι της ζωής. Αλλά δεν πιστεύουν ότι θα μπορέσουν προσωπικά ν’ ανθέξουν τις ισχυρές επιθέσεις που οραματίζονται πως κάποτε θα γίνουν εναντίον της πίστεώς των.

² Φοβάστε και σεις το ίδιο; Αν είναι έτσι σκεφθήτε: Δεν ήταν παρηγορητικό που μάθατε στο τελευταίο άρθρο ότι μπορείτε να είσθε ένας πνευματικός άνθρωπος; Ένας ‘συνήθης άνθρωπος’ όπως εσείς—ένας πωλητής, ένας ξυλοκόπος ή μια νοικοκυρά—μπορεί πραγματικά να έχη «τον νουν του Χριστού.» Θα βρήτε εξίσου ενθαρρυντικό να μάθετε ότι μπορείτε και σεις επιτυχώς ν’ ανθέξετε κάτω από οποιαδήποτε δοκιμασία που θα ήρχετο εναντίον σας από οποιοδήποτε μέρος του σαρκικού αυτού κόσμου.

 3. Τι είπε ο Ιησούς ότι πρέπει να περιμένουν οι ακόλουθοί του;

³ Ένας Χριστιανός πρέπει να περιμένη ότι θα τον αντιπαθή ο κόσμος. Ο Ιησούς εξήγησε: «Αληθώς σας λέγω, δεν είναι ουδείς όστις, αφήσας οικίαν ή αδελφούς, ή αδελφάς, ή πατέρα, ή μητέρα, ή γυναίκα, ή τέκνα, ή αγρούς, ένεκεν εμού και, του ευαγγελίου, δεν θέλει λάβει εκατονταπλασίονα τώρα εν τω καιρώ τούτω, οικίας και αδελφούς και αδελφάς και μητέρας και τέκνα και αγρούς, μετά διωγμών, και εν τω ερχομένω αιώνι ζωήν αιώνιον.» (Μάρκ. 10:29, 30) Αυτά που είπε αποδείχθηκαν αληθινά στην περίπτωσι των αποστόλων. Και θ’ αποδειχθούν εξίσου αληθινά στους γνησίους Χριστιανούς, στους πραγματικά πνευματικούς ανθρώπους σήμερα. Αλλά γιατί, θα μπορούσε κανείς να ρωτήση, να υποστούν ‘διωγμόν’ οι απόστολοι, που ήσαν πνευματικοί άνθρωποι;

 4. Γιατί οι πνευματικοί άνθρωποι μεταξύ των Χριστιανών του πρώτου αιώνος υπέστησαν διωγμούς;

⁴ Ο Ιησούς, στην προσευχή που έκαμε στον Ιεχωβά, τον Πατέρα του, απαντά: «Ο κόσμος εμίσησεν αυτούς [τους ακολουθούντας τα ίχνη του], διότι δεν είναι εκ του κόσμου, . . . Αγίασον αυτούς εν τη αληθεία σου· ο λόγος ο ιδικός σου είναι αλήθεια. Καθώς εμέ απέστειλας εις τον κόσμον, και εγώ απέστειλα αυτούς εις τον κόσμον. . . . ο κόσμος δεν σε εγνώρισεν, . . . ούτοι εγνώρισαν ότι συ με απέστειλας.»—Ιωάν. 17:14, 17, 18, 25.

 5. Εξηγήστε πώς ο σαρκικός κόσμος μισούσε τους πρώτους εκείνους Χριστιανούς.

⁵ Οι απόστολοι, που ήσαν πνευματικοί άνθρωποι εκπαιδευμένοι από τον Ιησού, ‘δεν αποτελούσαν μέρος του κόσμου.’ Γι αυτό ο κόσμος τους μισούσε. Η ζωηρή αντίθεσις μεταξύ των πνευματικών εκείνων ανθρώπων και του σαρκικού κόσμου έγινε φανερή σε όλη την κτίσι. Αφού ο Ιησούς εγκατέλειψε την επίγεια σκηνή, οι απόστολοι κατέβαλαν όλες τις δυνάμεις των για να εκπληρώσουν την αποστολή των να κηρύξουν και να διδάξουν «έως εσχάτου της γης.» (Ματθ. 28:16-20· Πράξ. 1:6-8) Είχαν σφοδρή εναντίωσι στο έργο των ευθύς εξ αρχής. Η πρώτη αντίστασις προήλθε από τους ιδίους τους συμπατριώτας των. (Πράξ. 5:40· 12:1-5) Καθώς το έργο διεκλαδώνετο πέρα από την Ιουδαία και τη Σαμάρεια, υπήρχαν διαμάχες με οπαδούς Εθνικών θεοτήτων που εφοβούντο ότι τα αντικείμενα της λατρείας των ‘θα ελογίζοντο εις ουδέν.’—Πράξ. 19:23-41· 14:1-7.

«ΘΕΑΤΡΟΝ ΕΙΣ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟΝ»—ΜΕ ΠΟΙΑ ΕΝΝΟΙΑ;

6, 7. Τι εννοεί ο απόστολος Παύλος στο εδάφιον 1 Κορινθίους 4:9 όταν λέγη ότι οι απόστολοι έγιναν «θέατρον εις τον κόσμον»;

⁶ Ο απόστολος Παύλος, στην επιστολή 1 Κορινθίους 4:9, περιγράφει εκφραστικά τα παθήματα που υπέστησαν οι Χριστιανοί.

«Νομίζω ότι ο Θεός απέδειξεν ημάς τους αποστόλους εσχάτους, ως καταδεδικασμένους εις θάνατον· διότι εγείναμεν θέατρον εις τον κόσμον, και εις αγγέλους και εις ανθρώπους.»

⁷ Εδώ ο Παύλος δεν λέγει ότι οι απόστολοι ήσαν θέατρον στις συνήθεις απλώς υποθέσεις της ζωής και δεν λέγει ότι όταν οι άλλοι έβλεπαν τους αποστόλους να διάγουν έντιμη, δημιουργική ζωή, επείθοντο για την ορθότητα του Χριστιανικού τρόπου ζωής. Όχι. Ομιλεί για τα παθήματα που υφίσταντο οι απόστολοι, σαν να ήσαν επονείδιστα εκτεθειμένοι σ’ ένα θέατρο ενώπιον θεατών όλου του κόσμου. Το «θέατρον» που παρουσιάζουν οι απόστολοι στην Αγία Γραφή, λέγει το Θεολογικό Λεξικό της Καινής Διαθήκης, ‘είναι, κατά τους ανθρώπινους κανόνας, όχι κάτι το εξυψωμένο, αλλά κάτι το θλιβερό και αξιοκαταφρόνητο.’

8, 9. (α) Πώς μας βοηθούν οι μεταφράσεις του Τερτυλλιανού και του Τζαίημς Μόφφατ να εννοήσωμε ότι, όταν ο Παύλος είπε ότι οι απόστολοι έγιναν «θέατρον,» μιλούσε για τα παθήματα που υπέστησαν; (β) Ήταν ποτέ ο Παύλος σε μια κατά γράμμα παλαίστρα;

⁸ Η μετάφρασις του εδαφίου 1 Κορινθίους 4:9, που έγινε από τον Τερτυλλιανό στον τρίτο αιώνα, μας βοηθεί να λάβωμε τη ζωηρή αυτή εικόνα των παθημάτων των Χριστιανών όταν ομιλεί γι’ αυτούς ως ανθρώπους προωρισμένους να παλαίψουν με άγρια θηρία. (Περί Μετριοφροσύνης, κεφάλαιον 14) Αυτοί ήσαν, όπως λέγει η μάλλον ελεύθερη απόδοσις της Βίβλου του εικοστού αιώνος από τον πολυμαθή Τζαίημς Μόφφατ, «σαν καταδικασμένοι μονομάχοι στην παλαίστρα!» Μπορεί λοιπόν να φαντασθή κανείς μια θριαμβευτική πομπή των Ρωμαϊκών χρόνων. Στα μετόπισθεν έρχεται η πιστή ομάς των αποστόλων και των άλλων Χριστιανών που ωδηγούντο σαν καταφρονημένοι εγκληματίαι στην παλαίστρα όπου οι θεαταί θα διασκεδάσουν με τους πόνους και τον θάνατό τους.

⁹ Φυσικά, είναι δυνατόν, αν όχι πιθανόν, να είχε αντιμετωπίσει ο απόστολος Παύλος, όπως και άλλοι από τους πρώτους Χριστιανούς, άγρια θηρία σε μια παλαίστρα, αν κρίνωμε από τα όσα λέγει στο εδάφιον 1 Κορινθίους 15:32: «Εάν κατ’ άνθρωπον επολέμησα με θηρία εν Εφέσω . . . » Είναι αλήθεια ότι ο Παύλος αντιμετώπισε «θηριώδεις» ανθρώπους στο συμβολικό «θέατρο» της Εφέσου. (Πράξ. 19:29-41) Αλλά σημειώστε ότι αναφέρει στην επιστολή 2 Κορινθίους 1:8-10, «περί της θλίψεως ημών ήτις συνέβη εις ημάς εν τη Ασία [όπου ευρίσκετο η Έφεσος]» και όπου, συνεχίζει ο Παύλος, «ημείς αυτοί εν εαυτοίς ελάβομεν την απόφασιν του θανάτου, . . . [ο Θεός] ηλευθέρωσεν ημάς.» Αυτό φαίνεται να δίνη την εντύπωσι ότι ο Παύλος σε μια περίπτωσι αντιμετώπισε κατά γράμμα άγρια θηρία στην παλαίστρα της Εφέσου.

10. Παραθέστε τα παθήματα που λέγει ο Παύλος ότι υπέστησαν οι ακόλουθοι του Χριστού.

¹⁰ Εν τούτοις, στην επιστολή 1 Κορινθίους 4:9 ο Παύλος δίνει μια εικόνα. Λέγει ότι ‘άνθρωποι και άγγελοι,’ ένα παγκόσμιο θεατρικό κοινόν, υπήρξαν θεαταί των ατιμώσεων, της εναντιώσεως και του διωγμού στα οποία υπεβλήθησαν αυτός και οι σύντροφοί του ενώ διεξήγαν τη διακονία των. Προχωρεί για να περιγράψη λεπτομερώς τα παθήματα που υπέστησαν:

«Ημείς μωροί διά τον Χριστόν, σεις δε φρόνιμοι, εν Χριστώ· ημείς ασθενείς, σεις δε ισχυροί· σεις ένδοξοι, ημείς δε άτιμοι. Έως της παρούσης ώρας και πεινώμεν, και διψώμεν, και γυμνητεύομεν, και ραπιζόμεθα, και περιπλανώμεθα, και κοπιώμεν εργαζόμενοι με τας ιδίας ημών χείρας· λοιδορούμενοι, ευλογούμεν διωκόμενοι, υποφέρομεν· βλασφημούμενοι, παρακαλούμεν ως περικαθάρματα του κόσμου εγείναμεν, σκύβαλον πάντων έως της σήμερον.»—1 Κορ. 4:10-13. Παράβαλε με Εβραίους 10:32-34.

11. Ποιος επέτρεψε στους αποστόλους να υποβληθούν σε μια τέτοια κατάστασι;

¹¹ Παρά τα παθήματα που υπέφεραν οι απόστολοι, οι άνθρωποι της εποχής εκείνης που είχαν πνευματικό φρόνημα εγνώριζαν ότι Θεός υπεστήριξε τους αποστόλους. Οι εποικοδομητικοί των μόχθοι το απέδειξαν αυτό. Οι άνθρωποι εκείνοι εγνώριζαν, επίσης, όπως είπε ο Παύλος, ότι «ο Θεός απέδειξεν ημάς τους αποστόλους έσχατους, ως καταδεδικασμένους εις θάνατον.» (1 Κορ. 4:9) Ο Θεός επέτρεψε στους αποστόλους να φαίνωνται ως άσημοι κατά τις κοσμικές αντιλήψεις.

12, 13. (α) Ποιοι λοιπόν σήμερα μπορούν ν’ αναμένουν παθήματα; (β) Ποιο ερώτημα εγείρεται;

¹² Οι μάρτυρες του Ιεχωβά σήμερα, διεξάγοντας την παγκόσμια διακονία των, υποφέρουν ομοίως. Αυτό δεν σημαίνει ότι ο Θεός τους απέρριψε. Πραγματικά, στο προηγούμενο άρθρο τονίσθηκε καθαρά ότι για να είναι κανείς πνευματικός άνθρωπος έχει ανάγκη της συγχρόνου εκκλησίας των μαρτυρούν του Ιεχωβά σήμερα. Η αληθεία δεν βρίσκεται σ’ εκείνους που είναι πιο δημοφιλείς στον κόσμο. Ο απόστολος Παύλος μάς υπενθυμίζει: «Πάντες δε οι θέλοντες να ζώσιν ευσεβώς εν Χριστώ Ιησού θέλουσι διωχθή.»—2 Τιμ. 3:12.

¹³ Αλλά εγείρεται ένα ερώτημα: Μήπως δεν υποφέρουν διωγμό σήμερα άνθρωποι που λέγουν ότι είναι Χριστιανοί και που δεν είναι μάρτυρες του Ιεχωβά; Είναι αλήθεια ότι πολλοί που ισχυρίζονται ότι είναι «Χριστιανοί» υποφέρουν σήμερα. Ακόμη και οι μη Χριστιανοί και οι αθεϊσταί διώκονται. Αλλά γιατί υποφέρουν; Οι αληθινά πνευματικοί άνθρωποι πιστεύουν και υποστηρίζουν ακριβώς τα ίδια πράγματα που επίστευαν και υπεστήριζαν ο Ιησούς και οι απόστολοί του, γι’ αυτό και υποφέρουν εναντίωσι για τους ίδιους λόγους που υπέφεραν κι’ εκείνοι.

ΕΙΝΑΙ Ο ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΟΣ ΚΟΣΜΟΣ ΕΝΑ ΣΥΓΧΡΟΝΟ «ΘΕΑΤΡΟΝ ΕΙΣ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟΝ»;

14. Υποφέρουν παθήματα οι εκκλησίες του Χριστιανικού κόσμου; Γιατί;

¹⁴ Αντιπροσωπεύει την αληθινή Χριστιανοσύνη κάποια από τις εκκλησίες του Χριστιανικού κόσμου; Αποτελούνται αυτές οι εκκλησίες από πνευματικούς ανθρώπους και υποφέρουν επομένως αυτοί μίσος και διωγμό για τον ίδιο που υπέφεραν οι Χριστιανοί του πρώτου αιώνος; Πολλές εκκλησίες του Χριστιανικού κόσμου σήμερα υποφέρουν. Χάνουν μέλη και χρήμα. Η επιρροή των εξασθενεί. Αλλ’ αυτό δεν σημαίνει ότι υποφέρουν χάριν της δικαιοσύνης όπως οι απόστολοί. (Παράβαλε με 1 Πέτρου 2:19-21.) Πώς το γνωρίζομε αυτό; Εξετάστε τα επόμενα:

15. Πώς αντιπαραβάλλονται οι εκκλησίες με τους αποστόλους ως προς την πίστι στο ορθόν ή το εσφαλμένον του φόνου;

¹⁵ Οι απόστολοι επίστευαν ότι είναι κακό να φονεύωμε, ακόμη και να μισούμε. (1 Ιωάν. 4:20, 21· Αποκάλ. 21:8) Οι εκκλησίες του Χριστιανικού κόσμου δεν επεδοκίμασαν, και μάλιστα υπεστήριζαν και ενεθάρρυναν τους αθρόους φόνους στα πεδία των μαχών; Το βιβλίο Ο Μαύρος Τζακ Πέρσινγκ υπό Ρίτσαρντ Ο’Κόνορ βοηθεί ν’ απαντήσωμε σ’ αυτό το ερώτημα. Αναφέρει τα εξής σχετικά με την είσοδο της Αμερικής στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο:

«Κανείς άλλος εκτός από τους λειτουργούς του Θεού δεν επίεσε πιο έντονα την Αμερική να εισέλθη στον πόλεμο. Η Ομοσπονδία Εκκλησιών της Νέας Υόρκης Κήρυξε την 11η Μαρτίου ‘Κυριακήν Πολέμου.’ Από τη μια ακτή της θαλάσσης ώς την άλλη, μαχητικοί κήρυκες ηρνούντο ότι ο Χριστός ήταν ειρηνιστής, ηρνούντο ότι ο πόλεμος είναι κακό, ότι ο φόνος Γερμανών αποτελούσε παράβασι των θείων εντολών. Ο ευαγγελιστής Μπίλλυ Σάντεϋ, μιλώντας σ’ ένα πλήθος στην Τάιμς Σκουαίαρ, διετύπωνε τις σκέψεις των πιο ζωηρά όταν εκραύγασε, ‘Αν η κόλασις μπορούσε να αναποδογυρισθή, θα βρίσκατε γραμμένο στον πυθμένα της, «Κατασκευάσθηκε στη Γερμανία»!’»

Σε χώρες όπου οι εκκλησίες ή οι ηγέται του Χριστιανικού κόσμου είναι υπό περιορισμόν, αυτό συνήθως οφείλεται στο ότι υπάρχουν στοιχεία ότι αναμιγνύονται στην πολιτική. Έτσι διαβάζομε στην εφημερίδα Τάιμς της Νέας Υόρκης της 21ης Οκτωβρίου 1973 τα εξής: «Οι Χιλιανές στρατιωτικές αρχές διέταξαν σήμερα τον εκτοπισμό τριών ξένων ιερέων. Οι ιερείς αυτοί—δύο Ισπανοί και ένας Γάλλος—είχαν ενασχοληθή σε ‘εξτρεμιστική δράσι,’ σύμφωνα με επίσημες πληροφορίες.»—Σελίς 9.

16, 17. Πιστεύουν και ενεργούν οι εκκλησίες του Χριστιανικού κόσμου όπως οι απόστολοι (α) στο ζήτημα της ηθικής; (β) στο ζήτημα του ψεύδους;

¹⁶ Οι απόστολοι απεχθάνοντο τη μοιχεία, την πορνεία, και την ομοφυλοφιλία και απεμάκρυναν από την παρουσία των εκείνους που έκαναν τέτοιες πράξεις. Ο Παύλος είπε καθαρά: «Εκβάλετε τον κακόν εκ μέσου υμών.» (1 Κορ. 5:11-13· 6:9-11) Αλλά πότε ήταν η τελευταία φορά που ακούσατε ότι κάποιος απεβλήθη από την εκκλησία σας—ή από οποιαδήποτε εκκλησία του Χριστιανικού κόσμου—για τέτοιες πράξεις;

¹⁷ Ψεύσται δεν επετρέπετο να εισέλθουν στην πρώτη αποστολική εκκλησία. (Πράξ. 5:1-11) Αλλά σε πόσους πολιτικούς ηγέτας και επιχειρηματίας έχετε εμπιστοσύνη ότι ποτέ δεν ψεύδονται; Εν τούτοις αυτοί δεν είναι, κατά μέγα μέρος, μέλη μιας εκκλησίας—ίσως της δικής σας;

18. Γιατί, λοιπόν, μπορούμε να πούμε ότι ο Χριστιανικός κόσμος δεν είναι «θέατρον εις τον κόσμον»;

¹⁸ Οι απαντήσεις σ’ αυτά τα ερωτήματα είναι, προφανείς. Οι πολλές οργανώσεις που ανέχονται τέτοιες πράξεις, άσχετα με τις εξωτερικές ομολογίες των ότι είναι Χριστιανικές, δεν είναι «θέατρον εις τον κόσμον.» Μάλλον, αναμιγνύονται με τον κόσμον. Ο Χριστιανικός κόσμος αποδείχθηκε φίλος του κόσμου, και επομένως και εχθρός του Θεού. Ο Θεός καλεί όλες αυτές τις οργανώσεις «μοιχαλίδες.»—Ιακ. 4:4.

19. Τι πρόκειται ν’ αντιμετωπίση ακόμη ο Χριστιανικός κόσμος;

¹⁹ Έτσι οι θλίψεις που υφίστανται τώρα οι εκκλησίες του Χριστιανικού κόσμου δεν οφείλονται στο ότι ακολουθούν τα ίχνη του Ιησού και των αποστόλων. Θερίζουν εκείνο που έσπειραν· τους αξίζει. Τα σημερινά των παθήματα δεν είναι παρά μια πρόγευσις του τι πρόκειται να επέλθη σε όλον τον κόσμο της αυτοκρατορίας της ψευδούς θρησκείας, που περιγράφεται στο βιβλίο της Αποκαλύψεως σαν μια πλούσια στολισμένη πόρνη πάνω σ’ ένα θηρίο. Η ψευδής θρησκεία, σαν εκείνη την πόρνη, προσπαθεί να εξουσιάζη τα θηριώδη έθνη. Αλλά το «θηρίον» που αναφέρεται εκεί στην Αποκάλυψι στρέφεται εναντίον της και την καταστρέφει. Ο καιρός του τέλους κάθε ψευδούς θρησκείας είναι πολύ κοντά. Εκείνοι που αποτελούν μέρος αυτής τώρα δεν είναι πνευματικοί άνθρωποι που υποφέρουν χάριν της δικαιοσύνης. Έχουν εύλογη αιτία ν’ ανησυχούν, και να φοβούνται ακόμη.—Αποκάλ. 16:12-21· 17:15-18· κεφ. 18· παράβαλε με Ιεζεκιήλ κεφάλαιον 24· Ματθαίον 13:42.

ΟΙ ΜΑΡΤΥΡΕΣ ΤΟΥ ΙΕΧΩΒΑ—ΕΝΑ ΣΥΓΧΡΟΝΟ «ΘΕΑΤΡΟΝ ΕΙΣ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟΝ» ΣΕ ΔΙΩΓΜΟ

20-22. Πώς υποφέρουν οι μάρτυρες του Ιεχωβά;

²⁰ Εξ άλλου, οι μάρτυρες του Ιεχωβά υπέφεραν πάρα πολλά στους συγχρόνους καιρούς. Εμισήθησαν με βιαιότητα στη Ναζιστική Γερμανία. Μια ειδησεολογική εγκύκλιος, που δημοσιεύθηκε για την επιτροπή Οικονομικών Υποθέσεων της Αρχιεπισκοπής του Χάρτφορντ της πολιτείας Κοννέκτικατ, αναγνωρίζει αυτό το γεγονός, λέγοντας: «Οι, Γερμανοί Ιουδαίοι . . . δεν ήσαν τα μόνα θύματα των Χιτλερικών στρατοπέδων συγκεντρώσεως. Όλοι οι γνωστοί μάρτυρες [του Ιεχωβά] στη χώρα επίσης φυλακίσθηκαν. Θα τους εδίδετο τότε ελευθερία μόνον αν υπεκλίνοντο και μετανοούσαν. . . . Ούτε αγχόνες, ούτε τουφεκισμοί, ούτε σκληρά σωματικά και διανοητικά βασανιστήρια μπόρεσαν να τους κάμψουν. Η οργή των βασανιστών τους, των Ες-Ες, ήταν διαβολική επειδή οι μάρτυρες δεν ήθελαν να υποκύψουν.»

²¹ Στα τελευταία χρόνια, κάτω από τις σημερινές κυβερνήσεις, πώς μεταχειρίζονται τους Μάρτυρες; Διαβάζομε από το βιβλίο Απόψεις της Θρησκείας στη Σοβιετική Ένωσι 1917-1967: «Οι μάρτυρες του Ιεχωβά είναι γενικά απαγορευμένοι.» Σε άλλα έθνη, επίσης, οι Μάρτυρες έχουν γίνει θέατρο ιδιαιτέρας προσοχής. Γνωρίζατε, λόγου χάριν, ότι στην Τουρκία αποτελεί «έγκλημα» να λατρεύουν τον Θεό οι μάρτυρες του Ιεχωβά; Εντελώς ψευδείς κατηγορίες εκτοξεύονται εναντίον τους. Ατομικά οι Μάρτυρες στην Τουρκία αντιμετωπίζουν βαρεία πρόστιμα που ανέρχονται στο μεγαλύτερο μέρος του ετησίου εισοδήματος ενός ατόμου.

²² Στη Μαλάουι της Αφρικανικής ηπείρου, οι μάρτυρες του Ιεχωβά υπήρξαν στόχος εντόνου μίσους για πολλά χρόνια. Ξυλοκοπήθηκαν, και μερικοί μάλιστα θανατώθηκαν. Έχασαν τις εργασίες των και έβλεπαν τις γυναίκες των να υφίστανται βιασμούς. Τους έβγαλαν σαν κτήνη όχι μόνον από τα σπίτια τους, αλλά και τη χώρα τους.

23, 24. (α) Υποφέρουν οι Μάρτυρες επειδή αναμίχθηκαν στην πολιτική των εθνών ή επειδή είναι ανήθικοι; (β) Τότε γιατί υποφέρουν;

²³ Αλλά γιατί υπέφεραν έτσι; Μήπως επειδή προσπάθησαν ν’ αναλάβουν τις πολιτικές υποθέσεις των διαφόρων εθνών στα οποία έμεναν; Όχι! Μήπως εγκατέλειψαν τις υψηλές αρχές στις οποίες ενέμεναν ο Ιησούς και οι απόστολοί του; Παρατηρήστε τι λέγει ένας από τους έξω, ένας απροκατάληπτος παρατηρητής, για τη διαγωγή των μαρτύρων του Ιεχωβά. Ο Μπράυαν Ουίλσον του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης παρατηρεί τα εξής σχετικά με τα παθήματά των στην Αφρική:

«Η απαγόρευσις . . . μπορεί να κοστίζη περισσότερο απ’ όσο φαίνεται. Οι Μάρτυρες . . . υπήρξαν μοναδικά επιτυχείς στο να κάνουν τους ακολούθους των να τηρούν υψηλούς κανόνες ηθικής αυστηρότητας και αυτοκυριαρχίας. Ενσταλλάζουν τις αξίες της ευσυνείδητης εργασίας, της ακριβείας, της νηφαλιότητας και του αυτοσεβασμού. Τα μέλη των φθάνουν σε μια ποιότητα των οικογενειακών σχέσεων που είναι πολύ εξαιρετικές στην Ανατολική Αφρική. Η μέθοδος της διδασκαλίας και της κατηχήσεώς των είναι στο έπακρον αποτελεσματική σε ηθικά καθώς και σε δογματικά θέματα . . . Η κοινή ρητορική των Αφρικανών πολιτικών είναι η καταδίκη του φυλετισμού. Παραδόξως, οι Μάρτυρες είναι ίσως πιο επιτυχείς από κάθε άλλη ομάδα στην ταχύτητα με την οποία εξαφανίζουν τις φυλετικές διακρίσεις μεταξύ των νέων οπαδών τους.»—Νέα Κοινωνία, 12 Ιουλίου 1973, σελίς 75.

Προφανώς, οι μάρτυρες του Ιεχωβά δεν αποτελούν απειλή κατά του νόμου και της τάξεως. Είναι πραγματικοί Χριστιανοί. Φθάνουν στις συνθήκες της ζωής που θέλει να έχη κάθε φωτισμένο έθνος μεταξύ των πολιτών του.

²⁴ Οι μάρτυρες του Ιεχωβά πραγματικά εκπροσωπούν τη γνήσια Χριστιανική εκκλησία. Αυτό αποδεικνύεται από το πόσο ευσυνείδητα προσπαθούν να εφαρμόζουν τις Άγιες Γραφές στη ζωή τους. Η σύγχρονη εκκλησία των είναι η ίδια σε διάρθρωσι με την εκκλησία που επέβλεπαν οι απόστολοι και οι προφήται στον πρώτο αιώνα. (Εφεσ. 2:20-22) Ο λαός της διδάσκει τις ίδιες αλήθειες. Οι μάρτυρες του Ιεχωβά αποτελούν ένα σύγχρονο «θέατρον εις τον κόσμον» υποφέροντας για τα ίδια πράγματα που είχαν υποφέρει ο Ιησούς και οι απόστολοί του. Και ως οργάνωσις, γνωρίζουν ότι θα εξακολουθήσουν ν’ αντιμετωπίζουν θλίψεις έως το τέλος αυτού του πονηρού συστήματος πραγμάτων.—2 Θεσσ. 1:6-10.

ΘΑ ΒΑΔΙΣΕΤΕ ΣΕΙΣ ΣΤΗ ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΠΑΛΑΙΣΤΡΑ;

25. Τι ερώτημα αντιμετωπίζει κάθε άτομο;

²⁵ Αλλά υπάρχει ένα ερώτημα για κάθε άτομο: «Είμαι εγώ προσωπικά πρόθυμος να υποστώ την ίδια εναντίωσι και ν’ αποτελέσω μέρος του συγχρόνου ‘θεάτρου στον κόσμο’ που παρουσιάζουν οι σύγχρονοι πνευματικοί άνθρωποι;» Μπορείτε, αν θέλετε, να βάλετε στην καρδιά σας τη συμβουλή που είχε δώσει ο Παύλος στον Τιμόθεο: «Μη αισχυνθής λοιπόν την μαρτυρίαν του Κυρίου ημών, μηδέ εμέ τον δέσμιον αυτού· αλλά συγκακοπάθησον μετά του ευαγγελίου με την δύναμιν του Θεού.»—2 Τιμ. 1:8.

26. Πώς ένας άνθρωπος μπορεί να υπομείνη εναντίωσι σαν ένας πραγματικά πνευματικός άνθρωπος;

²⁶ Και πώς, θα ρωτήσετε, μπορεί ένας άνθρωπος να υπομείνη τέτοια εναντίωσι; Υπάρχει μόνον ένας τρόπος με τον οποίον ένας άνθρωπος μπορεί να παραμείνη σταθερός ως Χριστιανός ενώ ‘κακοπαθεί’: Πρέπει να είναι πνευματικός άνθρωπος, να βλέπη τα πράγματα από τη θεία άποψι. Ένας τέτοιος θα γνωρίζη ότι υποφέρει χάριν της αληθείας. (Ματθ. 5:11) Αλλ’ αν η ζωή του επηρεάζεται από σαρκικό φρόνημα και έχει μια κοσμική άποψι, ακόμη κι’ εκείνος που ισχυρίζεται ότι γνωρίζει την οδόν της αληθείας μπορεί κάτω από πιέσεις να σκεφθή με την ανθρώπινη λογική και να συμβιβασθή. Αυτό θα μπορούσε να οδηγήση σε αιώνια καταστροφή του. Επομένως, τώρα, ενόσω υπάρχει σχετική γαλήνη στο μεγαλύτερο μέρος του κόσμου, είναι καιρός να εργασθούμε σκληρά ν’ αναπτύξωμε τον «νουν του Χριστού» και ν’ αφήσωμε αυτόν να διέπη τη ζωή μας από κάθε άποψι. Εργασθήτε για να γίνετε ένας άνθρωπος του είδους που επιδοκιμάζει πάντοτε ο Θεός.

27. Ποια τάσι πρέπει ν’ αποφεύγη ένας πνευματικός άνθρωπος; Μάλλον, ποια πρέπει να είναι η άποψίς του;

²⁷ Δεν είναι φρόνιμο ν’ αναπτύσσωμε και να διατηρούμε σκοτεινούς, νοσηρούς φόβους σχετικά με μελλοντικές δοκιμασίες. Ούτε είναι λογικό να βασανίζωμε τον εαυτό μας με σκέψεις για το τι διεστραμμένα πράγματα θα μπορούσε κάποτε να προξενήση ο εχθρός στον λαό του Θεού. Μάλλον, ένας Χριστιανός θα αποδεικνύη την πιστότητά του στον Θεό από μέρα σε μέρα. Η εναντίωσις την οποία υπέστησαν οι απόστολοι δεν ήταν ένας άμεσος διωγμός βιαίας φύσεως. Μη ξεχνάτε ότι ο Παύλος είπε στην επιστολή 1 Κορινθίους 4:10-13: «Ημείς ασθενείς . . . ημείς άτιμοι . . . και πεινώμεν, και διψώμεν, και γυμνητεύομεν, και ραπιζόμεθα, και περιπλανώμεθα . . . λοιδορούμενοι . . . βλασφημούμενοι.»

28. Με ποιον τρόπο μπορεί να υποφέρουν σήμερα οι αληθινοί Χριστιανοί εκτός από τον άμεσο βίαιο διωγμό από τον εχθρό;

²⁸ Οι αληθινοί Χριστιανοί σήμερα πρέπει να υποφέρουν όμοια μεταχείρισι. Αυτή δεν προέρχεται πάντοτε από εχθρούς, αλλά μπορεί να προέρχεται από εκείνους που αγαπούμε, από μέλη της οικογενείας μας (1 Πέτρ. 2:18-3:6), ή από άτομα με τα οποία έχομε μεγαλώσει. Ένας Χριστιανός μπορεί σε μερικές περιπτώσεις να απολυθή από την εργασία του εξαιτίας των υψηλών αρχών του. Ή μπορεί να αισθάνεται ότι πρέπει να εγκαταλείψη μια εξέχουσα θέσι με υψηλό μισθό επειδή είναι ασυμβίβαστη με την Γραφικά εκπαιδευμένη συνείδησι του· γι’ αυτό μπορεί να υποβληθή σε έντονες πιέσεις και χλευαστική μεταχείρισι. Ή μπορεί να γίνη εμπαιγμός εναντίον ενός νεαρού Χριστιανού από τους συμμαθητάς του επειδή υποστηρίζει ως Χριστιανός εκείνο που γνωρίζει ότι είναι ορθό. Αν οι Χριστιανοί είναι ικανοί ν’ αντιμετωπίζουν κάθε τέτοια μεταχείρισι σήμερα—και το πράττουν κάθε μέρα—γιατί να φοβούνται τόσο πολύ για το μέλλον; Ένας πνευματικός άνθρωπος γνωρίζει ότι μπορεί να δεχθή οτιδήποτε επιτρέπει ο Θεός ακριβώς όπως έκαναν και οι απόστολοι. Επομένως ο πνευματικός άνθρωπος, όπως οι απόστολοι και ο ίδιος ο Ιησούς, κάνει σκοπό του να είναι θαρραλέος και χαρούμενος.—Ιωάν. 16:33· Ρωμ. 12:12· Κολ. 1:24· 1 Πέτρ. 1:6, 7· 3:14· 4:12-16.

29. Ποια προοπτική αντιμετωπίζει κάθε αληθινά πνευματικός άνθρωπος;

²⁹ Προφανώς, το να είναι κανείς πνευματικός άνθρωπος δεν είναι απλώς μια επένδυσις που κολλάται στην επιφάνεια. Πρέπει ν’ αντανακλάται σε κάθε τι που πράττει. Εξακολουθείτε να κάνετε πιο βαθειά την αφοσίωσί σας στον Ιεχωβά. Αν το πράττετε αυτό, θα μπορήτε ν’ αντιμετωπίζετε όλα τα προβλήματα και τους διωγμούς που είναι μπροστά σας. Εγκαρτερώντας κάτω από διωγμό θα παραμείνετε μέρος του ‘θεάτρου στον κόσμο’ ώς το τέλος του όλου αυτού συστήματος πραγμάτων. Ως πνευματικός άνθρωπος θα επιζήσετε από τη συνδυασμένη επίθεσι του Γωγ εναντίον εκείνων που ‘κατοικούν εν μέσω της γης,’ και θα ζήσετε στο θαυμαστό νέο σύστημα πραγμάτων.—1 Κορ. 4:9· Ιεζ. 38:12· Αποκάλ. 21:1-4.

[Εικόνα στη σελίδα 402]

Οι αληθινοί Χριστιανοί είναι «θέατρον εις τον κόσμον» ως αντικείμενα του μίσους του

Ματιές στον Κόσμο—Α΄

Θρησκεία στην Εγκατάστασι του Προέδρου

● Η επίδρασις της θρησκείας ήταν εμφανής στη δεύτερη εγκατάστασι του Ρίτσαρντ Μ. Νίξον ως Προέδρου των Ηνωμένων Πολιτειών. Ο Νίξον, ηλικίας 60 ετών, ωρκίσθηκε σε δυο οικογενειακές Βίβλους, ανοιχτές στο εδάφιο Ησαΐας 2:4: «Και θέλουσι σφυρηλατήσει τας μαχαίρας αυτών διά υνία . . . ουδέ θέλουσι μάθει πλέον τον πόλεμον.» Αυτό ταιριάζει με όσα ανέφερε ο Νίξον στον εναρκτήριο λόγο του για «μια ειρήνη που θα διαρκέση επί γενεές», και που προφανώς αποτελεί ακόμη τον πρωταρχικό του στόχο. Έγιναν προσευχές από Βαπτιστάς, Ρωμαιοκαθολικούς και Έλληνας Ορθόδοξους. Η Ιουδαϊκή προσευχή από ένα ραββίνο, ο οποίος είχε αγωνισθή για την εκλογή του Νίξον, ήταν μια προσευχή που συνήθως γίνεται για βασιλείς. Μια τελική οικουμενική λειτουργία έλαβε χώραν την επομένη ημέρα. Παρευρίσκονταν ο ευαγγελικός Μπίλλυ Γκραμ και η χορωδία της Σκηνής των Μορμόνων.

Περισσότερες Συλλήψεις στην Τουρκία

● Σύμφωνα μ’ ένα ανακοινωθέν της Τουρκίας, άλλος ένας όμιλος από ένδεκα μάρτυρες του Ιεχωβά συνελήφθησαν στις 8 Απριλίου 1973 στην Άγκυρα, ενώ είχαν συγκεντρωθή για μια συνάθροισι. Εν τούτοις, τα γεγονότα αποκαλύπτουν ότι οι ένδεκα μάρτυρες δεν ήσαν συγκεντρωμένοι όταν συνελήφθησαν. Η ώρα ήταν 11 μ.μ. Βρίσκονταν σε διαφορετικά σπίτια και διαμερίσματα. Μια ηλικιωμένη γυναίκα ήταν ήδη στο κρεββάτι. Άλλα άτομα που ήσαν απλώς στο δρόμο, αναγνωρίσθηκαν κατά σύμπτωσι ως Μάρτυρες από έναν αξιωματικό της Αστυνομίας, ο οποίος τους ωδήγησε στο Αστυνομικό Τμήμα. «Επειδή έκαμαν προπαγάνδα με τον σκοπό να διασπάσουν την ενότητα του έθνους,» υποστηρίζει το ανακοινωθέν, οι ένδεκα Μάρτυρες ενοχοποιήθηκαν για παράβασι του ποινικού δικαίου.

Μπορείτε να Είστε Πιστοί στον Θεό και να Κρύβετε τα Γεγονότα;

ΠΟΙΟ είναι το αποτέλεσμα όταν ένα ψεύδος αφήνεται να διαδίδεται χωρίς ν’ αντικρούεται; Μήπως η σιωπή δεν υποβοηθεί το ψέμμα να περνά ως αλήθεια, να έχη πιο ελεύθερη δύναμι να επηρεάζη πολλούς, ίσως μάλιστα για σοβαρή βλάβη των;

Τι συμβαίνει όταν η κακή διαγωγή και η ανηθικότης αφήνονται να πηγαίνουν χωρίς να εκτίθενται και να καταδικάζωνται; Δεν μοιάζει αυτό σαν να καλύπτη κανείς μια μόλυνσι χωρίς καμμιά προσπάθεια να τη θεραπεύση και να την εμποδίση να διαδοθή;

Όταν οι άνθρωποι βρίσκωνται σε μεγάλο κίνδυνο από μια πηγή την οποία δεν υποπτεύονται ή παροδηγούνται από εκείνους που θεωρούν ως φίλους των, δεν αποτελεί έλλειψι καλωσύνης αν δεν τους προειδοποιήσουμε; Μπορεί αυτοί να προτιμούν να μην πιστέψουν στην προειδοποίησι. Ίσως και να θυμώσουν γι’ αυτό. Αλλά μήπως αυτό μας απαλλάσσει από την ηθική ευθύνη να δώσωμε αυτή την προειδοποίησι;

Αν είσθε μεταξύ εκείνων που ζητούν να είναι πιστοί στον Θεό, τα ζητήματα που εγείρουν αυτά τα ερωτήματα είναι ζωτικά για σας σήμερα. Γιατί; Διότι οι δούλοι του Θεού σε κάθε περίοδο της ιστορίας είχαν ν’ αντιμετωπίσουν τις αντιρρήσεις που παρουσιάζουν αυτά τα ζητήματα. Έπρεπε να εκθέτουν το ψεύδος και την αδικοπραγία και να προειδοποιούν τους ανθρώπους για τους κινδύνους και την απάτη—όχι απλώς μ’ ένα γενικό τρόπο, αλλά με ειδικό τρόπο, προς όφελος της αγνής λατρείας. Θα ήταν πολύ πιο εύκολο να σιωπήσουν ή να λέγουν μόνον εκείνα που ήθελαν ν’ ακούσουν οι άνθρωποι. Αλλά η πιστότης στον Θεό και η αγάπη στον πλησίον τούς υποκινούσε να ομιλούν. Κατανοούσαν ότι «ο φανερός έλεγχος είναι καλύτερος παρά κρυπτομένη αγάπη.»—Παροιμ. 27:5.

ΤΟ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ ΠΟΥ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ

Εξετάστε την κατάστασι του αρχαίου Ισραήλ και το παράδειγμα που έδωσαν τότε οι προφήται του Θεού. Η αδικοπραγία κυριαρχούσε σ’ εκείνο το έθνος. Η ανεντιμότης, η βία, η ανηθικότης και η υποκρισία δεν έφερναν τιμή στο όνομα του Θεού που οι Ισραηλίται ισχυρίζοντο ότι ελάτρευαν. Μήπως ο λαός εδέχετο ευχαρίστως τη θεία συμβουλή για διόρθωσι; Αντιθέτως, η Βίβλος τονίζει ότι είπαν τα εξής στους προφήτας του Θεού:

«Λέγουσι προς τους βλέποντας, Μη βλέπετε· και προς τους προφήτας, Μη προφητεύετε εις ημάς τα ορθά, λαλείτε προς ημάς κολακευτικά, προφητεύετε απατηλά· αποσύρθητε από της οδού, εκκλίνατε από της τρίβου.»—Ησ. 30:9-11.

Η πλειονότης των θρησκευτικών ηγετών επιζητούσε δημοτικότητα κάνοντας αυτό ακριβώς, συγχωρώντας και περιαλείφοντας την αδικοπραγία και την παράβασι των δικαίων κανόνων και των οδών του Θεού. Αλλά οι οδηγίες του Θεού στους αληθινούς του προφήτας αποδεικνύονται απ’ ό,τι είπε στον προφήτη Ιεζεκιήλ:

«Και συ, υιέ ανθρώπου, εγώ σε έθεσα φύλακα επί τον οίκον Ισραήλ· άκουσον λοιπόν λόγον εκ του στόματός μου, και νουθέτησον αυτούς παρ’ εμού. Όταν λέγω εις τον άνομον, Άνομε, θέλεις εξάπαντος θανατωθή· και συ δεν λαλήσης δια να αποτρέψης τον άνομον από της οδού αυτού, εκείνος μεν ο άνομος θέλει αποθάνει εν τη ανομία αυτού, πλην εκ της χειρός σου θέλω εκζητήσει το αίμα αυτού.»—Ιεζ. 33:7, 8.

Στον κατάλληλο καιρό ο Θεός έφερε την προειπωμένη καταστροφή σ’ εκείνο το έθνος. Μόνον εκείνοι που είχαν υποστηρίξει πιστά τον λόγο του προστατεύθηκαν τότε.

Υπήρχε καμμιά διαφορά στις ημέρες της επιγείου διακονίας του Ιησού; Ο Υιός του Θεού περιγράφει την κατάστασι που βρήκε, λέγοντας:

«Και αύτη είναι η κρίσις, ότι το φως ήλθεν εις τον κόσμον, και οι άνθρωποι ηγάπησαν το σκότος μάλλον παρά το φως· διότι ήσαν πονηρά τα έργα αυτών. Επειδή πας όστις πράττει φαύλα, μισεί το φως, και δεν έρχεται εις το φως, διά να μη ελεγχθώσι τα έργα αυτού. Όστις όμως πράττει την αλήθειαν, έρχεται εις το φως, διά να φανερωθώσι τα έργα αυτού, ότι επράχθησαν κατά Θεόν.»—Ιωάν. 3:19-21.

Και ποιοι, κυρίως, απέκρουσαν τη θαρραλέα διακήρυξι της αληθείας από τον Ιησού που εξέθετε τον τρόπο με τον οποίον παρεβιάζοντο οι θείοι κανόνες; Μήπως δεν ήσαν οι θρησκευτικοί ηγέται, οι γραμματείς, οι Φαρισαίοι και οι αρχιερείς; Διαβάστε μόνοι σας τι λέγει η Αγία Γραφή στο Ματθαίο 16:21· 20:18, 19· 23:13.

Ο Ιησούς εγνώριζε την υψηλή θέσι εμπιστοσύνης και αξιοπιστίας που κατείχαν εκείνοι οι θρησκευτικοί ηγέται στα όμματα του λαού. Μήπως αυτό τον έκαμε να σιωπά και να μην προειδοποιή τους άλλους; Όχι αλλά με σθένος και δημοσία τους εξέθετε ως προδότας Θεού και ανθρώπου, ως ανθρώπους που αγαπούσαν δημοτικότητα και έπαινο, ως ‘υποκριτάς,’ ‘τυφλούς οδηγούς’ που ήσαν σαν ‘τάφοι ασβεστωμένοι,’ ωραίοι εξωτερικώς αλλά γεμάτοι ακαθαρσία εσωτερικώς, διώκτας εκείνων που έλεγαν την αλήθεια που προήρχετο από τον Θεό.—Διαβάστε Ματθαίον 23:1-36.

Μολονότι αυτοί φονικά εσχεδίαζαν τον θάνατο του Ιησού, η πιστότης του στον Θεό έκαμε τον Ιησούν να γνωστοποιήση την αλήθεια για το καλό όλων εκείνων που αγαπούσαν δικαιοσύνη. Οι απόστολοί του ακολούθησαν την ίδια πιστή πορεία, και δεν αφέθησαν να φιμωθούν με σιωπή.—Πράξ. 5:27-32, 40-42.

Μήπως δεν αντιμετωπίζομε όμοιες συνθήκες στην εποχή μας; Σήμερα μια πλημμυρίς ανηθικότητος σαρώνει τη γη. Οι δημοσιογραφικές ειδήσεις αντανακλούν μια πρωτοφανή αύξησι ανεντιμότητος, διαφθοράς και εγκλήματος. Η σεξουαλική χαλάρωσις, η διαστροφή και η ομοφυλοφιλία γίνονται ολοένα πιο κοινά και παραδεκτά πράγματα. Οι Βιβλικοί κανόνες καθαρής διαγωγής και ηθικότητος αγνοούνται ή και εμποδίζονται. Εν τούτοις, πολλοί απ’ αυτούς που επιδίδονται σ’ αυτά καλούνται Χριστιανοί και ομολογούν ότι υπηρετούν τον Θεό. Πόσο αληθινά είναι τα λόγια του εδαφίου Τίτον 1:16: «Ομολογούσιν ότι γνωρίζουσι τον Θεόν, με τα έργα όμως αρνούνται»!

Πιο αξιοσημείωτο απ’ όλα είναι το ότι ολοένα περισσότεροι από τους σημερινούς θρησκευτικούς ηγέτας δημοσία συγχωρούν και δικαιολογούν μέγα μέρος της αδικοπραγίας. Λέγουν ότι οι ηθικοί κανόνες της Βίβλου είναι απαρχαιωμένοι και ‘ανεπαρκείς’ στις σημερινές σύγχρονες περιστάσεις. Θέτουν σε αμφιβολία το κύρος της Αγίας Γραφής ως εμπνευσμένου Λόγου του Θεού, και έτσι εξασθενούν τη δύναμί της μεταξύ των ανθρώπων ως δύναμι για το ορθόν. Παραδέχονται τη θεωρία της εξελίξεως αντί της αφηγήσεως της Βίβλου για τη δημιουργία του ανθρώπου από ένα Πάνσοφο και Παντοδύναμο Δημιουργό.

Και εις πείσμα τούτου και της επιδεινούμενης ηθικής εικόνος και της αυξανούσης βίας και ηθικής καταπτώσεως και της ογκούμενης αποδείξεως της αποτυχίας των ανθρωπίνων προσπαθειών για επίλυσι αυτών των προβλημάτων, οι θρησκευτικοί ηγέται επιζητούν να καθησυχάζουν τους ανθρώπους με τη διαβεβαίωσι ότι δεν πρέπει να φοβούνται καμμιά δυσμενή ενέργεια από τον Θεό, καμμιά ενεργό επέμβασι από μέρους του. Μολονότι οι Βιβλικές προφητείες σαφώς τονίζουν ότι η ανθρωπότης αντιμετωπίζει μια παγκόσμια καταστροφή, οι κληρικοί του Χριστιανικού κόσμου το παρασιωπούν αυτό. (Δαν. 2:44· Αποκάλ. 19:11-15) Πόσο καλά εφαρμόζονται σ’ αυτούς τα λόγια του Ιερεμία 6:13-15 (ΜΝΚ):

«Από προφήτου έως ιερέως πας τις πράττει ψεύδος. Και ιάτρευσαν το σύντριμμα της θυγατρός του λαού μου επιπολαίως, λέγοντες, Ειρήνη, ειρήνη· και δεν υπάρχει ειρήνη. Μήπως ησχύνθησαν, ότε έπραξαν βδέλυγμα; μάλιστα παντελώς δεν ησχύνθησαν· ουδέ ηρυθρίασαν· διά τούτο θέλουσι πέσει μεταξύ των πιπτόντων όταν επισκεφθώ αυτούς, θέλουσιν απολεσθή, είπε ο Ιεχωβά.»

ΤΙ ΑΠΑΙΤΕΙ ΑΠΟ ΜΑΣ Η ΠΙΣΤΟΤΗΣ

Πιστεύετε ότι τα ψεύδη δεν πρέπει να διαδίδωνται χωρίς να αντικρούωνται; Τότε τι θα λεχθή για τα ψεύδη που λέγονται για τον Θεό, για τις κακοπαραστάσεις των αγγελμένων βουλών του; Ασφαλώς αυτό δεν είναι λιγώτερο αλλά περισσότερο σοβαρό από τα γενικού είδους ψεύδη, θα συμφωνήτε ίσως ότι η αδικοπραγία πρέπει να εκτίθεται. Αλλά τι θα γίνη αν η αδικοπραγία γίνεται από θρησκευομένους, από άτομα ίσως της δικής σας εκκλησίας; Θα σας κάμη η πιστότης στον Θεό να μιλήσετε καθαρά υποστηρίζοντας εκείνο που είναι ορθό; Και αν εμείς φυσικά αισθανώμεθα ενοχή που παραλείψαμε να προειδοποιήσωμε τον πλησίον μας για μια απειλούμενη καταστροφή, όπως είναι μια επικείμενη πλημμύρα ή μια βίαιη ανεμοθύελλα, μήπως δεν θα αισθανθούμε μεγαλύτερη ενοχή αν παραλείψωμε να τους προειδοποιήσωμε για την επικείμενη καταστροφή που τονίζει θετικά ο Λόγος του Θεού ότι απειλεί τώρα τους ανθρώπους παντού;

Ο Χριστός Ιησούς είπε ότι σ’ αυτόν τον έσχατο καιρό «θέλει κηρυχθή τούτο το ευαγγέλιον της βασιλείας εν όλη τη οικουμένη προς μαρτυρίαν εις πάντα τα έθνη· και τότε θέλει ελθεί το τέλος.» (Ματθ. 24:14) Σ’ εκείνους που αγαπούν δικαιοσύνη είναι η καλύτερη είδησις ότι η ουράνια κυβέρνησις του Θεού σε λίγο θ’ αναλάβη την πλήρη διακυβέρνησι της γης, ότι θα κάμη να γίνεται το θέλημα του Θεού στη γη όπως γίνεται και στον ουρανό.—Ματθ. 6:9, 10.

Αλλά ο Ιησούς είπε ότι μετά το κήρυγμα αυτού του ευαγγελίου, «θέλει ελθεί το τέλος.» Προφανώς, αυτοί που διακηρύττουν το ευαγγέλιο πρέπει και να προειδοποιούν γι’ αυτή την καταστροφή, που θα τερματίση το παρόν παγκόσμιο σύστημα. Είναι λογικό, επίσης, ότι πρέπει να βοηθήσουν τους ανθρώπους να καταλάβουν γιατί έρχεται αυτή η καταστροφή, τους λόγους που αναγκάζουν τον Θεό να ενεργήση εναντίον ενός διεφθαρμένου κόσμου, και γιατί οι θρησκείες του κόσμου παρέλειψαν να οδηγήσουν τους ανθρώπους σε ειρηνικές σχέσεις με τον Θεό, όπως παρέλειψαν να το πράξουν και οι θρησκευτικοί ηγέται του Ισραήλ.

Για να γίνη αυτό απαιτείται από τους αληθινούς Χριστιανούς να ομιλούν καθαρά, να μη αποφεύγουν να εκθέτουν τις ψευδείς διδασκαλίες και τις αντιγραφικές πράξεις των θρησκευτικών οργανώσεων του κόσμου. Απαιτείται απ’ αυτούς να εξηγούν στους ανθρώπους γιατί και πώς ολόκληρο το παρόν παγκόσμιο σύστημα είναι υπεύθυνο ενώπιον του Θεού για τις κακές συνθήκες της γης και γιατί επομένως ο Θεός το αποστρέφεται και έχει την αναλλοίωτη απόφασι να το εξαφανίση για πάντα. Πρέπει να εξηγούν στους ανθρώπους γιατί το να εμπιστεύωνται σ’ αυτό το παγκόσμιο σύστημα ή να το υποστηρίζουν τούς θέτει σε κατάστασι να υποστούν την οργή του Θεού. Η πιστότης στον Θεό και η αγάπη για τον πλησίον των το απαιτούν αυτό.

Σήμερα, σε περισσότερες από 200 χώρες και νήσους της θαλάσσης, πάνω από ένα εκατομμύριο εξακόσιες χιλιάδες μάρτυρες του Ιεχωβά τακτικά μετέχουν στην εκτέλεσι της θείας εντολής να δώσουν μαρτυρία. Αντί να λέγουν ‘ευχάριστα πράγματα’ που καθησυχάζουν τους ανθρώπους, δείχνουν με ευθύτητα τι λέγει καθαρά η Αγία Γραφή, ότι «όστις . . . θελήση να ήναι φίλος του κόσμου, εχθρός του Θεού καθίσταται.» (Ιακ. 4:4) Το γεγονός ότι αυτή η θαρραλέα διακήρυξις γίνεται τώρα σε όλη τη γη αποτελεί ορθή απόδειξι ότι εξαντλείται ο χρόνος του παρόντος παγκοσμίου συστήματος. Καθώς το τέλος του ολοένα πλησιάζει, αυξάνει και η επείγουσα ανάγκη ενεργείας.

Αν επιθυμήτε να μάθετε περισσότερα εν σχέσει με την αγνή λατρεία—την προστασία που φέρνει και τις ευλογίες στις οποίες οδηγεί—γιατί να μην πλησιάσετε τους μάρτυρας του Ιεχωβά, ίσως μέσω της τοπικής των Αιθούσης Βασιλείας; Θα τους βρήτε πρόθυμους και ευτυχείς να σας βοηθήσουν ν’ αποκτήσετε γνώσι της Αγίας Γραφής μέσα στο δικό σας σπίτι, χωρίς επιβάρυνσι. Με πιστότητα στον Θεό, χρησιμοποιήστε με σύνεσι τον χρόνο που υπολείπεται.—Εφεσ. 5:15-17.

[Εικόνες στη σελίδα 240]

ΘΑ ΠΡΟΤΙΜΟΥΣΑΤΕ ΝΑ ΚΑΛΥΠΤΕΤΑΙ Η ΑΛΗΘΕΙΑ . . . ;

. . . Η ΘΕΛΕΤΕ ΝΑ ΓΝΩΡΙΖΕΤΕ ΤΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ;

Εκεί Όπου η Αγάπη της Αλήθειας Βρίσκεται

ΥΠΑΡΧΕΙ μεγάλη διαφορά μεταξύ του να γνωρίζωμε την αλήθεια και να την αγαπούμε. Ένας άνθρωπος μπορεί να ξέρη τι είναι αλήθεια, αλλά να μην ενεργή σύμφωνα με αυτήν. Αλλά ένας που αγαπά την αλήθεια το δείχνει αυτό με το να συμμορφώνεται με αυτήν.

Πολλοί είναι απογοητευμένοι, επειδή η αγάπη για την αλήθεια απουσιάζει οικτρά μεταξύ μελών των εκκλησιών. Αλλ’ αυτό δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχουν σήμερα άνθρωποι που αγαπούν την αλήθεια. Αντιθέτως, μερικοί που ήσαν απογοητευμένοι χαίρονται τώρα που βρήκαν αληθινή αγάπη για την αλήθεια. Πού; Διαβάστε τις πείρες των και θα ιδήτε.

ΟΙ ΠΡΑΤΤΟΝΤΕΣ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ ΔΙΑΦΕΡΟΥΝ

Μια νεαρή γυναίκα που εργαζόταν στο Καθολικό κέντρο του Έσσεν, της Γερμανίας, ομιλεί για την απογοήτευσί της από τις απόψεις που άκουσε να εκφράζωνται εκεί: «Μου έκαμε έκπληξι και απογοήτευσι όταν μου είπαν ότι η Αγία Γραφή χρειάζεται ερμηνεία και ότι δεν πρέπει κανείς να παίρνη στα σοβαρά ό,τι υπάρχει μέσα στη Γραφή. Η Γραφή ‘έχει περάσει από πολλές αλλαγές και μπορούσε να εφαρμοσθή μόνον σε ωρισμένους καιρούς’, όπως μου είπαν. Η αφήγησις της δημιουργίας οριστικά απερρίπτετο. Όσο για τον άγαμο βίο, ένας ιερεύς εδήλωσε, ‘έχω συζήσει με την νοικοκυρά μου σε πολύ καλές σχέσεις τριάντα πέντε χρόνια, αλλά συμφωνήσαμε ότι δεν θα πανδρευθούμε.’»

Εν τούτοις, από μια συμμελέτη της Γραφής με μάρτυρας του Ιεχωβά, η γυναίκα αυτή μπόρεσε να κατανοήση ότι υπάρχουν άνθρωποι που παίρνουν στα σοβαρά την Αγία Γραφή και δεν φοβούνται να εκθέτουν τις θρησκευτικές πλάνες. Αφού παρακολούθησε την ομιλία και την προβολή διασκοπικών εικόνων [σλάιντς] στην Αίθουσα Βασιλείας πάνω στο θέμα «Μια εκ του Πλησίον Ματιά στις Εκκλησίες,» η γυναίκα διεπίστωσε την καθαρή διάκρισι μεταξύ της αληθινής και της ψευδούς λατρείας.

Αφού είπε στη μητέρα της τι είχε ιδεί και ακούσει στη διάρκεια αυτής της προβολής για τις πράξεις μερικών Καθολικών κληρικών, η μητέρα της είχε τη γνώμη ότι η Καθολική εκκλησία είχε κακοπαρασταθή. Γι’ αυτό επέμεινε να συνομιλήσουν ο ομιλητής με τον ιερέα. Στη διάρκεια της συζητήσεως που διεξήχθη η μητέρα είπε κατ’ επανάληψιν στον ιερέα, «Πες ότι αυτό που λέγουν οι Μάρτυρες δεν είναι έτσι!» Αλλ’ ο ιερεύς δεν μπορούμε ν’ αποκρούση εκείνα που ελέγοντο, διότι ήσαν η αλήθεια.

Ένεκα της αγάπης της για την αλήθεια, η θυγατέρα διέκοψε τον δεσμό της με την Καθολική εκκλησία και τώρα μεταδίδει στους άλλους τα όσα έχει μάθει.

Όλοι δεν ανταποκρίνονται τόσο πρόθυμα στην αποκάλυψι της θρησκευτικής πλάνης. Μερικές φορές η ψευδής διδασκαλία έχει τυφλώσει τους ανθρώπους σε τέτοιο βαθμό ώστε να νομίζουν ότι δεν πρέπει να έχουν καμμιά σχέσι μ’ εκείνους που δεν συμφωνούν με τις πεποιθήσεις των. Ωστόσο, όταν κανείς μπορέση και τους βοηθήση να καταλάβουν ότι δεν τους έχουν πη την αλήθεια, είναι πρόθυμοι να κάμουν πολύ μεγάλες αλλαγές. Μια νεαρή γυναίκα από την Καλιφόρνια είπε τα εξής: «Όταν ήμουν μικρή διδάχθηκα από την Εκκλησία των Αντβεντιστών της Έβδομης Ημέρας και φοίτησα στην εκκλησιαστική των σχολή. Τότε είχαμε διδαχθή να μη έχωμε καμμιά σχέσι με το όνομα Ιεχωβά, και πάντοτε να ελέγχωμε ωρισμένα Γραφικά εδάφια για να εξακριβώνωμε ότι δεν εμφαίνεται αυτό το όνομα προτού αγοράσωμε μια Γραφή.

Παρά το θρησκευτικό αυτό παρελθόν μου, πανδρεύθηκα όταν ήμουν δεκαπέντε ετών και όταν έγινα δεκαοκτώ ετών ενεργούσα για το διαζύγιό μου. Εν τω μεταξύ περιέπεσα στην πορνεία, στο να κάνω το γυμνό μοντέλλο, να κάνω ταινίες για ανδρικές συναναστροφές και στον αποκρυφισμό.

«Κατόπιν, μια μέρα, ήλθαν στην πόρτα μου ένα αγόρι εννέα ετών με τη γιαγιά του έχοντας τη «Σκοπιά» και το «Ξύπνα!». Τους είπα ότι δεν ενδιαφερόμουν και δεν ήθελα να πάρω τίποτα. Ο άνδρας που ήταν στο ίδιο διαμέρισμα μ’ εμένα είπε ότι ήθελε να πάρη και έδωσε στο παιδάκι δέκα σεντς. Όταν κλείσαμε την πόρτα, πήρα τα περιοδικά από το χέρι του, τα έσχισα και τα έρριξα στο καλάθι των αχρήστων.

»Η γιαγιά του παιδιού ήλθε πάλι μετά από δύο μήνες. Της είπα και πάλι ότι δεν ενδιαφερόμουν για τους μάρτυρας του Ιεχωβά ή για τα βιβλία των. Της είπα για το όνομα του Ιεχωβά και ότι αυτό δεν υπήρχε στην Αγία Γραφή και ότι εμείς ως Χριστιανοί δεν έπρεπε να το χρησιμοποιούμε. Τότε εκείνη με παρεκάλεσε να πάρω τη δική μου και να κυττάξω στον Ψαλμό 83:18. Όταν το διάβασα βρέθηκα σε μια κατάστασι συγκλονισμού. Στάθηκα για μια στιγμή με ανοιχτό το στόμα και κατόπιν άρχισα να της φωνάζω, λέγοντας πράγματα όπως αυτά: ‘Μα γιατί δεν μου έχουν πει την αλήθεια; Γιατί μου έλεγαν ψέμματα;’ Εκείνη κατάλαβε ότι ήμουν ταραγμένη. Γι’ αυτό και έφυγε.

»Την επόμενη εβδομάδα ήλθε πάλι και είχαμε μια μακρά συζήτησι επάνω στην Αγία Γραφή. Κατόπιν είχαμε διάφορες άλλες συζητήσεις, αλλά ποτέ δεν είχαμε μια οργανωμένη Γραφική μελέτη. Άρχισα να διακρίνω ότι αυτό θα εσήμαινε αλλαγές στη ζωή μου, τέτοιες αλλαγές που δεν ήμουν πολύ πρόθυμη να τις κάμω. Γι’ αυτό και έφευγα από το σπίτι, και ήμουν εκεί μόνον όταν είχα κάτι να ρωτήσω ή όταν αισθανόμουν ότι ήθελα να μιλήσω. Καθόμουν στη θέσι τού γείτονά μου και καραδοκούσα την ώρα που θα ερχόταν στην πόρτα μου και περίμενα να φύγη ή απλώς δεν άνοιγα στο χτύπημα της πόρτας. Αλλά με κάποιον τρόπο πάντοτε συναντιόμαστε. Μετακόμισα μάλιστα τρεις φορές κι εκείνη με εύρισκε!»

Με τον καιρό η νεαρή αυτή γυναίκα έκαμε τις απαιτούμενες αλλαγές. Συνεχίζει ως εξής: «Σε διάστημα έξη μηνών εκήρυττα τ’ αγαθά νέα. Μετά από λίγον καιρό βαπτίσθηκα.»

Ομοίως, ένας άνδρας στην Κολομβία της Νοτίου Αμερικής δεν εξακολούθησε να παρακολουθή αυτά που παρεδέχετο γενικά η κοινότης του, όταν κατενόησε ότι αυτά ήσαν εσφαλμένα. Αυτός ο άνθρωπος ήταν έτοιμος να συνοδεύση μάρτυρας του Ιεχωβά στη δράσι του κηρύγματός των. Είχε ήδη κάμει τεράστιες αλλαγές για να φέρη τη ζωή του σε αρμονία με τις διδασκαλίες της Αγίας Γραφής. Εν τούτοις, όταν τον ρώτησαν, «Από πού προμηθεύθηκες ηλεκτρικό ρεύμα;» απήτησε, «Όπως και οι άλλοι σ’ αυτόν τον τομέα της πόλεως.» Και πώς το έκαμε αυτό; Απλώς πήρε δυο σύρματα και τα ένωσε σ’ ένα ηλεκτρικό στύλο για φωτισμό της οδού. Όταν του δόθηκε η εξήγησις ότι αυτό ήταν ένα είδος κλοπής, αμέσως το κατάλαβε και θέλησε να επανορθώση την κατάστασι. Ανέφερε το γεγονός στις αρμόδιες αρχές, λέγοντας:

«Να σας πω, ήμουν ένας κακός άνθρωπος, μέθυσος και άπιστος στη σύζυγό μου. Αλλά τώρα όλα άλλαξαν. Μελετώ με τους μάρτυρας του Ιεχωβά και θέλω να βαπτισθώ για να γίνω ένας απ’ αυτούς. Επίσης, θέλω να χρησιμοποιήται το σπίτι μου για Γραφικές μελέτες και χρειάζομαι ένα μετρητή, διότι οι μάρτυρες του Ιεχωβά δεν κλέβουν ηλεκτρικό, ούτε τίποτε άλλο.»

Η ΑΓΑΠΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ ΟΔΗΓΕΙ ΣΕ ΠΙΣΤΗ ΕΓΚΑΡΤΕΡΗΣΙ

Η αγάπη για την αλήθεια, εκτός του ότι υποκινεί τους ανθρώπους ν’ αλλάξουν τρόπο ζωής και να συμμορφωθούν με τον Λόγο του Θεού, μπόρεσε να κάμη πολλούς να εγκαρτερήσουν σε τρομερό διωγμό.

Μια σχετική περίπτωσις είναι εκείνη των μαρτύρων του Ιεχωβά στη Λιβερία. Η μητέρα πέντε παιδιών, ζούσε με τον κοσμικό σύζυγό της σ’ ένα πολύ μακρυνό χωριό που είχε λιγώτερα από δέκα σπίτια. Περνώντας μέσα από ζούγκλες και βάλτους κατώρθωνε να φθάνη στην Αίθουσα Βασιλείας, και να είναι πάντοτε μεταξύ τών πρώτων. Αυτό εγίνετο παρά το γεγονός ότι επί οκτώ χρόνια ο σύζυγός της ηναντιώνετο σ’ αυτήν και την κακομεταχειριζόταν πολύ άσχημα.

Μια φορά μάλιστα την επλήγωσε σοβαρά μ’ ένα ραβδί. Την ετραυμάτισε σοβαρά σ’ ένα πόδι της και τής είπε, ‘Να σε δω τώρα πώς θα πας στην Αίθουσα Βασιλείας χωρίς πόδια.’ Εκείνη έμεινε στο κρεββάτι λίγες μέρες, αλλά μόλις αισθάνθηκε καλύτερα και μπορούσε λίγο να περπατήση, το πρώτο της ταξίδι ήταν για την Αίθουσα Βασιλείας, προς απογοήτευσιν του συζύγου της.

Τελικά, ύστερ’ από πολλά παρόμοια συμβάντα, ήλθε το αποκορύφωμα. Ο μεγάλος ορυζώνας των έφθασε στον καιρό του θερισμού. Ο σύζυγος διάλεξε αυτόν τον καιρό για να εγκαταλείψη την οικογένεια, χωρίς να έχη διάθεσι να επιστρέψη στη Μάρτυρα σύζυγό του. Πήγε στην πρωτεύουσα Μονρόβια. Εν τω μεταξύ, φίλοι μάρτυρες εθέρισαν το ρύζι κι’ έτσι έσωσαν τη μητέρα και τα παιδιά της από λιμοκτονία.

Στην Μονρόβια, ο σύζυγος, κατά σύμπτωσιν, βρήκε κατάλυμα σ’ έναν άνθρωπο ο οποίος, άγνωστος σ’ αυτόν, ήταν μάρτυς του Ιεχωβά. Αυτός ο Μάρτυς τον προσεκάλεσε σε μια συνάθροισι και επειδή εκείνος δεν ήξερε τι είδους συνάθροισις ήταν, δεν μπορούσε ν’ αρνηθή να πάη, εφόσον έμενε στο ίδιο σπίτι. Στην Αίθουσα Βασιλείας έγινε ένθερμα δεκτός και έμαθε ότι οι παρευρισκόμενοι ήσαν μάρτυρες του Ιεχωβά, ακριβώς όπως και η σύζυγός του. Η καλωσύνη των τού έκαμε εντύπωσι, διότι ποτέ δεν φαντάσθηκε ότι μια τέτοια «παράφρονη θρησκεία» (όπως αυτός την αποκαλούσε) θα μπορούσε να την ακολουθούν άνθρωποι σε μια πόλι όπως η Μονρόβια. Αργότερα, ωμολόγησε στον Μάρτυρα στο σπίτι του οποίου έμενε ότι θα πήγαινε πίσω στην οικογένειά του και θα ελάτρευε τον Ιεχωβά.

Όταν επέστρεψε στο σπίτι γονάτισε μπροστά στη σύζυγό του, διηγήθηκε τις πείρες του και την παρεκάλεσε να τον συγχωρήση. Από τότε ποτέ δεν έχασε μια συνάθροισι στην Αίθουσα Βασιλείας και τώρα με ζήλο λέγει στους άλλους για την αλήθεια στην οποία άλλοτε εναντιώθηκε τόσο σκληρά.

Αν θα θέλατε να συναναστραφήτε με ανθρώπους που ζουν σύμφωνα με την Αγία Γραφή επειδή αγαπούν την αλήθεια, ώς το σημείο να υπομένουν και διωγμούς γι’ αυτήν, γιατί να μη επισκεφθήτε την Αίθουσα Βασιλείας των μαρτύρων του Ιεχωβά σε πρώτη σας ευκαιρία; Ιδέτε μόνοι σας αν η αγάπη της αληθείας μπορεί να βρεθή εκεί.

Πώς μια Γλώσσα θα Ενώση το Ανθρώπινο Γένος

ΤΩΡΑ ακριβώς υπάρχει μεγάλος εθνικιστικός ανταγωνισμός και υποψίες. Όσοι ταξιδεύουν γνωρίζουν καλά την ανιαρή γραφειοκρατία των διαβατηρίων, των θεωρήσεων και του τελωνειακού ελέγχου. Η διάθεσις τροφίμων και άλλων χρειωδών παρακωλύεται από τελωνειακούς και εμπορικούς φραγμούς, και η οικονομία κάθε χώρας επηρεάζονται σοβαρά.

Μεταξύ αυτών των πραγμάτων που κατηγορούνται ότι προκαλούν διεθνή έλλειψι συνεργασίας είναι και ο φραγμός της γλώσσης. Μερικοί έχουν συνηγορήσει για μια διεθνή γλώσσα ως ένα από τα μέσα θεραπείας για μέγα μέρος αυτών των δυσχερειών. Είναι αλήθεια ότι μια πληρέστερη επικοινωνία μέσω μιας κοινής γλώσσης θα έκανε κάποιο καλό. Θα έτεινε να εξαλείψη ωρισμένες παρεξηγήσεις, και πολλές καθυστερήσεις και δεσμεύσεις επίσης θα μπορούσαν να εξαλειφθούν.

Αλλά θα ήταν η λύσις του προβλήματος η ύπαρξις μιας μόνον γλώσσης; Όχι, πολύ περισσότερα χρειάζονται. Πραγματικά, σ’ έναν καιρό που όλοι οι άνθρωποι μιλούσαν μια γλώσσα, ο Θεός εδημιούργησε τις γλωσσικές διαφορές. Και το έκαμε αυτό για το καλό της ανθρώπινης φυλής. Πώς συμβαίνει αυτό;

Αυτό οφείλεται στο ότι μετά τον παγκόσμιο κατακλυσμό που έγινε στις ημέρες του Νώε, οι άνθρωποι εστασίασαν. Ο Θεός είχε προστάξει στους ανθρώπους ν’ απλωθούν στη γη ώστε καθ’ όσον θα ηύξανε ο πληθυσμός να μπορούσαν να προωθούν την αληθινή λατρεία σε όλη τη γη. Η μία γλώσσα που μιλούσαν θ’ αποτελούσε ένα μεγάλο πλεονέκτημα, μια ενωτική δύναμι.—Γέν. 9:1.

Αλλά ο δισέγγονος του Νώε, ο Νεβρώδ, δεν ανεγνώριζε τη θεία κυριαρχία, όπως ο Νώε. Ο Νεβρώδ, επιθυμώντας να εξουσιάζη τον πληθυσμό της γης εκείνου του καιρού, είδε ότι θα εξυπηρετούσε καλύτερα τον σκοπό του να συγκεντρώση τους ανθρώπους σε μια περιοχή. Ενεθάρρυνε λοιπόν τους ανθρώπους που είχαν αποστατήσει να κτίσουν ένα θρησκευτικό πύργο, για να τους κρατή σε στενή υποταγή και κάτω από την κυριαρχία του.—Γέν. 11:1-6.

Η ενέργεια του Θεού να συγχύση τη γλώσσα των προστάτευσε την ανθρωπότητα από το σιδερένιο χέρι της απολυταρχικής δικτατορίας. Ο Ιεχωβά είπε γι’ αυτό: «Ιδού, εις λαός, και πάντες έχουσι μίαν γλώσσαν, και ήρχισαν να κάμνωσι τούτο· και τώρα δεν θέλει εμποδισθή εις αυτούς παν ό,τι σκοπεύουσι να κάμωσιν.» Γι’ αυτό ο Θεός θαυματουργικά τούς έκαμε να μιλούν νέες γλώσσες.—Γέν. 11:5-8.

Επί τέσσερις χιλιάδες χρόνια περίπου ο γλωσσικός φραγμός που καθίδρυσε ο Θεός παρέμεινε. Εχρησίμευσε για να εμποδίση την καθυπόταξι σε ευρεία κλίμακα—την ευρεία καθυπόταξι στην ψευδή θρησκεία, στη θρησκεία που άρχισε στη Βαβυλώνα. Το να έχουν οι άνθρωποι μια κοινή γλώσσα βοηθεί τους κακούς ανθρώπους να συνεργάζονται πιο εύκολα σ’ ένα κακό πράγμα.

Αλλά κάποιο άλλο σπουδαίο πράγμα πρέπει να σημειωθή εδώ. Είναι φανερό απ’ ό,τι συνέβη ότι όταν οι άνθρωποι μιλούσαν όλοι μια γλώσσα αυτό και μόνον δεν έφερε ειρήνη. Άνθρωποι σήμερα που μιλούν την ίδια γλώσσα δεν συμφωνούν πάντοτε. Όχι. Μια γλώσσα, μολονότι εξυπηρετεί την ενότητα ενεργείας, δεν επιτυγχάνει κατ’ ανάγκην ενότητα καρδιάς και διανοίας που φέρνει ευτυχία. Προτού μια γλώσσα μπορέση να χρησιμοποιηθή μ’ ένα πλήρως επωφελή τρόπο, πρέπει όλοι οι άνθρωποι να είναι ενωμένοι σε μια θρησκεία, στην αγνή λατρεία του μόνου αληθινού Θεού, σύμφωνα με τον τρόπο που εκτίθεται από τον Θεό στον Λόγο του. Μπορεί να γίνη αυτό; Θα γίνη;

ΠΡΟΗΓΕΙΤΑΙ ΜΙΑ ΕΝΩΜΕΝΗ ΛΑΤΡΕΙΑ

Μία αγνή λατρεία υπό τον ένα αληθινό Θεό μπορεί να υπάρξη και θα υπάρξη. Ο Θεός λέγει μιλώντας για τον σημερινό καιρό λίγο πριν εκδηλώση την οργή του στα βασίλεια του κόσμου: «Διότι τότε θέλω αποκαταστήσει εις τους λαούς γλώσσαν καθαράν, διά να επικαλώνται πάντες το όνομα του Ιεχωβά, και να δουλεύωσιν αυτόν υπό ένα ζυγόν.»—Σοφον. 3:8, 9, ΜΝΚ.

Η ‘καθαρή γλώσσα’ που αναφέρεται εδώ δεν θα μπορούσε να είναι μια κατά γράμμα γλώσσα, όπως λόγου χάριν Αγγλική, Ισπανική, Ρωσική, Γαλλική, κλπ. Δεν μπορούμε να πούμε ότι μια οποιαδήποτε απ’ αυτές τις γλώσσες πρέπει να εξαλειφθή ως ακάθαρτη. Η αρχική γλώσσα που είχε δοθή στον Αδάμ ήταν καλή. (Γεν. 1:31) Αργότερα, όταν ο Θεός θαυματουργικά έδωσε στους ανθρώπους νέες γλώσσες στη Βαβέλ, αυτές δεν ήσαν ακάθαρτες γλώσσες, δεν ήσαν κακές αυτές οι ίδιες. Ήσαν από τον Θεό, του οποίου τα χαρίσματα πάντοτε είναι καλά, και εξυπηρετούσαν έναν καλό σκοπό.—Ιακ. 1:17.

Μια νέα μορφή, λοιπόν, ανθρώπινης ομιλίας δεν θα μπορούσε ν’ αποτελή την ‘καθαρή γλώσσα’ για την οποία μίλησε ο προφήτης. Η ‘καθαρή γλώσσα’ είναι η αλήθεια του Θεού από την Αγία Γραφή. Μπορεί να ομιλήται τώρα και να εφαρμόζεται στη ζωή του ανθρώπου άσχετα με τη γλώσσα που ομιλεί. Κάνει μια αλλαγή, όχι μόνο σε λέξεις, αλλά σε πράγματα τα οποία ένας άνθρωπος σκέπτεται και ομιλεί. Η ομιλία του καθαρίζεται και γίνεται εποικοδομητική, προάγοντας καλύτερες σχέσεις με τους άλλους.

Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΙΣ ΠΟΥ ΔΙΑΤΗΡΕΙ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ

Στη διάρκεια της ερχόμενης χιλιετούς βασιλείας του Θεού όλος ο κόσμος—όλο το σύμπαν—θα ομιλή αυτή την καθαρή γλώσσα. Οι άρχοντες αυτής της κυβερνήσεως θα είναι ο Ιησούς Χριστός, ο Κύριος βασιλεύς και Αρχιερεύς και οι 144.000 συμβασιλείς και υφιερείς, που θα κυβερνούν από τον ουρανό. Αυτοί όλοι μιλούσαν την ‘καθαρή γλώσσα’ της αληθείας όταν ήσαν στη γη. Ο Χριστός ήλθε στη γη ‘διά να μαρτυρήση εις την αλήθεια.’ (Ιωάν. 18:37) Και για τους 144.000 συμβασιλείς του, είναι γραμμένο: «Και εν τω στόματι αυτών δεν ευρέθη δόλος.» (Αποκάλ. 14:5· Εφεσ. 4:25) Όταν θα άρχουν για χίλια χρόνια θα φροντίζουν ώστε η ‘καθαρή γλώσσα’ να διατηρήται από τους κατοίκους της γης, όπως προφήτευσε ο ψαλμωδός: «Αλήθεια εκ της γης θέλει αναβλαστήσει· και δικαιοσύνη εξ ουρανού θέλει κύψει.»—Ψαλμ. 85:11· 2 Πέτρ. 3:13.

