Die eerste boek van Konings

3 Salomo het ’n huweliksverbintenis met Farao, die koning van Egipte, aangegaan. Hy het met Farao se dogter getrou+ en haar na die Stad van Dawid+ gebring en haar daar laat woon totdat hy sy eie huis+ en die huis van Jehovah+ en die muur rondom Jerusalem+ klaar gebou het. 2 Die volk het nog steeds op die offerhoogtes offerandes gebring,+ want daar was nog nie ’n huis vir die naam van Jehovah gebou nie.+ 3 Salomo het gewys dat hy lief is vir Jehovah deur die wetsbepalings van sy pa, Dawid, te volg, maar hy het op die offerhoogtes offerandes gebring en offers laat rook.+

4 Die koning het na Giʹbeon gegaan om daar offerandes te bring, want dit is waar die belangrikste* offerhoogte was.+ Salomo het 1 000 brandoffers op daardie altaar geoffer.+ 5 In Giʹbeon het Jehovah in die nag in ’n droom aan Salomo verskyn, en God het gevra: “Wat wil jy hê moet ek vir jou gee?”+ 6 Toe het Salomo gesê: “U het groot lojale liefde aan u kneg Dawid, my pa, betoon omdat hy u met getrouheid, regverdigheid en ’n opregte hart gedien het. U betoon nog steeds hierdie groot lojale liefde aan hom deurdat u hom ’n seun gegee het om op sy troon te sit.+ 7 En nou, Jehovah my God, het u u kneg koning gemaak in die plek van my pa, Dawid, hoewel ek nog jonk* en onervare is.*+ 8 U kneg regeer oor u volk wat u uitgekies het,+ ’n volk wat so groot is dat hulle nie getel kan word nie. 9 Gee dus vir u kneg ’n gehoorsame hart om as regter vir u volk op te tree+ en om te onderskei tussen wat goed en wat sleg is,+ want wie kan as regter optree vir u groot* volk?”

10 Dit het Jehovah bly gemaak dat Salomo dit gevra het.+ 11 God het toe vir hom gesê: “Omdat jy nie vir ’n lang lewe of rykdom of die dood van jou vyande gevra het nie, maar eerder vir insig om regsake te verhoor,+ 12 sal ek jou gee waarvoor jy gevra het.+ Ek sal jou ’n wyse en verstandige hart gee+ soos niemand voor jou gehad het of ná jou sal hê nie.+ 13 Ek sal ook vir jou dinge gee waarvoor jy nie gevra het nie.+ Ek sal jou soveel rykdom sowel as heerlikheid gee+ dat daar in jou leeftyd geen koning sal wees wat met jou vergelyk kan word nie.+ 14 En as jy my weë volg deur my wetsvoorskrifte en my gebooie te onderhou, net soos jou pa, Dawid, gedoen het,+ sal ek ook vir jou ’n lang lewe gee.”+

15 Toe Salomo wakker word, het hy besef dat dit ’n droom was. Hy het toe na Jerusalem gegaan en voor die ark van die verbond van Jehovah gaan staan en brandoffers en vrede-offers*+ geoffer en vir al sy knegte ’n feesmaal gehou.

16 In daardie tyd het twee prostitute na die koning toe gegaan en voor hom gaan staan. 17 Die eerste vrou het gesê: “My heer, ek en hierdie vrou woon in een huis, en ek het geboorte gegee terwyl sy in die huis was. 18 Drie dae nadat ek geboorte gegee het, het hierdie vrou ook geboorte gegee. Ons twee was alleen. Daar was niemand anders by ons in die huis nie. 19 Gedurende die nag het hierdie vrou se seun gesterf omdat sy op hom gelê het. 20 Toe het sy in die middel van die nag opgestaan terwyl u slavin geslaap het en my seun langs my weggeneem en hom langs haar gesit, en sy het haar dooie seun langs my gesit. 21 Toe ek die oggend opstaan om my seun te borsvoed, het ek gesien dat hy dood is. Maar toe ek mooi na hom kyk, het ek gesien dat dit nie my seun is aan wie ek geboorte gegee het nie.” 22 Die ander vrou het gesê: “Nee, die lewende een is my seun en die dooie een is jou seun!” Maar die eerste vrou het die hele tyd gesê: “Nee, die dooie een is jou seun en die lewende een is my seun.” Dit is hoe hulle voor die koning gestry het.

23 Uiteindelik het die koning gesê: “Die een sê: ‘Die lewende seun is myne en die dooie seun is joune!’ en die ander een sê: ‘Nee, die dooie seun is joune en die lewende seun is myne!’” 24 Die koning het gesê: “Bring vir my ’n swaard.” Toe het hulle vir die koning ’n swaard gebring. 25 Die koning het toe gesê: “Sny die lewende kind in twee, en gee die een helfte aan die een vrou en die ander helfte aan die ander vrou.” 26 Maar uit liefde het die ma van die lewende seun die koning dadelik gesmeek: “Asseblief, my heer! Gee die lewende kind vir haar. Moet hom nie doodmaak nie.” Maar die ander vrou het die hele tyd gesê: “Hy sal nie myne of joune wees nie. Laat hulle hom in twee sny!” 27 Die koning het toe geantwoord: “Gee die lewende kind vir die eerste vrou! Moet hom nie doodmaak nie, want sy is sy ma.”

28 Die hele Israel het gehoor wat die koning besluit het in verband met hierdie saak, en hulle het groot respek* vir die koning gekry,+ want hulle het gesien dat hy wysheid van God ontvang het om regverdig te oordeel.+