Лука

2 А во тие денови излезе наредба+ од цезарот Август да се попише целото население.* 2 Тоа беше првиот попис извршен во времето кога Квириниј беше управител на Сирија. 3 И сите одеа на попис,+ секој во својот град. 4 Така и Јосиф отиде од Галилеја, од градот Назарет, во Јудеја, во Давидовиот град, наречен Витлеем,+ бидејќи беше од домот и од семејството на Давид,+ 5 за да се попише со Марија,+ која дотогаш веќе беше омажена за него,+ а сега беше во доцна бременост.+ 6 Додека беа таму, ѝ дојде времето да се породи. 7 И го роди својот син, првородениот,+ го пови и го положи во јасли,+ бидејќи во ноќевалиштето немаше место за нив.

8 Во тој крај имаше и овчари кои живееја надвор и чуваа ноќна стража над своите стада. 9 Одеднаш Јеховин ангел+ застана покрај нив и Јеховината слава+ блесна околу нив, а тие многу се уплашија. 10 А ангелот им рече: „Не плашете се! Еве, ви објавувам добра вест за една голема радост за сите луѓе,+ 11 бидејќи денес во Давидовиот град+ ви се роди Спасител+ — Христос,* Господарот.*+ 12 А ова ви е знакот: ќе најдете дете повиено и положено во јасли“. 13 И одеднаш покрај ангелот се појави голема небесна војска,+ која го фалеше Бог+ и велеше: 14 „Слава на Бог во висините,+ а на земјата мир+ меѓу луѓето што му се по волја!“+

15 Кога ангелите ги напуштија и заминаа на небото, овчарите почнаа да си велат еден на друг: „Да појдеме во Витлеем и да го видиме тоа што Јехова+ ни објави дека се случило“. 16 И брзо отидоа и ги најдоа Марија и Јосиф, и детето положено во јаслите. 17 Кога го видоа детето, им го раскажаа она што им беше речено за него. 18 И сите што го слушнаа тоа, се восхитуваа на она што им го кажаа овчарите, 19 а Марија ги чуваше сите тие зборови во своето срце и размислуваше за нив.+ 20 Потоа овчарите се вратија, славејќи го и фалејќи го Бог за сето она што го чуја и го видоа, зашто се случи така како што им беше речено.

21 Кога се навршија осум дена,+ и требаше да биде обрежан,+ му го дадоа името Исус,+ како што го нарече ангелот пред да биде зачнат во мајчината утроба.+

22 А кога се навршија деновите на нивното чистење+ според Мојсеевиот закон, го донесоа во Ерусалим пред Јехова — 23 како што е напишано во Јеховиниот закон: „Секое првородено машко дете нека му биде свето на Јехова“+ — 24 и да принесат жртва, како што е речено во Јеховиниот закон: „Две грлици или два млади гулаба“.+

25 А во Ерусалим живееше еден човек по име Симеон. Тој човек беше праведен и богобојазлив, ја чекаше Израеловата утеха,+ и светиот дух беше врз него. 26 Преку светиот дух, Јехова Бог му откри дека нема да види смрт додека не го види неговиот Христос.+ 27 И понесен од духот,+ дојде во храмот. Кога родителите го внесоа детето Исус за да го извршат врз него обредот пропишан со законот,+ 28 го зеде в раце, па го благослови Бог и рече: 29 „Сега, Севишен Господару, според својата реч го отпушташ својот роб да умре во мир.+ 30 Зашто, моите очи го видоа оној преку кого ќе го донесеш спасението,+ 31 кое си го подготвил пред сите народи.+ 32 Тој е светлина+ за просветлување+ на незнабошците+ и слава на твојот народ Израел“. 33 А татко му и мајка му се восхитуваа на зборовите искажани за него. 34 И Симеон ги благослови, а на Марија, неговата мајка, ѝ рече: „Еве, овој е поставен за да паднат+ и да станат мнозина во Израел поради него+ и за да биде знак против кој ќе се зборува,+ 35 да се откријат размислувањата на многу срца+ (а тебе, меч ќе ти ја прободе душата)“.+

36 Тогаш живееше и пророчицата Ана, ќерка на Фануел, од племето на Асер. Таа беше навлезена во години. По својата девственост, седум години живееше со маж, 37 а остатокот од животот го помина како вдовица.+ Имаше осумдесет и четири години и никогаш не изостануваше од храмот, туку ден и ноќ му служеше на Бог*+ со пости и со сесрдни молитви. 38 Во тој час дојде и почна да му заблагодарува на Бог и да им зборува за детето на сите што го чекаа избавувањето на Ерусалим.+

39 Кога извршија сѐ според законот+ Јеховин, се вратија во Галилеја, во својот град Назарет.+ 40 А детето растеше и зајакнуваше,+ напредуваше во мудроста и ја уживаше Божјата наклоност.+

41 Неговите родители секоја година одеа во Ерусалим+ на празникот Пасха. 42 Кога имаше дванаесет години, отидоа во Ерусалим според празничниот обичај+ 43 и останаа таму до крајот на празникот. Кога тргнаа дома, детето Исус остана во Ерусалим, а неговите родители не го забележаа тоа. 44 Претпоставувајќи дека е меѓу нивните сопатници, поминаа еден ден одење,+ а потоа почнаа да го бараат меѓу роднините и познајниците. 45 Но, бидејќи не го најдоа, се вратија во Ерусалим за да го бараат. 46 По три дена го најдоа во храмот+ како седи меѓу учителите, слушајќи ги и поставувајќи им прашања. 47 Сите што го слушаа, се восхитуваа на неговата остроумност* и на неговите одговори.+ 48 Кога родителите го видоа, се зачудија. И мајка му му рече: „Дете, зошто ни го направи тоа? Татко ти и јас загрижено те баравме“. 49 А тој им рече: „Зошто сте ме барале? Зарем не знаевте дека морам да бидам во домот на мојот Татко?“+ 50 Но тие не ги разбраа зборовите што им ги кажа.+

51 И се врати со нив и дојде во Назарет, и им беше послушен.+ А мајка му внимателно ги чуваше сите овие зборови во своето срце.+ 52 А Исус растеше, напредуваше во мудроста+ и уживаше сѐ поголема наклоност кај Бог и кај луѓето.+