Αυτοί οι ουράνιοι βασιλείς «ηγαράσθησαν από των ανθρώπων,» απ’ όλα τα έθνη. (Αποκάλ. 14:4· Ματθ. 28:19) Μήπως αυτοί στον ουρανό θα μιλούν τις προηγούμενες τοπικές γλώσσες των; Δεν θα ήταν λογικό να το φαντασθούμε αυτό. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι όσοι είναι στον ουρανό θα ομιλούν όλοι την ίδια γλώσσα, διότι το χάρισμα αυτής της γλώσσης δίδεται σ’ αυτούς στα νέα πνευματικά των σώματα στην ανάστασί των. Ο απόστολος Παύλος έγραψε για ‘τις γλώσσες των ανθρώπων και των αγγέλων,’ διαβάζομε επίσης και για συζητήσεις μεταξύ του Θεού και των αγγέλων.—1 Κορ. 13:1· 1 Βασ. 22:19-22· Ιώβ 1:6-12· 2:1-6.

Αυτό δεν σημαίνει ότι η προηγούμενη επίγεια γλώσσα των θα εξαλειφθή από τη διάνοιά των. Όχι· διότι θα αναγνωρίζουν τον εαυτό τους από την προηγούμενη γλώσσα των για να μπορέσουν ν’ αναγνωρισθούν ότι είναι τα ίδια πρόσωπα. Αλλά στην ουράνια ανάστασί των δεν θα χρειασθούν διερμηνείς για να ομιλούν μεταξύ των. Θα ομιλούν τη γλώσσα του Κυρίου Ιησού Χριστού, και αυτός θα ομιλή τη γλώσσα του ουρανίου Πατρός του, του Ιεχωβά Θεού.

Τότε τι γλώσσα θα ομιλήται από τους κατοίκους της γης στη διάρκεια της ουράνιας εκείνης βασιλείας; Μήπως εκείνοι στη γη των οποίων η τοπική γλώσσα είναι η Ελληνική θα κυβερνώνται από έναν από τους ουράνιους βασιλείς ο οποίος, όταν ήταν στη γη, μιλούσε Ελληνικά, και μια άλλη περιφέρεια που ομιλεί Ρωσικά θα είναι κάτω από ένα Ρωσόφωνα κληρονόμο της Βασιλείας, μια άλλη Κινεζική περιφέρεια, και ούτω καθεξής, ανάλογα με τις ιδιαίτερες οικογένειες γλωσσών; Αφού οι γλώσσες αποτελούν ένα φραγμό στην επικοινωνία και στην πλήρη ενότητα, θα συμβή κάτι τέτοιο;

Σχετικά με αυτό πρέπει να λεχθή ότι η Αγία Γραφή δεν δείχνει τι καθήκοντα βασιλικής ευθύνης θ’ ανατεθούν από τον Ιησού Χριστό στους υποκείμενους σ’ αυτόν 144.000 υποβασιλείς, αλλά θα ήταν πολύ παράλογο να υποθέσωμε ότι η βασιλεία θα άφηνε ένα φραγμό στην επικοινωνία στη δίκαιη νέα τάξι του Θεού—ένα φραγμό τον οποίον ο Θεός εδημιούργησε για αποστάτας ανθρώπους, για να τους φυλάξη και τους περιορίση από πλήρη ενότητα σε μια κακή ενέργεια.

ΜΙΑ ΦΥΛΗ, ΜΙΑ ΓΛΩΣΣΑ

Όταν εξετάζομε τον αρχικό σκοπό του Θεού σχετικά με τη γλώσσα του ανθρώπου, γίνεται φανερό ότι ο Θεός θα κάμη να ομιλήται μια γλώσσα στη διάρκεια της χιλιετούς κυβερνήσεως του Χριστού. Ο Θεός ήθελε να επικοινωνή ο άνθρωπος. Αυτός ο ίδιος μίλησε στον Αδάμ, και φρόντισε να ομιλή και ο Αδάμ σ’ αυτόν. (Γεν. 2:15-23) Επίσης, έδωσε γλώσσα στον άνθρωπο ως το απαραίτητο όργανο εκφράσεως της σκέψεως. Ο Αδάμ μπορούσε ν’ αναπτύσση τη γλώσσα καθώς μάθαινε νέα πράγματα ή εχρειάζετο ένα ευρύ λεξιλόγιο. Ο Αδάμ μπορούσε να συμπληρώση την πνευματική ικανότητα που του έδωσε ο Θεός, με το να μαθαίνη για τον Θεό και με το να εκφράζεται τέλεια.

Ποια ήταν η μία αρχική γλώσσα; Ήταν ασφαλώς εκείνη που αργότερα εκαλείτο Εβραϊκή. Γιατί μπορούμε να το πούμε αυτό; Όταν έγινε η σύγχυσις των γλωσσών στον Πύργο της Βαβέλ, δεν επηρεάσθηκαν όλοι. Ο Νώε δεν είχε στασιάσει. Ανεγνώριζε την υπέρτατη κυριαρχία του Θεού, και δεν έγινε βασιλεύς όπως έγινε ο Νεβρώδ. Ο γυιος του Νώε, ο Σημ, τον οποίο ο Νώε ευλόγησε προφητικά, προφανώς στάθηκε με το μέρος του Νώε και με την αληθινή λατρεία. (Γέν. 9:26, 27) Η Βιβλική αφήγησις αποκαλύπτει ότι η αληθινή λατρεία διαβιβάσθηκε μέσω των Σημιτών, και ιδιαίτερα μέσω του εξέχοντος πιστού ανδρός, του Αβραάμ. Ο Αβραάμ (Άβραμ) ωνομάσθηκε Εβραίος.—Γέν. 14:13.

Αργότερα ο Μωυσής, απόγονος του Αβραάμ, έγραψε την αφήγησί του (από τη Γένεσι έως και το Δευτερονόμιο) σε μια γλώσσα που ελέγετο Εβραϊκή. Μπορεί να είχε γίνει κάποια αλλαγή στη γλώσσα του Μωυσέως από την αρχική γλώσσα που μιλούσε ο Αδάμ. Γιατί; Διότι τότε οι άνθρωποι απελάμβαναν μακροζωία, η ζωή των συχνά ξεπερνούσε τις πέντε ή έξη γενεές. Γι’ αυτό η γλώσσα θα μπορούσε να μεταβιβασθή μόνον μέσω πέντε ανθρωπίνων συνδέσμων μεταξύ του Αδάμ και του Μωυσέως, δηλαδή, του Μαθουσάλα, του Σημ, του Ισαάκ, του Λευί, του Αμράμ. (Γέν. 5:3-32· 11:10-32· 21:5· 25:26· 29:34· Έξοδ. 6:16, 18, 20) Φυσικά, μετά την εξορία του Ισραήλ στη Βαβυλώνα το έτος 607 μ.Χ. και συνεχώς έως την εποχή μας, η Εβραϊκή γλώσσα έχει επηρεασθή από άλλες γλώσσες. Επίσης, η ακριβής προφορά του ονόματος του Θεού όπως επροφέρετο στην Εβραϊκή γλώσσα της εποχής του Μωυσέως δεν είναι τώρα γνωστή. Αλλ’ ο Θεός μπορεί εύκολα ν’ αποκαταστήση την καθαρότητα της γλώσσης ώστε εκείνοι που θα ζουν στη νέα τάξι να την ομιλούν με φυσικότητα και ευχέρεια.

Αυτή η χρησιμοποίησις μιας κατά γράμμα γλώσσης θα είναι η επισφράγιση στην ενότητα που θα επιτύχη η ‘καθαρή γλώσσα’ της αληθείας—τόσο ωραία! Όλοι οι θρησκευτικοί, εθνικοί, κοινωνικοί και φυλετικοί φραγμοί θ’ ανήκουν στο παρελθόν, και επιπρόσθετα, μ’ ένα λεξιλόγιο θα μπορούν όλοι να εκφράζουν τις σκέψεις των πλήρως και να συνεννοούνται σωστά. Σκεφθήτε επίσης να μπορήτε να διαβάζετε μόνος σας ακριβώς τι έγραψαν οι Εβραίοι προφήται—στη δική των γλώσσα! Οι πολλοί που θα αναστηθούν και που δεν εγνώριζαν πριν τον Θεό θα διαπιστώσουν ότι οι θεόπνευστες Γραφές δίνουν μια ακριβή αφήγησι της ανθρώπινης ιστορίας έως τις ημέρες του προφήτου Μαλαχία. Τότε εκείνοι που έχουν ειλικρινή καρδιά θα μπορούν να λέγουν, όπως είπε και ο απόστολος Παύλος: «Έστω ο θεός αληθής, πας δε άνθρωπος ψεύστης.»—Ρωμ. 3:4.

ΜΑΘΕΤΕ ΤΩΡΑ ΤΗΝ ΚΑΘΑΡΗ ΓΛΩΣΣΑ ΤΗΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ

Το να ζη κανείς σ’ ένα τέτοιο κόσμο θα είναι πραγματικά ευχαρίστησις. Μπορείτε να έχετε μια πρόγευσι αυτού του κόσμου τώρα. Διότι η μεγαλύτερη απαίτησις μπορεί ν’ αντιμετωπισθή τώρα. Η απαίτησις είναι να μάθετε την ‘καθαρή γλώσσα’ της αληθείας από την Αγία Γραφή. Αυτή η ‘καθαρή γλώσσα’ εξαλείφει όλους τους κοινωνικούς, φυλετικούς και εθνικούς φραγμούς. Αυτή η ‘γλώσσα’ μαθαίνεται και ομιλείται από εκατοντάδες χιλιάδων ανθρώπους σήμερα, και αυτοί είναι ενωμένοι ακριβώς όπως ο προφήτης Ησαΐας ενεπνεύσθη να προείπη:

«Εν ταις εσχάταις ημέραις, το όρος τον οίκου του Ιεχωβά θέλει στηριχθή επί της κορυφής των ορέων, και υψωθή υπεράνω των βουνών και πάντα τα έθνη θέλουσι συρρέει εις αυτό, και πολλοί λαοί θέλουσιν υπάγει, και ειπεί, Έλθετε, και ας αναβώμεν εις το όρος του Ιεχωβά, εις τον οίκον του Θεού του Ιακώβ· και θέλει διδάξει ημάς τας οδούς αυτού, και θέλομεν περιπατήσει εν ταις τρίβοις αυτού. Διότι εκ Σιών θέλει εξέλθει νόμος, και λόγος Ιεχωβά εξ Ιερουσαλήμ. Και θέλει κρίνει αναμέσον των εθνών, και θέλει ελέγξει πολλούς λαούς· και θέλουσι σφυρηλατήσει τας μαχαίρας αυτών διά υνία, και τας λόγχας αυτών διά δρέπανα· δεν θέλει σηκώσει μάχαιραν έθνος εναντίον έθνους, ουδέ θέλουσι μάθει πλέον τον πόλεμον.»—Ησ. 2:2-4, ΜΝΚ.

Η κυβέρνησις της Βασιλείας θα επιτύχη να ομιλήται μια γλώσσα σε όλη τη γη στη διάρκεια της χιλιετούς βασιλείας του Χριστού, αλλά τώρα ακριβώς έχετε στη διάθεσί σας την ‘καθαρή γλώσσα.’ Οι μάρτυρες του Ιεχωβά σάς επισκέπτονται, όχι για να προαγάγουν τις δικές των ιδέες, αλλ’ ως πρέσβεις και απεσταλμένοι αυτής της κυβερνήσεως της Βασιλείας. Το ότι ο Θεός πραγματικά υποστηρίζει το έργο των, και ότι η ‘καθαρή γλώσσα’ της Βίβλου έχει μεγάλη δύναμι, είναι φανερά γεγονότα. Πώς;

Στην αλλαγμένη και καθαρή ζωή και στην ευτυχισμένη ενότητα τών πλέον του ενός εκατομμυρίου εξακοσίων χιλιάδων ανθρώπων όλων των γλωσσών. Η ενότης των, η ειρηνικότης των και η αγάπη μεταξύ των προξενούν κατάπληξι στους παρατηρητάς. Η καρποφορία της συμμορφώσεώς των με τους τρόπους της Αγίας Γραφής παρουσιάζεται σ’ ένα σχόλιο που δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα Νέα του Ντητρόιτ στις 21 Ιουνίου 1973, εν σχέσει με μια συνέλευσι των μαρτύρων του Ιεχωβά στο Τάιγκερ Στάντιουμ:

«Είναι . . . το είδος της συνελεύσεως που βρίσκει τους αστυνομικούς να περιφέρωνται, επειδή ξέρουν ότι δεν έχουν τίποτα άλλο να κάμουν, και φεύγουν για σπουδαιότερα ζητήματα.»

Και στη συνέλευσι του Ντύσελντορφ της Γερμανίας, όπου συναθροίσθηκαν εκπρόσωποι από πολλά έθνη, η εφημερίς της Συνττώυτσε Τσάιτουνγκ στις 28 Ιουλίου 1973, παρετήρησε τα εξής:

«Από την Τετάρτη έχουν συγκεντρωθή σχεδόν 60.000 άτομα—είναι η μεγαλύτερη συνέλευσις που έγινε ποτέ στο Ντύσελντορφ, την πόλι των εκθέσεων. Και είναι μια ομαδική συνάθροισις που ακολουθεί τους δικούς της νόμους. Ποτέ δεν έχομε ιδεί τόσο πολλούς ανθρώπους να συγκεντρώνωνται και να είναι τόσο εύτακτοι, τόσο ηθικοί, τόσο πειθαρχημένοι όσο αυτοί.»

Οι μάρτυρες του Ιεχωβά δεν περιορίζουν την αγάπη των στον δικό τους κύκλο. Επιθυμούν να βοηθήσουν όλους όσοι θέλουν να ζήσουν κάτω από τη δίκαιη εξουσία της Μεσσιανικής βασιλείας του Θεού, όπου κάθε φραγμός για ενότητα θα εξαφανισθή. Αν επιθυμήτε να μάθετε την ‘καθαρή γλώσσα’ μπορείτε να το πράξετε με τη βοήθειά των.—Αποκάλ. 22:17.

Ματιές στον Κόσμο—Β΄

«Πνευματικοί Αρχηγοί Φατριών»

● Ο Καθολικός συγγραφεύς Ουίλλιαμ Ουώλεν, σ’ ένα του άρθρο για την έκδοσι Σεντ Άντονυ Μέσετζερ, λέγει για τις σχέσεις του κράτους με την εκκλησία: «Είναι πολύ στενή η συνταύτισις του ενός με τον άλλον . . . μεταβάλλει τους κληρικούς και τους διακόνους σε πνευματικούς αρχηγούς φατριών. Οι Χριστιανικές εκκλησίες δίνουν συχνά την εντύπωσι ότι θα ευλογήσουν κάθε πόλεμο ή ενέργεια που θ’ αποφασίση να διεξαγάγη το κράτος.» Η μεταξύ φυλών σφαγή που έβαψε με αίμα δυο Αφρικανικές χώρες τονίζει αυτή την αλήθεια. Ένα πρόσφατο άρθρο των Τάιμς της Νέας Υόρκης λέγει: «Μέλη και των δύο παρατάξεων ιερουργούν και διεξάγουν τα της λατρείας των στις πολλές Καθολικές εκκλησίες—το ήμισυ σχεδόν του πληθυσμού και των δύο χωρών είναι Χριστιανοί.»

Ομαδικές Γαμήλιες Τελετές

● Στο Χονγκ-Κονγκ, όπου συνήθως οι γαμπροί πληρώνουν τα έξοδα της γαμήλιου τελετής, πενήντα ζευγάρια μοιράσθηκαν από κοινού τα έξοδα μιας κοινής τελετής γάμων, «κι’ έτσι η φθηνότερη τιμή θα διευκολύνη τους νέους να παντρεύωνται,» αναφέρει η εφημερίς Σάντεϊ Ποστ Χέραλντ του Χονγκ-Κονγκ. «Η νέα τάσις για ομαδικές γαμήλιες τελετές διαδίδεται στην Ασία με μεγάλη ταχύτητα.» Οι γονείς δεν είναι τόσο ικανοποιημένοι. Υπάρχει πολύ μικρό περιθώριο για παραδοσιακή τελετουργία και μεγαλοπρέπεια. Ένας γαμπρός είπε: «Δεν θα επιτρέψω ποτέ στις απηρχαιωμένες αντιλήψεις να μ’ αναγκάσουν ν’ αρχίσω τη ζωή μου μετά τον γάμο χρεωμένος.»

Είσθε Τόσο Ευγενείς στην Οικογένειά σας Όσο Είσθε στους Άλλους;

«ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ για την επίσκεψί σας» είπε ο οικοδεσπότης σ’ έναν από τους επισκέπτας. Ο επισκέπτης απήντησε: «Α, εγώ όταν πω ότι θα έλθω, ΕΡΧΟΜΑΙ!» Υπερηφανεύετο που είναι άνθρωπος που τηρεί τον λόγο του. Αλλά ήταν τέτοιος στο λόγο του προς την οικογένειά του; Α,—όχι πάντοτε.

Υπάρχει μια Γερμανική παροιμία που λέει: «Στο σπίτι βάναυσος και στο δρόμο άγγελος.» Αυτή η παροιμία τονίζει ένα κοινό ανθρώπινο ελάττωμα. Λόγου χάριν, στο τέλος μιας κοινωνικής βραδυάς ένας σύζυγος μπορεί να είναι πρόθυμος να βοηθήση κάποια νεαρή άγαμη γυναίκα να φορέση το επανωφόρι της, αλλά μπορεί ν’ αφήση τη σύζυγό του να φορέση το δικό της μόνη της. Προφανώς η κομψή άγαμη γυναίκα διήγειρε το ρομαντικό ενδιαφέρον του συζύγου ώστε να γίνη ένας περιποιητικός κύριος. Αλλά πόσο περισσότερο καλό θα μπορούσε κάμη αν ενδιαφερόταν και ήταν ρομαντικά περιποιητικός στη δική του σύζυγο! Αυτό θα έδειχνε ότι αγαπά τη σύζυγό του όπως αγαπά εαυτό του, πράγμα που πρέπει να κάνη ένας σύζυγος.—Εφεσ. 5:33.

Σωστό είναι το ρητόν ότι «η καλωσύνη αρχίζει από το σπίτι,» δηλαδή πρέπει ν’ αρχίζη από το σπίτι. Όχι στο ζήτημα να δίνη κανείς χρήματα κατ’ ανάγκην, αλλά στο να εξυπηρετή ο ένας τον άλλον. Μήπως δεν είμεθα ταχείς να βοηθήσωμε όταν ένας ξένος ζητή οδηγίες ή κάποια άλλη πληροφορία; Δεν πρέπει να είμεθα το ίδιο πρόθυμοι να βοηθήσωμε και στα σπίτια μας, και μάλιστα πιο πρόθυμοι ακόμη; Εν τούτοις πόσο συχνά ένα μέλος της οικογενείας αγωνίζεται με βάρη, ενώ τα άλλα μέλη της οικογενείας φαίνονται σαν να μη βλέπουν τις ευκαιρίες των να βοηθήσουν. Μήπως πρόκειται μερικά παιδιά να ετοιμασθούν για μια ωρισμένη ώρα; Μήπως υπάρχουν πολλά πιάτα για πλύσιμο; Ιδιαίτερα οι σύζυγοι των «εργαζομένων γυναικών των» πρέπει να αναγνωρίσουν ότι οι παληές ιδέες του ποια είναι η ανδρική σφαίρα εργασίας και ποια είναι η γυναικεία σφαίρα πρέπει να αναθεωρηθούν, αν οι γυναίκες των δεν πρέπει να επιβαρύνωνται χωρίς λόγο.

Η καλωσύνη επίσης αρχίζει στο σπίτι όταν πρόκειται ν’ ανεχθούμε τις αδυναμίες και τις ελλείψεις των άλλων. Ένας μπορεί να έχη τάσι να είναι επιεικής στους έξω φίλους και γνωστούς, όπως και σ’ εκείνους με τους οποίους τυγχάνει να συνεργάζεται. Μήπως δεν πρέπει να είμεθα πιο πρόθυμοι και έτοιμοι να παραβλέπωμε τις ελλείψεις και αδυναμίες της οικογενείας μας; Σε μερικές περιπτώσεις μπορεί να υπάρχη μια εσφαλμένη αντίληψις του καθήκοντος και της αγάπης, πράγμα που κάνει μερικές συζύγους ή μερικούς συζύγους να είναι χωρίς λόγο επικριτικοί στους συντρόφους των.

Πολύ πιο σπουδαίο είναι να εποικοδομούμε ο ένας τον άλλον με το να παρέχωμε ηθική υποστήριξι, να παραβλέπωμε μικρές ανακρίβειες ή αδυναμίες, παρά να θέλωμε να είναι όλα ακριβώς τέλεια ή ν’ απαιτούμε να γίνωνται στο βαθμό που νομίζομε ότι έπρεπε να γίνωνται. Εξ άλλου, εκείνος που είναι πρόθυμος να διορθώνη τον άλλο, μπορεί κάλλιστα ο ίδιος να σφάλλη. Φυσικά, ένας που είναι κοντά στον άλλο μπορεί να είναι εξυπηρετικός βοηθώντας τον άλλο ν’ αποφεύγη τα λάθη, αλλά ο ρόλος τού να είσθε «αυστηρότατος κριτικός» στο σύντροφό σας μπορεί να μη είναι ευχάριστος.

Το ευγενικό πράγμα που πρέπει να κάνετε είναι ν’ ανέχεσθε τις αδυναμίες του άλλου. Μη ξεχνάτε ότι αυτές συχνά οφείλονται σε κληρονομικότητα ή στο περιβάλλον, που ασκούν μια ισχυρή επίδρασι στη διαμόρφωσι της προσωπικότητος. Και αυτή είναι επίσης η συνετή πορεία, διότι στον βαθμό που είμεθα επιεικείς στους άλλους, θα είναι πολύ πιθανόν και οι άλλοι επιεικείς σ’ εμάς, όπως και ο Ιησούς Χριστός είπε σε μια περίπτωσι: «Με το αυτό μέτρον με το οποίον μετρείτε [στους άλλους], θέλει αντιμετρηθή εις εσάς.» (Λουκ. 6:38) Όπως είπε δημοσία μια Αμερικανίδα αντικρούοντας τη στάσι που λαμβάνουν μερικοί στο κίνημα χειραφετήσεως γυναικών: «Μεταχειρίζομαι τον σύζυγό μου σαν βασιλιά και με μεταχειρίζεται κι’ αυτός σαν βασίλισσα.»

Το κοσμικό ρητό ότι η «οικειότης αναπτύσσει περιφρόνησι» δεν πρέπει να εφαρμόζεται στις σχέσεις μας με μέλη της δικής μας οικογενείας. Ακριβώς το αντίθετο πρέπει να συμβαίνη. Η οικειότης πρέπει να αναπτύσση πιστότητα και σεβασμό, επειδή μάθαμε να γνωρίζωμε, να καταλαβαίνωμε και να εκτιμούμε καλύτερα ο ένας τον άλλον. Είναι φυσικό για κείνους που εκπαιδεύθηκαν κατάλληλα στο σπίτι στη διάρκεια της νεότητός των να μεταχειρίζωνται τους έξω ή τους ξένους μ’ ένα μέτρον σεβασμού. Και έτσι θα έπρεπε να συμβαίνη, διότι δεν λέγει η Γραφή, «πάντας τιμήσατε»; Η λέξις «πάντας» περιλαμβάνει και τα μέλη της δικής μας οικογενείας, έτσι δεν είναι; (1 Πέτρ. 2:17) Δείχνοντας σεβασμό μεταξύ των, τα μέλη μιας οικογενείας ενισχύουν ο ένας την προσωπικότητα τού άλλου, θέτοντας τον καθένα σε καλύτερη θέσι για να είναι εξυπηρετικός στους άλλους. Ο σεβασμός μπορεί να επιδειχθή με το να απευθυνώμεθα στους άλλους με τον οφειλόμενο σεβασμό στο πρόσωπό των και σύμφωνα με τα αισθήματά των, με ό,τι λέμε και πώς το λέμε.

Κάποτε ένα μέλος της οικογενείας νομίζει ότι μπορεί να είναι απότομο, αυστηρό και επικριτικό στα άλλα μέλη της οικογενείας μολονότι δεν θα εσκέπτετο να μεταχειρισθή τους έξω με τον ίδιο τρόπο. Αλλά κάνοντας αυτό δεν προδίδει έλλειψι συμπαθείας; Υπάρχει μεγάλη διαφορά, λόγου χάριν, μεταξύ του πώς αισθανόμεθα όταν εμείς οι ίδιοι ανακαλύπτωμε ότι εκάμαμε ένα λάθος, και μπορούμε να το διορθώσωμε, και του πώς αισθανόμεθα όταν ένας άλλος εφιστά την προσοχή μας σ’ ένα λάθος μας, και ζητεί να το επανορθώσωμε. Η συμπάθεια θα μας βοηθήση να εκτιμήσωμε αυτή τη διαφορά.

Συχνά, όμως, η παράλειψίς μας να μεταχειρισθούμε τη οικογένειά μας όπως μεταχειριζόμεθα τους έξω, οφείλεται απλώς σε απερισκεψία, ιδιαίτερα όταν πρόκειται να πούμε πράγματα που θα ήταν καλύτερο να μην τα πούμε. Με τους έξω είμεθα διατεθειμένοι να προσέχωμε περισσότερο, αλλά και με τις οικογένειές μας, επίσης, είναι πάντοτε καλό να σκεπτώμεθα προτού μιλήσωμε. Ένας πρόχειρος κανόνας είναι να ρωτούμε: «Είναι ευγενικό; Είναι αλήθεια; Είναι ανάγκη;» Να σκέπτεσθε επίσης και τον τρόπο με τον οποίο λέγετε κάτι. Το αντίθετο της απερισκεψίας είναι να δείχνωμε ευγένεια. Κάμετέ το και σε μικρά ακόμη πράγματα, διότι είναι σωστό αυτό που λένε, «Τα μικρά πράγματα σημαίνουν πολλά.» Δείχνομε ευγένεια με το να ζητούμε κάτι λέγοντας «Παρακαλώ,» και κατόπιν «Ευχαριστώ!» οποτεδήποτε λαμβάνομε μια εξυπηρέτησι οσοδήποτε μικρή και αν είναι.

Αληθινά πολλοί είναι οι λόγοι για τους οποίους πρέπει να είμεθα εξυπηρετικοί, πονετικοί, ευγενικοί και διακριτικοί στις σχέσεις μας με τους έξω της οικογενείας μας. Υπάρχει ηθική ικανοποίησις στην εκδήλωσι αυτών των χαρακτηριστικών, συντελούν στις καλύτερες σχέσεις, βοηθούν στο να μας εκτιμούν οι άλλοι και μπορεί να μας ωφελήσουν και υλικώς ακόμη. Αλλά δεν ωφελούμεθα επίσης με αυτούς τους διαφόρους τρόπους αν εκδηλώνωμε αυτά τα χαρακτηριστικά σ’ εκείνους που είναι της ιδίας μας οικογενείας; Πραγματικά ωφελούμεθα και περισσότερο μάλιστα. Εκτός απ’ αυτό μπορεί να λεχθή ότι ‘θησαυρίζομε θησαυρούς’ από τους οποίους μπορούμε ν’ αποσύρωμε όταν έχωμε ανάγκη. Και τι παρήγορο αποδεικνύεται ότι είναι αυτό!

Η Πιστότης στον Θεό των Πρώτων Χριστιανών σε Δοκιμή

ΕΜΕΙΣ οι άνθρωποι έχομε μια έμφυτη επιθυμία να μας αγαπούν. Επομένως, δεν είναι εύκολο ν’ αντιμετωπίζωμε συνεχή κακοπαράστασι, κακομεταχείρισι και μίσος. Εν τούτοις, αυτό ήταν ακριβώς που αντιμετώπισαν οι πρώτοι Χριστιανοί.

Οι εχθροί των, για να σταματήσουν τη δράσι των, προκαλούσαν οχλοκρατίες και επέμβασι των αρχών εναντίον των. Αυτοί οι εχθροί κακοπαρίσταναν επίσης το έργο των και έκαναν να φαίνεται ότι μόνο οι άπειροι και αμαθείς θα ήσαν τόσο αφελείς ώστε να δεχθούν τη Χριστιανοσύνη. Ένας τέτοιος εχθρός, ο Κέλσος, είπε τα εξής:

«Όταν βρίσκουν παιδιά μόνα των και κάτι αμόρφωτες γυναίκες μαζί τους, τούς λέγουν καταπληκτικά πράγματα όπως, λόγου χάριν, ότι δεν πρέπει να δίνουν καμμιά σημασία στον πατέρα τους και τους διδασκάλους των, αλλά πρέπει να υπακούουν σ’ αυτούς· λέγουν ότι αυτοί μιλούν ανοησίες και δεν έχουν κατανόησι, και ότι στην πραγματικότητα ούτε γνωρίζουν ούτε μπορούν να κάμουν τίποτε καλό, αλλ’ ασχολούνται απλώς με φλυαρίες. Αλλά λέγουν ότι μόνο αυτοί γνωρίζουν τον ορθό δρόμο της ζωής, και αν τα παιδιά τούς πιστεύσουν, θα γίνουν ευτυχισμένα και θα κάνουν και το σπίτι τους ευτυχισμένο. Και αν, όταν μιλούν, ιδούν να έρχεται ένας διδάσκαλος, ή κάποιο μορφωμένο πρόσωπο, ή και ο ίδιος ο πατέρας τους, οι πιο προσεκτικοί φεύγουν προς όλες τις κατευθύνσεις· αλλά οι πιο απερίσκεπτοι παροτρύνουν τα παιδιά να στασιάσουν.»

Παρά την γελοία αυτή κακοπαράστασι, εξακολούθησαν οι πρώτοι Χριστιανοί τις προσπάθειές των να κηρύττουν και να μαθητεύουν; Γιατί δεν περίμεναν απλώς ώσπου να τους πλησιάσουν οι άλλοι αλλ’ αντιθέτως ανελάμβαναν την πρωτοβουλία να διαδίδουν τις πεποιθήσεις των; Οι πρώτοι Χριστιανοί ανεγνώριζαν ότι είχαν εντολή από τον Κύριο Ιησού Χριστό να διακηρύξουν την αλήθεια στους άλλους και να μαθητεύσουν. (Ματθ. 28:19, 20) Ήθελαν να είναι πιστοί σ’ αυτή την εντολή, έστω και αν αυτό θα προκαλούσε τον διωγμό των.

Μια άλλη άποψις που έκανε τους Χριστιανούς αντικείμενα μίσους ήταν ο αποχωρισμός των από τον κόσμο. (Ιωάν. 15:19) Δεν μετείχαν σε πολιτική δράσι ούτε υπηρετούσαν στις στρατιές τής Ρώμης. Γι’ αυτό οι Χριστιανοί στιγματίσθηκαν ως απάτριδες και η στάσις των παραστάθηκε ως παράλογη, ακόμη και επικίνδυνη για την ασφάλεια του κράτους.

Γιατί οι Χριστιανοί δεν υπέκυψαν σε επιχειρήματα να προσφέρουν στρατιωτική υπηρεσία για την άμυνα της Ρώμης; Ανεγνώριζαν την αρχή που εκτίθεται στον Ησαΐα 2:4: «Θέλουσι σφυρηλατήσει τας μαχαίρας αυτών δια υνία, και τας λόγχας αυτών διά δρέπανα· δεν θέλει σηκώσει μάχαιραν έθνος εναντίον έθνους, ουδέ θέλουσι μάθει πλέον τον πόλεμον.» Ένας αρχαίος Χριστιανός συγγραφεύς, Ιουστίνος ο Μάρτυς, αναφερόμενος καθαρά σ’ αυτή την προφητεία, εσημείωσε τα εξής:

«Εμείς που ήμαστε γεμάτοι από πολέμους και αλληλοσφαγή, και κάθε ανομία, έχομε αλλάξει ο καθένας σε όλη τη γη τα όπλα του πολέμου μας,—τις μάχαιρές μας σε υνία, και τις λόγχες μας σε γεωργικά εργαλεία.»

Επίσης τότε οι Χριστιανοί αναγνωρίζονταν ως μέλη μιας διεθνούς αδελφότητος. Μολονότι οι εναντιούμενοι δεν καταλάβαιναν την αγάπη που είχαν οι Χριστιανοί, αναγκάσθηκαν να αναγνωρίσουν ότι η αγάπη υπήρχε. Ελέχθη για τους Χριστιανούς: «Αγαπώνται μεταξύ τους σχεδόν προτού γνωρισθούν . . . και ονομάζουν ο ένας τον άλλον αδιακρίτως αδελφούς και αδελφές.» Λόγω της βαθιάς αγάπης που είχαν μεταξύ των οι πρώτοι Χριστιανοί δεν άφησαν το μίσος του κόσμου και τις διαιρέσεις να διασπάσουν την ενότητά των.—-Ιωάν. 13:35· 1 Πέτρ. 5:9.

Επίσης ηρνούντο να ενασχολούνται σε ενέργειες που συνδέονταν με την ειδωλολατρία. Το βιβλίο Ιστορία της Χριστιανοσύνης σημειώνει τα εξής:

«Επειδή ηρνούντο να μετέχουν σε ειδωλολατρικές τελετές οι Χριστιανοί χαρακτηρίζονταν αθεϊσταί. Επειδή απείχαν από μεγάλο μέρος της κοινοτικής ζωής—από ειδωλολατρικούς εορτασμούς, από δημόσιες διασκεδάσεις, οι οποίες κατά τους Χριστιανούς ήσαν εντελώς αναμεμιγμένες με ειδωλολατρικές πεποιθήσεις, έθιμα, και ανηθικότητες—τους εχλεύαζαν ότι μισούσαν την ανθρώπινη φυλή. Συνήθως τους κατηγορούσαν ότι διέπρατταν χονδροειδείς ανηθικότητες.»

Γιατί οι πρώτοι Χριστιανοί ήσαν τόσο ακλόνητοι στο ν’ αποφεύγουν την ειδωλολατρία; Κατανοούσαν ότι ήταν απιστία στον Θεό, ήταν κάτι χωρίς νόημα και αποκρουστικό. Ο Ιουστίνος ο Μάρτυς εδήλωσε:

«Βλέπομε ότι αυτά τα είδωλα είναι νεκρά και δεν έχουν τη μορφή του Θεού. Οι τεχνίτες κατασκευάζουν αυτό που λέγουν Θεό· πράγμα που όχι μόνο θεωρείται παράλογο, αλλά και προσβλητικό στον Θεό, του οποίου το όνομα τίθεται έτσι σε πράγματα που είναι φθαρτά, και έχουν ανάγκη συνεχούς υπηρεσίας. Οι κατασκευασταί αυτών είναι έκλυτοι και, επιδίδονται σε κάθε ακολασία. Ακόμη και τα δικά τους κορίτσια που συνεργάζονται μαζί τους τα διαφθείρουν.»

Οι Χριστιανοί, που προκάλεσαν το παγκόσμιο μίσος λόγω του ζήλου των στο κήρυγμα και του χωρισμού των από τις διαμάχες του κόσμου, την πολιτική και την ειδωλολατρία, συχνά εφέροντο ενώπιον δημοσίων λειτουργών για τιμωρία. Αυτοί οι αξιωματούχοι τούς έδιναν την ευκαιρία ν’ απαρνηθούν τη Χριστιανοσύνη κι’ έτσι να διαφύγουν την τιμωρία, ακόμη και τον θάνατο. Ο Πλίνιος ο Νεώτερος, γράφοντας στον Αυτοκράτορα Τραϊανόν, του λέγει για τις μεθόδους που μετήρχετο όταν είχε να κάμη με Χριστιανούς:

«Τους ρωτούσα αν ήσαν Χριστιανοί· αν το ομολογούσαν, επαναλάμβανα την ερώτησι δυο φορές και τους απειλούσα με τιμωρία . . . Μια ανώνυμη πληροφορία ετέθη ενώπιόν μου που περιελάμβανε κατηγορία εναντίον διαφόρων προσώπων, τα οποία ανακρινόμενα αρνήθηκαν ότι ήσαν Χριστιανοί, ή ότι ήσαν ποτέ τέτοιοι. Επαναλάμβαναν ύστερα από μένα μια επίκλησι στους θεούς, και τελούσαν θρησκευτικά έθιμα με οίνον και λιβάνι ενώπιον του αδριάντος σου (τον οποίον διέταξα να φερθή γι’ αυτό τον σκοπό, μαζί με τα αγάλματα των θεών), και μάλιστα εξύβριζαν το όνομα του Χριστού: ενώ δεν εξαναγκάζονται, όπως λέγεται, να συμμορφωθούν μ’ αυτά οι πραγματικοί Χριστιανοί: Εθεώρησα λοιπόν κατάλληλο να τους απολύσω.»

Ό,τι χρειαζόταν για ν’ αποφύγουν την ποινή ήταν η τέλεσις θρησκευτικών τελετών μια φορά. Αλλά εκείνοι που ήσαν αληθινά αφοσιωμένοι Χριστιανοί παρέμειναν πιστοί στον Θεό. Δεν συμβιβάσθηκαν δεν σκέφθηκαν ότι ήταν απλώς ένα μικρό πράγμα για το οποίον θα μπορούσαν να ζητήσουν συγχώρησι από τον Θεό.—Παράβαλε Λουκάς 4:6-8.

Το υπόμνημα που κατέγραψαν οι πρώτοι Χριστιανοί για τον εαυτό τους ήταν υπόμνησι εξαιρετικής πιστότητος, ακόμη και όταν αντιμετώπιζαν τον θάνατο με φρικτό βασανισμό. Για τον τρομερό διωγμό που υπέστησαν στη διάρκεια της βασιλείας του Αυτοκράτορος Νέρωνος, που επέρριψε την μομφή σ’ αυτούς για την πυρκαϊά που κατέστρεψε μεγάλο μέρος της Ρώμης, ο ιστορικός Τάκιτος σημειώνει τα εξής:

«Έγινε πρώτα μια σύλληψις όλων εκείνων που ωμολόγησαν την ενοχή τους· κατόπιν με τις πληροφορίες των, καταδικάσθηκε ένα απέραντο πλήθος, όχι τόσο για το έγκλημα του εμπρησμού της πόλεως, όσο για μίσος κατά της ανθρωπότητος. Κάθε είδους χλευασμός προσετέθη στον θάνατό τους. Σκεπασμένοι με δέρματα αγρίων ζώων, κατεσπαράσσοντο από σκύλους και θανατώνονταν, ή τους εκάρφωναν σε σταυρούς, ή τους κατεδίκαζαν να ριφθούν στις φλόγες και να καούν, για να χρησιμεύσουν ως νυκτερινός φωτισμός, όταν έφευγε το φως της ημέρας.»

Υπάρχουν σήμερα Χριστιανοί που έχουν δείξει όμοια πιστότητα στον Θεό αντιμετωπίζοντας τον θάνατο. Και αυτοί επίσης λέγονται μεταξύ των αδελφοί και αδελφές και πραγματικά αγαπούν ο ένας τον άλλον βαθιά, αποφεύγοντας κάθε ανάμιξι στις διαμάχες και στην πολιτική αυτού του κόσμου. Με ζήλο διακηρύττουν την αλήθεια παρά την κακοπαράστασί των. Είσθε σεις ένας απ’ αυτούς; Έχετε το είδος της πίστεως που χρειάζεται για να δείξετε τέτοια πιστότητα στον Θεό; Αν θέλετε πραγματικά τέτοια πίστι, οι μάρτυρες του Ιεχωβά θα σας βοηθήσουν να την αποκτήσετε.

Ματιές στον Κόσμο—Γ΄

Φιλονεικία για μια Θέσι

● Προ ολίγων ημερών, ένας άνδρας καθόταν ένα βράδυ επάνω σ’ ένα δοχείο απορριμμάτων στην πρόσοψι ενός κτιρίου της Ανατολικής Δευτέρας Λεωφόρου στην πόλι της Νέας Υόρκης. Όταν εγκατέλειψε για λίγο τη θέσι του, την κατέλαβε ένας άλλος άνδρας. Επακολούθησε σοβαρή φιλονεικία στην οποία ο ένας έσυρε ένα μαχαίρι της τσέπης με λάμα μήκους τεσσάρων ιντσών. Ο άλλος έφυγε και επέστρεψε μ’ ένα μαχαίρι κρεοπωλείου. Οι δύο άνδρες επάλαιψαν και ο ένας πέθανε από μαχαιριά—εξ αιτίας μιας φιλονεικίας για ένα ασήμαντο ζήτημα.

Παιδιά που Δεν Καπνίζουν Προσβάλλονται

● Ο καπνός των τσιγάρων προκαλεί σε οκτώ περίπου εκατομμύρια παιδιά βήχα, απόφραξι της μύτης και δάκρυα στα μάτια, αν και δεν καπνίζουν αυτά τα ίδια. Ο Δόκτωρ Μπέρναρντ Ζούσμαν από τη Μέμφιδα είπε: «Η ερεθιστικότης του καπνού αρχίζει από την παιδική ηλικία και ακολουθεί το ίδιο πρότυπο αναπτύξεως όπως κάθε άλλη γύρις ή αλλεργικές ουσίες που εισπνέονται.» «Η κυρία πηγή καπνού στην οποία εκτίθεται το παιδί είναι μέσα στο άμεσο περιβάλλον της οικογενείας και στην ηλικία των πέντε ετών τα δύο τρίτα των αλλεργικών παιδιών παρουσιάζουν θετικές αντιδράσεις του δέρματος στον καπνό.»

Εδάφια της Ημέρας για τον Μήνα Μάιο

16 Διότι ο Ιεχωβά αγαπά κρίσιν, και δεν εγκαταλείπει τους οσίους αυτού· εις τον αιώνα θέλουσι διαφυλαχθή.—Ψαλμ. 37:28, ΜΝΚ. Σ 1/1/74 21-23α

17 Ο Πατήρ μου εργάζεται έως τώρα, και εγώ εργάζομαι.—Ιωάν. 5:17. Σ 1/4/73 30, 31

18 Άφες τώρα· διότι ούτως είναι πρέπον εις ημάς να εκπληρώσωμεν πάσαν δικαιοσύνην. Τότε αφίνει αυτόν.—Ματθ. 3:15. Σ 1/8/73 3, 4α

19 Είναι και διαιρέσεις ενεργημάτων, ο Θεός όμως είναι ο αυτός, ο ενεργών τα πάντα εν πάσι.—1 Κορ. 12:6. Σ 15/5/73 13

20 Όταν οικοδομής νέαν οικίαν, θέλεις κάμει περιτείχισμα πέριξ του δώματός σου, δια να μη κάμης ένοχον αίματος την οικίαν σου, εάν πέση τις άνθρωπος απ’ αυτής.—Δευτ. 22:8. Σ 15/8/73 13

21 Και είδον τους νεκρούς . . . ισταμένους ενώπιον του Θεού, και τα βιβλία ηνοίχθησαν.—Αποκάλ. 20:12. Σ 15/9/73 20

22 Και ο καρπός της δικαιοσύνης σπείρεται εν ειρήνη υπό των ειρηνοποιών.—Ιακ. 3:18. Σ 1/9/73 9-11α

23 Αν συ πράττης καλώς, δεν θέλεις είσθαι ευπρόσδεκτος; και εάν δεν πράττης καλώς, εις την θύραν κείται η αμαρτία. Αλλ’ εις σε θέλει είσθαι η επιθυμία αυτού, και συ θέλεις εξουσιάζει έπ’ αυτού.—Γέν. 4:7. Σ 15/10/73 19, 20

24 Εν τούτω δοξάζεται ο Πατήρ μου, εις το να φέρητε καρπόν πολύν· και ούτω θέλετε είσθαι μαθηταί μου.—Ιωάν. 15:8. Σ 1/11/73 19, 22, 23

25 Τον ασεβή βοηθείς, και τους μισούντας τον Ιεχωβά αγαπάς; δια τούτο οργή παρά του Ιεχωβά είναι επί σε.—2 Χρον. 19:2, ΜΝΚ. Σ 15/1/74 11, 12

26 Διότι αυτή είναι η αγάπη του Θεού, το να φυλάττωμεν τας εντολάς αυτού· και αι εντολαί αυτού βαρείαι δεν είναι.—1 Ιωάν. 5:3. Σ 15/12/73 16

27 Έλθετε, ας καταβώμεν, και ας συγχύσωμεν εκεί την γλώσσαν αυτών, δια να μη εννοή ο εις του άλλου την γλώσσαν.—Γέν. 11:7. Σ 1/12/73 6, 7

28 Πορνεία δε και πάσα ακαθαρσία, ή πλεονεξία, μηδέ ας ονομάζηται μεταξύ σας, καθώς πρέπει εις αγίους.—Εφεσ. 5:3. Σ 1/5/73 17, 18

29 Πάτερ ημών ο εν τοις ουρανοίς, αγιασθήτω το όνομά σου· ελθέτω η βασιλεία σου· γενηθήτω το θέλημά του, ως εν ουρανώ, και επί γης.—Ματθ. 6:9, 10. Σ 15/1/74 16, 17

30 Αλλά σταθείς ο Φινεές, έκαμε κρίσιν και η πληγή έπαυσε· και ελογίσθη εις αυτόν δια δικαιοσύνην.—Ψαλμ. 106:30, 31. Σ 1/1/74 22, 23

31 Εάν λοιπόν προσφέρης το δώρον σου εις το θυσιαστήριον, και εκεί ενθυμηθής, ότι ο αδελφός σου έχει τι κατά σου, άφες εκεί το δώρον σου . . . πρώτον φιλιώθητι με τον αδελφόν σου, και τότε ελθών πρόσφερε το δώρον σου.—Ματθ. 5:23, 24. Σ 1/9/73 15, 16α

ΜΕΛΕΤΕΣ «ΣΚΟΠΙΑΣ» ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΒΔΟΜΑΔΕΣ

26 Μαΐου: Επιβίωσις με το Νικηφόρο μέρος στον Αρμαγεδδώνα. Σελίς 227. Ύμνοι: 6, 7.

2 Ιουνίου: Τα Οφέλη του Ανθρωπίνου Γένους από τη Νίκη στον Αρμαγεδδώνα. Σελίς 233. Ύμνοι: 19, 67.

Μπορεί μια Εξουσία να Είναι Ελεύθερη από Διαφθορά;

«Όταν οι δίκαιοι μεγαλυνθώσιν, ο λαός ευφραίνεται.»—Παροιμ. 29:2

ΤΙ φρονείτε για την εξουσία; Οι άνθρωποι σε διάφορες χώρες έχουν εκδηλώσει μεγάλη δυσαρέσκεια και δυσπιστία σε άρχοντας. Πολλοί εγκαταλείπουν τα μεγαλύτερα πολιτικά κόμματα. Άλλοι γίνονται ανεξάρτητοι ή στρέφονται σε κάποιο νέο κόμμα, ενώ μερικοί αποσύρονται τελείως από την πολιτική. Πολλοί νομίζουν ότι οι απεργίες και οι διαδηλώσεις θα επιτύχουν κάποια μεταρρύθμισι.

Δεν συμβαίνει ν’ απομακρύνωνται οι άνθρωποι από την εξουσία αφ’ εαυτού των. Απλώς έχουν δυσπιστία σ’ εκείνους που είναι σε θέσεις εξουσίας. Αυτή η στάσις εκδηλώνεται σε μεγάλο βαθμό από ανθρώπους σε όλον τον κόσμο, ιδιαίτερα σε χώρες στις οποίες ο λαός έχει γνώμη στα πράγματα της εξουσίας.

Η διαφθορά από μέρους αρχόντων ωδήγησε τον Άρνολντ Α. Χουτσνέκερ, γιατρό και συγγραφέα, να συστήση ότι «οι υποψήφιοι, προτού εισέλθουν στο πολιτικό στάδιο, πρέπει να εξετάζωνται από ένα συμβούλιο γιατρών και ψυχιάτρων για να βεβαιώνεται αν είναι υγιείς στη διάνοια και στο σώμα.»

Σχεδόν όλοι συμφωνούν ότι εξουσία κάποιου είδους είναι ουσιώδης. Η ανεπιθύμητη άλλη λύσις είναι η οχλοκρατία, η αναρχία. Αλλά η ευτυχία των ανθρώπων εξαρτάται κατά μέγα μέρος από την ακεραιότητα και την ικανότητα εκείνων που είναι σε θέσεις εξουσίας. Και απ’ αυτούς τους ιδίους, κανένας άνθρωπος ή ομάς ανθρώπων δεν έχει την ικανότητα να κυβερνά με τρόπο εντελώς δίκαιο. Όλοι οι άνθρωποι είναι ατελείς και επομένως υπόκεινται σε πιέσεις και επιρροές στις οποίες δεν μπορούν ν’ αντισταθούν με τη δική τους δύναμι όταν τους δοθή εξουσία πάνω στον συνάνθρωπό τους. Ένας άνθρωπος, που ήταν ο ίδιος βασιλεύς και οξύς παρατηρητής των εξουσιών, μίλησε για τις συμφορές που λαμβάνουν χώραν στον ‘καιρό καθ’ ον ο άνθρωπος εξουσιάζει άνθρωπον προς βλάβην αυτού.’—Εκκλ. 8:9.

Συνεπώς, η εξουσία πρέπει να προέρχεται από μια πηγή ανώτερη από τον άνθρωπο. Μόνον ο Δημιουργός μπορεί να θέση νόμους που να λειτουργούν με ισότητα και αμεροληψία προς όφελος όλων, και μπορεί κατόπιν να τους επιβάλη με τρόπο πλήρως δίκαιο και αμερόληπτο. Μόνον αυτός γνωρίζει την κατασκευή του ανθρώπου και τι χρειάζεται ο άνθρωπος για ευτυχία. Αλλά είναι ο Δημιουργός πρόθυμος να προμηθεύση μια τέτοια κυβερνητική εξουσία; Έχει σκοπό να το κάμη αυτό;

Ναι, το θέλει. Αυτός εσκόπευε να το κάμη αυτό και έχει κάμει την επιλογή ενός αδιαφθόρου άρχοντος. Μπορούμε να είμεθα βέβαιοι ότι η εκλογή του είναι ορθή; Μπορούμε να πιστεύσωμε και να εμπιστευθούμε στον διορισμό που έχει κάμει, ότι αυτός ο άρχων θα κρατήση την κυβέρνησί του απηλλαγμένη από διαφθορά; Είναι προς το συμφέρον μας να ερευνήσωμε με προσοχή για τη δική μας διαβεβαίωσι και καθοδηγία.

ΜΙΑ ΔΙΑΘΗΚΗ ΓΙΑ ΑΔΙΑΦΘΟΡΗ ΚΥΒΕΡΝΗΣΙ

Ο Θεός έχει κάμει ήδη μια βασιλική διαθήκη, ένα διάταγμα, για μια τέτοια κυβέρνησι. Αυτό το έκαμε πριν από πολύν καιρό μ’ ένα βασιλέα της δικής του εκλογής. Γιατί αυτή η διαθήκη έγινε πριν από τόσο πολύν καιρό, και ωστόσο η ανθρωπότης διόλου δεν έχει δοκιμάσει μια τέλεια εξουσία;

Ο Θεός έκαμε αυτή τη διαθήκη σ’ ένα πολύ προγενέστερο χρόνο για το καλό μας. Έτσι άφησε καιρό για να συμβούν εξελίξεις οι οποίες θα μας έκαναν ικανούς να διακρίνωμε την αποτυχία των ανθρωπίνων εξουσιών και να εκλέξωμε με σύνεσι τι είδους εξουσία θέλομε να υπηρετούμε. Μπορούμε να έχωμε εμπιστοσύνη και πεποίθησι στην εξουσία που σκοπεύει να θέση ο Θεός. Ας εξετάσωμε τι παρέχει και τι υπόσχεται η σπουδαία αυτή διαθήκη.

Όταν έκαμε ο Θεός αυτή τη διαθήκη για μια εξουσία στη γη είχε σχηματίσει το έθνος Ισραήλ ως λαόν για το όνομά του. Εγκαθίδρυσε την επίγεια βασιλεία του σ’ εκείνο το έθνος, όχι από μεροληψία, αλλά για ν’ αποκαλύψη σ’ όλη την ανθρωπότητα τον τρόπο της πολιτείας του και το είδος της κυβερνήσεως που είχε πρόθεσι να κάνη. Εκείνη η βασιλεία ήταν απλώς τυπική. Μέσω της πολιτείας του Θεού με αυτήν, μπορούμε να έχωμε μια βάσι για πίστι στην επικείμενη κυβέρνησι του Θεού για όλη τη γη.—Δευτ. 4:5-8· Ψαλμ. 67:1-7.

Ο Ιεχωβά Θεός έκαμε τη διαθήκη της βασιλείας μ’ έναν άνθρωπο που ελέγετο Δαβίδ, και ήταν τότε βασιλεύς του Ισραήλ. Αυτό έγινε διότι ο Δαβίδ ήταν ένας εγκάρδιος λάτρης του Ιεχωβά. Έδωσε όλη την ψυχή του στην προαγωγή της αληθινής λατρείας σε όλο του το βασίλειο. Αν διαβάσετε τους ψαλμούς, δηλαδή, τα λυρικά ποιήματα που γράφθηκαν από τον Δαβίδ, θα δήτε πώς ησθάνετο απέναντι της θείας κυβερνήσεως. Λόγου χάριν, στον Ψαλμό 40, ο Δαβίδ είπε: «Χαίρω Θεέ μου να εκτελώ το θέλημά σου· και ο νόμος σου είναι εν τω μέσω της καρδίας μου.»—Ψαλμ. 40:8.

Ο Δαβίδ επιθυμούσε να τιμά το όνομα του Θεού και να τον λατρεύη κτίζοντας ένα ναό. Εκτιμώντας αυτό ο Ιεχωβά έκαμε μια διαθήκη, δηλαδή μια ιεροπρεπή υπόσχεσι, να οικοδομήση οίκον για τον Δαβίδ, όχι μια κατά γράμμα κατοικία, αλλά ένα οίκον βασιλικής γραμμής από την οικογένεια του Δαβίδ. Είπε στον Δαβίδ: «Και θέλει στερεωθή ο οίκος σου και η βασιλεία σου έμπροσθέν σου έως αιώνος· ο θρόνος σου θέλει είσθαι εστερεωμένος εις τον αιώνα.»—2 Σαμ. 7:11-16.

Μολονότι ο θρόνος του Δαβίδ στα χέρια της βασιλικής του γραμμής ανετράπη από τους Βαβυλωνίους το έτος 607 π.Χ., για να μην εγκαθιδρυθή ποτέ πια στη γη, ο Θεός δεν ελησμόνησε ούτε εγκατέλειψε εκείνη τη διαθήκη. Πώς έγινε αυτό;—Ιεζ. 21:25-27· Ησ. 9:6, 7· Πράξ. 13:34.

Η ΠΡΟΜΗΘΕΙΑ ΤΟΥ ΑΔΙΑΦΘΟΡΟΥ ΑΡΧΟΝΤΟΣ

Αυτό ωφείλετο στο ότι ο Θεός δεν είχε ποτέ σκοπό να ιδρυθή ο θρόνος επάνω στη γη για πάντα. Ο μόνιμος βασιλεύς επρόκειτο να είναι από τη γραμμή του Δαβίδ. Ο Ιεχωβά ετήρησε αυτή τη γραμμή άθικτη, και μέσω του Βασιλέως Σολομώντος, γυιου και διαδόχου του Δαβίδ, και μέσω του Νάθαν, ενός άλλου γυιου. Στο έτος 2 π.Χ. περίπου ο Θεός εξέλεξε μια παρθένο ονομαζόμενη Μαρία, από τη γραμμή του Νάθαν, η οποία με το άγιο πνεύμα «συνέλαβε εν γαστρί». Στην πραγματικότητα, ο Θεός μετεβίβασε τη ζωή του ουρανίου Υιού του, του πρωτοτόκου του, σ’ ένα ωοκύτταρο της Μαρίας. Έτσι το παιδί που γεννήθηκε ήταν Υιός του Θεού. Δεν υπήρχε τίποτε ανίερο σ’ αυτό. (Λουκ. 1:26-33) Ο Θεός, διά του αγγέλου του, εξήγησε το πράγμα στον Ιωσήφ, τον νέο με τον οποίον η Μαρία ήταν μνηστευμένη. Αυτός ο δίκαιος άνθρωπος δείχνοντας πίστι και υπακοή έλαβε τη Μαρία ως σύζυγό του, και όταν γεννήθηκε το παιδί και ωνομάσθηκε Ιησούς σύμφωνα με θεία οδηγία, ο Ιωσήφ υιοθέτησε τον Ιησούν ως υιόν του. Κατόπιν αυτός ο Ιωσήφ και η Μαρία είχαν άλλα παιδιά.—Ματθ. 1:18-25· 13:53-56.

Ο Ιησούς λοιπόν ήταν ο φυσικός κληρονόμος του Δαβίδ μέσω της μητρός του που ήταν, απόγονος του Νάθαν, υιού του Δαβίδ. Αλλά τι θα λεχθή για το βασιλικό δικαίωμα, που ανήκε στη γραμμή του Σολομώντος; Ο Ιησούς νομικά είχε και αυτό το δικαίωμα, διότι ο θετός πατέρας του Ιωσήφ ήταν απόγονος του Βασιλέως Σολομώντος. Επομένως, ο Ιησούς ως δικαιωματικός κληρονόμος του Βασιλέως Δαβίδ, όταν ήταν περίπου ηλικίας τριάντα ετών, παρουσιάσθηκε στον εκπρόσωπο του Θεού, τον Ιωάννη τον Βαπτιστή, για να βαπτισθή. Ο Ιησούς τότε ξεκινούσε για μια πορεία που θα τον εδοκίμαζε και θα τον απεδείκνυε πλήρως αξιόπιστο και αδιάφθορο άρχοντα στον θρόνο του Δαβίδ για πάντα.—Εβρ. 10:5-10· 5:8-10.

Εν τούτοις, αυτή η εξουσία δεν επρόκειτο ν’ ασκηθή από έναν επίγειο θρόνο. Ο Ιησούς, όταν βαπτίσθηκε, έγινε ο Μεσσίας, ο Χριστός, ο Κεχρισμένος του Θεού. Οι άλλοι βασιλείς της γραμμής του Δαβίδ εχρίοντο με έλαιον, αλλ’ ο Ιησούς εχρίσθη με άγιο πνεύμα και αναγεννήθηκε ως ένας πνευματικός Υιός του Θεού. (Ματθ. 3:13-17· Πράξ. 10:38) Αυτός επρόκειτο τελικά να πεθάνη και ν’ αναστηθή στον ουρανό, όπου ήταν προηγουμένως με τον Πατέρα του, προτού ακόμη θεμελιωθή ο κόσμος.—Ιωάν. 1:1-3, 18· 8:58· Κολ. 1:13-17.

ΕΝΑΣ ΔΟΚΙΜΑΣΜΕΝΟΣ ΑΠΟΔΕΔΕΙΓΜΕΝΟΣ ΑΡΧΩΝ

Πώς μπορούμε να είμεθα βέβαιοι ότι η κυβέρνησις του Μεσσία θα είναι αδιάφθορη; Ο Θεός είχε προείπει και προετοιμάσει την κυβέρνησί του από αιώνων. Προτού ακόμη ο Υιός του έλθη στη γη, ο Θεός τον χρησιμοποιούσε ως τον αόρατο παραστάτη του έθνους Ισραήλ. (Έξοδ. 33:1, 2· 23:20-23) Σ’ αυτή τη θέσι, ο Υιός του Θεού είχε πολλή πείρα στην εφαρμογή των νόμων του Θεού και στον τρόπο της πολιτείας του Θεού με την ανθρωπότητα. Επίσης, πολύν καιρό πριν απ’ αυτό, ο Υιός αυτός, που έγινε Ιησούς Χριστός, ήταν ο αριστοτέχνης στη διάρκεια της δημιουργίας όλων των πραγμάτων που ήσαν υπό την εποπτείαν του Ιεχωβά. Επομένως ενδιεφέρετο πολύ για το ανθρώπινο γένος.—Παροιμ. 8:22, 30, 31.

Το ότι είναι αδιάφθορος, η πορεία της ζωής του στη γη απέδειξε ότι δεν ήταν δυνατόν να δωροδοκηθή, ούτε να πιεσθή, ούτε να εξαναγκασθή να πράξη το κακό, ούτε να παρεκκλίνη στο παραμικρό από τις αυστηρά δίκαιες και έντιμες αρχές. Ανταποκρίθηκε στα προσόντα που απαιτεί ο Θεός από ένα άρχοντα. Ο Θεός είχε προστάξει σ’ εκείνους που θα διωρίζοντο κριταί και εκπρόσωποι στην τυπική του κυβέρνησι του Ισραήλ: «Δεν θέλεις διαστρέψει κρίσιν· δεν θέλεις αποβλέπει εις πρόσωπον, ουδέ θέλεις λαμβάνει δώρον· διότι το δώρον τυφλώνει τους οφθαλμούς των σοφών, και διαφθείρει τους λόγους των δικαίων. Το δίκαιον, το δίκαιον θέλεις ακολουθεί· διά να ζήσης.»—Δευτ. 16:19, 20.

Λάβετε ως παράδειγμα, μια έντεχνη απόπειρα δωροδοκίας την οποία ο Ιησούς αντιμετώπισε στα πρώτα βήματα της επιγείου διακονίας του. Ο Σατανάς ή Διάβολος, που λέγουν οι Γραφές ότι είναι ο «θεός του κόσμου τούτου» και ο οποίος πραγματικά εξουσιάζει τα ανθρωποποίητα βασίλεια του κόσμου τούτου, έκαμε στον Ιησού μια προσφορά την οποία κανένας ανθρώπινος άρχων σήμερα δεν θα απέκρουε. (2 Κορ. 4:4) Στον Ιησού έδειξε σε πανοραμική άποψι, όλα τα βασίλεια του κόσμου. Όλα αυτά προσεφέρθησαν στον Ιησού υπό τον όρο να κάμη απλώς μια πράξι λατρείας στον Διάβολο. Σκεφθήτε το—παγκόσμιος κυριαρχία που προσεφέρετο από έναν ο οποίος μπορούσε να την δώση αμέσως! Είτε εσκέπτετο ένας άρχων ότι θα μπορούσε να κάμη καλό στον κόσμο είτε ήταν εντελώς ιδιοτελής—είτε το ένα είτε το άλλο—ποιος πολιτικά προσανατολισμένος άνθρωπος θα μπορούσε ν’ αντικρούση μια τέτοια προσφορά;

Αλλ’ ο Ιησούς εγνώριζε ότι μια πράξις απιστίας θα εσήμαινε απάρνησι της κυριαρχίας του Ιεχωβά. Εγνώριζε ότι μόνον ο Ιεχωβά είναι Αγαθός, και ότι απ’ αυτή την Πηγή μόνον θα μπορούσε να έλθη κυβέρνησις που θα έφερνε ειρήνη και δικαιοσύνη στη γη. (Μάρκ. 10:18) Εγνώριζε επίσης ότι, μολονότι θα μπορούσε να άρχη επί μακρόν χρόνον ως ένας τέτοιος παγκόσμιος άρχων στα πολιτικά βασίλεια, ο Ιεχωβά τελικά θα κατέστρεφε την εξουσία του. (Δαν. 2:44) Χωρίς να σκεφθή ή να εξετάση την προσφορά ούτε για μια στιγμή—διόλου—αμέσως απήντησε: «Ύπαγε οπίσω μου Σατανά.»—Ματθ. 4:1-11.

Ο Ιησούς ούτε καν προσεπάθησε να γίνη επίγειος βασιλεύς στον οίκο του Δαβίδ ή στον οίκο του Ιακώβ, τον πατέρα του έθνους του. Απέκρουσε μια λαϊκή προσπάθεια να τον κάμουν βασιλέα. (Ιωάν. 6:14, 15) Απέβλεπε στη διαθήκη του Ιεχωβά με τη γραμμή του Δαβίδ να του δώση τη βασιλεία στον ωρισμένο καιρό του Θεού. Απεδείχθη ο αξιόπιστος και αδιάφθορος εκλεκτός βασιλεύς της ουράνιας κυβερνήσεως του Θεού. Έδωσε μαρτυρία για τη βασιλεία του ενώπιον του Ρωμαίου Κυβερνήτου Ποντίου Πιλάτου, αλλά συγχρόνως εξήγησε: «Η βασιλεία η εμή δεν είναι εκ του κόσμου τούτου· . . . Η βασιλεία η εμή δεν είναι εντεύθεν.»—Ιωάν. 18:33-37.

Οι μεγαλύτερες δυνατές πιέσεις ήλθαν εναντίον του Ιησού—μίσος από τον δικό του λαό, συκοφαντίες, επίσημος διωγμός. Τελικά εθανατώθη πάνω σ’ ένα ξύλο με τις χειρότερες κατηγορίες, που έγιναν ψευδώς—με κατηγορίες βλασφημίας και ανταρσίας. Μπορούσε ν’ αποφύγη αυτό το είδος του θανάτου με συμβιβασμό, συγκαλύπτοντας την αλήθεια για να ευαρεστήση τους θρησκευτικούς και πολιτικούς ηγέτας. Αλλά στάθηκε με το μέρος της αληθείας παρά τους ονειδισμούς, το μίσος, τα παθήματα και τον θάνατο ακόμη.—Ιωάν. 8:31, 32· 1 Τιμ. 6:13.

Εκτός αυτού ο Ιησούς δεν μπορούσε να εκβιασθή να διαστρέψη τη δικαιοσύνη, όπως εκβιάσθηκαν πολλοί πολιτικοί. Κανείς δεν μπορούσε να του βρη κάποια αδικοπραγία που θα μπορούσε να χρησιμοποιηθή για να τον πιέση ή να τον φέρη σε δύσκολη θέσι, ούτε ακόμη και «μικρά» αμαρτήματα που είναι κοινά στους ανθρώπους γενικά. Οι θρησκευτικοί του εχθροί θα επωφελούντο βέβαια και από την πιο ελάχιστη παρέκκλισι από τον τέλειο νόμο του Θεού. Αλλ’ ο Ιησούς μπορούσε φανερά να τους πη: «Εγώ δε διότι λέγω την αλήθειαν, δεν με πιστεύετε. Τις από σας με ελέγχει περί αμαρτίας;» (Ιωάν. 8:45, 46) Πριν από τον θάνατό του μπορούσε να πη: «Έρχεται ο άρχων του κόσμου τούτου [ο Διάβολος για να θανατώση τον Ιησούν] και δεν έχει ουδέν εν εμοί.»—Ιωάν. 14:30.

Όσο για την αγάπη του για τους ανθρώπους τους οποίους θα κυβερνήση, ο Ιησούς έδωσε τη ζωή του για ν’ αφαιρεθούν οι αμαρτίες και οι ατέλειές των. Εξαγόρασε το ανθρώπινο γένος—όλους, από τον μεγαλύτερο ώς τον μικρότερο. (1 Τιμ. 2:5, 6) Ως Βασιλεύς της δικαίας κυβερνήσεως του Θεού θα έχη μια νομική βάσι πάνω στην οποία μπορεί ν’ ασκήση την εξουσία του για να θεραπεύση τους ανθρώπους πνευματικά και σωματικά ώς το σημείο της ανθρωπίνης τελειότητος, με αιώνια ζωή υπ’ όψιν.—Εβρ. 9:28.

Ποιος, λοιπόν, στον ουρανό ή στη γη, μπορεί να βρη σφάλμα στην επίγεια ζωή του Μεσσία, του Χριστού, του Κεχρισμένου για να άρχη ως βασιλεύς σε όλη την ανθρωπότητα; Κανείς. Ο απόστολος Πέτρος, τονίζοντας την άμεμπτη ζωή του Ιησού Χριστού στη γη, είπε στον Ρωμαίο εκατόνταρχο Κορνήλιο και στους Εθνικούς του φίλους: «Τον λόγον τούτον σεις εξεύρετε, ότι εκηρύχθη καθ’ όλην την Ιουδαίαν, αρχίσας από της Γαλιλαίας, μετά το βάπτισμα το οποίον εκήρυξε ο Ιωάννης· πώς ο Θεός έχρισε τον Ιησούν τον από Ναζαρέτ με πνεύμα άγιον και με δύναμιν, όστις διήλθεν ευεργετών και θεραπεύων πάντας τους καταδυναστευομένους υπό του Διαβόλου· διότι ο Θεός ήτο μετ’ αυτού. Και ημείς είμεθα μάρτυρες πάντων όσα έκαμε και εν τη γη των Ιουδαίων και εν Ιερουσαλήμ.»—Πράξ. 10:37-39.

Η κατάστασις των εξουσιών σήμερα που χειροτερεύει πιστοποιεί το τέλος της ανθρώπινης κυριαρχίας υπό την επιρροήν του Σατανά. Η εγγύτης της κάνει επείγον για όλους ν’ αποβλέπουν στη θεία κυβέρνησι της δικαιοσύνης και αδιαφθορίας. Όλοι όσοι θέλουν ζωή πρέπει να υποστηρίξουν αυτή την κυβέρνησι μαθαίνοντας γι’ αυτήν και δίνοντας μαρτυρία στους άλλους γι’ αυτήν. Οι μάρτυρες του Ιεχωβά, που αφιερώνουν πολλή ενέργεια και χρόνο για να δώσουν μαρτυρία γι’ αυτήν, θα χαρούν να σας υποβοηθήσουν να γίνετε ένας ενεργός υποστηρικτής της αδιάφθορης κυβερνήσεως του Θεού υπό τον Ιησούν Χριστόν.

Οι Σεισμοί Επηρεάζουν Όλους

ΒΡΕΘΗΚΑΤΕ ποτέ σ’ ένα σεισμό; Αν ναι, τότε γνωρίζετε τον τρόμο που παραλύει τον άνθρωπο όταν η «στερεά γη» κινήται εδώ κι εκεί όπως κινήται παραδείγματος χάριν ο «ζελές.» Λίγα δευτερόλεπτα γίνονται σαν ώρες. Κτίρια τρίζουν και καταρρέουν με εκατοντάδες, ίσως και χιλιάδες, άτομα παγιδευμένα στα συντρίμμια. Εκείνοι που ζουν μια τέτοια εμπειρία δεν την λησμονούν γρήγορα. Εξ άλλου, μπορεί μόνο να έχετε διαβάσει για σεισμούς.

Εν πάση περιπτώσει, η ζωή σας επηρεάζεται από τους σεισμούς. Γιατί το λέμε αυτό; Διότι οι σύγχρονοι σεισμοί εκπληρώνουν τα προφητικά λόγια του Ιησού Χριστού. Παρέχουν απόδειξι ότι ζούμε στην εποχή που η Γραφή ονομάζει «συντέλεια του αιώνος.» Εξετάστε τις αποδείξεις.

Αν έχετε Αγία Γραφή, γυρίστε στο Ματθαίον κεφάλαιον 24 και αρχίστε να διαβάζετε από το εδάφιο 3:

«Και ενώ εκάθητο [ο Ιησούς] επί του όρους των ελαιών, προσήλθον προς αυτόν οι μαθηταί κατ’ ιδίαν, λέγοντες, ‘Ειπέ προς ημάς, πότε θέλουσι γείνει ταύτα; και τι το σημείον της παρουσίας σου, και της συντελείας του αιώνος;’ Και αποκριθείς ο Ιησούς, είπε προς αυτούς, . . . ‘θέλει εγερθή έθνος επί έθνος, και βασιλεία επί βασιλείαν και θέλουσι γείνει πείναι και λοιμοί, και σεισμοί κατά τόπους. Πάντα δε ταύτα είναι αρχή ωδίνων.’»—Ματθ. 24:3-8· Μάρκ. 13:4-8.

Ο δε ιστορικός της Βίβλου Λουκάς προσθέτει ότι ο Ιησούς είπε: «Και θέλουσι γείνει κατά τόπους σεισμοί μεγάλοι.»—Λουκ. 21:11.

ΔΕΝ ΔΙΑΦΕΡΕΙ ΤΟ ΠΡΟΤΥΠΟΝ ΤΩΝ ΣΕΙΣΜΩΝ;

Μερικοί λέγουν: ‘Πάντοτε εγίνοντο σεισμοί. Αυτός ο καιρός της ιστορίας δεν διαφέρει από τον περασμένο απ’ αυτή την άποψι.’ Ένας επιστήμων δηλώνει στο περιοδικό Φυσική Ιστορία (στην Αγγλική):

«Παρατηρεί κανείς με κάποια θυμηδία ότι ωρισμένες θρησκευτικές ομάδες εξέλεξαν αυτή την μάλλον ατυχή εποχή για να επιμείνουν ότι ο αριθμός των σεισμών αυξάνει. . . . Αξίζει να σημειωθή ότι ο αριθμός των μεγάλων σεισμών από το 1896 έως 1906 (περίπου είκοσι πέντε) ήταν ο μεγαλύτερος αριθμός από κάθε άλλη δεκαετία από τότε. Προφανώς αυτό το θρησκευτικό ενδιαφέρον συνδέεται με μερικά από τα λόγια των ευαγγελίων που σχετίζονται με τις έσχατες ημέρες. . . [Η προφητεία του Ιησού] ωστόσο εντυπωσιάζει έναν σεισμολόγο όχι τόσο ως πρόρρησις.»—Δεκέμβριος 1969.

Είναι αυτό μια αξιόπιστη αντίρρησις; Για ν’ απαντήσετε σ’ αυτό το ερώτημα, παρατηρήστε προσεκτικά στη δική σας Γραφή τι είπε κατόπιν ο Ιησούς. Δεν προείπε ότι τ’ ανωτέρω γεγονότα (περιλαμβανομένων και των σεισμών) θα συνέβαιναν μέσα σε κάποια «δεκαετία.» Αντιθέτως, είπε: «Αληθώς σας λέγω, δεν θέλει παρέλθει η γενεά αύτη, εωσού γείνωσι πάντα ταύτα.» (Ματθ. 24:34) Μια ολόκληρη «γενεά» είναι πολύ μακρύτερη από δέκα χρόνια.

Επίσης, θυμηθήτε ότι ο Ιησούς προείπε «μεγάλους σεισμούς.» Τι είναι εκείνο που κάνει «μεγάλο» ένα σεισμό; Δεν είναι τ’ αποτελέσματά του σε ζωές και σε ιδιοκτησία; Αλλά οι σύγχρονοι μελετηταί των σεισμών τείνουν να θεωρήσουν ‘μεγάλο’ ένα σεισμό μόνον όταν είναι υψηλού βαθμού στην Κλίμακα Ρίχτερ, που βαθμολογεί το «μέγεθος,» τη δύναμι που εξαπολύει ένας σεισμός. Μερικοί, όμως, σεισμοί των ανωτάτων βαθμών, γίνονται κάτω από τους ωκεανούς! Αυτοί ουσιαστικά δεν έχουν επίδρασι στους ανθρώπους. Εξ άλλου, σεισμοί με σχετικά χαμηλούς βαθμούς της κλίμακος Ρίχτερ υπήρξαν μεταξύ των πιο καταστρεπτικών. Ο σεισμός του Αγαδίρ στο Μαρόκκο το 1960 βαθμολογήθηκε ως ελαφρός στην Κλίμακα Ρίχτερ. Μήπως αυτό σημαίνει ότι δεν ήταν μεγάλος; Ασφαλώς όχι. Σκοτώθηκαν είκοσι χιλιάδες άτομα!

Πρέπει να θυμηθούμε ότι τα λόγια του Ιησού είχαν κάποια εκπλήρωσι στον πρώτο αιώνα μ.Χ. πάνω στο Ιουδαϊκό σύστημα πραγμάτων. Τότε δεν είχαν καμμιά επινοημένη κλίμακα για να μετρούν τους σεισμούς. Αλλά υπήρχαν, ωστόσο, «μεγάλοι σεισμοί» και «σεισμοί κατά τόπους» σ’ εκείνη την περίοδο πριν από το 70 μ.Χ. όταν οι Ρωμαίοι κατέστρεψαν την Ιερουσαλήμ.

Ο Βιβλικός σχολιαστής Α. Μπαρνς το βεβαιώνει αυτό λέγοντας: ‘Πολλοί σεισμοί αναφέρεται ότι προηγήθηκαν από την καταστροφή της Ιερουσαλήμ.’ Μεγάλοι σεισμοί είναι γνωστόν ότι έπληξαν μέρη στη Μικρά Ασία, στην Ιουδαία και στην Ιταλία, περιλαμβανομένης και της καταστροφής ενός μεγάλου τμήματος της Πομπηίας στο 63 μ.Χ. Προφανώς, εκείνο που έκανε μεγάλους αυτούς τους σεισμούς και εξεπλήρωσε την προφητεία δεν ήταν η ανάγνωσις ενός άγνωστου τότε οργάνου, αλλά, ουσιαστικά, τ’ αποτελέσματα των σεισμών στους ανθρώπους.

Εν τούτοις, τα λόγια του Ιησού, όπως ομολογούν οι λόγιοι, επρόκειτο να έχουν μεγαλύτερη εκπλήρωσι. Πώς το γνωρίζουν αυτό;

ΜΙΑ ΑΛΛΗ ΕΚΠΛΗΡΩΣΙΣ ΤΩΝ ΛΟΓΩΝ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ

Μέρη της ιδίας προφητείας του Ιησού πρέπει ν’ αληθεύσουν σε μεταγενέστερη περίοδο. Ο Ιησούς είπε ότι ωρισμένα πράγματα θα συνέβαιναν ‘όταν ο Υιός του ανθρώπου θα ήρχετο εν τη δόξη αυτού.’ Αυτό δεν έγινε τότε στον πρώτο αιώνα. (Ματθ. 25:31-46) Επίσης, σε άλλες περιπτώσεις ο Ιησούς αναφέρθηκε στη «συντέλεια του αιώνος» και εννοούσε περισσότερο από το τέλος του Ιουδαϊκού συστήματος. (Βλέπε, λόγου χάριν Ματθαίος 13:36-43.) Δεν πρέπει λοιπόν να μας εκπλήττη όταν διαπιστώνωμε μια μεγαλύτερη εκπλήρωσι των λόγων του Ιησού σχετικά με τους σεισμούς. Αυτό θα εγίνετο στην «παρουσία» του Ιησού και στη «συντέλεια του αιώνος» και θα ελάμβανε χώραν με μια ευρύτερη, παγκόσμια έννοια. Πότε, λοιπόν, θα άρχιζε αυτό να γίνεται;

Στο έτος 1914, όπως τονίσθηκε πολλές φορές σ’ αυτό το περιοδικό. Εκείνο το έτος ξέσπασε ο Αʹ Παγκόσμιος Πόλεμος· έθνος ηγέρθη εναντίον έθνους και βασιλεία εναντίον βασιλείας όσο ποτέ άλλοτε. Ακολούθησε μια τρομερή αλυσίδα πρωτοφανών γεγονότων. Υπήρχαν μεγάλες ελλείψεις τροφίμων και επιδημίες νόσων (όπως η Ισπανική γρίππη). Αυτά τα πράγματα έγιναν σε καιρό και σε κλίμακα που έδειχνε καθαρά ότι εξεπλήρωναν Βιβλικές Προφητείες. Αλλά τι θα λεχθή για τους σεισμούς; Υπήρξε τίποτε το ασύνηθες γι’ αυτούς στη γενεά από το έτος 1914;

ΣΕΙΣΜΟΙ ΑΠΟ ΤΟ ΕΤΟΣ 1914

Ένας τρόπος για ν’ αποδειχθή καθαρά ότι η γενεά από το 1914 είναι ασυνήθης όσον αφορά τους σεισμούς είναι να εξετάσουμε πόσοι θάνατοι προξενήθηκαν απ’ αυτούς.

«Στα περασμένα χίλια χρόνια,» σύμφωνα με το Ετήσιον Βιβλίον Φυσικής και Επιστήμης 1971, που εξεδόθη από τον οίκο Τάιμ-Λάιφ Μπουκς, «πάνω από τρία εκατομμύρια άνθρωποι (ίσως και τέσσερα εκατομμύρια) πέθαναν από τους σεισμούς.» Αλλά πόσοι απ’ αυτά τα τρία (ή πιθανώς τέσσερα) εκατομμύρια άτομα έχασαν τη ζωή τους από το έτος 1914;

Εννεακόσιες χιλιάδες τουλάχιστον!

Με άλλα λόγια, έως 30 τοις εκατό απ’ όλους όσοι φονεύθηκαν σε σεισμούς την τελευταία χιλιετή περίοδο πέθαναν από το έτος 1914! Τα άλλα 70 τοις εκατό περίπου των θανάτων έγιναν σε μια περίοδο σχεδόν πάνω από εννεακόσια πενήντα χρόνια.

