Πράξεις
19 ᾿Ενῷ δὲ ὁ ᾿Απολλὼς ἦτο ἐν Κορίνθῳ, ὁ Παῦλος ἀφοῦ ἐπέρασε τὰ ἀνωτερικὰ μέρη ἦλθεν εἰς Ἔφεσον· καὶ εὑρὼν τινας μαθητάς, 2 εἶπε πρὸς αὐτούς· ᾿Ελάβετε Πνεῦμα Ἃγιον ἀφοῦ ἐπιστεύσατε; οἱ δὲ εἶπον πρὸς αὐτόν· ᾿Αλλ᾿ οὐδὲ ἄν ὑπάρχῃ Πνεῦμα Ἃγιον ἠκούσαμεν. 3 Καὶ εἶπε πρὸς αὐτούς· Εἰς τί λοιπὸν ἐβαπτίσθητε; Οἱ δὲ εἶπον· Εἰς τὸ βάπτισμα τοῦ Ἰωάννου. 4 Καὶ εἶπεν ὁ Παῦλος· Ὁ Ἰωάννης μὲν ἐβάπτισε βάπτισμα μετανοίας, λέγων πρὸς τὸν λαὸν νὰ πιστεύσωσιν εἰς τὸν ἐρχόμενον μετ᾿ αὐτόν, τουτέστιν εἰς τὸν Χριστὸν Ἰησοῦν. 5 ᾿Ακούσαντες δὲ ἐβαπτίσθησαν εἰς τὸ ὄνομα τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ. 6 Καὶ ἀφοῦ ὁ Παῦλος ἐπέθηκεν ἐπ᾿ αὐτῶν τὰς χεῖρας, ἦλθε τὸ Πνεῦμα τὸ Ἃγιον ἐπ᾿ αὐτούς, καὶ ἐλάλουν γλώσσας καὶ προεφήτευον. 7 Ἦσαν δὲ πάντες οὗτοι ἄνδρες ἕως δώδεκα.
8 Καὶ εἰσελθὼν εἰς τὴν συναγωγήν ἐλάλει μετὰ παρρησίας, διαλεγόμενος τρεῖς μῆνας καὶ πείθων εἰς τὰ περὶ τῆς βασιλείας τοῦ Θεοῦ. 9 ᾿Επειδή ὅμως τινὲς ἐσκληρύνοντο καὶ δὲν ἐπείθοντο, κακολογοῦντες τὴν ὁδὸν τοῦ Κυρίου ἐνώπιον τοῦ πλήθους, ἀπομακρυνθεὶς ἀπ᾿ αὐτῶν, ἀπεχώρισε τοὺς μαθητάς, διαλεγόμενος καθ᾿ ἡμέραν ἐν τῷ σχολείῳ τινός, ὅστις ἐλέγετο Τύραννος. 10 Ἔγεινε δὲ τοῦτο ἐπὶ δύο ἔτη, ὥστε πάντες οἱ κατοικοῦντες τὴν ᾿Ασίαν ἤκουσαν τὸν λόγον τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ, Ἰουδαῖοί τε καὶ Ἕλληνες. 11 Καὶ ὁ Θεὸς ἔκαμνε διὰ τῶν χειρῶν τοῦ Παύλου θαύματα μεγάλα, 12 ὥστε καὶ ἐπὶ τοὺς ἀσθενεῖς ἐφέροντο ἀπὸ τοῦ σώματος αὐτοῦ μανδήλια ἤ περιζώματα καὶ ἔφευγον ἀπ᾿ αὐτῶν αἱ ἀσθένειαι, καὶ τὰ πνεύματα τὰ πονηρὰ ἐξήρχοντο ἀπ᾿ αὐτῶν. 13 Καὶ τινὲς ἀπὸ τῶν περιερχομένων ἐξορκιστῶν Ἰουδαίων ἐπεχείρησαν νὰ προφέρωσιν ἐπὶ τοὺς ἔχοντας τὰ πνεύματα τὰ πονηρὰ τὸ ὄνομα τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ, λέγοντες· Σᾶς ὁρκίζομεν εἰς τὸν Ἰησοῦν, τὸν ὁποῖον ὁ Παῦλος κηρύττει. 14 Καὶ οἱ πράττοντες τοῦτο ἦσαν ἑπτὰ τινες υἱοὶ Ἰουδαίου ἀρχιερέως ὀνομαζομένου Σκευᾶ. 