Ρωμαίους
5 Συνεπώς, τώρα που έχουμε ανακηρυχτεί δίκαιοι ως αποτέλεσμα πίστης, ας απολαμβάνουμε ειρήνη με τον Θεό μέσω του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, 2 μέσω του οποίου έχουμε πετύχει επίσης την πρόσβασή μας με πίστη σε αυτή την παρ’ αξία καλοσύνη στην οποία στεκόμαστε τώρα· και ας αγαλλόμαστε, βασιζόμενοι στην ελπίδα της δόξας του Θεού. 3 Και όχι μόνο αυτό, αλλά ας αγαλλόμαστε ενώ βρισκόμαστε σε θλίψεις, αφού γνωρίζουμε ότι η θλίψη παράγει υπομονή· 4 η δε υπομονή επιδοκιμασμένη κατάσταση· η δε επιδοκιμασμένη κατάσταση ελπίδα, 5 και η ελπίδα δεν οδηγεί σε απογοήτευση· επειδή η αγάπη του Θεού έχει εκχυθεί μέσα στις καρδιές μας μέσω του αγίου πνεύματος, το οποίο μας έχει δοθεί.
6 Διότι, πράγματι, ο Χριστός, ενώ εμείς ήμασταν ακόμη αδύναμοι, πέθανε για ασεβείς ανθρώπους στον προσδιορισμένο καιρό. 7 Διότι μετά δυσκολίας θα πεθάνει κανείς για έναν δίκαιο· πράγματι, για τον αγαθό ίσως και να τολμάει κανείς να πεθάνει. 8 Αλλά ο Θεός συστήνει τη δική του αγάπη σε εμάς με το ότι, ενώ ήμασταν ακόμη αμαρτωλοί, ο Χριστός πέθανε για εμάς. 9 Πολύ περισσότερο, λοιπόν, αφού έχουμε ανακηρυχτεί δίκαιοι τώρα με το αίμα του, θα σωθούμε μέσω εκείνου από την οργή. 10 Διότι αν, όταν ήμασταν εχθροί, συμφιλιωθήκαμε με τον Θεό μέσω του θανάτου του Γιου του, πολύ περισσότερο, τώρα που έχουμε συμφιλιωθεί, θα σωθούμε μέσω της ζωής του. 11 Και όχι μόνο αυτό, αλλά αγαλλόμαστε επίσης σε σχέση με τον Θεό μέσω του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, μέσω του οποίου έχουμε λάβει τώρα τη συμφιλίωση.
12 Να γιατί, ακριβώς όπως μέσω ενός ανθρώπου μπήκε η αμαρτία στον κόσμο και μέσω της αμαρτίας ο θάνατος, και έτσι ο θάνατος απλώθηκε σε όλους τους ανθρώπους, επειδή όλοι είχαν αμαρτήσει—. 13 Διότι μέχρι το Νόμο η αμαρτία υπήρχε στον κόσμο, αλλά η αμαρτία δεν καταλογίζεται σε κανέναν όταν δεν υπάρχει νόμος. 14 Παρ’ όλα αυτά, ο θάνατος βασίλεψε από τον Αδάμ μέχρι τον Μωυσή, ακόμη και πάνω σε εκείνους που δεν είχαν αμαρτήσει κατά την ομοιότητα της παράβασης του Αδάμ, ο οποίος μοιάζει με εκείνον που επρόκειτο να έρθει.
15 Αλλά δεν συμβαίνει με το δώρο ό,τι συνέβη με το παράπτωμα. Διότι, αν με το παράπτωμα ενός ανθρώπου πέθαναν πολλοί, η παρ’ αξία καλοσύνη του Θεού και η δωρεά του με την παρ’ αξία καλοσύνη από τον έναν άνθρωπο, τον Ιησού Χριστό, αφθόνησαν πολύ περισσότερο σε πολλούς. 16 Επίσης, δεν συμβαίνει με τη δωρεά ό,τι συνέβη με τον τρόπο με τον οποίο εξελίχτηκαν τα πράγματα μέσω του ενός [ανθρώπου] που αμάρτησε. Διότι η κρίση είχε ως αποτέλεσμα, από ένα παράπτωμα, καταδίκη, αλλά το δώρο είχε ως αποτέλεσμα, από πολλά παραπτώματα, ανακήρυξη δικαιοσύνης. 17 Διότι αν με το παράπτωμα του ενός [ανθρώπου] βασίλεψε ο θάνατος μέσω αυτού του ενός, πολύ περισσότερο εκείνοι που λαβαίνουν την αφθονία της παρ’ αξία καλοσύνης και της δωρεάς της δικαιοσύνης θα βασιλέψουν με ζωή μέσω του ενός [ατόμου], του Ιησού Χριστού.
18 Έτσι λοιπόν, όπως μέσω ενός παραπτώματος το αποτέλεσμα για ανθρώπους κάθε είδους ήταν καταδίκη, παρόμοια και μέσω μιας πράξης δικαίωσης το αποτέλεσμα για ανθρώπους κάθε είδους είναι το ότι ανακηρύσσονται δίκαιοι για ζωή. 19 Διότι ακριβώς όπως μέσω της ανυπακοής του ενός ανθρώπου πολλοί καταστάθηκαν αμαρτωλοί, παρόμοια και μέσω της υπακοής του ενός [ατόμου] πολλοί θα κατασταθούν δίκαιοι. 20 Ο Νόμος, λοιπόν, μπήκε παράλληλα για να αφθονήσουν τα παραπτώματα. Αλλά όπου αφθόνησε η αμαρτία, αφθόνησε ακόμη περισσότερο η παρ’ αξία καλοσύνη. 21 Για ποιο σκοπό; Ώστε, όπως ακριβώς η αμαρτία βασίλεψε με το θάνατο, παρόμοια και η παρ’ αξία καλοσύνη να βασιλέψει μέσω δικαιοσύνης με προοπτική την αιώνια ζωή μέσω του Ιησού Χριστού, του Κυρίου μας.