Οι σύγχρονοι αυτοί σεισμοί υπήρξαν πολύ εκτεταμένοι και μερικοί συνέβησαν σε μέρη όπου δεν ήσαν γνωστοί ποτέ προηγουμένως. Υπήρξαν επίσης «μεγάλοι» από απόψεως αριθμού φονευθέντων, καταστροφής ιδιοκτησιών και δυνάμεως ακόμη. Σε βιβλία πολύ έγκυρα διαβάζομε, λόγου χάριν, για μερικούς από τους μεγάλους σεισμούς αυτής της γενεάς: Κίνα (1920), «μια από τις πιο τρομακτικές καταστροφές της ιστορίας.» Ιαπωνία (1923), «η χειρότερη καταστροφή στην Ιαπωνική ιστορία.» Πακιστάν (1935), «ένας από τους μεγαλύτερους σεισμούς της ιστορίας.» Ελ Σαλβαδόρ (1951), «ο πιο καταστρεπτικός σεισμός στην ιστορία του Ελ Σαλβαδόρ.» Αίγυπτος (1955), «η Αίγυπτος εδοκίμασε τον χειρότερο σεισμό στην ιστορία της.» Αφγανιστάν (1956), «πιστεύεται ότι ήταν ο χειρότερος σεισμός της ιστορίας της χώρας.» Χιλή (1960), «Κανένας σεισμός στην ιστορία δεν ήταν ποτέ μεγαλυτέρας εκτάσεως απ’ αυτόν.» Αλάσκα (1964), «ο μεγαλύτερος σεισμός που κατεγράφη ποτέ στη Βόρειο Αμερική.» Περού (1970), «η χειρότερη φυσική καταστροφή που σημειώθηκε στο Δυτικό ημισφαίριο.»

Ο μερικός αυτός κατάλογος πρέπει να μας δώση την εντύπωσι ότι τα λόγια του Ιησού, «σεισμοί κατά τόπους» και «σεισμοί μεγάλοι,» επαληθεύθησαν πραγματικά στη γενεά που ζη από το 1914. Αλλά τι σημαίνει αυτό για σας;

ΟΙ ΣΕΙΣΜΟΙ ΑΦΟΡΟΥΝ ΚΑΙ ΣΑΣ!

Οι επιστήμονες πολλά έμαθαν για τους σεισμούς στην ίδια αυτή περίοδο. Εν τούτοις, έδειξαν οι άνθρωποι πραγματικά σύνεσι και ενήργησαν σύμφωνα με αυτή τη γνώσι; Σκεφθήτε:

Οι ειδικοί γνωρίζουν τη γενική περιφέρεια όπου συμβαίνουν οι περισσότεροι σεισμοί. Απομακρύνθηκαν όμως οι άνθρωποι απ’ αυτές τις περιφέρειες; Αρνήθηκαν οι διαφωτισμένες κυβερνήσεις να επιτρέψουν περαιτέρω οικοδομήσεις στις επικίνδυνες ζώνες; Ακριβώς το αντίθετο συνέβη! Μερικές από τις πιο επικίνδυνες σεισμικές ζώνες εξακολουθούν να είναι μεταξύ των πιο κατοικημένων και βιομηχανοποιημένων περιοχών. Η Μανάγκουα, της Νικαράγουα, επλήγη από έναν ερημωτικό σεισμό στο 1931, και κατόπιν στο 1972. Η εφημερίς Τάιμς της Νέας Υόρκης έγραψε:

«Εγείρεται αναπόφευκτα το ερώτημα γιατί η Μανάγκουα ανοικοδομήθηκε και επεκτάθηκε πολύ στην ίδια τοποθεσία στα μετέπειτα χρόνια από το 1931. Αλλά φυσικά το ίδιο ερώτημα πρέπει να τεθή και για τους ανθρώπους που κατοικούν στον Άγιο Φραγκίσκο, στο Λος Άντζελες, στο Τόκιο και σε πολλές άλλες μεγάλες πόλεις όπου αφθονούν παρόμοια σήματα κινδύνου . . . Περιοδικές τραγωδίες μπορούν ν’ αποφευχθούν μόνον αν τα μαθήματα της ιστορίας και της επιστήμης ληφθούν σοβαρά υπ’ όψιν αντί ν’ αγνοηθούν στη σχεδίασι πόλεων και στην ανέγερσι οικιών και εργοστασίων.»—25 Δεκεμβρίου 1972.

Παρατηρητικοί άνθρωποι διακρίνουν την αφροσύνη του να μη δίνουν προσοχή σε προειδοποιήσεις για σεισμούς. Αλλά και αν ακόμη δεν κατοικήτε σεις σε μια τέτοια περιφέρεια, μπορείτε να διακρίνετε τη μεγαλύτερη προειδοποίησι που υπάρχει σε ό,τι είπε ο Ιησούς;

Οι σεισμοί της εποχής μας εκπληρώνουν ακριβώς ό,τι προείπε ο Ιησούς. Μαζί με άλλα χαρακτηριστικά του «σημείου» που έδωσε, επισημαίνουν καθαρά την εποχή μας σαν μια ειδική εποχή. Αυτό σημαίνει ότι σε λίγο θα έλθη από τον Θεό μια «μεγάλη θλίψις» στην οποία όλο αυτό το πονηρό σύστημα θα σαρωθή. Κατόπιν, υπό την κατεύθυνσι της ουρανίας κυβερνήσεως του Θεού, όλη αυτή η γη θα γίνη παράδεισος. Καμμιά βλάβη δεν θα συμβαίνη τότε σε κανένα δίκαιο κάτοικο της γης. Θα θέλατε να ζήτε τότε;

Αν είναι έτσι, θυμηθήτε ότι βρισκόμεθα σχεδόν εξήντα χρόνια μέσα στη ‘γενεά που δεν θα παρέλθη ώσπου να συμβούν όλ’ αυτά.’ Ο χρόνος αυτής της γενεάς τελειώνει! Ζητήστε από τους μάρτυρας του Ιεχωβά να σας εξηγήσουν λεπτομερώς την προφητεία του Ιησού για την εποχή μας. Είναι ζωτικό να λάβετε μια ακριβή γνώσι των απαιτήσεων του Θεού, αν πρόκειται να επιζήσετε από το πολύ επικείμενο τέλος αυτού του πονηρού συστήματος και να ζήσετε μέσα σ’ αυτή την προειπωμένη παραδεισιακή γη.—Ματθ. 24:21· Αποκάλ. 21:1-4.

[Γράφημα στη σελίδα 265]

(Για το πλήρως μορφοποιημένο κείμενο, βλέπε έντυπο)

ΘΑΝΑΤΟΙ ΑΠΟ ΣΕΙΣΜΟΥΣ ΚΑΘΕ ΧΡΟΝΟ

Προ του 1914 3,000

Από το 1914 15,000

(Οι αριθμοί κατά προσέγγισιν βάσει των περασμένων χιλίων ετών)

Διαμαρτυρία για την Ανάμιξι της Εκκλησίας στην Πολιτική

● 600 περίπου Γάλλοι Προτεστάνται εζήτησαν από τη Ρεφορμιστική Εκκλησία της Γαλλίας να στραφή από την «υπερβολική έμφασι που δίνει στα πολιτικά και κοινωνικά ζητήματα . . . σε μεγαλύτερη προσοχή στη Γραφή και στα πνευματικά ζητήματα,» αναφέρει το Κριστιάνιτυ Τουνταίη.

Απαιτεί η Χριστιανοσύνη Πίστι σε μια Τριάδα;

ΟΛΕΣ οι μεγαλύτερες θρησκείες του Χριστιανικού κόσμου παραδέχονται τη δοξασία της Τριάδος σαν ένα δόγμα πίστεως. Οι 250 και πλέον εκκλησίες που ανήκουν στο Παγκόσμιο Συμβούλιο των Εκκλησιών ομολογούν «τον Κύριον Ιησούν Χριστόν ως Θεόν και Σωτήρα κατά τις Γραφές και επομένως ζητούν να εκπληρώσουν μαζί την κοινή των κλήσι για τη δόξα του ενός Θεού, Πατρός, Υιού και Αγίου Πνεύματος.»

Μολονότι οι απόψεις των διαφόρων θρησκευτικών σωμάτων που ανήκουν σ’ αυτή την ένωσι ποικίλλουν ριζικά, όλες απαιτείται να συμφωνούν με το ότι «ο Πατήρ, ο Υιός και το Άγιον Πνεύμα» δεν είναι παρά «ένας Θεός.» Επομένως, η απόρριψις της δοξασίας της Τριάδος θεωρείται, στην πραγματικότητα, σαν απόρριψις της Χριστιανοσύνης.

Η Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία, μολονότι δεν ανήκει στο Παγκόσμιο Συμβούλιο των Εκκλησιών συμμορφώνεται επίσης με την πίστι στην Τριάδα. Γι’ αυτή τη δοξασία, ο Καθολικός θεολόγος Ουώλτερ Φάρελ σημειώνει τα εξής:

«Το μυστήριον της Τριάδος, όπως μας το είπε ο Θεός, είναι το μυστήριον τριών θείων προσώπων, πραγματικά διακεκριμένων, σε μια και την αυτή θεία φύσι: ισότιμα, συναιώνια, ομοούσια, ένας Θεός. Απ’ αυτά τα πρόσωπα, το Δεύτερο προέρχεται από το Πρώτο από αιώνια γενεά· το Τρίτο εκπορεύεται από το Πρώτο και το Δεύτερο με μια αιώνια εκπόρευσι. . . .

»Η Τριάς είναι μυστήριον· δεν υπάρχει αμφιβολία γι’ αυτό. Αν δεν μας ελέγετο τίποτε για την ύπαρξί της, ποτέ δεν θα εφανταζόμεθα ένα τέτοιο πράγμα. Αλλά, τώρα που γνωρίζομε ότι υπάρχει Τριάς, δεν μπορούμε να την κατανοήσωμε. Εκείνος που επιχειρεί να διευκρινίση το μυστήριο ομοιάζει με μύωπα που εντείνει την δράσι του για να ρίξη ένα βλέμμα από την ανατολική ακτή της Μαίρυλαντ στην Ισπανία.»

Τα λόγια αυτού του θεολόγου υπονοούν ότι είναι αδύνατον να γνωρίση κανείς τον Θεό τον οποίον λατρεύει. Αλλ’ αυτό δεν συμφωνεί με τα λόγια του Ιησού στη Σαμαρείτιδα: «Σεις προσκυνείτε εκείνο το οποίον δεν εξεύρετε· ημείς [οι Ιουδαίοι] προσκυνούμεν εκείνο το οποίον εξεύρομεν.» (Ιωάν. 4:22) Μολονότι ποτέ δεν εθεώρησαν τον Θεό ως Τριάδα, ο Ιησούς Χριστός μπορούσε εν τούτοις να πη ότι εγνώριζαν τι προσκυνούσαν. Εκείνοι όμως, που παραδέχονται τη δοξασία της Τριάδος δεν μπορούν να εξηγήσουν ή να κατανοήσουν ποιον σέβονται. Ο Θεός είναι ένα μεγάλο μυστήριο σ’ αυτούς. Δεν υπονοεί, αυτό ότι κάτι το εσφαλμένο υπάρχει στην προσπάθεια να χαρακτηρίζεται ο Θεός σαν μια μυστηριώδης Τριάς;

Ο ανωτέρω Καθολικός Θεολόγος ετόνισε ότι θα ήταν αδύνατον να συλλάβη κανείς την ιδέα της Τριάδος εκτός από θεία αποκάλυψι. Αν ήταν έτσι, γιατί και οι μη Χριστιανικές θρησκείες ακόμη διδάσκουν ένα είδος Τριάδος; Βάσει των μελετών του, ο Καθηγητής Ε. Γουόσμπερν Χόπκινς είπε τα εξής για τις τριάδες του Ινδουισμού, του Βουδδισμού και του Χριστιανισμού: «Οι τρεις τριάδες ως θρησκευτικές εκφράσεις είναι πανομοιότυπες. . . . Μπορεί κανείς να πη: Πιστεύω στον Θεό ως κεφαλήν, και στη θεία ενσάρκωσι, και στο δημιουργικό Άγιο Πνεύμα, ως Χριστιανός, ως Βισνουίτης, ή ως Βουδδιστής.»

Αξιοσημείωτο επίσης είναι το γεγονός ότι η Τριάς του Κινεζικού Βουδδισμού ορίζεται μ’ έναν τρόπο που, στην πραγματικότητα είναι σχεδόν πανομοιότυπος με τον τρόπον που την εκφράζουν οι καθ’ ομολογίαν Χριστιανοί. Διαβάζομε:

«Και οι Τρεις περιλαμβάνονται σε μια πραγματική ουσία. Οι τρεις είναι ως ένας· δεν είναι ένας, και όμως δεν διαφέρουν· χωρίς μέρη ή σύνθεσι. Όταν θεωρούνται ως ένα, τα τρία πρόσωπα χαρακτηρίζονται ως ο Τέλειος (Ταθαγκάτα). Δεν υπάρχει πραγματική διαφορά [μεταξύ των τριών προσώπων της τριάδος]· είναι εκδηλώσεις, διάφορες όψεις της ιδίας αναλλοίωτου ουσίας.»—Αρχή και Εξέλιξις της Θρησκείας, σελ. 348 (στην Αγγλική).

Ασφαλώς κανείς δεν θα ισχυρίζετο ότι αυτή η πίστις σε μια τριάδα κάνει ένα Βουδδιστή ή ένα Ινδουιστή Χριστιανό. Το γεγονός ότι οι μη Χριστιανικές θρησκείες μπορούν να διαμορφώσουν την πίστι των με όρους ομοίους με τους όρους της γλώσσης των θεολόγων του Χριστιανικού κόσμου, εκμηδενίζει τον ισχυρισμό ότι μόνον ο Θεός της Βίβλου θα μπορούσε ν’ αποκαλύψη αυτή τη δοξασία. Κανένας Βουδδιστής ή Ινδουιστής δεν θα ωμολογούσε ότι η Βίβλος είναι η πηγή της πίστεώς του. Έλαβαν όμως οι εκκλησίες του Χριστιανικού κόσμου τη βάσι της δοξασίας των από τον Θεό που αποκαλύπτεται στη Βίβλο;

Η λέξις «τριάς» δεν υπάρχει στις Άγιες Γραφές. Είναι αλήθεια ότι ο ‘Πατήρ, ο Υιός και το άγιον πνεύμα’ αναφέρονται μαζί. (Ματθ. 28:19) Αλλά μήπως αυτό καθ’ εαυτό υπονοεί την ύπαρξι τριάδος; Μια οικογένεια μπορεί ν’ αποτελήται από έναν πατέρα, μια μητέρα κι ένα γυιο. Και όμως κανείς δεν θα έλεγε ότι αυτοί αποτελούν μια τριάδα, και ότι κάθε μέλος της οικογενείας έχει ίση εξουσία, γνώσι και δύναμι.—Παράβαλε Ματθαίος 2:19-21.

Αλλά κάποιος θα μπορούσε ν’ απαντήση: ‘Η «Καινή Διαθήκη» προχωρεί πολύ πιο πέρα από του να ονομάζη απλώς τον «Πατέρα, τον Υιόν και το Άγιον Πνεύμα» μαζί. Διδάσκει τη δοξασία της Τριάδος.’ Είναι έτσι;

Η Νέα Καθολική Εγκυκλοπαιδεία, αφού εξετάζει τη θεολογική εξέλιξι της Τριάδος, λέγει: «Θα μπορούσε να προκληθή η εντύπωσις ότι το Τριαδικό δόγμα αποτελεί σε τελευταία ανάλυσι μια επινόησι που έγινε προς το τέλος του 4ου αιώνος. Με μια έννοια, αυτό είναι αλήθεια.» Αλλά παρέχει η «Καινή Διαθήκη» βάσι γι’ αυτή την επινόησι; Αποκαλύπτει, λόγου χάριν, ότι ο Ιησούς Χριστός είναι ίσος με τον Θεό;

Ο Ιησούς Χριστός ποτέ δεν ισχυρίσθηκε τέτοιο πράγμα. Ανεγνώριζε τον Πατέρα του ως τον Θεόν του. Στη Μαρία τη Μαγδαληνή ο Ιησούς είπε: «Ανεβαίνω προς τον Πατέρα μου και Πατέρα σας, και Θεόν μου και Θεόν σας.» (Ιωάν. 20:17) Απέβλεπε στον Πατέρα του ως την πηγήν της εξουσίας του, λέγοντας: «Δεν δύναται ο Υιός να πράττη ουδέν αφ’ εαυτού, εάν δεν βλέπη τον Πατέρα πράττοντα ούτω.»—Ιωάν. 5:19.

Οι Γραφές, αντί να υπονοούν ισότητα, καθαρά τονίζουν την υποταγή του Ιησού στον Πατέρα του. Αναγινώσκομε: «Κεφαλή δε του Χριστού ο Θεός.» (1 Κορ. 11:3) «Ο Υιός θέλει υποταχθή εις τον υποτάξαντα εις αυτόν τα πάντα, διά να είναι ο Θεός τα πάντα εν πάσι.»—1 Κορ. 15:28.

Επίσης, αν ο Πατήρ, ο Υιός και το άγιον πνεύμα ήσαν ίσοι και αποτελούσαν ένα Θεό, ένα αμάρτημα κατά του Υιού θα ήταν επίσης αμάρτημα και κατά του Πατρός και κατά του αγίου πνεύματος. Αλλά δεν είναι έτσι. Ο Ιησούς Χριστός είπε: «Πάσα αμαρτία και βλασφημία θέλει συγχωρηθή εις τους ανθρώπους· η κατά του πνεύματος όμως βλασφημία δεν θέλει συγχωρηθή εις τους ανθρώπους. Και όστις είπη λόγον κατά του Υιού του ανθρώπου, θέλει συγχωρηθή εις αυτόν· όστις όμως είπη κατά του πνεύματος του αγίου, δεν θέλει συγχωρηθή εις αυτόν, ούτε εν τούτω τω αιώνι, ούτε εν τω μέλλοντι.»—Ματθ. 12:31, 32.a

Μπορεί λοιπόν, η δοξασία της Τριάδος να θεωρηθή ως Χριστιανική; Όχι, διότι αρνείται τις σαφείς Βιβλικές δηλώσεις ότι ο Ιησούς Χριστός είναι ο «Υιός του Θεού,» ο «πρωτότοκος πάσης κτίσεως» και η «αρχή της κτίσεως του Θεού.» (Ιωάν. 20:31· Κολ. 1:15· Αποκάλ. 3:14) Εσφαλμένως ισχυρίζεται ότι ο Ιησούς είναι ισότιμος και συναιώνιος με τον Πατέρα.

Η αληθής Χριστιανοσύνη, λοιπόν, απαιτεί ν’ απορρίψωμε τη δοξασία της Τριάδος ως εσφαλμένην, ως ‘επινόησιν’ αμαρτωλών ανθρώπων. Πρέπει να λατρεύωμε τον Πατέρα ως τον μόνον αληθινό Θεό, και να το πράττωμε αυτό μέσω του πρωτοτόκου Υιού του, Ιησού Χριστού. Εκείνου που κατέχει την πρώτη θέσι μεταξύ όλων των νοημόνων πλασμάτων του Θεού.—Κολ. 3:17.

[Υποσημειώσεις]

Καλύτερη Γνωριμία με τις Βιβλικές Χώρες

ΜΕΤΑΞΥ της 18^ης Ιουλίου και της 26^ης Σεπτεμβρίου του περασμένου έτους, περίπου 3.500 μάρτυρες του Ιεχωβά επωφελήθηκαν από ειδικές διευθετήσεις για να περιοδεύσουν στις Βιβλικές χώρες. Ήσαν πάνω από 800 ταξιδιώτες που προήρχοντο από τη Γαλλία, ανάλογος αριθμός από τις Βρεττανικές νήσους, πάνω από 750 από τη Βόρειο Αμερική, και εκατοντάδες άλλοι από άλλες χώρες της Βορ. Ευρώπης.

Για πολλά χρόνια ήταν η επιθυμία πολλών απ’ αυτούς να επισκεφθούν προσωπικά τους τόπους που συνδέονται με τους Εβραίους προφήτας του Θεού και με τη διακονία του Υιού του Θεού και των αποστόλων του. Στη διάρκεια της παραμονής των στο Ισραήλ εταξίδευσαν από το Όρος Αερμών, που είναι στο πιο βορεινό μέρος έως την οδό που οδηγεί στη Βηρ-σαβεέ στη Νεγκέμπ, και από τη Μεσόγειο Θάλασσα έως τη Νεκρά Θάλασσα.

ΤΟΠΟΙ ΠΛΗΡΕΙΣ ΣΗΜΑΣΙΑΣ

Πολλοί από τους τόπους που υπεδείχθησαν σ’ αυτούς ήσαν βουνά ή ερείπια παλαιών πόλεων. Σ’ ένα τυχαίο παρατηρητή αυτά μπορεί να μη φαίνονταν εντυπωσιακά, αλλά στους σπουδαστάς της Αγίας Γραφής ο λόφος Μορέχ, το Όρος Θαβώρ, οι τοποθεσίες της αρχαίας Σαμαρείας και της Βαιθήλ είναι μέρη γεμάτα σημασία. Αυτές είναι τοποθεσίες όπου ο Ιεχωβά έκαμε κρίσιν σ’ ένα λαό που ηναντιώνετο στους σκοπούς του. Όπως μπορούσε καθαρά να παρατηρηθή, οι τόποι αυτοί είναι εκεί ακόμη. Οι αφηγήσεις της Βίβλου γι’ αυτούς τους τόπους δεν αποτελούν φαντασία.

Με τον θερμό ήλιο οι περιοδεύοντες όμιλοι ωδοιπόρησαν προς την κορυφή του όρους της Μεγιδδώ και είδαν τις αποδείξεις των οχυρώσεων που ήταν άλλοτε εκεί. Τι ωραία θέα από εκεί της Πεδιάδος Εσδραελών κάτω! Από την τοποθεσία της Μεγιδδώ κοντά στην είσοδο προς την δίοδο που οδηγεί στην οροσειρά του Καρμήλου, ήταν προφανές ότι αυτή η πόλις μπορούσε εύκολα να ελέγχη τις εμπορικές οδούς που περνούσαν από εδώ από τον νότο, τον βορρά και την ανατολή. Όπως λέγουν, ένας Αιγύπτιος Φαραώ είπε: «Η κατάληψις της Μεγιδδώ είναι κατάληψις χιλιάδων πόλεων!» Η κατοχή της πόλεως αυτής εκπροσωπούσε διεθνή πολιτική και στρατιωτική επικράτησι στους Βιβλικούς χρόνους. Δεν ήταν δύσκολο να διακρίνουν οι επισκέπται γιατί το όνομα Αρμαγεδδών (που σημαίνει «Όρος της Μεγιδδώ») συνδέεται με την επικείμενη θεία νίκη κατά των πολιτικών δυνάμεων του κόσμου.—Αποκάλ. 16:14, 16.

ΖΩΗΡΕΣ ΥΠΟΜΝΗΣΕΙΣ ΤΗΣ ΔΙΑΚΟΝΙΑΣ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ

Στη Γαλιλαία θυμήθηκαν τα γεγονότα που πιστοποιούν αλάνθαστα την ταυτότητα του Ιησού Χριστού ως του Υιού του Θεού. Ένα πρωί νωρίς ξεκίνησαν με βάρκα να διαβούν τη Θάλασσα της Γαλιλαίας. Ένας επισκέπτης από τη Γαλλία αναφέρει: «Μια στιγμή που μου έκαμε ιδιαίτερη εντύπωσι ήταν όταν η βάρκα με την οποία ταξιδεύαμε σταμάτησε πέρα από την ακτή και ο οδηγός διάβασε το Ματθαίος 14:23-33.» Μπορούσαν να οραματισθούν εκείνους τους καιρούς που ο Ιησούς εβάδισε εκεί στο νερό και που μίλησε στη θύελλα και την έκαμε να παύση. Μπορούσε κανείς να τα κάμη αυτά μόνο με ανθρώπινη δύναμι;

Οι ταξιδιώτες, αφού αποβιβάσθηκαν στην Καπερναούμ στη βόρεια ακτή, δεν βρήκαν παρά ερείπια. Εκεί ήσαν τα λείψανα μιας συναγωγής που κτίσθηκε κάποτε μετά την επίγεια διακονία του Ιησού. Σ’ αυτή την πόλι ο Ιησούς είχε εκβάλει δαιμόνια και είχε θεραπεύσει κάθε είδους ασθένειες· οι κάτοικοι εγνώριζαν ότι είχε αναστήσει και νεκρούς ακόμη. Εν τούτοις δεν επίστευσαν. Με μια πνευματική έννοια η Καπερναούμ είχε υψωθή ώς τον ουρανό από την παρουσία του Ιησού, τη διδασκαλία του και τα θαύματά του, αλλ’ ο Ιησούς είπε: «Έως άδου θέλεις καταβή.» (Λουκ. 10:15) Τα ερείπια που παρατηρήθηκαν σ’ αυτό το πιστοποιούσαν τα λόγια του εξεπληρώθηκαν.

Μακρύτερα προς βορράν οι ταξιδιώτες επισκέφθηκαν την Καισάρεια της Φιλίππου, όπου ο απόστολος Πέτρος, πλήρως πεπεισμένος από τα όσα είχε ιδεί, ωμολόγησε στον Ιησούν: «Συ είσαι ο Χριστός, ο Υιός του Θεού του ζώντος.» Και εκεί κοντά είδαν το Όρος Αερμών, προφανώς το υψηλό όρος όπου ο Ιησούς μεταμορφώθηκε και όπου έγινε φωνή από τον ουρανό που έλεγε: «Ούτος είναι ο Υιός μου . . . αυτού ακούετε.» (Ματθ. 16:16· 17:1, 5) Δεν ήταν η θέα των τόπων αυτών που έπεισε τους επισκέπτας για την αλήθεια των πραγμάτων αυτών. Αλλά, όπως είπε ένας απ’ αυτούς, επειδή είμεθα εδώ «εγίναμε πνευματικά πλουσιώτεροι.»

Καθώς πήγαιναν από τον ένα τόπο στον άλλο, οι διάνοιές τους συχνά στρέφονταν στον καιρό που ο Ιησούς ήταν εκεί. Στην αρχαία Ναζαρέτ, κτισμένη στην πλαγιά ενός λόφου, ένοιωσαν το ταπεινό περιβάλλον στο οποίο μεγάλωσε ο Ιησούς, και επανέφεραν στη μνήμη τους ότι εδώ σε μια συναγωγή ο Ιησούς ανέγνωσε δημοσία από το βιβλίο του Ησαΐα την αποστολή του να ‘ευαγγελίζεται στους πτωχούς.’ (Ησ. 61:1· Λουκ. 4:16-21) Μολονότι ταξίδευαν με κλιματιζόμενα λεωφορεία, συχνά ανέφεραν το γεγονός ότι ο Ιησούς είχε διανύσει όλη αυτή την ορεινή χώρα πεζή.

Το θερμό και ξερό κλίμα έδωσε τώρα πρόσθετη σημασία στις διάνοιές τους για τον έπαινο του Ιησού σ’ εκείνους που θα έδιναν ένα ‘ποτήριον ψυχρού ύδατος’ στους μαθητάς του. (Ματθ. 10:42) Και σ’ αυτές τις περιοχές δεν μπορούσε κανείς παρά να θυμηθή ότι η αρχαία φιλοξενία εδώ περιελάμβανε και το πλύσιμο των ποδών των φιλοξενουμένων—πόσο καλό θα τους έκανε! Ο Ιησούς έκαμε μια τέτοια στοργική υπηρεσία στους αποστόλους του.—Ιωάν. 13:3-5.

Σε αντίθεσι τούτου, όταν έδειξαν στους περιοδεύοντας μια αρχαία μυλόπετρα στην Καπερναούμ και είδαν πόσο βαριά ήταν, αισθάνθηκαν την πλήρη δύναμι της προειδοποιήσεως του Ιησού σε οποιονδήποτε ο οποίος, από έλλειψι αγάπης, θα εσκανδάλιζε έναν Χριστιανό αδελφό του. Όπως είπε: «Συμφέρει εις αυτόν να κρεμασθή περί τον τράχηλον αυτού μύλου πέτρα, και να ριφθή εις την θάλασσαν.»—Λουκ. 17:2.

Η Ιερουσαλήμ ήταν ένα εξαίρετο σημείον της περιοδείας. Όταν τα λεωφορεία διέβησαν από βορρά προς το Όρος των Ελαιών και φάνηκε ξαφνικά η περιτειχισμένη πόλις, όλοι ένοιωσαν ένα αίσθημα συγκινήσεως! Είναι αλήθεια ότι ο αρχαίος ναός του Ιεχωβά δεν είναι πια εκεί. Η πόλις είχε καταστραφή τελείως από τις Ρωμαϊκές στρατιές στο έτος 70 μ.Χ. Εν τούτοις, αν σταθή κανείς στο Όρος των Ελαιών, μπορεί ακόμη να διακρίνη τα γεωγραφικά χαρακτηριστικά της αρχαίας πόλεως.

Κοιτάζοντας προς δυσμάς απέναντι της Κοιλάδος των Κέδρων, βλέπει κανείς το Όρος Μοριά στο βόρειο μέρος της πόλεως. Εκεί είναι πιθανώς το μέρος όπου ο Αβραάμ ήλθε να προσφέρη τον γυιο του Ισαάκ. Εκεί είναι όπου ο άγγελος του Ιεχωβά ωδήγησε τον Δαβίδ να ανεγείρη θυσιαστήριο στον Ιεχωβά, και σ’ αυτόν τον τόπο ο γυιος του ο Σολομών ανήγειρε τον λαμπρό ναό του Ιεχωβά. Αριστερά, νοτίως της περιοχής του ναού, διακρίνεται ο τόπος όπου ήταν η πόλις Δαβίδ στο Όρος Σιών, και πιο πέρα είναι η Κοιλάς του Εννώμ.

Έχει στο Όρος των Ελαιών είχε καθήσει ο Ιησούς όταν περιέγραψε ζωηρά στους αποστόλους του τα παγκόσμια γεγονότα που είδαμε από το έτος 1914 μ.Χ., γεγονότα που αποδεικνύουν ότι ο Χριστός είναι αοράτως παρών με βασιλική εξουσία. (Ματθ. 24:3-14) Στον κήπο της Γεθσημανή, που ήταν προφανώς στην πλαγιά του ιδίου αυτού λόφου, λίγες μέρες αφ’ ότου είπε αυτά ο Ιησούς, συνελήφθη. Το πρωί της επομένης ημέρας, αφού κατηγορήθηκε ψευδώς, προσηλώθηκε σ’ ένα ξύλο μαρτυρίου σ’ ένα τόπο που ελέγετο Γολγοθάς, που σημαίνει «Κρανίου Τόπος.» Οι επισκέπται, όταν ήσαν στην Ιερουσαλήμ, είδαν τον τόπο όπου πιστεύεται ότι συνέβη αυτό—έξω από την Πύλη της Δαμασκού προς βορράν, όπου ο βραχώδης σχηματισμός ενός κρημνού έχει την όψι ανθρωπίνου κρανίου. Εκεί κοντά επιθεώρησαν επίσης ένα κενό τάφο σ’ ένα σπήλαιο που πολλοί πιστεύουν ότι ήταν ο τόπος όπου ενταφιάσθηκε ο Ιησούς.

Η γνώσις του ακριβούς μέρους όπου συνέβησαν αυτά τα γεγονότα δεν είναι εκείνο που έχει σπουδαιότητα. Ό,τι είναι αληθινά σπουδαίο είναι αυτό που συνέβη εκεί και η σημασία του για μας, και εκείνοι που έκαναν αυτό το ταξίδι διεπίστωσαν ότι η θέα των τόπων αυτών τους βοήθησε να οραματισθούν τα γεγονότα.

ΔΙΑΡΚΕΙΣ ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ

Οι αναμνήσεις τις οποίες οι ταξιδιώτες συνέδεσαν με την επίσκεψί των στο Ισραήλ είναι πολλές και διάφορες. Μια μητέρα από την Αγγλία πιθανώς δεν θα λησμονήση την ημέρα που ένας Άραψ, ίσως αστειευόμενος, προσεφέρθη ν’ αγοράση την όμορφη δεκαεπτάχρονη θυγατέρα της για πέντε καμήλες.

Μερικοί είχαν την ευκαιρία ν’ αφηγηθούν σε γνωστούς των όταν γύρισαν στο σπίτι ό,τι είχαν ιδεί στα μουσεία μέσα και γύρω στην Ιερουσαλήμ. Εκεί το Θείον Όνομα εφαίνετο καθαρά στις «επιστολές της Λαχείς.» Μια επιγραφή από ένα τάφο έγραφε: «Ο Ιεχωβά είναι ο Θεός όλης της γης.» Μια άλλη επιγραφή ανέφερε την εξορία στη Βαβυλώνα. Μια αξιοσημείωτη επιγραφή έφερε το όνομα του Ποντίου Πιλάτου, του Ρωμαίου Κυβερνήτου που υπεχώρησε στις κραυγές των Ιουδαίων ιερέων να σταυρώσουν τον Ιησούν. Υπήρχαν και αρχαίοι κύλινδροι που περιείχαν περικοπές από τη Βίβλο, και πιστοποιούσαν όλες την ακρίβεια με την οποία η Βίβλος έφθασε ώς εμάς.

Πολλοί έχουν ζωηρές αναμνήσεις των συναντήσεών τους με άλλους μάρτυρας στο Ισραήλ. Μια τέτοια περίπτωσις ήταν σ’ ένα εστιατόριο στις πλαγιές του Όρους Καρμήλου. Σ’ αυτή την περιοχή, στις ημέρες του προφήτου Ηλία, κατεδείχθη ζωηρά η διαφορά μεταξύ της αληθινής λατρείας και της ψευδούς λατρείας. Εκεί το υλιστικό είδος λατρείας που συνεδέετο με τον Βάαλ εξετέθη ως ψεύδος, και μια υπερφυσική επίδειξις πυρός από τον ουρανό υπεκίνησε τους παρατηρητάς να ομολογήσουν: «Ο Ιεχωβά είναι ο αληθινός Θεός!» (1 Βασ. 18:19-40, ΜΝΚ.) Ενώ είχαν το μεσημβρινό τους γεύμα εκεί στο Όρος Κάρμηλο, οι επισκέπται άκουσαν συγκινητικές πείρες για το έργο των συγχρόνων μαρτύρων του Ιεχωβά που τονίζουν στους ανθρώπους ν’ απομακρυνθούν από τον υλισμό και να λατρεύσουν τον αληθινό Θεό.

Υπήρχαν επίσης και άλλες ευκαιρίες συναντήσεων με τους τοπικούς μάρτυρας. Μια ιδιαίτερα εμψυχωτική περίπτωσις ήταν όταν οι Σκανδιναυοί ταξιδιώτες συναντήθηκαν με δύο τοπικές εκκλησίες στο αρχαίο Ρωμαϊκό θέατρο της Καισαρείας. Η εξαίρετη ακουστική αυτού του εν μέρει επισκευασθέντος οικοδομήματος επέτρεψε σε όλους ν’ ακούουν εύκολα, και οι παλαιοί τοίχοι είχαν γίνει έτσι ώστε ν’ αντηχούν από τους ύμνους προς αίνον του Ιεχωβά.

ΕΚΕΙ ΟΠΟΥ ΕΚΗΡΥΞΕ Ο ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΠΑΥΛΟΣ

Ο απόστολος Παύλος είχε περάσει από την Καισάρεια περισσότερες από μια φορές στα ιεραποστολικά του ταξίδια. Μεταξύ άλλων τόπων στους οποίους εταξίδευσε με το «ευαγγέλιον» ήταν η Κύπρος, η Ελλάς και η Ρώμη. Αυτούς τους τόπους επισκέφθηκαν επίσης πολλοί από τους ταξιδιώτες στους Βιβλικούς τόπους πέρυσι.

Στην Κύπρο είχαν την ευκαιρία να δουν την Πάφο, όπου ο απόστολος Παύλος και ο Βαρνάβας είχαν κηρύξει στον Ρωμαίο ανθύπατο. Και ακριβώς όπως εκείνοι οι πρώτοι Χριστιανοί συνήντησαν εναντίωσι από τον μάγο Ελύμα, που επιζητούσε να διαστρέψη τις δίκαιες οδούς του Ιεχωβά, έτσι και σήμερα οι επισκέπται παρατήρησαν ότι οι κληρικοί του Χριστιανικού κόσμου εξακολουθούν να προσπαθούν να διεγείρουν μίσος εναντίον του λαού του Ιεχωβά κακοπαριστάνοντας το έργο των. (Πράξ. 13:6-12) Οι κληρικοί, οι οποίοι πολύ ανεμίχθησαν στη βία που εκδηλώθηκε κατ’ επανάληψιν σ’ αυτό το νησί, κρέμασαν μια επιγραφή κατά πλάτος του δρόμου κοντά στην ειρηνική συνέλευσι των μαρτύρων του Ιεχωβά με την κατηγορία: «Οι Χιλιασταί (όπως αποκαλούν τους Μάρτυρας) είναι εχθροί του έθνους.» Αλλά εκείνοι που επεσκέφθηκαν τον τόπο της συνελεύσεως μπορούσαν αμέσως να διακρίνουν μόνοι τους ότι δεν υπήρχε κανένας κίνδυνος απ’ αυτούς τους ειρηνοφίλους ανθρώπους.

Και άλλες αφηγήσεις ανέζησαν από το Γραφικό βιβλίο των Πράξεων όταν οι ταξιδιώτες πήγαν στην Ελλάδα. Στας Αθήνας ανέβηκαν στον Άρειο Πάγο, όπου ο Παύλος είχε κηρύξει έχοντας εμπρός του ψηλά την Ακρόπολι με τους ειδωλολατρικούς ναούς της. (Πράξ. 17:19, 22) Στα ερείπια της αρχαίας Κορίνθου στάθηκαν εμπρός στο Βήμα, στη «δικαστική έδρα» όπου οι Ιουδαίοι εναντιούμενοι είχαν φέρει τον Παύλο για να τον δικάσουν ενώπιον του Ανθυπάτου Γαλλίωνος. (Πράξ. 18:12) Επισκέφθηκαν επίσης τους Δελφούς, ένα αρχαίο κέντρο λατρείας του Απόλλωνος, όπου βρέθηκε μια επιγραφή που εμνημόνευε την ανθυπατία του Γαλλίωνος και παρείχε περαιτέρω πληροφορίες που χρησιμοποιήθηκαν για την εξακρίβωσι της χρονολογίας στην οποία ο Παύλος εμφανίσθηκε ενώπιόν του.

Στη Ρώμη είδαν την αψίδα του Τίτου, απόδειξι της καταστροφής της Ιερουσαλήμ στο έτος 70 μ.Χ.—μια πείρα, όμως, από την οποία οι Χριστιανοί διέφυγαν, διότι πρόσεξαν την προειδοποίησι του Ιησού και βγήκαν από την Ιερουσαλήμ όταν οι Ρωμαϊκές στρατιές έλυσαν την πολιορκία των στο έτος 66. Κοντά σ’ αυτή την ιστορική αψίδα είναι το Κολοσσαίον, που κτίσθηκε με την εργασία των Ιουδαίων οι οποίοι είχαν αρνηθή να πιστεύσουν στον Ιησούν και γι’ αυτό ωδηγήθηκαν στη Ρώμη ως δούλοι όταν η Ιερουσαλήμ ερημώθηκε.

Παλαιότερα, από τη Ρώμη ο Παύλος είχε γράψει έξη θεόπνευστα βιβλία της Γραφής. Σ’ αυτή την πόλι υπήρχε και μια Χριστιανική εκκλησία. Εκείνοι που περιώδευσαν τη Ρώμη πέρυσι είδαν ότι το ενδιαφέρον για την αληθινή Χριστιανοσύνη είναι πολύ ζωηρό σήμερα και περισσότεροι από 55.000 παρακολούθησαν έχει τον Αύγουστο τη Διεθνή Συνέλευσι «Θεία Νίκη.»

Από την αρχή ώς το τέλος, η περιοδεία στους Βιβλικούς τόπους ήταν μια πλούσια πείρα. Όπως εκφράσθηκε ένας Βρεταννός ταξιδιώτης: «Μ’ ένα πολύ ζωηρό τρόπο ανοίχθηκαν τα μάτια μας, αναζωογονώντας τα ονόματα των τόπων που αναφέρονται στην Αγία Γραφή, και είμαι βέβαιος ότι στο εξής θα μπορούμε να διαβάζωμε τις σελίδες της με μια διανοητική εικόνα της τοπογραφίας της χώρας. Δεν θα είναι πια η εικόνα με σκέτο μαύρο και άσπρο χρώμα, αλλά με πλήρη χρωματισμό και σε τρεις διαστάσεις.»

[Εικόνα στη σελίδα 270]

Διάβασις της Θαλάσσης της Γαλιλαίας, όπου ο Ιησούς έκαμε θαύματα

[Εικόνα στη σελίδα 271]

Η σύγχρονη Ιερουσαλήμ όπως φαίνεται από το Όρος των Ελαιών

Ένα «Αγρόκτημα» Επάνω σε Στέγη του Μανχάτταν

● Το υψηλό κόστος των νωπών τροφίμων μπορεί να καταπολεμηθή από τους κατοίκους των πόλεων. Η στέγη μιας δεκαεξαωρόφου πολυκατοικίας του Μανχάτταν καυχάται ότι είναι ένα μοναδικό στο είδος του «αγρόκτημα.» Σε έκτασι 4.000 περίπου τετραγωνικών ποδιών, ένας κάτοικος της Παρκ Άβενιου καλλιεργεί επιτυχώς «50 και πλέον διαφορετικά είδη λαχανικών, 26 περίπου είδη μούρων, καρποφόρα δένδρα και καρυδιές, και μια σειρά συγγενών χόρτων, κακτοειδών, ανθέων και θάμνων,» αναφέρει το περιοδικό Οργκάνικ Γκάρντενινγκ.

Έργα του Συμβουλίου Εκκλησιών

● Στις Η.Π.Α. το εκ 31 δογμάτων Εθνικό Συμβούλιο των Εκκλησιών, που αντιπροσωπεύει 42 εκατομμύρια μέλη, εξέλεξε μια γυναίκα ως γενικό γραμματέα του Διοικητικού Συμβουλίου, που είναι το ανώτατο εκτελεστικό αξίωμά του. «Έχει αναμιχθή πολύ στον αγώνα για τα δικαιώματα της γυναίκας,» γράφει το Τζόρναλ της Ατλάντα (Τζιώρτζια). Μια άλλη κίνησις του Διοκητικού Συμβουλίου ήταν να εγκρίνη ένα «διάλογο» με ομοφυλόφιλα εκκλησιαστικά μέλη. Ο πρόεδρος του Συμβουλίου Γ. Στέρλινγκ Κάρυ εξέφρασε πολιτικές απόψεις σε μια πρόσφατη συνέντευξι τύπου: «Δεν νομίζω ότι μπορείς να είσαι Χριστιανός χωρίς να ενδιαφέρεσαι για την πολιτική,» είπε· «είσαι υποχρεωμένος να αναμιχθής στην πολιτική.»

Μολυσμένος Ωκεανός

● Το Εθνικό Ίδρυμα Μελετών των Ωκεανών και της Ατμοσφαίρας, των Ηνωμένων Πολιτειών, αναφέρει ότι η μόλυνσις του Ατλαντικού Ωκεανού έχει ξαπλωθή «πολύ πιο μακρυά απ’ ό,τι είχαν υποπτευθή στο παρελθόν.» Ένα από τα πλοία του ιδρύματος ανέφερε ότι πέρυσι το καλοκαίρι τα δίχτυα του συχνά μπλέκονταν σε «στρώματα πετρελαίου τέτοιου πάχους, που εισχωρούσαν μέσα στα δίχτυα σαν ‘λεπτά μακαρόνια.’» Μια δωδεκάδα πλαστικά αντικείμενα διαφόρων ειδών βρέθηκαν να επιπλέουν στ’ ανοιχτά του ωκεανού. Μια όμοια έκθεσις έρχεται από το Ωκεανογραφικό Ίδρυμα Σκριπς, σχετικά με τον Κεντρικό Βόρειο Ειρηνικό Ωκεανό. Υπολογίζουν, ότι περίπου πέντε έως τριανταπέντε εκατομμύρια πλαστικές φιάλες είναι έρμαιο των κυμάτων του Βορείου Ειρηνικού Ωκεανού. Εκφράζονται φόβοι ότι εξ αιτίας των πλαστικών πολλές ποικιλίες ψαριών κινδυνεύουν να εξαφανισθούν.

Ματιές στον Κόσμο

Ελάττωσις των Ιησουιτών

● Οι πληροφορίες του Βατικανού δείχνουν ότι τα μέλη του τάγματος των Ιησουιτών μειώνονται. Το ηλικίας 433 ετών θρησκευτικό τάγμα έχει τώρα λιγώτερα από 32.000 μέλη παγκοσμίως. Ο αριθμός ήταν 35.000 πριν από πέντε χρόνια.

Γιατί να Νοιάζονται;

● Αυτό που πολύ καιρό υποπτεύονταν ότι ήταν η αιτία που μερικοί άνθρωποι πήγαιναν στην εκκλησία, δεν υφίσταται πια για πολλούς απ’ αυτούς, κι έτσι δεν νοιάζονται να πάνε. ‘Η έλλειψις κοινωνικής πιέσεως από τους γείτονές τους να παρακολουθούν τη λειτουργία’ είναι ο λόγος που οι μισοί σχεδόν απ’ όσους ερωτήθηκαν σ’ ένα προάστειο του Σαν Αντόνιο, Τέξας, έπαυσαν να πηγαίνουν. «Έλλειψις γνησίας πίστεως στη Χριστιανοσύνη ήταν η αιτία που αναφέρθηκε πιο συχνά για το σταμάτημα,» σύμφωνα με την Εξπρές εντ Νιους του Σαν Αντόνιο.

Εδάφια της Ημέρας για τον Μήνα Ιούνιο

1 Μετανοείτε διότι επλησίασεν η βασιλεία των ουρανών.—Ματθ. 4:17. Σ 1/2/74 14-16

2 Ώστε πλέον δεν ηδύνατο αυτός [ο Ιησούς] να εισέλθη φανερά εις πόλιν αλλ’ ήτο έξω εν ερήμοις τόποις, και ήρχοντο προς αυτόν πανταχόθεν.—Μάρκ. 1:45. Σ 1/4/73 26, 27

3 Διότι πας ο μετέχων γάλακτος, είναι άπειρος του λόγου της δικαιοσύνης· επειδή είναι νήπιος. Των τελείων όμως είναι η στερεά τροφή, οίτινες δια την εξίν έχουσι τα αισθητήρια γεγυμνασμένα εις το να διακρίνωσι το καλόν και το κακόν.—Εβρ. 5:13, 14. Σ 15/7/73 12

4 Πείθεσθε εις τους προεστώτας σας, και υπακούετε· διότι αυτοί αγρυπνούσιν υπέρ των ψυχών σας, ως μέλλοντες να αποδώσωσι λόγον δια να κάμνωσι τούτο μετά χαράς, και μη στενάζοντες· διότι τούτο δεν σας ωφελεί.—Εβρ. 13:17. Σ 1/6/73 2, 3α

5 Σπούδασον να παραστήσης σεαυτόν δόκιμον εις τον Θεόν, εργάτην ανεπαίσχυντον, ορθοτομούντα τον λόγον της αληθείας.—2 Τιμ. 2:15. Σ 1/7/73 1-3α

6 Μη φοβού· εγώ είμαι ο πρώτος και ο έσχατος, και ο ζων, και έγεινα νεκρός· και ιδού, είμαι ζων εις τους αιώνας των αιώνων και έχω τα κλειδιά του άδου και του θανάτου.—Αποκ. 1:17, 18. Σ 15/4/73 32-34

7 Και θέλει κηρυχθή τούτο το ευαγγέλιον της βασιλείας εν όλη τη οικουμένη, προς μαρτυρίαν εις πάντα τα έθνη· και τότε θέλει έλθει το τέλος.—Ματθ. 24:14. Σ 1/8/73 15

8 Του οποίου αντίτυπον ον το βάπτισμα σώζει και ημάς την σήμερον, (ουχί αποβολή της ακαθαρσίας της σαρκός, αλλά μαρτυρία της αγαθής συνειδήσεως εις Θεόν).—1 Πέτρ. 3:21. Σ 15/8/73 10, 11α

9 Και εν πάσι τούτοις, ενδύθητε την αγάπην, ήτις είναι σύνδεσμος της τελειότητος. Και η ειρήνη του Θεού ας βασιλεύη εν ταις καρδίαις υμών, εις την οποίαν και προσεκλήθητε εις εν σώμα· και γίνεσθε ευγνώμονες.—Κολ. 3:14, 15. Σ 1/9/73 18, 19α

10 Πειράζεται δε έκαστος, υπό της ιδίας αυτού επιθυμίας παρασυρόμενος και δελεαζόμενος. Έπειτα η επιθυμία αφού συλλαβή, γεννά την αμαρτίαν η δε αμαρτία εκτελεσθείσα γεννά τον θάνατον.—Ιακ. 1:14, 15. Σ 15/9/73 23

11 Και αυτοί δεν ήξευρον ότι ενόει ο Ιωσήφ· διότι συνωμίλουν δι’ ερμηνέως.—Γέν. 42:23. Σ 1/12/73 8, 9

12 Κληρονομήσατε την ητοιμασμένην εις εσάς βασιλείαν από καταβολής κόσμου.—Ματθ. 25:34. Σ 15/11/73 3-5α

13 Και θέλω σείσει πάντα τα έθνη, και θέλει ελθεί ο εκλεκτός πάντων των εθνών και θέλω εμπλήσει τον οίκον τούτον δόξης, λέγει ο Ιεχωβά των δυνάμεων.—Αγγ. 2:7, ΜΝΚ. Σ 1/10/73 32, 33

14 Ανοίγεις την χείρα σου, και χορταίνεις την επιθυμίαν παντός ζώντος.—Ψαλμ. 145:16. Σ 15/12/73 16α

15 Εγκρατεύθητε, αγρυπνήσατε· διότι ο αντίδικός σας διάβολος, ως λέων ωρυόμενος, περιέρχεται, ζητών τίνα να καταπίη.—1 Πέτρ. 5:8. Σ 1/1/74 2, 3α

Ανακοινώσεις

Επωφεληθήτε Όσο Μπορείτε Περισσότερο από την Ανάγνωσι της Γραφής

Η ανάγνωσις της Γραφής εκ μέρους σας μήπως σας ωδήγησε να συμπεράνετε ότι ο λόγος του Θεού περιέχει περισσότερα από ό,τι απολαμβάνετε από αυτόν; Μπορείτε να βρήτε ένα θησαυρό ευχαριστήσεως και ωφελείας στις σελίδες του αν εξετάζετε το άγγελμά του μαζί με το βιβλίο Από τον Απολεσθέντα Παράδεισο στον Αποκαταστημένο Παράδεισο. Η απλή και σαφής γλώσσα του ωραία εικονογραφημένου αυτού βοηθήματος της Γραφής θα σας συγκινήση όταν αρχίσετε να βλέπετε το ένδοξον μέλλον που ο Θεός έχει εναποθηκεύσει για κείνους που τον αγαπούν. Είναι δικό σας μαζί με ένα δωρεάν βιβλιάριον για 28 δραχμές και μόνο αν στείλτε αμέσως.

ΤΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΔΙΔΑΣΚΕΙ Η ΓΡΑΦΗ

Θα ηθέλατε μια σύντομη, ευκολοκατανόητη παρουσίασι του τι πραγματικά διδάσκει η Γραφή; Είναι διαθέσιμη στο βιβλίο τσέπης Η Αλήθεια Που Οδηγεί στην Αιώνιο Ζωή. Από την αρχή της κυκλοφορίας του το 1968 μέχρι σήμερα, ετυπώθησαν 60 εκατομμύρια σε 84 γλώσσες. Έχει 22 κεφάλαια και 192 σελίδες. Μεταξύ των Βιβλικών αληθειών που συζητούνται σ’ αυτό είναι; Γιατί γηράσκομε και πεθαίνομε; Πού είναι οι αγαπητοί μας νεκροί; Πώς μπορούμε να είμμεθα βέβαιοι ποια θρησκεία επιδοκιμάζει ο Θεός; Πώς πονηρά πνεύματα πλανούν το ανθρώπινο γένος; Γιατί ο Θεός επέτρεψε την ανομία έως τις ημέρες μας; Πώς να προσευχώμεθα και να εισακουώμεθα από τον Θεό. Τι λέγει η Γραφή για την ανάπτυξι ευτυχούς οικογενειακής ζωής. Για να προμηθευθήτε το ελκυστικό αυτό βιβλίο στείλτε μόνο 8 δραχμές.

ΜΕΛΕΤΕΣ «ΣΚΟΠΙΑΣ» ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΒΔΟΜΑΔΕΣ

9 Ιουνίου: Είναι τα Παιδιά Σας Μαθηταί του Χριστού; Σελίς 273. Ύμνοι 73, 60.

16 Ιουνίου: Βρίσκεται Χαρά στην Εκπαίδευσι των Παιδιών. Σελίς 280. Ύμνοι 20, 58.

Σας Βρίσκουν οι Άνθρωποι «Πράους και Ταπεινούς την Καρδίαν»;

ΠΟΣΟ ελκυστικά είναι τα λόγια του Υιού του Θεού: «Έλθετε προς με, πάντες οι κοπιώντες και πεφορτισμένοι, και εγώ θέλω σας αναπαύσει. . . . διότι πράος είμαι και ταπεινός την καρδίαν· και θέλετε ευρεί ανάπαυσιν εν ταις ψυχαίς υμών.» (Ματθ. 11:28, 29) Προσπαθούμε εμείς να είμεθα σαν εκείνον;

Εκείνοι που υπηρετούν ως επίσκοποι (πρεσβύτεροι) σε μια Χριστιανική εκκλησία θ’ αναγνωρίσουν ότι η ανάγκη των ανθρώπων για ανάπαυσι δεν τελειώνει αυτομάτως αφού κατευθυνθούν στον Υιόν του Θεού και γίνουν μαθηταί του. Οι Χριστιανοί μαθηταί, ζώντας κάτω από τις παρούσες καταθλιπτικές συνθήκες του κόσμου, πλήττονται κάθε μέρα από πολλά παρόμοια δύσκολα προβλήματα που υφίστανται οι άνθρωποι γενικά. Εκτός απ’ αυτό, μπορεί να ‘υποφέρουν ένεκεν δικαιοσύνης’ με το να χρειασθή να υπομένουν στην εναντίωσι από απίστους συζύγους ή συγγενείς, από εργοδότας, από επαγγελματικούς συναδέλφους, από συμμαθητάς ή και από άλλες πηγές. Πόσο μπορούν να ωφεληθούν αυτοί από τους πρεσβυτέρους που είναι φιλάγαθοι και διακριτικοί!

Οι πρεσβύτεροι, αντιπροσωπεύοντας την κυβέρνησι της βασιλείας του Χριστού, πρέπει ν’ αγωνίζωνται να συμφωνούν με την περιγραφή των ‘αρχόντων’ που δίδεται στον Ησαΐα 32:1, 2, με το να παρέχουν τέτοια ανάπαυσι ώστε να είναι «ως σκέπη από του ανέμου, και ως καταφύγιον από της τρικυμίας· ως ποταμοί ύδατος εν ξηρά γη και ως σκιά μεγάλου βράχου εν γη διψώση.»

ΤΟ ΟΡΘΟ ΠΝΕΥΜΑ ΜΑΣ ΚΑΝΕΙ ΠΡΟΣΙΤΟΥΣ

Για να είμεθα έτσι πρέπει, φυσικά, να είμεθα προσιτοί. Ίσως εμείς προσωπικά να νομίζωμε ότι είμεθα τέτοιοι. Ωστόσο θα μπορούσε ο καθένας μας δίκαια να διερωτηθή ως εξής: ‘Τι είδους άνθρωποι με πλησιάζουν; Είναι οι ταπεινοί και μάλιστα οι συνεσταλμένοι; Τι μπορεί να λεχθή αν αυτοί που με πλησιάζουν είναι κυρίως άτομα με κυριαρχική προσωπικότητα ίσως και άτομα που τείνουν να κολακεύουν ή, αντιθέτως, που είναι επιρρεπή να εκφράζουν έντονες επικρίσεις; Αυτό δεν θα με απεδείκνυε αληθινά προσιτόν.’—Ιακ. 4:6.

Πολλά εξαρτώνται από το πνεύμα που δείχνομε εμείς. Τα λόγια του Ιησού στο Ματθαίο 20:25-28 αποκλείουν από τους μαθητάς του να έχουν το πνεύμα των κοσμικών ανθρώπων εξουσίας. Δεν υπάρχει έδαφος να κρατούν το αντιπαθές ύφος της ανωτερότητος, αν πρόκειται να επικρατήση η αληθινή αδελφοσύνη. Το ίδιο ισχύει και για την ‘προσποιητή μετριοφροσύνη’ των. Χωρίς αμφιβολία έχομε ιδεί ανθρώπους υψηλής κοσμικής θέσεως που τους αρέσει να εμφανίζωνται σαν να ‘θέτουν τον εαυτό τους στο ίδιο επίπεδο’ με τον κοινό λαό. Ωστόσο το αίσθημα ανωτερότητός των διαφαίνεται με τον ένα ή τον άλλο τρόπο για να σας υπενθυμίση τη θέσι των, χωρίς ποτέ να σας αφήνουν να λησμονήσετε ‘ποιοι ακριβώς είναι’ ώστε να αισθάνεσθε πραγματικά σε άνεσι μαζί τους. Εμείς είμεθα ποτέ έτσι;

Άνθρωποι με κοσμική θέσι, μολονότι φαίνονται γεμάτοι καλωσύνη και προφανώς σαν να ενδιαφέρωνται για το λαό, αποδεικνύονται ότι είναι σαν την παροιμιακή φράσι «σιδερένια χέρια σε βελούδινα γάντια»—όσο στενώτερη είναι η επαφή τόσο λιγώτερο αισθητή είναι η πραότης και τόσο σκληρότερο γίνεται το πρόσωπο. Τι αντίθεσι με το παράδειγμα του Υιού του Θεού! Η ‘πραότης του και η ταπεινότης της καρδιάς του’ δεν ήσαν απλά λόγια. Εκείνοι που ‘ήρχοντο σ’ αυτόν’ εύρισκαν την πραγματικότητα να συμφωνή πλήρως με όλα όσα έλεγε η πρόσκλησίς του.

Η καλή συμβουλή του αποστόλου Παύλου στην επιστολή προς Ρωμαίους 12:16 είναι ασφαλώς κατάλληλη εδώ: «Έχετε προς αλλήλους το αυτό φρόνημα· μη υψηλοφρονείτε, αλλά συγκαταβαίνετε εις τους ταπεινούς· μη φαντάζεσθε εαυτούς φρόνιμους.» Συνεπώς αν άτομα σε θέσεις ευθύνης επρόκειτο να συναναστρέφωνται μόνον εκείνους που είναι της ιδίας θέσεως, ή με άτομα που επιτυγχάνουν σε κοσμικές υποθέσεις, δεν θα έθετε αυτό ένα φραγμό μεταξύ αυτών και εκείνων που είναι ‘ταπεινοί’; Και, για τους Χριστιανούς επισκόπους, αυτό θα τους εμπόδιζε να έχουν μια σαφή κατανόησι των αισθημάτων και των αναγκών των αδελφών των. Θα τους έκανε να μη γνωρίζουν τις πραγματικές περιστάσεις. Πραγματικά, ο σχηματισμός «ταξικών διακρίσεων» οποιουδήποτε είδους είναι επιβλαβής στην πνευματική υγεία της εκκλησίας που είναι κάτω από την ηγεσία του Υιού του Θεού.—Ιακ. 2:1-9.

Πρέπει να φυλαγώμεθα από το να γίνωμε ποτέ ‘σοφοί και συνετοί στους οφθαλμούς μας,’ νομίζοντας ότι η δική μας κρίσις, η ικανότης μας και οι μέθοδοί μας υπερέχουν από εκείνες των άλλων, διότι αυτό γρήγορα θα γίνη φανερό στην ομιλία μας και στους τρόπους μας. (Ρωμ. 12:16· Λουκ. 6:45) Η ταπεινή καρδιά του Ιησού προσείλκυε τους ανθρώπους. Οι Χριστιανοί πρεσβύτεροι έχουν ακόμη μεγαλύτερο λόγο να είναι ταπεινοί, διότι αυτοί, ανόμοια με τον Υιόν του Θεού, είναι σαν άνθρωποι ατελείς· κάνουν σφάλματα.

Μια δοκιμασία της ταπεινής καρδιάς των μπορεί να είναι όταν ένα σφάλμα τίθεται υπ’ όψιν των ή όταν κάποιος, είτε συμπρεσβύτερος είτε κάποιος άλλος, παρουσιάζει μια υπόδειξι για βελτίωσι μιας εκκλησιαστικής διατάξεως. Εκείνος που είναι «ταπεινός την καρδίαν» δεν θα τείνη να πάρη αυτές τις υποδείξεις σαν κάτι προσωπικό, ως επίκρισι των ελατηρίων του ή του τρόπου χειρισμού των πραγμάτων. Αν ενεργήση έτσι αυτό θα έκανε τους ταπεινούς να φοβούνται να τον πλησιάσουν. (Εκκλ. 7:9) Θα πρέπει να είναι πρόθυμος να παίρνη συμβουλές καθώς και να δίνη. (Ρωμ. 2:21) Έτσι δείχνει ότι δεν είναι σαν εκείνους τους εξέχοντας άνδρας του Ισραήλ που θεωρούσαν τους εαυτούς των ως ‘θεούς’ μεταξύ του λαού, που δεν είχαν ανάγκη συμβουλής ή διορθώσεως. (Παράβαλε Ψαλμός 82:6, 7· Ησαΐας 40:13, 14.) Τα «πρόβατα» πλησιάζουν τους αληθινά πράους «ποιμένας» με εμπιστοσύνη ότι θα λάβουν μόνον ό,τι είναι καλόν.—Ψαλμ. 23:1-6.

Ασφαλώς κανένας από μας δεν θα ήθελε ν’ αυξήση το βάρος που σηκώνει οποιοσδήποτε από τους αδελφούς μας, αλλά μάλλον θα ήθελε να το ελαφρύνη. Εν τούτοις θα ήταν δυνατόν ν’ αυξήσωμε το φορτίο τους αν είμεθα απότομοι, βιαστικοί ή ανυπόμονοι όταν μας πλησιάζουν. Γνωρίζοντας ότι «η καρδία του δικαίου προμελετά διά ν’ αποκριθή,» δεν πρέπει να σπεύδωμε να καταλήγωμε αμέσως σε συμπεράσματα, να κατακρίνωμε ή να επιπλήττωμε, χωρίς ν’ ακούσωμε ολόκληρη την υπόθεσι. (Παροιμ. 15:28· 29:20· Ιακ. 1:19) Θα μπορούσαμε ν’ αυξήσωμε κάποιο αίσθημα που πιέζει τους αδελφούς μας, αν φαινώμεθα καχύποπτοι στα ελατήριά των ή αν σπεύδωμε να βγάζωμε συμπέρασμα ότι αυτοί δεν έκαμαν εκείνο που έπρεπε ή όσο έπρεπε. Δεν πρέπει να έχωμε τη διάθεσι να ‘σκεπτώμεθα το χειρότερο’ αλλά, υποκινούμενοι από αγάπη, να ‘ελπίζωμε για το καλύτερο.’—1 Κορ. 13:7· Γαλ. 6:1.

Ασφαλώς οι πρεσβύτεροι εκείνοι που γίνονται σαν τον Υιόν του Θεού σε πραότητα και ταπεινότητα καρδίας δίνουν ένα λαμπρό παράδειγμα για όλο το ποίμνιο. (1 Πέτρ. 5:3) Επομένως εκείνοι που πλησιάζουν πρεσβυτέρους της εκκλησίας, θα πρέπει και αυτοί να επιθυμούν να δείχνουν τις ίδιες καλές ιδιότητες. Δεν θα πρέπει να είναι επίμονοι ή κακότροποι όταν πλησιάζουν αυτούς τους αδελφούς, ούτε ν’ αφαιρούν τον χρόνο τους άσκοπα, χωρίς να λαμβάνουν υπ’ όψι τους άλλους που μπορεί να ζητούν κι εκείνοι τη βοήθειά τους. (Εβρ. 13:17) Αντί να είναι βιαστικοί στα λόγια τους ή ανυπόμονοι, μπορεί να κρίνουν καλό να σκεφθούν καλά το ερώτημά των ή το πρόβλημά των από πριν για να ιδούν αν αξίζη πραγματικά να το θέσουν υπ’ όψιν ενός πρεσβυτέρου. Μπορεί να διαπιστώσουν ότι η απάντησις πραγματικά είναι ήδη στη διάθεσί των, και απαιτεί μόνον λίγη προσωπική προσπάθεια ή μελέτη.

Πόσο ευχάριστο είναι να είσθε μεταξύ ατόμων που εκδηλώνουν τις θαυμαστές ιδιότητες του Ιεχωβά και του Υιού Του! Είναι μια πρόγευσις του πώς θα είναι η ζωή στη δίκαιη νέα τάξι του Θεού που πλησιάζει.—Ψαλμ. 133:1-3.

Άρχοντες για τα Συμφέροντα των Λαών

ΦΡΟΝΕΙΤΕ ότι οι άρχοντες της γης έχουν φροντίσει για τα συμφέροντα των λαών τούς οποίους υπηρετούν; Χωρίς αμφιβολία, μερικοί έχουν προσπαθήσει γι’ αυτό. Αλλά εκείνοι που προσπαθούν συνήθως διαπιστώνουν ότι η διαφθορά μέσα στην ίδια τους κυβέρνησι εκμηδενίζει τις προσπάθειές των, και γι’ αυτό τα συμφέροντα του λαού παραμελούνται. Αυτό το ίδιο συνέβαινε από τον καιρό του Νεβρώδ, πριν από τέσσερις χιλιάδες χρόνια περίπου.

Μπορεί να γίνη βελτίωσις; Είναι δυνατόν να βρεθούν άρχοντες που μπορούν να εξυπηρετήσουν και θα εξυπηρετήσουν τα συμφέροντα όλων των υπηκόων των; Πού θα τους αναζητούσατε σεις;

Υπάρχει ένα έγκυρο μέρος για αναζήτησι. Είναι η Αγία Γραφή. Έχετε πίστι σ’ αυτά που λέγει; Πιστεύετε στον Θεό; Πιστεύετε στην υπόσχεσί του να χορηγήση μια κυβέρνησι που θα κυβερνά για το καλό των λαών, και πιστεύετε ότι μπορεί να εκλέξη άρχοντας που θα εξυπηρετήσουν πραγματικά τα συμφέροντα των λαών;

ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΙΣ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΑΡΧΟΝΤΟΣ

Αν έχετε διαβάσει την Αγία Γραφή, γνωρίζετε ότι λέγει πως ο Θεός θα προμηθεύση ένα δίκαιο Άρχοντα, ένα Μεσσία ή κεχρισμένον Βασιλέα, ως Πρώτον Άρχοντα, μαζί με συνάρχοντας. Αν το πιστεύετε αυτό, τότε, είτε Ιουδαίος είσθε είτε Εθνικός, δεν μπορείτε να μη καταλήξετε στο συμπέρασμα ότι ο Πρώτος Άρχων έχει ήδη εμφανισθή και μπορεί αλάνθαστα ν’ αναγνωρισθή ότι είναι ο Ιησούς Χριστός. Πώς; Διότι είναι αδύνατον να εκπληρώση κάποιος άλλος τις απαιτήσεις. Πώς μπορεί να λεχθή αυτό με τόση βεβαιότητα;

Εξετάστε τα γεγονότα. Η Βίβλος, στις Εβραϊκές Γραφές, εκθέτει ωρισμένα πολύ αυστηρά προσόντα για να είναι κανείς ο Μεσσίας, ο κεχρισμένος Βασιλεύς που θα κυβερνούσε τη γη με δικαιοσύνη για χίλια χρόνια. Μεταξύ αυτών των απαιτήσεων, είναι ότι επρόκειτο να καθήση στον «θρόνον του Δαβίδ.» (Ησ. 9:6, 7· Ιερεμ. 33:20, 21· Πράξ. 2:29, 30) Έπρεπε να είναι ένας φυσικός κληρονόμος του Βασιλέως Δαβίδ από τη φυλή του Ιούδα. Και έπρεπε να είναι από τη βασιλική γραμμή, κληρονομώντας το βασιλικό δικαίωμα, που ήταν στα χέρια των απογόνων του Δαβίδ μέσω του υιού και διαδόχου του Βασιλέως Σολομώντος.

Έχει ο Ιησούς Χριστός απόδειξι τούτου από γενεαλογικά στοιχεία; Ναι, έχει. Ο Ιησούς ήταν από τη φυλή του Ιούδα και την οικογένεια του Δαβίδ από φυσική γέννησι μέσω της μητρός του που κατήγετο από τον Δαβίδ μέσω του υιού του Νάθαν. (Λουκ. 3:23-38) Το δε νομικό δικαίωμα μεταβιβάσθηκε σ’ αυτόν μέσω του θετού πατρός του Ιωσήφ, ο οποίος κατήγετο από τον Δαβίδ μέσω του Βασιλέως Σολομώντος. (Ματθ. 1:1-17) Οι λεπτομέρειες αυτής της γενεαλογίας αποτελούν εθνικά αρχεία μέσα στη Βίβλο. Μόνο η Βιβλική αναγραφή αυτής της γενεαλογικής γραμμής παραμένει. Δεν υπάρχει απολύτως κανένα άλλο γραπτό στοιχείο των απογόνων του Δαβίδ που να σώζεται ώς τώρα, διότι αυτά κατεστράφηκαν όταν η Ρωμαϊκή στρατιά κατέστρεψε την Ιερουσαλήμ και έκαψε τον ναό της στο έτος 70 μ.Χ. Όλα τα δημόσια έγγραφα και όλα τα αρχεία εξαφανίσθηκαν. Κανένας από τότε δεν μπορεί να εξιχνιάση την καταγωγή του ώς τον καιρό του Δαβίδ. Επειδή ο σκοπός του Θεού δεν μπορεί ν’ αποτύχη, αυτό σημαίνει ότι ο Ιησούς Χριστός είναι αναντίρρητα ο Μεσσίας, ο Βασιλεύς που εξελέγη από τον Θεόν.

Πώς γνωρίζομε ότι η ιστορία της γενεαλογικής γραμμής του Ιησού είναι ακριβής; Διότι η αναγραφή που εμφαίνεται στον Ματθαίο 1:1-17 και Λουκάν 3:23-38 συμφωνούσε (και πιθανώς από εκεί ελήφθη) με τα επίσημα δημόσια βιβλία της εποχής εκείνης, που ήσαν για όλους ανοιχτά για εξέτασι. Αυτό εξηγεί τον λόγο για τον οποίο οι πολυμαθείς άνδρες των Ιουδαίων, οι γραμματείς και Φαρισαίοι και οι Σαδδουκαίοι, που εναντιώνονταν στον Ιησούν με δριμύτητα, ποτέ δεν εξέφρασαν καμμιά αμφισβήτησι γι’ αυτήν τη γενεαλογία. Ενδιαφέρει επίσης το ότι κανένας Εθνικός εχθρός της Χριστιανοσύνης, μεταξύ των οποίων ήσαν άνθρωποι αρκετά ευφυείς, δεν έκαμε καμμιά κριτική για τη γενεαλογία του Ιησού έως και μετά το έτος 70 μ.Χ. Φυσικά, αυτοί θα μπορούσαν να κάμουν ψευδείς βεβαιώσεις τότε, διότι κανείς δεν μπορούσε να ελέγξη τα δημόσια βιβλία μόνος του για ν’ ανακαλύψη τους ψευδείς ισχυρισμούς των.

ΣΥΝΑΡΧΟΝΤΕΣ

Επομένως δεν υπάρχει λόγος ν’ αμφισβητηθή, ότι ο Ιησούς Χριστός είναι ο διορισμένος από τον Θεό να κυβερνήση αυτή τη γη ως Βασιλεύς για χίλια χρόνια. Πρέπει να το παραδεχθούμε αυτό αν ομολογούμε ότι πιστεύομε στην Αγία Γραφή. Η πορεία της ζωής του Ιησού αποδεικνύει ότι αυτός θα είναι Άρχων, που δεν θα ζητή τα δικά του συμφέροντα, αλλά θα φροντίζη για τα συμφέροντα των ανθρώπων σε αρμονία με το θέλημα του Θεού. Αλλά τι θα λεχθή για τους συνάρχοντάς του, την όλη κυβερνητική του οργάνωσι; Διότι η Αγία Γραφή ομιλεί για συμβασιλείς του Χριστού που «ηγοράσθησαν από των ανθρώπων.» Ο αριθμός των είναι 144.000, οι οποίοι «θέλουσιν είσθαι ιερείς του Θεού και του Χριστού, και θέλουσι βασιλεύσει μετ’ αυτού χίλια έτη.»—Αποκάλ. 14:1, 4· 20:6.

Οι βασιλείς αυτοί δεν θα είναι διάδοχοι του Ιησού Χριστού, είτε στην ιερατεία είτε στη βασιλεία. Αυτός είναι ο Βασιλεύς. Οι 144.000 είναι συμβασιλείς κάτω από τη διεύθυνσί του. Ο Χριστός είναι αθάνατος· ζη αιωνίως. (1 Τιμ. 6:16· Εβρ. 7:24) Δεν υπάρχει βέβαια τίποτα για να φοβηθούμε από την κυριαρχία του Ιησού Χριστού, που έδωσε τη ζωή του χάριν του ανθρωπίνου γένους. Επίσης δεν υπάρχει τίποτα που να προξενή ανησυχία ως προς τη διακυβέρνησι των 144.000 που ήσαν άλλοτε συνήθεις άνδρες και γυναίκες. Ο ίδιος ο Θεός προ πολλού εφρόντισε γι’ αυτή την κυβέρνησι λόγω της αγάπης του για το ανθρώπινο γένος. Πώς το γνωρίζομε αυτό;

Ο απόστολος Παύλος έγραψε στους συγκληρονόμους της Βασιλείας: «Εξεύρομεν δε ότι πάντα συνεργούσι προς το αγαθόν εις τους αγαπώντας τον Θεόν, εις τους κεκλημένους κατά τον προορισμόν αυτού. Διότι όσους προεγνώρισε, τούτους και προώρισε συμμόρφους της εικόνος του Υιού αυτού, διά να είναι αυτός πρωτότοκος μεταξύ πολλών αδελφών· όσους δε προώρισε τούτους και εκάλεσε· και όσους εκάλεσε, τούτους και εδικαίωσε.»—Ρωμ. 8:28-30.

Όταν ο άνθρωπος εστασίασε εναντίον του Θεού στον Κήπο της Εδέμ, ο Θεός ενδιαφέρθηκε για την κυβέρνησι ενός νέου συστήματος πραγμάτων στην ανθρωπότητα. Γι’ αυτό «προεγνώρισε» αυτή την κυβερνητική τάξι και το εξέφρασε αυτό όταν απήγγειλε καταδίκη εναντίον του αρχαίου όφεως, Σατανά ή Διαβόλου, λέγοντας: «Και έχθραν θέλω στήσει αναμέσον σου και της γυναικός, και αναμέσον του σπέρματός σου και του σπέρματος αυτής· αυτό θέλει σού συντρίψει την κεφαλήν, και συ θέλεις κεντήσει την πτέρναν αυτού.»—Γεν. 3:15· Αποκάλ. 12:9.

Ο Ιησούς Χριστός είναι ο κυριώτερος που αναφέρεται σ’ αυτή την προφητεία, αλλά οι 144.000 συμβασιλείς του είναι επίσης ενωμένοι με αυτόν στη συντριβή της κεφαλής του όφεως, όπως ετόνισε ο απόστολος Παύλος όταν έγραψε στους Χριστιανούς αδελφούς του: «Ο δε Θεός της ειρήνης ταχέως θέλει συντρίψει τον Σατανάν υπό τους πόδας σας.»—Ρωμ. 16:20.

ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΣΥΝΑΡΧΟΝΤΕΣ ΑΞΙΟΠΙΣΤΟΙ;

Ως προς την εμπιστοσύνη στους συνάρχοντας του Χριστού, σημειώστε αυτή την παρηγορητική δήλωσι: «Διότι όσους προεγνώρισε τούτους και προώρισε, συμμόρφους της εικόνος του Υιού αυτού.» (Ρωμ. 8:29) Αυτό διαβεβαιώνει ότι θα είναι δίκαιοι και αξιόπιστοι άρχοντες, όπως είναι και ο Υιός. Ενόσω είναι στη γη αυτοί ανανεώνουν τις προσωπικότητές των με τη βοήθεια του αγίου πνεύματος του Θεού. (Εφεσ. 4:22-24) Ως αδελφοί του Χριστού, δεν είναι διηρημένοι μεταξύ των όταν είναι στη γη, και όταν ο Ιεχωβά τους αναστήση στους ουρανούς θα τους αναγνωρίση δικαίους ως τέλεια πνευματικά πρόσωπα σύμφωνα με τη δικαία των προσωπικότητα.—1 Κορ. 1:10.

Ο Ιησούς απεκάλυψε την αρχή με την οποία θα ενεργούν οι συνάρχοντές του, όταν διώρθωσε ένα εσφαλμένο πνεύμα των αποστόλων του, λέγοντας: «Οι βασιλείς των εθνών κυριεύουσιν αυτά· και οι εξουσιάζοντες αυτά ονομάζονται ευεργέται. Σεις όμως ουχί ούτως· αλλ’ ο μεγαλύτερος μεταξύ σας ας γίνη ως ο μικρότερος· και ο προϊστάμενος ως ο υπηρετών. Διότι τις είναι μεγαλήτερος, ο καθήμενος εις την τράπεζαν, ή ο υπηρετών; Ουχί ο καθήμενος; Αλλά εγώ είμαι εν μέσω υμών ως ο υπηρετών.»—Λουκ. 22:24-27.

Αυτοί οι συνάρχοντες, ενόσω είναι στη γη, λαμβάνουν την εκπαίδευσί των για διακυβέρνησι υπηρετώντας ως πρέσβεις της βασιλείας του Θεού στους λαούς. Ακολουθούν τον Αρχηγό των, τον Χριστόν, που υπηρέτησε τους ανθρώπους ως άμεσος πρέσβυς από τον Θεό. Ήλθε στη γη, όχι με πολιτική αποστολή, αλλά για να κάμη εκείνο που κανένας πολιτικός άρχων δεν μπορεί να κάμη ή δεν έχει κάμει, δηλαδή να συμφιλιώση τους λαούς όλων των εθνών με τον Θεό, να τους επαναφέρη σε ειρηνικές και φιλικές σχέσεις με τον μεγάλο Ζωοδότη, τον Ιεχωβά.—Ρωμ. 5:8-11.

Αυτοί οι συνάρχοντες, κάνοντας το ίδιο έργο που έκαμε και ο Χριστός, μπορούν να λέγουν: «Υπέρ του Χριστού λοιπόν είμεθα πρέσβεις, ως εάν σας παρεκάλει ο Θεός δι’ ημών· δεόμεθα λοιπόν υπέρ του Χριστού, διαλλάγητε προς τον Θεόν.»—2 Κορ. 5:20.

ΕΝΑ ΟΧΙ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΕΡΓΟ ΣΗΜΕΡΑ

Ως τέτοιοι πρέσβεις δεν πηγαίνουν στα πολιτικά έθνη, προσπαθώντας να φέρουν τη συμφιλίωσι ενός ολοκλήρου έθνους διά μιας, ούτε αναμιγνύωνται στα πολιτικά πράγματα. Αντιθέτως, αυτοί πηγαίνουν κατ’ ευθείαν στον λαό—στα άτομα. Αλλά δεν προσπαθούν να μεταστρέψουν τα άτομα προς το μέρος οποιουδήποτε επιγείου άρχοντος, ούτε προσπαθούν να μεταστρέψουν τους ανθρώπους σε καμμιά πολιτική ιδεολογία. Αυτοί ομολογούν: «Το πολίτευμα ημών είναι εν ουρανοίς, οπόθεν και προσμένομεν σωτήρα, τον Κύριον Ιησούν Χριστόν.» (Φιλιππ. 3:20) Καλούν τους ανθρώπους ν’ αποβλέπουν στη βασιλεία του Θεού για βοήθεια. Επομένως, αν αυτοί αναμιχθούν στις υποθέσεις αυτού του κόσμου, λαμβάνοντας μέρος σε πολιτικές ενέργειες, διατηρώντας αξίωμα ή ψηφίζοντας, θα έχαναν τη θέσι των ως πρέσβεων και αδελφών του Χριστού, και ποτέ δεν θα έφθαναν στην ουράνια διακυβέρνησι μαζί του.

