Numeri

32 En die kinders van Ruben+ en die kinders van Gad+ het baie vee gehad, en hulle het gesien dat die land Jaser+ en die land Giʹlead ’n goeie streek vir vee is. 2 Die kinders van Gad en die kinders van Ruben het dus na Moses, die priester Eleaʹsar en die hoofmanne van die gemeenskap gegaan en gesê: 3 “Aʹtarot, Dibon, Jaser, Nimra, Hesbon,+ Eleaʹle, Sebam, Nebo+ en Beon,+ 4 die land wat Jehovah voor die gemeenskap van Israel verower het,+ is ’n goeie land vir vee, en u knegte het baie vee.”+ 5 Hulle het verder gesê: “As ons u goedkeuring het, laat dit die land wees wat aan u knegte as ’n besitting gegee word. Moet ons nie deur die Jordaanrivier laat trek nie.”

6 Toe het Moses vir die kinders van Gad en die kinders van Ruben gesê: “Moet julle broers gaan oorlog voer terwyl julle hier bly? 7 Hoekom wil julle die volk Israel se moed breek sodat hulle nie in die land sal wil ingaan wat Jehovah hulle beslis sal gee nie? 8 Dit is wat julle vaders gedoen het toe ek hulle van Kaʹdes-Barneʹa af gestuur het om te gaan kyk hoe die land lyk.+ 9 Toe hulle na die Eskol-vallei*+ gegaan het en die land gesien het, het hulle die Israeliete se moed gebreek sodat hulle nie in die land wou ingaan wat Jehovah aan hulle sou gee nie.+ 10 Jehovah het op daardie dag woedend geword, en hy het gesweer:+ 11 ‘Die manne van 20 jaar en ouer wat uit Egipte getrek het, sal nie die land sien+ wat ek aan Abraham, Isak en Jakob met ’n eed belowe het nie,+ want hulle het my nie heelhartig gevolg nie – 12 behalwe Kaleb,+ die seun van Jefunʹne, die Kenissiet, en Josua,+ die seun van Nun, want hulle het Jehovah heelhartig gevolg.’+ 13 Daarom het Jehovah woedend geword vir Israel, en hy het hulle 40 jaar+ lank in die wildernis laat rondswerf, totdat die hele geslag wat gedoen het wat sleg is in Jehovah se oë, aan hulle einde gekom het.+ 14 Nou het julle in die plek van julle vaders opgestaan as ’n spul sondige mense wat die brandende woede van Jehovah teen Israel laat vererger. 15 As julle ophou om hom te volg, sal hy hierdie hele volk beslis weer in die wildernis los, en julle sal vir hulle ondergang verantwoordelik wees.”

16 Hulle het later na hom toe gekom en gesê: “Laat ons hier klipkrale vir ons vee en stede vir ons kinders bou. 17 Maar ons sal gereed wees vir oorlog+ en sal voor die Israeliete uit gaan totdat ons hulle na hulle plek gebring het. Intussen sal ons kinders in die versterkte stede woon, waar hulle veilig sal wees teen die inwoners van die land. 18 Ons sal nie na ons huise terugkeer voordat elkeen van die Israeliete hulle grond as ’n erfdeel ontvang het nie.+ 19 Want ons sal nie ’n erfdeel saam met hulle aan die ander kant van die Jordaanrivier ontvang nie, want ons het ons erfdeel aan die oostekant van die Jordaanrivier ontvang.”+

20 Moses het hulle geantwoord: “As julle wapens opneem om voor Jehovah oorlog te voer+ 21 en elkeen van julle voor Jehovah deur die Jordaanrivier trek terwyl hy sy vyande voor hom uit verdryf+ 22 totdat die land voor Jehovah onderwerp is,+ kan julle daarna terugkeer+ en vry wees van skuld voor Jehovah en Israel. Dan sal hierdie land julle besitting word voor Jehovah.+ 23 Maar as julle dit nie doen nie, sondig julle teen Jehovah. Weet dan dat julle sonde julle sal inhaal. 24 Julle mag dus stede vir julle kinders en krale vir julle kleinvee bou,+ maar julle moet doen wat julle belowe het.”

25 Die kinders van Gad en die kinders van Ruben het toe vir Moses gesê: “U knegte sal doen net soos ons heer beveel. 26 Ons kinders, ons vrouens en al ons beeste, skape en bokke sal in die stede van Giʹlead bly,+ 27 maar u knegte, elke man wat gewapen is om oorlog te voer voor Jehovah, sal oorgaan,+ net soos ons heer sê.”

28 Toe het Moses instruksies in verband met hulle aan die priester Eleaʹsar, aan Josua, die seun van Nun, en aan die hoofde van die vaderhuise van die stamme van Israel gegee. 29 Moses het vir hulle gesê: “As die kinders van Gad en die kinders van Ruben saam met julle deur die Jordaanrivier trek, elke man gewapen vir die oorlog voor Jehovah, en die land voor julle onderwerp is, dan moet julle die land Giʹlead vir hulle as ’n besitting gee.+ 30 Maar as hulle nie wapens opneem en saam met julle oorgaan nie, sal hulle saam met julle in die land Kanaän gaan woon.”

31 Toe het die kinders van Gad en die kinders van Ruben geantwoord: “Ons sal doen wat Jehovah vir u knegte gesê het. 32 Ons sal wapens opneem en voor Jehovah oorgaan na die land Kanaän,+ maar die besitting wat ons sal erf, sal aan hierdie kant van die Jordaanrivier wees.” 33 Toe het Moses aan hulle – aan die kinders van Gad, die kinders van Ruben+ en aan die halwe stam van Manasʹse,+ die seun van Josef – die koninkryk van Sihon,+ die koning van die Amoriete, en die koninkryk van Og,+ die koning van Basan, gegee, sowel as die land wat aan die stede in daardie gebiede behoort en die stede van die omliggende gebied.

34 En die kinders van Gad het Dibon+ gebou,* sowel as Aʹtarot,+ Aʹroër,+ 35 Atrot-Sofan, Jaser,+ Jogʹbeha,+ 36 Bet-Nimra+ en Bet-Haran,+ versterkte stede, en hulle het klipkrale vir die kleinvee gebou. 37 En die kinders van Ruben het Hesbon+ gebou, sowel as Eleaʹle,+ Kirjataʹim,+ 38 Nebo+ en Baäl-Meon+ – hulle name is verander – en Sibma. Hulle het die name verander van die stede wat hulle herbou het.

39 Die seuns van Magir,+ die seun van Manasʹse, het teen Giʹlead opgetrek en dit ingeneem en die Amoriete verdryf wat daar was. 40 Toe het Moses Giʹlead aan die seuns van Magir, die seun van Manasʹse gegee, en hulle het daar begin woon.+ 41 En Jaïr, die seun van Manasʹse, het teen hulle opgetrek en hulle tentdorpe ingeneem, en hy het hulle Hawwot-Jaïr*+ genoem. 42 En Nobag het teen Kenat opgetrek en sy afhanklike* dorpe ingeneem, en hy het dit na sy eie naam, Nobag, vernoem.