15 ᾿Αποκριθὲν δὲ τὸ πνεῦμα τὸ πονηρόν, εἶπε· Τὸν Ἰησοῦν γνωρίζω καὶ τὸν Παῦλον ἐξεύρω· σεῖς δὲ τίνες εἶσθε; 16 Καὶ πηδήσας ἐπ᾿ αὐτοὺς ὁ ἄνθρωπος, εἰς τὸν ὁποῖον ἦτο τὸ πνεῦμα τὸ πονηρόν, καὶ νικήσας αὐτούς, ἴσχυσε κατ᾿ αὐτῶν, ὥστε γυμνοὶ καὶ τετραυματισμένοι ἔφυγον ἐκ τοῦ οἴκου ἐκείνου. 17 Καὶ τοῦτο ἔγεινε γνωστὸν εἰς πάντας, Ἰουδαίους τε καὶ Ἕλληνας, τοὺς κατοικοῦντας τὴν Ἔφεσον, καὶ ἐπέπεσε φόβος ἐπὶ πάντας αὐτούς, καὶ ἐμεγαλύνετο τὸ ὄνομα τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ· 18 καὶ πολλοὶ τῶν πιστευσάντων ἤρχοντο ἐξομολογούμενοι καὶ φανερόνοντες τὰς πράξεις αὑτῶν. 19 Πολλοὶ δὲ καὶ ἐξ ἐκείνων, οἵτινες ἔκαμνον τὰς μαγείας, φέροντες τὰ βιβλία αὑτῶν κατέκαιον ἐνώπιον πάντων· καὶ ἀριθμήσαντες τὰς τιμὰς αὐτῶν, εὗρον πεντήκοντα χιλιάδας ἀργυρίου. 20 Οὕτω κραταιῶς ηὔξανε καὶ ἴσχυεν ὁ λόγος τοῦ Κυρίου.
21 Ὡς δὲ ἐτελέσθησαν ταῦτα, ὁ Παῦλος ἀπεφάσισεν ἐν ἑαυτῷ, ἀφοῦ διέλθῃ τὴν Μακεδονίαν καὶ ᾿Αχαΐαν, νὰ ὑπάγῃ εἰς τὴν Ἱερουσαλήμ, εἰπὼν ὅτι ἀφοῦ ὑπάγω ἐκεῖ, πρέπει νὰ ἴδω καὶ τὴν Ῥώμην. 22 Καὶ ἀποστείλας εἰς τὴν Μακεδονίαν δύο τῶν ὑπηρετούντων αὐτόν, Τιμόθεον καὶ Ἔραστον, αὐτὸς ἔμεινε καιρὸν τινα ἐν τῇ ᾿Ασίᾳ.
23 Ἔγεινε δὲ κατ᾿ ἐκεῖνον τὸν καιρὸν ταραχή οὐκ ὀλίγη περὶ ταύτης τῆς ὁδοῦ. 24 Διότι ἀργυροκόπος τις ὀνόματι Δημήτριος, κατασκευάζων ναοὺς ἀργυροὺς τῆς ᾿Αρτέμιδος, ἐπροξένει εἰς τοὺς τεχνίτας οὐκ ὀλίγον κέρδος· 25 τοὺς ὁποίους συναθροίσας καὶ τοὺς ἐργαζομένους τὰ τοιαῦτα, εἶπεν· Ἄνδρες, ἐξεύρετε ὅτι ἐκ ταύτης τῆς ἐργασίας προέρχεται ἡ εὐπορία ἡμῶν, 26 καὶ θεωρεῖτε καὶ ἀκούετε ὅτι πολὺν λαὸν οὐ μόνον τῆς ᾿Εφέσου, ἀλλὰ σχεδὸν πάσης τῆς ᾿Ασίας ὁ Παῦλος οὗτος ἔπεισε καὶ μετέβαλε, λέγων ὅτι δὲν εἶναι θεοὶ οἱ διὰ χειρῶν κατασκευαζόμενοι. 27 Καὶ οὐ μόνον ἡ τέχνη ἡμῶν αὕτη κινδυνεύει νὰ ἐξουδενωθῇ, ἀλλὰ καὶ τὸ ἱερὸν τῆς μεγάλης θεᾶς ᾿Αρτέμιδος νὰ λογισθῇ εἰς οὐδέν, καὶ μέλλει μάλιστα νὰ καταστραφῇ ἡ μεγαλειότης αὐτῆς, τὴν ὁποίαν ὅλη ἡ ᾿Ασία καὶ ἡ οἰκουμένη σέβεται. 