Σήμερα βλέπομε τον εθνικισμό ν’ αυξάνη σε όλες τις χώρες. Ολοένα περισσότερο ασκείται πίεσις στους ανθρώπους ν’ αποδίδουν λατρεία στο θηρίον, στην ανθρώπινη πολιτική οργάνωσι αυτού του κόσμου κάτω από την επιρροή και τον έλεγχο του Σατανά ή Διαβόλου. (Αποκάλ. 13:1, 2, 11, 12) Αλλά οι πρέσβεις της Βασιλείας και οι μελλοντικοί συνάρχοντες του Χριστού δεν λατρεύουν αυτό το «θηρίον,» γνωρίζοντας ότι σύντομα θα καταστραφή, θα ξεκαθαρισθή, ώστε η βασιλεία να έχη πλήρη επικράτησι στη γη για χίλια χρόνια. (Αποκάλ. 19:19-21· Δαν. 2:44) Ωστόσο, σέβονται τις κυβερνήσεις της γης όσο ο Θεός επιτρέπει στις κυβερνήσεις αυτές να παραμένουν. Αυτό οφείλεται στο ότι σέβονται τις υπεύθυνες θέσεις που κατέχουν οι άρχοντες και την εξουσία και ευκαιρία που έχουν να κάνουν το καλό στους υπηκόους των.

Γι’ αυτό αυτοί οι «πρέσβεις» ακολουθούν την εντολή του Θεού που είναι στην επιστολή προς Ρωμαίους 13:1-7 να ‘υποτάσσωνται στις ανώτερες εξουσίες’ αυτού του κόσμου, πληρώνοντας τους φόρους των και υπακούοντας στους νόμους των εθνών. Μόνον όταν οι άρχοντες φθάσουν στο σημείο να θέτουν και να εφαρμόζουν νόμους που αντιβαίνουν στους νόμους και τις διατάξεις του Υψίστου Θεού, αυτοί οι Χριστιανοί αρνούνται να υπακούσουν. Αυτό το κάνουν σύμφωνα με την αρχή που ακολούθησαν και το παράδειγμα που έδωσαν οι απόστολοι του Κυρίου Ιησού Χριστού όταν ήσαν ενώπιον του Ανωτάτου Δικαστηρίου της Ιερουσαλήμ. Όταν τους ελέχθη να παύσουν να κηρύττουν το ευαγγέλιο της Βασιλείας, εγκαταλείποντας έτσι την αποστολή τους να είναι πρέσβεις του Θεού, απήντησαν: «Πρέπει να πειθαρχώμεν εις τον Θεόν μάλλον παρά εις τους ανθρώπους.»—Πράξ. 5:29.

Επομένως, οι 144.000 πιστοί δεν φέρουν μαζί τους καμμιά πολιτική ακαθαρσία του ιδιοτελούς αυτού κόσμου στην ουράνια βασιλεία του Χριστού. Έχουν υποστή σοβαρές δοκιμασίες στη γη και στάθηκαν σταθεροί με το μέρος της κυριαρχίας και της βασιλείας του Θεού, κηρύττοντας τις προσεχείς ευλογίες της στους λαούς. Γι’ αυτούς αναφέρεται: «Ούτοι είναι οι μη μολυνθέντες με γυναίκας, διότι παρθένοι είναι.» (Αποκάλ. 14:4) Είναι πιστοί στον Χριστό, δεν μοιάζουν με μοιχαλίδες, όπως είχε πει για μερικούς ο μαθητής Ιάκωβος: «Μοιχοί και μοιχαλίδες δεν εξεύρετε ότι η φιλία του κόσμου είναι έχθρα του Θεού; Όστις λοιπόν θελήση να ήναι φίλος του κόσμου, εχθρός του Θεού καθίσταται.»—Ιακ. 4:4.

Επίσης γι’ αυτούς τους συνάρχοντας αναφέρεται το εξής: «Και εν τω στόματι αυτών δεν ευρέθη δόλος· διότι είναι άμωμοι ενώπιον του θρόνου του Θεού.» (Αποκάλ. 14:5) Σήμερα το ψεύδος θεωρείται σχεδόν σαν ένα «κεφάλαιον» για τους πολιτικούς άρχοντας. Αυτό έχει φέρει πολλή διαφθορά και έχει καταστρέψει την αξιοπιστία των μεταξύ του λαού. Αλλά οι συνάρχοντες του λαού δεν μπορούν ν’ ακολουθήσουν αυτό το πρότυπο και να επιδοκιμασθούν από τον Θεό. Αυτοί αποδεικνύονται φιλαλήθεις. Όλες αυτές οι δηλώσεις που γίνονται γι’ αυτούς, εμπνευσμένες από τον ίδιο τον Θεό, παρέχουν απόλυτη βεβαιότητα ότι δεν ενδιαφέρονται για τη δική τους μεγαλοποίησι και δόξα (πραγματικά, ως ουράνιοι άρχοντες δεν θα μπορούσαν να επιθυμήσουν κανένα υλικό πράγμα από τους υπηκόους των), αλλά ενδιαφέρονται για τα συμφέροντα των ανθρώπων και την αιώνια ευημερία των.

Εκείνοι που θέλουν να λάβουν ζωή ως υπήκοοι αυτής της δικαίας βασιλείας, ακούοντας αυτά που λέγουν οι πρέσβεις του Θεού, πρέπει να κάμουν περισσότερα από μια απλή διανοητική συγκατάθεσι, αναμένοντας απλώς την βασιλείαν για να συντρίψη αυτό το παγκόσμιο σύστημα πραγμάτων. Απαιτείται ενέργεια υποκινούμενη από την καρδιά. Όλοι όσοι πιστεύουν ότι ο Θεός θα προμηθεύση στην ανθρωπότητα άρχοντας για τα συμφέροντα των λαών πρέπει να υποστηρίξουν το έργο αυτών των «πρέσβεων» μεταδίδοντας στους άλλους τα αγαθά νέα της Βασιλείας. Πρόκειται για ένα έργο για τη διάσωσι των ανθρώπων, ένα έργο, που δεν μπορεί ν’ αποφύγη κανένας ειλικρινής άνθρωπος που πιστεύει στον Θεό.

[Εικόνα στη σελίδα 299]

Η ΟΥΡΑΝΙΑ ΚΥΒΕΡΝΗΣΙΣ

ΙΗΣΟΥΣ ΧΡΙΣΤΟΣ

Βασιλεύς όλης της γης για χίλια χρόνια. Απέδειξε την αγάπη του για την ανθρωπότητα καταθέτοντας τη ζωή του γι’ αυτήν

144.000 ΣΥΝΑΡΧΟΝΤΕΣ Η ακεραιότης των δοκιμάσθηκε πλήρως στη γη. Στον ουρανό ο Θεός τούς κάνει ομοίους με την εικόνα του Υιού του.

ΕΠΙΓΕΙΟΙ ΥΠΗΚΟΟΙ

Διαστρεβλωμένο Ευαγγέλιο

● Περιοδικώς, κάποιος λόγιος εξαπολύει ‘καταπληκτικές’ νέες πληροφορίες για τον Ιησού. Ένα τελευταίο έργο ισχυρίζεται ότι ο Ιησούς δεν ήταν πρόσωπο, αλλά ένα μανιτάρι που χρησιμοποιήθηκε από μια λατρεία ναρκωτικών. Ένα άλλο έργο, ο Κλήμης της Αλεξανδρείας και ένα Μυστικό Ευαγγέλιο του Μάρκου, σκοπεύει να δώση τη ‘μυστική’ μετάφρασι του Ευαγγελίου του Μάρκου. Μολονότι μερικοί θρησκευόμενοι υποστηρίζουν αυτές τις ιδέες, ο δημοσιογράφος Λούις Κάσσελς σημειώνει: «Το καταπληκτικό για όλα αυτά τα βιβλία που εξευτελίζουν τον Ιησού είναι ότι δέχονται τόσο μέρος από τα μνημονευόμενα Ευαγγέλια όσο βρίσκουν κατάλληλο για να υποστηρίζουν τις θέσεις των, και έπειτα ειρωνικά αγνοούν ή αποκηρύσσουν άλλα τμήματα αυτών των ίδιων εγγράφων τα οποία κατ’ ευθείαν αντιλέγουν στην ιδέα που ευνοούν.»

Σύγχρονοι Ιεραπόστολοι

● Οι ιεραπόστολοι του Χριστιανικού κόσμου πήγαιναν κάποτε σε ξένες χώρες για να προσηλυτίσουν τους ιθαγενείς. Σήμερα συμβαίνει το αντίστροφο! Ο Σ. Γ. Φόρμαν της θεολογικής Σχολής του Γέηλ λέγει: «Είχα ένα μαθητή ο οποίος πήγε στην Ταϋλάνδη να εργασθή ως καθηγητής με το Σώμα της Ειρήνης. Ενώ ήταν εκεί, απεφάσισε να γίνη Βουδδιστής μοναχός.» Η Πρες του Κλήβελαντ αναφέρει: «Μια Χριστιανική θεολογική σχολή στην Ινδία έχει εισαγάγει ένα τύπο λατρείας σύμφωνο με τα Ινδουιστικά πρότυπα. Μερικές ανεξάρτητες Χριστιανικές εκκλησίες στην Αφρική ενώνουν με τη θρησκεία τους Αφρικανικές ιδέες για τη μαγεία και τον εξορκισμό, όπως επίσης και για την πολυγαμία και άλλους πιο συναισθηματικούς τύπους λατρείας.»

Ματιές στον Κόσμο

Συνεργασία Βατικανού και Κομμουνιστών

● Το Ιταλικό Κομμουνιστικό κόμμα ενώθηκε με την Καθολική Εκκλησία για να καταπολεμήση τη νομιμοποίησι των εκτρώσεων εκεί. Αυτό «το βλέπουν ευρέως σαν άλλο ένα σημάδι της επιθυμίας του Κομμουνιστικού κόμματος να εξευμενίση το Βατικανό και να επιτύχη συμφωνία με το Χριστιανοδημοκρατικό κόμμα, . . . που υποστηρίζεται από την Καθολική Εκκλησία,» παρατηρούν οι Τάιμς της Νέας Υόρκης.

Λεσβιάζουσες Γυναίκες «Παντρεύθηκαν»

● Ο Μάριο Σουνμέικερ, διάκονος της Αυτοκέφαλου εκκλησίας του Πάρκου Βικτωρίας στην πόλι Περθ της Δυτικής Αυστραλίας «πάντρεψε» προσφάτως δυο λεσβιάζουσες γυναίκες. Το ζευγάρι αντήλλαξε δαχτυλίδια και όρκους. Ο Σουνμέικερ ισχυρίζεται ότι δέχθηκε πολλές επισκέψεις μετά την τελετή από ανθρώπους που επεδοκίμασαν την πράξι του. Αρκετοί άλλοι διάκονοι που έδωσαν συνέντευξι στην εφημερίδα Νταίηλυ Νιους της Αυστραλίας εξέφρασαν ανοιχτά την υποστήριξί τους προς τους ομοφυλοφίλους. Εν τούτοις, η εφημερίς σημειώνει: «Ο κ. Βιν Νταίβις, μέλος μιας εκκλησίας των Μαρτύρων του Ιεχωβά, είπε ότι η εκκλησία του είναι εναντίον ενός τέτοιου γάμου, και κατέκρινε όλες τις ανώμαλες πράξεις.» Ο Σουνμέικερ έχει «παντρέψει» επίσης και άνδρες ομοφυλοφίλους.

Εδάφια της Ημέρας για τον Μήνα Ιούνιο

16 Και θέλουσιν είσθαι . . . επί της γης στενοχωρία εθνών εν απορία, . . . οι άνθρωποι θέλουσιν αποψυχεί εκ του φόβου και προσδοκίας των επερχομένων δεινών εις την οικουμένην.—Λουκ. 21:25. Σ 1/1/74 26

17 Εάν ο κόσμος σας μίση, εξεύρετε ότι εμέ πρότερον υμών εμίσησεν.—Ιωάν. 15:18. Σ 1/2/74 4-6

18 Μη μετακινούμενοι από της ελπίδος του ευαγγελίου το οποίον ηχούσατε, του κηρυχθέντος εις πάσαν την κτίσιν την υπό τον ουρανόν.—Κολ. 1:23. Σ 15/2/74 11, 12

19 Και όσοι περιπατήσωσι κατά τον κανόνα τούτον, ειρήνη απ’ αυτούς και έλεος, και επί τον Ισραήλ του Θεού.—Γαλ. 6:16. Σ 15/3/74 12, 14

20 Και καλέσας δέκα δούλους εαυτού, έδωκεν εις αυτούς δέκα μνας, και είπε προς αυτούς, Πραγματεύθητε εωσού έλθω.—Λουκ. 19:13 Σ 1/3/74 19

21 Το φρόνημα της σαρκός είναι θάνατος· το δε φρόνημα του πνεύματος, ζωή και ειρήνη.—Ρωμ. 8:6. Σ 1/5/73 2, 4, 5α

22 Εάν τις λαλή, ας λαλη ως λαλών λόγια Θεού· . . . δια να δοξάζηται εν πάσιν ο Θεός.—1 Πέτρ. 4:11. Σ 15/5/73 18, 19

23 Προσέχετε μη καταφρονήσητε τον λαλούντα.—Εβρ. 12:25. Σ 1/6/73 7, 6α

24 Αύται αι εξ πόλεις θέλουσιν είσθαι καταφύγιον δια τους υιούς Ισραήλ, και δια τον ξένον δια τον παροικούντα μεταξύ αυτών ώστε όστις φονεύση άνθρωπον ακουσίως να φεύγη εκεί.—Αριθμ. 35:15. Σ 15/8/73 8, 9

25 Εάν δεν ήλθον και ελάλησα προς αυτούς, αμαρτίαν δεν ήθελον έχει· τώρα όμως δεν έχουσι πρόφασιν περί της αμαρτίας αυτών.—Ιωάν. 15:2 Σ 1/2/74 17, 18

26 Εν τω λόγω της αληθείας του ευαγγελίου, το οποίον ήλθεν εις εσάς, καθώς και εις όλον τον κόσμον και καρποφορεί.—Κολ. 1:5, 6. Σ 15/2/74 13, 14, 17

27 Και εκάλεσε δέκα δούλους εαυτού.—Λουκ. 19:13. Σ 1/3/74 22, 23

28 Εν θυμώ κατεπάτησας τα έθνη. Εξήλθες εις σωτηρίαν του λαού σου.—Αββακ. 3:12, 13. Σ 15/3/74 6-8α

29 Και είπεν ο Παύλος, «Ο Ιωάννης μεν εβάπτισε βάπτισμα μετανοίας, . . .» Ακούσαντες δε, εβαπτίσθησαν εις το όνομα του Κυρίου Ιησού.—Πράξ. 19:4, 5. Σ 1/8/73 5, 6α

30 Ο Ησαύ, όστις δια μίαν βρώσιν επώλησε τα πρωτοτόκια αυτού—Εβρ. 12:16. Σ 15/11/71 14, 17α

Ανακοινώσεις

Προοδεύετε Προς την Τελειότητα

Επί πόσο καιρό είσθε ένας σοβαρός μελετητής της Αγίας Γραφής; Επί λίγους μήνες ή λίγα έτη; Αν είναι έτσι, τότε έχετε ακόμη θαυμάσιες νέες προοπτικές μανθάνοντας καθώς προχωρήτε προς την πνευματικήν ωριμότητα. Και η πρόοδος αυτή είναι σπουδαία. Ο απόστολος Παύλος ενουθέτησε: «Διά τούτο αφήσαντες την αρχικήν διδασκαλίαν του Χριστού, ας φερώμεθα προς την τελειότητα.»—Εβρ. 6:1.

Θα επιθυμούσατε επιπρόσθετη βοήθεια για να προχωρήσετε προς την πνευματικήν ωριμότητα; Τότε ενθέρμως συνιστούμε να προμηθευθήτε και ν’ αναγνώσετε τα δύο πληροφοριακά βιβλία ‘Πράγματα, εις τα Οποία Είναι Αδύνατον να Ψευσθή ο Θεός’ και Η Αλήθεια Που Οδηγεί στην Αιώνιο Ζωή.

Πραγματικά αυτά τα βοηθήματα για τη μελέτη της Γραφής θα σας βοηθήσουν να προχωρήσετε στην πνευματική ωριμότητα, θα σας φέρουν μεταξύ άλλων, μια πλουσιώτερη κατανόηση του Λόγου του Θεού, μια ευχάριστη σύνοψι ολοκλήρου της Γραφής και απαντήσεις από την υψίστην Αυθεντίαν σε πολλά περίπλοκα προβλήματα της σήμερον. Κάθε βιβλίο είναι εικονογραφημένο και σκληρόδετο. Στείλτε μόνο 23 δραχμές, και τα δύο βιβλία θα σας αποσταλούν ελεύθερα ταχυδρομικών τελών. Στείλτε σήμερα και λάβετε μαζί μ’ αυτά δύο βιβλιάρια δωρεάν επί επικαίρων Γραφικών θεμάτων.

ΜΕΛΕΤΕΣ «ΣΚΟΠΙΑΣ» ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΒΔΟΜΑΔΕΣ

23 Ιουνίου: Η Χριστιανική Ωριμότης—Αναγκαία για Ζωή. Σελίς 301. Ύμνοι 63, 55.

30 Ιουνίου: Κάμετε την Προκοπή Σας Φανερή. Σελίς 306. Ύμνοι 94, 88.

7 Ιουλίου: Πλατύτερη Αγάπη για το Ανθρώπινο Γένος. Σελίς 312. Ύμνοι 37, 45.

Ποια Είναι η Ποιότης των Προσευχών Σας;

ΚΑΘΕ πότε προσεύχεστε; Αισθάνεστε ότι οι προσευχές σας εισακούονται; Μήπως δεν γνωρίζετε να προσεύχεστε ή για ποιο πράγμα να προσεύχεστε;

Η προσευχή αποτελεί μια πολύτιμη διάταξι του Δημιουργού, ένα πραγματικό δώρον που πρέπει πολύ να εκτιμάται. Πρέπει λοιπόν να προσέχωμε να κάνωμε χρήσι αυτού του δώρου και οι προσευχές μας να είναι τέτοιες ώστε ν’ απαντά ο Θεός σ’ αυτές.

Η πρωταρχική απαίτησις για προσευχές που ευαρεστούν τον Θεό και στις οποίες δίνει προσοχή είναι πολύ απλή—μια ειλικρινής καρδιά. Ο απόστολος Παύλος γράφει: «Ας πλησιάζωμεν μετά αληθινής καρδίας, εν πληροφορία πίστεως.» (Εβρ. 10:22) Η γλώσσα που χρησιμοποιούμε μπορεί να είναι πολύ εξευγενισμένη ή να είναι πολύ απλοϊκή, η έκφρασις μπορεί να είναι σαφώς ή πενιχρά διατυπωμένη. Αλλ’ ο Ιεχωβά αντιπαρέρχεται αυτά τα εξωτερικά πράγματα και βλέπει την καρδιά. «Αυτός εξεύρει τα κρύφια της καρδίας.» Δεν είναι η εμφάνισις ή η διατύπωσις που λαμβάνεται υπ’ όψιν από τον Θεό, διότι «ο Ιεχωβά βλέπει την καρδίαν.»—Ψαλμ. 44:21· 1 Σαμ. 16:7.

Πραγματικά, η προσευχή μπορεί να μη είναι διόλου ακουστή· μπορεί να είναι απλώς μια ισχυρή παράκλησις στον Ιεχωβά από την καρδιά, όπως στην περίπτωσι της πιστής Άννας. «Αυτή ελάλει εν τη καρδία αυτής· μόνον τα χείλη αυτής εκινούντο, αλλά η φωνή αυτής δεν ηκούετο.» Αλλ’ ο Ιεχωβά απήντησε στην προσευχή της.—1 Σαμ. 1:13, 20.

ΟΥΣΙΩΔΗΣ Η ΠΙΣΤΙΣ ΚΑΙ Η ΓΝΩΣΙΣ

Μαζί με μια ειλικρινή καρδιά υπάρχουν και άλλες σοβαρές προϋποθέσεις. Εκείνος που προσεύχεται πρέπει να έχη πίστι στον Θεό. Αυτή η πίστις είναι περισσότερο από το να πιστεύωμε ότι ο Θεός υπάρχει, και ότι είναι ο Δημιουργός και είναι Παντοδύναμος. «Ο προσερχόμενος εις τον Θεόν πρέπει να πιστεύση ότι είναι, και γίνεται μισθαποδότης εις τους εκζητούντας αυτόν.»—Εβρ. 11:6.

Για να έχη κανείς αυτή την πίστι πρέπει να έχη γνώσι του Θεού—γνώσι των ιδιοτήτων του, των τρόπων ενεργείας του, των σκοπών του. Ο απόστολος γράφει: «Πώς λοιπόν θέλουσιν επικαλεσθή εκείνον εις τον οποίον δεν επίστευσαν; . . . Και πώς θέλουσιν ακούσει χωρίς να υπάρχη ο κηρύττων;» Αν ένας άνθρωπος δεν έχη μελετήσει τον Λόγον του Θεού, τότε πρέπει να βοηθηθή από εκείνους που τον κατανοούν, να του διδάξουν τη γνώσι του Θεού.—Ρωμ. 10:14.

Αν έχωμε κάποια γνώσι του σκοπού του Θεού, θα προσευχώμεθα σύμφωνα με αυτόν τον σκοπό. Λογικά, δεν θα μπορούσαμε ν’ αναμένωμε από τον Θεό ν’ απαντήση σε μια προσευχή για πράγματα αντίθετα με το θέλημά του. Αυτό θα ήταν σαν να ζητούμε από τον Θεό ν’ αντιλέγη στον εαυτό του. Επίσης, οτιδήποτε είναι αντίθετο με το θέλημα του Θεού δεν θα ήταν καλό για μας. Όπως είπε ο Ιησούς στους ανθρώπους: «Εάν λοιπόν σεις, πονηροί όντες, εξεύρετε να δίδητε καλάς δόσεις εις τα τέκνα σας, πόσο μάλλον ο Πατήρ σας ο εν τοις ουρανοίς, θέλει δώσει αγαθά εις τους ζητούντας παρ’ αυτού;»—Ματθ. 7:9-11.

Όταν προσευχώμεθα πρέπει να κατανοούμε ότι ο Ιεχωβά είναι πρόσωπον. Ο Ιεχωβά έχει αισθήματα, και ισχυρότερα μάλιστα από τα δικά μας, αισθήματα στοργής, ενδιαφέροντος, ελέους και προθυμίας ν’ ακούση και να μας βοηθήση. Εκτιμά βαθιά μια ορθή στάσι από μέρους μας, γι’ αυτό πρέπει πραγματικά να μιλούμε σ’ αυτόν—με σεβασμό αλλά ανοίγοντας την καρδιά μας.

ΤΟ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ ΠΡΟΣΕΥΧΗΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ

Ο Ιησούς Χριστός ήταν άνθρωπος προσευχής. Έδωσε ένα υπόδειγμα προσευχής, που αναγράφεται στο κατά Ματθαίον 6:9-13, εκθέτοντας τα κυριώτερα πράγματα για τα οποία πρέπει να προσευχώμεθα, η δε προσευχή του λίγο μετά την τέλεσι του Δείπνου του Κυρίου μάς βοηθεί να γνωρίσωμε για ποια πράγματα προσευχήθηκε προσωπικά. (Ιωάννης κεφάλαιον 17) Προτού εκλέξη τους δώδεκα αποστόλους του προσηύχετο όλη τη νύχτα. (Λουκ. 6:12, 13) Πώς αυτός, ένας τέλειος άνθρωπος, χωρίς αμαρτωλές τάσεις ή ατέλειες, είχε τόσο πολλά να πη στην προσευχή του;

Ο Ιησούς κατανοούσε ότι οι απόστολοι θα ήσαν θεμέλιοι λίθοι της Χριστιανικής εκκλησίας, η οποία θα ήταν «ο στύλος και το εδραίωμα της αληθείας» στη γη. (1 Τιμ. 3:15) Έπρεπε να είναι άνδρες με πολύ μεγάλες ικανότητες. Κατά λογική συνέπεια, ο Ιησούς θα εξήταζε με τον ουράνιο Πατέρα του τους ανθρώπους που θα συνδέονταν μαζί του—-τις ιδιότητες του καθενός, τις αδυναμίες του, τις ανάγκες του, την καταλληλότητά του για μια από τις δώδεκα θέσεις. Ο Ιησούς ασφαλώς ζητούσε σοφία από τον Ιεχωβά, διότι εγνώριζε ότι πραγματικά ο Θεός ήταν εκείνος που ήταν υπεύθυνος για την εκλογή των. (1 Κορ. 12:18) Επίσης, μπορεί να εξήταζε την περαιτέρω εκπαίδευσι αυτών που θα εξέλεγε.

Επίσης, το έργο που είχε μπροστά του μπορεί ν’ αποτελούσε θέμα προσευχής του Ιησού. Αυτός θα μιλούσε για την μετέπειτα επέκτασι της ευαγγελιστικής εκστρατείας, για τον διορισμό των εβδομήκοντα, για τους τόπους που θα επεσκέπτετο ο ίδιος ο Ιησούς και τελικά για την επερχόμενη δοκιμασία και τον θυσιαστικό θάνατο.—Λουκ. 10:1· παράβαλε Λουκάς 9:31.

ΚΑΤΑΛΛΗΛΑ ΖΗΤΗΜΑΤΑ ΓΙΑ ΠΡΟΣΕΥΧΗ

Ποια είναι τα ζητήματα για τα οποία θα μπορούσαμε να μιλήσωμε στον Ιεχωβά στις προσωπικές μας ιδιαίτερες προσευχές; Εκτός από τα κυριώτερα πράγματα—τον αγιασμό του ονόματος του Ιεχωβά, την έλευσι της Μεσσιανικής βασιλείας και την καταστροφή της πονηρίας—πάρα πολύ χρειαζόμεθα προσωπική βοήθεια εμείς οι ίδιοι. Θα μπορούσαμε να εξετάσωμε τα προβλήματα που αντιμετωπίσαμε στη διάρκεια της ημέρας. Θα μπορούσαμε ν’ αναγνωρίσωμε τα σφάλματά μας—πώς ακριβώς εσφάλαμε.

Ίσως να έχωμε απογοητευθή με τον τρόπο που εκάμαμε ένα ωρισμένο καθήκον. Μπορεί να είναι σχετικό με τη διεξαγωγή μιας Γραφικής μελέτης, με την εκφώνησι μιας ομιλίας, με την παροχή συμβουλών ή με την εκτέλεσι μιας εκκλησιαστικής διευθετήσεως. Μπορεί να πρόκειται για την άσκησι ηγεσίας στην οικογένεια, ή κάτι σχετικό με αυτήν. Οτιδήποτε και αν είναι, θα εισακουσθούμε ευμενώς αν αναγνωρίσωμε ειλικρινά το σφάλμα μας και ζητήσωμε βοήθεια να είμεθα καλύτεροι την επόμενη φορά.—Εβρ. 4:15, 16.

Επίσης, έχοντας υπ’ όψιν την προσευχή, θα μπορούσαμε να θέσωμε στον εαυτό μας ερωτήματα όπως αυτά: Ποιοι καρποί του πνεύματος λείπουν στη ζωή μας; Εκδηλώνομε πραγματική αγάπη και ενδιαφέρον για τους άλλους; Πραγματικά, προσευχόμεθα για την πνευματική ευεξία και ευημερία των άλλων; Χαιρόμεθα να υπηρετούμε τον Θεό; Ασκούμε αυτοκυριαρχία, ή είμεθα πρόθυμοι ν’ αφήνωμε όλο το πνεύμα μας να εξάπτεται προς βλάβην και ημών και των άλλων;—Παροιμ. 25:28· 29:11· Γαλ. 5:22, 23· 2 Θεσσ. 1:11· Λουκ. 6:27, 28.

Τι θα λεχθή για τις υλικές σωματικές ανάγκες; Ο Θεός ευαρεστείται όταν τον αναγνωρίζωμε ως τον Δοτήρα όλων των αγαθών. Είναι λοιπόν κατάλληλο να προσευχώμεθα για ανάρρωσι από σωματική ασθένεια, αν είναι θέλημα του Θεού; Ναι. Ο απόστολος Παύλος απέδωσε στον Θεό την ανάρρωσι του πιστού του φίλου Επαφροδίτου. Έγραψε: «Και τωόντι [ο Επαφρόδιτος] ησθένησε μέχρι θανάτου· αλλ’ ο Θεός ηλέησεν αυτόν.» (Φιλιππ. 2:27) Κι’ εμείς επίσης μπορούμε να παρακαλέσωμε, αν ο Θεός κρίνη κατάλληλο, να ζήσωμε και να συνεχίσωμε να τον υπηρετούμε. Αν δεν μας δοθή ανάρρωσις, αυτό δεν σημαίνει ότι απέρριψε την προσευχή μας. Αντιθέτως, γνωρίζομε ότι και τα δικά του και τα δικά μας συμφέροντα εξυπηρετούνται πολύ καλά με έναν άλλο τρόπο. Στην ασθένεια μπορεί να προσευχώμεθα, με πλήρη εμπιστοσύνη, για να μας δοθή η δύναμις να διατηρήσωμε την πνευματική μας ισορροπία, διότι στη διάρκεια μιας σωματικής αδυναμίας μπορεί να είμεθα περισσότερο διατεθειμένοι να υποκύψωμε στην απελπισία και στην απώλεια της πίστεως. Ομοίως μπορεί κανείς να προσεύχεται για τους Χριστιανούς αδελφούς του οι οποίοι υποφέρουν από ασθένεια, σωματική ή πνευματική.—1 Ιωάν. 5:16.

Σε καιρό δοκιμασίας, ή όταν οι αδελφοί μας έχουν δυσχέρειες, χρειαζόμεθα ιδιαίτερη σύνεσι ως προς την πορεία που πρέπει να ακολουθήσωμε ή για το πώς να συμβουλεύσωμε και να βοηθήσωμε τους άλλους. Ο ετεροθαλής αδελφός του Ιησού Ιάκωβος έγραψε: «Πάσαν χαράν νομίσατε, αδελφοί μου, όταν περιπέσητε εις διαφόρους πειρασμούς· . . . εάν δε τις από σας είναι ελλειπής σοφίας, ας ζητή παρά του Θεού του δίδοντος εις πάντας πλουσίως, και μη ονειδίζοντος· και θέλει δοθή εις αυτόν.»—Ιακ. 1:2-5.

Μπορεί να έχωμε τη γνώμη ότι το αίτημά μας θα θεωρηθή από τον Θεό ως ανάξιον προσοχής, αφού αυτός είναι τόσο μέγας, πάνσοφος, ενώ εμείς είμεθα συχνά αδύνατοι. Χωρίς αμφιβολία θα έχετε παρακαλέσει κάποιον να κάμη κάτι για σας, και αυτός απήντησε μ’ ένα επιφυλακτικό τρόπο, ή μ’ έναν τρόπο που σας έκαμε να αισθανθήτε ότι είσθε πολύ μικρός ή ανάξιος ή ασύνετος. Αλλ’ ο Θεός δεν θα μας επιπλήξη για ‘ελλειπή σοφία’ ή για αδυναμία. Όχι, αυτός δίνει γενναιόδωρα, ολοκάρδια, με τρόπο που μας κάνει ευτυχείς που τον παρακαλέσαμε.

Πιθανόν εμείς οι ίδιοι να έχωμε αμαρτήσει σοβαρά. Τότε έχομε ανάγκη προσευχής και επειγόντως μάλιστα. Αν μετανοούμε και θέλομε ν’ αποκατασταθούμε στην εύνοια του Θεού, πρέπει αμέσως να καταφύγωμε στην προσευχή, ομολογώντας την αμαρτία μας, παραδεχόμενοι ακριβώς ποιο είναι το αμάρτημά μας, και συγχρόνως κάνοντας οτιδήποτε μπορεί να γίνη για να επανορθωθούν τα πράγματα. (Παροιμ. 28:13) Αν μας φαίνεται ότι δεν μπορούμε να πλησιάσωμε τον Θεό, πρέπει χωρίς καθυστέρησι να προσκαλέσωμε τους πρεσβυτέρους της εκκλησίας για βοήθεια, όπως εκτίθεται στην επιστολή Ιακώβου 5:13-15. Η προσευχή των είναι αποτελεσματική.—Ιακ. 5:16.

ΚΑΛΑ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑΤΑ ΠΡΟΣΕΥΧΗΣ

Για να βελτιώσωμε την ποιότητα των προσευχών μας, είναι επωφελές να διαβάσωμε μερικές από τις προσευχές που είναι στους Ψαλμούς.a Θα παρατηρήσετε ότι συχνά υπάρχει μια επιγραφή που καθορίζει την περίπτωσι, καθώς και ότι η προσευχή είναι κατάλληλη για κείνη την περίπτωσι.

Ως παράδειγμα, σημειώστε την εγκάρδια προσευχή του Δαβίδ, μετά την επίπληξί του από τον Θεό εξαιτίας του αμαρτήματός του με την Βηθ-σαβεέ. (Ψαλμ. 51) Άφησε τον εαυτό του πλήρως στο έλεος του Θεού. Πρωτίστως λυπήθηκε για τη μομφή που έφερε στο όνομα του Ιεχωβά. (Εδάφια 1-4) Εδεήθη με βάσι τη δική του κληρονομημένη αμαρτωλότητα. (Εδάφιον 5) Εζήτησε καθαρισμό και ένα νέο σταθερό πνεύμα. (Εδάφια 7-10) Εφοβείτο μήπως ο Θεός του αφαιρέση το άγιο πνεύμα Του. (Εδάφιον 11) Ωμολόγησε ότι ήταν ένοχος αίματος. (Εδάφιον 14) Υποσχέθηκε να συνεχίση την υπηρεσία του Ιεχωβά. (Εδάφια 14, 15) Τελικά, εξεδήλωσε το ενδιαφέρον του για τη Σιών και πρωτίστως για την αγνή λατρεία που διεξήγετο εκεί.—Εδάφια 18, 19.

Σε άλλες προσευχές της Γραφής βρίσκομε εκφράσεις αίνου ή ευχαριστιών στις οποίες αναφέρονται Γραφικά εδάφια και εκτίθενται οι ωραίες ιδιότητες και αρχές του Θεού ως βάσεις πάνω στην οποία αναμένεται από τον Ιεχωβά ν’ απαντήση ευνοϊκά. Αυτά είναι καταφανή στον Ψαλμό 86.

Γι’ αυτό, αν είσθε ένας ο οποίος είναι αποθαρρυμένος, ανήσυχος και χωρίς πραγματική ελπίδα, τι μπορείτε να κάμετε; Ζητείτε τον Ιεχωβά Θεό. Μάθετε γι’ αυτόν απ’ εκείνους που τον υπηρετούν. Ταπεινωθήτε για να τον επικαλεσθήτε μέσω του Ιησού Χριστού. Αυτός θα σας ανταμείψη κατευθύνοντάς σας σε μια πραγματική ελπίδα ζωής κάτω από τη διακυβέρνησι της Βασιλείας του Χριστού, οπότε «η γη θέλει είσθαι πλήρης της γνώσεως του Ιεχωβά, καθώς τα ύδατα σκεπάζουσι την θάλασσαν.»—Ησ. 11:9.

[Υποσημειώσεις]

Πώς οι Τελώναι Εθεωρούντο τον Πρώτον Αιώνα

Ο ΤΕΛΩΝΗΣ ποτέ δεν υπήρξε ένας λαοφιλής άνθρωπος. Ιδιαίτερα τον πρώτο αιώνα μ.Χ. συνέβαινε αυτό μεταξύ των Ιουδαίων που διέμεναν στη Γαλιλαία και στην Ιουδαία.

Οι Ιουδαίοι απεστρέφοντο τη φορολογία από τη Ρωμαϊκή εξουσία σε τέτοιο βαθμό ώστε η πιθανότης προσθέτων φόρων ήταν αρκετή να δώση αφορμή σε επανάστασι. Μια απ’ αυτές τις εξεγέρσεις αναφέρεται στις Πράξεις 5:37: «Εσηκώθη Ιούδας ο Γαλιλαίος, εν ταις ημέραις της απογραφής, και έσυρεν οπίσω αυτού αρκετόν λαόν.»

Μια απογραφή αυτής της φύσεως ήγειρε μεγαλύτερα ζητήματα από τη δαπάνη απλώς των φόρων: ‘Ποιος ήταν τώρα κύριος της χώρας; Κάθε νέα απαίτησις δεν ηύξανε τον ζυγόν που επέβαλε η Ρώμη; Μολονότι χάριν της ειρήνης είχαν οι Ιουδαίοι ένα μέτρον εξουσίας, δεν ήταν μήπως καιρός να πολεμήσουν εναντίον της περαιτέρω καταπατήσεως των δικαιωμάτων τους;’ Έτσι εσκέπτοντο άνθρωποι σαν τον Ιούδα τον Γαλιλαίο. Και, σύμφωνα με τον ιστορικό Ιώσηπο, προέτρεπαν τους συμπατριώτας των ν’ αντισταθούν, λέγοντας ότι ‘θα ήσαν δειλοί αν υπέκυπταν στην πληρωμή φόρων στους Ρωμαίους.’

Αλλά, εκτός από την αναγνώρισι υποτέλειας σε μια ξένη δύναμι, υπήρχε και άλλος ένας λόγος για να μισούν οι Ιουδαίοι τη φορολογία. Αυτό γίνεται φανερό όταν εξετασθή ο τρόπος με τον οποίον εισεπράττοντο οι φόροι και οι καταχρήσεις που προέκυπταν.

ΤΟ ΡΩΜΑΪΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΕΙΣΠΡΑΞΕΩΣ ΦΟΡΩΝ

Οι κεφαλικοί φόροι και οι φόροι ιδιοκτησίας της γης εισεπράττοντο από αυτοκρατορικούς εκπροσώπους. Αλλά το δικαίωμα εισπράξεως φόρων από εξαγωγές, εισαγωγές και εμπορεύματα προερχόμενα από μια χώρα διά των εμπόρων το αγόραζαν με δημοπρασία. Το δικαίωμα εισπράξεως αυτών των φόρων εδίδετο στους μεγαλύτερους πλειοδότας. Όταν αυτοί εισέπρατταν φόρους, απεκόμιζαν ένα κέρδος από την είσπραξι των φόρων που υπερέβαινε το ποσόν της προσφοράς των. Αυτοί, γνωστοί ως πουμπλικάνοι, ανέθεταν σε υπεργολάβους το δικαίωμα να εισπράττουν φόρους σε ωρισμένα μέρη της περιοχής των. Οι υπεργολάβοι με τη σειρά τους, είχαν άλλους ανθρώπους που εισέπρατταν προσωπικά τους φόρους.

Ο Ζακχαίος, λόγου χάριν, φαίνεται να ήταν επί κεφαλής τελωνών μέσα και γύρω από την Ιεριχώ. (Λουκ. 19:1, 2) Και ο Ματθαίος τον οποίον ο Ιησούς εκάλεσε να γίνη απόστολος, ήταν ένας που έκανε την πραγματική εργασία της εισπράξεως φόρων. Ο Ματθαίος, γνωστός επίσης ως Λευί, φαίνεται ότι είχε το φορολογικό του γραφείο μέσα ή κοντά στην Καπερναούμ.—Ματθ. 10:3· Μάρκ. 2:1, 14.

Ένα δασμολογικό διάταγμα της Παλμύρας χρονολογούμενο από το έτος 137 μ.Χ. εξηγεί μερικές από τις καταχρήσεις στις οποίες υπέκειτο το φορολογικό σύστημα. Ο πρόλογός του λέγει ότι σε προγενέστερα (του πρώτου αιώνος) χρόνια το ποσοστό του φόρου δεν ήταν καθωρισμένο. Οι επιβαρύνσεις εγίνοντο κατά έθιμον, συχνά ανάλογα με την ιδιοτροπία τον τελώνου. Αυτό συχνά έδινε αφορμή σε αμφισβητήσεις.

ΑΝΕΝΤΙΜΟΤΗΣ ΤΩΝ ΤΕΛΩΝΩΝ

Στον καιρό της επιγείου διακονίας του Ιησού οι τελώναι συχνά ήσαν κερδοσκόποι και άνθρωποι αμφιβόλου ηθικής. Πολλοί ήσαν εκβιασταί, διότι ώριζαν εικονικές φορολογικές αξίες σε εμπορεύματα και κατόπιν προσφέρονταν να δανείσουν το χρηματικό ποσόν—με υψηλά επιτόκια—σ’ εκείνους που δεν είχαν να πληρώσουν. Με το ραβδί στο χέρι και μια ορειχάλκινη πλάκα που την έφεραν εμφανώς στο στήθος των, σταματούσαν καραβάνια και απαιτούσαν να τα ξεφορτώσουν όλα καταγής για επιθεώρησι. Κατόπιν έπαιρναν ό,τι τους άρεσε, συχνά απομακρύνοντας τα καλοθρεμμένα φορτηγά ζώα και αντικαθιστώντας τα με κατώτερα ζώα.

Δεν είναι εκπληκτικό λοιπόν ότι οι Ιουδαίοι τελώναι ήσαν ανυπόληπτοι. Επειδή ήσαν στην υπηρεσία μιας ξένης δυνάμεως, της Ρώμης, και σε στενή επαφή με τους «ακαθάρτους» Εθνικούς, η παρουσία των ήταν αποκρουστική. Οι άλλοι Ιουδαίοι γενικά απέφευγαν την ελεύθερη συναναστροφή μαζί τους. (Ματθ. 18:17) Οι τελώναι κατετάσσοντο μεταξύ των ανθρώπων που ήσαν γνωστοί ως αμαρτωλοί, και αυτό περιελάμβανε και τις πόρνες. (Ματθ. 9:11· 11:19· 21:32· Μάρκ. 2:15· Λουκ. 5:30· 7:34) Το ν’ απατήση κανείς ένα τελώνη δεν εθεωρείτο αμάρτημα μεταξύ των Ιουδαίων. Το Ταλμούδ κατέτασσε τους τελώνας με τους φονείς και τους ληστάς, και τα κέρδη των ως αποκτημένα με απάτη και βία, εθεωρούντο απαράδεκτα ακόμη και για φιλανθρωπικούς σκοπούς.

Η ΑΠΟΨΙΣ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΛΗΡΩΜΗ ΦΟΡΩΝ

Συνεπώς, έντονα και πικρά αισθήματα συνεκεντρώνοντο γύρω από το ζήτημα της πληρωμής φόρων. Οι εχθροί του Ιησού, γνωρίζοντας τούτο, προσπάθησαν να τον παγιδεύσουν εν σχέσει με την πληρωμή φόρων. Σε μια περίπτωσι ωρισμένοι, κομματικοί οπαδοί του Ηρώδου και μαθηταί των Φαρισαίων ρώτησαν τον Ιησού: «Είναι συγκεχωρημένον να δώσωμεν δασμόν εις τον Καίσαρα ή ουχί;»—Ματθ. 22:17.

Επειδή ο «κεφαλικός φόρος» εισεπράττετο από αυτοκρατορικούς εκπροσώπους, αν ο Ιησούς έδινε αρνητική απάντησι αυτό θ’ αποτελούσε στασιασμό εναντίον της Ρώμης. Αφ’ ετέρου, οι Ιουδαίοι γενικά δυσφορούσαν όταν επρόκειτο να αναγνωρίσουν την υποταγή τους στη Ρώμη με την πληρωμή αυτού του φόρου. Γι’ αυτό μια θετική απάντησις θα είχε ως αποτέλεσμα να βλέπουν τον Ιησού με δυσμένεια όλοι οι Ιουδαίοι γενικά. Ο Ιησούς, διακρίνοντας την πονηρία εκείνων που του έκαμαν την ερώτησι, τους είπε: «Τι με πειράζετε υποκριταί; Δείξατέ μοι το νόμισμα του δασμού.» Η αφήγησις συνεχίζει: «Οι δε έφεραν προς αυτόν δηνάριον. Και λέγει προς αυτούς, Τίνος είναι η εικών αύτη και η επιγραφή; Λέγουσι προς αυτόν, Του Καίσαρος. Τότε λέγει προς αυτούς, Απόδοτε λοιπόν τα του Καίσαρος εις τον Καίσαρα, και τα του Θεού εις τον Θεόν.»—Ματθ. 22:18-21.

Έτσι ο Ιησούς εξέθεσε μια αρχή την οποία έπρεπε να εφαρμόζουν οι ακροαταί του. Αν ήθελαν ν’ αναγνωρίσουν ότι το χρήμα ανήκε στον «Καίσαρα» επειδή αυτός το εξέδιδε και ώριζε την ιδιαίτερη αξία που έπρεπε να έχη, θα μπορούσαν να διακρίνουν ότι ήταν ορθό να πληρώνουν φόρους. Επίσης, εγνώριζαν ότι το Ρωμαϊκό κράτος παρείχε πολλές υπηρεσίες στους υποτελείς λαούς. Οι φόροι έπρεπε να πληρώνωνται για την υποστήριξι αυτών των ωφελίμων υπηρεσιών.

Η ΣΤΑΣΙΣ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ ΣΤΟΥΣ ΤΕΛΩΝΑΣ

Φυσικά, ο Ιησούς Χριστός δεν συγχωρούσε τη διαφθορά που επικρατούσε μεταξύ των τελωνών. Αλλ’ ήταν πάντοτε πρόθυμος να τους βοηθή πνευματικά. Γι’ αυτόν τον λόγο οι εχθροί του τον εχαρακτήρισαν ως ‘φίλον τελωνών και αμαρτωλών.’—Ματθ. 11:19.

Εν τούτοις, κανένας τελώνης δεν έγινε πραγματικός «φίλος» του Ιησού παρά μόνον αν ο τελώνης άλλαζε την πορεία της ζωής του. Έτσι, σε μια από τις παραβολές του ο Ιησούς ετόνισε ότι ο τελώνης, που ανεγνώρισε ταπεινά ότι ήταν αμαρτωλός και μετανόησε, ήταν πιο δίκαιος από τον Φαρισαίο, ο οποίος με υπερηφάνεια θεωρούσε τον εαυτό του δίκαιο. (Λουκ. 18:9-14) Μεταξύ αυτών των μετανοημένων τελωνών ήταν ο Ματθαίος και ο Ζακχαίος, οι οποίοι προωρίσθηκαν και οι δύο να γίνουν μέλη της βασιλείας των ουρανών.—Παράβαλε Ματθαίον 21:31, 32

Η στάσις του Ιησού στους τελώνας πρέπει να είναι μια πηγή ενθαρρύνσεως σε όλους όσοι αντιλαμβάνονται ότι η πορεία της ζωής των ήταν αξιοκαταφρόνητη στα όμματα του Ιεχωβά Θεού. Μπορούν να είναι βέβαιοι ότι, αν μετανοήσουν και συμμορφώσουν τη ζωή τους με τις θείες απαιτήσεις που εκτίθενται στην Αγία Γραφή, θα λάβουν συγχώρησι από τον Θεό και θα έχουν καθαρή συνείδησι. Το γεγονός ότι άνθρωποι, όπως ο πλούσιος τελώνης Ζακχαίος, άλλαξαν τους τρόπους της ζωής των πιστοποιεί ότι εκείνοι οι οποίοι επιθυμούν να λάβουν μια τέτοια πορεία ενεργείας μπορούν να το πράξουν.—Ησ. 55:7.

Έχομε Ανάγκην Ιερατείου;

ΔΕΝ υπάρχει αμφιβολία ότι οι άνθρωποι χρειάζονται βοήθεια. Οι ασθένειες έχουν πολλά θύματα. Το έγκλημα αποτελεί μια ολοένα αυξανόμενη απειλή. Η ανηθικότης προκαλεί αηδιαστικές αρρώστιες καθώς και κάθε είδους συμφορές και βιαιοπραγίες. Πολλοί άνθρωποι έχουν χάσει το θάρρος των, είναι χωρίς ελπίδα, δεν ξέρουν τι να κάμουν.—Λουκ. 21:25, 26.

Οι ιερείς αριθμούνται κατά χιλιάδες σήμερα, αντιπροσωπεύοντας διάφορες θρησκευτικές οργανώσεις. Υπάρχουν ιερείς των διαφόρων κλάδων της Καθολικής Εκκλησίας, Επισκοπελιανοί ιερείς, καθώς και Βουδδισταί, Σιντοϊσταί και άλλοι μη Χριστιανοί ιερείς. Έχουν ανακουφίσει τους ανθρώπους από τα παθήματα και έχουν αναχαιτίσει το ρεύμα του εγκλήματος, της ανηθικότητος, της ασθενείας και του θανάτου;

Πολλοί απ’ αυτούς τους ιερείς, ιδιαίτερα μεταξύ των θρησκειών του Χριστιανικού κόσμου, λέγουν Όχι, και εγκαταλείπουν την ιερατεία για κάτι που νομίζουν ότι είναι πιο αποτελεσματικό και ικανοποιητικό. Ο καθένας μας μπορεί να ιδή την παγκόσμια κατάστασι και ν’ απαντήση μόνος του αν οι ιερείς του κόσμου έχουν πραγματικά ωφελήσει τους ανθρώπους.

Τι υποτίθεται ότι κάνει ένας ιερεύς; Μπορεί ν’ αναμένεται απ’ αυτόν να εξαλείψη όλες αυτές τις κακές συνθήκες της ανθρωπότητος; Κανένας επίγειος ιερεύς δεν μπορεί να το κάμη αυτό, αλλά, αν είναι ιερεύς του ορθού είδους, μπορεί να βοηθήση τους ανθρώπους που εξυπηρετεί να διατηρήσουν μια καλή στάσι απέναντι του Θεού. Μπορεί να τους βοηθήση να ανακαινίσουν τη ζωή τους και την προσωπικότητά τους για να είναι ειρηνικοί, άνθρωποι με υπόληψι και έντιμη ζωή. Μπορεί να τους βοηθήση να εξαλείψουν από τη ζωή τους πολλές από τις αιτίες της στενοχώριας από την οποία υποφέρει γενικά η ανθρωπότης. Μπορεί να τους δώση ελπίδα και να τους κατευθύνη σ’ ένα επωφελή τρόπο ζωής.

Δεν μπορούμε πραγματικά να ιδούμε, παρατηρώντας τους ιερείς των θρησκειών του κόσμου, τι πρέπει να είναι ένας ιερεύς του Θεού. Αλλ’ αν ρίξωμε ένα βλέμμα στο ιερατείο που ίδρυσε ο ίδιος ο Θεός στον Ισραήλ τον παλαιό καιρό, διαπιστώνομε ότι οι ιερείς εξυπηρετούσαν πραγματικά τον λαό. Εμεσίτευαν ενώπιον του Θεού υπέρ του λαού. Εδίδασκαν τον λαό να ζη με τον ορθό τρόπο. Προστάτευαν την υγεία του λαού σε μεγάλο βαθμό. Αυτό το έκαναν φροντίζοντας για την ηθικότητα και για τη σωματική καθαριότητα του λαού.—Λευιτ. κεφ. 11-15.

Κάποιος μπορεί να πη, ‘Μα δεν είναι αυτά τα πράγματα υπόθεσις της κυβερνήσεως; Εν μέρει ναι, αλλά υπάρχουν και πράγματα που δεν μπορεί καμμιά κυβέρνησις να κάμη μόνη της. Αυτός είναι ένας λόγος για τον οποίον η αθεϊστική Κομμουνιστική μορφή κυβερνήσεως ποτέ δεν μπορεί να φέρη ειρήνη και ευτυχία στους υπηκόους της. Ο αρχαίος Ισραήλ είχε καλή κυβέρνησι, μια από τον Θεό εγκατεστημένη κυβέρνησι, και οι νόμοι του Θεού επεβάλλοντο όταν κυβερνούσαν καλοί βασιλείς. Εν τούτοις, ο Θεός είχε προμηθεύσει και ένα ιερατείο γι’ αυτούς. Γιατί;

Αν δεν υπήρχαν αμαρτήματα κατά του ζώντος Θεού, δεν θα υπήρχε ανάγκη ιερέως. Ο τέλειος άνθρωπος Αδάμ στην Εδέμ δεν είχε ανάγκη ιερέως, διότι είχε δημιουργηθή αναμάρτητος από τον Ιεχωβά Θεό. (Γεν. 2:7, 8· Εκκλ. 7:29) Αλλά όλοι μας σήμερα κληρονομήσαμε αμαρτωλότητα, επειδή ο Αδάμ αμάρτησε εκουσίως, κι εμείς είμεθα απόγονοί του. ‘Υστερούμε της δόξης του Θεού,’ την οποία έπρεπε ν’ αντανακλούν οι άνθρωποι. (Ρωμ. 3:23) Η αμαρτία είναι επίσης παράβασις του θείου νόμου. (1 Ιωάν. 3:4) Χρειάζεται λοιπόν ένας ιερεύς, για να μπορή να προσφέρη θυσία για τη συγχώρησι ή κάλυψι αυτής της αμαρτίας, καθώς και για να βοηθήση τον σφάλλοντα να επανέλθη στην ορθή πορεία και στην εύνοια του Θεού.—Εβρ. 5:1.

ΤΟ ΙΕΡΑΤΕΙΟΝ ΤΟΥ ΙΣΡΑΗΛ

Στον Ισραήλ ο αρχιερεύς ήταν το κύριο πρόσωπο του ιερατείου. Αυτός ήταν εκείνος που έκανε εξιλέωσι για ολόκληρο το έθνος κάθε χρόνο, στην ημέρα του εξιλασμού. (Λευιτ. κεφ. 16) Αυτός ήταν εκείνος που ικέτευε τον Θεό υπέρ του έθνους, τα δε ζητήματα εθνικής σπουδαιότητος παρουσιάζοντο στον Θεό από τον αρχιερέα. Η απάντησις εδίδετο από τον Θεό μέσω των ιερών κλήρων, Ουρίμ και Θουμμίμ (που σημαίνουν «φώτα,» δηλαδή, «το φως» και «τελειότητες,» δηλαδή, «η τελειότης»). Ο αρχιερεύς ήταν επίσης ο πρώτος εκπαιδευτής στον νόμο του Θεού.—Έξοδ. 28:30· Αριθμ. 27:21· Νεεμ. 7:65.

Μολονότι ο αρχιερεύς του αρχαίου Ισραήλ ήταν μια μεγάλη βοήθεια για τον λαό, ο ίδιος δεν ήταν τέλειος ή αναμάρτητος. Γι’ αυτόν, η Βίβλος λέγει στην επιστολή προς Εβραίους 5:1-3: «Διότι πας αρχιερεύς εξ ανθρώπων λαμβανόμενος, υπέρ ανθρώπων καθίσταται εις τα προς τον Θεόν, διά να προσφέρη δώρα τε και θυσίας υπέρ αμαρτιών· δυνάμενος να συμπαθή εις τους αγνοούντας και πλανωμένους· διότι και αυτός είναι περιενδεδυμένος ασθένειαν. Και διά ταύτην χρεωστεί, καθώς περί του λαού, ούτω και περί εαυτού να προσφέρη θυσίαν υπέρ αμαρτιών.»

ΕΝΑ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΙΕΡΑΤΕΙΟΝ

Επομένως, οι αρχιερείς που υπηρετούσαν τον Ισραήλ επί χρόνια είχαν και οι ίδιοι ανάγκη βοηθείας. Αλλ’ ο Θεός είχε διευθετήσει να υπάρχη ένα ιερατείο που να ενεργή και από πνευματική και από σωματική άποψι, πράγμα που κανένα ιερατείο δεν μπόρεσε ως τώρα να κάμη. Η Γραφή λέγει ότι αυτοί οι ιερείς θα έχουν μια αδιάκοπη περίοδο χιλίων ετών για ν’ αποκαταστήσουν την ανθρωπότητα σε τελειότητα. Γι’ αυτό το ιερατικό σώμα διαβάζομε: «Θέλουσιν είσθαι ιερείς του Θεού και του Χριστού, και θέλουσι βασιλεύσει μετ’ αυτού χίλια έτη.» (Αποκάλ. 20:6) Από ποιους θα σχηματίση ο Θεός αυτό το ιερατικό σώμα, και τι οφέλη θα φέρη αυτό το ιερατείο;

Όπως συνέβαινε με τον αρχαίο Ισραήλ, εκείνος για τον οποίον κυρίως ενδιαφερόμεθα είναι ο μέγας Αρχιερεύς, με τον οποίον οι άλλοι υπηρετούν ως υφιερείς, εκτελώντας τις εντολές του και παρέχοντας τα πολύτιμα οφέλη της θυσίας του. Πώς εξελέγη αυτός, και σε τι προσόντα έπρεπε ν’ ανταποκριθή για να είναι άξιος αυτής της υψηλής θέσεως, και ν’ αποδειχθή αξιόπιστος στο ανθρώπινο γένος;

Αυτός ο αρχιερεύς δεν είναι κανείς άλλος από τον Ιησού Χριστό. Αυτός καλείται «έσχατος Αδάμ» επειδή μπορεί ν’ αποκτήση «τέκνα» από το αμαρτωλό ανθρώπινο γένος με το να τα καθαρίση και να τα αναγεννήση και να δώση σ’ αυτά ζωή με βάσι τη θυσία του. Αυτός γεννήθηκε σ’ ένα γένος αμαρτωλών, αλλ’ ο ίδιος ήταν αναμάρτητος και, ανόμοια με άλλους ιερείς, δεν είχε ανάγκη από κανένα ιερέα για να τον βοηθήση. Αυτό συνέβαινε επειδή είχε γεννηθή από την παρθένο Μαρία, η δε ζωή του προήρχετο άμεσα από τον Θεό. Παρέμεινε αναμάρτητος ως τον καιρό του θυσιαστικού του θανάτου.—1 Κορ. 15:45-47· Εβρ. 7:26· 1 Πέτρ. 2:21-24.

Ο Ιησούς Χριστός είχε προανθρώπινη ύπαρξι ως μονογενής Υιός του Ιεχωβά, και έλαβε μέρος στη δημιουργία όλων των άλλων πραγμάτων. (Ιωάν. 1:3· Κολ. 1:15, 16) Ο Πατήρ του, ο Ιεχωβά Θεός, μετεβίβασε τη ζωή του στη μήτρα της Μαρίας, κι’ έτσι αυτός γεννήθηκε ως άνθρωπος. Ο Θεός έτσι ‘ετοίμασε σώμα’ γι’ αυτόν. Αυτό του έδωσε κάτι να θυσιάση—μια τέλεια ανθρώπινη ζωή, όπως εκείνη που είχε ο Αδάμ, αλλά την έχασε με την αμαρτία. (Εβρ. 10:5· 8:3) Γι’ αυτό, όταν εθυσίασε τη ζωή του, αυτή η αξία μπορούσε ν’ αγοράση τους απογόνους του Αδάμ. Όταν ο Ιησούς ως Αρχιερεύς, προσέφερε θυσία για την αμαρτία, η θυσία αυτή δεν ήταν κανένα υποκατάστατο ζώου, αλλ’ ήταν η δική του ανθρώπινη ζωή. Γι’ αυτό και η προσφορά του έπρεπε να γίνη μια φορά μόνο.—Εβρ. 7:26, 27.

«ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΤΑΞΙΝ ΜΕΛΧΙΣΕΔΕΚ»

Αλλ’ ο Ιησούς δεν ήταν από τη φυλή του Λευί, την ιερατική φυλή, ούτε από την οικογένεια του Ααρών, από τη γραμμή του οποίου προήρχετο το ιερατείο. Πώς, λοιπόν, θα μπορούσε να είναι ιερεύς; Μήπως μόνος του πήρε αυτή τη θέσι; Όχι, δεν μπορούσε να το κάμη αυτό. Αυτό εξηγείται στην επιστολή προς Εβραίους 5:4-6: «Και ουδείς λαμβάνει την τιμήν ταύτην εις εαυτόν, αλλ’ ο καλούμενος υπό του Θεού, καθώς και ο Ααρών. Ούτω και ο Χριστός δεν εδόξασεν εαυτόν διά να γείνη αρχιερεύς, αλλ’ ο λαλήσας προς αυτόν, ‘Υιός μου είσαι συ, εγώ σήμερον σε εγέννησα’. Καθώς και αλλαχού λέγει, ‘Συ είσαι ιερεύς εις τον αιώνα κατά την τάξιν Μελχισεδέκ’.»

Ο Παντοδύναμος Θεός, ανασταίνοντας τον Ιησού Χριστό εκ νεκρών, εξεπλήρωσε αυτά τα λόγια που παρατίθενται από τον Ψαλμό 2:7 γραμμένον από τον Δαβίδ. Έτσι ο Θεός έγινε ένας αιώνιος Πατήρ του αναστημένου Ιησού Χριστού, και ο Ιησούς, που αναστήθηκε άφθαρτος, έγινε ο αιώνιος Υιός του ουρανίου Ζωοδότου, Ιεχωβά Θεού. Επειδή τώρα είναι άφθαρτος Υιός, μπορούσε να γίνη «ιερεύς εις τον αιώνα» χωρίς να χρειάζεται διάδοχο, κι’ έτσι μπορούσε να είναι ιερεύς «κατά την τάξιν Μελχισεδέκ.»—Πράξ. 13:33-37· Ψαλμ. 110:4.

Ο Χριστός, αφού αναστήθηκε, ανταμείφθηκε με άφθαρτη ζωή στους ουρανούς, και μπορούσε τώρα να κάμη κάτι που δεν μπορούσε ποτέ να κάμη κανένας άλλος ιερεύς, δηλαδή, να εμφανισθή ακριβώς στην παρουσία του Θεού. Αυτό έπρεπε να το κάμη για να πληρώση στον Θεό το τίμημα εξαγοράς του ανθρωπίνου γένους—δηλαδή, την αξία της ανθρώπινης ζωής του, την οποίαν εκουσίως κατέθεσε με την τελειότητά της.—Εβρ. 9:24· 4:14· 1 Κορ. 7:23.

Υπάρχει μόνο μια σύντομη αφήγησις του Μελχισεδέκ στη Βίβλο. Αυτός δεν ήταν Εβραίος, Ισραηλίτης ή Λευίτης. Ο δούλος του Θεού, «Αβραάμ ο Εβραίος,» τον συνήντησε στον δρόμο της επιστροφής του από ένα πόλεμο στον οποίον ο Αβραάμ διέσωσε τον ανεψιό του Λωτ από τους λεηλάτας. Το γεγονός αυτό συνέβη μεταξύ των ετών 1943 και 1933 π.Χ. πολύ προτού σχηματισθή το έθνος Ισραήλ με το ιερατείο του. Η αφήγησις λέγει:

«Εξήλθε δε ο βασιλεύς των Σοδόμων εις συνάντησιν αυτού, [του Αβραάμ] αφού επέστρεψεν από της καταστροφής του Χοδολλογομόρ, και των βασιλέων των μετ’ αυτού, εν τη κοιλάδι Σαυή, ήτις είναι η κοιλάς του βασιλέως. Και ο Μελχισεδέκ, βασιλεύς Σαλήμ, έφερεν έξω άρτον και οίνον· ήτο δε ιερεύς του Θεού του υψίστου. Και ευλόγησεν αυτόν, και είπεν, Ευλογημένος ο Άβραμ παρά του Θεού του υψίστου, όστις έκτισε τον ουρανόν και την γην· και ευλογητός ο Θεός ο ύψιστος, όστις παρέδωκε τους εχθρούς σου εις την χείρα σου. Και ο Άβραμ έδωκεν εις αυτόν δέκατον από πάντων.»—Γεν. 14:17-20.

Η Βίβλος δεν δίνει τη γενεαλογία του Μελχισεδέκ ούτε αναγράφει τον θάνατό του. Αυτό έγινε ασφαλώς με σκοπό να προσκιασθή το γεγονός ότι ο Ιησούς Χριστός, ο μέγας Βασιλεύς και Αρχιερεύς του Θεού, έλαβε την ιερωσύνη του, όχι από σαρκική γραμμή καταγωγής, όπως οι Ααρωνικοί ιερείς, αλλά με άμεσο διορισμό από τον Ιεχωβά. Επί πλέον, ο Χριστός ζη αιωνίως και δεν έχει διαδόχους. Επομένως ο Χριστός είναι Αρχιερεύς όχι κατά διαδοχήν από τον Μελχισεδέκ αλλά η ιερωσύνη του είναι μόνον «κατά την τάξιν,» δηλαδή σ’ ένα τρόπο σαν εκείνο του βασιλέως και ιερέως της Σαλήμ.

ΤΙ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΓΙΑ ΜΑΣ Η ΙΕΡΩΣΥΝΗ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ

Συνεπώς, στον Αρχιερέα μας Ιησού Χριστό έχομε τελειότητα. Εμείς, που είμεθα όλοι ατελείς και αμαρτωλοί άνθρωποι, έχομε ανάγκη ενός τελείου Αρχιερέως. Αυτό εξηγείται στην επιστολή προς Εβραίους 7:11-14: «Εάν λοιπόν η τελειότης υπήρχε διά Λευιτικής ιερωσύνης, (διότι ο λαός επ’ αυτής έλαβε τον νόμον,) τις χρεία πλέον να εγερθή άλλος ιερεύς κατά την τάξιν Μελχισεδέκ, και ουχί να λέγηται κατά την τάξιν Ααρών; Διότι μετατιθέμενης της ιερωσύνης, εξ ανάγκης και νόμου μετάθεσις γίνεται. Επειδή εκείνος περί του οποίου λέγονται ταύτα, άλλης φυλής μετείχεν, εξ ης ουδείς επλησίασεν εις το θυσιαστήριον. Επειδή είναι πρόδηλον, ότι εξ Ιούδα ανέτειλεν ο Κύριος ημών.»

Αυτός ο τέλειος Αρχιερεύς μπορεί να φέρη τελειότητα στους υφιερείς του. Ο συγγραφεύς του βιβλίου προς Εβραίους προχωρεί και λέγει: «Επειδή ο νόμος ουδέν έφερεν εις το τέλειον· έγεινε δε επεισαγωγή ελπίδος καλυτέρας, διά της οποίας πλησιάζομεν εις τον Θεόν.» Ο Ιησούς κατόπιν λέγεται ότι έγινεν «ανωτέρας διαθήκης εγγυητής». Αυτή είναι η νέα διαθήκη, με την οποία το σώμα του ιερατείου με αυτόν μπορεί να φθάση σε τελειότητα.—Εβρ. 7:19-22.

Τι σημαίνει αυτό για τη μεγάλη πλειονότητα των ανθρώπων στη γη, και για κείνους που έχουν πεθάνει; Σημαίνει την ευκαιρία ν’ αποκτήσουν ανθρώπινη τελειότητα. Ο Ιησούς, που είναι κύριος του ανθρωπίνου γένους, θεωρεί κάθε ζωή ως πολύτιμη, και τόσο πολύτιμη ώστε εθυσίασε την ανθρώπινη ζωή του για να τους αγοράση. Επομένως, θα πολιτευθή στοργικά και προσεκτικά με αυτές τις υπάρξεις, καταστρέφοντας μόνον εκείνους που αρνούνται να δεχθούν τις ιερατικές του υπηρεσίες και να υπακούσουν στις αρχές του Θεού από αγάπη για τον Θεό και τον συνάνθρωπο και από αγάπη εκείνου που είναι ορθό. Δεν είναι ανάγκη ν’ ανησυχούμε μήπως δεν μπορέση να φέρη εις πέρας την τελειότητά μας στη διάρκεια της χιλιετούς διακυβερνήσεώς του, διότι «δύναται και να σώζη εντελώς τους προσερχόμενους εις τον Θεόν δι’ αυτού, ζων πάντοτε διά να μεσιτεύη υπέρ αυτών.»—Εβρ. 7:25.

Θέλετε να έχετε ζωή στη γη με πλήρη τελειότητα υγείας και με αιώνια ζωή ενώπιον σας; Τότε θα θέλετε να μάθετε περισσότερα γι’ αυτό το ιερατείον και πώς μπορούμε να πλησιάζωμε τον Θεό μέσω του Αρχιερέως του. Αυτό θα εξετασθή σε επόμενα τεύχη της «Σκοπιάς».

Αφρικανοί Μάρτυρες Δείχνουν τον Δρόμο

● Το έργο των μαρτύρων του Ιεχωβά έχει απαγορευθή σε πολλά Αφρικανικά έθνη. Ο Μπράυαν Ουίλσον του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης λέγει ότι αυτό δυνατόν να συμβαίνη επειδή μερικοί Αφρικανοί ηγέται τους ‘θεωρούν εύκολους στόχους.’ Αλλά με ποια δαπάνη γι’ αυτά τα έθνη; Ο Ουίλσον γράφει σ’ ένα τελευταίο τεύχος που περιοδικού Νέα Κοινωνία (στην Αγγλική): «Η απαγόρευσις εν τούτοις . . . δυνατόν να στοιχίση περισσότερο από ό,τι φαίνεται. Οι Μάρτυρες . . . υπήρξαν μοναδικά επιτυχείς στην τήρησι υψηλών κανόνων ηθικής αυστηρότητος και αυτοπειθαρχίας. Εμπνέουν τις αξίες σκληρής εργασίας, ακριβείας, εγκρατείας και αυτοσεβασμού. Τα μέλη των φθάνουν σε μια ποιότητα οικογενειακών σχέσεων που είναι ιδιαίτερα εξαιρετική στην Ανατολική Αφρική. Οι μέθοδοι που ακολουθούν στην εκπαίδευσι και κατήχησι είναι πολύ αποτελεσματικές σε ηθικά καθώς και σε δογματικά ζητήματα . . . Το ρητορικό επιχείρημα των Αφρικανών πολιτικών είναι η καταδίκη του συστήματος οργανώσεως κατά φυλάς. Κατά παράδοξον τρόπο, οι Μάρτυρες είναι ίσως περισσότερο επιτυχείς από οποιανδήποτε άλλη ομάδα στην ταχύτητα με την οποίαν εξαλείφουν τη φυλετική διάκρισι μεταξύ των οπαδών των.»

Εδάφια της Ημέρας για τον Μήνα Ιούλιο

1 Του ευαγγελίου . . . του κηρυχθέντος εις πάσαν την κτίσιν την υπό τον ουρανόν.—Κολ. 1:23. Σ 1/3/74 9, 11α

2 Θέλουσιν επιβάλει εφ’ υμάς τας χείρας αυτών, και θέλουσι σας καταδιώξει, . . . ένεκεν του ονόματός μου.—Λουκ. 21:12. Σ 15/3/73 12, 15

3 Ουαί εις τους κατοικούντας την γην και την θάλασσαν, διότι κατέβη ο Διάβολος εις εσάς έχων θυμόν μέναν, επειδή γνωρίζει ότι ολίγον καιρό έχει.—Αποκ. 12:12. Σ 1/1/74 20-23

4 Αλλ’ ο Ιεχωβά είναι Θεός αληθινός, είναι Θεός ζων, και βασιλεύς.—Ιερ. 10:10, ΜΝΚ. Σ 15/1/74 1-3

5 Διότι ημείς δεν δυνάμεθα να μη λαλώμεν όσα είδομεν και ηκούσαμεν—Πράξ. 4:20. Σ 1/12/73 12-15

6 Και ήλθεν ο πρώτος, λέγων, Κύριε, η μνα σου εκέρδησε δέκα μνας.—Λουκ. 19:16. Σ 1/3/74 6-8α

7 Ιδών δε τους όχλους, ανέβη εις το όρος, και αφού εκάθισε, προσήλθον προς αυτόν οι μαθηταί αυτού. Και ανοίξας το στόμα αυτού, εδίδασκεν αυτούς.—Ματθ. 5:1, 2. Σ 1/4/73 36, 37

8 Έχοντες λοιπόν, αγαπητοί, ταύτας τας επαγγελίας, ας καθαρίσωμεν εαυτούς από παντός μολυσμού σαρκός και πνεύματος, εκπληρούντες αγιωσύνην εν φόβω Θεού.—2 Κορ. 7:1. Σ 1/9/73 16, 17β

9 Διότι δεν έχομεν αρχιερέα μη δυνάμενον να συμπαθήση . . . αλλά πειρασθέντα κατά πάντα καθ’ ομοιότητα ημών χωρίς αμαρτίας. Ας πλησιάζωμεν λοιπόν . . . εις τον θρόνον της χάριτος, δια να λάβωμεν . . . βοήθειαν εν καιρώ χρείας.—Εβρ. 4:15, 16. Σ 15/4/73 16

10 Νεκρώσατε λοιπόν τα μέλη σας τα επί της γης, πορνείαν, ακαθαρσίαν, πάθος, επιθυμίαν κακήν και την πλεονεξίαν.—Κολ. 3:5. Σ 1/5/73 20

11 Και καλέσας δέκα δούλους εαυτού, έδωκεν εις αυτούς δέκα μνας, και είπε προς αυτούς, Πραγματεύθητε εωσού έλθω.—Λουκ. 19:13 Σ 1/3/74 12, 13α

12 Προσευχή Αββακούμ του προφήτου επί Σιγιωνώθ.—Αββακ. 3:1. Σ 15/3/74 16, 17

13 Ωσαννά, ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι του Ιεχωβά, ο βασιλεύς του Ισραήλ.—Ιωάν. 12:13, ΜΝΚ. Σ 1/2/74 27, 29

14 Ο Ιεχωβά των δυνάμεων θέλει κάμει εις πάντας τους λαούς ευωχίαν από παχέων, . . . Θέλει καταπιεί τον θάνατον εν νίκη· και Ιεχωβά ο Θεός θέλει σπογγίσει τα δάκρυα από πάντων των προσώπων.—Ησαΐας 25:6, 8, ΜΝΚ. Σ 1/1/74 22α

15 Επαφρά του αγαπητού συνδούλου ημών, όστις είναι δια σας πιστός διάκονος του Χριστού.—Κολ. 1:7. Σ 15/2/73 17, 18

ΜΕΛΕΤΕΣ «ΣΚΟΠΙΑΣ» ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΒΔΟΜΑΔΕΣ

14 Ιουλίου: «Γίνεσθε Μιμηταί του Θεού.» Σελίς 336. Ύμνοι 50, 100.

21 Ιουλίου: Με Τι Τρόπους Μπορούμε να Γίνωμε Μιμηταί του Θεού; Σελίς 342. Ύμνοι 28, 49.

Θα Καταστρέψει η Επιστήμη το Περιβάλλον Μας;

Η επιστήμη έχει παραγάγει πολλά χρήσιμα πράγματα, αλλά παρεσκεύασε επίσης πράγματα με κακές συνέπειες. Προξένησε την επικίνδυνη μόλυνσι του θορύβου, τη μόλυνσι του νερού και τη μόλυνσι του αέρος. Τα πολεμικά όπλα της, ακόμη και τ’ αυτοκίνητα, έχουν καταστρέψει εκατομμύρια ζωές. Υπάρχει κάποια ελπίδα να τερματισθή αυτή η καταστροφή;

Αυτή η καταστροφή του ανθρωπίνου γένους και του περιβάλλοντός μας πρόκειται να τελειώση σύντομα. Εκείνο που θα φέρη αυτή τη σωτήριο αλλαγή αναπτύσσεται στο βιβλίο «Πράγματα εις τα Οποία είναι Αδύνατον να Ψευσθή ο Θεός.» Αυτό το με σκληρό κάλυμμα βιβλίο των 416 σελίδων θα σας βοηθήση να δήτε τι λέγει η Γραφή για τις άμεσες προσδοκίες που υπάρχουν για τη γη. Γράψτε γι’ αυτό σήμερα. Εσωκλείστε γι’ αυτό μόνο 15 δραχμές, στις Η.Π.Α. 50 σεντς.

[Εικόνα στη σελίδα 352]

ΠΟΛΕΜΙΚΑ ΟΠΛΑ

ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΙΣΤΙΚΑ ΔΥΣΤΥΧΗΜΑΤΑ

DDT

ΜΟΛΥΝΣΙΣ

ΘΟΡΥΒΟΣ

Καύσιμα Παλαιάς Μόδας

● Οι πωλήσεις παλιού τύπου θερμαστρών ξύλου αυξήθηκαν απότομα στις Η.Π.Α. Ίσως χρειασθούν αυτόν τον χειμώνα. Το Σάιενς Νιούς γράφει ότι τα καυσόξυλα πλεονεκτούν έναντι του πετρελαίου. Ένας τόννος ξυλείας αποδίδει περίπου την ίδια ποσότητα θερμότητος όσο 1.000 γαλλόνια πετρελαίου και, προπάντων, μολύνει λιγώτερο.

Είναι Λαιμαργία;

Ο ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΣ μας, Ιεχωβά θεός θέλει ν’ απολαμβάνωμε την τροφή και το ποτό. Ο θεόπνευστος συγγραφεύς του βιβλίου Εκκλησιαστής παρετήρησε: «Δεν είναι αγαθόν εις τον άνθρωπον να τρώγη και να πίνη και να κάμνη την ψυχήν αυτού να απολαμβάνη καλόν εκ του μόχθου αυτού; Και τούτο . . . είναι από της χειρός του Θεού.»—Εκκλ. 2:24.

Αφού η τροφή και το ποτόν είναι πραγματικά θεία δωρήματα στον άνθρωπο, πρέπει να χρησιμοποιούνται σε αρμονία με το θέλημά του. Όπως ο Ιεχωβά Θεός δεν θέλει να χάση κανείς την αξιοπρέπειά του με το να πίνη υπερβολικά, έτσι δεν θέλει και να παρατρώγη, πράγμα που μπορεί να τον βλάψη. Αν ο Ιεχωβά Θεός δεν έθετε σε λειτουργία τους φυσικούς κύκλους για τη συντήρησι της ζωής, δεν θα είχαμε τροφή. Επομένως, δείχνομε κατάλληλη εκτίμησι γι’ αυτό τρώγοντας με μετριότητα. Εξ άλλου, εκείνος που επιδίδεται με λαιμαργία σε χονδροειδή πολυφαγία, όταν του δίδεται η ευκαιρία, είναι ένας αναίσθητος λαίμαργος.

Ο Μωσαϊκός νόμος δείχνει ακριβώς πόσο σοβαρό είναι αυτό. Στην περίπτωσι ενός στασιαστικού γυιου που ήταν λαίμαργος και μέθυσος, ο νόμος προέβλεπε την ποινή του θανάτου. (Δευτ. 21:19-21) Και στις Χριστιανικές Ελληνικές Γραφές, επίσης, η λαιμαργία καθαρά τονίζεται σαν κάτι που πρέπει ν’ αποφεύγεται. Ενώ ένας Κρητικός ποιητής ανέφερε την κοινή συνήθεια της λαιμαργίας μεταξύ του λαού του, ο απόστολος Παύλος συνεβούλευσε τον Τίτο ότι εκείνοι που είναι διορισμένοι να είναι Χριστιανοί επίσκοποι έπρεπε να είναι εγκρατείς.—Τίτον 1:7, 8, 12.

Υπάρχουν παράγοντες που καθιστούν τη λαιμαργία ή την πολυφαγία σοβαρό παράπτωμα. Στην περίπτωσι ενός ο οποίος τρώγει υπερβολικά με λαιμαργία, η επιθυμία του για φαγητό ξεφεύγει από τον έλεγχο. Με απληστία καταναλώνει την τροφή χωρίς να λαμβάνη υπ’ όψιν το γεγονός ότι δεν έχει δικαίωμα να κάνη κατάχρησι των θείων δωρημάτων. Επομένως, με το να επιδίδεται απειθώς στην πολυφαγία και να γίνεται λαίμαργος, παραλείπει να δείξη αγάπη στον Ιεχωβά Θεό. Γιατί; Διότι όπως λέγει η Γραφή: «Αυτή είναι η αγάπη του Θεού το να φυλάττωμε τας εντολάς αυτού.»—1 Ιωάν. 5:3.

Επίσης, η πολυφαγία συντελεί στη διανοητική και σωματική οκνηρία. Ιδιαίτερα εκείνος που παχαίνει λόγω πολυφαγίας τείνει να αδρανή και λίγο ασχολείται με σωματική άσκησι. Η παροιμία της Γραφής συνοψίζει καλά ποιο είναι συχνά το αποτέλεσμα: «Ο μέθυσος και ο άσωτος θέλουσι πτωχεύσει· και ο υπνώδης θέλει ενδυθή ράκη.»—Παροιμ. 23:21.

