მეორე წერილი კორინთელების მიმართ
1 პავლე, ქრისტე იესოს მოციქულად დანიშნული ღვთის ნებით, და ჩვენი ძმა ტიმოთე+ ღვთის კრებას კორინთში და წმინდებს მთელ აქაიაში:+
2 წყალობა და მშვიდობა არ მოგკლებოდეთ ღვთისგან, ჩვენი მამისგან, და უფალ იესო ქრისტესგან!
3 დიდება ჩვენი უფლის, იესო ქრისტეს,+ ღმერთსა და მამას, თანამგრძნობ მამასა+ და ყოველმხრივ ნუგეშისმცემელ ღმერთს,+ 4 რომელიც ნებისმიერი გასაჭირის დროს გვანუგეშებს,+ რათა ჩვენც შევძლოთ ნებისმიერ გასაჭირში მყოფთა ნუგეშისცემა+ ისე, როგორც ღმერთი გვანუგეშებს.+ 5 მრავალ ტანჯვას ვიტანთ ქრისტესთვის,+ თუმცა ნუგეშსაც მრავლად ვიღებთ ქრისტეს მეშვეობით. 6 თუ გასაჭირში ვართ, თქვენ სანუგეშებლად და სახსნელად ვართ, და, თუ ნუგეშცემულნი ვართ, ისევ თქვენ სანუგეშებლად ვართ, რათა თქვენც გაუძლოთ ისეთივე სატანჯველს, ჩვენ რომ ვხვდებით. 7 ასე რომ, თქვენი იმედი გვაქვს, რადგან ვიცით, რომ, რაკი ჩვენსავით იტანჯებით, ჩვენსავით იქნებით ნუგეშცემულნი.+
8 გვინდა, იცოდეთ, ძმებო, რა გასაჭირი გამოვიარეთ აზიაში,+ გაუსაძლისად რომ გვავიწროებდნენ და გადარჩენის იმედიც აღარ გვქონდა.+ 9 სიკვდილმისჯილებივით ვგრძნობდით თავს, რათა საკუთარ თავზე კი არ ვყოფილიყავით დაიმედებულნი, არამედ ღმერთზე,+ რომელიც მკვდრებს აღადგენს. 10 მან საზარელი სიკვდილისგან გვიხსნა, და გვჯერა, რომ მომავალშიც გვიხსნის.+ 11 თქვენც შეგიძლიათ მხურვალედ ილოცოთ ჩვენთვის,+ რათა მრავალმა შესწიროს მადლობა ღმერთს ჩვენ გამო იმ დახმარებისთვის, მრავალთა ლოცვის წყალობით რომ მივიღეთ.+
12 ვამაყობთ, რომ სიწმინდითა და ღვთისგან ნასწავლი გულწრფელობით ვიქცეოდით ქვეყნიერებაში, განსაკუთრებით კი თქვენთან ყოფნისას — არა ქვეყნიური სიბრძნით,+ არამედ ღვთისგან მომდინარე წყალობით, რის გამოც სინდისი სუფთა გვაქვს. 13 ისეთს არაფერს გწერთ, რასაც ვერ წაიკითხავთ* და ვერ გაიგებთ, და ვიმედოვნებ, რომ კვლავაც ეცდებით, ბოლომდე ჩასწვდეთ ამას. 14 ზოგიერთი თქვენგანი მიხვდა კიდეც, რომ შეგიძლიათ ჩვენით იამაყოთ, და ჩვენც ვიამაყებთ თქვენით ჩვენი უფლის, იესოს, დღეს.
15 ამაში დარწმუნებული ჯერ თქვენთან ვაპირებდი მოსვლას, რათა ჩემი მეორე სტუმრობითაც გაგეხარათ*. 16 მინდოდა, თქვენთან გამომევლო და ისე წავსულიყავი მაკედონიაში, მაკედონიიდან კი ისევ თქვენთან დავბრუნებულიყავი და შემდეგ იუდეაში გაგეცილებინეთ.+ 17 მაშ, ჰაერზე ვთქვი, რისი გაკეთება მინდოდა?! ადამიანურად ხომ არ ვსახავ გეგმებს, თითქოს ჯერ „დიახს“ ვამბობდე, შემდეგ კი — „არას“?! 18 როგორც ღმერთს შეგიძლიათ ენდოთ, ისე ჩვენს სიტყვებსაც, რომ ერთდროულად არ გეუბნებით „დიახსაც“ და „არასაც“. 19 ამასთანავე, ღვთის ძე, იესო ქრისტე, რომლის შესახებაც ჩვენ — მე, სილვანუსმა* და ტიმოთემ+ — გიქადაგეთ, ერთდროულად არ ამბობს „დიახსაც“ და „არასაც“, არამედ მისი „დიახ“ ყოველთვის არის „დიახ“. 20 რამდენი დანაპირებიც არ უნდა ჰქონდეს ღმერთს, ყველა მათგანი „დიახ“ ხდება მისი წყალობით.+ ამიტომ მისი მეშვეობით ვეუბნებით ლოცვაში ღმერთს „ამინს“+ განსადიდებლად. 21 ღმერთია ის, ვინც წმინდა სულით გვცხო, და ვინც გვარწმუნებს ჩვენც და თქვენც, რომ ქრისტესნი ვართ.+ 22 მან თავისი ბეჭედიც დაგვასვა+ ანუ მოგვცა სული+ მომავლის საწინდრად*.
23 ღმერთია მოწმე, რომ გინდობდით და ამიტომ არ ჩამოვდიოდი აქამდე კორინთში. 24 ამას იმიტომ როდი გეუბნებით, რომ თქვენს რწმენაზე ვბატონობთ,+ თქვენი რწმენა ხომ ისედაც მტკიცეა; ჩვენ თქვენი თანამშრომლები ვართ და თქვენი სიხარულისთვის ვიღვწით.