2 Πέτρου

2 Ὑπῆρξαν ὅμως καὶ ψευδοπροφῆται μεταξὺ τοῦ λαοῦ, καθὼς καὶ μεταξὺ σας θέλουσιν εἶσθαι ψευδοδιδάσκαλοι, οἵτινες θέλουσι παρεισάξει αἰρέσεις ἀπωλείας, ἀρνούμενοι καὶ τὸν ἀγοράσαντα αὐτοὺς δεσπότην, ἐπισύροντες εἰς ἑαυτοὺς ταχεῖαν ἀπώλειαν· 2 καὶ πολλοὶ θέλουσιν ἐξακολουθήσει εἰς τὰς ἀπωλείας αὐτῶν, διὰ τοὺς ὁποίους ἡ ὁδὸς τῆς ἀληθείας θέλει βλασφημηθῆ· 3 καὶ διὰ πλεονεξίαν θέλουσι σᾶς ἐμπορευθῆ μὲ πλαστοὺς λόγους, τῶν ὁποίων ἡ καταδίκη ἔκπαλαι δὲν μένει ἀργή, καὶ ἡ ἀπώλεια αὐτῶν δὲν νυστάζει. 4 Διότι ἐὰν ὁ Θεὸς δὲν ἐφείσθη ἀγγέλους ἁμαρτήσαντας, ἀλλὰ ῥίψας αὐτοὺς εἰς τὸν τάρταρον δεδεμένους μὲ ἀλύσεις σκότους, παρέδωκε διὰ νὰ φυλάττωνται εἰς κρίσιν, 5 καὶ ἐὰν τὸν παλαιὸν κόσμον δὲν ἐφείσθῃ, ἀλλὰ φέρων κατακλυσμὸν ἐπὶ τὸν κόσμον τῶν ἀσεβῶν ἐφύλαξεν ὄγδοον τὸν Νῶε, κήρυκα τῆς δικαιοσύνης, 6 καὶ κατέκρινεν εἰς καταστροφήν τὰς πόλεις τῶν Σοδόμων καὶ τῆς Γομόρρας καὶ ἐτέφρωσε, καταστήσας παράδειγμα τῶν μελλόντων νὰ ἀσεβῶσι, 7 καὶ ἠλευθέρωσε τὸν δίκαιον Λὼτ καταθλιβόμενον ὑπὸ τῆς ἀσελγοῦς διαγωγῆς τῶν ἀνόμων· 8 διότι ὁ δίκαιος, κατοικῶν μεταξὺ αὐτῶν, δι᾿ ὀράσεως καὶ ἀκοῆς, ἐβασάνιζεν ἀπὸ ἡμέρας εἰς ἡμέραν τὴν δικαίαν αὑτοῦ ψυχήν διὰ τὰ ἄνομα ἔργα αὐτῶν· 9 ἐξεύρει ὁ Κύριος νὰ ἐλευθερόνῃ ἐκ τοῦ πειρασμοῦ τοὺς εὐσεβεῖς, τοὺς δὲ ἀδίκους νὰ φυλάττῃ εἰς τὴν ἡμέραν τῆς κρίσεως, διὰ νὰ κολάζωνται, 10 μάλιστα δὲ τοὺς ὀπίσω τῆς σαρκὸς ἀκολουθοῦντας μὲ ἐπιθυμίαν ἀκαθαρσίας καὶ καταφρονοῦντας τὴν ἐξουσίαν. Εἶναι τολμηταί, αὐθάδεις, δὲν τρέμουσι βλασφημοῦντες τὰ ἀξιώματα, 11 ἐνῷ οἱ ἄγγελοι, μεγαλήτεροι ὄντες εἰς ἰσχὺν καὶ δύναμιν, δὲν φέρουσι κατ᾿ αὐτῶν βλάσφημον κρίσιν ἐνώπιον τοῦ Κυρίου. 