Η πολυφαγία μπορεί επίσης να οδηγήση σε σωματική βλάβη. Σχετικά με το υπερβολικό βάρος ή την παχυσαρκία, η Εικονογραφημένη Ιατρική και Υγειονομική Εγκυκλοπαιδεία (στην Αγγλική) λέγει:

«Από μακρού χρόνου έχει αναγνωρισθή ως συντελεστικός παράγων πολλών ασθενειών, ιδιαίτερα μεταξύ των ενηλίκων και των γερόντων. Οι παχύσωμοι άνθρωποι γενικά διαπιστώθηκε ότι υπόκεινται περισσότερο σε καρδιακές ενοχλήσεις, σε ωρισμένους τύπους καρκίνου και σε ασθένειες του παγκρέατος, της χοληδόχου κύστεως και των νεφρών. Η πρόσφυσις λίπους γύρω από το συκώτι, την καρδιά, ή άλλα εσωτερικά όργανα μπορεί αμέσως να παρακωλύση την κατάλληλη λειτουργία των. Το ποσοστόν θνησιμότητος στη χειρουργική είναι υψηλότερο και γενικά η διάρκεια της ζωής είναι βραχύτερη. Οι παχύσαρκοι έχουν προδιάθεσι στον διαβήτη.»

Δεν πρέπει όμως να συμπεράνη κανείς ότι όλοι όσοι έχουν υπερβολικό βάρος είναι και λαίμαργοι. Μπορεί να είναι κακή λειτουργία των αδένων και κληρονομικοί παράγοντες ως υπαίτιοι του υπέρμετρου βάρους, μολονότι η εγκράτεια στο φαγητό πρέπει τακτικά να γίνεται. Ακόμη και το τι τρώγει ένα άτομο μπορεί να προξενήση διαφορά. Το βιβλίο Υπερσιτιζόμενοι αλλά Υποσιτιζόμενοι παρατηρεί τα εξής:

«Είναι ατυχές γεγονός ότι οι καλύτερες τροφές για κείνον που πρέπει να παρακολουθή το βάρος του είναι οι πιο δαπανηρές, ενώ οι λιγώτερο δαπανηρές τροφές είναι συνήθως πλούσιες σε θερμίδες και πτωχές σε πρωτεΐνες, βιταμίνες και μεταλλικά στοιχεία. Υπάρχουν πάρα πολλοί άνθρωποι . . . που δεν αντέχουν σε δίαιτα κρεάτων, λαχανικών και οπωρικών με τα οποία μπορούν να διατηρήσουν ένα υψηλό επίπεδο υγείας καθώς και ένα φυσιολογικό βάρος. Γι’ αυτό κάνουν χρήσι των φθηνών και αμυλωδών τροφών ως κυρία πηγή των αναγκαίων θερμίδων και όχι μόνον αποκτούν υπέρμετρο βάρος, αλλά και τελικά αναπτύσσουν καταστάσεις που οφείλονται σε διαιτητικές ελαττωματικότητες.»

Είναι πιθανόν επίσης ωρισμένες συνήθειες να προξενούν ένα ελάττωμα στον σωματικό μηχανισμό το οποίον προσδιορίζει αν έχη ληφθή αρκετή τροφή μέσα στον οργανισμό. Κατά καιρούς άνθρωποι που παύουν το κάπνισμα διαπιστώνουν ότι αρχίζουν ν’ αποκτούν υπερβολικό βάρος. Ο Δρ Ρότζερ Ι. Ουίλλιαμς, επεξηγώντας τούτο, λέγει στο βιβλίο του Η Διατροφή εναντίον του Νοσήματος τα εξής: «Είναι δυνατόν το συνεχές κάπνισμα επί πολλά χρόνια να δηλητηρίαση ελαφρά ολόκληρο τον ισορροπημένο μηχανισμό. Η θειογλυκόζη χρυσού επιλογικώς δηλητηριάζει τον επιβραδυντικό μηχανισμό όταν δίδεται στα ζώα, και όταν αποσύρεται, ο επιβραδυντικός μηχανισμός βλάπτεται.»

Η σύστασίς του για κείνους που παύουν να καπνίζουν είναι να «παρακολουθούν προσεκτικά την ποιότητα της τροφής που τρώγουν σε μακρές περιόδους χρόνου και ν’ αποφεύγουν τις κενές ή γυμνές θερμίδες (όπως είναι το σάκχαρον) όσο το δυνατόν περισσότερο.» Ο Δρ Ουίλλιαμς, τερματίζοντας με μια θετική σημείωσι, γράφει: «Είναι πιθανόν η βρώσις καλής τροφής, για μια περίοδο χρόνου, να επανορθώση τον βλαμμένο μηχανισμό.»

Έτσι γίνεται σαφές ότι το αν είναι κανείς λαίμαργος ή όχι δεν μπορεί να καθορισθή απλώς από την εξωτερική του εμφάνισι. Μερικοί παράγοντες μπορεί να προξενήσουν προβλήματα βάρους. Επίσης, υπάρχουν άνθρωποι που φαίνεται ότι απολαμβάνουν πολύ καλύτερη υγεία όταν ζυγίζουν λίγο περισσότερο απ’ ό,τι θα ήταν συνηθισμένο για τους άλλους της αυτής ιδιοσυστασίας. Και πρέπει να ενθυμούμεθα ότι εκείνο που θεωρείται ως ιδεώδες ως προς το βάρος ή τη διάπλασι ενός ανθρώπου διαφέρει σημαντικά από τον έναν τόπο στον άλλο. Μεταξύ μερικών λαών το να είναι κανείς ισχνός θεωρείται ελκυστικό και ως ένδειξις υγείας, ενώ άνθρωποι από άλλες εθνικότητες και λαούς το να είναι παχουλοί θεωρούνται όμορφοι ή υγιείς.—Παράβαλε Ψαλμός 92:14.

Στην πραγματικότητα, είτε λιγνός είναι ένας άνθρωπος είτε παχύς, η στάσις του απέναντι της τροφής πολύ σχετίζεται με το αν είναι λαίμαργος. Είναι η τροφή το σπουδαίο πράγμα στη ζωή του; Αν είναι ενώπιον άλλων, αγνοεί ιδιοτελώς τις ανάγκες των και λαμβάνει πολύ περισσότερα από τη μερίδα του; Είναι υπερβολικά βαρύς αλλά δεν επιβάλλει κανένα περιορισμό στην τροφή τρώγοντας συνήθως πάρα πολύ; Μήπως δεν αισθάνεται άνεσι, ίσως και αρρωσταίνει, λόγω υπερβολικής τροφής; Αν αυτό συμβαίνη, όπως είναι φυσικό, το άτομο έχει ένα συγκεκριμένο πρόβλημα. Είναι ανάγκη να μάθη να εγκρατεύεται.

Σε τομείς τέτοιας φύσεως, ο Χριστιανός καλά θα κάμη να εξετάζη τις διαθέσεις του. Έχει τη θεία εντολή να πράττη τα πάντα, περιλαμβανομένης και της τροφής, προς δόξαν Θεού. (1 Κορ. 10:31) Προδήλως εκείνος που παρατρώγει, όταν του δίδεται ευκαιρία, δεν αποδίδει δόξα στον Θεό. Βλάπτει τις διανοητικές και σωματικές του δυνάμεις. Λόγω ελλείψεως εγκράτειας, οι άλλοι τον βλέπουν με καταφρόνησι, κι’ έτσι φέρει μομφή στον Ιεχωβά Θεό. Γι’ αυτό εκείνος που επιμένει να είναι λαίμαργος δεν έχει θέσι στην εκκλησία του λαού του Θεού. Η απληστία, με την οποία η λαιμαργία είναι θετικά συνδεδεμένη, αποτελεί ένα από τα έργα της ξεπεσμένης σαρκός. Για κείνους που επιδίδονται σε τέτοια έργα ο θεόπνευστος απόστολος Παύλος έγραψε στους Γαλάτας: «Οι τα τοιαύτα πράττοντες βασιλείαν Θεού δεν θέλουσι κληρονομήσει.»—Γαλ. 5:21.

Ο Χριστιανός λοιπόν έχει σοβαρό λόγο ν’ αγωνίζεται σκληρά για ν’ αποτελή ένα καλό παράδειγμα μετριοπάθειας. Πρόκειται για τη σχέσι του με τον Θεό.

Ποια η Προστασία του Λαού του Θεού;

Ο ΙΕΧΩΒΑ Θεός μπορεί να προστατέψη τον λαό του. Αυτό είναι αναμφισβήτητο, επειδή πολλές φορές το έχει κάμει αυτό στο παρελθόν. Αλλά μπορεί να εξυπηρετή τον σκοπό του κατά καιρούς να επιτρέπη στους δούλους του να πεθαίνουν με πιστότητα σ’ αυτόν. Τρεις Εβραίοι εξόριστοι, αναγνωρίζοντας αυτό το γεγονός και αντιμετωπίζοντας την απειλή του θανάτου σε μια πυριφλεγή κάμινο, είπαν στον Βασιλέα Ναβουχοδονόσορα της Βαβυλώνος: «Εάν είναι ούτως, ο Θεός ημών, τον οποίον ημείς λατρεύομεν, είναι δυνατός να μας ελευθερώση εκ της καμίνου του πυρός της καιομένης· και εκ της χειρός σου, βασιλεύ, θέλει μας ελευθερώσει. Αλλά και αν ουχί, ας ήναι γνωστόν εις σε, βασιλεύ, ότι τους θεούς σου δεν λατρεύομεν, και την εικόνα την χρυσήν την οποίαν έστησας, δεν προσκυνούμεν.»—Δαν. 3:17, 18.

Γιατί συμβαίνει ώστε ο Ιεχωβά Θεός να προστατεύη μερικούς από τους δούλους του, ενώ επιτρέπει σε άλλους να υποφέρουν και να πεθαίνουν ακόμη; Μήπως θα συμβαίνη διαφορετικά όταν θ’ αρχίση η «μεγάλη θλίψις» σ’ αυτό το άνομο σύστημα πραγμάτων; Θα διαφυλαχθή θαυματουργικά, αν είναι ανάγκη, κάθε άτομο που έχει επιδοκιμασμένη στάσι ενώπιον του Ιεχωβά;

ΟΙ ΤΡΟΠΟΙ ΤΗΣ ΘΕΙΑΣ ΕΝΕΡΓΕΙΑΣ ΕΧΟΥΝ ΣΚΟΠΟ

Όταν ο Ιεχωβά Θεός κάνη κάτι το κάνει μ’ ένα σκοπό. Δεν έχει επιτρέψει λοιπόν ο Ιεχωβά χωρίς σοβαρό λόγο να υποστούν οι δούλοι του σκληρό διωγμό, μερικοί μάλιστα και βίαιο θάνατο ακόμη. Αυτός ο λόγος είναι ζήτημα παγκοσμίου σπουδαιότητος. Ο Σατανάς ή Διάβολος, πραγματικά, ισχυρίσθηκε ότι κανένα από τα νοήμονα πλάσματα του Θεού δεν τον υπηρέτησε από αγάπη, αλλ’ ότι όλα υπεκινούντο από ιδιοτελείς συλλογισμούς. Επέμεινε επίσης ότι όταν θα εξέλιπαν αυτοί οι ιδιοτελείς συλλογισμοί, αυτοί θα έπαυαν να είναι πιστοί δούλοι του Θεού. Εν σχέσει με τον Ιώβ, ο Σατανάς είπε στον Θεό: «Δέρμα υπέρ δέρματος και πάντα, όσα έχει ο άνθρωπος, θέλει δώσει υπέρ της ζωής αυτού· πλην τώρα έκτεινον την χείρα σου, και έγγισον τα οστά αυτού και την σάρκα αυτού, διά να ιδής εάν δεν σε βλασφημήση κατά πρόσωπον.»—Ιώβ 2:4, 5.

Χρειάσθηκε χρόνος για να τακτοποιηθή το ζήτημα που είχε εγείρει ο Σατανάς. Ο Ιεχωβά Θεός έδωσε χρόνο στον Σατανά για να προσπαθήση ν’ αποδείξη τον ισχυρισμό του και του επέτρεψε επίσης να ασκήση πίεσι σε όλα τα νοήμονα πλάσματα. Γι’ αυτό, στην πορεία της ιστορίας δεν υπήρξε είδος δοκιμασίας ή δεινοπαθήματος που δεν έχουν υποφέρει μερικοί από τους δούλους του Θεού. Συχνά ο Ιεχωβά επέτρεπε τη δοκιμασία να φθάνη ως τον θάνατο. Πολλοί ήσαν πρόθυμοι να πεθάνουν από εκτίμησι ότι ήταν δίκαιο να είναι με το μέρος του Θεού σ’ αυτό το ζήτημα. Εθεώρησαν προνόμιό των να μετάσχουν στην υπεράσπισι του ονόματος του Θεού κι’ έτσι ν’ αποδείξουν ψευδή τον ισχυρισμό του Διαβόλου. Ο απόστολος Παύλος, ο οποίος πιστά υπηρέτησε τον Θεό ως μαθητής του Ιησού Χριστού, είπε: «Εγώ ουχί μόνον να δεθώ, αλλά και να αποθάνω εις Ιερουσαλήμ είμαι έτοιμος υπέρ του ονόματος του Κυρίου Ιησού.»—Πράξ. 21:13.

Ποτέ όμως δεν επετράπη στον αντίδικο να εξαφανίση όλον τον λαό του Θεού. Απόπειρες εξοντώσεως του αρχαίου λαού του Θεού, του Ισραήλ, ματαιώθηκαν. Όταν ο Φαραώ της Αιγύπτου προσπάθησε να καταστρέψη τους Ισραηλίτας ως έθνος με τη θανάτωσι όλων των αρρένων βρεφών, απέτυχε. (Έξοδ. 1:15-21) Ομοίως, όταν ο Αμάν στον καιρό της Μηδοπερσικής Αυτοκρατορίας επέτυχε να εκδοθή ένα βασιλικό διάταγμα για την εξόντωσι όλων των Ιουδαίων, η θεία επέμβασις εματαίωσε τα σχέδιά του.—Εσθήρ 6:1-9:22.

Ο Ιεχωβά Θεός, εκτός από τη διαφύλαξι του λαού του συνολικά, έχει προστατεύσει και δούλους του ως άτομα κατά καιρούς. Ένα παράδειγμα τούτου είναι η θεαματική απελευθέρωσις των αναφερθέντων ανωτέρω τριών Εβραίων εξορίστων από μια πύρινη κάμινο. (Δαν. 3:24-27) Η δοκιμασία της ακεραιότητός των είχε φθάσει σε αρκετά μεγάλο βαθμό στην περίπτωσί τους ν’ αποδείξουν την αφοσίωσί τους αντιμετωπίζοντας τον θάνατο. Η πιστότης των έδωσε μια καλή ευκαιρία για ν’ αποδείξη ο Ιεχωβά Θεός τη σωτηρία του. Αυτή η σωτήρια δύναμις είχε πραγματικά αμφισβητηθή, διότι ο Βασιλεύς Ναβουχοδονόσορ είχε πει στους τρεις άνδρες: «Τις είναι εκείνος ο Θεός, όστις θέλει σας ελευθερώσει εκ των χειρών μου;» (Δαν. 3:15) Σώζοντάς τους λοιπόν, ο Ιεχωβά εξύψωσε σε μεγάλο βαθμό το όνομά του, αναγκάζοντας τον Ναβουχοδονόσορα να ομολογήση: «Άλλος θεός δεν είναι, δυνάμενος να ελευθερώση ούτω.»—Δαν. 3:29.

Έτσι, οι τρόποι ενεργείας του Ιεχωβά στο παρελθόν αποκαλύπτουν ότι μπορεί να προστατεύση τον λαό του συνολικά και ατομικά. Αλλά πρέπει ν’ αναμένωμε απελευθέρωσι και για τον τελευταίο από τους δούλους του, εν σχέσει με τη «μεγάλη θλίψι» που θα έλθη στο παρόν πονηρό σύστημα;

ΤΙ ΠΕΡΙΛΑΜΒΑΝΕΙ Η «ΜΕΓΑΛΗ ΘΛΙΨΙΣ»

Για ν’ απαντήσωμε σ’ αυτό το ερώτημα, πρέπει να γνωρίζωμε τι περιλαμβάνει η «μεγάλη θλίψις.» Ο απόστολος Παύλος, γράφοντας στους Χριστιανούς της Θεσσαλονίκης, εχαρακτήρισε την εκτελεστική κρίσι του Θεού στους ασεβείς ως θλίψιν. Διαβάζομε:

«Επειδή είναι δίκαιον ενώπιον του Θεού να ανταποδώση θλίψιν εις τους όσοι σας θλίβουσιν εις εσάς δε τους θλιβομένους άνεσιν μεθ’ ημών, όταν ο Κύριος Ιησούς αποκαλυφθή απ’ ουρανού μετά των αγγέλων της δυνάμεως αυτού, εν πυρί φλογός, κάμνων εκδίκησιν εις τους μη γνωρίζοντας Θεόν, και εις τους μη υπακούοντας εις το ευαγγέλιον του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού.»—2 Θεσσ. 1:6-8.

Όχι μόνο άτομα και ομάδες αλλά και παγκόσμιες οργανώσεις έχουν επιφέρει θλίψεις στον αφοσιωμένο λαό του Θεού. Το βιβλίο της Αποκαλύψεως αναφέρει ότι το «θηρίον» (που συμβολίζει το ορατό πολιτικό σύστημα παγκοσμίου διακυβερνήσεως του Σατανά) και η ‘Βαβυλώνα η Μεγάλη’ (η παγκόσμια αυτοκρατορία της ψευδούς θρησκείας) είναι μεταξύ των φαύλων διωκτών. Εν σχέσει με τις ασεβείς πράξεις της ‘Βαβυλώνος της Μεγάλης’ η Αποκάλυψις λέγει τα εξής: «Και είδον την γυναίκα μεθύουσαν εκ του αίματος των αγίων, και εκ του αίματος των μαρτύρων του Ιησού.» (Αποκάλ. 17:6) Και για τη θλίψι που προξενείται από το «θηρίον» διαβάζομε: «Και ήνοιξε το στόμα αυτού εις βλασφημίαν εναντίον του Θεού, να βλασφημήση το όνομα αυτού, και την σκηνήν αυτού, και τους κατοικούντας εν τω ουρανώ. Και εδόθη εις αυτό να κάμη πόλεμον με τους αγίους, και να νικήσει αυτούς· και εδόθη εις αυτό εξουσία επί πάσαν φυλήν και γλώσσαν και έθνος.»—Αποκάλ. 13:6, 7.

Η πρώτη απ’ αυτές τις οργανώσεις που θα πέση με καταστροφή είναι η «Βαβυλών η Μεγάλη.» Λογικό λοιπόν είναι ότι η μεγάλη θλίψις αρχίζει μόλις η Βαβυλών υποστή την επίθεσι που οδηγεί στην πλήρη εκμηδένισί της.

ΟΙ ΜΙΣΟΥΝΤΕΣ ΤΟΝ ΛΑΟΝ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΕΠΙΖΟΥΝ ΓΙΑ ΛΙΓΟΝ ΚΑΙΡΟ

Τα μέσα που κάνουν να συμβή αυτό είναι τα πολιτικά συστήματα και οι άρχοντές των. (Αποκάλ. 17:16, 17) Αυτοί δεν αγαπούν περισσότερο τον λαό του Θεού απ’ όσο αγαπούν τα ψευδή θρησκευτικά συστήματα που θα καταστρέψουν. Ήδη πριν από την καταστροφή της Βαβυλώνας της Μεγάλης αυτά τα πολιτικά συστήματα έχουν διεγείρει μεγάλες επιθέσεις εναντίον των δούλων του Ιεχωβά. Το ότι αναλαμβάνουν δράσι εναντίον της Βαβυλώνας της Μεγάλης δεν μεταβάλλει την αντιθρησκευτική των στάσι. Αυτό καταφαίνεται από το γεγονός ότι η Γραφή τους περιγράφει ως συνηγμένους εναντίον του Βασιλέως Ιησού Χριστού.—Αποκάλ. 19:11-16, 19.

Επίσης, μερικοί που επιζούν από την καταστροφή της Βαβυλώνας της Μεγάλης λυπούνται για την υλική απώλεια που υφίστανται από την καταστροφή της, διότι φαίνονται να θρηνολογούν γι’ αυτήν. (Αποκάλ. 18:9-23) Αυτά τα άτομα είχαν ωφεληθή από τη «Βαβυλώνα τη Μεγάλη» και ενέκριναν την έκχυσι δικαίου αίματος που έγινε απ’ αυτήν. Εμίσησαν μόνον τον λαό του Θεού και, μη θέλοντας ν’ αφήσουν καμμιά θρησκεία να επιζήση, δεν θα επιζητήσουν να δώσουν διέξοδο στη φονική οργή τους εναντίον των αφοσιωμένων δούλων του Θεού; Όπως ο Γωγ της γης του Μαγώγ, θα στεναχωρηθούν για την πνευματική ευημερία των λάτρεων του Ιεχωβά.—Ιεζ. 38:1-18.

Μπορούμε να είμεθα βέβαιοι ότι εκείνοι που είχαν εμπορικές σχέσεις με τη «Βαβυλώνα τη Μεγάλη» καθώς και τα στοιχεία που επέφεραν την άμεση καταστροφή της δεν θα θελήσουν να υποταχθούν στην εξουσία του Χριστού. Ως άνθρωποι δεν μπορούν άμεσα να πολεμήσουν εναντίον του Ιησού Χριστού και των αγγελικών του δυνάμεων. Αλλά μπορούν να εναντιωθούν στον Χριστό επιτιθέμενοι εναντίον των μαθητών του στη γη. Αυτό είναι σε αρμονία με τις αρχές που εξέφρασε ο Ιησούς: «Καθ’ όσον εκάματε εις ένα τούτων των αδελφών μου των ελαχίστων, εις εμέ εκάμετε.» «Καθ’ όσον δεν εκάμετε εις ένα τούτων των ελαχίστων, ουδέ εις εμέ εκάμετε.»—Ματθ. 25:40, 45.

Ένεκα της περασμένης ιστορίας του Σατανά και των ασεβών συστημάτων που τελούν υπό τον έλεγχο του, μπορούμε να φαντασθούμε ότι οι εχθροί του Βασιλέως Ιησού Χριστού δεν θα επιτεθούν εναντίον των πιστών υπηκόων του στη γη; Ασφαλώς θα επιτεθούν! Μπορούμε ν’ αναμένωμε μια γενική επίθεσι, η οποία θα μπορούσε να καταλήξη στον θάνατο μερικών από τους δούλους του Θεού. Το βιβλίο του Ιεζεκιήλ πραγματικά προλέγει μια τέτοια επίθεσι υπό την καθοδηγία του συμβολικού Γωγ, Σατανά του Διαβόλου:

«Και θέλεις έλθει εκ του τόπου σου, εκ των εσχάτων του βορρά, συ, και πολλοί λαοί μετά σου, πάντες αναβάται ίππων, πλήθος μέγα, και δύναμις πολλή· και θέλεις αναβή εναντίον του λαού μου.»—Ιεζ. 38:15, 16.

Αν όμως μερικοί από τον λαό του Θεού πεθάνουν στη διάρκεια αυτής της επιθέσεως, δεν θα υποστούν μόνιμη απώλεια. Θα πεθάνουν όχι με κανένα αίσθημα απωλείας της θείας ευνοίας, αλλά με πλήρη εμπιστοσύνη ότι ο Θεός θα τους αποκαταστήση σε ζωή στη νέα του τάξι λόγω της πιστότητός των σ’ αυτόν. Αυτή η επίθεσις εναντίον του λαού του Θεού, όμως, δεν πρόκειται να φθάση στο έπακρον. Θα σταματήση βιαίως. Ο λόγος του Ιεχωβά, διά του Ιεζεκιήλ, συνεχίζει:

«Θέλω καλέσει εναντίον αυτού μάχαιραν κατά πάντα τα όρη μου, λέγει Ιεχωβά ο Θεός· η μάχαιρα εκάστου ανθρώπου θέλει είσθαι κατά του αδελφού αυτού. Και θέλω έλθει εις κρίσιν εναντίον αυτού εν λοιμώ και εν αίματι· και θέλω βρέξει επ’ αυτόν, και επί τα τάγματα αυτού, και επί τον πολύν λαόν τον μετ’ αυτού, βροχήν κατακλυσμού, και λίθους χαλάζης, πυρ και θείον.»—Ιεζ. 38:21, 22.

Επειδή τα φυσικά στοιχεία θα χρησιμοποιηθούν εναντίον των επιτιθεμένων, οι ζωτικές δημόσιες υπηρεσίες θα καταρρεύσουν. Αυτό θα επιφέρη φυσικές δυσχέρειες σε όλους, περιλαμβανομένων και των δούλων του Θεού. Εξαιτίας των νοσημάτων και άλλων σωματικών περιορισμών, η έντασις της καταστάσεως μπορεί να είναι υπερβολική για μερικούς ώστε να αντέξουν και επομένως μερικοί από τον λαό του Θεού μπορεί να πεθάνουν. Ταυτόχρονα γνωρίζομε ότι ο Ιεχωβά Θεός μπορεί να ενισχύση τον λαό του και να τον προστατεύση παρά τις περιοριστικές των καταστάσεις. Αλλά, όσο για τον βαθμό στον οποίον μπορεί να κρίνη κατάλληλο να το πράξη αυτό, πρέπει ν’ αναμένωμε και να δούμε. Εν τούτοις, ο Ιεχωβά δεν θα πατάσση άμεσα τους πιστούς λάτρεις του.

Εξ άλλου, αν και είναι άγνωστη σ’ εμάς η ακριβής περίοδος χρόνου που περιλαμβάνεται, οι δυσμενείς περιστάσεις δεν θα παραταθούν. Αυτό εξεικονίζεται από το ό,τι συνέβη στην αρχαία Ιερουσαλήμ το έτος 70 μ.Χ. Η θλίψις την οποία υπέστησαν οι κάτοικοι της πολιορκημένης εκείνης πόλεως ‘περιεκόπη,’ φθάνοντας στο τέρμα της σε διάστημα λιγώτερο των έξη μηνών.—Ματθ. 24:21, 22.

ΕΠΙΒΙΩΣΙΣ ΜΕ ΤΗ ΘΕΙΑ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ

Όταν η «μεγάλη θλίψις» καταστρέψη αυτό το ασεβές σύστημα, θα υπάρχουν ασφαλώς επιζώντες. Πραγματικά, η Γραφή αναφέρει έναν ‘πολύν όχλον’ ο οποίος ‘έρχεται’ ή επιζή απ’ αυτή τη «μεγάλη θλίψι.» (Αποκάλ. 7:9, 14) Ο Ιεχωβά Θεός δεν θ’ αφήση εκείνους που μισούν τον λαό του να ξεσπάσουν την μανία των ως το σημείο που να τον εξοντώσουν. Μέσω του Υιού του και των αγγελικών του δυνάμεων, θα έλθη σε υπεράσπισι του λαού του, διασώζοντάς τους από εκμηδένισι. Επειδή αυτοί είναι οι «όσιοι» του, ο θάνατος των ως λαού θα ήταν σε μεγάλο βαθμό «πολύτιμος,» πολύ μεγάλη δαπάνη στα όμματά του. (Ψαλμ. 116:15) Αυτοί επίσης θα προστατευθούν κατά την εκτέλεσι της θείας κρίσεως. Ούτε ο Ιησούς Χριστός ούτε οι αγγελικές του δυνάμεις θα κάμουν κανένα λάθος. Κανένας από τους δούλους του Θεού δεν θ’ αφανισθή μαζί με τους ασεβείς.

Οι προγενέστερες εκτελέσεις θείας κρίσεως το αποδεικνύουν αυτό. Ο Νώε και η οικογένειά του επέζησαν από τον κατακλυσμό που κατέστρεψε τους ασεβείς. Ο Λωτ και οι θυγατέρες του, επωφελούμενοι από την ευκαιρία να διαφύγουν σύμφωνα με τη θεία κατεύθυνσι, δεν έχασαν τη ζωή τους μαζί με τους κατοίκους των Σοδόμων και των Γομόρρων.

Επίσης, ο ψαλμωδός, πιθανώς ο Μωυσής, ανεγνώρισε τον Ιεχωβά ως το καταφύγιό του και το φρούριό του. Εμπιστευόμενος στην ικανότητα του Θεού να προστατεύση τον λαό του ως σύνολον, έγραψε:

«Θέλω λέγει προς τον Ιεχωβά, Συ είσαι καταφυγή μου, και φρούριόν μου· Θεός μου· επ’ αυτόν θέλω ελπίζει. Διότι αυτός θέλει σε λυτρώνει εκ της παγίδος των κυνηγών, και εκ θανατηφόρου λοιμού. Με τα πτερά αυτού θέλει σε σκεπάζει, και υπό τας πτέρυγας αυτού θέλεις είσθαι ασφαλής· η αλήθεια αυτού είναι πανοπλία και ασπίς. Δεν θέλεις φοβείσθαι από φόβου νυκτερινού, την ημέραν από βέλους πετωμένου· από θανατικού, το οποίον περιπατεί εν σκότει· από ολέθρου, όστις ερημώνει εν μεσημβρία. Χιλιάς θέλει πίπτει εξ αριστερών σου, και μυριάς εκ δεξιών σου· πλην εις σε δεν θέλει πλησιάζει. Μόνον με τους οφθαλμούς σου θέλεις θεωρεί, και θέλεις βλέπει των ασεβών την ανταπόδοσιν.»—Ψαλμ. 91:2-8, ΜΝΚ.

Πραγματικά, λοιπόν, δεν πρέπει να φοβούμεθα την επερχόμενη «μεγάλη θλίψι.» Μπορούμε να έχωμε κάθε εμπιστοσύνη στη θεία προστασία. Ακόμη και αν μερικοί πεθάνουν στα χέρια του εχθρού, ο θάνατός των θα χρησιμεύση για την υπεράσπισι του αγίου ονόματος του Θεού. Είναι η αγάπη σας για τον Θεό τέτοια ώστε, αντιμετωπίζοντας τον θάνατο, θα θεωρούσατε προνόμιό σας ν’ αποδείξετε την πιστότητα σας σ’ αυτόν με οποιαδήποτε θυσία; Μια τέτοια σταθερή στάσις θα εδόξαζε τον Ιεχωβά και θα απεδείκνυε ψευδή τον ισχυρισμό του Σατανά ότι η υπηρεσία σας στον Θεό βασίζεται σε ιδιοτελείς συλλογισμούς.

Και κάτι που το ξέρομε θετικά: Ο Ιεχωβά Θεός ποτέ δεν θα αφήση τους πιστούς δούλους του να εξαλειφθούν από τη γη. Ούτε ένας απ’ αυτούς δεν θ’ απολεσθή από τα χέρια του Ιησού Χριστού ή των εκτελεστικών δυνάμεών του. «Εξεύρει ο Ιεχωβά να ελευθερώνη εκ του πειρασμού τους ευσεβείς, τους δε αδίκους να φυλάττη εις την ημέραν της κρίσεως διά να κολάζωνται.» (2 Πέτρ. 2:9) Γνωρίζει επίσης πώς να ανταμείβη μ’ έναν τρόπο που ξεπερνά και τις καλύτερες προσδοκίες εκείνων που αποδεικνύουν την πιστότητα των σ’ αυτόν. Είθε να βρεθούμε μεταξύ εκείνων που είναι με το μέρος του όταν ξεσπάση η «μεγάλη θλίψις» σ’ αυτόν τον πονηρό κόσμο που είναι κάτω από τον έλεγχο του Σατανά του Διαβόλου.

Όταν η Λατρεία Συνεκεντρώνετο σ’ ένα Επίγειο Ναό

ΥΠΑΡΧΟΥΝ χιλιάδες ναοί καθώς και καθεδρικοί σ’ όλον τον κόσμο. Πολλοί απ’ αυτούς είναι λαμπροί σε αρχιτεκτονική και με πολλή διακόσμησι, συχνά διακοσμημένοι με χρυσό και πολύτιμους λίθους.

Έφεραν αυτοί οι ναοί τους ανθρώπους της γης πιο κοντά στην αληθινή και ενοποιημένη λατρεία, με αγάπη μεταξύ των; Όχι· αντιθέτως, έχουν εγείρει σχεδόν ανυπερβλήτους φραγμούς. Μπορεί να βρούμε ένα θεό σ’ αυτούς τους ναούς ή μια εικόνα ενώπιον της οποίας οι πιστοί γονατίζουν, αλλά μπορούμε να βρούμε τον αληθινό Θεό, που όλοι να τον λατρεύουν «εν πνεύματι και αληθεία,» με ενότητα και αγάπη μεταξύ των; Ο ψαλμωδός είπε: «Πάντες οι θεοί των εθνών είναι είδωλα,» ο δε απόστολος Παύλος εδήλωσε: «Εκείνα τα οποία θυσιάζουσι τα έθνη, εις τα δαιμόνια θυσιάζουσι και ουχί εις τον Θεόν.»—Ιωάν. 4:24· Ψαλμ. 96:5· 1 Κορ. 10:20.

Αλλά κάποτε υπήρχε στη γη ένας ναός που αντιπροσώπευε τη λατρεία του αληθινού Θεού. Δεν είχε καμμιά εικόνα του Θεού της μέσα σ’ αυτόν, διότι αυτός ο Θεός είναι ο Δημιουργός, και γι’ αυτόν είναι γραμμένο: «Με τίνα λοιπόν θέλετε εξομοιώσει τον Θεόν; Ή τι ομοίωμα θέλετε προσαρμόσει εις αυτόν;» (Ησ. 40:18, 25) Πραγματικά, αυτός ο Θεός απηγόρευε στους λάτρεις του να κάνουν οτιδήποτε που να τον παριστάνη. Θα ήταν αδύνατον να γίνη αυτό, διότι, όπως εκπρόσωπός του Μωυσής εδήλωσε στον Ισραήλ: «Δεν είδετε ουδέν ομοίωμα, εν τη ημέρα καθ’ ην ο Ιεχωβά ελάλησε προς εσάς εν Χωρήβ εκ μέσου του πυρός.» Το να κάμουν για τον εαυτό τους «είδωλον, εικόνα τινός μορφής» θα έδειχνε ότι ‘είχαν διαφθαρή.’ (Δευτ. 4:15, 16, ΜΝΚ) Επίσης, όταν εγκαινιάζετο ο ναός σ’ αυτόν τον Θεό, ο οικοδόμος του είπε: «Θέλει αληθώς κατοικήσει Θεός επί της γης; Ιδού, ο ουρανός και ο ουρανός των ουρανών δεν είναι ικανοί να σε χωρέσωσι· πόσον ολιγώτερον ο οίκος ούτος, τον οποίον ωκοδόμησα!»—1 Βασ. 8:27.

Αυτός ήταν ο ναός του Ιεχωβά, που αποπερατώθηκε από τον Βασιλέα Σολομώντα στην Ιερουσαλήμ το έτος 1027 π.Χ. και που κατεστράφηκε από τους Βαβυλώνιους το έτος 607 π.Χ. Μετά την επάνοδο των Ισραηλιτών για την αποκατάστασι της καθαρής λατρείας στο έτος 537 π.Χ., ανοικοδομήθηκε ένας ναός στο ίδιο μέρος. Αυτό το κτίριο πάλι ανοικοδομήθηκε και διευρύνθηκε από τον Ηρώδη τον Μέγαν. Αλλά, στην πραγματικότητα, για όλους τους πρακτικούς σκοπούς, σε όλα τα χρόνια δεν υπήρχε παρά ένας ναός, που είχε την ίδια υπηρεσία και τον ίδιο σκοπό.

Η ΣΚΗΝΗ ΥΠΟΔΕΙΓΜΑ ΟΥΡΑΝΙΩΝ ΠΡΑΓΜΑΤΩΝ

Πριν ακόμη και από τον ναό του Σολομώντος, ο Μωυσής είχε στήσει μια σκηνή (κάτι που εχαρακτηρίζετο σαν «ναός») στην έρημο κατ’ εντολήν του Θεού και κατά τον τύπο που του είχε δώσει ο Θεός. (1 Σαμ. 1:9· 3:3· Έξοδ. 25:40· 39:43) Ήταν το απλούστερο απ’ όλα τα οικοδομήματα ναών που επεδοκίμασε ο Ιεχωβά, παρείχε όλα τα ουσιώδη πράγματα. Τα κτίρια ναών που διεδέχθησαν τη σκηνή ήσαν απλώς μεγεθύνσεις και επεξεργασίες και ήσαν μόνιμα οικοδομήματα, ενώ η σκηνή ήταν κινητή.

Γιατί αυτή η σκηνή, που κατασκευάσθηκε πριν από 3.500 χρόνια σχεδόν στην έρημο Σινά, είναι σπουδαία σ’ εμάς; Διότι ένα μεγάλο μέρος μιας επιστολής των Χριστιανικών Ελληνικών Γραφών έχει γραφή γι’ αυτήν. Ο πρωταρχικός σκοπός εκείνης της σκηνής ήταν προφητικός. Ο συγγραφεύς εκείνης της επιστολής το τονίζει αυτό όταν λέγη ότι οι ιερείς που υπηρετούσαν σ’ εκείνη τη σκηνή και στους μετέπειτα ναούς «λειτουργούσιν εις υπόδειγμα και σκιάν των επουρανίων, καθώς ελαλήθη προς τον Μωυσήν, ότε έμελλε να κατασκευάση την σκηνήν διότι «Πρόσεχε,»λέγει [ο Θεός], «να κάμης πάντα κατά τον τύπον τον δειχθέντα εις σε εν τω όρει.»—Εβρ. 8:5.

Κάθε Χριστιανός πρέπει να γνωρίζη όσο το δυνατόν περισσότερα για τα ουράνια πράγματα, τουλάχιστον για κείνα που ανάγονται άμεσα στο να ζούμε μ’ έναν τρόπο που είναι ευάρεστος στον Ιεχωβά. Ο άνθρωπος δεν μπορεί πλήρως να καταλάβη ή ν’ αντιληφθή ένα πράγμα αν δεν το ιδή ή αν δεν λάβη πείραν αύτου του πράγματος ή αν δεν έχη κάτι με το ποίο να το παραβάλη. Λόγου χάριν, ένας κάτοικος μιας πρωτόγονης χώρας που ποτέ δεν είδε ένα σύγχρονο ουρανοξύστη, αν του λεχθή ότι μερικοί απ’ αυτούς έχουν ύψος σαράντα ορόφων, μπορεί να ρωτήση, ‘Έχει τόσο ύψος όσο αυτό το δένδρο;’ Αν του πήτε, ‘Ω, είναι τέσσερις φορές ψηλότερο απ’ αυτό,’ αρχίζει ν’ αντιλαμβάνεται τι θέλετε να πήτε, και μπορεί να ιδή το ύψος του κτιρίου με το μάτι της διανοίας του. Γι’ αυτό ο Θεός φιλάγαθα μας έδωσε ένα φυσικό επίγειο υπόδειγμα που μας δίνει κάποια ιδέα των ουρανίων πραγμάτων, ιδιαίτερα των αρχών και απαιτήσεων της αληθινής λατρείας.

Επομένως, είναι επωφελές να εξετάσωμε την κατασκευή της σκηνής και τα πράγματα που είχαν φέρει μέσα σ’ αυτήν, διότι αυτός ήταν ο σκοπός του Θεού για την ανέγερσί της. Τότε μπορούμε πιο καθαρά να ιδούμε τι αναμένει από μας για να τον λατρεύωμε σήμερα, όπως είπε ο ίδιος ο Υιός του Θεού σε μια Σαμαρείτιδα: «Έρχεται ώρα, και ήδη είναι, ότε οι αληθινοί προσκυνηταί θέλουσι προσκυνήσει τον Πατέρα εν πνεύματι και αληθεία· διότι ο Πατήρ τοιούτους ζητεί τους προσκυνούντας αυτόν.»—Ιωάν. 4:23.

Αυτή η σκηνή ή «ναός» αποτελούσε το κέντρον της αληθινής λατρείας για το έθνος Ισραήλ. Στην πραγματικότητα, η σκηνή ήταν ακριβώς το κέντρον του Ισραηλιτικού στρατοπέδου που απετελείτο από δύο έως τρία εκατομμύρια ανθρώπους. Οι Λευίται, επιμελήται του κτιρίου, είχαν τις σκηνές των γύρω απ’ αυτήν σε μια λογική απόστασι, έπειτα, πιο μακρυά ήσαν οι δώδεκα φυλές, με τρεις φυλές σε κάθε μια από τις τέσσερις πλευρές. Η τοποθεσία της σκηνής διεκρίνετο εύκολα επειδή υπήρχε μια νεφέλη πάνω από το διαμέρισμα των Αγίων των Αγίων. Αυτή η νεφέλη εφαίνετο ως πυρ τη νύχτα, και γι’ αυτό ήταν ορατή σε όλους, οπουδήποτε και αν ήσαν κατασκηνωμένοι. Όταν ο λαός εσκέπτετο ν’ αποδώση λατρεία, εσκέπτετο τη σκηνή του μαρτυρίου, διότι εκεί εγίνοντο όλες οι θυσίες και εκεί οι ιερείς παρείχαν τις υπηρεσίες των. Ακόμη και για ζητήματα εθνικής σπουδαιότητος ο Θεός απαντούσε εκεί μέσω του αρχιερέως με τους ιερούς κλήρους, Ουρίμ και Θουμίμ.

Η σκηνή του μαρτυρίου, όπως και οι περισσότερες μόνιμες κατασκευές που την αντικατέστησαν, ήταν ένα «αγιαστήριον,» δηλαδή, ένας άγιος τόπος. Ο Θεός δεν κατοικούσε προσωπικά σ’ αυτή τη σκηνή, και ποτέ δεν υπήρχε εκεί εικόνα του. Κατοικούσε εκεί μόνον δια του πνεύματος. Αυτό εγίνετο φανερό από ένα θαυματουργικό φως πάνω από την Κιβωτό της Διαθήκης στο διαμέρισμα Άγια των Αγίων. Αλλ’ ας εξετάσωμε λεπτομερώς την όλη κατασκευή.

Η ΚΑΤΑΣΚΕΥΗ ΤΗΣ ΣΚΗΝΗΣ ΤΟΥ ΜΑΡΤΥΡΙΟΥ

Ο εδαφικός χώρος που διετέθη για την περιοχή της σκηνής του μαρτυρίου είχε μήκος εκατό πήχεις (περίπου 44,5 μέτρα) και πλάτος πενήντα πήχεις (περίπου 22,25 μέτρα.) Αυτή η περιοχή ελέγετο «αυλή.» Σ’ αυτά τα όρια είχε στηθή ένα περίφραγμα από βύσσον κλωσμένην [λινό ύφασμα], ύψος πέντε πήχεων (περίπου 2,20 μέτρων), που υπεστηρίζετο από χάλκινους στύλους. Στο μέσον της πρόσθιας (ανατολικής) πλευράς της περιοχής ήταν μια πύλη αποτελούμενη από υφαντά παραπετάσματα ωραίων χρωμάτων μήκους είκοσι πήχεων (περίπου 8,84 μέτρων.)—Έξοδ. 27:9-19.

Όταν ένας εισήρχετο από την πύλη έβλεπε πρώτα το χάλκινο θυσιαστήριο του ολοκαυτώματος, πάνω στο οποίον ετοποθετούντο οι διαφόρων ειδών θυσίες. (Έξοδ. 27:1-8) Πίσω απ’ αυτό υπήρχε ο χάλκινος νιπτήρ που είχε νερό για να νίπτωνται οι ιερείς. (Έξοδ. 30:17-21) Κατόπιν, στη μισή απόστασι μέσα στην αυλή, ήταν η σκηνή του μαρτυρίου. Αυτό το κτίσμα ή ορθογώνια σκηνοειδής κατασκευή είχε μήκος τριάντα πήχεις (περίπου 13,40 μέτρα), πλάτος δέκα πήχεις (περίπου 4,40 μέτρα) και ύψος δέκα πήχεις. Ήταν κατασκευασμένο από σαράντα οκτώ σανίδες σαν είδος πλαισίου καλυμμένες με χρυσό, η κάθε μια από τις οποίες απετελείτο από δύο παραστάτες [αγκωνίσκους] και τρεις εγκάρσιες δοκούς, στο πάνω μέρος, στο κάτω και στο μέσον. Στην είσοδο υπήρχαν πέντε επίχρυσοι στύλοι, και μεταξύ των Αγίων, δηλαδή του μεγαλυτέρου διαμερίσματος, και των Αγίων των Αγίων ήσαν τέσσερις επίχρυσοι στύλοι. Όλες οι σανίδες και οι στύλοι εστηρίζοντο σε αργυρά υποβάσια, εξαιρουμένων των πέντε προσθίων στύλων, που είχαν χάλκινα υποβάσια.—Έξοδ. 26:15-33, 37.

Η σκηνή του μαρτυρίου εκαλύπτετο με ‘παραπετάσματα’ από βύσσον [λινό ύφασμα], διαφόρων χρωμάτων με εικόνες χερουβείμ κεντημένων με πολλή τέχνη. Μέσα από τη σκηνή του μαρτυρίου αυτά ήσαν ορατά δια μέσου των πλαισίων των σανίδων. Πάνω από το βύσσινο κάλυμμα ήταν ένα λεπτό παραπέτασμα από τρίχες αιγών, και πάνω από εκείνο άλλα δύο προστατευτικά καλύμματα, το ένα από κοκκινοβαφή δέρματα κριών και το εξωτερικό επικάλυμμα από δέρματα ζώων, και αυτά αποτελούσαν ένα είδος στέγης.—Έξοδ. 26:1-14.

Το πρόσθιο παραπέτασμα (τάπης) ήταν από ωραία κεντημένη βύσσον αλλ’ όχι με χερουβείμ. (Έξοδ. 26:36) Το καταπέτασμα μεταξύ των διαμερισμάτων των Αγίων και των Αγίων των Αγίων ήταν κεντητό με χερουβείμ.—Έξοδ. 26:31-33.

Ο ενδότερος χώρος, τα Άγια των Αγίων, ήταν ένας τέλειος κύβος και κάθε πλευρά ήταν δέκα πήχεις. Το πρόσθιο ή ανατολικό διαμέρισμα, τα Άγια, είχε διπλάσιο μήκος. Μέσα στα Άγια, στη βορεία πλευρά, ήταν η επίχρυση τράπεζα των άρτων της προθέσεως, πάνω στην οποία ήσαν δώδεκα άρτοι, ένας για κάθε φυλή, καθώς και λίγο θυμίαμα. (Λευιτ. 24:5-7) Στη νοτία πλευρά ήταν η λυχνία (όχι κηροπήγιον) από συμπαγή χρυσόν. Εμπρός από το καταπέτασμα προς τα Άγια των Αγίων ήταν το θυσιαστήριον του θυμιάματος, καλυμμένο με χρυσό.—Έξοδ. 25:23-36· 26:35· 30:1-6.

Μέσα στα Άγια των Αγίων ευρίσκετο η κιβωτός της διαθήκης, καλυμμένη με χρυσό με το «ιλαστήριον» από συμπαγή χρυσόν, πάνω στο οποίον ήσαν δύο χρυσά χερουβείμ. Επάνω από το κάλυμμα αυτό και μεταξύ των χερουβείμ ήταν μια θαυματουργική νεφέλη φωτός, που έδειχνε ότι ο Θεός ήταν με τον λαό του στο ναό, όχι προσωπικά, αλλά διά του πνεύματος. Το άγιον πνεύμα του ενεργούσε εκεί παρέχοντας αυτό το φως.—Έξοδ. 25:10-22· Λευιτ. 16:2.

Η ΗΜΕΡΑ ΤΟΥ ΕΞΙΛΑΣΜΟΥ

Σ’ αυτή τη σκηνή ο λαός έφερνε τις θυσίες του σε όλη τη διάρκεια του έτους. Αλλά η δεκάτη ημέρα του εβδόμου μηνός του Εβραϊκού ημερολογίου ήταν η πιο σημαντική ημέρα του έτους. Ήταν η Ημέρα του Εξιλασμού. (Λευιτ. 16:29-31· 23:27) Εκείνη την ημέρα η πύλη προς την αυλή ήταν ανοιχτή για να βλέπη ο λαός τι συνέβαινε στην αυλή, αλλά δεν μπορούσε να μπη κανένας από τον λαό που δεν είχε διατεταγμένη υπηρεσία στον ναό. Το παραπέτασμα της σκηνής πίσω από τους πέντε στύλους της εισόδου ήταν πάντοτε στη θέσι του, για να μη βλέπη κανένας τι ήταν εκεί μέσα εκτός από τους ιερείς οι οποίοι διακονούσαν μέσα στη σκηνή. Εν τούτοις, ενόσω εγίνοντο οι ενέργειες του εξιλασμού, μόνον ο αρχιερεύς εισήρχετο στη σκηνή του μαρτυρίου. (Λευιτ. 16:17) Ποτέ δεν εισήρχετο κανείς μέσα στα Άγια των Αγίων εκτός από τον αρχιερέα, ο οποίος εισήρχετο σ’ εκείνο το διαμέρισμα μόνον αυτή την μια ημέρα του έτους.—Εβρ. 9:7.

Την Ημέρα του Εξιλασμού οι κυριώτερες θυσίες, εκτός από τα αναγκαία ολοκαυτώματα, ήσαν ένας μόσχος βοών, τέλειος στο είδος του, και ένας τράγος που εκαλείτο «ο τράγος διά τον Ιεχωβά.» Έφερναν επίσης άλλον ένα τράγο, πάνω στον οποίο εξωμολογούντο τα αμαρτήματα του λαού από τον αρχιερέα, και ο τράγος ωδηγείτο κατόπιν στην έρημο για να πεθάνη εκεί.—Λευιτ. 16:3-10.

Ο μόσχος εφέρετο προς τη βορεία πλευρά του θυσιαστηρίου του ολοκαυτώματος και κατόπιν εσφάζετο. (Παράβαλε Λευιτικόν 1:11.) Ο αρχιερεύς πήγαινε πρώτα μέσα στα Άγια των Αγίων με ένα φορητό θυμιατήριο, με άνθρακας που τους έπαιρναν από το θυσιαστήριο. (Λευιτ. 16:12, 13) Αφού εκαίετο το θυμίαμα μέσα στα Άγια των Αγίων εισήρχετο και πάλι, αυτή τη φορά με λίγο αίμα του μόσχου, το οποίον ερράντιζε στο δάπεδον εμπρός και προς την κιβωτό της διαθήκης με το ιλαστήριον κάλυμμά της. Αυτό το αίμα αποτελούσε μια έκκλησι στο έλεος του Θεού για εξιλασμό ή κάλυψι των αμαρτιών του αρχιερέως και του «οίκου του,» που περιελάμβανε όλη τη φυλή του Λευί.—Λευιτ. 16:11, 14.

Η τρίτη είσοδος μέσα στα Άγια των Αγίων εγένετο με αίμα του «τράγου δια τον Ιεχωβά,» το οποίον ερραντίζετο εμπρός στην κιβωτό για τα αμαρτήματα του λαού. Ένα μέρος του αίματος του μόσχου και του τράγου ετίθετο πάνω στο θυσιαστήριο του ολοκαυτώματος και στα κέρατά του. Το στέαρ των ζώων εκαίετο πάνω στο θυσιαστήριο, τα δε πτώματα εφέροντο έξω από το στρατόπεδο και εκαίοντο με το δέρμα και όλα τα άλλα.—Λευιτ. 16:25, 27.

Με αυτό το μέσον ο λαός έμενε ικανοποιημένος γνωρίζοντας ότι έκανε ό,τι παρήγγειλε ο Θεός, ό,τι τον ευαρεστούσε, και ότι τα αμαρτήματά του παρεμερίζοντο για άλλο ένα έτος. Ο απόστολος Παύλος παρατηρεί τα εξής για τη διάταξι του νόμου περί θυσιών: «Το αίμα των ταύρων και τράγων, και η σποδός της δαμάλεως ραντίζουσα τους μεμολυσμένους, αγιάζει προς την καθαρότητα της σαρκός.»—Εβρ. 9:13.

Αλλά οι Ισραηλίται έπρεπε να τηρούν την Ημέρα του Εξιλασμού κάθε χρόνο, και ενδιάμεσα έπρεπε να κάνουν ειδικές θυσίες για ωρισμένα προσωπικά αμαρτήματα. Όπως είπε παρακάτω ο απόστολος Παύλος: «Πόσω μάλλον το αίμα του Χριστού, όστις διά του πνεύματος του αιωνίου προσέφερεν εαυτόν άμωμον εις τον Θεόν, θέλει καθαρίσει την συνείδησίν σας από νεκρών έργων, εις το να λατρεύητε τον ζώντα Θεόν;»—Εβρ. 9:14.

Ο Νόμος, με τη σκηνή του μαρτυρίου και τον ναόν, είχε «σκιάν των μελλόντων αγαθών, ουχί αυτήν την εικόνα των πραγμάτων,» «το σώμα όμως είναι του Χριστού.»—Εβρ. 10:1· Κολ. 2:17.

Ποτέ στις διάνοιες των Εβραίων δεν ήλθε η ιδέα ότι κάποτε θα είχαν έναν Αρχιερέα ο οποίος πραγματικά θα έδινε τη δική του ανθρώπινη ζωή ως θυσία και ο οποίος θα εισήρχετο, όχι στα Άγια των Αγίων της επιγείου σκηνής ή του ναού, αλλά στον ίδιο τον ουρανό, στην παρουσία ακριβώς του Θεού, στον μεγάλο πνευματικό του ναό. Αυτός πνευματικός ναός και το πώς χρησιμεύει ως το κέντρον της αληθινής λατρείας σήμερα θ’ αποτελέση το θέμα του επομένου άρθρου αυτής της σειράς της Σκοπιάς—Εβρ. 9:24.

[Διάγραμμα στη σελίδα 365]

(Για το πλήρως μορφοποιημένο κείμενο, βλέπε έντυπο)

ΚΑΤΟΨΙΣ ΤΗΣ ΣΚΗΝΗΣ ΤΟΥ ΜΑΡΤΥΡΙΟΥ

ΑΓΙΑ ΑΓΙΩΝ

Καταπέτασμα

Κιβωτός της Διαθήκης

ΑΓΙΑ

Τράπεζα της Προθέσεως

Παραπέτασμα

Θυσιαστήριον Θυμιάματος

Επτάφωτος Λυχνία

ΑΥΛΗ

Λεκάνη

Θυσιαστήριον Ολοκαυτώματος

Πύλη

Σκεφθήτε τι Έκαμε ο Ιεχωβά για Σας

ΠΟΛΛΟΙ άνθρωποι σ’ αυτόν τον υλιστικό κόσμο προσπαθούν ν’ αποκλείσουν τον Θεό από τη ζωή τους. Λέγουν ότι δεν έχουν ανάγκη πίστεως στον Θεό. Αλλά, είτε ευχαριστούν τον Θεό είτε όχι, ωφελούνται από την αγαθότητά του κάθε μέρα στη ζωή τους.

Τι αφθονία αγαθών επρομήθευσε ο Θεός για να τ’ απολαμβάνη ο άνθρωπος! Για να ικανοποιηθή η πείνα του ανθρώπου υπάρχει μια σχεδόν ατέλειωτη ποικιλία από νοστιμώτατους καρπούς, λαχανικά και άλλα τρόφιμα. Ο Δημιουργός επρομήθευσε επίσης άφθονα πράγματα για την ικανοποίησι των συναισθηματικών αναγκών, της σφοδρής επιθυμίας μας για την ομορφιά και την ευχαρίστησι. Εδημιούργησε πτηνά και πεταλούδες, θαλάσσια και χερσαία ζώα, μαγευτικά βουνά, λόφους και κοιλάδες, ποταμούς και λίμνες, δένδρα και πολύχρωμα ηλιοβασιλέματα σε ατέλειωτη ποικιλία. Σκεφθήτε επίσης και τους μαγευτικούς ήχους της δημιουργίας—το κελάδημα των πτηνών, τον ψίθυρο των φύλλων όταν πνέη αύρα, τα κύματα του ωκεανού που βρέχουν την ακρογιαλιά.

Κοιτάξτε επίσης τι έχει κάμει ο Θεός για σας με το να σας προικίση μ’ ένα θαυμάσιο σώμα και εγκέφαλο! Μπορείτε να σκέπτεσθε, να ενθυμήσθε. Έχετε συνείδησι που σας λέγει τη διαφορά μεταξύ του ορθού και του εσφαλμένου. Μπορείτε να συλλάβετε στη διάνοιά σας την ύπαρξι του Δημιουργού και να τον λατρεύετε, μολονότι ποτέ δεν τον έχετε ιδεί. Ο Θεός επίσης μάς εδημιούργησε μ’ ένα καλλιτεχνικό αίσθημα όχι μόνο για να μπορούμε ν’ απολαμβάνωμε τις φυσικές ομορφιές της γης που είναι ολόγυρά μας, αλλά και να μπορούμε να αισθανώμεθα ευχαρίστησι με τα έργα των χειρών μας. Μας ευχαριστεί να παίζωμε και ν’ ακούμε ωραία μουσική, να ζωγραφίζωμε και να βλέπωμε ωραίες εικόνες.

Τι θα πούμε για την ίδια τη ζωή; Σε ποιον την οφείλομε; Μήπως νομίζετε ότι πήρατε τη ζωή από τους γονείς σας; Ναι την πήρατε απ’ αυτούς, αλλ’ από που πήραν τη ζωή τους οι πρώτοι ανθρώπινοι γονείς; Από τον Ιεχωβά Θεό! Χωρίς ζωή, τίποτα δεν θα μπορούσαμε να κάμωμε. Και γι’ αυτό το πιο πολύτιμο απόκτημα οφείλομε ευχαριστίες στον Θεό.—Αποκάλ. 4:11.

Ο Ιεχωβά Θεός, για να μας βοηθήση να μάθωμε γι’ αυτόν, μας έδωσε τον Λόγο του, την Αγία Γραφή. Αυτή μας λέγει ποιες είναι οι λαμπρές ιδιότητές του και τι έχει κάμει ο θεός για την ανθρωπότητα. Μέσα στη Γραφή, ο Θεός κάνει γνωστό επίσης το θέλημα του για τα επίγεια πλάσματά του, τους νόμους και τις αρχές του για την καθοδήγησι του ανθρώπου. Έχετε διαθέσει χρόνο για να διαβάσετε τη Γραφή;

Ένας αρχαίος άνδρας που εκτιμούσε τι είχε κάμει ο Θεός γι’ αυτόν, καθώς και για όλη την ανθρωπότητα, ήταν ο ψαλμωδός Δαβίδ. Ο Δαβίδ αφού περιέγραψε πολλά πράγματα που ο Θεός είχε προμηθεύσει για την απόλαυσι του ανθρώπου, ανεφώνησε: «Πόσον μεγάλα είναι τα έργα σου, Ιεχωβά! Τα πάντα εν σοφία εποίησας· η γη είναι πλήρης των ποιημάτων σου.» Αυτός ο άνθρωπος εξετίμησε επίσης και την αξία του Λόγου του Θεού και το πώς επηρεάζει τη ζωή του ανθρώπου προς το καλό. Σχετικά με τον Λόγο του Θεού έγραψε: «Ο νόμος του Ιεχωβά είναι άμωμος, επιστρέφων ψυχήν· η μαρτυρία του Ιεχωβά πιστή, σοφίζουσα τον απλούν· τα διατάγματα του Ιεχωβά ευθέα, ευφραίνοντα καρδίαν . . . αι κρίσεις του Ιεχωβά αληθιναί, δίκαιαι εν ταύτω· . . . εις την τήρησιν αυτών η ανταμοιβή είναι μεγάλη.» (Ψαλμ. 104:24, ΜΝΚ· 19:7-11, ΜΝΚ) Έχετε σεις παρόμοια εκτίμησι όλων όσα έχει κάμει ο Ιεχωβά για σας, και εκφράζετε αυτή την εκτίμησί σας;

Ο ΜΕΓΑΣ ΣΥΝΤΗΡΗΤΗΣ

Ο Ιεχωβά Θεός, όχι μόνο εδημιούργησε τη γη και όσα ζουν πάνω σ’ αυτήν, αλλά και την συντηρεί επίσης, μαζί με όλο το υπόλοιπο φυσικό σύμπαν, κάνοντας δυνατόν να συνεχίζεται η ύπαρξίς μας σ’ αυτή τη γη. Ο Υιός του, Ιησούς Χριστός, είπε: «[Ο Πατήρ σας] ο εν τοις ουρανοίς . . . ανατέλλει τον ήλιον αυτού επί πονηρούς και αγαθούς, και βρέχει επί δικαίους και αδίκους.» (Ματθ. 5:45) Για τον ίδιο σκοπό ο απόστολος Παύλος εβεβαίωσε τους κατοίκους των Λύστρων της Μικράς Ασίας ότι ο Θεός «δεν αφήκεν αμαρτύρητον εαυτόν, αγαθοποιών, δίδων εις ημάς ουρανόθεν βροχάς και καρπούς καρποφορίας, γεμίζων τροφής και ευφροσύνης τας καρδίας ημών.» Επειδή ο Ιεχωβά Θεός είναι ο Συντηρητής καθώς και ο Δημιουργός, ο ίδιος απόστολος μπορούσε να πη σε μια άλλη περίπτωσι στους αθέους φιλοσόφους των Αθηνών ότι «εν αυτώ ζώμεν και κινούμεθα και υπάρχομεν.» Πρόκειται για ένα θεμελιώδες γεγονός της ζωής.—Πράξ. 14:17· 17:28.

Πόσο κατάλληλο λοιπόν είναι να μας διδάσκη κατ’ επανάληψιν ο Λόγος του Θεού να αινούμε και να ευχαριστούμε τον Θεό για όλη την αγαθότητά του σ’ εμάς. Κατά γράμμα εκατοντάδες φορές μας λέγει να το πράττωμε αυτό, όπως, λόγου χάριν, στο βιβλίο 1 Χρονικών 16:8: «Δοξολογείτε τον Ιεχωβά· επικαλείσθε το όνομα αυτού, κάμετε γνωστά εις τα έθνη τα έργα αυτού.» Σκεφθήκατε ποτέ να προσέξετε αυτή την εντολή; Θεωρήσατε ποτέ καθήκον σας να πήτε στους άλλους ό,τι γνωρίζετε για τα έργα του Ιεχωβά;

ΠΑΡΕΧΕΙ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΙ ΚΑΙ ΣΩΤΗΡΙΑ

Ο Ιεχωβά Θεός έχει προνοήσει για την απελευθέρωσι και τη σωτηρία του ανθρωπίνου γένους από την αμαρτία, τη θλίψι και τον θάνατο. Αυτή η πρόνοια επηρεάζει όλους μας. Πώς συνέβη ώστε να είναι ανάγκη να λάβη τέτοια πρόνοια ο Θεός για το ανθρώπινο γένος; Δεν έπταισε ο Θεός ούτε υπήρξε κανένα σφάλμα ή λάθος από μέρους του. Αντιθέτως, όπως λέγει ο Λόγος του Θεού, αυτό έγινε επειδή οι πρώτοι γονείς μας δεν εξετίμησαν την αγαθότητα που έδειξε ο Ιεχωβά σ’ αυτούς.—Γέν. 2:16, 17· 3:17-19.

Οι πρώτοι γονείς μας, με την παρακοή τους στο νόμο του Θεού, από τον οποίον εξηρτάτο η ζωή των, απώλεσαν το δικαίωμα της ζωής όχι μόνον για τον εαυτό τους αλλά και για όλους τους απογόνους των, αφού τα τέκνα των γεννήθηκαν μετά τη παράβασί των. Ο Αδάμ και η Εύα δεν μπορούσαν να μεταδώσουν στα τέκνα των εκείνο που οι ίδιοι δεν κατείχαν. Ένας ανθρώπινος πατέρας που χάνει τον τίτλο ιδιοκτησίας της κατοικίας του, επειδή δεν επλήρωσε έναντι της υποθήκης, δεν μπορεί να τον μεταβιβάση με διαθήκη στα τέκνα του ως κληρονομίαν. Έτσι, ακριβώς, ο Αδάμ δεν μπορούσε να δώση στους απογόνους του το δικαίωμα ζωής που είχε ο ίδιος χάσει.—Ρωμ. 5:12.

Επομένως, δεν έπταισαν οι απόγονοι του Αδάμ οι οποίοι, περιλαμβανομένων και ημών, γεννήθηκαν όλοι αμαρτωλοί, γεννήθηκαν χωρίς το δικαίωμα της ζωής. Γι’ αυτό ο Θεός έστειλε τον Υιόν του στη γη για να θυσιάση την τέλεια ανθρώπινη ζωή του κι’ έτσι ν’ απολυτρώση το ανθρώπινο γένος και να γίνη δυνατόν μ’ αυτόν τον τρόπο να δοθή ευκαιρία για αιώνια ζωή σε οποιονδήποτε από την οικογένεια του Αδάμ που θα επίστευε σ’ αυτή τη θεία προμήθεια. Ταυτόχρονα, ο Ιεχωβά θεός, μ’ αυτό το μέσον θα απεδείκνυε ότι μπορεί να εκτελέση τον σκοπό του να έχη ένα παγγήινο παράδεισο γεμάτο από τελείους ανθρώπους.

Σχετικά με την αγάπη του Θεού για το ανθρώπινο γένος, ο Λόγος του Θεού μάς λέγει: «Διότι μόλις υπέρ δικαίου θέλει αποθάνει τις· επειδή υπέρ του αγαθού ίσως και τολμά τις να αποθάνη. Αλλ’ ο Θεός δεικνύει την εαυτού αγάπην εις ημάς, διότι, ενώ ημείς ήμεθα έτι αμαρτωλοί, ο Χριστός απέθανεν υπέρ ημών.» (Ρωμ. 5:7, 8) Ο Ιησούς Χριστός, επειδή είχε τον Θεό ως Πατέρα του και όχι κανένα ατελή άνθρωπο, είχε το δικαίωμα ζωής ως ένας τέλειος άνθρωπος. Καταθέτοντας εθελουσίως την ανθρώπινη ζωή του μπορούσε να χρησιμοποιήση την αξία της προς όφελος της ανθρώπινης φυλής, που είχε στερηθή την πλήρη απόλαυσι ζωής από τον Αδάμ. Οι ευλογίες και τα οφέλη αυτής της καταθέσεως της ζωής του είναι στη διάθεσί σας αν πιστεύσετε στον Ιεχωβά Θεό και στον Ιησού Χριστό, όπως λέγει η Αγία Γραφή με τόση συμπάθεια: «Τόσον ηγάπησεν ο Θεός τον κόσμον, ώστε έδωκε τον Υιόν αυτού τον μονογενή, διά να μη απολεσθή πας ο πιστεύων εις αυτόν, αλλά να έχη ζωήν αιώνιον.» (Ιωάν. 3:16) Τι κάνετε με τη ζωή σας που ν’ αποδεικνύη μ’ έναν σημαντικό τρόπο την εκτίμησί σας γι’ αυτή την πολύτιμη προσφορά;

ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΚΑΜΕΙ Ο ΙΕΧΩΒΑ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΔΟΥΛΟΥΣ ΤΟΥ

Οι Γραφές δείχνουν ότι ο Ιεχωβά Θεός παρέχει πολλές υλικές ευλογίες σε όλη την ανθρωπότητα, στους καλούς και στους κακούς, στους αναξίους καθώς και στους αξίους. Αλλά μήπως δεν λαμβάνει υπ’ όψιν τη διαφορά μεταξύ αυτών των δύο ειδών ανθρώπων και δεν κάνει περισσότερα για τους άξιους από όσα κάνει για τους αναξίους; Ναι· τους φυλάττει και ευλογεί τις προσπάθειές των για να προμηθεύωνται τα προς το ζην αναγκαία. (Λουκ. 12:29-31) Αλλά σήμερα τους ευνοεί πρωτίστως με πνευματικό τρόπο. Με αυτόν τον τρόπο τούς δίνει εκείνο που δεν έχει ο υπόλοιπος κόσμος—μια συναίσθησι της θείας επιδοκιμασίας και μια στερεά βασισμένη ελπίδα για το μέλλον. Αυτός ενεργεί πάνω στην αρχή που εκτίθεται στην επιστολή προς Ρωμαίους 8:28: «Εξεύρομεν δε ότι πάντα συνεργούσιν εις το αγαθόν εις τους αγαπώντας τον Θεόν.»

Σήμερα υπάρχουν περισσότεροι από ένα εκατομμύριο οκτακόσιες χιλιάδες ευτυχείς άνθρωποι που απολαμβάνουν έναν πνευματικό παράδεισο. Αυτοί έχουν ειρήνη διανοίας και ευχαρίστησι, μεγάλη ευτυχία, γνώσι του Ιεχωβά Θεού και των βουλών του και ισχυρή πίστι στην υπόσχεσί του για μια νέα τάξι πραγμάτων όπου θα επικρατή η δικαιοσύνη και όπου, όπως λέγει η Αποκάλυψις 21:4, «ο θάνατος δεν θέλει υπάρχει πλέον· ούτε πένθος, ούτε κραυγή, ούτε πόνος δεν θέλουσιν υπάρχει πλέον.» Αυτοί διαβιούν με ειρήνη και ενότητα και έχουν ένα υψηλό και ευγενή σκοπό, να δείχνουν στους άλλους πώς κι’ εκείνοι επίσης μπορούν ν’ απολαύσουν αυτές τις ευλογίες. Είσθε σεις μεταξύ εκείνων που απολαμβάνουν αυτόν τον πνευματικό παράδεισο; Μπορείτε να είσθε.

Σκεφθήτε όλα όσα έχει κάμει ο Ιεχωβά Θεός για σας. Και καθώς το κάνετε αυτό, δεν υποκινείσθε να δείξετε την εκτίμησί σας μ’ έναν τρόπο ευπρόσδεκτο σ’ αυτόν; Οι μάρτυρες του Ιεχωβά, για να σας βοηθήσουν να μάθετε να το πράττετε αυτό μ’ έναν τρόπο ευάρεστο στον Θεό, έχουν εβδομαδιαίες συναθροίσεις στις Αίθουσες Βασιλείας των. Βρήτε τον τόπο της πλησιέστερης σ’ εσάς Αιθούσης Βασιλείας και επισκεφθήτε την αυτή την εβδομάδα. Πολύ θα χαρήτε γι’ αυτό.

Ματιές στον Κόσμο

Τα Οινοπνευματώδη στη Βρεταννία

● Μια είδησις από το Λίβερπουλ λέγει ότι οι κάτοικοι της Βρεταννίας δαπανούν το ποσόν των επτάμισυ δισεκατομμυρίων δολλαρίων το χρόνο για οινοπνευματώδη ποτά.

«Οι Εκκλησίες Αντιμετωπίζουν Δυσχέρειες»

● Μια ειδική μελέτη δεκατεσσάρων εκκλησιών της περιοχής της Βοστώνης—Καθολικών, Επισκοπελιανών, Ουνιτών, Βαπτιστών και άλλων—λέγει ότι αυτές υποφέρουν από πτώσι του αριθμού των εκκλησιαζομένων και από τις ανερχόμενες δαπάνες. Σημειώνει: «Η καθιερωμένη εκκλησία, άσχετα με το δόγμα, αντιμετωπίζει μια κατάστασι στην αστική κοινότητα, που μπορεί να περιγραφή μόνον ως καταστροφική.» Τουλάχιστον δυο από τις εκκλησίες λέγεται τώρα ότι εξετάζουν να παύσουν να χρησιμοποιούν τις οικοδομές στις οποίες στεγάζονται καθώς κι’ ένα κτίριο γραφείων. Μια συμπληρωματική έκθεσις στο περιοδικό Γκλόουμπ της Βοστώνης λέγει ότι πολλοί εντόπιοι «κληρικοί συμφωνούν με το πόρισμα της μελέτης ότι οι εκκλησίες που είναι στο κέντρο της πόλεως αντιμετωπίζουν δυσχέρειες.»

Εδάφια της Ημέρας για τον Μήνα Ιούλιο

16 Και εκρίθησαν οι νεκροί εκ των γεγραμμένων εν τοις βιβλίοις κατά τα έργα αυτών.—Αποκ. 20:12. Σ 15/9/73 11, 12α

17 Η άνωθεν όμως σοφία, πρώτον μεν είναι καθαρά, έπειτα ειρηνική.—Ιακ. 3:17. Σ 1/9/73 12, 13

18 Εύγε, αγαθέ δούλε· επειδή εις το ελάχιστον εφάνης πιστός, έχε εξουσίαν επάνω δέκα πόλεων.—Λουκ. 19:17. Σ 1/3/74 16α

19 Ιεχωβά, ήκουσα την ακοήν σου (την φήμη σου, ΜΝΚ).—Αββακ. 3:2. Σ 15/3/74 18, 19

20 Ζητείτε πρώτον την βασιλείαν του Θεού, και την δικαιοσύνην αυτού· και ταύτα πάντα θέλουσι σας προστεθή.—Ματθ. 6:33. Σ 1/1/74 6, 7α

21 Τα πάντα είναι δυνατά παρά τω Θεώ.—Μάρκ. 10:27. Σ 1/5/73 23-25α

22 Λαβούσα εκ του καρπού αυτού, έφαγε· και έδωκε και εις τον άνδρα αυτής.—Γεν. 3:6. Σ 15/10/73 16, 17

23 Πώς να πράξω τούτο το μέγα κακόν, και να αμαρτήσω εναντίον του Θεού;—Γεν. 39:9. Σ 15/12/73 17, 18

24 Ο κόσμος . . . εμέ όμως μισεί, διότι εγώ μαρτυρώ περί αυτού, ότι τα έργα αυτού είναι πονηρά.—Ιωάν. 7:7. Σ 1/2/74 10-12

25 Εκ του στόματός σου θέλω σε κρίνει, πονηρέ δούλε· ήξευρες ότι εγώ είμαι άνθρωπος αυστηρός λαμβάνων ό,τι δεν κατέβαλον, και θερίζων ό,τι δεν έσπειρα· δια τι λοιπόν δεν έδωκας το αργύριόν μου εις την τράπεζαν;—Λουκ. 19:22, 23 Σ 1/3/74 20, 21α

26 Δια τούτο, αγαπητοί, ταύτα προσμένοντες, σπουδάσατε να ευρεθήτε άσπιλοι και αμώμητοι ενώπιον αυτού εν ειρήνη.—2 Πέτρ. 3:14. Σ 1/9/73 17-19β

27 Διότι τότε θέλω αποκαταστήσει εις τους λαούς γλώσσαν καθαράν, δια να επικαλώνται πάντες το όνομα του Ιεχωβά, να δουλεύωσιν αυτόν υπο ένα ζυγόν.—Σοφον. 3:9, ΜΝΚ. Σ 1/12/73 17

28 Σου η βασιλεία, Ιεχωβά, και συ είσαι ο υψούμενος ως κεφαλή υπεράνω πάντων.—1 Χρον. 29:11, ΜΝΚ. Σ 15/9/73 16, 17α

29 Εφοβήθην Ιεχωβά, ζωοποιεί το έργον σου.—Αββακ. 3:2, ΜΝΚ. Σ 15/3/74 19-21

30 Μη φείδου να παιδεύης το παιδίον διότι εάν κτυπήσης αυτό δια της ράβδου, δεν θέλει αποθάνει.—Παρ. 23:13. Σ 15/12/73 19-21

31 Και λέγει προς αυτόν, Εκ του στόματός σου θέλω σε κρίνει, πονηρέ.—Λουκ. 19:22. Σ 1/3/741 23, 24α

Ανακοινώσεις

«Η Αλήθεια Θέλει σας Ελευθερώσει»

● Πιστεύετε τα λόγια αυτά του Ιησού Χριστού; Πού νομίζετε η αλήθεια για την οποία μίλησε μπορεί να ευρεθή; Δεν είναι η Αγία Γραφή το λογικό μέρος γι’ αυτήν; Με το να γνωρίση την αλήθεια που αυτή περιέχει, ένα άτομο μπορεί να ελευθερωθή από τα θρησκευτικά ψεύδη που τον δένουν σε καταδυναστευτικές δεισιδαιμονίες, άχρηστα τελετουργικά και βαρείες εθιμοτυπίες. Ένα βιβλίο που βοηθεί εκατομμύρια άτομα να μάθουν την ελευθερώνουσα αλήθεια του Λόγου του Θεού είναι Η Αλήθεια που Οδηγεί στην Αιώνιο Ζωή. Εβδομήντα εκατομμύρια αντίτυπα σε ογδόντα τέσσερες γλώσσες ετυπώθησαν αφ’ ότου άρχισε η κυκλοφορία του το 1968. Δείχνει την αλήθεια γιατί γηράσκομε και πεθαίνομε, πού είναι οι νεκροί, την ελπίδα για τους νεκρούς, γιατί ο Θεός επέτρεψε την πονηρία και γιατί μπορούμε ν’ αναμένωμε μια δικαία παγκόσμια κυβέρνησι που θα φέρη διαρκή ειρήνη. Το σκληρόδετο αυτό βιβλίο από 192 σελίδες έχει εικοσιδύο κεφάλαια που συζητούν αυτά και άλλα Γραφικά θέματα. Μπορείτε να το έχετε μόνο με 25 σεντς. Με το να λάβετε ένα αντίτυπο δικαιούσθε να έχετε δωρεάν μια σειρά οικιακής Γραφικής συμμελέτης.

«Γενηθήτω το Θέλημά σου επί της Γης»

Η Γραφή αλάνθαστα προείπε την έγερσι και πτώσι των παρελθουσών κυβερνήσεων. Με την ίδια ακρίβεια περιγράφει το αποτέλεσμα του σημερινού αγώνος για την παγκόσμια διακυβέρνησι. Η ιστορία της ενάρξεώς του και της αναπτύξεώς του στο βέβαιο κορύφωμά του είναι το συγκινητικό θέμα του βιβλίου «Γενηθήτω το Θέλημά Σου επί της Γης.» Οι 416 σελίδες του, γεμάτες από δραστηριότητα, διαφωτίζουν τις καταπληκτικές προφητείες του Γραφικού βιβλίου του Δανιήλ και προμηθεύουν νέαν ελπίδα και την βεβαιότητα μιας διαρκούς ειρήνης μέσα στη δική μας γενεά. Στείλτε μόνο 50 σεντς για το αντίτυπό σας.

Η Σύγχρονη Έλλειψις Τροφίμων—Μήπως Εκπληρώνει Βιβλική Προφητεία;

Η ΣΥΓΓΡΑΦΗ της Αγίας Γραφής περατώθηκε πριν από 1.900 χρόνια σχεδόν. Θα μπορούσε λοιπόν η Γραφή να μας πη ίσως για τους συγχρόνους λιμούς; Θα μπορούσε να προβλέψη τις υψηλές τιμές που πληρώνετε στην αγορά ως αποτέλεσμα της περιωρισμένης ποσότητος των τροφίμων;

‘Όχι—αυτό είναι αδύνατον!’ απαντούν μερικοί.

Είναι όμως συνετό πράγμα να εξετάσωμε από κοντά την απόδειξι προτού απαντήσωμε. Αν η Αγία Γραφή προείπε ακριβώς τη σύγχρονη κατάστασι τροφίμων, τότε θα μπορούσαμε ν’ αναμένωμε την επαλήθευσι και άλλων πραγμάτων που προλέγει. Αυτό το γεγονός κάνει το ζήτημα άξιο της προσοχής μας.

ΟΙ ΒΙΒΛΙΚΕΣ ΠΡΟΦΗΤΕΙΕΣ

Εν πρώτοις, τι ακριβώς προλέγει η Βίβλος για τον λιμό ή έλλειψι τροφίμων; Ο Ιησούς Χριστός, πριν από τον θάνατό του, ρωτήθηκε: «Πότε θέλουσι γείνει ταύτα; και τι το σημείον της παρουσίας σου, και της συντελείας του αιώνος;» Ο Ιησούς, απαντώντας, είπε μεταξύ άλλων: «Εγερθήσεται γαρ έθνος επί έθνος, και βασιλεία επί βασιλείαν, και έσονται λιμοί και λοιμοί, και σεισμοί κατά τόπους.»—Ματθ. 24:3, 7· Λουκ. 21:11. Κείμενον.

