Deuteronomium

1 Dit is wat Moses vir die hele Israel gesê het in die Jordaanstreek in die wildernis, op die woestynvlaktes oorkant Suf, tussen Paran, Tofel, Laban, Haʹserot en Di-Sahab. 2 (Dit neem 11 dae om van Horeb tot by Kaʹdes-Barneʹa+ met die pad van die berg Seïr te reis.) 3 In die 40ste jaar,+ in die 11de maand, op die eerste van die maand, het Moses vir die Israeliete alles vertel wat Jehovah hom beveel het om vir hulle te sê. 4 Dit was nadat hy Sihon,+ die koning van die Amoriete, wat in Hesbon gewoon het, en Og,+ die koning van Basan, wat in Asʹtarot gewoon het, in Edreʹï verslaan het.+ 5 In die Jordaanstreek, in die land Moab, het Moses die Wet begin verduidelik+ deur te sê:

6 “Jehovah ons God het vir ons by Horeb gesê: ‘Julle het lank genoeg in hierdie bergstreek+ gewoon. 7 Vertrek en gaan na die bergstreek van die Amoriete+ en na al die omliggende gebiede: die Aʹraba,+ die bergstreek, die Sjefeʹla, die Negeb en die seekus.+ Gaan na die land van die Kanaäniete. Gaan tot by die Liʹbanon-berge+ en die groot rivier, die Eufraatrivier.+ 8 Kyk, ek gee die land vir julle. Gaan in en neem die land in besit wat Jehovah aan julle vaders, aan Abraham, Isak+ en Jakob,+ met ’n eed belowe het om aan hulle en hulle nageslag* te gee.’+

9 “En ek het vir julle by daardie geleentheid gesê: ‘Ek kan julle nie alleen dra nie.+ 10 Jehovah julle God het julle laat vermeerder, en julle is vandag so baie soos die sterre van die hemel.+ 11 Mag Jehovah, die God van julle voorvaders, julle ’n duisend keer meer maak+ as wat julle is, en mag hy julle seën net soos hy julle belowe het.+ 12 Julle en julle probleme is ’n las en ’n vrag wat ek nie alleen kan dra nie.+ 13 Kies wyse, verstandige en ervare manne uit julle stamme, en ek sal hulle as hoofde oor julle aanstel.’+ 14 Julle het my geantwoord: ‘Wat u vir ons gesê het om te doen, is goed.’ 15 Toe het ek die hoofde van julle stamme geneem, wyse en ervare manne, en hulle as hoofde oor julle aangestel, hoofde oor 1 000, hoofde oor 100, hoofde oor 50, hoofde oor 10 en beamptes van julle stamme.+

16 “Toe het ek julle regters beveel: ‘Wanneer julle ’n saak tussen julle broers verhoor, moet julle met regverdigheid oordeel+ tussen ’n man en sy broer of ’n uitlander wat onder julle woon.+ 17 Julle mag nie partydig wees wanneer julle oordeel nie.+ Julle moet klein en groot op dieselfde manier behandel.+ Julle moenie deur mense geïntimideer word nie,+ want die oordeel behoort aan God.+ En as ’n saak vir julle te moeilik is, moet julle dit na my toe bring, en ek sal dit verhoor.’+ 18 Toe het ek vir julle instruksies gegee in verband met al die dinge wat julle moet doen.

19 “Daarna het ons van Horeb af weggetrek en deur daardie groot en verskriklike wildernis+ getrek, wat julle gesien het op die pad na die bergstreek van die Amoriete,+ net soos Jehovah ons God ons beveel het, en ons het uiteindelik by Kaʹdes-Barneʹa+ gekom. 20 Ek het toe vir julle gesê: ‘Julle het by die bergstreek van die Amoriete gekom, wat Jehovah ons God aan ons gee. 21 Kyk, Jehovah julle God het die land aan julle oorgegee. Gaan en neem dit in besit, net soos Jehovah, die God van julle voorvaders, vir julle gesê het.+ Moenie bang wees of vrees nie.’