28 ᾿Ακούσαντες δὲ καὶ ἐμπλησθέντες θυμοῦ, ἔκραζον λέγοντες· Μεγάλη ἡ Ἄρτεμις τῶν ᾿Εφεσίων. 29 Καὶ ἡ πόλις ὅλη ἐπλήσθη ταραχῆς, καὶ ὥρμησαν ὁμοθυμαδὸν εἰς τὸ θέατρον, ἀφοῦ συνήρπασαν τὸν Γάϊον καὶ ᾿Αρίσταρχον τοὺς Μακεδόνας, συνοδοιπόρους τοῦ Παύλου. 30 ᾿Ενῷ δὲ ὁ Παῦλος ἤθελε νὰ εἰσέλθῃ εἰς τὸν δῆμον, οἱ μαθηταὶ δὲν ἄφινον αὐτόν, 31 τινὲς δὲ καὶ ἐκ τῶν ᾿Ασιαρχῶν, ὄντες φίλοι αὐτοῦ, ἔστειλαν πρὸς αὐτὸν καὶ παρεκάλουν νὰ μή ἐκτεθῇ εἰς τὸ θέατρον. 32 Ἄλλοι μὲν λοιπὸν ἔκραζον ἄλλο τι καὶ ἄλλοι ἄλλο· διότι ἡ σύναξις ἦτο συγκεχυμένη, καὶ οἱ πλειότεροι δὲν ἤξευρον διὰ τί εἶχον συναχθῆ. 33 ᾿Εκ δὲ τοῦ ὄχλου προήγαγον τὸν ᾿Αλέξανδρον, διὰ νὰ λαλήσῃ, ἐπειδή οἱ Ἰουδαῖοι ἐπρόβαλον αὐτόν· καὶ ὁ ᾿Αλέξανδρος σείσας τὴν χεῖρα ἤθελε νὰ ἀπολογηθῇ πρὸς τὸν δῆμον. 34 ᾿Αφοῦ δὲ ἐγνώρισαν ὅτι εἶναι Ἰουδαῖος, ἔγεινε μία φωνή ἐκ πάντων τῶν κραζόντων, ἕως δύο ὥρας· Μεγάλη ἡ Ἄρτεμις τῶν ᾿Εφεσίων. 35 Καθησυχάσας δὲ ὁ γραμματεὺς τὸν ὄχλον, λέγει· Ἄνδρες ᾿Εφέσιοι, καὶ τίς ἄνθρωπος εἶναι ὅστις δὲν ἐξεύρει ὅτι ἡ πόλις τῶν ᾿Εφεσίων εἶναι λάτρις τῆς μεγάλης θεᾶς ᾿Αρτέμιδος καὶ τοῦ Διοπετοῦς ἀγάλματος; 36 ᾿Επειδή λοιπὸν ταῦτα εἶναι ἀναντίρρητα, πρέπει σεῖς νὰ ἡσυχάζητε καὶ νὰ μή πράττητε μηδὲν προπετές. 37 Διότι ἐφέρετε τοὺς ἄνδρας τούτους, οἵτινες οὔτε ἱερόσυλοι εἶναι οὔτε τὴν θεὰν σας βλασφημοῦσιν. 38 ᾿Εὰν μὲν λοιπὸν ὁ Δημήτριος καὶ οἱ συντεχνῖται αὐτοῦ ἔχωσι διαφορὰν μετὰ τινός, ὑπάρχουσι δικάσιμοι ἡμέραι καὶ ὑπάρχουσιν ἀνθύπατοι, ἄς ἐγκαλέσωσιν ἀλλήλους. 39 ᾿Εὰν δὲ ζητῆτέ τι περὶ ἄλλων πραγμάτων, ἐν τῇ νομίμῳ συνελεύσει θέλει διαλυθῆ. 40 Διότι κινδυνεύομεν νὰ κατηγορηθῶμεν ὡς στασιασταὶ διὰ τὴν σημερινήν ταραχήν, χωρὶς νὰ ὑπάρχῃ μηδεμία αἰτία, διὰ τῆς ὁποίας θέλομεν δυνηθῆ νὰ δικαιολογήσωμεν τὸν θόρυβον τοῦτον. 41 Καὶ εἰπὼν ταῦτα, ἀπέλυσε τὴν συνέλευσιν.