Αυτή η προφητεία εκπληρώθηκε σε μικρή κλίμακα μεταξύ των ετών 33 μ.Χ. (όταν την είπε ο Ιησούς) και 70 μ.Χ., όταν η πόλις της Ιερουσαλήμ καταστράφηκε. Στη διάρκεια εκείνης της περιόδου των τριάντα επτά ετών, η Βιβλική και η αρχαία ιστορία μάς λέγει ότι πείνες έπληξαν την Παλαιστίνη, τη Ρώμη και την Ελλάδα.—Πράξ. 11:28-30.

Άλλα τα λόγια του Ιησού επρόκειτο να έχουν μια ευρύτερη, μεγαλύτερη εκπλήρωσι όταν θα ήρχετο με βασιλική εξουσία. (Ματθ. 25:31) Τα γεγονότα αποδεικνύουν ότι η ανθρωπότης παρέστη μάρτυς της εκπληρώσεως αυτής της προφητείας από το έτος 1914.

Άλλα μήπως δεν υπήρχαν λιμοί ή ελλείψεις τροφίμων πολλές φορές και πριν από το 1914; Ναι. Τότε με ποια έννοια οι λιμοί από το έτος 1914 και έπειτα διαφέρουν από τους λιμούς του παρελθόντος; Υπάρχει μια πραγματικά εξέχουσα διαφορά.

Η προφητεία του Ιησού, αν ληφθή μαζί με τα εδάφια Αποκάλυψις 6:1-8. προλέγει παγκόσμιο λιμό, δηλαδή έλλειψι τροφίμων. Ο Βιβλικός αρχαιολόγος Α. Β. Μπρους εξήγησε ότι τα λόγια του Ιησού «έσονται λιμοί . . . κατά τόπους» σημαίνουν κατά γράμμα ότι θα υπήρχαν πείνες «εδώ, εκεί, παντού.» Ποιος θ’ αρνηθή ότι έγιναν πράγματι πείνες «εδώ, εκεί, παντού» από το έτος 1914; Εξετάστε την πρόσφατη διεθνή επισιτιστική εικόνα.

ΠΑΓΚΟΣΜΙΕΣ ΣΥΝΘΗΚΕΣ ΔΙΑΤΡΟΦΗΣ

Η ξηρασία έχει πλήξει την Αφρικανική ήπειρο. Μια έκθεσις των Ηνωμένων Εθνών λέγει ότι στο έθνος της Αιθιοπίας από τον Απρίλιο ώς τον Αύγουστο του 1973 πέθαναν 50.000 έως 100.000 άτομα, περισσότερο γυναίκες και παιδιά. Μερικές εκθέσεις δείχνουν και περισσοτέρους θανάτους ακόμη· 1.000 άτομα την εβδομάδα λέγεται ακόμη ότι πεθαίνουν από πείνα. Πιο πέρα δυτικά, κάτω από την Έρημο Σαχάρα, εκατομμύρια άνθρωποι κινδυνεύουν να λιμοκτονήσουν απ’ αυτό που λέγεται ‘η χειρότερη ξηρασία στην ιστορία της Αφρικής.’

Εν τω μεταξύ, η Ασία υποφέρει από μια γενική έλλειψι ρυζιού. Το Ασιατικό απόθεμα ρυζιού κατ’ άτομον, σύμφωνα με μερικούς υπολογισμούς, είναι το χαμηλότερο σε μια τριακονταετία, ενώ οι τιμές υψώθηκαν κατά 200 έως 300 τοις εκατό.

Αλλά πολλοί άνθρωποι, ίσως και σεις ακόμη, δεν ζουν τώρα σε προφανείς συνθήκες πείνας. Μπορεί ν’ απολαμβάνετε ακόμη μια σχετική αφθονία τροφίμων. Εν τούτοις, ο γενικός διευθυντής της οργανώσεως επισιτισμού και Γεωργίας των Ηνωμένων Εθνών Α. Χ. Μποέρμα είπε ότι επίκεινται χειρότερες συνθήκες για ολόκληρο τον κόσμο. Ο βιολόγος Πωλ Έρλιχ πιστεύει ότι μια πραγματικά παγκόσμια πείνα επίκειται. Πότε; Στο έτος 1970 εδήλωσε: «Νομίζω ότι ένας υπολογισμός για το 1975 θα μπορούσε να γίνη, αλλά θα μπορούσε να είναι οπουδήποτε από το 1972 έως το 1985, που κυρίως εξαρτάται από την τύχη. Νομίζω ότι η πραγματική χρονολογία είναι άδηλη.»

Η απόδειξις της παγκοσμίου ελλείψεως τροφίμων είναι ήδη φανερή σε πολλές ανεπτυγμένες χώρες. Μήπως οι τιμές των τροφίμων δεν υψώθηκαν απότομα στους τελευταίους μήνες στις Ηνωμένες Πολιτείες, στη Δυτική Ευρώπη και αλλού; Γιατί; Η προμήθεια τροφίμων είναι περιωρισμένη, γι’ αυτό η μεγαλύτερη ζήτησις προξενεί ύψωσι των τιμών.

Σ’ αυτές τις χώρες περισσότεροι άνθρωποι με σταθερά εισοδήματα αναγκάζονται τώρα να ζουν με λιγώτερη τροφή. Οι γεωργοί σε μερικές περιφέρειες αγρυπνούν αδιάκοπα για την προστασία των αγρών από κλοπές, που γίνονται τώρα και την ημέρα ακόμη. Λόγω του υψηλού κόστους του κρέατος, η ζωοκλοπή και η κλεψιθηρία έχουν γίνει πολύ κοινές πράξεις.

Η σύγχρονη έλλειψις τροφίμων είναι πραγματική· τ’ αποτελέσματά της γίνονται αισθητά ουσιαστικώς παντού. Και ποια είναι η αιτία της ελλείψεως τροφίμων;

ΟΙ ΑΙΤΙΕΣ ΤΗΣ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΥ ΕΛΛΕΙΨΕΩΣ ΤΡΟΦΙΜΩΝ

Ένα μέρος της απαντήσεως σ’ αυτό το ερώτημα βρίσκεται στα λόγια του Ιησού που συνοδεύουν τα όσα είπε για τον λιμό. Η αφήγησις του Ευαγγελίου του Λουκά δείχνει ότι ο Ιησούς προείπε μεγάλους πολέμους που θα συνέβαιναν μαζί με λιμούς στη διάρκεια «της συντελείας του αιώνος.» (Λουκ. 21:10, 11) Οι άνθρωποι έχουν ιδεί περισσοτέρους πολέμους από το έτος 1914 παρά σε άλλη περίοδο της ιστορίας. Ποιο ήταν το αποτέλεσμα; Οι εθνικές οικονομίες κατέρρευσαν, τα αγροκτήματα και τα υδρευτικά έργα κατεστράφησαν. Εκατομμύρια ισχυρών νέων ανδρών που θα μπορούσαν να είναι γεωργοί πέθαναν στα πεδία των μαχών. Φρικτές πείνες συνώδευσαν και ακολούθησαν αυτούς τους πολέμους.

Επίσης, είναι και το ζήτημα της ταχείας επεκτάσεως του πληθυσμού της γης. Υπάρχουν τώρα σχεδόν τέσσερα δισεκατομμύρια άνθρωποι στη γη· κάθε χρόνο προστίθενται εβδομήντα πέντε εκατομμύρια.

Ο αυξανόμενος πληθυσμός της γης ζητεί τροφή. Και καθόσον τα έθνη του κόσμου γίνονται πιο πλούσια υλικώς, ζητούν εκείνο που θεωρούν ως καλύτερη δίαιτα, περιλαμβανομένου ιδιαίτερα του κρέατος. Η ζήτησις βωδινού κρέατος δυσχεραίνει ακόμη περισσότερο το ήδη δυσχερές παγκόσμιο αγροτικό σύστημα. Κατά ποιον τρόπο;

Κατά το ότι μισό κιλό βωδινού κρέατος, κατά μέσον όρον, απαιτεί περίπου τριάμισυ κιλά δημητριακών για διατροφή. Έτσι, απαιτούνται 1.000 κιλά δημητριακών για να τραφή ο μέσος Αμερικανός και ο Καναδός. Πάνω από 90 τοις εκατό αυτών των δημητριακών δαπανώνται για παραγωγή κρέατος, γαλακτικών προϊόντων και αυγών. Εξ άλλου, οι κάτοικοι των λιγώτερο αναπτυγμένων χωρών τρώγουν μόνον 200 κιλά δημητριακών περίπου το έτος, και το μεγαλύτερο ποσοστό καταναλώνεται άμεσα. Όσο η επιθυμία της διαίτης κρέατος αυξάνει, τόσο μεγαλύτερη γίνεται και η ανάγκη δημητριακών.

Επιδεινώνεται ακόμη το πρόβλημα των τροφίμων με την ύπαρξι ολιγωτέρων γεωργών. Οι μεγάλες πόλεις, οι βιομηχανίες των και η κοινωνική ζωή των, απομακρύνουν πολλούς από τον αγροτικό τρόπο ζωής. Τώρα, λόγου χάριν, μόνον ένα 5 τοις εκατό των εργατών στις Ηνωμένες Πολιτείες ασχολείται με τη γεωργία. Ο αριθμός των γεωργών στη Δυτική Ευρώπη μειώνεται γοργά.

Ακόμη και σε έθνη που θεωρούνται κατά μέγα μέρος αγροτικά, τα αγροκτήματα δεν προσελκύουν πια. Απόδειξις τούτου υπάρχει σε μια έκθεσι του Ηνωμένου Διεθνούς Τύπου από τη Γουιάνα που λέγει ότι ο υπουργός της γεωργίας προσπαθεί πάλι να πείση τον λαό της Γουιάνας ότι η γεωργία είναι αξιόλογη απασχόλησις και ότι «τα ψυχολογικά εμπόδια εναντίον της καλλιέργειας της γης πρέπει ν’ απομακρυνθούν.

Έτσι, οι λιγώτεροι γεωργοί πρέπει να έχουν μεγαλύτερες συγκομιδές. Προσπαθώντας να το κατορθώσουν αυτό ανέπτυξαν εμπιστοσύνη στις πιο πολύπειρες μεθόδους της σύγχρονης τεχνολογίας. Αλλ’ αυτές δεν είναι πλήρως επιτυχείς. Γιατί;

Η ΑΠΟΤΥΧΙΑ ΤΗΣ ΣΥΓΧΡΟΝΟΥ ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑΣ

Οι γεωργοί, για να έχουν μεγαλύτερες εσοδείες έχουν γίνει ειδικοί, καλλιεργώντας μια ή δύο ποικιλίες προϊόντων σε πολλά στρέμματα γης. Αυτό μπορεί να είναι καταστρεπτικό. Γιατί; Μια ποικιλία φυτού χρειάζεται μόνον μια ποικιλία νόσου ή εντόμων για να εξαφανίση όλη την παραγωγή.

Οι σύγχρονες μέθοδοι καλλιέργειας συνέβαλαν επίσης στην έλλειψι τροφίμων μ’ έναν άλλο τρόπο. Οι σύγχρονοι αγροί χρειάζονται πετρέλαιο. Αλλά τώρα λείπει και το πετρέλαιο. Η βιομηχανία τροφίμων των Ηνωμένων Πολιτειών, που χρησιμοποιεί τη μεγαλύτερη ποσότητα πετρελαίου σ’ αυτό το έθνος, χρειάζεται πετρέλαιο για τα μηχανήματά της. Επίσης, ένα μεγάλο ποσοστό της πελωρίας γεωργικής παραγωγής των Ηνωμένων Πολιτειών χρησιμοποιεί λιπάσματα με βάσι το πετρέλαιο. Το προπάνιον, παράγωγον του πετρελαίου, χρειάζεται για την αποξήρανσι των προϊόντων για εναποθήκευσι ή μεταφορά.

Πόσο ζωηρά μπορούμε να διακρίνωμε ότι η ανθρώπινη τεχνολογία δεν μπόρεσε να υπερνικήση τα τεράστια προβλήματα για να προμηθεύση στον κόσμο αρκετή ποσότητα τροφής. Στην πραγματικότητα, η τεχνολογία απετέλεσε συχνά ένα μέρος του προβλήματος. Υπάρχουν όμως και αιτίες πίσω από το πρόβλημα διατροφής οι οποίες δεν είναι και τόσο εμφανείς. Ποιες είναι αυτές;

ΟΙ ΑΛΛΕΣ ΑΙΤΙΕΣ ΤΗΣ ΠΕΙΝΑΣ

Ένα μεγάλο πρόβλημα είναι η απληστία. Οι οικονομικοί, πολιτικοί και εθνικοί ανταγωνισμοί διήρεσαν τους ανθρώπους και ως συνέπεια τούτου, δισεκατομμύρια άνθρωποι υποφέρουν. Έτσι, ακόμη και αν ένα μεγάλο πρόβλημα, όπως είναι του πληθυσμού της γης, μπορούσε να αναχαιτισθή από τους ανθρώπους, φαντάζεσθε ειλικρινά ότι θα μπορούσε να τερματισθή η πείνα; Λάβετε υπ’ όψιν τα εξής:

Μήπως τα έθνη που είχαν αφθονία τροφίμων εμοιράζοντο ελεύθερα τα τρόφιμά των όταν η κατάστασις του πληθυσμού δεν ήταν τόσο κρίσιμη; Όχι. Μήπως τα πλουσιώτερα έθνη εφρόντισαν πλήρως για τους λιμοκτονούντες και τους πτωχούς που ήσαν μέσα στη δική τους χώρα; Όχι. Γιατί λοιπόν να πιστεύσωμε ότι, αν ο άνθρωπος έλυε το πρόβλημα του πληθυσμού, θα είχαν όλοι οι άνθρωποι ξαφνικά αρκετές ποσότητες για τη διατροφή τους; Η απληστία του ανθρώπου θα το εμπόδιζε αυτό.

Εκείνο που βλέπομε να συμβαίνη σήμερα ως προς την έλλειψι τροφίμων εκπληρώνει πραγματικά τη Βιβλική προφητεία. Η προφητεία επίσης αποκαλύπτει ότι σε λίγο αυτό το παγκόσμιο ιδιοτελές σύστημα θα εκλείψη για πάντα. Ο Λόγος του Θεού υπόσχεται ότι η γη κατόπιν θα γίνη ένας παράδεισος που θα παράγη με αφθονία για να τρέφωνται όλοι οι δίκαιοι άνθρωποι. Μπορεί να ζήτε εκείνον τον καιρό οπότε, όπως λέγει η Γραφή, «ο Ιεχωβά των δυνάμεων θέλει κάμει εις πάντας τους λαούς ευωχίαν από παχέων, ευωχίαν από οίνων εν τη τρυγία αυτών, από παχέων μεστών μυελού, από οίνων κεκαθαρισμένων επί της τρυγίας.»—Ησ. 25:6, ΜΝΚ.

[Εικόνες στη σελίδα 387]

ΟΙ ΕΛΛΕΙΨΕΙΣ ΑΝΤΑΝΑΚΛΩΝΤΑΙ ΣΤΙΣ ΥΨΗΛΕΣ ΤΙΜΕΣ ΤΗΣ ΑΓΟΡΑΣ . . .

. . . ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΛΙΜΟΚΤΟΝΙΑ ΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΩΝ

Έχετε τη Συνήθεια του ‘Βρίσκω Παίρνω’;

ΠΩΣ αισθάνεσθε όταν βρίσκετε κάτι πολύτιμο που κάποιος το έχει χάσει;

Μήπως αυτό εγείρει μέσα σας ένα άμεσον αίσθημα κατοχής, που σας κάνει να παραμερίζετε τις σκέψεις να το επιστρέψετε, με μια φιλοσοφία ‘βρίσκω παίρνω’;

Ή μπορεί να μη λαμβάνετε μια τέτοια πωρωμένη άποψι. Τότε, μήπως αρχίσετε να λογικεύεσθε για την επιστροφή του, με σκέψεις όπως αυτές: ‘Το άτομο δεν έπρεπε να είναι τόσο απρόσεκτο για να το χάση, οπωσδήποτε,’ ή, ‘Δεν ξέρω ποιος είναι ο κάτοχός του. Δεν είναι δικό μου καθήκον να τον εύρω—εκτός απ’ αυτό, είναι και κόπος να τον αναζητήσω’;

Είναι πολύ εύκολο να σκέπτεται έτσι ο καθένας. Αλλά πώς θεωρεί ο Θεός αυτό το ζήτημα της επιστροφής απολεσθέντων ειδών;

Μπορούμε να το βρούμε εξετάζοντας το νόμο που είχε δώσει μέσω του Μωυσέως σχετικά με αυτήν ακριβώς την περίπτωσι. Λέγει: «Ιδών τον βουν του αδελφού σου ή το πρόβατον αυτού πλανώμενον, μη παράβλεψης αυτά· θέλεις εξάπαντος επιστρέψει αυτά εις τον αδελφόν σου. Και εάν ο αδελφός σου δεν κατοική πλησίον σου, ή αν δεν γνωρίζης αυτόν, τότε θέλεις φέρει αυτά εντός της οικίας σου και θέλουσιν είσθαι μετά σου εωσού ζητήση αυτά ο αδελφός σου· και θέλεις αποδώσει αυτά εις αυτόν. Ούτω θέλεις κάμει και διά τον όνον αυτού· ούτω θέλεις κάμει και διά το ιμάτιον αυτού· ούτω θέλεις κάμει και διά πάντα τα χαμένα πράγματα του αδελφού σου, όσα έχασε, και συ εύρες αυτά· δεν δύνασαι να παραβλέψης αυτά.»—Δευτ. 22:1-3.

Στην περίπτωσι απωλείας ζώων, θα στοιχίση στον ευρίσκοντα κάτι από δικά του χρήματα για να θρέψη το ζώον ώσπου να εμφανισθή ο ιδιοκτήτης του, αλλ’ αυτό δεν αποτελούσε δικαιολογία να κατακρατήση το ζώο για τον εαυτό του ή να το αφήση να περιπλανάται ως χαμένο, ίσως για να το κλέψουν ή να του επιτεθούν σκύλοι ή άγρια ζώα.

Αφ’ ετέρου, τι θα εγίνετο αν εκείνος που βρήκε το αντικείμενο το προσέθετε στα δικά του αποκτήματα και δεν το επέστρεφε; Αν συνελαμβάνετο και εκρίνετο ένοχος, ελογίζετο ως κλέπτης. Ο νόμος έλεγε: «Περί παντός είδους αδικήματος, περί βοός, περί όνου, περί προβάτου, περί ενδύματος, περί παντός πράγματος χαμένου, το οποίον άλλος ήθελε διαφιλονεικεί ότι είναι αυτού, η κρίσις αμφοτέρων θέλει ελθεί έμπροσθεν των κριτών· και όντινα καταδικάσωσιν οι κριταί, εκείνος θέλει αποδώσει το διπλούν εις τον πλησίον αυτού.»—Έξοδ. 22:9· παράβαλε Έξοδος 22:1, 4.

Μια τέτοια περίπτωσις θα εφέρετο ενώπιον των πρεσβυτέρων της πόλεως, οι οποίοι ενεργούσαν ως εκπρόσωποι του Θεού κρίνοντας τέτοια ζητήματα. Αυτοί με έρευνα ανεκάλυπταν τα πράγματα, και κατόπιν εφήρμοζαν τον νόμο. Συνήθως, χαμένα αντικείμενα που ευρίσκοντο στην κατοχή κάποιου άλλου μπορούσαν να διακρίνωνται από ωρισμένα σημάδια και άλλες ιδιομορφίες, και από μάρτυρες που εγνώριζαν το αντικείμενο. Στις μικρότερες κοινότητες του Ισραήλ αυτό ίσχυε ιδιαίτερα.

Αν ένας άνθρωπος ευρίσκετο να κρατή κάποιο αντικείμενο που είχε βρει πώς θα μπορούσε ορθώς να κατηγορηθή ως κλέπτης; Πώς θα ήξεραν οι κριταί ότι αυτός δεν το κρατούσε απλώς ώσπου να εμφανισθή ο ιδιοκτήτης του; Από το γεγονός ότι δεν είχε κατάλληλα ειδοποιήσει και καταβάλλει αρκετή προσπάθεια να βρη τον ιδιοκτήτη. Ο έντιμος άνθρωπος θα έπρεπε να ειδοποιήση τους πρεσβυτέρους της πόλεως καθώς και άλλους ότι είχε βρει κάποιο αντικείμενο και το φύλαττε για τον ιδιοκτήτη του. Εκείνος που κρατούσε το αντικείμενο θα ήταν τότε απηλλαγμένος από κατηγορία.

Χωρίς αμφιβολία, αν εγίνοντο κατάλληλες προσπάθειες για να βρεθή ο ιδιοκτήτης κι’ εκείνος που το βρήκε ανέμενε για λογικό διάστημα χρόνου, θα του επετρέπετο να το πωλήση ή να το διαθέση με άλλον τρόπο.

ΦΥΛΑΧΘΗΤΕ ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΕΙΡΑΣΜΟ

Ένας άνθρωπος, που κανονικά δεν θα έκλεπτε, μπορεί πραγματικά να καταληφθή από πειρασμό βρίσκοντας ένα χαμένο αντικείμενο. Μπορεί να γίνη πλεονέκτης και πραγματικά να πέση στην κατηγορία του κλέπτου. Ο Θεός θεωρεί έναν τέτοιο άνθρωπο ότι αμαρτάνει, όχι μόνον κατά του ιδιοκτήτου του αντικειμένου, αλλά και κατά του Θεού. Όταν η συνείδησις ενός ανθρώπου τον κάνη να κατανοήση αυτό που έκαμε, πρέπει γρήγορα να διευθετήση τα πράγματα με τον αδικημένο και να προσευχηθή στον Θεό για συγχώρησι.—Ματθ. 5:23, 24.

Ποιο είναι το χαρακτηριστικό της προσωπικότητας εκείνου ο οποίος βρίσκει κάτι και το κρατεί ιδιοτελώς χωρίς να κάμη μια φρόνιμη και πλήρη προσπάθεια να το αποδώση στον ιδιοκτήτη του, ή ο οποίος απαιτεί μια αμοιβή; ΠΛΕΟΝΕΞΙΑ. Και οι πλεονέκται δεν θα λάβουν αιώνια ζωή από τον Θεό.—1 Κορ. 6:10.

ΚΑΝΕΤΕ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΕΣ ΝΑ ΒΡΗΤΕ ΤΟΝ ΙΔΙΟΚΤΗΤΗ

Κάποιος μπορεί να ρωτήση, ‘Σε τι βαθμό πρέπει να προσπαθήσω να βρω τον ιδιοκτήτη του χαμένου αντικειμένου; Σημειώστε την επόμενη πείρα ενός μάρτυρος του Ιεχωβά που δίνει ένα καλό παράδειγμα:

Ένας άνθρωπος από τον Άγιο Φραγκίσκο έχασε ένα πορτοφόλι που περιείχε $395 καθώς έβγαινε από ένα ταξί στην πόλι της Νέας Υόρκης. Το βρήκε ένας μάρτυς του Ιεχωβά. Πήγε σ’ ένα ξενοδοχείο της Νέας Υόρκης όπου έμενε αυτός ο άνθρωπος κατά πληροφορίες που υπήρχαν μέσα στο πορτοφόλι. Εν τούτοις, αυτός είχε αναχωρήσει για το Λονδίνο. Από τα δικαιολογητικά κρατήσεως δωματίου, ο Μάρτυς μπόρεσε να εντοπίση αυτόν τον άνθρωπο στο Λονδίνο από τηλεφώνου. Μετά την τηλεφωνική συνομιλία, κατά την οποία ο άνθρωπος εξέφρασε την ευγνωμοσύνη του, το πορτοφόλι με τα περιεχόμενα του μείον των ταχυδρομικών τελών μόνον ταχυδρομήθηκε στον τόπο εργασίας του ιδιοκτήτου στον Άγιο Φραγκίσκο.

Τα πράγματα που είναι δυνατόν να βρήτε σπανίως είναι τόσο πολύτιμα όσο αυτό. Εν τούτοις, η αρχή που εξέθεσε ο Ιησούς εφαρμόζεται: «Ο εν τω ελαχίστω πιστός, και εν τω πολλώ πιστός είναι· και ο εν τω ελαχίστω άδικος, και εν τω πολλώ άδικος είναι. Εάν λοιπόν εις τον άδικον μαμωνά δεν εφάνητε πιστοί, τον αληθινών πλούτον τις θέλει σας εμπιστευθή; Και εάν εις τον ξένον δεν εφάνητε πιστοί, τις θέλει σας δώσει το ιδικόν σας; Ουδείς δούλος δύναται να δουλεύη δύο κυρίους· διότι ή τον ένα θέλει μισήσει, και τον άλλον θέλει αγαπήσει· ή εις τον ένα θέλει προσκολληθή, και τον άλλον θέλει καταφρονήσει. Δεν δύνασθε να δουλεύητε Θεόν και μαμωνά.»—Λουκ. 16:10-13.

Μολονότι η επιστροφή ενός χαμένου αντικειμένου είναι γενικά μικρό ζήτημα, αληθινά εμπερικλείει τα ερωτήματα, Ποιον ή τι λατρεύω ως Θεόν μου; και, Κάνω εγώ στους άλλους όπως αυτοί θέλω να μου κάνουν;—Ματθ. 7:12.

Όσο για μια αμοιβή, ο έντιμος άνθρωπος δεν ζητεί εκείνο που ανήκει σε άλλον. Υπάρχει μια μεγαλύτερη αμοιβή στο να έχωμε αγαθή συνείδησι με ευτυχία. «Μακάριοι οι φυλάττοντες κρίσιν, οι πράττοντες δικαιοσύνην εν παντί καιρώ.» (Ψαλμ. 106:3) Εξ άλλου, αν αυτό δεν γίνεται με πνεύμα αυτοδικαιώσεως, η εντιμότης μας μπορεί να συστήση στο άλλο άτομο την αλήθεια του Λόγου του Θεού, με τις καλές της αρχές. Είναι ένας από τους τρόπους με τους οποίους μπορούμε να κάνωμε φανερή την αλήθεια, «συνιστώντες εαυτούς προς πάσαν συνείδησιν ανθρώπων, ενώπιον του Θεού,» ως διάκονοι αυτού.—2 Κορ. 4:2.

«Από το Περίσσευμα της Καρδιάς»

ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ συνήθως δεν μπορούν να κρατήσουν μια καλή είδησι για τον εαυτό τους. Αισθάνονται την ανάγκη να την πουν στους άλλους. Αυτό συμβαίνει ιδιαίτερα όταν η καλή είδησις μπορή ν’ αποτελή μια πραγματική ευλογία για τους ακροατάς. Γι’ αυτό και οι Χριστιανοί μάρτυρες του Ιεχωβά, με καρδιά γεμάτη από εκτίμησι για τις πολύτιμες υποσχέσεις του Θεού, υποκινούνται να μεταδίδουν την αλήθεια της Αγίας Γραφής στους άλλους. Είναι ακριβώς όπως είπε ο Ιησούς Χριστός: «Εκ του περισσεύματος της καρδίας λαλεί το στόμα.»—Λουκ. 6:45.

Πολλοί Μάρτυρες, επειδή κάνουν καλή χρήσι των ευκαιριών που τους παρουσιάζονται στην καθημερινή ζωή για να συζητούν για την Αγία Γραφή, είχαν τη χαρά να βλέπουν άλλους να λαμβάνουν τη στάσι των με το μέρος της αληθινής λατρείας.

Παραδείγματος χάριν, μια Μάρτυς εψώνιζε σε μια κοσμοβριθή υπεραγορά της Καλιφορνίας. Στο τμήμα κρεάτων η γυναίκα που ήταν δίπλα της παρετήρησε: «Μα η τιμή του κρέατος είναι πολύ υψηλή. Δεν φαντάζομαι ότι ένας που έχει οικογένεια μπορεί ν’ αγοράση κρέας.» Η Μάρτυς απήντησε: «Πολλές οικογένειες δεν μπορούν να το αγοράσουν. Πολλοί πεινούν σήμερα.» Η γυναίκα το παραδέχθηκε και είπε ότι τα πράγματα χειροτερεύουν τόσο ώστε δεν ήξερε που θα καταλήξουν. Η Μάρτυς, σχολιάζοντας τι έγινε κατόπιν, γράφει τα εξής:

«Της είπα ότι πολλοί άνθρωποι, τα ίδια σκέπτονται και ανησυχούν πραγματικά για το μέλλον. Συζητήσαμε το γεγονός ότι, παρ’ όλες τις προσπάθειες των ανθρώπων, τα πράγματα δεν βελτιώνονται αλλά συνεχώς χειροτερεύουν.

«Συνέχισα: ‘Δεν ξέρω αν διαβάζετε πάρα πολύ τη Γραφή σας, αλλά εγώ διαβάζω τη δική μου όλη την ώρα. Σύμφωνα με τα λόγια του Ιησού, αυτοί οι κρίσιμοι καιροί εκπληρώνουν Βιβλικές προφητείες. Οι συνθήκες δεν πρόκειται να βελτιωθούν, αλλ’ αντίθετα θα χειροτερέψουν.’ Εκείνη σκέφθηκε για μια στιγμή, και κατόπιν είπε, ‘Προσπάθησα να διαβάσω τη Γραφή μου, αλλά δεν μπορώ να την καταλάβω.’ Της είπα ότι αυτό μπορεί να οφείλεται, στο ότι πολλές Γραφές είναι γραμμένες σε αρχαϊκή Αγγλική γλώσσα κι’ εμείς δεν μιλούμε έτσι στη σημερινή εποχή. Γι’ αυτό και προμηθεύθηκα μια Αγία Γραφή γραμμένη σε σημερινή Αγγλική γλώσσα.

«Εκείνη με ρώτησε αν μπορούσε κανείς ν’ αγοράση αυτή τη Γραφή. Της είπα αν θα ήθελε να έχη μια τέτοια Γραφή, συνέπεσε να έχω μια Γραφή παραπάνω στο αυτοκίνητό μου και θα μπορούσα να της την δώσω. Εκείνη πολύ ευχαριστήθηκε και είπε ότι θα με περίμενε να πάω στο αυτοκίνητο για να την φέρω. Όταν πήγα στο αυτοκίνητο είδα ότι είχα διαθέσει και το τελευταίο αντίτυπο.

«Τότε θυμήθηκα ότι ένας άλλος Μάρτυς κατοικούσε σε απόστασι περίπου τριών οικοδομικών τετραγώνων από το κατάστημα αυτό. Προσευχόμουν λοιπόν ώσπου να φθάσω στο σπίτι του να είχε μια Γραφή. Και είχε.

«Επειδή πέρασε περισσότερη ώρα απ’ όση υπελόγιζα, δεν φανταζόμουν ότι η γυναίκα θα ήταν ακόμη στο κατάστημα όταν επέστρεψα. Αλλά περίμενε ακριβώς εκεί που την είχα αφήσει. Της διάβασα από τα εδάφια 2 Τιμόθεον κεφάλαιον 3, Ματθαίον 24 και Λουκάν 21. Διάφοροι περνούσαν με τ’ αυτοκίνητα τους γύρω από μας καθώς εμείς διαβάζαμε την Αγία Γραφή. Κατόπιν εκείνη είπε ότι επιθυμούσε να γνωρίζη την Αγία Γραφή τόσο όσο κι’ εγώ. Την ρώτησα λοιπόν αν θα ήθελε να πηγαίνω στο σπίτι της και να την βοηθώ να καταλάβη την Αγία Γραφή. Μου έδωσε τη διεύθυνσί της κι’ έκαμα διευθετήσεις να την επισκεφθώ στο σπίτι της.»

Άρχισε μια οικιακή Γραφική μελέτη μ’ αυτή τη γυναίκα. Σήμερα, σαν βαπτισμένη Μάρτυς του Ιεχωβά, ομιλεί στους άλλους δημοσία για την ελπίδα της που βασίζεται στην Αγία Γραφή. Αληθινά υπάρχει σοβαρός λόγος να χρησιμοποιούμε κάθε ευκαιρία για να μεταδίδωμε το παρήγορο άγγελμα της Αγίας Γραφής στους άλλους. Σας υποκινεί η καρδιά σας να το κάνετε αυτό;

Μήπως ο Φόβος του Γείτονος Ρυθμίζει τη Ζωή Σας;

ΠΟΛΛΟΙ άνθρωποι, αν ερωτηθούν, ‘Μήπως ο φόβος του γείτονος ρυθμίζει τη ζωή σας;’ θ’ απαντούσαν πιθανώς ‘Όχι.’ Και από μερικές απόψεις θα είχαν δίκηο. Ο γείτονάς σας δεν σας λέγει τι να τρώτε, τι να φορήτε, τι είδους αυτοκίνητο να οδηγήτε ή, συνήθως, τι πρέπει να πιστεύετε.

Αλλά τι θα λεχθή για το να ενεργήτε σύμφωνα με αυτό που πιστεύετε—να ζήτε τη θρησκεία σας; Ω, εκεί παρουσιάζεται μια δοκιμασία. Αυτό ιδιαίτερα αληθεύει εκεί όπου η κοινότης ή η γειτονιά είναι κυρίως μιας θρησκείας. Αν συμβαίνη να είσθε συνεσταλμένος ή φοβισμένος για το τι θα εσκέπτοντο ή θα έλεγαν οι γείτονές σας, αυτό μπορεί να δημιουργήση μια δυσάρεστη κατάστασι για σας.

Συχνά στην κοινότητα είναι αδιάφορο αν ένα άτομο αλλάξη τη θρησκεία του ενόσω πρόκειται για μια «παραδεδεγμένη» θρησκεία του Χριστιανικού κόσμου, ή της τοπικής περιφερείας. Αλλ’ αν είναι η θρησκεία των μαρτύρων του Ιεχωβά, τότε μπορεί να εγερθή εναντίωσις και μανιώδης εξέγερσις ακόμη.

Όταν ένας άνθρωπος αποκτήση αληθινή γνώσι των κανόνων και των απαιτήσεων της Αγίας Γραφής για τη ζωή, οι άνθρωποι διακρίνουν ουσιώδεις αλλαγές στον τρόπο της ζωής του. Αλλ’ αυτές οι αλλαγές μήπως δίνουν βάσιμη αιτία για να εναντιώνωνται οι άλλοι; Όχι, διότι η αλήθεια, στην πραγματικότητα, κάνει τους ανθρώπους να γίνονται καλύτεροι σύζυγοι, πιο έντιμοι έμποροι, πιο αξιόπιστοι υπάλληλοι. Οι γυναίκες γίνονται καλύτερες σύζυγοι και μητέρες, καλύτερες γειτόνισσες, πιο ευτυχείς στη ζωή τους. Αυτό οφείλεται, στο ότι ‘ζητούν πρώτον την Βασιλείαν του Θεού και την δικαιοσύνην αυτού’ και ανακαινίζουν την προσωπικότητά τους σύμφωνα με τις υψηλές αρχές της Αγίας Γραφής.—Ματθ. 6:33· Ρωμ. 12:2.

Υπήρξαν χιλιάδες παραδείγματα όπου οι άνθρωποι τακτοποίησαν τη ζωή τους και εγκατέλειψαν τις κακές συνήθειες, όπως είναι η σεξουαλική ανηθικότης, η χρήσις ναρκωτικών, η κλοπή και τα παρόμοια, με τη μελέτη της Αγίας Γραφής και τη συναναστροφή με τους μάρτυρας του Ιεχωβά. Εν τούτοις αυτοί συνήντησαν εναντίωσι από τους συντρόφους των και από τις οικογένειές των ακόμη. Γιατί; Γιατί αυτοί οι σύντροφοί των δεν χαίρουν επειδή αυτό το άτομο έκαμε κάτι στον εαυτό του ενώπιον Θεού και ανθρώπων;

ΓΙΑΤΙ ΜΕΡΙΚΟΙ ΕΝΑΝΤΙΩΝΟΝΤΑΙ

Σε πολλές περιπτώσεις η εναντίωσις οφείλεται σε άγνοια από μέρους των εναντιουμένων. Αυτοί δεν μελετούν οι ίδιοι την Αγία Γραφή και επομένως δεν καταλαβαίνουν γιατί ένα άτομο υποκινείται ν’ αλλάξη τον τρόπο της ζωής του. Μπορεί να βλέπουν ότι εγκαταλείπει τους προηγουμένους φίλους του. Πάλι, μερικοί εναντιώνονται επειδή είναι κακώς πληροφορημένοι, από ψεύδη που τους ελέχθησαν για τους μάρτυρας του Ιεχωβά—ότι είναι φανατικοί, ότι δεν μπορούν να πουν τίποτε άλλο εκτός από την Αγία Γραφή, ότι είναι ανατρεπτικοί, ότι μισούν τους άλλους, ότι δεν πιστεύουν στον Χριστό, και τα λοιπά. Αυτοί οι κακώς πληροφορημένοι μπορεί να είναι ειλικρινείς στην εναντίωσί των. Η σταθερή και ακλόνητη πορεία του Χριστιανού μπορεί να τους βοηθήση να διακρίνουν την αλήθεια.

Ο απόστολος Πέτρος ετόνισε άλλον ένα λόγο για την εναντίωσι από τους προηγουμένους συντρόφους όταν είπε σ’ εκείνους που ανέλαβαν ν’ ακολουθήσουν τη Χριστιανοσύνη: «Διότι σεις δεν συντρέχετε με αυτούς εις την αυτήν εκχείλισιν της ασωτίας, και σας βλασφημούσιν· οίτινες θέλουσιν αποδώσει λόγον εις εκείνον όστις είναι έτοιμος να κρίνη ζώντας και νεκρούς.» (1 Πέτρ. 4:4, 5) Η αλήθεια κατακρίνει την κακή πορεία ενεργείας πολλών και αυτοί δεν την θέλουν. Αλλ’ ο φόβος αυτής της υβριστικής αντιδράσεως δεν αποτελεί βέβαια σοβαρό λόγο για έναν Χριστιανό να επιστρέψη στο προηγούμενο εξευτελισμένο επίπεδο.

Θυμηθήτε επίσης ότι, λαμβάνοντας το όνομα του Ιεχωβά επάνω σας και λέγοντας στους άλλους για τη Βασιλεία υπό τον Ιησούν Χριστόν, υποστηρίζετε μια διαφορετική κυβέρνησι γι’ αυτή τη γη—μια ουράνια κυβέρνησι που θα καταστρέψη το παρόν σύστημα πραγμάτων. (Πράξ. 17:31· Δαν. 2:44) Κάνοντας τούτο, κατ’ ανάγκην εγείρετε την εχθρότητα αυτού του κόσμου. Ο Ιησούς είπε στους μαθητάς του: «Θέλετε είσθαι μισούμενοι υπό πάντων των εθνών δια το όνομά μου»—όχι απλώς για το όνομα «Χριστιανός,» αλλά για το όνομα του Χριστού ως «Βασιλέως των βασιλέων,» του οποίου η Βασιλεία θα κυβερνήση τη γη με δικαιοσύνη.—Ματθ. 24:9· Αποκάλ. 19:16.

ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΠΟΥ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΧΕΤΕ ΥΠ’ ΟΨΙΝ

Ίσως να μελετάτε τώρα την Αγία Γραφή με τους μάρτυρας του Ιεχωβά, ή μπορεί να είσθε ένας νεοβαπτισμένος. Μήπως ο φόβος του τι σκέπτεται η κοινότης σάς κάνει να διερωτάσθε αν μπορήτε να συνεχίσετε την υπηρεσία του Θεού; Να έχετε εμπιστοσύνη. Ο Θεός ενδιαφέρεται τόσο για σας όσο και σεις γι’ αυτόν, και περισσότερο μάλιστα. Θέλει να ζήσετε, όχι να πεθάνετε. Σας αγαπά και εκτιμά πολύ τη ζωή σας. (Λουκ. 12:4-7· 21:16-19) Αυτός είπε, «Δεν θέλω σε αφήσει, ουδέ σε εγκαταλείψει.» (Εβρ. 13:5) Επομένως, θα σας βοηθήση αν εμπιστεύεσθε σ’ αυτόν με πιστότητα. Αυτός έχει βοηθήσει άλλους οι οποίοι στάθηκαν ακλόνητοι.—2 Πέτρ. 2:7-9.

Επίσης, σκεφθήτε: Έχουν οι γείτονές μου την οδόν της αιωνίου ζωής; Τι μπορούν να μου δώσουν που είναι βέβαιο και διαρκές; Τι ελπίδα είχα εγώ όταν τους συναναστρεφόμουν και ακολουθούσα τον δικό τους τρόπο ζωής; Μήπως απ’ αυτούς έμαθα για τον Θεό και τους σκοπούς του; Αφού γνωρίζω πού βρίσκεται, η αλήθεια, δεν πρέπει να μείνω σταθερά σ’ αυτήν;—Ιωάν. 6:68.

Θυμηθήτε, επίσης, ότι ο σκοπός της ζωής του Χριστιανού στη γη είναι να βοηθή τους άλλους. (Φιλιππ. 2:4) Μπορεί να ευχαριστήσετε τους εχθρούς σας υποχωρώντας και επιστρέφοντας στον παλαιό δρόμο, αλλά θα τους βοηθήσετε έτσι; Αυτό μπορεί να φανή σαν μια δική τους νίκη, αλλά θα είναι για τα καλύτερα συμφέροντα τους; Θα δείξετε έτσι αγάπη γι’ αυτούς; Ο Ιησούς είχε μεγάλη εναντίωσι στην κοινότητά του και υπέμεινε μάλιστα δριμείς παρατηρήσεις από τους απίστους σαρκικούς ετεροθαλείς αδελφούς του. Αλλά εγνώριζε ότι ο μόνος τρόπος για να τους βοηθήση ήταν να παραμείνη πιστός στην πορεία που του είχε καθορίσει ο Θεός.—Μάρκ. 6:1-6· Ιωάν. 7:3-5.

Τι θα εγίνετο αν ο Ιησούς σταματούσε και ακολουθούσε τον δημοφιλή δρόμο; Ολόκληρος ο κόσμος θα είχε χάσει κάθε ευκαιρία για ζωή. Αλλ’ από αγάπη για τον πλησίον του, και για τους εχθρούς του ακόμη, ο Ιησούς Χριστός εξακολουθούσε να είναι προσηλωμένος στην αλήθεια. Η πιστότης του είχε ως αποτέλεσμα μεγάλη ευλογία για όλο το ανθρώπινο γένος.

Σκεφθήτε επίσης τι θα συνέβαινε στους μάρτυρας του Ιεχωβά στη Γερμανία αν εγκατέλειπαν την ουδέτερη στάσι των ως προς το πολιτικό και στρατιωτικό πρόγραμμα του Χίτλερ. Θα είχαν καταβροχθισθή από εκείνο το καθεστώς, και χιλιάδες Γερμανών που υπηρετούν τώρα τον Θεό δεν θα είχαν ευκαιρία ν’ ακούσουν την αλήθεια.

Επίσης, οι άνθρωποι σέβονται το θάρρος, αλλά καταφρονούν εκείνον ο οποίος οπισθοχωρεί από φόβο. Εκείνοι οι λίγοι μάρτυρες του Ιεχωβά που απαρνήθηκαν την πίστι των, ενόσω ήσαν μέσα στα Γερμανικά στρατόπεδα συγκεντρώσεως στη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, υπέστησαν εμπαιγμό σε όλο το στρατόπεδο από τους Ναζιστάς αξιωματούχους, και ωνειδίσθηκαν ως υποκριταί και δειλοί. Μερικούς απ’ αυτούς τους ρώτησαν, «Τώρα που αρνηθήκατε τον Θεό σας τον Ιεχωβά, ποιον Θεόν θα λατρεύσετε;» Μερικοί που συμβιβάσθηκαν απεστάλησαν στο μέτωπο του πολέμου, όπου εφονεύθησαν. Άλλοι, που έχασαν την προστασία του Θεού επειδή αποτραβήχθηκαν, προσωρινώς διαφυλάχθηκαν, αλλά θανατώθηκαν από τους Ρώσους όταν εισέβαλαν.

Αν αγαπάτε την οικογένειά σας, δεν μπορείτε να εγκαταλείψετε την υπηρεσία του Θεού και την συναναστροφή σας με τον λαό του. Έχετε την αλήθεια. Η οικογένειά σας και οι γείτονες σας ίσως να μη την έχουν. Έχετε ευθύνη γι’ αυτούς, όπως έγραψε ο απόστολος Παύλος στον Τιμόθεο: «Πρόσεξε εις σεαυτόν και εις την διδασκαλίαν· επίμενε εις αυτά. Διότι τούτο πράττων και σεαυτόν θέλεις σώσει και τους ακούοντάς σε.»—1 Τιμ. 4:16.

Επίσης, αγαπάτε τον Ιεχωβά Θεό και τον Υιόν του Ιησούν Χριστόν; Εκτιμάτε τα όσα έχουν κάμει για σας; Αν είναι έτσι θα προσηλωθήτε σ’ αυτούς. Όπως ένας στοργικός πατέρας θα έλεγε στον γυιο του σχετικά με τη μομφή στο όνομα της οικογενείας, έτσι και ο Ιεχωβά λέγει σε σας: «Υιέ μου, γίνου σοφός, και εύφραινε την καρδίαν μου, διά να έχω τι να αποκρίνωμαι προς τον ονειδίζοντά με.» (Παροιμ. 27:11) Ένας που παραμένει πιστός φέρνει τιμή στον Θεό και αποκτά την εύνοιά του. Ένας που αποσύρεται από φόβο φέρει μεγάλη μομφή στον Ιεχωβά. Η Αγία Γραφή λέγει: «‘Ο δε δίκαιος θέλει ζήσει εκ πίστεως·’ και ‘εάν τις συρθή οπίσω, η ψυχή μου δεν ευαρεστείται εις αυτόν.’ Ημείς όμως δεν είμεθα εκ των συρομένων οπίσω προς απώλειαν, αλλ’ εκ των πιστευόντων προς σωτηρίαν της ψυχής.»—Εβρ. 10:38, 39· Λουκ. 9:62.

ΤΙ ΜΠΟΡΕΙΤΕ ΝΑ ΚΑΜΕΤΕ ΓΙΑ ΝΑ ΥΠΕΡΝΙΚΗΣΕΤΕ ΤΟΝ ΦΟΒΟ

Τι μπορείτε να κάμετε αν ο φόβος του γείτονος τείνει να σας αποτραβήξη; Ο ετεροθαλής αδελφός του Ιησού Ιάκωβος, που ζούσε στην Ιερουσαλήμ όπου η κοινότης με δριμύτητα εναντιώνετο στη διδασκαλία του Χριστού και των αποστόλων, έγραψε: «Πάσαν χαράν νομίσατε, αδελφοί μου, όταν περιπέσητε εις διαφόρους πειρασμούς· γνωρίζοντες ότι η δοκιμασία της πίστεώς σας εργάζεται, υπομονήν· η δε υπομονή ας έχη έργον τέλειον, διά να είσθε τέλειοι και ολόκληροι, μη όντες εις μηδέν ελλείπεις. Εάν δε τις από σας είναι ελλειπής σοφίας, ας ζητή παρά του Θεού του δίδοντος εις πάντας πλουσίως, και μη ονειδίζοντος· και θέλει δοθή εις αυτόν.»—Ιακ. 1:2-5.

Ο Ιάκωβος εδώ τονίζει ότι μπορεί να μη έχετε τη σοφία εσείς ο ίδιος για ν’ αντιμετωπίσετε επιτυχώς μια δοκιμασία. Μπορεί να φαίνεται ότι δεν υπάρχει διέξοδος. Αλλ’ αν ζητήσετε, ο Θεός θα είναι ευτυχής να σας δώση την απαιτούμενη σοφία, καθώς και τη δύναμι. (Φιλιππ. 4:13) Ο Θεός δεν σας κατηγορεί επειδή είσθε αδύνατος ή ζητείτε βοήθεια, αλλά δίνει πλουσιοπάροχα, με όλη την καρδιά. Δεν πρέπει να νομίζετε ότι το προσωπικό σας πρόβλημα είναι πολύ μικρό και ότι σας θεωρεί ως ανόητον επειδή το παρουσιάζετε σ’ αυτόν.

Ένας από τους πιο αποτελεσματικούς τρόπους για να υπερνικήσετε τον φόβο είναι να συναναστρέφεσθε εκείνους που είναι ισχυροί, που έχουν πεποίθησι. «Καλύτεροι οι δύο υπέρ τον ένα . . . διότι, εάν πέσωσιν, ο εις θέλει σηκώσει τον σύντροφον αυτού.» (Εκκλ. 4:9, 10) Μη αμελήτε την τακτική και συνεχή συναναστροφή με τους μάρτυρας του Ιεχωβά. Ακόμη και ο απόστολος Παύλος είχε ανάγκη της δυνάμεως που μπορούσε ν’ αποκτήση από τους Χριστιανούς αδελφούς του.—Κολ. 4:11· παράβαλε Ρωμαίους 1:11, 12.

Αν τα κάνετε αυτά, μπορείτε να είσθε βέβαιοι ότι θα λάβετε βοήθεια. Μπορείτε να έχετε πεποίθησι ότι θα μείνετε σταθεροί. Ο Θεός θα σας στηρίξη. Δεν θα σας ‘εγκαταλείψη.’ (2 Κορ. 4:8, 9) Ο χλευασμός από τους άλλους δεν κάνει τον Θεό να εγκαταλείψη την αγάπη και τη φροντίδα του. Ο απόστολος Παύλος είπε: «Είμαι πεπεισμένος ότι ούτε θάνατος ούτε ζωή, ούτε άγγελοι ούτε αρχαί ούτε δυνάμεις, ούτε παρόντα ούτε μέλλοντα, ούτε ύψωμα ούτε βάθος, ούτε άλλη τις κτίσις, θέλει δυνηθή να χωρίση ημάς από της αγάπης του Θεού, της εν Χριστώ Ιησού τω Κυρίω ημών.»—Ρωμ. 8:38, 39.

«Πιστός όμως είναι ο Θεός, όστις δεν θέλει σας αφήσει να πειρασθήτε υπέρ την δύναμιν σας, αλλά μετά του πειρασμού θέλει κάμει και την έκβασιν, ώστε να δύνασθε να υποφέρητε.» (1 Κορ. 10:13) Η διέξοδος δεν είναι να εγκαταλείψετε τον Θεόν, να γίνετε μια θλιβερή αποτυχία, χάνοντας τη ζωή για τον εαυτό σας, ίσως και για την οικογένειά σας και τους γείτονάς σας. Η διέξοδος είναι η οδός που παρέχει ο Θεός για να σας φυλάξη από το να πέσετε θύμα του φόβου και της απωλείας της πίστεως. Είναι μια οδός με την οποία μπορείτε να κερδίσετε τη νίκη και να είσθε ευτυχής. «Ο φόβος του ανθρώπου στήνει παγίδα· ο δε πεποιθώς επί τον Ιεχωβά θέλει είσθαι εν ασφαλεία.» Η παγίς—ο φόβος από ανθρώπους—είναι αυτό από το οποίο πρέπει να ελευθερωθήτε, αφήνοντας την αγάπη του Θεού, όχι τον φόβο του γείτονός σας, να διακατέχη τη ζωή σας.—Παροιμ. 29:25.

Σε Ποιον Ναό Μπορεί να Βρεθή ο Θεός;

ΕΙΝΑΙ λογικό και κατάλληλο ότι ο Άρχων του σύμπαντος θα προσδιώριζε ένα συγκεκριμένο και σαφή τρόπο με τον οποίον να τον πλησιάζουν οι άνθρωποι. Ένα ταπεινό ανθρώπινο πλάσμα δεν θα ήλπιζε λογικά ότι θα μπορούσε να προστρέξη σ’ αυτόν χωρίς έγκρισι και χωρίς την κατάλληλη στάσι και τον κατάλληλο τρόπο.

Τον Θεό μπορούμε να τον πλησιάσωμε. Δεν είναι «νεκρός,» όπως ισχυρίζονται μερικοί. Δηλαδή, δεν είναι αποτραβηγμένος, αφήνοντας τους ανθρώπους εντελώς στην τύχη τους, χωρίς να θέλη ν’ ακούση τα προβλήματά μας ή να κάμη κάτι γι’ αυτά. Ένας απόστολος του Ιησού Χριστού εδήλωσε: «[Ο Θεός] διώρισε τους προδιατεταγμένους καιρούς, και τα οροθέσια της κατοικίας αυτών διά να ζητώσι τον Κύριον, ίσως δυνηθώσι να ψηλαφήσωσιν αυτόν και να εύρωσιν· αν και δεν είναι μακράν από ενός εκάστου ημών.»—Πράξ. 17:26, 27.

Ο Θεός δεν είναι πανταχού παρών, δηλαδή παντού ταυτοχρόνως ένα πνεύμα που εισδύει παντού. Ούτε είναι όλα τα πράγματα μέρος αυτού. Αυτός τα εδημιούργησε. Επειδή είναι Πρόσωπον, έχει ένα τόπον, τον τόπον διαμονής του όπου μπορούμε να τον πλησιάσωμε. Αυτή η διαμονή είναι στον ουρανό, στο αόρατο βασίλειο.—Ματθ. 6:9.

Γι’ αυτό έχει κάμει ειδικές διευθετήσεις όχι για το δικό του όφελος, αλλά για το όφελος των ανθρώπων που θέλουν να τον πλησιάσουν. Κάνοντας τούτο άλλαξε την όψι της ουρανίας κατοικίας του. Η κατοικία του δεν άλλαξε απέναντι των αγγέλων, οι οποίοι πάντοτε είχαν πρόσοδο σ’ αυτόν· όπως είπε ο Ιησούς, οι άγγελοι, «διαπαντός βλέπουσι το πρόσωπον του Πατρός μου του εν ουρανοίς.» (Ματθ. 18:10) Ήταν μια αλλαγή ώστε οι αμαρτωλοί άνθρωποι να μπορούν να έχουν ένα τρόπο με τον οποίον να τον επικαλούνται και μια ευκαιρία ν’ αποκτήσουν την εύνοιά του.

Ο ΜΕΓΑΣ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΣ ΝΑΟΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ

Αυτό το οικοδόμημα λέγεται «ναός» ή ‘η σκηνή η αληθινή την οποίαν κατεσκεύασε ο Ιεχωβά και ουχί άνθρωπος.’ (Εβρ. 8:1, 2 ΜΝΚ) Τα προηγούμενα οικοδομήματα ναών στην Ιερουσαλήμ εχρησίμευαν μόνον ως ‘υπόδειγμα και σκιά των επουρανίων.’ (Εβρ. 8:5) Το τελευταίο απ’ αυτά τα οικοδομήματα κατεστράφη από τους Ρωμαίους το έτος 70 μ.Χ. Συνεπώς, η «σκηνή» ή η οικοδομή που ιδρύθηκε από τον Θεό μέσω της οποίας οι άνθρωποι μπορούν να τον πλησιάσουν σήμερα δεν είναι, επίγειος ναός, καθεδρικός ναός ή κτίριο.

Στο προηγούμενο τεύχος αυτού του περιοδικού εξετάσαμε τα χαρακτηριστικά της τυπικής «σκηνής» ή ναού με λεπτομέρειες. Αλλά πότε ήλθε σε ύπαρξι η πραγματικότης, η αντιτυπική σκηνή ή ναός; Το φθινόπωρο του έτους 29 μ.Χ. Πώς έγινε αυτό;

Για ν’ απαντήσωμε, ας ακολουθήσωμε τη διαδικασία της τυπικής Ημέρας του Εξιλασμού. Έτσι μπορούμε να ιδούμε ακριβώς πώς κάθε χαρακτηριστικό της αληθινής σκηνής ή του ναού ήλθε σε ύπαρξι.

Η ΑΥΛΗ ΜΕ ΤΟ ΘΥΣΙΑΣΤΗΡΙΟ ΤΗΣ

Ακριβώς όπως η αυλή του ναού της Ιερουσαλήμ ήταν αγία και τα προς θυσίαν ζώα που εισήγοντο σ’ αυτήν έπρεπε να είναι τέλεια υποδείγματα, έτσι και η αντιτυπική αυλή των ιερέων παρίστανε μια κατάστασι τελεία και δικαία των ανθρωπίνων υιών ενώπιον του Θεού. Ο Ιησούς ήταν ένας τέλειος ανθρώπινος υιός του Θεού όταν παρουσιάσθηκε για βάπτισμα στον Ιορδάνη Ποταμό. Ο Θεός είχε μεταβιβάσει την τέλεια ζωή του Υιού του στη μήτρα της παρθένου Μαρίας. (Ιωάν. 17:5· Λουκ. 1:35) Επομένως ο Ιησούς μπορούσε να πη στον Θεό:

«Θυσίαν και προσφοράν δεν ηθέλησας, αλλ’ ητοίμασας εις εμέ σώμα. Εις ολοκαυτώματα και προσφοράς περί αμαρτίας δεν ευηρεστήθης. . . .

Μια Ματιά στις Ειδήσεις

Είναι Σημείον ο Κόχουτεκ;

● Από τα μέσα του Δεκεμβρίου οι κάτοικοι της γης γοητεύθηκαν από τη σπάνια εμφάνισι του κομήτου Κόχουτεκ. Για μερικούς είναι μια επίδειξις καταπληκτικής ουράνιας ομορφιάς. Άλλοι διαβλέπουν σ’ αυτόν μια εκπλήρωσι του εδαφίου Λουκάς 21:11, όπου ο Ιησούς προείπε «θέλουσιν είσθαι φόβητρα και σημεία μεγάλα από του ουρανού» στη συντέλεια του αιώνος. Ενθυμούνται τον Ιουδαίο ιστορικό Ιώσηπο που είπε ότι πριν από το τέλος του Ιουδαϊκού συστήματος στο 70 μ.Χ. «ένα άστρο στάθηκε πάνω από την πόλι [της Ιερουσαλήμ], που έμοιαζε πολύ με μεγάλο σπαθί, και ένας κομήτης που παρέμεινε ένα ολόκληρο έτος.» Είναι ο Κόχουτεκ σημείον για την εποχή μας;

Είναι αλήθεια ότι εκείνοι που θεωρούν όλους τους κομήτες ως «κακούς οιωνούς» μπορεί να φοβήθηκαν από τον Κόχουτεκ. Αλλά η αστρονομία κάνει πολλούς ανθρώπους να γνωρίσουν ότι αυτός ο κομήτης ούτε απειλεί τον πλανήτη μας ούτε και είναι πιο σπουδαίος από τον κομήτη του Χάλλεϋ, που επισκέπτεται την γειτονιά της γης κάθε 76 χρόνια.

Τι θα λεχθή λοιπόν για τα λόγια του Ιησού για «φόβητρα και σημεία μεγάλα από του ουρανού»; Μήπως οι καλά πληροφορημένοι άνθρωποι φοβούνται από τα όσα βλέπουν τώρα στους ουρανούς; Ναι. Εκείνο που εμπνέει φόβον είναι το ενδεχόμενον πολέμου που υπονοείται από τους ανθρωποποιήτους δορυφόρους. Σχεδόν 50 τοις εκατό των δορυφόρων που εξαπολύονται εξυπηρετούν στρατιωτικούς σκοπούς.

Τέτοια «φόβητρα» βλέπονται όχι μόνον στο «έξω διάστημα» αλλά και στους άμεσους «ουρανούς» της ατμοσφαίρας μας, όπου οι σύγχρονοι στρατιωτικοί εκτοξεύουν διηπειρωτικούς πυραύλους. Όταν είναι εξωπλισμένοι με πυρηνικούς κώνους μάχης, αυτοί οι πύραυλοι μπορούν να προκαλέσουν άμεσο θάνατο σε εκατομμύρια ανθρώπους. Αυτά τα πράγματα, με τον φόβο που δημιουργούν, εκπληρώνουν μέρος της προφητείας του Ιησού.

Ειρήνη διά Νόμου

● Αυτή η δεκαετηρίς έχει ακούσει πολλά για το «λυώσιμο» του πάγου του ψυχρού πολέμου, για χαλάρωσι και σύμφωνα που αποβλέπουν στην αναστολή του ανταγωνισμού των εξοπλισμών. Πόσο ισχυρή πραγματικά είναι η κίνησις για μια γνήσια ειρήνη;

Το Ινστιτούτο Στρατηγικών Μελετών του Λονδίνου σε μια πρόσφατη έκθεσί του μάς πληροφορεί ότι περισσότερα και όχι λιγώτερα όπλα κατασκευάζονται. Και στην Παγκόσμια Διάσκεψι για Παγκόσμια Ειρήνη διά Νόμου, ο ομιλητής Κ. Σ. Ράιν είπε ότι, ακόμη και με τα Ηνωμένα Έθνη, δεν έχομε ειρήνη. Για ποιο λόγο; Ο ίδιος απήντησε: «Δεν έχομε ειρήνη, φίλοι μου, διότι η μορφή και η διάρθρωσις δεν αντικαθιστούν την ουσία. Χωρίς τη θέλησι ν’ ακολουθήσωμε την οδόν της ειρήνης, όλοι οι θεσμοί του κόσμου είναι άχρηστοι.»

«Παγκόσμια Ειρήνη διά Νόμου»—ναι, αλλά με τίνος νόμο και από ποια κυβέρνησι θα επιβληθή; Πολλά έθνη σήμερα έχουν υποχρεωτική στρατιωτική εκπαίδευσι. Κανένα δεν έχει υποχρεωτική ειρηνική εκπαίδευσι.

Η Αγία Γραφή, όμως, στον Ησαΐα 2:2-4 προλέγει ότι πολλοί άνθρωποι θα στραφούν στη θεία κυβέρνησι και ότι σ’ αυτούς ‘θα δοθή ο νόμος’ του Θεού. Το αποτέλεσμα μεταξύ αυτών είναι ότι «δεν θέλει σηκώσει μάχαιραν έθνος εναντίον έθνους, ουδέ θέλουσι μάθει πλέον τον πόλεμον.» Το μέσον επιβολής αυτού του νόμου σε όλη τη γη είναι η βασιλεία του Υιού του Θεού. Εκείνοι που ζητούν ειρήνη υποκριτικά και όχι μέσω του θείου νόμου προορίζονται να εξαφανισθούν απ’ αυτή τη βασιλεία στο προσεχές μέλλον.—1 Θεσσ. 5:3.

Απειλή Λιμού

● Οι αγροτικοί αναλυταί ολοένα προειδοποιούν για σοβαρές ελλείψεις τροφίμων σε παγκόσμια κλίμακα. Τι προοπτική υπάρχει για να διαφύγωμε την πείνα. Πολλοί παρηγορούνται με τις πρόσφατες καλές συγκομιδές σε μερικές μεγάλες χώρες. Αλλά μια καλή εποχή δεν είναι αρκετή. Στις Η.Π., τη μεγαλύτερη χώρα παραγωγής τροφίμων του κόσμου, δεν υπάρχουν πια αποθέματα σίτου. Ο καθηγητής της επιστήμης τροφών Τζωρτζ Μπόργκστρομ λέγει: «Οι άνθρωποι έχουν ακόμη την πεποίθησι ότι κάποιο μεγάλο τεχνολογικό τέχνασμα θα λύση το πρόβλημα.» Αλλά οι «πράσινες επαναστάσεις» «το θαυματουργικό ρύζι» και «το σιτάρι θαύμα» δεν έλυσαν το πρόβλημα.

Μερικοί μπορεί να προσπαθούν ν’ αντιμετωπίσουν τα πράγματα ατομικά, αποταμιεύοντας τρόφιμα για μελλοντικές πιθανότητες πείνας. Πόση ασφάλεια παρέχει αυτό; Αν λείψη το ηλεκτρικό ρεύμα τι θα γίνουν τα κατεψυγμένα τρόφιμα; Και αν οι συνθήκες χειροτερέψουν αρκετά, εκείνοι που έχουν μεγάλα αποθέματα τροφίμων δεν θα γίνουν στόχοι των μανιασμένων από την πείνα ανθρώπων;

Η Αγία Γραφή προείπε ελλείψεις τροφίμων ως μέρος του σημείου των καιρών μας. (Ματθ. 24:3, 7, 21· Αποκάλ. 6:1-8) Επίσης, στην επερχόμενη ‘μεγάλη θλίψι’, οι εχθροί της βασιλείας του Θεού μπορεί να ζητήσουν να εξαναγκάσουν τους δούλους του να βρεθούν σε συνθήκες λιμοκτονίας. Η ασφάλεια των αληθινών Χριστιανών θα έγκειται, όχι σε αποταμιευμένα εφόδια, αλλά στη φροντίδα του Θεού. Αυτοί μπορούν να ενωθούν με τον προφήτη λέγοντας με εμπιστοσύνη: «Αν και η συκή δεν θέλη βλαστήσει, μηδέ θέλει είσθε καρπός εν τοις αμπέλοις· ο κόπος της ελαίας θέλη ματαιωθή, και οι αγροί δεν θέλωσι δώσει τροφήν . . .εγώ όμως θέλω ευφραίνεσθε εις τον Ιεχωβά, θέλω χαίρει εις τον Θεόν της σωτηρίας μου.»—Αββακ. 3:17, 18· Αποκάλ. 7:9, 10, 14

Μια Ματιά στις Ειδήσεις

Η Χρηματαγορά

● Πέρυσι, ίσως όσο ποτέ άλλοτε, εκδηλώθηκε καθαρά η ασταθής φύσις των χρηματαγορών του κόσμου. Στις Ηνωμένες Πολιτείες, τον Ιανουάριο του 1973, λόγου χάριν, ο δείκτης χρεωγράφων της βιομηχανίας έφθασε για πρώτη φορά σε ύψος 1.052 μονάδων. Αλλά το φθινόπωρο η αγορά υπέστη μια από τις πιο σοβαρές πτώσεις του αιώνος, και έπεσε συνολικά 57 μονάδες σε δύο μέρες τον Νοέμβριο και τελικά έπεσε πολύ πιο κάτω από τις 800 μονάδες. Τα χρηματιστήρια της Ευρώπης, του Καναδά, της Αυστραλίας και της Ιαπωνίας επίσης ανέφεραν πτώσεις έως 30 τοις εκατό από τις υψηλές μονάδες όπου βρίσκονταν οι αξίες στις αρχές του έτους.

Γιατί; Οι φόβοι μιας πιθανής παγκοσμίου κάμψεως της οικονομίας στο 1974 έφθασαν στο έπακρον από την Αραβική απαγόρευσι πετρελαίου.

Αυτός ο φόβος της χρηματαγοράς δεν είναι νέος. Μια πρωτοφανής πτώσις συνέβη στο 1955 με τις ειδήσεις ότι ο πρόεδρος Ντουάιτ Αϊζενχάουερ υπέστη καρδιακή προσβολή· εγέρθηκαν φόβοι σοβαρών εθνικών συνεπειών λόγω της υγείας ενός ανθρώπου.

Εκείνο που ήταν νέο στο 1973 ήταν οι συνεχείς και δραστικές διακυμάνσεις της χρηματαγοράς για πολλούς μήνες. Άσχετα με το τι θα συμβή στη χρηματαγορά στους προσεχείς μήνες, οι περυσινές κινήσεις δείχνουν πόσο έμφοβοι είναι οι ηγέται του κόσμου. (Λουκ. 21:26) Οι Χριστιανοί μπορούν να πάρουν ένα μάθημα και να μην ανησυχούν πολύ, γνωρίζοντας πόσο εύκολα μπορεί ο πλούτος ‘να κάμη φτερά και να πετάξη.’—Παροιμ. 23:5.

Απαλλαγή από Καπνό

● Η παγκόσμια παραγωγή καπνού ανήλθε κατά 12 τοις εκατό περίπου στην περασμένη δεκαετία. Αυτό έγινε παρά το γεγονός ότι η ιατρική επιστήμη συνδέει το κάπνισμα με πολλές ασθένειες. Αυξάνουν οι αποδείξεις ότι ακόμη και τα παιδιά των καπνιστών υποφέρουν. Γιατί δεν το εγκαταλείπουν;

Ο Δρ Φ. Ρ. Γουέηκ, του Πανεπιστημίου Κάρλτον του Καναδά, λέγει: «Το μεγαλύτερο πρόβλημα δεν είναι να κάμωμε τους ανθρώπους να εγκαταλείψουν το κάπνισμα, αλλά να τους κρατήσωμε μακρυά από το κάπνισμα αφού το εγκαταλείψουν.» Παραδόξως, το να γνωρίζωμε απλώς ότι το κάπνισμα προξενεί καρκίνον συχνά δεν είναι αρκετό.

Το κάπνισμα ποτέ δεν υπήρξε ένα σημαντικό πρόβλημα μεταξύ των μαρτύρων του Ιεχωβά. Από τη δεκαετία του 1890 και έπειτα, εδημοσίευσαν προειδοποιήσεις για το κάπνισμα. Τώρα, από το δεύτερο ήμισυ του 1973, οποιοσδήποτε γίνεται μάρτυς του Ιεχωβά ή επιθυμεί να παραμείνη ευπρόσδεκτο μέλος των εκκλησιών των απαιτείται να εγκαταλείψη τη συνήθεια του καπνίσματος. Ένας παρόμοιος περιορισμός τίθεται και σ’ εκείνους που προσπορίζονται τα προς το ζην αναγκαία από το εμπόριο του καπνού.

Γιατί ενδιαφέρονται να απαλλαγούν οι εκκλησίες των τελείως από κάθε επαφή με το κάπνισμα; Οι μάρτυρες του Ιεχωβά αναγνωρίζουν τους κινδύνους που παρουσιάζει αυτή η συνήθεια στην υγεία. Εκτός απ’ αυτό, το ζωτικό ηθικό ερώτημα γι’ αυτούς είναι, Χρησιμοποιούμε το σώμα μας μ’ έναν τρόπο που δείχνει εκτίμησι στον Δημιουργό μας ‘καθαρίζοντας εαυτούς από παντός μολυσμού σαρκός και πνεύματος’; (2 Κορ. 7:1) Διακρίνουν επίσης ότι η προώθησις του καπνίσματος αντιτίθεται στην αγάπη προς τον πλησίον. Η επιθυμία να έχουν την εύνοια του Θεού τούς υποκινεί να απαλλαγούν από το κάπνισμα.

Καθολικοί και Κομμουνισταί

● Ο Ιταλικός κλήρος της Καθολικής εκκλησίας εζήτησε από τον Πάπα ν’ ανακαλέση ένα διάταγμα του 1949 που έλεγε ότι οποιοσδήποτε δείχνει εύνοια στο Κομμουνιστικό κόμμα πρέπει ν’ αφορίζεται. Τι άλλο συνέβη, και τι δείχνει αυτό;

Τα τελευταία χρόνια το Βατικανό έχει υποδεχθή επισήμους από μερικά Κομμουνιστικά έθνη και έδειξε μάλιστα επιθυμία να αποκαταστήση σχέσεις με την Ερυθρά Κίνα. Σ’ αυτές τις κινήσεις οι άγρυπνοι παρατηρηταί διακρίνουν δραστικές αλλαγές από τις προηγούμενες στάσεις της εκκλησίας. Είναι αλήθεια ότι η Καθολική εκκλησία πάντοτε υπήρξε φίλος του κόσμου και με κοσμική επιδεξιότητα συνήθως φρόντιζε να έχη ιερείς και επισκόπους και μεγάλες ακολουθίες και στα δύο μέρη των πολιτικών ζητημάτων, ακόμη και των πολέμων. Με αυτόν τον τρόπο, άσχετα με τον τρόπο επιλύσεως των ζητημάτων, διατηρούσε μια θέσι επιρροής μ’ εκείνους που εκέρδιζαν.

Αλλά σήμερα τα παγκόσμια γεγονότα την αναγκάζουν να κάνη παραχωρήσεις που αποκαλύπτουν μια συνεχώς εξασθενούσα κατάστασι. Ειρήνη φαίνεται ν’ αναπτύσσεται μεταξύ των δυτικών εθνών και της Κομμουνιστικής Ανατολής. Για να διατηρήση κάποια πολιτική ισχύ, η εκκλησία αναγκάζεται να συμβιβασθή με τον από μακρού αθεϊστικόν εχθρό της.

Έτσι, μια εκκλησία μεγάλης κοσμικής ισχύος χάνει τη συγκράτησι των υνίων του πολιτικού ελέγχου. Η φωνή της στις παγκόσμιες υποθέσεις είναι τώρα συμβιβαστική. Όλ’ αυτά επαναφέρουν στη μνήμη την προφητική εικόνα που παρουσιάζεται στο Γραφικό βιβλίο της Αποκαλύψεως κεφάλαιον 17. Εκεί κάθε ψευδής θρησκεία παριστάνεται ως μοιχαλίς η οποία, αφού χάνει την επιβολή της στα θηριώδη έθνη, τελικά καταστρέφεται από τα ίδια αυτά έθνη.

Μια Ματιά στις Ειδήσεις

Δυσχέρειες της Αγάμου Ζωής

● Ο προαιώνιος κανών της αγάμου ζωής για τους Ρωμαιοκαθολικούς ιερείς προξενεί πάλι δυσχέρειες.

Έπρεπε. Μια τέτοια απαίτησις είναι σε άμεση αντίθεσι με τις διδασκαλίες της Αγίας Γραφής.

Στις 23 Δεκεμβρίου, η εφημερίς του Βατικανού «Λ’ Οσερβατόρε Ρομάνο,» παρακαλώντας τους ιερείς να μη εγκαταλείψουν τη διακονία των, είπε ότι κάθε ιερεύς πρέπει «να κάμη τα αδύνατον για να παραμείνη στη θέσι του.»

Αυτή η ‘αδύνατη’ απαίτησις πραγματικά πηγάζει από την απομάκρυνσι από την αληθινή λατρεία που άρχισε μετά τον θάνατο των αποστόλων του Ιησού Χριστού. Ο απόστολος Παύλος προείπε ότι ένα από τα χαρακτηριστικά της αποστασίας εκείνης θα ήταν η ‘απαγόρευσις του γάμου.’ Σας εκπλήττει αυτό; Εξετάστε το μόνοι σας· σε οποιαδήποτε μετάφρασι της Αγίας Γραφής, στο 1 Τιμόθεον 4:1-3. Προφανώς η Καθολική Εκκλησία εγκατέλειψε τον Βιβλικό κανόνα χάριν του δικού της κανόνος, και αυτό οδηγεί στη δυσχέρεια.

Το άρθρο της εφημερίδος «Λ’ Οσερβατόρε» προχωρεί και λέγει σ’ εκείνους που είναι ιερείς: «Αν διαπράττετε ηθικά σφάλματα—δεν πρέπει να το κάνετε, αλλά μπορεί να συμβή αυτό, επειδή και σεις είσθε αδύνατοι—έχετε πολλά μέσα θεραπείας.» Σύμφωνα με το «Νιούσγουηκ» (3 Δεκεμβρίου 1973), μερικοί ιερείς, μολονότι παραμένουν άγαμοι, βρίσκουν το δικό τους ‘μέσον θεραπείας’ με τη στενή συντροφιά γυναικών και, κατά καιρούς, με σεξουαλική επιμιξία.

Φυσικά, αυτό δεν είναι κάτι το νέον. Πολλοί Καθολικοί από πολύν καιρό γνωρίζουν ιερείς οι οποίοι το κάνουν αυτό. Αλλ’ εκείνο που ιδιαίτερα ενοχλεί την εκκλησία είναι όχι η ανηθικότης αυτών των ιερέων, αλλά το γεγονός ότι τώρα πολλοί εγκαταλείπουν την ιερατεία χάριν του γάμου. Ο αριθμός των ιερέων κατήλθε κατά 20.000 περίπου τα τελευταία τρία χρόνια.

Φόβος του Εγκλήματος

● Ολοένα περισσότερο οι Ηνωμένες Πολιτείες γίνονται ένα τρομοκρατούμενο «ένοπλο στρατόπεδο.»

Ο φόβος εισχωρεί σε «όλα τα στρώματα της Αμερικανικής κοινωνίας,» σύμφωνα με μια σφυγμομέτρησι της κοινής γνώμης που έγινε το 1973. Ένα στα τρία άτομα στις μεγαλουπόλεις και ένα στα πέντε στα προάστια έχει υποστή ύπουλη επίθεσι ή έχει ληστευθή ή υπήρξε θύμα διαρρηκτών ή λεηλατήθηκε η ιδιοκτησία του το περασμένο έτος. Τέσσερα άτομα στα δέκα φοβούνται να περπατήσουν μόνα τη νύχτα ακόμη και στη δική τους γειτονιά.

Μερικοί πιστεύουν ότι ο τρόπος αντιμετωπίσεως της βίας είναι το να είναι έτοιμοι να χρησιμοποιήσουν βία εναντίον της βίας. Το αποτέλεσμα είναι ότι στο Ντητρόιτ, που είναι η κορυφαία πόλις του εγκλήματος στις Η.Π.Α. υπολογίσθηκε ότι υπάρχουν 500.000 πιστόλια, ένα σε κάθε τρεις άνδρες, γυναίκες και παιδιά. Η κατάστασις δεν είναι πολύ διαφορετική αλλού. Οι άνθρωποι ζουν με φόβο.

Αυτό θέλετε; Δεν μπορείτε ν’ αλλάξετε τον κόσμο γύρω σας, αλλά μπορείτε ν’ αλλάξετε τον τρόπο των σχέσεών σας με τον κόσμο. Το αληθινά ασφαλές πράγμα είναι να ‘σφυρηλατήσετε τα πολεμικά σας μέσα σε όργανα ειρήνης,’ και όπως λέγει ο προφήτης Ησαΐας, ‘να μη μάθετε πλέον τον πόλεμο.’ Και γιατί; Διότι αυτό μας λέγει ο Δημιουργός να κάμωμε. Αν διαπράττονται αδικήματα εναντίον των δούλων του, ο Θεός μάς βεβαιώνει ότι αυτά θα πληρωθούν.—Ησ. 2:2-4· Ρωμ. 12:17-19.

Είναι αλήθεια ότι οι άνθρωποι γύρω σας μπορεί να θέλουν να παίρνουν τα ζητήματα στα δικά τους χέρια. Αλλ’ αν σας ενδιαφέρη η ζωή, ποιο έχει περισσότερη σημασία—να προσέξετε τις συμβουλές που παρέχει ο Θεός που είναι η Πηγή και ο Συντηρητής της ζωής, ή να μιμήσθε θνητούς ανθρώπους;

Κυριαρχεί το Ατομικό Συμφέρον

● Οι ειδικοί των εθνών που κάνουν μεγάλη κατανάλωσι μετάλλων διαβλέπουν δυσχέρειες στο μέλλον λόγω της υπερβολικής ανόδου των τιμών των ζωτικών μετάλλων.

Ένας επίσημος συνιστά τη συσσώρευσι μετάλλων τώρα για να υπάρχη δύναμις διαπραγματεύσεως στις δοσοληψίες με τις χώρες που παράγουν μέταλλα. «Έτσι,» είπε, «δεν θ’ αφήσετε αυτούς τους ληστάς να σας ληστέψουν.»

Η άμεση αιτία της αναταραχής είναι ότι τα έθνη που προμηθεύουν ζωτικό μετάλλευμα αλουμινίου σχεδιάζουν να ιδρύσουν μια οργάνωσι όμοια με την οργάνωσι των πετρελαιοπαραγωγών χωρών, που ύψωσαν τις τιμές των πετρελαίων σε πρωτοφανή βαθμό. Υπάρχουν ήδη άλλες οργανώσεις των χωρών που παράγουν χαλκό και κασσίτερο.

Το ν’ αποκαλούν «ληστάς» τα παράγωγα έθνη είναι σαν η κατσαρόλα ν’ αποκαλή το καζάνι μαύρο. Εξετάστε τη θέσι αυτών των εθνών. Οι εργάται σε πολλά απ’ αυτά τα έθνη ζούσαν με πολύ χαμηλά ημερομίσθια. Και θυμούνται επίσης πώς τα μεγάλα έθνη συχνά τους εκμεταλλεύθηκαν.

Αυτή η κατάστασις αποτελεί άλλη μια απόδειξι ότι το οικονομικό σύστημα αυτού του κόσμου έχει εμποτισθή με ιδιοτέλεια. Κυριαρχεί το ατομικό συμφέρον.

Στην πραγματικότητα, αυτές οι στενοχώριες αποτελούν σημεία ότι το παρόν σύστημα σύντομα θα αντικατασταθή από τη βασιλεία του Θεού. Υπό την διακυβέρνησί της, λέγει ο προφήτης του Θεού, «οι κάτοικοι του κόσμου θέλουσιν μάθει δικαιοσύνην.» Τι ευπρόσδεκτη αλλαγή θα είναι εκείνη!—Ησ. 26:9.

