Die eerste boek van Konings

19 Toe het Agab+ vir Iseʹbel+ vertel wat Eliʹa alles gedoen het en hoe hy al die profete met die swaard doodgemaak het.+ 2 Iseʹbel het toe ’n boodskapper na Eliʹa gestuur en gesê: “Mag die gode my swaar straf* as ek jou nie môre teen hierdie tyd soos elkeen van hulle maak nie!” 3 Hy het bang geword, en daarom het hy opgestaan en vir sy lewe gevlug.+ Hy het by Berseʹba+ in Juda+ gekom, en hy het sy dienaar daar agtergelaat. 4 Hy het ’n dagreis ver in die wildernis ingegaan en onder ’n besembos gaan sit en gevra dat hy* moet sterf. Hy het gesê: “Genoeg is genoeg! Neem my lewe* weg,+ o Jehovah, want ek is nie beter as my voorvaders nie.”

5 Toe het hy gaan lê en onder die besembos aan die slaap geraak. Maar skielik het ’n engel aan hom geraak+ en vir hom gesê: “Staan op en eet.”+ 6 Hy het opgekyk en ’n ronde brood op verhitte klippe en ’n kruik water by sy kop gesien. Hy het geëet en gedrink en weer gaan lê. 7 Later het die engel van Jehovah ’n tweede keer teruggekom en aan hom geraak en gesê: “Staan op en eet, want die reis gaan te veel wees vir jou.” 8 Hy het dus opgestaan en geëet en gedrink. Die kos het hom die krag gegee om 40 dae en 40 nagte lank voort te gaan totdat hy by Horeb, die berg van die ware God,+ gekom het.

9 Hy het in ’n grot ingegaan+ en die nag daar deurgebring. Toe het Jehovah vir hom gevra: “Wat maak jy hier, Eliʹa?” 10 Hy het geantwoord: “Ek het Jehovah, die God van die leërmagte, baie ywerig gedien.+ Die Israeliete het u verbond verbreek,+ hulle het u altare afgebreek en hulle het u profete met die swaard doodgemaak,+ en ek is die enigste een wat oorgebly het. Nou wil hulle my doodmaak.”+ 11 Maar God het gesê: “Gaan uit en gaan staan op die berg voor Jehovah.” En Jehovah het verbygegaan,+ en ’n baie sterk wind het berge uitmekaargeskeur en groot rotse gebreek voor Jehovah,+ maar Jehovah was nie in die wind nie. Ná die wind was daar ’n aardbewing,+ maar Jehovah was nie in die aardbewing nie. 12 Ná die aardbewing was daar ’n vuur,+ maar Jehovah was nie in die vuur nie. Ná die vuur was daar ’n kalm, sagte stem.+ 13 Toe Eliʹa dit hoor, het hy sy gesig met sy ampskleed bedek+ en uitgegaan en by die ingang van die grot gaan staan. Toe het ’n stem vir hom gevra: “Wat maak jy hier, Eliʹa?” 14 Hy het geantwoord: “Ek het Jehovah, die God van die leërmagte, baie ywerig gedien. Die Israeliete het u verbond verbreek,+ hulle het u altare afgebreek en hulle het u profete met die swaard doodgemaak, en ek is die enigste een wat oorgebly het. Nou wil hulle my doodmaak.”+

15 Jehovah het vir hom gesê: “Gaan terug na die wildernis van Damaskus. Wanneer jy daar aankom, moet jy Haʹsael+ as koning oor Sirië salf. 16 En jy moet Jehu,+ die kleinseun van Nimsi, as koning oor Israel salf, en jy moet Eliʹsa,* die seun van Safat, uit Aʹbel-Mehoʹla, as profeet in jou plek salf.+ 17 Enigiemand wat van Haʹsael se swaard wegkom,+ sal deur Jehu doodgemaak word,+ en enigiemand wat van Jehu se swaard wegkom, sal deur Eliʹsa doodgemaak word.+ 18 En ek het nog 7 000 mense oor in Israel+ wat nie voor Baäl neergebuig het+ nie en wat hom nie gesoen het nie.”+

19 Toe het hy van daar af weggegaan en Eliʹsa, die seun van Safat, gevind wat besig was om te ploeg met 12 pare bulle voor hom, en hy was by die 12de paar. Eliʹa het na hom toe gegaan en sy ampskleed+ oor hom gegooi. 20 Hy het toe die bulle daar gelos en agter Eliʹa aan gehardloop en gesê: “Laat my asseblief my pa en my ma gaan soen. Dan sal ek u volg.” Hy het gesê: “Gaan, ek sal jou nie keer nie.” 21 En hy het gegaan en een paar bulle geneem en hulle geslag.* Hy het die hout van die ploeggereedskap gebruik om vuur te maak sodat hy die vleis van die bulle kon kook. Hy het die vleis vir die mense gegee, en hulle het geëet. Daarna het hy opgestaan en Eliʹa gevolg en hom begin dien.+