22 “Maar julle almal het na my toe gekom en gesê: ‘Laat ons manne stuur om voor ons uit te gaan om die land vir ons te verken en vir ons te kom sê watter roete ons moet volg en by watter soort stede ons sal kom.’+ 23 Die voorstel het vir my goed geklink, en daarom het ek 12 van julle manne gekies, een vir elke stam.+ 24 Hulle het vertrek en in die bergstreek+ opgegaan en by die Eskol-vallei* gekom en dit verken. 25 Hulle het van die vrugte van die land geneem en dit na ons toe teruggebring, en hulle het vir ons kom sê: ‘Die land wat Jehovah ons God aan ons gee, is goed.’+ 26 Maar julle het geweier om te gaan, en julle het in opstand gekom teen die bevel van Jehovah julle God.+ 27 Julle het in julle tente bly kla en gesê: ‘Jehovah het ons gehaat, en daarom het hy ons uit Egipte uitgelei om ons aan die Amoriete oor te gee, sodat hulle ons kan vernietig. 28 Na watter soort plek gaan ons? Ons broers het ons moed laat verloor*+ deur te sê: “Hulle is ’n volk wat groter en langer is as ons, en hulle stede is groot en tot aan die hemel versterk,*+ en ons het die kinders van die Enakiete+ daar gesien.”’

29 “Toe het ek vir julle gesê: ‘Moenie vir hulle bang wees nie.+ 30 Jehovah julle God sal voor julle uit gaan en sal vir julle veg,+ net soos hy in Egipte voor julle oë gedoen het.+ 31 En julle het in die wildernis gesien hoe Jehovah julle God julle gedra het soos ’n man sy seun dra, oral waar julle gegaan het totdat julle by hierdie plek gekom het.’ 32 Maar ondanks dit alles het julle nie geloof gestel in Jehovah julle God nie,+ 33 wat voor julle uit gegaan het om vir julle ’n plek uit te soek waar julle kon kamp opslaan. Hy het in die nag deur middel van vuur en in die dag deur middel van ’n wolk verskyn om vir julle te wys op watter pad julle moet loop.+

34 “Die hele tyd het Jehovah gehoor wat julle sê, en hy het kwaad geword en het gesweer:+ 35 ‘Nie een man van hierdie slegte geslag sal die goeie land sien wat ek met ’n eed belowe het om aan julle vaders te gee nie,+ 36 behalwe Kaleb, die seun van Jefunʹne. Hy sal dit sien, en ek sal aan hom en aan sy kinders die land gee waarop hy geloop het, omdat hy Jehovah heelhartig* gevolg het.+ 37 (Jehovah het selfs vir my kwaad geword as gevolg van julle, en hy het gesê: “Jy sal ook nie daar ingaan nie.+ 38 Josua, die seun van Nun, wat voor jou staan,+ is die een wat in die land sal ingaan.+ Versterk hom,*+ want hy sal sorg dat Israel die land erf.”) 39 Wat meer is, julle kinders wat julle gesê het deur julle vyande weggeneem sal word,+ en julle seuns wat vandag nie weet wat goed of wat sleg is nie, hulle sal daar ingaan, en ek sal dit aan hulle gee om te besit.+ 40 Maar julle moet terugdraai en na die wildernis vertrek met die pad wat na die Rooisee gaan.’+

41 “Toe het julle vir my gesê: ‘Ons het teen Jehovah gesondig. Ons sal nou opgaan en veg, net soos Jehovah ons God ons beveel het!’ Toe het elkeen van julle sy oorlogswapens geneem, en julle het gedink dat dit maklik sou wees om in die bergstreek op te gaan.+ 42 Maar Jehovah het vir my gesê: ‘Sê vir hulle: “Julle moenie opgaan en veg nie, want ek sal nie met julle wees nie.+ As julle gaan, sal julle deur julle vyande verslaan word.”’ 43 Ek het dus met julle gepraat, maar julle het nie geluister nie. Julle het eerder in opstand gekom teen Jehovah se bevel. Julle was vermetel* en het na die bergstreek probeer opgaan. 44 Toe het die Amoriete wat in daardie bergstreek gewoon het, soos bye na julle toe uitgekom en julle weggejaag, en hulle het julle in Seïr tot by Horma verstrooi. 45 Toe het julle teruggekeer en voor Jehovah begin huil, maar Jehovah het nie na julle geluister of hom aan julle gesteur nie. 46 Dit is hoekom julle so lank in Kades gebly het.