Μια Ματιά στις Ειδήσεις

‘Η Κυριώτερη Ελπίδα για Ειρήνη’

● Πού κατευθύνουν οι θρησκευτικοί ηγέται του κόσμου τους ανθρώπους να στηρίξουν τις ελπίδες των; Στη βασιλεία του Θεού; Η απάντησις ήλθε την 25η επέτειο της Παγκοσμίου Διακηρύξεως των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου. Ένα κοινό εκκλησιαστικό ανακοινωθέν εδήλωσε: «Το Παγκόσμιο Συμβούλιο των Εκκλησιών και η Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία συχνά έχουν δηλώσει ότι ο Οργανισμός Ηνωμένων Εθνών αποτελεί την κυριώτερη ελπίδα για παγκόσμια ειρήνη.»—«Ρωμαίος Παρατηρητής.»

Προφανώς αυτοί δεν έχουν διδαχθή από τα περασμένα σφάλματα. Στις 12 Δεκεμβρίου 1918, η προκάτοχος των Ηνωμένων Εθνών, η Κοινωνία των Εθνών, έτυχε της ίδιας θρησκευτικής υποστηρίξεως. Τότε το Ομοσπονδιακό Συμβούλιο των Εκκλησιών του Χριστού στην Αμερική απεκάλεσε την κοινωνία εκείνη ως «την πολιτική εκδήλωσι της Βασιλείας του Θεού στη γη.» Αλλ’ απέδειξε πραγματικά η Κοινωνία των Εθνών ότι αποτελούσε διάταξι του Θεού για την περιφρούρησι της ειρήνης;

Σ’ εκείνους που δεν ήξεραν την απάντησι ενωρίτερα, ο Βʹ Παγκόσμιος Πόλεμος ξεκαθάρισε τα πράγματα. Ο Θεός δεν είχε καμμιά σχέσι με την Κοινωνία των Εθνών· ούτε ο οργανισμός Ηνωμένων Εθνών είναι δικός του.

Οι Καθολικές και οι Προτεσταντικές εκκλησίες ισχυρίζονται ότι διδάσκουν τον Λόγο του Θεού, δεν είν’ έτσι; Τότε, αντί να «παίζουν πολιτική,» δεν θα έπρεπε να υποστηρίξουν ως ‘την κυριώτερη ελπίδα για ειρήνη’ τη βασιλεία για την οποία ο Υιός του Θεού Ιησούς Χριστός εδίδαξε τους ακολούθους του να προσεύχωνται; (Ματθ. 6:9, 10) Δεν είναι ευθύνη των να δείξουν στους ανθρώπους από την Αγία Γραφή ότι η βασιλεία του Θεού ‘δεν θα περάση εις άλλον λαόν’ περιλαμβανομένων και των μελών του οργανισμού Ηνωμένων Εθνών; (Δαν. 2:44) Ειλικρινά, λοιπόν, δεν πρέπει τώρα ν’ αντιμετωπίση όλη η ανθρωπότης το γεγονός ότι οι ανθρώπινοι άρχοντες ποτέ δεν μπορούν να φέρουν διαρκή ειρήνη; Μόνον ο Δημιουργός της ανθρωπότητος μπορεί να το κάμη αυτό.

‘Κλίμα για Τυχερά Παίγνια’

● Η πολιτεία της Νέας Υόρκης, χαιρετίζοντας τα τυχερά παιγνίδια σαν ένα τρόπο αποσπάσεως των εγκληματιών από τη δράσι των, ενομιμοποίησε και ανέλαβε υπό την εξουσίαν της τα απαγορευμένα τυχερά παιγνίδια των ιπποδρομιών. Έφερε αποτέλεσμα; Τα παράνομα τυχερά παιγνίδια και οι εγκληματικές ενέργειες αυξήθηκαν κατά δύο τρίτα περίπου σ’ ένα έτος! Γιατί; Ένας αστυνομικός είπε: «Δημιουργήθηκε ένα κλίμα να παίζουν τυχερά παιγνίδια. . . . Χιλιάδες άνθρωποι, οι οποίοι ποτέ στον κόσμο δεν είχαν σκεφθή για στοιχήματα [σε άλλα σπορ], στοιχηματίζουν τώρα [παρανόμως] με τους επαγγελματίας στοιχημάτων.»

Ποιοι το κάνουν αυτό; Η μελέτη αποκαλύπτει ότι οι φοιτηταί στοιχηματίζουν τα επιδόματά των και οι νοικοκυρές χρησιμοποιούν τα χρήματα με τα οποία θα ψώνιζαν από τον παντοπώλη τους. Μερικές πορνεύουν για να καλύψουν τις απώλειες. Οι έμποροι υψώνουν τις τιμές, καταχρώνται ή κλέπτουν χρεώγραφα για να παίξουν χρήματα σε τυχερά παιγνίδια. Άλλοι προωθούν τις δικές των επιχειρήσεις τυχερών παιγνιδιών για να υποστηρίξουν «φιλανθρωπικά ιδρύματα» ή τις εκκλησίες και τις συναγωγές των. «Ο αναγκαστικός χαρτοπαίκτης βρίσκεται,» λέγει το περιοδικό «Ιατρικός Κόσμος,» «ουσιαστικά σε κάθε εργασία και επάγγελμα, περιλαμβανομένων και των κληρικών.»

Αυτό το ‘κλίμα για τυχερά παιγνίδια’ παρήγαγε μια συγκομιδή ικανοποιήσεως όλων των παθών, διαφθοράς και κατεστραμμένων ανθρώπων. Αλλά «μη πλανάσθε», προειδοποιεί η Αγία Γραφή. «Διότι ο σπείρων εις τη σάρκα εαυτού, θέλει θερίσει εκ της σαρκός φθοράν.» Επίσης, όσοι κάνουν σπονδήν «εις τον Μένην» [τον θεόν της τύχης] τελικά θα χάσουν τα πάντα, διότι σ’ αυτούς ο Ιεχωβά λέγει, «Θέλω σας αριθμήσει διά την μάχαιραν.»—Γαλ. 6:7, 8, JB· Ησ. 65:11, 12.

Συναγωγή Ομοφυλοφίλων

● Τι θέσι έχει η ομοφυλοφιλία στον Ιουδαϊσμό; Για να βρεθή αυτό, ο Τεμπλ Μπεθ Χαΐμ Χαντασίμ («Ο Οίκος της Νέας Ζωής») στο Λος Άντζελες της Καλιφορνίας, υπέβαλε αίτησι στην Ένωσι των Αμερικανικών Εβραϊκών Συναγωγών να γίνη μέλος της Ενώσεως. Τον Μάρτιο του 1972 συνεστήθη ως η πρώτη συναγωγή ομοφυλοφίλων των Ηνωμένων Πολιτειών, και τώρα ελπίζει να συνδεθή με την Ένωσι.

Η Ένωσις έχει ήδη παράσχει κάποια υποστήριξι στη συναγωγή του Λος Άντζελες. Και ο Ραββίνος Έρβιν Χέρμαν, διευθυντής του γραφείου της Ενώσεως του Νοτιοδυτικού Ειρηνικού προέτρεψε με τα εξής λόγια πριν από ένα χρόνο: «Πιστεύω ότι επιβάλλεται στη φιλελεύθερη κίνησί μας να δεχθή αυτή τη συναγωγή» όταν μας το ζητήση. Τώρα ο Ραββίνος Αλεξάντερ Μ. Σίντλερ, πρόεδρος της Ενώσεως, συμφωνεί: «Δεν φρονώ ότι ο όμιλος ομοφυλοφίλων πρέπει ν’ αγνοηθή από το Ιουδαϊκό σώμα.»

Εν τούτοις, το Ιουδαϊκό έθνος έχει στο «Τορά» μια θεόδοτη εντολή στον Μωυσή που λέγει: «Εάν δε τις κοιμηθή μετά άρρενος, καθώς κοιμάται μετά γυναικός, βδέλυγμα έπραξαν αμφότεροι· εξάπαντος θέλουσι θανατωθή.»—Λευιτ. 20:13, Ιουδαϊκή Εκδοτική Εταιρία.

Τι θα κάμη η Ένωσις Αμερικανικών Εβραϊκών συναγωγών; Θα εμμείνη στον δίκαιο νόμο του Θεού που διαβιβάσθηκε μέσω των πατέρων των ή θα τον αποκρούση ώστε και σ’ αυτό, επίσης, να εξομοιωθή με τον υπόλοιπο κόσμο;

Μια Ματιά στις Ειδήσεις

Ενδιαφέρον για τον Αποκρυφισμό

● Ένα ισχυρό κύμα για τον αποκρυφισμό σαρώνει ένα μεγάλο μέρος του κόσμου. Τα βιβλία, οι προβολές της Τηλεοράσεως και των κινηματογράφων για απόκρυφες μεθόδους απέκτησαν μεγάλη δημοτικότητα. Οι άνθρωποι στάθηκαν στην ουρά επί ώρες με βροχή και χιονόνερο για να ιδούν μια τέτοια ταινία που έδειχνε ιερείς να εξορκίζουν, δηλαδή να βγάζουν ένα δαίμονα. Όταν μπη κανείς μέσα, πληροφορείται για λιποθυμίες, ναυτιάσεις, εμέτους, ακόμη και καρδιακές προσβολές. Αλλά τα πλήθη συνεχώς προσέρχονται.

Είναι ενδιαφέρον ότι Καθολικοί ιερείς λέγουν ότι είχαν έναν ασυνήθη αριθμό αιτήσεων για βοήθεια από εκείνους οι οποίοι, αφού είδαν την προβολή της ταινίας, ισχυρίζονται ότι κατελήφθησαν από δαίμονες. Είναι δυνατόν αυτό;

Η Βίβλος αναγράφει αποδεδειγμένες περιπτώσεις δαιμονοπληξίας. Το πρώτο βήμα προς αυτή την κατάστασι συχνά είναι μια άσκοπη περιέργεια για τον αποκρυφισμό. Στην προκειμένη περίπτωσι στην οποία όπως λέγουν βασίζεται η κινηματογραφική ταινία, ένα παιδί έγινε δαιμονόπληκτο όταν οι συγγενείς του χρησιμοποίησαν τον πίνακα Ουίτζια.

Αν βλέπωμε αυτές τις πράξεις, όχι ως συναρπαστική διασκέδασι, αλλ’ ως «βδέλυγμα,» όπως και ο Θεός τις βλέπει, αυτό αποτελεί θετική προστασία.—Δευτ. 18:12.

Η Επιχείρησις Θρησκεία

● Η επιχείρησις είναι επιχείρησις, έστω και αν γίνεται πίσω από ένα θρησκευτικό προσωπείο. Η Καθολική Εκκλησία των Ηνωμένων Πολιτειών υπέστη μια μείωσι 50 τοις εκατό σε αριθμό εγγεγραμμένων στη θεολογική θρησκεία σχολή από το έτος 1967. Προφανώς, αυτό δεν σημαίνει καλή επιχείρησι. Γι’ αυτό στέλλουν τώρα διευθυντάς επιστρατεύσεως στον Αμερικανικό Διοικητικό Σύνδεσμο για εκπαίδευσι σε επιχειρήσεις.

Αλλά η Γραφή λέγει ότι οι ιερείς του Θεού ‘καλούνται από το σκότος’ για να κάμουν το έργο του Θεού. (1 Πέτρου 2:9) Αν αυτοί αληθινά ήσαν ιερείς Του, δεν θα τους υπεστήριζε ο Θεός; Μήπως θα έπρεπε να στραφούν προς το σκότος του κόσμου για να μάθουν πώς να κάνουν το έργο του Θεού; Για το πώς αισθάνονται την εμπιστοσύνη στον Θεό, η εφημερίς «Ποστ» της Νέας Υόρκης ανέγραψε ότι ένας πάστωρ που συνδέεται με το πρόγραμμα είπε: «Πριν λίγα χρόνια εμπιστευόμαστε στον Θεό και ελπίζαμε ότι με τον προϋπολογισμό τα καταφέρναμε κάπως καλά. Αυτό όμως δεν γίνεται πια.»

Αντιθέτως, ο Ιησούς Χριστός διαβεβαίωσε τους ακολούθους του ότι αν αυτοί ‘ζητούσαν πρώτα τη βασιλεία του Θεού και τη δικαιοσύνη του’, θα προσετίθεντο τα αναγκαία σ’ αυτούς. (Ματθ. 6:25-33) Αν οι κληρικοί έχουν τη γνώμη ότι ο θεός δεν φροντίζει γι’ αυτούς, μήπως αυτό οφείλεται στο ότι αυτοί είναι πολύ απησχολημένοι με τις δικές τους επιχειρήσεις και παραλείπουν να κάμουν το έργο του Θεού;

Κληρικοί στην Πολιτική

● Είναι συνηθισμένο πράγμα να βλέπη κανείς κληρικούς στην πολιτική. Τους βλέπει συχνά στο Δημαρχείο της Νέας Υόρκης να τους συμβουλεύονται οι δημοτικοί σύμβουλοι. «Ιερείς, ραββίνοι και διάκονοι αναμιγνύονται εύκολα στις πολιτικές λέσχες,» αναφέρει η εφημερίς «Τάιμς» της Νέας Υόρκης. Και ένας ιερεύς διορισμένος από τον επίσκοπό του να οργανώνη Καθολικούς ψηφοφόρους λέγει: «Δεν μου είναι χόμπυ η πολιτική. Είναι η δουλειά μου.»

Πρόσφατες ειδήσεις από τη Βραζιλία, την Κορέα, την Ισπανία, την Ιρλανδία και τις Φιλιππίνες Νήσους αποκαλύπτουν ανάμιξι των κληρικών στην πολιτική κι’ εκεί επίσης. Γιατί στην πολιτική; Γιατί δεν προσηλώνονται στη θρησκεία; Ένας πολιτικά εξέχων κληρικός της Νέας Υόρκης απαντά: «Η πολιτική αποτελεί τη μόνη βάσι πάνω στην οποία οι άνθρωποι σέβονται έναν κληρικό σήμερα.» Και γιατί αυτό;

Πώς μπορούν να τυγχάνουν σεβασμού από μια θρησκευτική άποψι; Αυτοί δημοσία δυσπιστούν την Αγία Γραφή. Η δε ανάμιξίς των στην πολιτική αποδεικνύει ότι πραγματικά δεν πιστεύουν στη βασιλεία του Θεού, στην κυβέρνησί του, αλλά φημίζονται για το ενδιαφέρον των στην πολιτική. Είναι σαν τον Ιουδαϊκό κλήρο του πρώτου αιώνος που έλεγε: «Δεν έχομεν βασιλέα ειμή Καίσαρα.»—Ιωάν. 19:15.

Αναγκαστικές Μεταγγίσεις

● Προσφάτως, ένα δικαστήριο της Πολιτείας Όρεγκον απεπειράθη να εξαναγκάση μια έγκυο μητέρα, μάρτυρα του Ιεχωβά, να δεχθή μετάγγισι αίματος. Ουσιαστικά το δικαστήριο ισχυρίσθηκε ότι οι γονείς δεν πρέπει να προσπαθούν να «επιβάλλουν θρησκευτική πίστι» σ’ ένα αγέννητο βρέφος.

Όταν το άκουσε αυτό μια κατάπληκτη γυναίκα έγραψε στην εφημερίδα «Τάιμς» της Πόλεως Σηάτλ. Αν και δεν συμφωνούσε με τους Μάρτυρας ως προς τις μεταγγίσεις αίματος, είπε: «Στις 22 Ιανουαρίου 1973, το ανώτατο δικαστήριο αυτής της χώρας εξέδωσε απόφασιν ότι το ίδιο αυτό παιδί θα μπορούσε να θανατωθή αν η μητέρα του προτιμούσε την έκτρωσι. Απίστευτο!»

Είναι πράγματι μια στρεβλωμένη άποψις κατά την οποία εξάλειψις μιας ζωής είναι ηθική πράξις, αλλά η φροντίδα για τη ζωή αυτή σύμφωνα με τις θείες αρχές είναι αντίθετη με τα συμφέροντα της κοινωνίας.

Παρεμπιπτόντως, η Μάρτυς μητέρα δεν υπέστη τη μετάγγισι. Πήγε σε μια άλλη πολιτεία και γέννησε ένα υγιές βρέφος χωρίς χρήσι αίματος.

Μια Ματιά στις Ειδήσεις

Η Κίνα και ο Κομφούκιος

● Η Ερυθρά Κίνα άρχισε μια εκστρατεία εναντίον του Κομφουκίου. Επί εβδομάδες οι Κινεζικές εφημερίδες ήσαν γεμάτες από σκληρές επιθέσεις εναντίον αυτού του φιλοσόφου του έκτου αιώνος π.Χ. «Το πτώμα του εξακολουθεί να αναδίδη τη δυσωδία του μεταξύ μας σήμερα. Το δηλητήριο του είναι βαθύ και η επιρροή του εκτεταμένη,» εδήλωσε μια ραδιοφώνησις από την επαρχία Κβαϊστόου. Αλλά γιατί αυτή η εκστρατεία;

Προφανώς επειδή πολλά από τα ιδανικά του Κομφουκίου αντιβαίνουν στον Κινεζικό Κομμουνισμό. Λόγου χάριν, εκείνος δεν ευνοούσε την ενοποίησι της Κίνας με μια ενιαία διοίκησι και μια νομοθεσία· ο Κουμμουνισμός την ευνοεί. Δέχθηκε κοινωνικές τάξεις, όπως οι δούλοι, οι κύριοι και οι αυτοκράτορες· ο Κομμουνισμός συνηγορεί για μια κοινωνία χωρίς τάξεις. Γιατί, όμως, ο Κομμουνισμός έχει ανεχθή τον Κομφουκιανισμό για τόσο μακρό χρονικό διάστημα;

Φαίνεται ότι η δημοτικότης του στον Κινεζικό λαό αποτελούσε έναν παράγοντα. Αλλά τώρα μερικοί βλέπουν τις σημερινές επιθέσεις ως ένα μέρος της συνεχιζομένης εκστρατείας της Κίνας σε καθετί το θρησκευτικό. Ο Ταοϊσμός, ο Βουδδισμός και η «Χριστιανοσύνη» πολύ έχουν εξασθενίσει από το έτος 1950. Αλλά ενώ ο Κομφουκιανισμός θεωρήθηκε ένα ηθικό σύστημα, έχει σαφή θρησκευτικά υπονοήματα.

Λέγει η Γραφή τίποτε γι’ αυτή τη φαινομενικά αντιθρησκευτική πολεμική; Είναι αξιοσημείωτο αυτό που λέγει για τον βασιλέα του βορρά, τον οποίο βασιλέα η ιστορία συνταυτίζει με τις ολοκληρωτικές κυβερνήσεις. Γι’ αυτόν διαβάζομε: «Δεν θέλει φροντίζει περί των θεών των πατέρων αυτού.» Μάλλον, «τον θεόν Μαουζείμ θέλει δοξάσει.» (Δαν. 11:37, 38) Στο φως αυτής της Βιβλικής προφητείας, ενδιαφέρει να παρατηρηθή πόσο μακρυά προχωρεί αυτή η αντικομφουκιανή εκστρατεία.

Οι Υποσχέσεις της Επιστήμης

● Πολλοί άνθρωποι απέβλεψαν στη επιστήμη να βελτιώση την ποιότητα της ζωής των. Τώρα συνεχώς αυξανόμενοι αριθμοί ανθρώπων αισθάνονται ότι ο ‘θαυμάσιος κόσμος της αύριον’ που υποσχέθηκε η επιστήμη είναι άλλη μια αποτυχία του δοκιμαστικού σωλήνος. Ένας Αμερικανός συγγραφεύς εκφράζει την άποψί των όταν λέγη: «Η διάδοσις και η ανύψωσις των ανθρωπίνων φιλοδοξιών για μια καλή ζωή φορολογούν τους πόρους του κόσμου. Οι μεγάλες πόλεις φθείρονται και γίνονται ζούγκλες. Ολοένα λιγότερα πράγματα πηγαίνουν καλά.»

Οι άνθρωποι βλέπουν σπίτια γεμάτα από μικροεφευρέσεις, αλλά βλέπουν επίσης ότι ο αέρας και το νερό μολύνονται περισσότερο. Διαβάζουν για υποσχέσεις ειρήνης, αλλά διαπιστώνουν ότι δισεκατομμύρια δολλάρια από φόρους δαπανώνται για νέα «επιστημονικά» όπλα καταστροφής. Ακούουν ειδήσεις για «θαυματουργικά σιτηρά,» κι’ εν τούτοις χιλιάδες άνθρωποι λιμοκτονούν στην Αφρική, και σε άλλες χώρες οι τιμές των τροφίμων εξακολουθούν να υψώνωνται. Ας μη φαίνεται παράδοξο λοιπόν ότι η επιστήμη, που χαιρετίσθηκε σαν ένας σωτήρας πριν από λίγα χρόνια, αντιμετωπίζεται τώρα από πολλούς με απογοήτευσι.

Γιατί εξελίχθηκε έτσι; Τα επιστημονικά επιτεύγματα προφανώς απαιτούν κάποιο βαθμό σοφίας. Εν τούτοις ο απόστολος Παύλος λέγει: «Η σοφία του κόσμου τούτου είναι μωρία παρά τω Θεώ.» Η σημερινή κατάστασις δείχνει ότι αυτή η «σοφία» δεν μπορεί να φέρη μια μόνιμη «καλή ζωή.» Αυτό απαιτεί τη σοφία που κατεφρόνησε ο επιστημονικός κόσμος, δηλαδή, ‘τη σοφία του Θεού.’—1 Κορ. 2:6-8· 3:19.

Αλλαγή του Εξομολογητηρίου

● Η Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία κάνει αλλαγές στο εξομολογητήριον. Το παραπέτασμα που χωρίζει τον μετανοούντα από τον ακούοντα ιερέα πρόκειται να εκλείψη. Οι νέοι τύποι της «μετανοίας» απαιτούν ένα «θάλαμο διασκέψεως» για συνομιλία μεταξύ ολίγων ή πολλών ατόμων και του ιερέως. Γιατί αυτές οι αλλαγές; Εν πρώτοις, η δημοτικότης της εξομολογήσεως, που δεν ήταν ποτέ μεγάλη, τελευταίως εξέλιπε. Ελπίζεται ότι οι σύγχρονες κινήσεις θα αναζωογονήσουν το ενδιαφέρον στην πράξι αυτή. Αλλά γιατί παρήκμασε η δημοτικότης στη θεμελιώδη αυτή Καθολική απαίτησι;

Ασφαλώς υπάρχουν διάφοροι λόγοι. Αλλά μήπως η στάσις των ανθρώπων προς τους ιερείς είναι ένας μεγαλύτερος λόγος; Ιερείς εθεάθησαν μετέχοντες σε πράξεις πολιτικής ανυπακοής. Οι φιλελεύθερες απόψεις των στις οποίες συγχωρούν τη μοιχεία και την ομοφυλοφιλία έχουν τύχει ευρείας δημοσιότητος. Και, όπως γνωρίζουν πολλοί άνθρωποι, ιερείς έχουν υποστηρίξει επαναστάσεις και πολέμους, ευλογώντας συνήθως τα όπλα εκείνων που μετέχουν σ’ αυτούς. Γνωρίζοντας αυτά τα πράγματα, δεν θα έκαναν τη σκέψι πολλοί Καθολικοί, Γιατί να πάω σ’ αυτούς τους ανθρώπους να συγχωρηθούν οι αμαρτίες μου;

Αλλά οποιοιδήποτε και αν είναι οι λόγοι της αναθεωρήσεως αυτής, η αλλαγή στο εξομολογητήριο χρησιμεύει και για να συντρίψη την εμπιστοσύνη πολλών Καθολικών στην εκκλησία των. Μέσα στα πρόσφατα χρόνια πολυσέβαστοι «άγιοι» εξέπεσαν, η λειτουργία υπέστη αλλαγές, κρέας μπορεί να τρώγεται την Παρασκευή, και τώρα αλλάσσει και αυτό. Οι Καθολικοί μπορεί καλώς να διερωτώνται: Τι θα γίνη μετά;

Ο Ιεχωβά Ανοίγει τις Καρδιές

ΚΑΤΑ καιρούς οι περιστάσεις που φέρνουν τους ανθρώπους σε επαφή με το άγγελμα της Αγίας Γραφής είναι πολύ ασυνήθεις και δείχνουν πώς ο Ιεχωβά Θεός πραγματικά ανοίγει τις καρδιές για να προσέξουν οι άνθρωποι την αλήθεια.—Πράξ. 16:14.

Ένας μάρτυς του Ιεχωβά, ειδικός σκαπανεύς διάκονος που υπηρετεί στην Αυστραλία, αναφέρει τα εξής:

«Όταν πρώτη φορά φθάσαμε στο Κουνάμπλ, εμάθαμε ότι ένας νέος ενδιεφέρετο για τον Λόγο του Θεού. Το όνομά του ήταν Τόνυ και κατοικούσε σε μια σκηνή στο Λάιτνινγκ Ριτζ, σε απόστασι 120 μιλίων. Φαντασθήκαμε ότι δεν θα είχαμε καμμιά δυσκολία να τον βρούμε, ώσπου φθάσαμε στο Λάιτνινγκ Ριτζ! Εκεί υπάρχει μια σκηνή σχεδόν κάτω από κάθε δένδρο. Περιφερθήκαμε για λίγη ώρα και στο τέλος ρίξαμε τα βλέμματά μας σε μια σκηνή. Καθώς πλησιάζαμε βγήκε ένας νέος. Του είπαμε ότι αναζητούσαμε ένα νέο που ενδιαφερόταν να μελετά την Αγία Γραφή μαζί μας. Αυτός πολύ συγκινήθηκε και είπε ότι είναι ο ίδιος.

»Αυτός ο νέος, περπατώντας σ’ ένα ξεροπόταμο στην Ανάρκ, όπου αναζητούσε σαπφείρους, βρήκε ένα μικρό βιβλίο, του οποίου το κάλυμμα ήταν τόσο φουσκωμένο από το νερό ώστε όταν το έπιασε, ξεκόλλησε κι’ έπεσε. Διάβασε το βιβλίο δυο φορές, το μετέφρασε στη Σλοβένικη γλώσσα και έστειλε τη μετάφρασί του στους γονείς του στην Ευρώπη. Ήταν το βιβλίο Η Αλήθεια που Οδηγεί στην Αιώνιο Ζωή.

»Επί δυο μήνες επισκεπτόμεθα τον Τόνυ κάθε Δευτέρα βράδυ και με το φως ενός κεριού μελετούσαμε το βιβλίο Αλήθεια. Κατόπιν απεφάσισε να εγκαταλείψη την εξόρυξι οπαλλίου [είδος πολυτίμου λίθου] και ήλθε στο Κουνάμπλ και έμεινε μαζί μας στην Αίθουσα Βασιλείας. Εκτός από την προσωπική μελέτη, εργαζόταν στην αίθουσα, την καθάριζε και τη σιγύριζε. Και επειδή ήταν ηλεκτρολόγος εξ επαγγέλματος, εγκατέστησε όλα τα φώτα μέσα στην Αίθουσα Βασιλείας.

»Τελικά βαπτίσθηκε στο ρέμα που ήταν πίσω από την αίθουσά μας, αφού έσκαψε ένα λάκκο αρκετά μεγάλο και βαθύ που τον χωρέση, διότι το ποτάμι ήταν σχεδόν ξερό.»

Ενθυμείσθε;

Έχετε διαβάσει τα πρόσφατα τεύχη της «Σκοπιάς» επιμελώς; Αν είναι έτσι, ασφαλώς θα ενθυμήσθε αυτά τα σημεία:

● Γιατί είναι συχνά επωφελές να μετέχουν περισσότεροι από έναν πρεσβύτεροι σε μια συζήτησι με μέλος της εκκλησίας που ζητεί συμβουλές;

Η συνδυασμένη σοφία και πείρα περισσοτέρων από ένα ατόμων μπορεί να έχη ως αποτέλεσμα μια πιο ισορροπημένη άποψι. Υπάρχει επίσης λιγώτερη πιθανότης να παρουσιασθούν λάθη.—Σελ. 732.a

● Πώς μπορεί ένας Χριστιανός ν’ αποφύγη να πέση θύμα σεξουαλικής ανηθικότητος;

Απαιτείται προσπάθεια για διατήρησι της αυτοκυριαρχίας, με απόσπασι της σκέψεως σε ό,τι είναι ηθικό και αποφυγήν αναγνώσεως ύλης και ψυχαγωγίας που διεγείρει το πάθος. (Φιλιππ. 4:8, 9) Ο άγαμος Χριστιανός που ζητεί να διατηρήση καθαρότητα πρέπει ν’ αγωνίζεται σκληρά για ν’ αποφεύγη να παρατηρή ή να εγγίζη ένα άτομο του ετέρου φύλου με τέτοιο τρόπο που να διεγείρη επιλήψιμο πάθος.—Σελ. 50, 51 (1974).

● Όπως αναγράφεται στις Παροιμίες 25:17, γιατί η παράλειψις της συμβουλής ‘να επισκέπτεται κανείς σπανίως το σπίτι του πλησίον του’ μπορεί ν’ αποτελέση αντικείμενον μίσους;

Οι άνθρωποι, ακόμη και οι στενοί φίλοι, χρειάζονται κάποια μοναξιά. Οι πολύ μακρές ή οι πολύ συχνές επισκέψεις μπορούν να κάμουν την επίσκεψι ενός ατόμου ανεπιθύμητη.—Σελ. 56 (1974)

● Πώς ο Ιησούς Χριστός ‘ενίκησε τον κόσμο’;

Παρέμεινε ακατανίκητος, και με κανένα τρόπο δεν έγινε σαν τον μισητό κόσμο. Παρά τον διωγμό, ο Ιησούς Χριστός εξακολούθησε ν’ αγαπά τον λαό, βοηθώντας τους ανθρώπους πνευματικά και θεραπεύοντας τις ασθένειές των. Δεν διέκοψε την πορεία της αυτοθυσίας του να καταθέση την τέλεια ανθρώπινη ζωή του.—Σελ. 77 (1974).

● Τι εννοούσε ο απόστολος Παύλος όταν ετόνισε ότι το ‘ευαγγέλιον κηρύχθηκε σε όλη την κτίσι υπό τον ουρανόν’;—Κολ. 1:23.

Αυτό δεν εσήμαινε ότι σε κάθε άτομο προσωπικά δόθηκε μαρτυρία, αλλά ότι το κήρυγμα είχε προωθηθή σε όλα τα μέρη της γης υπό τον ουρανόν.—Σελ. 107 (1974).

● Στην παραβολή του Ιησού περί των μνων, κατά Λουκάν κεφάλαιον 19, ποιος ή τι εκπροσωπείται με τον ‘ευγενή άνθρωπο,’ τη ‘μακρυνή χώρα,’ τους «δέκα δούλους» και «τας δέκα μνας»;

Ο ‘ευγενής άνθρωπος’ είναι ο Ιησούς Χριστός, που γεννήθηκε στη βασιλική γραμμή του Δαβίδ. Η ‘μακρυνή χώρα’ στην οποία πήγε για να εξασφαλίση βασιλική εξουσία είναι η κατοικία του Πατρός του στο πνευματικό βασίλειο. Οι μαθηταί του Ιησού, οι ‘δέκα δούλοι’ της παραβολής, έλαβαν «τας συμβολικάς μνας,» δηλαδή, τον αγρόν της δράσεως που είχε προετοιμάσει ο Ιησούς με εντατικό κήρυγμα και διδασκαλία. Έλαβαν αυτές τις συμβολικές «δέκα μνας» όταν ο Ιησούς Χριστός τούς έδωσε εντολή να μαθητεύουν και να βαπτίζουν. Κηρύττοντας λοιπόν και διδάσκοντας κατά μίμησιν του Ιησού Χριστού, οι μαθηταί του μπορούσαν να καταστήσουν παραγωγικό τον αγρό που ο Ιησούς είχε προετοιμάσει κάνοντάς τον ν’ αποδίδη περισσότερους ακόμη μαθητάς σαν αυτούς.—Σελ. 136-139 (1974).

● Ποια είναι η ‘σφράγισις’ που συμπληρώνεται πριν εξαπολυθούν οι καταστρεπτικοί άνεμοι της ‘μεγάλης θλίψεως’;—Αποκάλ. 7:2, 3.

Αυτό δεν αναφέρεται στην αρχική σφράγισι εκείνων που συγκαταλέγονται μεταξύ των 144.000 που προορίζονται για την ουράνια κληρονομιά. Είναι μια τελική σφράγισις, ένας καθορισμός της μονιμότητος της αρχικής σφραγίσεως. (Παράβαλε Εφεσίους 4:30.)—Σελ. 153 (1974).

● Γιατί ακόμη και ο αφοσιωμένος λαός του Θεού θα υποστή ταλαιπωρίες στον Αρμαγεδδώνα;

Οι Γραφές αποκαλύπτουν ότι ο Ιεχωβά Θεός θα χρησιμοποιήση τότε ασθένειες, σεισμούς και φυσικά στοιχεία εναντίον των εχθρών του. Αυτό θα οδηγήση σε μια γενική κατάρρευσι και διάλυσι των κυβερνητικών υπηρεσιών και άλλων παρομοίων. Οι δούλοι του Ιεχωβά δεν θ’ αποφύγουν τελείως τ’ αποτελέσματα αυτών. Ως ‘αντικείμενα μίσους’ από τα έθνη δεν μπορούν να περιμένουν προνομιακή μεταχείρισι από τις κυβερνήσεις των εθνών ή εξαίρεσι από τις στερήσεις. Αντιθέτως, μπορούν να περιμένουν τον περιορισμό των προσωπικών των ελευθεριών. Ακόμη και οι οικονομικές και οι βιωτικές των συνθήκες μπορεί να περιορισθούν μόνον στο επίπεδον της συντηρήσεως της ζωής. Εν τούτοις με πιστή προσήλωσι στον Ιεχωβά θα έχουν σοβαρό λόγο για εμπιστοσύνη ως προς την έκβασι.—Σελ. 182, 183 (1974).

[Υποσημειώσεις]

Ερωτήσεις από Αναγνώστας

● Πώς ένα άτομο ‘σημειώνεται’ με την έννοια που περιγράφεται στην επιστολή 2 Θεσσαλονικείς 3:14, 15;—Αμερικανική Σαμόα.

Ο απόστολος Παύλος έγραψε στην εκκλησία της Θεσσαλονίκης: «Και εάν τις δεν υπακούη εις τον λόγον ημών τον διά της επιστολής, τούτον σημειώνετε· και μη συναναστρέφεσθε μετ’ αυτού, διά να εντραπή. Πλην μη θεωρείτε αυτόν ως εχθρόν, αλλά νουθετείτε ως αδελφόν.» (2 Θεσσ. 3:14, 15) Λίγο προηγουμένως στην επιστολή του είχε δώσει όμοιες οδηγίες, λέγοντας: «Σας παραγγέλλομεν δε, αδελφοί, εν ονόματι του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, να απομακρύνησθε από παντός αδελφού ατάκτως περιπατούντος, και ουχί κατά την παράδοσιν την οποίαν παρέλαβε παρ’ ημών.» (Εδάφιον 6) Ο Παύλος κατόπιν προχώρησε για να τονίση την «παράδοσιν» που είχε ληφθή απ’ αυτόν και τους συντρόφους του με το παράδειγμα σκληρής εργασίας που είχαν δώσει οι αδελφοί όταν ήσαν εκεί στη Θεσσαλονίκη. Μολονότι οι περισσότεροι μέσα στην εκκλησία πήγαιναν καλά, υπήρχαν ωρισμένοι οι οποίοι τώρα ‘περιπατούσαν ατάκτως . . . μη εργαζόμενοι μηδέν, αλλά περιεργαζόμενοι.’—Εδάφια 7-11.

Έτσι, αυτοί οι ‘άτακτοι’ δεν διέπρατταν σοβαρά παραπτώματα, όπως είναι η πορνεία, η ειδωλολατρεία ή ο εκβιασμός, παραπτώματα που θα ανάγκαζαν την εκκλησία να τους απομακρύνη, αν δεν μετανοούσαν, με το να τους αποκόψη. (1 Κορ. 6:9-13) Εν τούτοις, αυτά τα άτομα αποτελούσαν κακά παραδείγματα και μια βλαβερή επιρροή μέσα στην εκκλησία. Αυτοί δεν αντιπροσώπευαν, τουλάχιστον από ωρισμένες σημαντικές απόψεις, εκείνο που έπρεπε να είναι η γνήσια Χριστιανοσύνη. Η κακή διαγωγή των, μολονότι όχι αισχρή, δεν ήταν κάτι τόσο μικρό ή ασήμαντο ώστε να μπορή να την παραβλέψη ή να την καλύψη η αγάπη. (1 Πέτρ. 4:8) Γι’ αυτό ήταν ανάγκη να σημειώνωνται αυτοί. Αλλά ποιοι θα το έκαναν αυτό και πώς;

Σημειώστε ότι η επιστολή του Παύλου δεν απεστέλλετο σε κανένα επίσκοπο, όπως ήταν ο Τιμόθεος ή ο Τίτος, ούτε μνημονεύονται ειδικά οι επίσκοποι (όπως στην επιστολή προς Φιλιππησίους 1:1), αλλά η επιστολή απευθύνεται «προς την εκκλησίαν» γενικά. (2 Θεσσ. 1:1) Έτσι, αντί οι πρεσβύτεροι επισήμως και δημοσία να στιγματίζουν ωρισμένα άτομα ως ‘άτακτα,’ τα μέλη της εκκλησίας ατομικά θα έκαναν τη σημείωσι. Διότι η φράσις «τούτον σημειώνετε,» μεταφράζεται από άλλους: «Επισημαίνετε αυτόν καλώς» (Νέα Αγγλική Βίβλος)· «σημειώστε τον καλά» (Νέα Μετάφρασις Μπέρκλεϋ)· «λάβετέ τον υπό σημείωσιν» (Βίβλος της Ιερουσαλήμ)· «λάβετε ειδική σημείωσι αυτού του ανθρώπου» (Νέα Αμερικανική Στερεότυπος Βίβλος). Αυτοί θα τον ‘εσημείωναν’ με την έννοια που εννοούμε όταν λέμε, «Σημείωσε τα λόγια μου,» δηλαδή, λάβε ειδική σημείωσι τούτων.

Η επισήμανσις ή σημείωσις ωρισμένων ατόμων ως κακών παραδειγμάτων μπορεί να παρασταθή σε αντίθεσι με την ευνοϊκή σημείωσι που μνημονεύεται στον Ψαλμό 37:37. Εκεί ο ψαλμωδός προτρέπει: «Παρατήρει τον άκακον, [«σημείωνε τον άνθρωπον της ακεραιότητος,» (υποσημείωσις: «λάβε σημείωσιν»), Εταιρία Ιουδαϊκών Εκδόσεων] και βλέπε τον ευθύν, ότι εις τον ειρηνικόν άνθρωπον θέλει είσθαι εγκατάλειμμα.» Οι Χριστιανοί επίσης προτρέπονται να προσέχουν εκείνους που δίνουν ένα καλό παράδειγμα μεταξύ των παρατηρώντας τη διαγωγή των και μιμούμενοι την πίστι των. (Φιλιππ. 3:17· Εβρ. 13:7) Αυτό, φυσικά, δεν απαιτεί καμμιά δημόσια κατονομασία αυτών των καλών παραδειγμάτων. Η καλή διαγωγή των μιλεί μόνη της και γίνεται γνωστή στους παρατηρητάς. Έτσι, επίσης, γίνεται γνωστή και η κακή διαγωγή αυτών των ατάκτων και τα μέλη της εκκλησίας ατομικά τούς ‘επισημαίνουν’ λαμβάνοντάς τους υπό σημείωσιν ως ανθρώπους που δεν πρέπει να τους μιμούνται.

Σε ποιο βαθμό ‘δεν συναναστρέφονται’ αυτούς που ‘σημειώνουν’; Το εδάφιο 6 του ιδίου κεφαλαίου λέγει «να απομακρύνησθε [«να απέχετε,» Νέα Αμερικανική Στερεότυπος Βίβλος] από παντός αδελφού ατάκτως περιπατούντος.» Η στάσις του ‘ν’ απομακρύνωνται’ είναι προφανώς σαν εκείνη που περιγράφεται στην επιστολή προς Γαλάτας 2:12. Εκεί αναφέρεται ότι ο Πέτρος εσφαλμένως σ’ αυτή την περίπτωσι «συνεστέλλετο και απεχώριζε εαυτόν» από τους ανθρώπους των εθνών, ενώ προηγουμένως συνήθιζε να συντρώγη μ’ αυτούς. Έτσι φαίνεται ότι τα μέλη της εκκλησίας έπαυαν να έχουν κοινωνικές σχέσεις μ’ εκείνους τους οποίους αυτοί οι ίδιοι ‘εσημείωναν’ και αυτό θα εγίνετο με τον σκοπό του να δείξουν ότι δεν επιδοκιμάζουν τις συνήθειες ή την πορεία που ακολουθούν εκείνοι.

Για να το επεξηγήσωμε, σε μία εκκλησία ωρισμένα άτομα μπορεί να παραλείπουν να προσέξουν τη Γραφική προειδοποίησι εν σχέσει με τις κοσμικές συναναστροφές, ίσως και ‘να δίνουν ραντεβού’ μ’ ένα άτομο που είναι άπιστο (1 Κορ. 7:39· 15:33· 2 Κορ. 6:14) Μπορεί να το κάνουν αυτό μολονότι τους δίδονται συχνά σχετικές συμβουλές. Οι πρεσβύτεροι, από το βήμα και με άλλον τρόπο, μπορεί να έχουν τονίσει τη συμβουλή και την προειδοποίησι της Γραφής για μια τέτοια διαγωγή, χωρίς εν τούτοις να κατονομάζουν και τα άτομα για τα οποία πρόκειται. Τι θα γίνη τότε; Τότε, αν ένα μέλος της εκκλησίας πλησιάζη και καλή κάποιους να μετάσχουν σε τέτοια κοσμική συναναστροφή, αυτοί που προσκαλούνται πρέπει να ‘σημειώνουν’ έναν τέτοιον ως ‘άτακτον’ απ’ αυτή την άποψι. Αυτοί βέβαια δεν θέλουν να τον συναναστρέφωνται στην πορεία του. Σε μερικές περιπτώσεις, οι γονείς μπορεί να κρίνουν αναγκαίο να διδάξουν τα τέκνα των να περιορίσουν τη συναναστροφή των με ωρισμένους νεαρούς της εκκλησίας οι οποίοι μπορεί να φαίνωνται ‘άτακτοι’ μ’ αυτούς τους τρόπους. Οι πρεσβύτεροι, φυσικά, πρέπει να προσέχουν να μη χρησιμοποιούν τέτοια άτομα ως υπόδειγμα κάποιας ικανότητος.

Αυτό δεν σημαίνει ότι οι αδελφοί θ’ αρνούνται να χαιρετήσουν ένα τέτοιο άτομο σαν να ήταν από τα άτομα που περιγράφονται στην επιστολή 2 Ιωάννου 9-11. Όταν είναι σ’ ένα τόπο Χριστιανικής συναθροίσεως, πρέπει να τον υποδέχωνται και να τον μεταχειρίζωνται με αδελφικό τρόπο. Αλλά πρέπει να έχουν υπ’ όψιν το κακό του παράδειγμα και την παράλειψί του ν’ ανταποκρίνεται στις συμβουλές και, όταν παρέχεται η κατάλληλη ευκαιρία, να τον ‘νουθετούν ως αδελφό.’ Και, φυσικά, είναι ιδιαίτερα ουσιώδες να δίνουν οι ίδιοι ένα καλό παράδειγμα σ’ αυτό το ζήτημα.—Τίτον 2:7, 8.

Υπάρχει, λοιπόν, διαφορά μεταξύ αυτών που ‘σημειώνονται’ και εκείνων που μπορεί να έχουν διαπράξει σοβαρά αμαρτήματα, αλλ’ οι οποίοι δεν έχουν αποκοπή λόγω της ειλικρινούς μετανοίας των; Ναι υπάρχει. Είναι αλήθεια ότι αυτοί οι τελευταίοι μπορεί να έχουν επιπληχθή δημοσία, σύμφωνα με την επιστολή 1 Τιμόθεον 5:20, αλλά έχουν ήδη αναγνωρίσει την εσφαλμένη πορεία τους, αισθάνθηκαν εντροπή γι’ αυτή και μετενόησαν. Αυτό δεν είναι το ίδιο μ’ εκείνους που είναι ανάγκη να ‘σημειώνωνται.’ Είναι για τον λόγον ακριβώς ότι αυτοί δεν αναγνωρίζουν τη σφαλερή των πορεία ώστε να μετανοήσουν απ’ αυτή και να εντραπούν και γι’ αυτό οι αδελφοί παύουν να τους συναναστρέφωνται σε περιπτώσεις εκτός άλλες από τις αναγκαίες, όπως στις Χριστιανικές συναθροίσεις.

Αυτή η ‘σημείωσις’ δεν σημαίνει ότι ‘κρίνομε’ τους αδελφούς μας—διαγράφοντάς τους από Χριστιανούς ή από μαθητάς του Χριστού ή αδελφούς. Ούτε τους κρίνομε σε πράγματα που είναι αποκλειστικά ζητήματα ατομικής συνειδήσεως. (Ρωμ. 14:10) Αντιτιθέμεθα σε μια ιδιαίτερη συνήθεια ή πορεία που είναι σαφώς ενάντια στις αρχές της Αγίας Γραφής. Αν αυτά τα άτομα υπερνικήσουν αυτές τις συνήθειες είμεθα ευτυχείς να τους βλέπωμε ως άτομα που δεν έχουν πια ανάγκη να ‘σημειωθούν’ και θα είμεθα ευτυχείς να μπορούμε να τους συναναστρεφώμεθα ελεύθερα.

Δεν πρέπει λοιπόν να χρησιμοποιήσωμε την αποστολική, αυτή σύστασι ως λόγον για να περιφρονούμε ή να φερώμεθα ψυχρά σε κάποιο άτομο που δεν βρίσκεται ακριβώς στο ύψος εκείνου που εμείς προσωπικά θεωρούμε ως ‘ιδεώδη’ πορεία ή παράδειγμα. Μερικοί είναι νέοι στην πίστι και πρέπει πολλά να μάθουν. Πρέπει να τους φερώμεθα με ευγένεια και υπομονή. (Ρωμ. 14:1-4· 15:1) Μπορεί, λοιπόν, κανείς να ρωτήση, ‘Είναι αυτό το άτομο πραγματικά ‘άτακτο’ σε βαθμό που θα ήταν λογικό να του αξίζη μια τέτοια σημείωσις;’ Ένα συμπτωματικό μικρό ολίσθημα στη διαγωγή του δεν είναι το ίδιο με το ν’ ακολουθή κανείς σταθερά μια πορεία που δεν εναρμονίζεται με τη σαφή Γραφική συμβουλή. Επίσης θα ήταν ανάγκη να δείχνωμε εκτίμησι όταν ένας ευσυνείδητα καταπολεμά μια αδυναμία και ειλικρινά θέλει να βελτιωθή. Θέλομε να προστατεύωμε την πνευματική μας υγεία και εκείνη των αδελφών μας. Ωστόσο, θέλομε επίσης να «ζητώμεν τα προς την ειρήνην, και τα προς την οικοδομήν αλλήλων,» δείχνοντας αληθινή αγάπη και ενδιαφέρον μεταξύ μας.—Ρωμ. 14:19.

Ερωτήσεις από Αναγνώστας

● Γιατί, σύμφωνα με την αφήγησι του Ματθαίου, ο Ιησούς χρησιμοποίησε δυο διαφορετικές λέξεις—«πορνεία» και «μοιχεία»—στη συζήτησί του για κατάλληλες αιτίες διαζυγίου; Δεν είναι η μόνη αιτία για Γραφικό διαζύγιο ή «μοιχεία,» όπως ο όρος κατανοείται γενικά;—Η.Π.Α.

Οι λόγοι του Ιησού στο εδάφιο Ματθαίος 5:32 είναι: «Εγώ όμως σας λέγω, ότι όστις χωρισθή την γυναίκα αυτού, παρεκτός λόγου πορνείας, κάμνει αυτήν να μοιχεύηται· και όστις λάβη γυναίκα κεχωρισμένην, γίνεται μοιχός.» Ομοίως στο εδάφιο Ματθαίος 19:9 διαβάζομε: «Σας λέγω δε, ότι όστις χωρισθή την γυναίκα αυτού, εκτός διά πορνείαν, και νυμφευθή άλλην, γίνεται μοιχός· και όστις νυμφευθή γυναίκα κεχωρισμένην, γίνεται μοιχός.»

Η αφήγησις, επομένως, χρησιμοποιεί δύο διαφορετικές λέξεις. Ας δούμε πρώτα τι σημαίνουν και κατόπιν να εξετάσωμε τη σημασία της χρήσεώς των.

Η λέξις μοιχεία, ένας από τους όρους που χρησιμοποιεί η αφήγησις του Ματθαίου, μεταφράζεται στις ξένες γλώσσες από τη Λατινική αντουλτεράρε, που σημαίνει, βασικά, «μεταβάλλω» και, κατ’ επέκτασιν, «διαφθείρω ή καθιστώ ακάθαρτο, όπως με την προσθήκη μιας ξένης ή κατωτέρας ουσίας.» Έτσι τη λέξι αυτή με μικρή παραλλαγή τη χρησιμοποιούν σ’ όλες τις Λατινικές γλώσσες και προκειμένου για την τροφή, σημαίνει να την καταστήση κανείς ακάθαρτη με την προσθήκη ξένων ουσιών. Ένας γάμος γίνεται μοιχευτικός όταν ένα από τα μέρη μολύνη τη γαμήλιο σχέσι με το να συνάπτη σχέσεις με κάποιον έξω από τη γαμήλιο σχέσι. Η ιδέα της μεταβολής, ή διαφθοράς, και της απιστίας σε μια ιερή σχέσι, ενυπάρχει επίσης στον όρο μοιχεία. Επομένως η Ελληνική λέξις μοιχεία και η Λατινική λέξις «αντουλεράρε» τονίζουν την επίδρασι που έχουν οι παράνομες σεξουαλικές σχέσεις στον γαμήλιο δεσμό, κατά το ότι η μοιχαλίς σύντροφος θεωρείται ένοχος του ότι εισήγαγε κάποιον άλλον μέσα σ’ αυτήν την σχέσι, διαφθείροντας την ένωσι η οποία θα έπρεπε να περιλαμβάνη μόνον τον σύζυγο και τη σύζυγο.

Τι μπορεί να λεχθή για τον άλλο όρο που χρησιμοποιείται; Η «πορνεία» συγκεντρώνει την προσοχή όχι μόνον στην επίδρασι που η σεξουαλική ανηθικότης μπορεί να έχη σε μια γαμήλιο σχέσι, αλλά και στην φύσι, ή την ποιότητα αυτής της ίδιας της σεξουαλικής δραστηριότητος. Αυτό αληθεύει όχι μόνο για τις μεταφράσεις της λέξεως αυτής σε ξένες γλώσσες, αλλά και για την Ελληνική λέξι που χρησιμοποιεί η αφήγησις του Ματθαίου. Το ενδιαφέρον μας, φυσικά, συγκεντρώνεται κυρίως στον Ελληνικό όρο που χρησιμοποίησε ο συγγραφεύς του ευαγγελίου. Διότι, οτιδήποτε και αν θεωρήται ότι σημαίνει η λέξις αυτή στους ανθρώπους που μιλούν άλλες γλώσσες, εκείνο που εσήμαινε για τον συγγραφέα και για το λαό της εποχής εκείνης η λέξις που χρησιμοποιείται στη Γραφή είναι που πράγματι υπολογίζεται και είναι αποφασιστικό.

Όταν η λέξις «πορνεία» αναφέρεται σήμερα, οι άνθρωποι συνήθως σκέπτονται σεξουαλικές σχέσεις μεταξύ μελών του αντιθέτου φύλου, σχέσεις οι οποίες διεξάγονται έξω από το γάμο, αλλ’ ωστόσο αποτελούν σεξουαλικές σχέσεις με τον «συνήθη» και φυσικό τρόπο. Έτσι, πολλοί αντιλαμβάνονται ότι, όταν ο Ιησούς ανέφερε ότι η «πορνεία» ήταν ο μόνος λόγος διαζυγίου, ανεφέρετο μόνο στη σεξουαλική σχέσι με τον συνήθη ή φυσικό τρόπο μεταξύ μιας συζύγου και ενός ανδρός που δεν ήταν σύζυγος της, ή, κατ’ επέκτασιν, μεταξύ ενός συζύγου και μιας γυναικός που δεν είναι η σύζυγός του. Αλλά συμβαίνει αυτό; Αναφέρεται η λέξις πορνεία όπως χρησιμοποιείται στην αφήγησι του Ματθαίου, μόνο σε τέτοιες φυσικές σεξουαλικές σχέσεις; Ή μήπως περιελάμβανε όλες τις μορφές ανήθικων σεξουαλικών σχέσεων, περιλαμβανομένων και των σχέσεων μεταξύ ατόμων του ιδίου φύλου καθώς επίσης και διεστραμμένες μορφές σεξουαλικών σχέσεων μεταξύ μελών του αντιθέτου φύλου; Τι ακριβώς εσήμαινε η λέξις πορνεία στους ανθρώπους του πρώτου αιώνος όταν ο Ιησούς ήταν στη γη; Και μήπως μια ειλικρινής και προσεκτική έρευνα αυτής της σημασίας απαιτεί μια επανεκτίμησι της κατανοήσεώς μας όσον αφορά του ποια είναι η Γραφική αιτία για διαζύγιο;

Μια λεπτομερής μελέτη του ζητήματος δείχνει ότι η πορνεία αναφέρεται σε όλες τις μορφές των ανήθικων σεξουαλικών σχέσεων. Είναι ένας ευρύς όρος, κάπως σαν τη λέξι «πορνογραφία,» η οποία παράγεται από τη λέξι πορνεία ή από το συγγενές ρήμα πορνεύω. Τα διάφορα λεξικά της Ελληνικής γλώσσης δείχνουν σαφώς πως έτσι έχει το ζήτημα.

Δείχνουν ότι η λέξις πορνεία προέρχεται από μια ρίζα λέξεως που σημαίνει «πωλώ,» και αποδίδεται σε σεξουαλικές σχέσεις οι οποίες είναι ακόλαστες και μη συγκρατημένες (όπως με τη συγκράτησι ή την προσκόλλησι στους δεσμούς του γάμου). Έτσι, για τη χρήσι της λέξεως στους Βιβλικούς χρόνους το Ελληνοαγγλικό λεξικό του Τράυερ για την Καινή Διαθήκη λέγει ότι η πορνεία αποδίδεται σε «παράνομες σεξουαλικές σχέσεις γενικά.» Το λεξιλόγιο της Ελληνικής Καινής Διαθήκης των Μούλτον και Μίλιγκαν λέγει ότι σημαίνει «παράνομη σεξουαλική σχέσι γενικά.» Ο έκτος τόμος του Θεολογικού Λεξικού της Καινής Διαθήκης λέγει ότι πορνεία μπορεί να φθάση να σημαίνη «σεξουαλική σχέσι γενικά χωρίς πιο ακριβή ορισμό.»

Επειδή πρόκειται για έναν πολύ ευρύ ορισμό (ευρύτερο σε έκτασι από τη σημασία που έχει η μεταφρασμένη λέξις πορνεία στους Αγγλόφωνους λαούς) πολλοί μεταφρασταί της Γραφής χρησιμοποιούν εκφράσεις όπως «χονδροειδής ανηθικότης,» «σεξουαλική ανηθικότης,» «σεξουαλικά αμαρτήματα,» ή άλλες όμοιες εκφράσεις, όταν μεταφράζουν τη λέξι πορνεία.

Μήπως σημαίνει ότι αφύσικες και διεστραμμένες σεξουαλικές σχέσεις, όπως εκείνες στις οποίες επιδίδονται οι ομοφυλόφιλοι, περιλαμβάνονται στη σημασία αυτού του όρου που χρησιμοποίησε ο απόστολος καταγράφοντας τα λόγια του Ιησού; Ναι, αυτό συμβαίνει. Αυτό μπορεί ν’ αποδειχθή από τον τρόπο με τον οποίο ο ετεροθαλής αδελφός του Ιησού Ιούδας χρησιμοποίησε τη λέξι πορνεία όταν αναφέρθηκε σε αφύσικες σεξουαλικές πράξεις ανδρών των Σοδόμων και Γομόρρων. (Ιούδας 7) Σχετικά με τη χρήσι της λέξεως πορνεία από τους Ελληνοφώνους Ιουδαίους στις αρχές του πρώτου αιώνος μ.Χ. ο έκτος τόμος του Θεολογικού Λεξικού της Καινής Διαθήκης λέγει: «πορνεία μπορεί επίσης να είναι ‘αφύσικο αμάρτημα,’ . . . σοδομία.»

Ποια είναι, λοιπόν, η σημασία της χρήσεως στη Γραφή αυτών των όρων και τι αποκαλύπτουν όσον αφορά τους Γραφικούς λόγους για διαζύγιο; Δείχνει ότι οποιοδήποτε έγγαμο άτομο που εξέρχεται από το γαμήλιο δεσμό και επιδίδεται σε ανήθικες σεξουαλικές σχέσεις, είτε με κάποιο άτομο του αντιθέτου φύλου ή με κάποιο του ιδίου φύλου, είτε με φυσικό είτε με αφύσικο ή διεστραμμένο τρόπο, είναι ένοχο διαπράξεως πορνείας με την έννοια της Γραφής. Αυτές οι σεξουαλικές σχέσεις δεν αναφέρονται σε μικρότερες αδιακρισίες που ένα άτομο μπορεί να διαπράξη, όπως μ’ ένα φιλί ή ένα χάδι ή ένα εναγκαλισμό, αλλ’ αναφέρονται σε ανήθικη χρήσι των γεννητικών οργάνων με κάποια μορφή συνουσίας φυσικής ή αφύσικης.

Στη διαθήκη του νόμου βρίσκομε αρχές που υποστηρίζουν αυτή την ευρύτερη άποψι. Είναι σαφές ότι κάτω από το νόμο οι γάμοι διαλύονταν όταν ένας σύντροφος είχε διαπράξει σοβαρά σεξουαλικά αμαρτήματα, που περιελάμβαναν αφύσικα αμαρτήματα, εφόσον μάλιστα ένας τέτοιος σύντροφος έπρεπε να θανατώνεται σύμφωνα με τις οδηγίες του Θεού.—Παράβαλε Έξοδος 22:19· Λευιτικόν 18:22, 23, 29· 20:10-16· Δευτερονόμιο 22:22· καθώς επίσης και τους λόγους του Χριστιανού αποστόλου στα εδάφια Ρωμαίους 1:24-27, 32.

Όταν πάρωμε, επομένως, τα λόγια του Ιησού με τη σημασία που είχαν, όταν ένας γαμήλιος σύντροφος είναι ένοχος τέτοιας σοβαρής σεξουαλικής ανηθικότητος, το αθώο μέλος μπορεί να τον χωρίση με Γραφικό διαζύγιο, αν αυτός ή εκείνη το επιθυμούν. Εκείνος ο οποίος λαμβάνει διαζύγιο με τέτοιους Γραφικούς λόγους είναι επίσης Γραφικώς ελεύθερος να νυμφευθή και πάλι, χωρίς να κατηγορηθή έτσι για μοιχεία.

Αυτό παρουσιάζει σαφώς μια διόρθωσι στην άποψι που είχε εκφρασθή σε προηγούμενες περιστάσεις από τις στήλες αυτού του περιοδικού, αλλά πιστή προσκόλλησις σ’ αυτά που οι Γραφές πραγματικά λέγουν το απαιτεί αυτό. Πολύ περισσότερα μπορούν να εξετασθούν όσον αφορά αυτό το ζήτημα και γι’ αυτό το λόγο θα συζητηθούν πληρέστερα σε μια επομένη έκδοσι αυτού του περιοδικού.

Ερωτήσεις από Αναγνώστας

● Η πορνεία (χονδροειδής σεξουαλική ανηθικότης), που μνημονεύεται στην Αγία Γραφή, περιλαμβάνει τον αυνανισμό, κάνοντας τον αυνανισμό μια έγκυρη βάσι για Γραφικό διαζύγιο;—Εκουαδόρ.

Η Γραφή δεν μνημονεύει τον αυνανισμό ή αυτοκατάχρησι, και δεν υπάρχει ένδειξις ότι η Ελληνική λέξις πορνεία περιελάμβανε αυτή την πράξι.

Ο αυνανισμός είναι αναμφισβήτητα μια ακάθαρτη συνήθεια. Αυτό είναι φανερό από το γεγονός ότι, σύμφωνα με τον Μωσαϊκόν νόμο, ακόμη και μια αθέλητη έκχυσις σπέρματος καθιστούσε έναν άνθρωπο επισήμως ακάθαρτον έως το βράδυ. (Λευιτ. 15:16· Δευτ. 23:10, 11) Αφού είναι έτσι, μια έκχυσις σπέρματος που προκαλείται εσκεμμένως με τον αυνανισμό θα ήταν μια μεγαλύτερη ακαθαρσία. Αλλά δεν ήταν τόσο σοβαρή όσο η χονδροειδής σεξουαλική ανηθικότης που ορίζεται με την Ελληνική λέξι πορνεία. Παραδείγματος χάριν, η μοιχεία, η ομοφυλοφιλία και η κτηνοβασία (διάφορες μορφές πορνείας) ήσαν εγκλήματα για τα οποία οι ένοχοι καταδικάζονταν σε θάνατο από τον Νόμον και επομένως προετοίμαζαν την οδόν για τον επιζώντα σύντροφο να ξανανυμφευθή. (Λευιτ. 20:10, 13, 15, 16) Αλλά δεν μπορούμε να φέρωμε καμμιά απόδειξι που να δείχνη ότι αυτό ίσχυε και για τον αυνανισμό.

Εν τούτοις, η Αγία Γραφή ομιλεί έντονα εναντίον των ακαθάρτων πράξεων. Ο θεόπνευστος απόστολος Παύλος έγραψε στους ομοπίστους του: «Ο Θεός δεν εκάλεσεν ημάς προς ακαθαρσίαν, αλλά προς αγιασμόν.» (1 Θεσσ. 4:7) Επομένως, ο Χριστιανός πρέπει ν’ αγωνίζεται σκληρά ν’ αποφεύγη όλες τις ακάθαρτες συνήθειες, περιλαμβανομένου και του αυνανισμού.a

Για την απαλλαγή από τον αυνανισμό, βλέπε «Σκοπιά» 15 Δεκεμβρίου 1973, σελ. 756 εως 761.

Ερωτήσεις από Αναγνώστας

● Ποιος είναι ο «καιρός θλίψεως» που αναφέρεται στο βιβλίο του Δανιήλ 12:1;—Η.Π.Α.

Ιδιαίτερα αυτό το εδάφιο μνημονεύει τον ‘καιρό θλίψεως’ που σχετίζεται με την ‘έγερσι’ του Μιχαήλ.a Αποκαλύπτεται ότι ο λαός του Θεού θα διαφύγη αυτή την θλίψι, δηλαδή θα επιζήση. Το εδάφιον Δανιήλ 12:1 λέγει: «Και εν τω καιρώ εκείνω (δηλαδή, στην περίοδο της συγκρούσεως μεταξύ του ‘βασιλέως του βορρά’ και του ‘βασιλέως του νότου’ που οδηγεί στον ‘έσχατο καιρό’ ο οποίος αναφέρεται σ’ αυτό το κεφάλαιο) θέλει εγερθή Μιχαήλ, ο άρχων ο μέγας, ο ιστάμενος υπέρ των υιών του λαού σου· και θέλει είσθαι καιρός θλίψεως, οποία ποτέ δεν έγινεν αφού υπήρξεν έθνος, μέχρις εκείνου του καιρού· και εν τω καιρώ εκείνω θέλει διασωθή ο λαός σου.»

Το βιβλίο της Αποκαλύψεως παριστάνει αυτόν τον Μιχαήλ με τους αγγέλους του να διεξάγη επιτυχώς πόλεμον εναντίον Σατανά του Διαβόλου και των δαιμόνων του. (Αποκάλ. 12:7-9) Με την ήττα των, γίνεται η αναγγελία: «Τώρα έγεινεν η σωτηρία και η δύναμις και η βασιλεία του Θεού ημών, και η εξουσία του Χριστού αυτού.» (Αποκάλ. 12:10) Η ήττα λοιπόν του Σατανά και των δαιμόνων του θα ήταν ισχυρή απόδειξις ότι ο Μιχαήλ ηγέρθη και υπερήσπισε τα συμφέροντα της νεογέννητης βασιλείας του Θεού.

Αφού λοιπόν η έγερσις του Μιχαήλ αναφέρεται πριν από τη θλίψι, αυτός και οι αγγελικές του δυνάμεις είναι εκείνοι που επιφέρουν τη θλίψι στους ασεβείς. Η μόνη θλίψις που περιγράφεται με παρόμοιες λέξεις στην Αγία Γραφή είναι η ‘μεγάλη θλίψις’ από την οποία επιζή ένας ‘πολύς όχλος’ αφοσιωμένων δούλων του Ιεχωβά Θεού. (Αποκάλ. 7:14) Αυτή η θλίψις είναι ασφαλώς μια θλίψις που έρχεται στους ασεβείς από τις αγγελικές δυνάμεις. Διαβάζομε τα λόγια του αποστόλου Ιωάννου για τα όσα αποκαλύφθηκαν σ’ αυτόν: «Και μετά ταύτα είδον τέσσαρας αγγέλους ισταμένους επί τας τέσσαρας γωνίας της γης, κρατούντας τους τέσσαρας ανέμους της γης· διά να μη πνέη άνεμος επί της γης, μήτε επί της θαλάσσης, μήτε επί παν δένδρον. Και είδον άλλον άγγελον ότι ανέβη από ανατολής ηλίου, έχων σφραγίδα του Θεού του ζώντος· και έκραξε μετά φωνής μεγάλης προς τους τεσσάρας αγγέλους, εις τους οποίους εδόθη να βλάψωσι την γην και την θάλασσαν, λέγων, Μη βλάψητε την γην, μήτε την θάλασσαν μήτε τα δένδρα, εωσού σφραγίσωμεν τους δούλους του Θεού ημών επί των μετώπων αυτών.»—Αποκάλ. 7:1-3.

Ο καιρός της «θλίψεως» που αναφέρεται στην προφητεία του Δανιήλ είναι λοιπόν προφανώς ο ίδιος με τη ‘μεγάλη θλίψι’ η οποία θα τερματίση ολόκληρο το ασεβές σύστημα πραγμάτων. Αλλά ο αφοσιωμένος λαός του Θεού, οι ‘εσφραγισμένοι’, καθώς και ένας ‘πολύς όχλος’ συντρόφων των, θα διαφύγουν, δηλαδή θα επιζήσουν απ’ αυτή την καταστρεπτική θλίψι που επέρχεται σ’ αυτό το επίγειο σύστημα στο εγγύς μέλλον.

[Υποσημειώσεις]

Η Αύξησις της Ανομίας—Γιατί;

Ο ΙΗΣΟΥΣ Χριστός, ο Υιός του Θεού, έδωσε μια καταπληκτικά λεπτομερή προφητεία από την οποία θα μπορούσαμε ν’ ανακαλύψωμε τον χρόνο του τερματισμού αυτού του πονηρού συστήματος πραγμάτων που επεκράτησε στη γη επί μακρό χρονικό διάστημα. Αυτή η προφητεία, που είναι γνωστή ως το «σημείον» της παρουσίας του Χριστού, αποτελείται από πολλά χαρακτηριστικά, ένα από τα οποία είναι το ότι θα «πληθυνθή η ανομία.»—Ματθ. 24:12.

Προσαρμόζεται στην περιγραφή του η παρούσα τάσις της ανομίας; Υπάρχει σοβαρός λόγος να πιστεύωμε ότι ήλθε ο καιρός που θα επέμβη ο Θεός στις ανθρώπινες υποθέσεις και θα κάμη να υπερισχύση η δικαιοσύνη;

ΤΙ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ;

Όταν γίνεται λόγος για την αύξησι της ανομίας, μερικοί μπορεί να φέρουν στο νου τους ειδήσεις που λέγουν ότι αυτή η τάσις μειώνεται και ότι μπορεί μάλιστα και ν’ αντιστραφή. Σύμφωνα με μια πρόσφατη έκθεσι, στο 1972 επήλθε ελάττωσις κατά 2 τοις εκατό περίπου στα σοβαρά εγκλήματα που συνέβησαν στις Ηνωμένες Πολιτείες, και ήταν η πρώτη ελάττωσις σε δεκαεπτά χρόνια. Πραγματικά όμως αυτή η έκθεσις λίγη μόνο παρηγοριά μας δίνει. Γιατί; Διότι οι εκθέσεις αναφέρουν ότι τα πιο βίαια εγκλήματα πολύ αυξήθηκαν σε αριθμό. Έτσι μέσα σε οκτώ μήνες, οι φόνοι αυξήθηκαν κατά 9 τοις εκατό, οι δε βιαιοπραγίες και οι βιασμοί κατά 8 τοις εκατό το καθένα. Αυτό είναι το είδος της ανομίας που φοβούνται περισσότερο οι άνθρωποι, λόγω της φαυλότητός του. Επίσης, η μείωσις των εγκλημάτων που δεν θεωρούνται τόσο σοβαρά δεν ωφείλετο κατ’ ανάγκην στο ότι διεπράχθησαν λιγώτερα εγκλήματα. Αντιθέτως, μερικοί έγκυροι κύκλοι πιστεύουν ότι αυτό οφείλεται απλώς στο ότι λιγώτερα εγκλήματα ανεφέρθησαν.

Το γεγονός ότι το έγκλημα εξακολουθεί να αυξάνη ακόμη γίνεται φανερό από τον τρόπο με τον οποίο επηρεάζει την καθημερινή ζωή. Ένας καθηγητής της ψυχολογίας στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνιας είπε προσφάτως τα εξής: «Στην αρχή οι σταθμοί εφοδιασμού βενζίνης δεν ήθελαν να δέχωνται πληρωμές μετά τις δέκα. Έπειτα οι οδηγοί λεωφορείων έπαυσαν να κάνουν αλλαγές οποιαδήποτε ώρα. Οι εταιρίες των ταξί τοποθέτησαν αλεξίσφαιρα τζάμια (μεταξύ των οδηγών και των επιβατών των) . . . Η αγορά των μέσων προστασίας κατοικιών διογκώνεται. Υπάρχουν κουμπιά ειδοποιήσεως αστυνομικών σταθμών, παράθυρα που συνδέονται με κουδούνια κινδύνου και οικιακά συστήματα ραντάρ· οι νέοι στεγαστικοί οικισμοί καυχώνται ότι έχουν φρουρούς ασφαλείας όλο το εικοσιτετράωρο. . . . Υπάρχουν τηλεοπτικές συσκευές παντού,» για να εντοπίζουν κλέπτας καταστημάτων, πωλητάς ναρκωτικών, καθώς και ληστάς τραπεζών. Μήπως αυτό σας φαίνεται σαν ελάττωσις του εγκλήματος;

Και αυτά δεν είναι όλα. Τι θα λεχθή για τα μέσα προφυλάξεως του αυτοκινήτου σας από κλοπή; Για τις κλειδαριές του σπιτιού σας; Τους φόβους που σας εμποδίζουν ν’ απολαύσετε ένα πάρκο; Τον φόβο που δεν σας αφήνει να βγήτε μόνος για ένα περίπατο το βράδυ;

Το έγκλημα εξαπλώνεται παντού—στις εργασίες, στο κράτος, στους δρόμους, στα σχολεία και, πολύ συχνά, εισδύει στα σπίτια. Δεν περιορίζεται σε λίγα έθνη μόνο· όλα τα έθνη επηρεάζονται, και πολύ μάλιστα. Αν τα γεγονότα των ημερών μας δεν εκπληρώνουν το «σημείον» που έδωσε ο Ιησούς, τι περισσότερο χρειάζεται;

ΓΙΑΤΙ; ΓΙΑΤΙ; ΓΙΑΤΙ;

«Και γιατί πληθύνθηκε η ανομία;» Αυτό είναι το ερώτημα που τίθεται από τον καθένα.

Ασφαλώς πολλοί παράγοντες συμβάλλουν σ’ αυτό. Μερικοί κατηγορούν το σύγχρονο σύστημα φυλακίσεως, που πολύ συχνά φαίνεται να σκληρύνη αντί ν’ αναμορφώνη τους παραβάτας του νόμου. Άλλοι κατηγορούν τους δικαστάς, λέγοντας ότι πολλοί απ’ αυτούς είναι πολύ επιεικείς.

Μεταξύ των άλλων που συμβάλλουν στην αύξησι της παρανομίας είναι η διαφθορά των κυβερνήσεων. Επίσης, οι κινηματογράφοι και τα προγράμματα τηλεοράσεως ευνοούν την παρανομία κάνοντας ήρωας τούς εγκληματίας και άλλους ασυνείδητους χαρακτήρας.

Εν τούτοις, μήπως όλοι αυτοί οι παράγοντες είναι απλώς οι πυορροούσες πληγές του προβλήματος, ας το πούμε έτσι, και ότι οι αιτίες της αυξήσεως της παρανομίας είναι πολύ πιο βαθιά ριζωμένες; Ένας εγκληματολόγος της Γερουσίας των Ηνωμένων Πολιτειών ξεχωρίζει τρεις βασικές αιτίες: το σπίτι, τα σχολεία και τις εκκλησίες.

Η Αγία Γραφή ερευνά βαθύτερα ακόμη. Αποκαλύπτει, τον Σατανά ή Διάβολο ως τον κύριο ένοχο. Μερικοί μπορεί να χλευάζουν, αλλά οι εξηγήσεις που δίνουν για τις παρούσες συνθήκες δεν είναι επαρκείς για να εξηγήσουν τη συγκλονιστική άνοδο της παρανομίας. Η Αγία Γραφή, εξ άλλου, προ πολλού επεσήμανε αυτή τη γενεά ως τη γενεά που επρόκειτο να υποστή όλα αυτά.a Αποδείχθηκε ακριβής σ’ αυτό. Αποκαλύπτει επίσης τον κυρίως υπεύθυνο για την αύξησι των δεινών, τον Σατανά ή Διάβολο, που είναι ωργισμένος επειδή γνωρίζει ότι λίγος είναι ο καιρός του. Υπάρχει κάθε λόγος να πιστεύωμε τι λέγει η Γραφή γι’ αυτό.—Αποκάλ. 12:9-12.

Η ΕΥΘΥΝΗ ΤΩΝ ΕΚΚΛΗΣΙΩΝ

Παρά ταύτα, μερικοί θ’ ανέμεναν από τις εκκλησίες ν’ αποτελούν μια δύναμι που θ’ αντιδρούσε στην τάσι της παρανομίας. Αλλ’ ακριβώς το αντίθετο έχει συμβή.

Ο Γερουσιαστής Τζων ΜακΚλέλαν, όταν ρωτήθηκε για την εγκληματική κατάστασι, είπε: «Κατά την κρίσι μου, μερικές εκκλησίες δεν ζητούν πια ένα αληθινά υψηλόν κανόνα ακεραιότητος και ηθικότητος σήμερα. Δεν έχουν τα ίδια ιδανικά της Χριστιανικής ζωής που ετηρούντο και εφηρμόζοντο στο παρελθόν.» Και όταν ρωτήθηκε αν αυτό αποτελούσε παράγοντα της αυξήσεως του εγκλήματος, απήντησε: «Δεν υπάρχει αμφιβολία γι’ αυτό.»—Γιουνάιτεντ Σταίητς Νιους εντ Ουόρλντ Ρηπόρτ.

Εν τούτοις, η επίδρασις δεν ήταν απλώς παθητική, απλώς ένα ζήτημα αμελείας. Σε πολύ κοινολογημένες περιπτώσεις οι θρησκευτικοί ηγέται έδωσαν ένα φθοροποιό παράδειγμα στους άλλους. Έτσι, η σύζυγος του θανόντος Πωλ Τίλιχ, σε μια αυτοβιογραφία τής ζωής της με αυτόν τον εξέχοντα Διαμαρτυρόμενο θεολόγο, λέγει για τις πολλές μοιχευτικές σχέσεις που είχε με άλλες γυναίκες. Ωστόσο, ο θρησκευτικός κόσμος τον εθαύμαζε.

Δημοσία οι κληρικοί, από τους άμβωνάς των και σε έντυπα άρθρα, υπεβίβασαν τον σεβασμό στις υψηλές ηθικές αρχές που εκτίθενται στην Αγία Γραφή. Πώς; Διότι εδυσφήμισαν ως μύθο τις αφηγήσεις της Αγίας Γραφής για τη δημιουργία, για τον Κατακλυσμό και για την καταστροφή των Σοδόμων και Γομόρρων, ενώ υπεστήριξαν την εξέλιξι που δεν γνωρίζει τίποτε από ηθική. Και προφανώς, όταν οι άνθρωποι θεωρούν ένα μέρος της Αγίας Γραφής ως μύθους, πόσο σοβαρό θα θεωρήσουν το υπόλοιπό της;

Αυτά τα πράγματα είναι βαρυσήμαντα, ιδιαίτερα λόγω του γεγονότος ότι ο Ιησούς Χριστός, στην προφητεία του για τις ημέρες μας, συνέδεσε τη δράσι των ‘ψευδοπροφητών’ με την ‘αύξησι της ανομίας.’ (Ματθ. 24:11, 12) Αφήνοντας την υπερηφάνεια να τους κάνη να προτάσσουν τις δικές των γνώμες από τον Λόγο του Θεού, αφήνουν τον Διάβολο να τους χρησιμοποιή κι έτσι συμβάλλουν στις δυσχερείς συνθήκες του ανθρωπίνου γένους.

Οι κληρικοί επίσης συνέβαλαν στην αύξησι της ανομίας με το ν’ απορρίψουν τη διδασκαλία της βασιλείας του Θεού χάριν ενός «κοινωνικού ευαγγελίου.» Ενδιαφέρει να λεχθή ότι ο περίφημος Άγγλος συγγραφεύς Χ. Γ. Ουέλς εσημείωσε το εξής γεγονός: «Αξιοσημείωτη είναι η τεράστια εξοχότης που έδωσε ο Ιησούς στη διδασκαλία αυτού που λέγεται Βασιλεία των Ουρανών, και πόσο ασήμαντη εν συγκρίσει είναι αυτή η διδασκαλία στον τρόπο ενεργείας και διδασκαλίας των περισσοτέρων Χριστιανικών εκκλησιών.»—Η Σκιαγραφία της Ιστορίας (στην Αγγλική).

Επειδή δεν θέτουν την εμπιστοσύνη των στη βασιλεία του Θεού να φέρη μια κατάστασι δικαιοσύνης πάνω στη γη, οι κληρικοί, Καθολικοί και Διαμαρτυρόμενοι ανακατεύθηκαν στην πολιτική και έλαβαν το θάρρος να καταφεύγουν στη βία και να βοηθούν και να υποστηρίζουν τους άλλους σε πράξεις βίας με τη δικαιολογία ότι ο σκοπός αγιάζει τα μέσα. Αλλά μήπως δυο κακά κάνουν ένα καλό; Ο Ιησούς προειδοποίησε τους ακολούθους του να μη καταφεύγουν στη βία και εχαρακτήρισε ως μακάριους τους ειρηνοποιούς.—Ματθ. 5:9· 26:52.

Τι άλλο είναι η αιματοχυσία στην Ιρλανδία παρά το αποτέλεσμα της αναμίξεως της θρησκείας στην πολιτική; Και ένα από τα πιο πρόσφατα παραδείγματα περιλαμβάνει μερικούς από τους κληρικούς της Χιλής, από τους οποίους μερικοί εκτοπίσθηκαν από εκείνη την χώρα. Όπως παραπονέθηκε ένας από την ομάδα τους: «Αυτοί [η νέα στρατιωτική κυβέρνησις] μας θεωρούν υπευθύνους ότι φέραμε τον Μαρξισμό και την πάλη των τάξεων μέσα στη χώρα.» Είτε αναγνωρίζουν την κατηγορία ως αληθινή είτε όχι, μπορούν οι κληρικοί εντίμως ν’ αρνηθούν ότι αναμίχθηκαν στην πολιτική αντί να κηρύττουν τη βασιλεία του Θεού; Με αυτές τις ενέργειές των αφέθησαν εκτεθειμένοι στην κατηγορία που διατυπώθηκε εναντίον τους.

