Romakëve

8 Prandaj, ata që janë në unitet me Krishtin Jezu, nuk marrin dënimin me vdekje, 2 sepse ligji i frymës* që u jep jetë atyre që janë në unitet me Krishtin Jezu, ju ka çliruar+ nga ligji i mëkatit dhe i vdekjes. 3 Atë që Ligji s’e bënte dot,+ ngaqë natyra e njeriut* e dobësonte,+ Perëndia e bëri duke dërguar Birin e vet+ në tokë, në ngjashmëri me njerëzit mëkatarë,+ për të hequr mëkatin. Kështu e dënoi mëkatin e njerëzve, 4 që kërkesat e drejta të Ligjit, të përmbusheshin nga ne+ që nuk ecim sipas dëshirave mëkatare,* por sipas frymës.*+ 5 Në fakt, kush jeton sipas dëshirave mëkatare, e ka mendjen te këto dëshira,+ por kush jeton sipas frymës, e ka mendjen te gjërat e frymës.+ 6 Ta mbash mendjen te dëshirat mëkatare, do të thotë vdekje,+ kurse ta mbash mendjen te fryma, do të thotë jetë dhe paqe.+ 7 Vërtet, ta mbash mendjen te dëshirat mëkatare, do të thotë armiqësi me Perëndinë,+ pasi ato nuk i nënshtrohen ligjit të Perëndisë, e as që mund t’i nënshtrohen. 8 Prandaj, kush jeton sipas dëshirave mëkatare, nuk mund t’i pëlqejë Perëndisë.

9 Megjithatë, nëse fryma e Perëndisë banon vërtet te ju, ju jetoni sipas frymës+ e jo sipas dëshirave mëkatare. Por, nëse dikush nuk ka mendjen* e Krishtit, ai nuk i përket atij. 10 Ama, nëse jeni në unitet me Krishtin,+ fryma ju jep jetë falë drejtësisë, edhe pse trupi juaj është i vdekur për shkak të mëkatit. 11 E nëse fryma e Atij që e ngriti Jezuin nga të vdekurit, banon te ju, Ai që ngriti Krishtin Jezu nga të vdekurit,+ do t’u japë jetë edhe trupave tuaj të vdekshëm+ me anë të frymës së tij, e cila banon te ju.

12 Kështu, vëllezër, ne vërtet jemi borxhlinj, por jo ndaj dëshirave mëkatare, që të jetojmë sipas tyre;+ 13 sepse, nëse jetoni sipas dëshirave mëkatare, me siguri do të vdisni, por nëse i bëni veprat e trupit tuaj të vdesin+ nëpërmjet frymës, do të jetoni.+ 14 Pasi të gjithë ata që drejtohen nga fryma e Perëndisë, janë vërtet bij të Perëndisë,+ 15 sepse ju nuk morët një frymë skllavërie që të keni përsëri frikë, por morët një frymë birësimi me anë të së cilës ne thërrasim: «Abba,* o Atë!»+ 16 Dhe vetë fryma e Perëndisë jep dëshmi bashkë me frymën* tonë+ se jemi fëmijë të Perëndisë.+ 17 Prandaj, nëse jemi fëmijë të tij, jemi edhe trashëgimtarë​—vërtet trashëgimtarë të Perëndisë, por edhe bashkëtrashëgimtarë+ me Krishtin—​me kusht që të vuajmë bashkë me të,+ që edhe të na jepet lavdi bashkë me të.+

18 Kështu, jam i mendimit se vuajtjet e tanishme nuk janë asgjë në krahasim me lavdinë që do të tregohet nëpërmjet nesh,+ 19 sepse krijesa mezi pret kohën kur të tregohet qartë lavdia e bijve të Perëndisë.+ 20 Në të vërtetë, krijesa iu nënshtrua kotësisë+—jo sipas vullnetit të vet, por sipas vullnetit të atij që e nënshtroi—në bazë të shpresës 21 se edhe vetë krijesa do të çlirohet+ nga skllavëria e mëkatit dhe e vdekjes,* dhe do të ketë lirinë e lavdishme të fëmijëve të Perëndisë. 22 Ne e dimë faktikisht se deri tani e gjithë krijesa vazhdon të rënkojë dhe të përjetojë dhembje së bashku. 23 Jo vetëm kaq, por edhe ne që gëzojmë frytet e para të trashëgimisë sonë, pra, frymën, rënkojmë përbrenda+ ndërsa mezi presim birësimin,+ që të çlirohemi nga trupat tanë nëpërmjet shpërblesës. 24 Në fakt, ne shpëtuam kur na u dha kjo shpresë; por shpresa që shihet, nuk është më shpresë, sepse, kush shpreson tek ajo që sheh?! 25 Por, kur shpresojmë+ tek ajo që nuk shohim,+ vazhdojmë të presim për të me padurim dhe qëndrueshmëri.+

26 Po ashtu, edhe fryma na vjen në ndihmë kur jemi të dobët,+ sepse edhe atëherë kur nuk e dimë për çfarë të lutemi, vetë fryma ndërmjetëson për ne për rënkimet e pathëna. 27 Dhe Ai që heton zemrat,+ e kupton çfarë kërkon fryma, sepse ajo ndërmjetëson për të shenjtët në harmoni me vullnetin e Perëndisë.

28 Tani, ne e dimë se Perëndia bën që të gjitha veprat e tij të bashkëpunojnë për të mirën e atyre që e duan Perëndinë, po, të atyre që janë thirrur sipas qëllimit të tij,+ 29 sepse këta, që Ai i kishte ndër mend që në fillim, i paravendosi edhe që të jenë pasqyrimi i Birit të tij,+ e kështu Biri të jetë i parëlinduri+ ndër shumë vëllezër.+ 30 Përveç kësaj, ata që i paravendosi,+ edhe i thirri,+ dhe ata që i thirri, edhe i shpalli të drejtë,+ e së fundi, ata që i shpalli të drejtë, edhe u dha lavdi.+

31 Ç’të themi, pra? Nëse Perëndia është me ne, kush mund të jetë kundër nesh?!+ 32 Përderisa ai nuk kurseu as Birin e vet, por ia dorëzoi vdekjes për të gjithë ne,+ a nuk do të na japë me bujari edhe çdo gjë tjetër?! 33 Kush mund të ngrejë padi kundër të zgjedhurve të Perëndisë?+ Askush, sepse vetë Perëndia i shpall ata të drejtë.+ 34 Kush mund t’i dënojë me vdekje? Askush, sepse vetë Krishti Jezu vdiq për ne, e madje u ngrit nga të vdekurit; e tani është në të djathtë të Perëndisë+ dhe ndërmjetëson për ne.+

35 Çfarë mund të na ndajë nga dashuria e Krishtit?+ Shtrëngimi, vuajtja, përndjekja, uria, të zhveshurit, rreziku apo shpata?+ 36 Vërtet është shkruar: «Për hirin tënd përballemi me vdekjen çdo ditë; jemi quajtur dele për t’u therur»,+ 37 megjithatë, në të gjitha këto ne dalim plotësisht fitimtarë+ falë atij që na deshi. 38 Në fakt, jam i bindur që as vdekja, as jeta, as engjëjt, as qeveritë, as gjërat e së tashmes, as gjërat e së ardhmes, as fuqitë,+ 39 as lartësitë, as thellësitë, as ndonjë krijim tjetër, nuk do të na ndajnë dot nga dashuria e Perëndisë, që është shprehur përmes Krishtit Jezu, Zotërisë tonë.