Numeri

14 Toe het die hele gemeenskap van Israel hard begin uitroep en die hele nag lank gehuil.+ 2 Al die Israeliete het teen Moses en Aäron begin kla,+ en die hele gemeenskap van Israel het teen hulle gepraat en gesê: “As ons maar net in Egipte gesterf het, of as ons maar net in hierdie wildernis gesterf het! 3 Hoekom bring Jehovah ons na hierdie land om deur die swaard doodgemaak te word?+ Ons vyande sal ons vrouens en ons kinders wegvat.+ Is dit nie vir ons beter om na Egipte terug te gaan nie?”+ 4 Hulle het selfs vir mekaar gesê: “Kom ons stel ’n leier aan en gaan terug Egipte toe!”+

5 Toe het Moses en Aäron met hulle gesigte na die grond toe neergeval voor die hele gemeente van die Israeliete wat daar bymekaar was. 6 Josua,+ die seun van Nun, en Kaleb,+ die seun van Jefunʹne, wat onder dié was wat die land verken het, het hulle klere geskeur, 7 en hulle het vir die hele gemeenskap van Israel gesê: “Die land wat ons gaan verken het, is ’n baie, baie goeie land.+ 8 As ons Jehovah se goedkeuring het, sal hy ons beslis in hierdie land inbring en dit aan ons gee, ’n land wat oorloop van melk en heuning.+ 9 Maar julle moenie in opstand kom teen Jehovah nie, en julle moenie bang wees vir die mense van die land nie,+ want ons sal hulle verslind. Hulle beskerming is van hulle af weggeneem, en Jehovah is met ons.+ Moenie vir hulle bang wees nie.”

10 Maar die hele gemeenskap van Israel het gesê dat hulle hulle met klippe gaan doodgooi.+ Toe het Jehovah se heerlikheid bo die tent van samekoms aan die volk Israel verskyn.+

11 Jehovah het toe vir Moses gesê: “Hoe lank gaan hierdie volk my sonder respek behandel,+ en hoe lank gaan hulle geen geloof in my stel nie, ten spyte van al die tekens wat ek onder hulle verrig het?+ 12 Laat ek hulle met ’n vreeslike siekte tref en hulle verdryf, en laat ek jou ’n groter en magtiger nasie as hulle maak.”+

13 Maar Moses het vir Jehovah gesê: “As u dit doen, sal die Egiptenare, uit wie se land u u volk deur u krag gebring het, daarvan hoor,+ 14 en hulle sal met die inwoners van hierdie land daaroor praat. Hulle het ook gehoor dat u, Jehovah, met hierdie volk is,+ en dat u persoonlik aan hulle verskyn het.+ U is Jehovah, en u wolk is oor hulle; in die dag gaan u voor hulle uit in die wolkkolom, en in die nag in die vuurkolom.+ 15 As u hierdie volk almal op een slag doodmaak, sal die nasies wat van u roem gehoor het, sê: 16 ‘Jehovah kon nie hierdie volk in die land inbring wat hy aan hulle met ’n eed belowe het nie, en daarom het hy hulle in die wildernis doodgemaak.’+ 17 Asseblief, Jehovah, laat u groot krag gesien word, net soos u belowe het toe u gesê het: 18 ‘Jehovah, wat nie gou kwaad word nie en vol lojale liefde* is,+ wat sondes en oortredings vergewe, maar wat die skuldiges beslis nie ongestraf laat bly nie, wat straf vir die oortreding van vaders oor kinders bring, oor die derde geslag en oor die vierde geslag.’+ 19 Vergewe asseblief die oortreding van hierdie volk in ooreenstemming met u groot lojale liefde, net soos u hierdie volk van Egipte af tot nou toe vergewe het.”+

