Ιακώβου
3 Μη γίνεστε πολλοί δάσκαλοι, αδελφοί μου, γιατί γνωρίζουμε ότι θα λάβουμε βαρύτερη κρίση. 2 Διότι όλοι σφάλλουμε πολλές φορές. Αν κάποιος δεν σφάλλει σε λόγο, αυτός είναι τέλειος άντρας, ικανός να χαλιναγωγήσει και όλο το σώμα [του]. 3 Βάζοντας χαλινάρια στα στόματα των αλόγων για να μας υπακούν, διευθύνουμε επίσης και όλο το σώμα τους. 4 Να! Ακόμη και τα πλοία, αν και είναι τόσο μεγάλα και σπρώχνονται από δυνατούς ανέμους, οδηγούνται από ένα πολύ μικρό πηδάλιο, όπου θέλει η επιθυμία του ανθρώπου που βρίσκεται στο τιμόνι.
5 Έτσι και η γλώσσα είναι μικρό μέλος και όμως κάνει μεγάλους κομπασμούς. Να! Πόσο μικρή φωτιά χρειάζεται για να ανάψει ένας τόσο μεγάλος δασότοπος! 6 Και η γλώσσα είναι φωτιά. Η γλώσσα καθίσταται κόσμος αδικίας ανάμεσα στα μέλη μας, γιατί κηλιδώνει όλο το σώμα και φλογίζει τον τροχό της φυσικής ζωής και φλογίζεται από τη Γέεννα. 7 Διότι κάθε είδος θηρίου, καθώς επίσης και πουλιού και ερπετού και θαλάσσιου πλάσματος, δαμάζεται και έχει δαμαστεί από το ανθρώπινο γένος. 8 Αλλά τη γλώσσα κανείς από τους ανθρώπους δεν μπορεί να τη δαμάσει. Είναι ανυπότακτο, βλαβερό πράγμα, γεμάτη θανατηφόρο δηλητήριο. 9 Με αυτήν ευλογούμε τον Ιεχωβά, ναι, τον Πατέρα, και εντούτοις με αυτήν καταριόμαστε ανθρώπους που έχουν έρθει σε ύπαρξη «κατά την ομοίωση του Θεού». 10 Από το ίδιο στόμα βγαίνει ευλογία και κατάρα.
Δεν είναι σωστό, αδελφοί μου, να συνεχίσουν να συμβαίνουν έτσι αυτά τα πράγματα. 11 Μήπως μια πηγή κάνει το γλυκό και το πικρό να αναβλύζουν από το ίδιο άνοιγμα; 12 Μήπως μπορεί, αδελφοί μου, η συκιά να παραγάγει ελιές ή το κλήμα σύκα; Ούτε μπορεί το αλμυρό νερό να παραγάγει γλυκό νερό.
13 Ποιος ανάμεσά σας είναι σοφός και έχει κατανόηση; Ας δείξει από την καλή του διαγωγή τα έργα του με πραότητα που ανήκει στη σοφία. 14 Αλλά αν έχετε πικρή ζήλια και φιλόνικη διάθεση στην καρδιά σας, μην κομπάζετε και λέτε ψέματα εναντίον της αλήθειας. 15 Αυτή δεν είναι η σοφία που κατεβαίνει από πάνω, αλλά είναι επίγεια, ζωώδης, δαιμονική. 16 Διότι όπου υπάρχει ζήλια και φιλόνικη διάθεση, εκεί υπάρχει ακαταστασία και κάθε απαίσιο πράγμα.
17 Αλλά η σοφία [που κατεβαίνει] από πάνω είναι πρώτα από όλα αγνή, έπειτα ειρηνική, λογική, πρόθυμη να υπακούει, γεμάτη έλεος και καλούς καρπούς, δεν κάνει μεροληπτικές διακρίσεις, δεν είναι υποκριτική. 18 Επιπλέον, ο σπόρος του καρπού της δικαιοσύνης σπέρνεται κάτω από ειρηνικές συνθήκες για τους ειρηνοποιούς.