12 Οὗτοι ὅμως, ὡς ἄλογα φυσικὰ ζῶα γεγεννημένα διὰ ἅλωσιν καὶ φθοράν, βλασφημοῦσι περὶ πραγμάτων τὰ ὁποῖα ἀγνοοῦσι, καὶ θέλουσι καταφθαρῆ ἐν τῇ ἰδίᾳ αὑτῶν διαφθορᾷ, 13 καὶ θέλουσι λάβει τὸν μισθὸν τῆς ἀδικίας αὑτῶν· στοχάζονται ἠδονήν τὴν καθημερινήν τρυφήν, εἶναι σπίλοι καὶ μῶμοι, ἐντρυφῶσιν ἐν ταῖς ἀπάταις αὑτῶν, συμποσιάζουσι μὲ σᾶς, 14 ἔχουσιν ὀφθαλμοὺς μεστοὺς μοιχείας καὶ μή παυομένους ἀπὸ τῆς ἁμαρτίας, δελεάζουσι ψυχὰς ἀστηρίκτους, ἔχουσι τὴν καρδίαν γεγυμνασμένην εἰς πλεονεξίας, εἶναι τέκνα κατάρας· 15 ἀφήσαντες τὴν εὐθεῖαν ὁδόν, ἐπλανήθησαν καὶ ἠκολούθησαν τὴν ὁδὸν τοῦ Βαλαὰμ υἱοῦ τοῦ Βοσόρ, ὅστις ἠγάπησε τὸν μισθὸν τῆς ἀδικίας, 16 ἠλέγχθη ὅμως διὰ τὴν ἰδίαν αὑτοῦ παρανομίαν, ἄφωνον ὑποζύγιον μὲ φωνήν ἀνθρώπου λαλῆσαν ἠμπόδισε τὴν παραφροσύνην τοῦ προφήτου 17 Οὗτοι εἶναι πηγαὶ ἄνυδροι, νεφέλαι ὑπὸ ἀνεμοστροβίλου ἐλαυνόμεναι, διὰ τοὺς ὁποίους τὸ ζοφερὸν σκότος φυλάττεται εἰς τὸν αἰῶνα. 18 Διότι λαλοῦντες ὑπερήφανα λόγια ματαιότητος, δελεάζουσι μὲ τὰς ἐπιθυμίας τῆς σαρκός, μὲ τὰς ἀσελγείας ἐκείνους οἵτινες τωόντι ἀπέφυγον τοὺς ἐν πλάνῃ ζῶντας, 19 ἐπαγγελλόμενοι εἰς αὐτοὺς ἐλευθερίαν, ἐνῷ αὐτοὶ εἶναι δοῦλοι τῆς διαφθορᾶς· διότι ἀπὸ ὅντινα νικᾶταί τις, τούτου καὶ δοῦλος γίνεται. 20 ᾿Επειδή ἐὰν ἀφοῦ ἀπέφυγον τὰ μολύσματα τοῦ κόσμου διὰ τῆς ἐπιγνώσεως τοῦ Κυρίου καὶ Σωτῆρος Ἰησοῦ Χριστοῦ, ἐνεπλέχθησαν πάλιν εἰς ταῦτα καὶ νικῶνται, ἔγειναν εἰς αὐτοὺς τὰ ἔσχατα χειρότερα τῶν πρώτων. 21 ᾿Επειδή καλήτερον ἦτο εἰς αὐτοὺς νὰ μή γνωρίσωσι τὴν ὁδὸν τῆς δικαιοσύνης, παρὰ ἀφοῦ ἐγνώρισαν νὰ ἐπιστρέψωσιν ἐκ τῆς παραδοθείσης εἰς αὐτοὺς ἁγίας ἐντολῆς. 22 Συνέβη δὲ εἰς αὐτοὺς τὸ τῆς ἀληθινῆς παροιμίας, Ὁ κύων ἐπέστρεψεν εἰς τὸ ἴδιον αὑτοῦ ἐξέρασμα, καί, Ὁ χοῖρος λουσθεὶς ἐπέστρεψεν εἰς τὸ κύλισμα τοῦ βορβόρου.