20 Toe het Jehovah gesê: “Ek vergewe hulle volgens jou woord.+ 21 Maar so waar as wat ek lewe, die hele aarde sal met die heerlikheid van Jehovah gevul word.+ 22 Nie een van die manne wat my heerlikheid en my tekens gesien het+ wat ek in Egipte en in die wildernis verrig het, en wat my nogtans al tien keer getoets het+ en nie na my stem geluister het nie,+ 23 sal ooit die land sien wat ek aan hulle vaders met ’n eed belowe het nie. Nee, nie een van dié wat my sonder respek behandel, sal dit sien nie.+ 24 Maar omdat my kneg Kaleb+ ’n ander gees geopenbaar het en my heelhartig bly volg het, sal ek hom beslis in die land inbring waarheen hy gegaan het, en sy nageslag sal dit in besit neem.+ 25 Aangesien die Amalekiete en die Kanaäniete+ in die vallei woon, moet julle môre terugdraai en na die wildernis vertrek met die pad wat na die Rooisee gaan.”+

26 Jehovah het toe vir Moses en Aäron gesê: 27 “Hoe lank sal hierdie slegte volk aanhou om so teen my te kla?+ Ek het die Israeliete se klagtes teen my gehoor.+ 28 Sê vir hulle: ‘“So waar as wat ek lewe,” sê Jehovah, “ek sal aan julle doen presies wat ek julle hoor sê het!+ 29 In hierdie wildernis sal julle lyke val,+ ja, almal van julle wat 20 jaar en ouer is en wat geregistreer is, almal wat teen my gekla het.+ 30 Nie een van julle sal in die land ingaan wat ek met ’n eed aan julle belowe het* sodat julle daarin kan woon nie,+ behalwe Kaleb, die seun van Jefunʹne, en Josua, die seun van Nun.+

31 “‘“En wat julle kinders betref, wat julle gesê het deur julle vyande weggevat sal word,+ ek sal hulle inbring, en hulle sal die land leer ken wat julle verwerp het.+ 32 Maar julle eie lyke sal in hierdie wildernis val. 33 En julle kinders sal 40 jaar+ lank herders in die wildernis wees, en hulle sal die gevolge dra vir julle dade van ontrouheid,* totdat die laaste van julle lyke in die wildernis val.+ 34 Julle sal 40 jaar+ lank die gevolge dra van julle oortredings, volgens die getal dae dat julle die land verken het, 40 dae,+ ’n dag vir ’n jaar, ’n dag vir ’n jaar, want julle sal weet wat dit beteken om my teë te staan.*

35 “‘“Ek, Jehovah, het gepraat. Dit is wat ek aan hierdie slegte volk gaan doen, aan almal wat teen my bymekaargekom het: In hierdie wildernis sal hulle aan hulle einde kom, en hier sal hulle sterf.+ 36 Die manne wat Moses gestuur het om die land te verken en wat die hele gemeenskap van Israel teen hom laat kla het toe hulle met ’n negatiewe verslag oor die land teruggekeer het,+ 37 ja, die manne wat die negatiewe verslag oor die land teruggebring het, sal gestraf word en voor Jehovah sterf.+ 38 Maar Josua, die seun van Nun, en Kaleb, die seun van Jefunʹne, wat onder dié was wat die land gaan verken het, sal beslis bly lewe.”’”+

39 Toe Moses hierdie woorde aan al die Israeliete oorgedra het, was die volk baie hartseer. 40 En hulle het die oggend vroeg opgestaan en na die hoogtes van die bergstreek probeer opgaan en gesê: “Hier is ons, gereed om op te gaan na die plek waarvan Jehovah gepraat het, want ons het gesondig.”+ 41 Maar Moses het gesê: “Hoekom gaan julle teen die bevel van Jehovah? Julle sal nie suksesvol wees nie. 42 Moenie gaan veg nie, want Jehovah is nie met julle nie, en julle sal deur julle vyande verslaan word.+ 43 Want julle sal teen die Amalekiete en die Kanaäniete te staan kom,+ en julle sal deur die swaard doodgemaak word. Omdat julle opgehou het om Jehovah te volg, sal Jehovah nie met julle wees nie.”+

44 Maar hulle was vermetel* en het na die hoogtes van die bergstreek begin opgaan,+ maar die ark van Jehovah se verbond en Moses het nie die kamp verlaat nie.+ 45 Toe het die Amalekiete en die Kanaäniete wat in die bergstreek gewoon het, afgekom en hulle verslaan en hulle tot by Horma verstrooi.+