Είτε συνηγορούν σ’ αυτό οι εξέχοντες άνδρες με την υπερηφάνειά των είτε όχι, η βασιλεία του Θεού αποτελεί το μέσον που προέβλεψε ο Δημιουργός για την εκκαθάρισι της ανομίας από τη γη. Ο Λόγος του Θεού μάς διαβεβαιώνει λέγοντας: «Έτι μικρόν, και ο ασεβής δεν θέλει υπάρχει. . . . Πρόσμενε τον Ιεχωβά και φύλαττε την οδόν αυτού, και θέλει σε υψώσει για να κληρονομήσης την γην· όταν εξολοθρευθώσιν οι ασεβείς, θέλεις ιδεί.»—Ψαλμ. 37:10, 34.

Σ’ εκείνη τη νέα τάξι, που τώρα πλησιάζει, θα ‘κατοική δικαιοσύνη.’ (2 Πέτρ. 3:13) Δεν θα είναι ανάγκη να βάζετε κλειδαριές στο σπίτι σας. Όταν πλησιάζη κάποιος, θα είσθε βέβαιος ότι μπορείτε να τον υποδεχθήτε ως φίλο. Απηλλαγμένοι από φόβο, θα μπορήτε να περιπατήτε μόνοι σας, αν το θέλετε, ακόμη και τη νύχτα, για ν’ απολαμβάνετε τον ήχο των γρύλλων και την ομορφιά των έναστρων ουρανών. Θα υπάρχη πραγματική ασφάλεια σ’ όλη τη γη. Το έχει υποσχεθή ο Δημιουργός του ουρανού και της γης.

Αλλά θα είσθε σεις εκεί; Τώρα είναι καιρός να μάθετε τις απαιτήσεις του Ιεχωβά και να φέρετε τη ζωή σας σε αρμονία με αυτές. Οι μάρτυρες του Ιεχωβά θα χαρούν να σας βοηθήσουν.

[Υποσημειώσεις]

[Εικόνα στη σελίδα 291]

Ο φόβος κάνει τους ανθρώπους να ζουν πίσω από κλειδωμένες πόρτες

[Εικόνα στη σελίδα 293]

Τι μεγαλειώδες θα είναι όταν δεν θα χρειάζωνται κλειδαριές, όταν όλοι θα γίνωνται δεκτοί ως φίλοι!

Ασθένειες και Νοσήματα—Θα Τελειώσουν Ποτέ;

ΑΣΘΕΝΕΙΕΣ και νοσήματα έχουν συμβαδίσει με την ανθρωπότητα σε όλη την ιστορία. Κάθε πολιτισμός επιχείρησε να ελαφρύνη ή να εξαλείψη τα ανθρώπινα παθήματα, αλλά οι επιτυχίες υπήρξαν περιωρισμένες.

Και σήμερα ακόμη, πού μπορείτε να κοιτάξετε και να μη διακρίνετε την αθλιότητα που έφεραν οι ασθένειες και τα νοσήματα; Ο καθένας τουλάχιστον γνωρίζει μερικά άτομα που υποφέρουν, αν ο ίδιος δεν υποφέρη. Οι άνθρωποι ωστόσο ρωτούν, Θα τελειώσουν ποτέ οι ασθένειες και τα νοσήματα;

Ο Ιησούς Χριστός, πριν από αιώνες, ετόνισε ότι θα έπρεπε ν’ αναμένωμε τη συνέχισι των νοσημάτων έως μια χρονική περίοδο που λέγεται «συντέλεια του αιώνος.» Είπε: «Θέλουσι γείνει. . . πείναι και λοιμοί.» (Ματθ. 24:3-7· Λουκ. 21:10, 11) Η λέξις «λοιμοί» μεταφράζεται «εκδηλώσεις νόσων» στην Καινή Διαθήκη Βασικής Αγγλικής Γλώσσης, και «επιδημίαι» στην Αγγλική έκδοσι Η Ζώσα Βίβλος.

Όπως έχει τονισθή πολλές φορές σ’ αυτό το περιοδικό, η ανθρωπότης εισήλθε στη «συντέλεια του αιώνος» στο έτος 1914. Επομένως, πολλές από τις ασθένειες που βλέπομε εκπληρώνουν τα λόγια του. Ωρισμένα άτομα, όμως, αμφισβητούν την προφητεία του Ιησού και τη σύγχρονη εκπλήρωσί της. Με ποιον τρόπο;

Μερικοί διερωτώνται: Τι είναι το τόσο ασύνηθες σ’ αυτή την πρόρρησι; Μήπως δεν υπήρχαν πάντοτε λοιμοί ή ασθένειες; Είναι αλήθεια ότι οι διαδεδομένες ασθένειες και τα παθήματα δεν είναι καινούργια. Αλλά σήμερα, απελπιστικά, αυτά επιμένουν και με τις καλύτερες ακόμη ιατρικές ευκολίες, τις ιατρικές σχολές και τα νοσοκομεία που υπάρχουν. Η γνώσις της υγειονομικής και της ιατρικής έχει διαδοθή σε μακρυνά μέρη της γης. Ωστόσο οι ασθένειες ακμάζουν. Αυτό το γεγονός μας βοηθεί να επισημαίνωμε αυτόν τον καιρό ως μια ιδιότυπη εποχή της ιστορίας.

Εξ άλλου, μερικοί ρωτούν, Μήπως η ιατρική επιστήμη δεν έχει υπερνικήσει πλείστες όσες ασθένειες; Αν είναι έτσι, δεν θα έβγαιναν αληθινά τα λόγια του Ιησού. Για να εκτιμήσουμε, λοιπόν, καθαρά την ακρίβεια των λόγων του, ας εξετάσωμε τα γεγονότα και ας ιδούμε αν η επιστήμη θέτη τέρμα στις ασθένειες.

ΑΡΧΑΙΕΣ ΑΣΘΕΝΕΙΕΣ ΑΚΟΜΗ ΑΝΑΜΕΣΑ ΜΑΣ

Λάβετε υπ’ όψιν τη χολέρα, μια προαιώνια ασθένεια. Μήπως πέρασε; Διόλου. Στα πρώτα χρόνια της δεκαετηρίδος 1960 έως 1969 αυτό που μερικοί ωνόμασαν πανδημία—παγκόσμια επιδημία—της χολέρας άρχισε στην Ινδονησία και απλώθηκε σε μεγάλο μέρος της Ασίας. Στο 1971 δεκατέσσερα έθνη (το εν τρίτον των εθνών που είχαν κρούσματα χολέρας) ανέφερε για πρώτη φορά αυτή την ασθένεια.

Η χολέρα είναι σχετικά καινούργια στην Αφρική. Εν τούτοις στα έτη 1971 και 1972 σημειώθηκαν επισήμως περίπου 80.000 κρούσματα σ’ αυτή την ήπειρο, από τα οποία τα 20.000 υπήρξαν θανατηφόρα. Πέρυσι το καλοκαίρι μια επιδημία χολέρας έπληξε την Ιταλία, και ένα κρούσμα αναφέρθηκε στις Ηνωμένες Πολιτείες. Οι προσπάθειες που έγιναν σε όλη τη γη για εντοπισμό της χολέρας είχαν μόνον περιωρισμένη επιτυχία.

Η ελονοσία είναι άλλη μια παλαιά νόσος. Εξακολουθεί ακόμη να υπάρχη; Κατά καιρούς, κάποιος γιατρός ή κάποια οργάνωσις οραματίζονται ένα κόσμο απαλλαγμένο από ελονοσία. Λόγου χάριν, στο 1961 η Παγκόσμια Οργάνωσις Υγείας (ΠΟΥ) καυχήθηκε για μια πλήρη σειρά αποτελεσματικών φαρμάκων για όλα τα στάδια θεραπείας της ελονοσίας. Πόσο αποτελεσματικά υπήρξαν αυτά τα ‘αποτελεσματικά φάρμακα’; Το ίδιο εκείνο έτος έγινε μια δραματική αύξησις της ελονοσίας! Έτσι έθεσε τέρμα σ’ εκείνο που ένας καθηγητής της ιατρικής ωνόμασε «περίοδον αβάσιμης ικανοποιήσεως» απ’ αυτή τη νόσο.

Σε μια τετράμηνη περίοδο που άρχισε από το τέλος του 1971, ο αριθμός των κρουσμάτων υπερδιπλασιάσθηκε, σε 20.000, στη Σρι Λάνκα της Ινδίας. Η ελονοσία είναι πραγματικά δραστική. Η ελονοσία, το τράχωμα και η σχιστοσωμίασις (βιλαρζίωσις) μαστίζουν τώρα οκτακόσια εκατομμύρια ανθρώπους στις πτωχές χώρες του κόσμου. Έπειτα είναι η ευλογιά, η φυματίωσις, η διφθερίτις, ο ρευματικός πυρετός, η πολιομυελίτις και η γρίππη—που είναι ακόμη όλα θανατηφόρα. Ο άνθρωπος δεν έθεσε τέρμα στα νοσήματα!

Αλλά γιατί, παρά τις προόδους της ιατρικής, επιμένουν οι ασθένειες; Υπάρχουν πολλοί λόγοι.

ΓΙΑΤΙ Η ΙΑΤΡΙΚΗ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΣΤΑΜΑΤΗΣΕΙ ΤΙΣ ΑΣΘΕΝΕΙΕΣ

Εν πρώτοις, η ιατρική δεν μπορεί πλήρως να ξερριζώση όλους τους μικροοργανισμούς που προξενούν τις ασθένειες. Υπάρχουν πάρα πολλοί μικροοργανισμοί τους οποίους ο άνθρωπος πρέπει να προσπαθήση να θέση υπό τον έλεγχό του. Αλλά δεν έχουν σταματήσει πολλές ασθένειες με εμβόλια; Ναι, υπήρξαν μερικοί θρίαμβοι. Αλλά σημειώστε τι λέγει ο Πήτερ Φαρμπ στο βιβλίο Οικολογία (1970):

«Υπάρχουν τώρα εμβόλια που προστατεύουν από την πολιομυελίτιδα, την ιλαρά, την ευλογιά, τον τέτανο, τη χολέρα και πολλές άλλες φοβερές νόσους. Εν τούτοις, αυτές οι νίκες είναι κατά μέγα μέρος αυταπάτες. Δεν λαμβάνουν υπ’ όψιν το γεγονός ότι οι ίδιοι οι μικροβιακοί οργανισμοί μπορεί να έχουν εκτάκτως γρήγορες . . . μεταβολές, που καταλήγουν σε νέα γένη μικροβίων τα οποία ανθίστανται και στα πιο ισχυρά φάρμακα του ανθρώπου.»

Τα μικρόβια αναπτύσσουν νέα φαρμακοανθεκτικά γένη. Λόγου χάριν, οι ισχυρότερες ποικιλίες της γονορροίας, της ελονοσίας, της φυματιώσεως και της σιγκελλώσεως (μικροβιακής δυσεντερίας) μπορούν ν’ ανθέξουν στα γνωστά αντιβιοτικά.

Το Μεξικό έχει καταπολεμήσει σθεναρά αυτό που μπορεί να ήταν «η μεγαλύτερη εμφάνισις τυφοειδούς πυρετού που συνέβη ποτέ στον κόσμο επί δεκαετηρίδες.» Μολονότι υπάρχουν φάρμακα κατά του τυφοειδούς πυρετού, αυτό ειδικά το γένος των μικροοργανισμών αντέστη στη θεραπεία.

ΑΛΛΟΙ ΛΟΓΟΙ ΣΥΝΕΧΙΣΕΩΣ ΤΩΝ ΝΟΣΗΜΑΤΩΝ

Πρέπει να ενθυμούμεθα ότι οι ασθένειες και τα νοσήματα δεν αποτελούν απλώς προβλήματα της «ιατρικής.» Υπάρχουν και ζητήματα καλής διατροφής. Εκείνοι που δεν τρώγουν κατάλληλα είναι πολύ πιθανόν να προσβληθούν από σοβαρές ασθένειες. Ένα δισεκατομμύριο άνθρωποι σε όλη τη γη μπορεί να υποφέρουν από υποσιτισμό ή πείνα. Πάνω από 20 τοις εκατό των παιδιών που γεννιώνται απ’ αυτούς τους ανθρώπους πεθαίνουν προτού φθάσουν σε ηλικία πέντε ετών. Η ζωή των, κατά τους σημερινούς μέσους όρους της ιατρικής, θα είναι κατά είκοσι χρόνια βραχύτερη από εκείνη των παιδιών που γεννιώνται σε μια από τις πιο ευημερούσες χώρες.

Οι ασθένειες επίσης έχουν ρίζες κοινωνικές και του περιβάλλοντος. Τα νοσήματα, όπως ελέχθη, δεν είναι εντελώς τυχαία. Με άλλα λόγια, υπάρχουν αιτίες για την εμφάνισί των. Η ακαθαρσία και οι στενόχωρες συνθήκες ζωής, με ακάθαρτα νερά και περιωρισμένους χώρους κατοικήσεως, γρήγορα προκαλούν νόσους οι οποίες αναπτύσσονται πολύ γοργά με τέτοιες συνθήκες μόλις εμφανισθούν.

Αυτές οι άθλιες συνθήκες συχνά προκαλούνται από τους πολέμους. Οι πόλεμοι, στα τελευταία εξήντα χρόνια, υπήρξαν διεθνείς σε έκτασι. Οι κανονικοί τρόποι διαβιώσεως στις μεγάλες χώρες ανατρέπονται. Τότε εμφανίζονται τα νοσήματα, απλώνονται και εντείνονται, και ματαιώνουν το σκληρό έργο πολλών γιατρών. Αυτοί είναι λίγοι μόνον από τους λόγους για τους οποίους οι άνθρωποι δεν μπόρεσαν να σταματήσουν τα νοσήματα.

ΟΙ ΣΥΓΧΡΟΝΕΣ «ΒΕΛΤΙΩΣΕΙΣ» ΠΡΟΞΕΝΟΥΝ ΑΣΘΕΝΕΙΕΣ

Είναι παράδοξο, όμως, ότι μερικές από τις προόδους που έχει κάμει ο άνθρωπος στην πραγματικότητα έχουν επιδεινώνει τις ασθένειες και τα νοσήματα. Αυτά δείχνουν ακόμη την ορθότητα της προφητείας του Ιησού για τους «λοιμούς» της εποχής μας.

Υπάρχουν περιοχές όπου οι μολυσματικές ασθένειες όπως είναι η ελονοσία και η χολέρα, φαίνονται να έχουν περιορισθή τουλάχιστον προς το παρόν. Δεν έχουν ένοπλες συρράξεις και υπάρχει επάρκεια θρεπτικών τροφών. Και όμως υπάρχουν ακόμη ασθένειες και νοσήματα. Γιατί;

Μαζί με αυτά τα φαινομενικά αγαθά έρχεται η σύγχρονη βιομηχανική κοινωνία με τις πιέσεις της, την κούρασι και τις εντάσεις της. Οι καρδιακές προσβολές και τα προβλήματα του πεπτικού συστήματος εισπράττουν βαρύ τίμημα σε ανθρώπινη ζωή. Η καπνομίχλη γεμίζει την ατμόσφαιρα, προκαλώντας αναπνευστικές παθήσεις και καρκίνο. Και τι να λεχθή για την παχυσαρκία; Στην Αμερική, ένας στους πέντε άνδρες και μία στις τέσσερις γυναίκες έχουν υπερβολικό βάρος και αποτελούν κύριο στόχο ωρισμένων θανατηφόρων νόσων, περιλαμβανομένου και του διαβήτου.

Και κάτι άλλο: Οι φαινομενικές επιτυχίες της επιστήμης έχουν δημιουργήσει μια αυταρέσκεια σε χιλιάδες ανθρώπους. Ένας άνεμος υπέρμετρης εμπιστοσύνης στην ιατρική έχει εμφανισθή. Ο Δρ Τζων Ι. Ουίττ του Κέντρου Ελέγχου Νοσημάτων της Ατλάντα της Γεωργίας (Η.Π.) παραθέτει ένα παράδειγμα: «Είμαι βέβαιος ότι υπάρχουν πολλοί νεαροί γονείς που δεν έχουν τρομοκρατηθή τόσο πολύ από τις συμφορές της πολυομυελίτιδος όσο άλλοι γονείς που έζησαν πριν από δεκαετηρίδες, επειδή δεν έχουν ζήσει σε επιδημίες ούτε είδαν κρούσματα πολιομυελίτιδος.» Το αποτέλεσμα είναι, όπως λέγει, ότι «η πολιομυελίτις θα μπορούσε να διαδοθή σημαντικά αν εισαχθή σε ωρισμένες περιφέρειες.»

Η δυνατότης των ομαδικών επιδημιών, όχι μόνον της πολιομυελίτιδος, αλλά και άλλων νοσημάτων που φαινομενικά έχουν υπερνικηθή στις «προοδευμένες χώρες,» είναι πολύ πραγματική. Έτσι διαβάζομε: «Μια καταστροφική αλλαγή στα Αμερικανικά επίπεδα ζωής θα μπορούσε και πάλι να κάμη τη φυματίωσι μια απειλή σε εκατομμύρια ανθρώπους σε όλο το έθνος.»—Υγεία και Ασθένεια, Τάιμ Ινκ. (1965).

ΘΑ ΠΑΥΣΟΥΝ ΟΙ ΑΣΘΕΝΕΙΕΣ ΚΑΙ ΤΑ ΝΟΣΗΜΑΤΑ

Όπως και αν εξετασθή το ζήτημα, μπορούμε να διακρίνωμε ότι τα λόγια του Ιησού έχουν επαληθεύσει. Οι ασθένειες συνεχίζονται σε πείσμα—κάποτε και εξ αιτίας—κάθε επιμελούς ιατρικής εργασίας που αφιερώθηκε για το αντίθετο. Σχεδόν δεν υπάρχει λόγος για πραγματική αισιοδοξία ότι οι άνθρωποι θα λύσουν πλήρως τα προβλήματα υγείας του ανθρώπου. Αλλά σημαίνει αυτό ότι αυτά τα προβλήματα δεν θα τελειώσουν ποτέ;

Πολλοί άνθρωποι παίρνουν αυτή τη στάσι, φρονώντας όπως και ο Ρενέ Ι. Ντυμπός, που έγραψε το βιβλίο Καθρέπτης της Υγείας: «Η πλήρης και διαρκής απαλλαγή από νοσήματα είναι ένα όνειρο.» Αλλά δεν είναι όνειρο που είναι αδύνατον να πραγματοποιηθή. Έχομε σοβαρούς λόγους να πιστεύωμε ότι οι ασθένειες θα τελειώσουν!

Δεν είναι λογικό ν’ αποβλέπωμε στον Θεό, τον Πλάστη του ανθρώπου, να λύση για πάντα τα προβλήματα της υγείας μας; Ποιος γνωρίζει καλύτερα την κατασκευή του ανθρώπου; Ο Θεός υπόσχεται στην Αγία Γραφή ότι διά του Ιησού Χριστού θα καταστρέψη το υπάρχον παγκόσμιο πονηρό σύστημα πραγμάτων, και σύντομα μάλιστα. Κατόπιν πρέπει να βασιλεύη ο Ιησούς «εωσού [ο Θεός] θέση πάντας τους εχθρούς υπό τους πόδας αυτού· έσχατος εχθρός καταργείται ο θάνατος.» (1 Κορ. 15:25, 26) Αν πρόκειται να εκλείψη ο θάνατος, δεν θα παύσουν και οι συνθήκες που οδηγούν στο θάνατο, όπως είναι οι ασθένειες και το γήρας; Ασφαλώς.

Το γεγονός ότι ο Θεός ενδιαφέρεται πολύ να τερματίση τις ασθένειες και τα νοσήματα και ότι μπορεί να το πράξη καταφαίνεται από τον νόμο που έδωσε στον λαό του Ισραήλ στο παρελθόν. Όταν υπήκουαν στον Νόμο, η ζωή των παρετείνετο και προφυλάσσονταν από πολλές ασθένειες και θλίψεις που υφίσταντο τα γειτονικά έθνη. (Έξοδ. 15:22-26· 23:25· Λευιτ. 26:14, 16, 25· Δευτ. 28:15-20) Αλλ’ η παρακοή ή η αμαρτία κατά του Νόμου εκείνου ωδηγούσε σε ασθένειες που θα τις απέφευγαν αν ήσαν υπάκουοι.

Η παράβασις του θείου νόμου (ή αμαρτία) και η ασθένεια είναι συνδεδεμένα. Η προφητεία του Ησαΐα 33:24, που εκπληρώθηκε στον αρχαίο Ισραήλ, τονίζει αυτή τη σχέσει. Λέγει: «Ο κάτοικος δεν θέλει λέγει, Ητόνησα.» Πώς θα μπορούσε κανείς εκείνο τον καιρό να βεβαιώνη ένα τέτοιο πράγμα; Το εδάφιον απαντά: «Ο λαός, ο κατοικών εν αυτή, θέλει λάβει άφεσιν ανομίας.» Όταν πάλι υπήκουαν στον Θεό, αυτό έφερνε τη λεγόμενη ‘πνευματική υγεία’ και αυτή πάλι έφερνε τα οφέλη της σωματικής υγείας που υπέσχετο ο Ιεχωβά. (Παράβαλε επίσης Ψαλμός 103:1-5.) Αυτό συμβαίνει και σήμερα.

Εκείνοι που ακολουθούν τους θείους νόμους που απαγορεύουν τη σεξουαλική ανηθικότητα, λόγου χάριν, δεν μαστίζονται από αφροδίσια νοσήματα. Εκείνοι που τηρούν τα σώματά των καθαρά από σιγαρέττα δεν εκτίθενται εκ προθέσεως στις αηδείς μορφές του καρκίνου. Υπακοή στον Θεό σημαίνει πραγματικά υγιεινά οφέλη και τώρα ακόμη.—Ματθ. 5:27, 28· 2 Κορ. 7:1

Αλλά και αν κανείς προσπαθήση να διάγη μια έντιμη ζωή, στο τέλος πεθαίνει. Γιατί; Διότι οι άνθρωποι είναι εκ γενετής ατελείς· κληρονομούν αμαρτία. (Ρωμ. 5:12) Και σ’ αυτή τη μορφή της αμαρτίας ουσιαστικά δεν έχουν καμμιά εξουσία. Όταν ο Ιησούς ήταν στη γη έδειξε την εξουσία του σε κάθε αμαρτία δίνοντας ή αποκαθιστώντας θαυματουργικά την υγεία. Διαβάζομε για τη θεραπεία ενός παραλυτικού: «Τέκνον συγκεχωρημέναι είναι εις σε αι αμαρτίαι σου. . . . Προς σε λέγω, Σηκώθητι και έπαρε τον κράββατόν σου και ύπαγε εις τον οίκον σου. Και ηγέρθη ευθύς και σηκώσας τον κράββατον, εξήλθεν.»—Μάρκ. 2:5-12· Ματθ. 9:1-5.

Ασφαλώς, αν ο Ιησούς όταν ζούσε σ’ ένα μικρό μέρος της γης, μπορούσε να συγχωρή αμαρτίες και ν’ αποκαθιστά την κατά γράμμα υγεία, μπορεί να κάμη ακόμη περισσότερα όταν κυβερνά από τον ουρανό. Κάθε αμαρτία θα ξερριζωθή. Σε όλο τον κόσμο θα γίνη θεραπεία.

Τώρα, ο συνετός άνθρωπος θα υπακούση στους νόμους του Θεού. Θα προσπαθήση να διατηρήση την υγεία του. Αλλά γνωρίζει ότι σε τελευταία ανάλυσι το ασφαλές τέλος των νοσημάτων θα έλθη από τον Θεό στο νέο του σύστημα πραγμάτων. Γιατί να μη μελετάτε με τους μάρτυρας του Ιεχωβά και να εξακριβώσετε πώς μπορείτε και σεις να ζήσετε τότε που ο κάτοικος δεν θα λέγη, Ητόνησα.—Ησ. 33:24· Αποκάλ. 21:1-4.

[Γράφημα στη σελίδα 323]

(Για το πλήρως μορφοποιημένο κείμενο, βλέπε έντυπο)

ΑΥΞΗΣΙΣ ΝΟΣΗΜΑΤΩΝ 1960-1969 Η.Π.Α.

13%—ΠΛΗΘΥΣΜΟΣ

21%—ΚΑΡΔΙΟΠΑΘΕΙΑ

49%———ΠΝΕΥΜΟΝΙΚΟΣ ΚΑΡΚΙΝΟΣ

200%—————ΑΦΡΟΔΙΣΙΑ ΝΟΣΗΜΑΤΑ

[Εικόνα στη σελίδα 325]

Μπορείτε να φαντασθήτε πόσο πιο απολαυστική θα είναι η ζωή όταν παρέλθουν οι ασθένειες και τα νοσήματα;

Οι Βιβλικοί Πίνακες Χρονολογιών Ορίζουν την Εποχή Μας

Ο ΥΠΕΡΤΑΤΟΣ Άρχων του σύμπαντος, Ιεχωβά Θεός, κάνει τα πάντα στον κατάλληλο καιρό, σε καιρό που καταλήγει στο μεγαλύτερο δυνατό αγαθό για τους πιστούς του δούλους. Ο χρόνος της ενεργείας του, όμως, μπορεί να μη είναι ιδιαίτερα γνωστός από πριν σε κανένα εκτός από τον ίδιο.

Ο Ιησούς Χριστός, όταν ήταν στη γη ως άνθρωπος, μιλώντας για την εκτέλεσι της θείας εκδικήσεως, είπε: «Περί δε της ημέρας εκείνης και της ώρας ουδείς γινώσκει, ουδέ οι άγγελοι οι εν ουρανώ, ουδέ ο Υιός, ειμή ο Πατήρ.» (Μάρκ. 13:32) Αλλά μήπως τα λόγια του σημαίνουν ότι οι δούλοι του Θεού στη γη δεν έχουν τρόπο να καθορίσουν σε ποιο σημείο ζουν στο ρεύμα του χρόνου;

Αυτό δεν θα μπορούσε να συμβαίνη, διότι ο Ιεχωβά δεν είναι Θεός που αφήνει τον λαόν του στο σκοτάδι. Ο θεόπνευστος προφήτης Αμώς εδήλωσε: «Βεβαίως, Ιεχωβά ο θεός δεν θέλει κάμει ουδέν, χωρίς να αποκαλύψη το απόκρυφον αυτού εις τους δούλους αυτού τους προφήτας.» (Αμώς 3:7) Σε πολλές περιπτώσεις ο Θεός έκαμε γνωστό από πριν τον ακριβή χρόνο στον οποίον θα συνέβαιναν ωρισμένα γεγονότα. Οι απόγονοι του Αβραάμ εγνώριζαν ότι επρόκειτο να ελευθερωθούν μετά από τετρακόσια χρόνια καταθλίψεως. (Γέν. 15:13-16) Ο Μεσσίας επρόκειτο να εμφανισθή μετά από εξήντα εννέα εβδομάδας ετών «από της εξελεύσεως της προσταγής του να ανοικοδομηθή η Ιερουσαλήμ.» (Δαν. 9:25) Λόγω των προφητειών αυτών που περιελάμβαναν ειδικές χρονικές περιόδους, θα μπορούσε όμοια να σημειωθή και η εποχή μας;

Μια μακράς εκτάσεως προφητεία του Ιησού Χριστού δείχνει ότι πράγματι αυτό συμβαίνει. Ο Ιησούς Χριστός, αφού προείπε την καταστροφή της Ιερουσαλήμ και του ναού της, είπε: «Η Ιερουσαλήμ θέλει είσθαι πατουμένη υπό εθνών, εωσού εκπληρωθώσιν οι καιροί των εθνών. . . . Και τότε θέλουσιν ιδεί τον Υιόν του ανθρώπου ερχόμενον εν νεφέλη μετά δυνάμεως και δόξης πολλής.»—Λουκ. 21:24-27.

Έτσι, μετά το τέλος των «καιρών των εθνών,» επρόκειτο να γίνη η απροσδόκητη αποκάλυψις του Ιησού Χριστού. Τότε θα εκδηλώση τη δύναμι και τη δόξα του με μια τρομερή πράξι εναντίον των εχθρών της βασιλικής του εξουσίας. Αυτό γίνεται φανερό από τη μετέπειτα νουθεσία του Ιησού: «Αγρυπνείτε λοιπόν δεόμενοι εν παντί καιρώ, διά να καταξιωθήτε να εκφύγετε πάντα ταύτα τα μέλλοντα να γίνωσι, και να σταθήτε έμπροσθεν του Υιού του ανθρώπου.»—Λουκ. 21:36.

Υπάρχει κανένας τρόπος να προσδιορίσωμε την έναρξι της περιόδου που κορυφώνεται στην καταστροφή όλων των εχθρικών στοιχείων από τον Χριστό Ιησού; Άλλα Γραφικά εδάφια μάς βοηθούν να το πράξωμε.

Στην περιγραφή από τον απόστολο Ματθαίο (κεφάλαιον 24) της προφητείας του Ιησού για την ανατροπή της Ιερουσαλήμ, βρίσκομε παραπομπές στο βιβλίο του Δανιήλ. Μπορούμε να βρούμε σ’ αυτό το βιβλίο πληροφορίες για να ορίσωμε το μήκος των «καιρών των εθνών»; Υπάρχουν αποδείξεις ότι μπορούμε.

ΕΝΑ ΠΡΟΦΗΤΙΚΟ ΕΝΥΠΝΙΟ

Στο τέταρτο κεφάλαιο του βιβλίου του Δανιήλ υπάρχει αναγραφή μιας θείας αποκαλύψεως που δόθηκε με ενύπνιο στον Βασιλέα Ναβουχοδονόσορα της Βαβυλώνος. Όλος ο σκοπός αυτού του ενυπνίου και της εκπληρώσεώς του ήταν «να γνωρίσωσιν οι ζώντες ότι ο Ύψιστος είναι Κύριος της βασιλείας των ανθρώπων, και εις όντινα θέλει δίδει αυτήν, και το εξουθένημα των ανθρώπων καθιστά επ’ αυτήν.»—Δαν. 4:17.

Επομένως, ό,τι συνέβη στον Ναβουχοδονόσορα σε εκπλήρωσι του ενυπνίου του ήταν προφανώς προφητικό ενός πράγματος που έδειχνε ότι ο Θεός θα έδινε την εξουσία στο «εξουθένημα των ανθρώπων.» Γνωρίζομε ότι στον ωρισμένο του καιρό ο Θεός εξέλεξε τον Ιησού Χριστό για να αναλάβη αυτή την εξουσία. Ο Ιησούς αποδείχθηκε ότι είναι «πράος και ταπεινός την καρδίαν.» Επίσης, εκείνοι που αρνήθηκαν να πιστέψουν σ’ αυτόν περιφρονούσαν τον Ιησού.—Ματθ. 11:29· Ησ. 53:3.

Αλλά πώς εκείνο που συνέβη στον Ναβουχοδονόσορα δείχνει τον χρόνον οπότε «το εξουθένημα των ανθρώπων,» ο Ιησούς Χριστός, θα ανελάμβανε εξουσία στον κόσμο της ανθρωπότητος;

ΕΠΤΑ ΠΡΟΦΗΤΙΚΟΙ ΚΑΙΡΟΙ

Ο Ναβουχοδονόσορ, σαν το δένδρο που είδε στο ενύπνιό του, απεκόπη από τη θέσι του ως παγκοσμίου κυριάρχου επί «επτά καιρούς,» δηλαδή επτά έτη. Επειδή τα έτη του προφητικού καιρού απετελούντο από δώδεκα μήνες τριάντα ημερών, αυτοί οι «επτά καιροί,» ή επτά έτη, απετελούντο συνολικά από 2.520 ημέρες.a Στη διάρκεια της περιόδου εκείνης ο Ναβουχοδονόσορ έχασε τα λογικά του και, όπως ένα κτήνος, έτρωγε χλόη. Στο τέλος αυτού του καιρού επανέκτησε τα λογικά του και τον θρόνο του. Ήταν σαν το δένδρο, που είχε ιδεί στο ενύπνιό του, που άρχισε να αναβλαστάνη αφού αφαιρέθηκαν οι περιοριστικοί δεσμοί.—Δαν. 4:20-37.

Επειδή ο Ναβουχοδονόσορ κατείχε τη θέσι του παγκοσμίου άρχοντος κατ’ ανοχήν του Θεού, η στέρησίς του απ’ αυτή τη θέσι πρέπει να συμβόλιζε κάτι σχετικό με την άσκησι της θείας κυριαρχίας. Η ίδια άποψις πραγμάτων περιλαμβάνεται στα λόγια του Ιησού Χριστού για την ‘καταστροφή της Ιερουσαλήμ.’ Πώς; Διότι η Ιερουσαλήμ ήταν κάποτε η πρωτεύουσα μιας θεοκρατικής κυβερνήσεως, η πόλις από την οποία εκυβέρνησαν βασιλείς της βασιλικής γραμμής του Δαβίδ. Αυτοί οι βασιλείς λέγετο ότι εκάθηντο στον «θρόνον του Ιεχωβά.» (1 Χρον. 29:23) Συνεπώς, η Ιερουσαλήμ, ως αντιπροσωπεύουσα τη θεία κυριαρχία, με την καταστροφή της και την εξορία του μονάρχου της στο έτος 607 π.Χ.,b άρχισε να καταπατήται.

Σημαίνει αυτό ότι στο τέλος των συμβολικών «επτά καιρών» θα αποκαθίστατο μια θεοκρατική βασιλεία στην πόλι της Ιερουσαλήμ, μ’ έναν απόγονο του Βασιλέως Δαβίδ στον θρόνο; Όχι. Μετά την καταστροφή της Ιερουσαλήμ από τους Βαβυλωνίους κανένας βασιλεύς της Δαβιδικής γραμμής δεν ήσκησε πάλι εξουσία ως βασιλεύς στην Ιερουσαλήμ. Ο μόνιμος κληρονόμος του Βασιλέως Δαβίδ, Ιησούς Χριστός, ετόνισε ότι η βασιλεία του αντιθέτως θα ήταν ουράνια, λέγοντας: «Επλησίασεν η βασιλεία των ουρανών.» (Ματθ. 4:17) Δεν ανέμενε να άρχη από την επίγεια Ιερουσαλήμ, αλλ’ απεκάλυψε ότι αυτή η πόλις θα έπαυε να έχη κάποια ειδική αναγνώρισι από τον Ιεχωβά Θεό.—Βλέπε Ματθαίον 23:37, 38.

Αφού είναι έτσι, το τέλος των «καιρών των εθνών» θα εβεβαίωνε ότι ο Ιησούς Χριστός ανέλαβε τη βασιλική εξουσία πάνω στον κόσμο της ανθρωπότητος, όχι ως βασιλεύς σ’ έναν επίγειο θρόνο στην πόλι της Ιερουσαλήμ, αλλ’ ως ουράνιος βασιλεύς.

Πότε θα εγίνετο αυτό; Στο τέλος των «επτά καιρών,» των 2.520 προφητικών ημερών από την καταστροφή της Ιερουσαλήμ στο έτος 607 π.Χ. Όταν είχαν περάσει έξη αιώνες και πλέον από την αρχική εκείνη καταστροφή της Ιερουσαλήμ, εμφανίσθηκε ο Ιησούς Χριστός στην επίγεια σκηνή ως Διωρισμένος Βασιλεύς. Επομένως, οι προφητικές 2.520 ημέρες πρέπει πραγματικά να καλύπτουν μια περίοδο πολλών αιώνων. Η ίδια η Γραφή δίνει το κλειδί για τον προσδιορισμό της ακριβούς διαρκείας, λέγοντας : «εκάστης ημέρας λογιζόμενης δι’ εν έτος.» (Αριθμ. 14:34· Ιεζ. 4:6) Αυτό σημαίνει ότι οι 2.520 προφητικές ημέρες ετελείωναν σε 2.520 πραγματικά έτη από την ερήμωσι της Ιερουσαλήμ στο έτος 607 π.Χ. Πότε θα εγίνετο αυτό;

Από τον Οκτώβριο του 607 π.Χ. ώς τον Οκτώβριο του έτους 1 π.Χ. είναι 606 πλήρη έτη· από τον Οκτώβριο του έτος 1 π.Χ. ώς τον Οκτώβριο του έτους 1 μ.Χ. είναι ένα έτος και από τον Οκτώβριο του έτους 1 μ.Χ. ώς τον Οκτώβριο του έτους 1914 μ.Χ. είναι 1.913 έτη. Προσθέτοντας αυτούς τους αριθμούς (606 + 1 + 1.913), έχομε 2.520 έτη. Ώστε οι «επτά καιροί» ετελείωσαν τον Οκτώβριο του 1914 μ.Χ., και τότε ο Ιησούς Χριστός, αν και αόρατος σε ανθρώπινα μάτια, ανέλαβε εξουσία στον κόσμο της ανθρωπότητος.

ΕΝΑΡΞΙΣ ΤΩΝ «ΕΣΧΑΤΩΝ ΗΜΕΡΩΝ»

Επίσης, στο 1914 μ.Χ. ο κόσμος εισήλθε στις «έσχατες ημέρες» του, σ’ έναν πρωτοφανή καιρό στενοχώριας εθνών πριν από την καταστροφή του όλου ασεβούς συστήματος πραγμάτων. Η Αγία Γραφή, περιγράφοντας τι είδους συνθήκες θα υπήρχαν και μεταξύ των καθ’ ομολογίαν Χριστιανών, λέγει:

«Γίνωσκε δε τούτο, ότι εν ταις εσχάταις ημέραις θέλουσιν έλθει καιροί κακοί· διότι θέλουσιν είσθαι οι άνθρωποι φίλαυτοι, φιλάργυροι, αλαζόνες, υπερήφανοι, βλάσφημοι, απειθείς εις τους γονείς, αχάριστοι, ανόσιοι, άσπλαγχνοι, αδιάλλακτοι, συκοφάνται, ακρατείς, ανήμεροι, αφιλάγαθοι, προδόται, προπετείς, τετυφωμένοι, φιλήδονοι μάλλον παρά φιλόθεοι, έχοντες μεν μορφήν ευσεβείας, ηρνημένοι δε την δύναμιν αυτής.»—2 Τιμ. 3:1-5.

Δεν έχετε ιδεί αυτά ακριβώς τα πράγματα; Και οι ιστορικοί γενικά συμφωνούν ότι στο 1914, το έτος της εκρήξεως του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου, έγινε μια μεγάλη στροφή στην ιστορία. Ο καθηγητής Δ. Φ. Φλέμιγκ, του Πανεπιστημίου Βάντερμπιλτ, παρετήρησε τα εξής:

«Ολοένα περισσότερο οι ιστορικοί ανατρέχουν στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο ως το μεγάλο σημείον στροφής της συγχρόνου ιστορίας, την καταστροφική κατάρρευσι που άνοιξε τον δρόμο σε άλλη καταστροφή, ίσως την τελευταία.»

Πραγματικά, από το 1914 κι’ έπειτα οι συνθήκες έγιναν πιο κρίσιμες σε όλη τη γη. Έχομε πολύ προχωρήσει στις «έσχατες ημέρες,» η δε καταστροφή κάθε ανομίας από τα χέρια του Χριστού Ιησού είναι πολύ κοντά.

Λαμβάνετε σεις θετικά μέτρα για ν’ αποδείξετε ότι είσθε με το μέρος του Βασιλέως Ιησού Χριστού; Αυτό προσπαθούν να κάμουν οι Χριστιανοί μάρτυρες του Ιεχωβά σε 200 χώρες και πλέον. Θα έχαιραν να διεξάγουν μαζί σας μια δωρεάν οικιακή Γραφική μελέτη τακτικά, για να μάθετε τις θείες απαιτήσεις για επιβίωσι από τις «έσχατες ημέρες» και απόκτησι ζωής κάτω από τη δίκαιη βασιλεία του Χριστού.

[Υποσημειώσεις]

[Γράφημα στη σελίδα 355]

(Για το πλήρως μορφοποιημένο κείμενο, βλέπε έντυπο)

ΕΠΤΑ ΠΡΟΦΗΤΙΚΟΙ ΚΑΙΡΟΙ

2520 ΕΤΗ

1 ΕΤΟΣ

606 ΕΤΗ 1913 ΕΤΗ

607 Π.Χ. 1 Π.Χ. 1 μ.Χ. 1914 μ.Χ.

Κηρύττοντας το «Ευαγγέλιον» στον Παγωμένο Βορρά

«ΣΗΜΕΡΑ έχομε θερμοκρασία 30 βαθμούς κάτω από το μηδέν και ανέμους με ταχύτητα 10 μιλίων την ώρα. Με αυτούς τους ανέμους η επίδρασις στην ανθρώπινη σάρκα ισοδυναμεί με 45 βαθμούς κάτω από το μηδέν,» ανέφερε ένας από τους μάρτυρας του Ιεχωβά στον μακρυνό βορρά, και πρόσθεσε: «Το κήρυγμα από σπίτι σε σπίτι σήμερα το πρωί ήταν μια πρόκλησις.»

Αυτός ο διάκονος των μαρτύρων του Ιεχωβά και εκατοντάδες χιλιάδες άλλοι σαν κι αυτόν φέρνουν τακτικά το άγγελμα της Αγίας Γραφής στους άλλους—ακόμη και στον παγωμένο βορρά. Οι Μάρτυρες κατέβαλαν ιδιαίτερες προσπάθειες για να πλησιάσουν τους ανθρώπους παντού, περιλαμβανομένων και των κατοίκων των μεμονωμένων τόπων.

Το 1971 ένας όμιλος μαρτύρων του Ιεχωβά πήγε στα μακρυνά χωριά των Ινδιάνων της επαρχίας Μανιτόμπα του Καναδά. Όσο για τις συνθήκες που συνήντησαν, ο Ντόναλντ Άντερς, μέλος αυτού του ομίλου, σημειώνει τα εξής:

«Η θερμοκρασία συχνά κατέρχεται σε 40 βαθμούς κάτω από το μηδέν. Ο άνεμος είναι τόσο παγερός που μπορεί στην πραγματικότητα να καταψύξη μέρη του προσώπου ενός ατόμου προτού το αντιληφθή. Μερικές φορές είναι τόσο πολύ το ψύχος, ώστε ο αέρας πραγματικά κρυσταλλοποιείται, γίνεται πυκνός και εμποδίζει τα αεροπλάνα να προσγειωθούν συνεπεία κακής ορατότητος. Συχνά σχηματίζονται πάγοι στα βλέφαρα στη μύτη και στο στόμα.

»Σε τέτοιο βαρύ ψύχος πρέπει να ντύνεται κανείς κατάλληλα. Πρέπει να φορούμε ρούχα που θα εμποδίζουν τον άνεμο να εισχωρήση. Συχνά το μόνο πράγμα που βλέπει κανείς σ’ εμάς είναι τα μάτια μας και το στόμα μας. Δεν θα μπορούσε κανείς να επιζήση αλλιώς.»

«ΣΕ ΚΑΘΕ ΣΠΙΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΕΠΙΣΚΕΨΙΣ»

Ένας από τους μάρτυρας του Ιεχωβά στην Αλάσκα παρατηρεί τα εξής: «Ίσως η μεγαλύτερη δυσχέρεια για το κήρυγμα του ‘ευαγγελίου’ εδώ δεν είναι τόσο η κάτω του μηδενός θερμοκρασία όσο είναι η απόστασις μεταξύ των οικισμών.» Σε πολλούς οικισμούς μπορούμε να φθάσομε μόνο με πλοιάριο ή με αεροπλάνο. Ωστόσο, οι μάρτυρες του Ιεχωβά έχουν καταβάλει εντατικές προσπάθειες για να πλησιάσουν τους ανθρώπους που κατοικούν σ’ αυτές τις μακρυνές περιοχές. Ο διάκονος που παρέθεσε τα ανωτέρω αναφέρει έναν τρόπο που χρησιμοποιήθηκε για να φθάση σε ανθρώπους που ήσαν σε μεμονωμένες καλύβες των «θαμνωδών» περιοχών:

«Όταν διακρίνουν μια μεμονωμένη καλύβα, οι Μάρτυρες που είναι στο αεροπλάνο πετούν πάνω από την καλύβα σε χαμηλό ύψος κάνοντας κύκλους πάνω απ’ αυτήν ώσπου να εμφανισθή ο ένοικος. Στο επόμενο πέρασμα πάνω από την καλύβα του ρίχνουν ένα μικρό δέμα που περιέχει Γραφικά έντυπα και μια επιστολή που εξηγεί τις βασικές αλήθειες της Γραφής, Έτσι, ακόμη και σ’ αυτά τα μεμονωμένα μέρη οι Μάρτυρες μπορούν να ‘πλησιάσουν’ με το ‘ευαγγέλιον.’»

Ένας πρεσβύτερος που επισκέπτεται τις εκκλησίες στα βόρεια της Νορβηγίας περιγράφει τις προσπάθειες που έχουν γίνει για να επιτευχθή επαφή με τους εκεί απομονωμένους κατοίκους. «Η εκκλησία της Άλτα [περισσότερο από 200 μίλια πάνω από τον Αρκτικό Κύκλο] βρήκε κάποιο ενδιαφέρον σε πέντε σπίτια της Γκαρκολομπόλντ, που είναι στην ύπαιθρο. Για να φθάσουν έως εκεί πρέπει πρώτα να διανύσουν με αυτοκίνητο 53 μίλια [85 χιλιόμετρα] όπου τερματίζεται ο δρόμος, και κατόπιν με χιονοπέδιλα 22 μίλια [35 χιλιόμετρα]. Συχνά μένομε περισσότερο μ’ εκείνους που κατοικούν πολύ μακρυά, μελετώντας διάφορα κεφάλαια και εξετάζοντας διάφορες απορίες.»

Ο Μάττι Τιένεν, ένας περιοδεύων διάκονος των μαρτύρων του Ιεχωβά στον μακρυνό βορρά της Φιλλανδίας, ομιλεί για τις προσπάθειες των εντοπίων Μαρτύρων να φθάσουν σε μεμονωμένα άτομα της περιοχής εκείνης: «Μερικοί έπαιρναν μαζί τους ποδήλατο και σκι στο λεωφορείο και ταξίδευαν περισσότερα από 100 χιλιόμετρα [62 μίλια] σε μακρυνά χωριά, κάνοντας το κήρυγμά των στην επιστροφή. Τα σκι εχρειάζοντο για έργο σε παρόδους, διότι δεν υπήρχαν ανοιγμένοι δρόμοι μέσα από τα χιόνια.»

Μερικά σπίτια ήσαν απρόσιτα τον χειμώνα, αλλά κρατούσαν μια επιμελή σημείωσι αυτών των σπιτιών για να επανέλθουν το καλοκαίρι. Σ’ ένα τέτοιο σπίτι που ευρίσκετο στην άλλη όχθη ενός ποταμού, ο οποίος ήταν αδιάβατος τον χειμώνα, οι μάρτυρες του Ιεχωβά βρήκαν τον Κουστάα Νουρμέλα και την οικογένειά του. Αυτός ο ήσυχος γεωργός πρόθυμα δέχθηκε μια Γραφική μελέτη. Έγινε ένας από τους μάρτυρας του Ιεχωβά και εξεπαίδευσε την οικογένειά του επίσης να υπηρετή τον Ιεχωβά. Πόσο ευτυχής είναι ο αδελφός Νουρμέλα που δεν παρέβλεψαν το απομονωμένο του σπίτι οι μάρτυρες του Ιεχωβά!

Ο αδελφός Τιένεν, λέγει επίσης για την Κάιζα Άχο, μια γυναίκα που έμαθε τις Βιβλικές επαγγελίες όταν ένας μάρτυς του Ιεχωβά έκαμε επίσκεψι στο απομονωμένο της σπίτι:

«Η Αδελφή Άχο επεσκέφθη όλα τα σπίτια της περιοχής της. Κάποτε ο σύζυγός της Βεΐκκο της επέτρεπε να κάνη ταξίδια για κήρυγμα σε άλλα χωριά, μερικά από τα οποία ήσαν πολύ μακρυά. Έκανε ταξίδια πεζή το καλοκαίρι και με σκι τον χειμώνα. Μερικές φορές αυτή η αδελφή πήγαινε με σκι 20 έως 30 χιλιόμετρα [12 έως 18 μίλια] την ημέρα. Ένα ταξίδι πολλών ημερών έφθανε έως 100 χιλιόμετρα [62 μίλια].»

Γιατί έκανε αυτές τις προσπάθειες να πλησιάση τους ανθρώπους; Εκείνη εξήγησε: «Σε κάθε σπίτι πρέπει να γίνη επίσκεψις, διότι μ’ αυτόν τον τρόπο βρήκαν τον σύζυγό μου και εμένα.»

ΠΡΟΘΥΜΟΙ ΝΑ ΜΑΘΟΥΝ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ ΤΗΣ ΓΡΑΦΗΣ

Πολλοί ιθαγενείς του παγωμένου βορρά είναι ταπεινοί και πρόθυμοι να μάθουν την αλήθεια για τον Θεό. Ανταποκρίνονται ευνοϊκά στην ιδέα ότι ο παράδεισος θ’ αποκατασταθή στη γη. Αλλά απλή ομιλία, παραδείγματα και εικόνες χρειάζονται συχνά για να πλησιάσωμε αυτούς τους ταπεινούς ανθρώπους.

Το καλοκαίρι του 1972 και του 1973 ο Μόρρις Χάρλαντ και ο Μπράις Σμιθ, δύο ολοχρόνιοι διάκονοι από τα Επτά Νησιά του Κεμπέκ, ξεκίνησαν να επισκεφθούν είκοσι επτά χωριά στο βορειοανατολικό μέρος της επαρχίας. Βρήκαν κατοίκους αυτών των μερών πρόθυμους ν’ ακούσουν το «ευαγγέλιο» της βασιλείας του Θεού; Αναφέρουν τα εξής:

«Πολλοί χωρικοί δεν αρκέσθηκαν ν’ ακούσουν το άγγελμα μια φορά μόνο. Μας παρακολουθούσαν από πόρτα σε πόρτα ώσπου σχηματίσθηκε μια μεγάλη πομπή. Σ’ ένα σπίτι μαζεύτηκε τόσο πλήθος ώστε δυσκολεύθηκα να σκύψω να βγάλω έντυπα από την τσάντα μου. Θα ήσαν τουλάχιστον τριάντα άτομα συγκεντρωμένα σ’ αυτό το σπίτι για ν’ ακούσουν το άγγελμα της Βασιλείας.»

Στο μικρό χωριό Σακτολίκ της Αλάσκας ένας από τους μάρτυρας του Ιεχωβά πλησίασε έναν ηλικιωμένο Εσκιμώο που ήταν έτοιμος ν’ αναχωρήση με την χιονομηχανή του για να πάη να πάρη τη σύζυγο και τα εγγόνια του που ψάρευαν σε απόστασι ολίγων μιλίων. Αλλ’ όταν έμαθε τον σκοπό της επισκέψεως, έστειλε εκεί τον γυιο του στη θέσι του, λέγοντας: «Αυτό είναι πάρα πολύ σπουδαίο πράγμα για μένα και δεν θα πάω. Παρακαλώ έλα μέσα και να μου τα πης όλα.» Σε λίγο έφθασε η σύζυγός του και αυτή, επίσης, πολύ χάρηκε που άκουσε τις παρηγορητικές υποσχέσεις της Αγίας Γραφής. Όταν ο αδελφός σηκώθηκε για να φύγη, έτρεξαν στην πόρτα και είπαν: «Όχι, παρακαλούμε μη φύγης. Θέλομε να τ’ ακούσωμε όλα!»

Κάποτε χρειάζεται μόνο μια επίσκεψις μαρτύρων του Ιεχωβά για να εγερθή το ενδιαφέρον ενός ανθρώπου που αγαπά την αλήθεια. Το 1972 διετέθη το βιβλίο Πράγματα εις τα Οποία Είναι Αδύνατον να Ψευσθή ο Θεός σ’ ένα νεαρό αρχιμουσικό στα βόρεια της Νορβηγίας. Αυτός ο άνθρωπος, αφού εδιάβασε το βιβλίο επεσκέφθη το τοπικό τμήμα της Εταιρίας Σκοπιά για να λάβη περισσότερες πληροφορίες. Του δόθηκε η διεύθυνσις ενός πρεσβυτέρου στο Μπόντο, όπου εταξίδευσε μισή μέρα για να τον συναντήση και να λάβη απαντήσεις σε πολλές απορίες, με τη χρήσι ενός μαγνητοφώνου, ώστε να μπορέση ν’ ακούση πάλι τη συνομιλία, η οποία διήρκεσε μερικές ώρες. Σε λίγο διέλυσε τη μπάντα του, παραιτήθηκε από την εκκλησία και έπαυσε να είναι μέλος ενός πολιτικού κόμματος. Τον Ιούνιο του 1972, λίγους μήνες μετά το πρώτο άκουσμα της αληθείας, ο νεαρός αυτός βαπτίσθηκε ως μάρτυς του Ιεχωβά.

ΜΕΡΙΚΕΣ ΔΥΣΚΟΛΙΕΣ

Πολλοί ιθαγενείς του παγωμένου βορρά είναι φιλικοί και δέχονται την αλήθεια της Γραφής. Αλλά το κήρυγμα του ευαγγελίου σ’ αυτές τις περιοχές παρουσιάζει και μερικές δυσκολίες. Εν πρώτοις, οι ιθαγενείς είναι συχνά επιφυλακτικοί, και είναι δύσκολο ν’ αντιληφθή κανείς αν έχουν πραγματικό ενδιαφέρον. Το αποτέλεσμα είναι ότι διστάζουν να κάμουν αλλαγές στη ζωή τους που θα τους έκαναν να φαίνωνται διαφορετικοί από τους γείτονάς των.

Η θρησκευτική προκατάληψις μπορεί επίσης να προξενήση δυσχέρειες. Ένας κληρικός στη βόρειο Φιλλανδία έγραψε σε μια εφημερίδα: «Οι Ιεχωβίται είναι πληγή στην Πουντασάρβι.» Επίσης τους κατηγόρησε ψευδώς για Κομμουνιστικές διδασκαλίες. Εξαιτίας αυτής της εναντιώσεως δύο μάρτυρες του Ιεχωβά σ’ εκείνη την περιοχή ζητούσαν επί ένα χρόνο και πλέον να βρουν μια μόνιμη κατοικία. Σε μια άλλη περίπτωσι ένας εμπορευόμενος έλαβε τρεις δημόσιες προειδοποιήσεις και τελικά τον έδιωξαν από την εκκλησία του επειδή «επέτρεπε σε μάρτυρας του Ιεχωβά να συναθροίζωνται στο ιδιόκτητο κατάστημά του.» Αλλά παρ’ όλη την εναντίωσι, «όλοι οι άνθρωποι σ’ αυτές τις περιοχές έχουν ακούσει το ‘ευαγγέλιον’ της βασιλείας του Θεού,» σύμφωνα με μια πρόσφατη επιστολή που ελήφθη από το τμήμα της Φιλλανδίας της Εταιρίας Σκοπιά.

ΑΠΟ ΕΝΑΝΤΙΟΥΜΕΝΟΙ ΕΓΙΝΑΝ ΖΗΛΩΤΑΙ ΔΟΥΛΟΙ ΤΟΥ ΘΕΟΥ

Ακόμη κι εκεί που παρουσιάζεται εναντίωσις, το ‘ευαγγέλιον’ φθάνει σε ευαίσθητες καρδιές. Πραγματικά, μερικοί άλλοτε εναντιούμενοι είναι τώρα ζηλωταί μάρτυρες του Ιεχωβά. Λόγου χάριν, στο ανατολικό Κεμπέκ ένας από τους μάρτυρας του Ιεχωβά επεσκέφθη έναν νεαρό έγγαμο άνδρα που ήταν εχθρός στην αρχή, κατηγορώντας τους Μάρτυρας ότι προσπαθούσαν να τον κάμουν να ‘πωλήση’ τη θρησκεία του. Όταν του δόθηκε εξήγησις ότι ο ίδιος ο Ιησούς εκήρυττε από ‘χωριό σε χωριό’ ο άνθρωπος αυτός δέχθηκε ένα αντίτυπο του βιβλίου Η Αλήθεια Που Οδηγεί στην Αιώνιο Ζωή. (Λουκ. 8:1· 13:22) Το διάβασε σε μια νύχτα και κατόπιν έκαμε πρότασι να έχωμε μια συνάντησι με τον τοπικό Καθολικό ιερέα. Ιδού τι επακολούθησε:

«Ο ιερεύς ήταν πολύ ευγενής. Κατηύθυνα τη συνομιλία σε θέματα που ήξερα ότι ήσαν ενδιαφέροντα σ’ αυτόν τον νεαρό άνδρα, περιλαμβανομένης και της Τριάδος. Ο ιερεύς συνεχώς συμφωνούσε με την Αγία Γραφή, κάνοντας πολλά ερωτήματα. Ο νεαρός, μη μπορώντας να κρατηθή περισσότερο, επέμεινε στον ιερέα να υπερασπίση τον εαυτό του. ‘Να υπερασπίσω τον εαυτό μου;’ απήντησε. ‘Εγώ ζητώ να βρω την αλήθεια τόσο όσο κι εσύ!’

»Την άλλη μέρα το πρωί στη λειτουργία αυτός ο ιερεύς ανήγγειλε ότι αν κανείς ήθελε να μάθη την Αγία Γραφή έπρεπε να μιλήση στους μάρτυρας του Ιεχωβά. Ύστερα από λίγους μήνες με έκπληξι έμαθα ότι αυτός ο νεαρός ασπάσθηκε εγκάρδια την αλήθεια της Αγίας Γραφής, και μάλιστα πήγαινε από σπίτι σε σπίτι από δική του πρωτοβουλία για να μεταδίδη την αλήθεια στους γείτονάς του. Δεν γνωρίζω τι απέγινε με τον ιερέα, διότι είχε μεταφερθή σε άλλη περιφέρεια λίγο μετά από τη συνομιλία μας.»

Σε μια άλλη πείρα οι μάρτυρες του Ιεχωβά συνήντησαν έναν άνθρωπο που είχε εγκαταλείψει το σπίτι του που ήταν στον Νότιο Καναδά για να μεταναστεύση προς βορρά αναζητώντας αληθινή αδελφοσύνη και ευτυχία μεταξύ των Ινδιάνων. Αυτός ο άνθρωπος ηναντιώνετο στην αρχή. Αλλά αργότερα εδιαβασε ένα άρθρο της Σκοπιάς με τίτλο «Πώς τα Αγαθά Νέα Ενώνουν την Ανθρωπότητα.» Αυτή η πληροφορία του έκαμε τόση εντύπωσι ώστε ζήτησε να έχη μια οικιακή Γραφική μελέτη. Ύστερ’ από λίγους μήνες βαπτίσθηκε και λίγο αργότερα αυτός ο άλλοτε εναντιούμενος έγινε ένας ολοχρόνιος κήρυξ «αγαθών νέων.» Πώς ένοιωθε για την αλήθεια της Γραφής που έμαθε; Εξεφράσθη ως εξής: «Όλα όσα αναζητούσα—ενότητα, ειρήνη, αληθινή Χριστιανική αγάπη μεταξύ όλων των φυλών, και ελπίδα να ιδώ ένα κόσμο χωρίς αδικίες—τα βρήκα μέσα στον Λόγο του Ιεχωβά και στην επίγεια οργάνωσί του.»

Όπως προείπε ο Ιησούς, το «ευαγγέλιον» κηρύττεται σε όλη την οικουμένη—ακόμη και σε αραιοκατοικημένες περιοχές του παγωμένου βορρά.

Περιφερειακές Συνελεύσεις για το 1974

ΠΕΡΥΣΙ, 1.402.238 άτομα στη Βόρειο Αμερική, στην Ευρώπη και στην Άπω Ανατολή παρακολούθησαν μια ευχάριστη σειρά διεθνών συνελεύσεων των μαρτύρων του Ιεχωβά μεταξύ του τέλους Ιουνίου και των μέσων Αύγουστου. Από τότε, εκατοντάδες χιλιάδων ακόμη απελάμβαναν το ίδιο πρόγραμμα στη Νότιο Αμερική, στην Αφρική και στο Νότιο Ειρηνικό.

Τι σχέδια έχουν γίνει για το 1974; Αν είναι θέλημα του Ιεχωβά, θα γίνουν ακόμη περισσότερες συνελεύσεις από πέρυσι. Στις Ηνωμένες Πολιτείες, λόγου χάριν, έχουν επιλεγή πάνω από τριπλάσιοι τόποι συνελεύσεων. Αυτό θα ελαττώση την ανάγκη μεγάλων ταξιδιών και θα διευκολύνη περισσότερα άτομα να παρευρεθούν.

Ένεκα της εγγύτητος της προειπωμένης ‘ημέρας του Ιεχωβά’, παροτρύνομε όλους εκείνους που ζητούν την εύνοια του Θεού να καταβάλουν κάθε προσπάθεια να παρευρεθούν σε μια απ’ αυτές τις συνελεύσεις. Κάθε συνέλευσις θα έχη ένα τετραήμερο πρόγραμμα επικαίρων πληροφοριών. Οι συνεδριάσεις θα γίνωνται τις πρωινές και τις απογευματινές ώρες, από την Πέμπτη έως και την Κυριακή, εκτός αν ορισθή αλλιώς. Με εξαίρεσι των τόπων για τους οποίους ομιλείται άλλη γλώσσα, τα προγράμματα όλων των συνελεύσεων θα είναι μόνο στην Αγγλική.

Αυτή η ανακοίνωσις γίνεται για να σας βοηθήση ν’ αρχίσετε από τώρα να κάνετε ό,τι χρειάζεται για να παρευρεθήτε. Περισσότερες λεπτομέρειες θα δοθούν αργότερα. Όλες αυτές οι συνελεύσεις διευθετούνται από τη Βιβλική και Φυλλαδική Εταιρία Σκοπιά για τους μάρτυρας του Ιεχωβά.

Αν είσθε ένα άτομο που αποβλέπει ζωηρά στον καιρό που η θεία διακυβέρνησις θα φέρη δίκαιες συνθήκες στη γη, σας προτρέπομε: Μην χάσετε κανένα πρόγραμμα!

Συνελεύσεις «Θεία Νίκη» Έγιναν Παγκοσμίως Χωρίς Ενόχλησι

ΣΤΗ διάρκεια του καλοκαιριού του βορείου ημισφαιρίου του 1973 και φθάνοντας στο καλοκαίρι του νοτίου ημισφαιρίου στο τέλος του 1973 και στις αρχές του 1974, οι μάρτυρες του Ιεχωβά είχαν τις συνελεύσεις των «Θεία Νίκη»—περισσότερες από 140 συνελεύσεις. Αρχίζοντας από τη Βόρειο Αμερική, έφθασαν στην Ευρώπη και στην Ασία, στην Αφρική, στην Αυστραλία, στη Νέα Ζηλανδία, στην Κεντρική και στη Νότιο Αμερική, στη Χαβάι, στις Φιλιππίνες Νήσους και σε άλλα νησιά του Ατλαντικού και του Ειρηνικού.

Η ασυμπλήρωτη έκθεσις δείχνει ότι 2.594.305 άτομα έδειξαν το ενδιαφέρον των για την απάντησι της Αγίας Γραφής στα προβλήματα των ημερών μας με το να παρακολουθήσουν τις συνελεύσεις. Το πρόγραμμα, που ανεφέρετο σε Βιβλικές αρχές και προφητείες, καταρτίσθηκε και διατυπώθηκε από το κυβερνών σώμα των μαρτύρων του Ιεχωβά, κι’ έτσι όλοι έλαβαν τις ίδιες Γραφικές πληροφορίες οπουδήποτε και αν παρευρέθηκαν. Μέλη του κυβερνώντος σώματος επίσης υπηρέτησαν στις συνελεύσεις στις περισσότερες χώρες.

Στις συνελεύσεις, από τις οποίες ελήφθησαν εκθέσεις έως τώρα, βαπτίσθηκαν 81.830 άτομα. Αυτοί, επί μερικούς μήνες είχαν κάμει εντατική μελέτη της Γραφής με μάρτυρας του Ιεχωβά. Το βάπτισμά των συμβολίζει την αφιέρωσί των να πράξουν το θέλημα του θεού. Περιλαμβάνει την εφαρμογή των Βιβλικών αρχών στην καθημερινή ζωή καθώς και ενεργό υπηρεσία ως κηρύκων των αγαθών νέων της Μεσσιανικής βασιλείας του Θεού.

Ο μεγαλύτερος αριθμός ανθρώπων σε μια μόνον συνέλευσι της παγκοσμίου σειράς—107.442—ήταν στο Πορτ Χάρκορτ της Νιγηρίας. Μαζί με άλλες δύο συνελεύσεις, το σύνολον των παρόντων στις συνελεύσεις της Νιγηρίας ανήλθε σε 214.237 άτομα. Όπως και στις άλλες συνελεύσεις σ’ όλον τον κόσμο, ο αριθμός των νέων ενδιαφερομένων ήταν εξαιρετικά μεγάλος. Οι παρόντες στη συνέλευσι της Νιγηρίας υπερέβαιναν το διπλάσιο του αριθμού των εν ενεργεία Μαρτύρων στη χώρα εκείνη. Στις τρεις συνελεύσεις της Νιγηρίας βαπτίσθηκαν 7.153 νέοι Μάρτυρες. Ομοίως, πέραν του Ατλαντικού στο Ελ Σαλβαδόρ, οι 3.700 Μάρτυρες της χώρας εκείνης πολύ χάρηκαν που είδαν 10.788 άτομα στη συνέλευσί τους. Αλλά η χαρά τους ήταν ακόμη πιο μεγάλη όταν παρουσιάσθηκαν 1.046 για το βάπτισμα, δηλαδή 28 τοις εκατό των εν ενεργεία Μαρτύρων της χώρας εκείνης.

ΟΙ ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΙΣ ΑΝΑΓΝΩΡΙΖΟΥΝ ΤΟ ΕΙΡΗΝΟΦΙΛΟ ΕΡΓΟΝ

Η στάσις των κυβερνήσεων και των δημοσίων λειτουργών που επέτρεψαν, και σε πολλές περιπτώσεις μάλιστα συνεργάσθηκαν στενά με τους ιθύνοντας Μάρτυρας για τη διεξαγωγή της συνελεύσεως, χρησιμεύει σαν μια μαρτυρία του ότι οι μάρτυρες του Ιεχωβά είναι πλήρως απηλλαγμένοι από πολιτικούς δεσμούς και επαναστατικά κινήματα. Οι Μάρτυρες ακολουθούν την περιγραφή που έκαμε ο Ιησούς για τους μαθητάς του: «Δεν είναι εκ του κόσμου, καθώς εγώ δεν είμαι εκ του κόσμου.» (Ιωάν. 17:14· Ιακ. 4:4) Αυτοί αποδίδουν τα του Καίσαρος εις τον Καίσαρα συμμορφούμενοι με τους φορολογικούς νόμους και όλους τους άλλους νόμους που δεν αντιβαίνουν στις εντολές του Θεού. Αλλ’ αποδίδουν επίσης τα του Θεού στον Θεόν χρησιμοποιώντας τη ζωή τους για να κάνουν το θέλημά του και αποβλέποντας στη βασιλεία του, όχι σε ανθρώπινες κυβερνήσεις, να φέρη ειρήνη και ευτυχία στο ανθρώπινο γένος.—Ματθ. 22:21.

Στη Ναϊρόμπι της Κένυα, ο Γκραντ Σούτερ, επισκέπτης και μέλος του κυβερνώντος σώματος των Μαρτύρων, μαζί μ’ ένα τοπικό Μάρτυρα, έδωσε συνέντευξι στην τηλεόρασι. Η συνέντευξις, προγραμματισμένη για δέκα λεπτά, αποδείχθηκε τόσο ενδιαφέρουσα ώστε εκείνος που έλαβε τη συνέντευξι την συνέχισε επί είκοσι οκτώ λεπτά. Έθεσε το ερώτημα, ‘Γιατί μερικές κυβερνήσεις απαγορεύουν τους μάρτυρας του Ιεχωβά;’ Δόθηκε η απάντησις ότι σε τέτοιες περιπτώσεις οι κρατικοί λειτουργοί δεν προσέχουν πραγματικά και δεν ερευνούν να ιδούν τι κάνουν οι μάρτυρες του Ιεχωβά. Ακούουν τα όσα λέγουν οι εναντιούμενοι στους Μάρτυρας, και ιδιαίτερα οι κληρικοί, και κατόπιν ενεργούν σύμφωνα με τα λόγια εκείνων. Αργότερα, όταν διεπίστωσαν ότι το έργο των Μαρτύρων πραγματικά δεν είναι διόλου πολιτικό ή ανατρεπτικό, μερικές κυβερνήσεις εματαίωσαν την απαγόρευσί των, παρά την εναντίωσι των κληρικών. Πολλοί κρατικοί λειτουργοί κατενόησαν ότι οι μάρτυρες του Ιεχωβά έχουν ανυψώσει τους ηθικούς κανόνας των λαών και έχουν προαγάγει την ειρήνη μεταξύ εκείνων που μελετούν την Αγία Γραφή μαζί τους. (Γαλ. 5:19-24· Εφεσ. 6:15) Όχι μόνον αυτό, αλλά στις αναπτυσσόμενες χώρες η μόρφωσις είναι πολύ ανώτερη μεταξύ των μαρτύρων του Ιεχωβά εξαιτίας του προγράμματος που έχουν καταρτίσει οι Μάρτυρες να διδάσκουν εκείνους που επιθυμούν να μάθουν να διαβάζουν και να γράφουν.

Οι μάρτυρες του Ιεχωβά γνωρίζουν επίσης ότι «εν παντί έθνει όστις φοβείται αυτόν [τον Θεόν] και εργάζεται δικαιοσύνην, είναι δεκτός εις αυτόν.» (Πράξ. 10:35) Το ότι αυτοί πραγματικά εφαρμόζουν διαφυλετική ενότητα από καρδιά κατεδείχθηκε το απόγευμα της Κυριακής στη συνέλευσι του Γιοχάνεσμπουργκ της Νοτίου Αφρικής. Στους επισκέπτας έκαμε εντύπωσι ο ενθουσιασμός τον οποίον έδειξαν οι νοτιοαφρικανοί εκπρόσωποι. Ο λόγος της ευνοϊκής στάσεώς των ήτον ότι, για πρώτη φορά, μπόρεσαν να συναντηθούν όλοι, άσχετα με τη φυλή ή το χρώμα. Αυτό ωφείλετο στο ότι τους επετράπη γι’ αυτή τη μια συγκέντρωσι, να συνέλθουν στο στάδιο Ραντ, ένα αθλητικό στάδιο όπου η κυβέρνησις επιτρέπει να συναθροίζονται ανάμικτα πλήθη. Οι παρόντες στην περίπτωσι αυτή ήσαν 33.408.

ΑΥΤΑΡΚΕΙΑ

Αξιοσημείωτος επίσης είναι ο τρόπος με τον οποίον τοπικοί μάρτυρες σε κάθε χώρα έδειχναν αυτάρκεια στον χειρισμό της οργανώσεως των συνελεύσεων—καταλύματα, υπηρεσία ειδήσεων και τμήματα καφετηρίας, καθώς και το πρόγραμμα, με ελάχιστη ή χωρίς καμμιά βοήθεια από τους εκπαιδευμένους ιεραποστόλους. Αυτό ήταν αξιόλογο στην Κένυα, όπου οι μάρτυρες του Ιεχωβά είχαν υποστή απαγόρευσι του έργου των για μια βραχεία περίοδο χρόνου. Αλλά με την άρσι της απαγορεύσεως, η συνέλευσις μπόρεσε να είναι διεθνής, οι δε τοπικοί μάρτυρες πολύ ευχαριστήθηκαν που φιλοξένησαν επισκέπτας από τις Ηνωμένες Πολιτείες, τον Καναδά, την Ευρώπη και διάφορα Αφρικανικά έθνη.

Ομοίως, στην Ουρουγουάη της Νοτίου Αμερικής, οι ιεραπόστολοι παραμερίσθηκαν πλήρως και οι Ουρουγουανοί Μάρτυρες έδειξαν την εκπαίδευσι και την ικανότητά των να χειρίζωνται όλες τις μορφές της μεγάλης των συνελεύσεως την οποία παρακολούθησαν πάνω από 7.000 εκπρόσωποι.

Η ΕΠΙΘΥΜΙΑ ΝΑ ΔΙΔΑΞΟΥΝ ΚΑΙ ΝΑ ΒΟΗΘΗΣΟΥΝ ΤΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ ΥΠΕΡΝΙΚΑ ΤΑ ΕΜΠΟΔΙΑ

Μολονότι το ίδιο πνεύμα επεκράτησε σε όλες τις συνελεύσεις, υπήρξε μεγάλη ποικιλία από άλλες απόψεις. Στο Φίτζι, λόγου χάριν, η «αίθουσα» της συνελεύσεως ήταν ένα πελώριο αχυροσκεπές υπόστεγο με ανοιχτές πλευρές. Διετέθησαν πάγκοι για τους Ευρωπαίους επισκέπτας, αλλά οι Φιτζιανοί, κατά το έθιμό τους, κάθησαν πάνω σε ψάθες από ινδοκάλαμο ή άχυρο. Καταλύματα για τους επισκέπτας από τις νήσους διετέθησαν σε ένα μεγάλο αχυροσκεπές υπόστεγο με τοίχους, διαιρεμένο στο μέσον μ’ ένα χώρισμα, και η μία πλευρά ήταν για άνδρες, ενώ η άλλη για γυναίκες. Αυτά τα καταλύματα διετέθησαν δωρεάν, διότι πολλοί από τα πολυάριθμα άλλα νησιά της περιφερείας εκείνης εδαπάνησαν τις οικονομίες για τη συντήρησί των για να πάνε στη συνέλευσι με αεροπλάνο και με πλοίο.

Στο Σάο Πάολο της Βραζιλίας, που υπήρξε ο τόπος της δευτέρας σε μέγεθος συνελεύσεως, μια καταρρακτώδης βροχοθύελλα όλη την ημέρα του Σαββάτου έκαμε μούσκεμα όλους. Όλοι οι ακροαταί αναγκάσθηκαν να στέκουν όρθιοι επειδή τα καθίσματα του τεραστίου σταδίου Πακαέμπου, που ήσαν πραγματικά από βαθμίδες μπετόν, είχαν γίνει μικροί καταρράκται. Αλλ’ αυτή η δυσχέρεια δεν διέλυσε το πλήθος. Την Κυριακή, που η βροχή συνεχίσθηκε, 94.586 άτομα ήλθαν ν’ ακούσουν τη δημόσια ομιλία. Οι κρατικοί λειτουργοί συνεχάρησαν το προσωπικό της συνελεύσεως για το έργον που έκαμε και για το πνεύμα που επεκράτησε μεταξύ των παρευρεθέντων.—Ρωμ. 13:3, 4.

Όπως είχε κάμει και ο απόστολος Παύλος, πολλοί Μάρτυρες, μερικοί μάλιστα με τις οικογένειες των, εγκατέλειψαν τους τόπους διαμονής των για να υπηρετήσουν σε χώρες όπου η ανάγκη ήταν μεγαλύτερη. Σε μια συνέλευσι μερικοί απ’ αυτούς ανέφεραν ότι είχαν ξεκινήσει από την Κόστα Ρίκα, προς την πόλι Εσκαζού, όπου υπήρχαν μόνον οκτώ μάρτυρες του Ιεχωβά, μαζί με άλλη μια μικρή μεμονωμένη ομάδα που δεν απείχε πολύ από κει. Συνεργαζόμενοι και ενθαρρύνοντας αλλήλους, μέσα σε έξη μήνες είχαν μια ισχυρή, δραστήρια εκκλησία από πενήντα διαγγελείς της Βασιλείας, και τώρα αριθμούνται σε ογδόντα.

Μεγάλοι πληθυσμοί συχνά κατοικούν σε απομονωμένες, σκορπισμένες περιοχές. Οι μάρτυρες του Ιεχωβά αντιμετώπισαν το πρόβλημα με κάθε μέσον που μπορούσαν να επινοήσουν, όχι μόνο για να πλησιάσουν τους ανθρώπους με τα αγαθά νέα, αλλά και για να παραμείνουν στην περιφέρεια εκείνη, να μελετούν μαζί τους και να τους βοηθούν ν’ αποκτήσουν ακριβή γνώσι του Θεού. Οι παρευρεθέντες στην Περουβιανή συνέλευσι στη Λίμα, άκουσαν μια ενδιαφέρουσα αφήγησι μιας μεθόδου που χρησιμοποιήθηκε. Μια ομάς από δέκα άνδρας ωδήγησε δύο μεγάλα αμαξόσπιτα στις μακρυνές περιοχές των Άνδεων. Πέντε άνδρες χρησιμοποιούσαν κάθε αυτοκίνητο ως «βάσι κατοικίας.» Έφεραν επίσης μαζί τους ένα τζιπ για τους στενώτερους δρόμους και μονοπάτια καθώς και για τα μέρη που ήσαν δυσπρόσιτα. Σε λίγους μήνες διέθεσαν εβδομήντα πέντε χιλιάδες βιβλία και περιοδικά επεξηγηματικά της Αγίας Γραφής. Τώρα ασχολούνται στο να βοηθούν αυτούς τους ανθρώπους να μελετούν και να καταλαβαίνουν τον Λόγο του Θεού.

Οι μάρτυρες του Ιεχωβά σε όλον τον κόσμο αναγνωρίζουν ότι τα επιτεύγματα που απήλαυσαν δεν προέρχονται από δική τους δύναμι ή σοφία. Αισθάνονται όπως και ο απόστολος Παύλος, ο οποίος είπε: «Ουχί διότι είμεθα ικανοί αφ’ εαυτών να νοήσωμεν τι, ως εξ ημών αυτών, αλλ’ η ικανότης ημών είναι εκ του Θεού.» (2 Κορ. 3:5, 6) Τα εμπόδια και οι φραγμοί υπερνικώνται ‘όχι με δύναμι αλλά με το πνεύμα του Ιεχωβά.’—Ζαχ. 4:6.

Συνεπώς, οι μάρτυρες του Ιεχωβά ευχαριστούν τον Ιεχωβά Θεό που τους επέτρεψε να δουν την αλήθεια η οποία ελευθερώνει τους ανθρώπους. Με το πνεύμα του μπόρεσαν ν’ αλλάξουν τον τρόπο της ζωής των. Εκτιμούν τη διακονία που τους έδωσε ο Θεός να βοηθήσουν τους άλλους να μάθουν την αλήθεια.

Και όλοι οι μάρτυρες του Ιεχωβά σ’ όλον τον κόσμο συνέρχονται ιδιωτικά και δημοσίως για να εκφράσουν τις ευχαριστίες των στον Ιεχωβά, μέσω του Υιού του, για την κατεύθυνσι του πνεύματός του και για τη βοήθεια των αγγελικών του δυνάμεων για τη διάνοιξι της οδού ώστε να συγκεντρωθούν σε τόσο πολλές χώρες, κάτω από τόσο πολύ ποικίλες συνθήκες και κυβερνήσεις στη διάρκεια του καιρού αυτού της πρωτοφανούς αβεβαιότητος και στενοχώριας που υπάρχει στις υποθέσεις του κόσμου.

Οι μάρτυρες του Ιεχωβά, αποβλέποντας προς τα εμπρός με πίστι, έχουν προσχεδιάσει παρόμοιες—αν και μικρότερες—συνελεύσεις που θ’ αρχίσουν από τον Ιούνιο του 1974, αν είναι θέλημα του Ιεχωβά. Καταρτίζεται ένα πνευματικά εποικοδομητικό πρόγραμμα. Σε μερικές χώρες θα χρησιμοποιηθούν πολύ περισσότερα μέρη, για να υπάρξη πιο πολλή ευχέρεια να παρευρεθούν όλοι. Πιθανώς θα έχετε συνέλευσι και στη δική σας περιφέρεια. Αρχίστε να προετοιμάζεσθε από τώρα για να παρευρεθήτε. Είμεθα βέβαιοι ότι δεν θ’ απογοητευθήτε, αλλά πολύ θα ωφεληθήτε από τα όσα θ’ ακούσετε. Πολύ θ’ απολαύσετε τη συναναστροφή με τους ανθρώπους που έχουν πίστι στον Θεό και στον Λόγο του και οι οποίοι εφαρμόζουν τις Βιβλικές αρχές στη ζωή τους. Σας προσκαλούμε εγκαρδίως να παρευρεθήτε για να ‘γευθήτε και να ιδήτε ότι αγαθός είναι ο Ιεχωβά.’—Ψαλμ. 34:8, ΜΝΚ.