Ματθαίος

22 Καὶ ἀποκριθεὶς ὁ Ἰησοῦς πάλιν εἶπε πρὸς αὐτοὺς διὰ παραβολῶν, λέγων· 2 Ὡμοιώθη ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν μὲ ἄνθρωπον βασιλέα, ὅστις ἔκαμε γάμους εἰς τὸν υἱὸν αὑτοῦ· 3 καὶ ἀπέστειλε τοὺς δούλους αὑτοῦ νὰ καλέσωσι τοὺς προσκεκλημένους εἰς τοὺς γάμους, καὶ δὲν ἤθελον νὰ ἔλθωσι. 4 Πάλιν ἀπέστειλεν ἄλλους δούλους, λέγων· Εἴπατε πρὸς τοὺς προσκεκλημένους· Ἰδού, τὸ γεῦμά μου ἡτοίμασα, οἱ ταῦροί μου καὶ τὰ θρεπτὰ εἶναι ἐσφαγμένα καὶ πάντα εἶναι ἕτοιμα· ἔλθετε εἰς τοὺς γάμους. 5 ᾿Εκεῖνοι ὅμως ἀμελήσαντες ἀπῆλθον, ὁ μὲν εἰς τὸν ἀγρὸν αὑτοῦ, ὁ δὲ εἰς τὸ ἐμπόριον αὑτοῦ· 6 οἱ δὲ λοιποὶ πιάσαντες τοὺς δούλους αὐτοῦ ὕβρισαν καὶ ἐφόνευσαν. 7 ᾿Ακούσας δὲ ὁ βασιλεὺς ὠργίσθη, καὶ πέμψας τὰ στρατεύματα αὑτοῦ ἀπώλεσε τοὺς φονεῖς ἐκείνους καὶ τὴν πόλιν αὐτῶν κατέκαυσε. 8 Τότε λέγει πρὸς τοὺς δούλους αὑτοῦ· Ὁ μὲν γάμος εἶναι ἕτοιμος, οἱ δὲ προσκεκλημένοι δὲν ἦσαν ἄξιοι· 9 ὑπάγετε λοιπὸν εἰς τὰς διεξόδους τῶν ὁδῶν, καὶ ὅσους ἄν εὕρητε καλέσατε εἰς τοὺς γάμους. 10 Καὶ ἐξελθόντες οἱ δοῦλοι ἐκεῖνοι εἰς τὰς ὁδούς, συνήγαγον πάντας ὅσους εὗρον, κακοὺς τε καὶ καλούς· καὶ ἐγεμίσθη ὁ γάμος ἀπὸ ἀνακεκλιμένων. 11 Εἰσελθὼν δὲ ὁ βασιλεὺς διὰ νὰ θεωρήσῃ τοὺς ἀνακεκλιμένους, εἶδεν ἐκεῖ ἄνθρωπον μή ἐνδεδυμένον ἔνδυμα γάμου, 12 καὶ λέγει πρὸς αὐτόν· Φίλε, πῶς εἰσῆλθες ἐνταῦθα μή ἔχων ἔνδυμα γάμου; Ὁ δὲ ἀπεστομώθη. 13 Τότε εἶπεν ὁ βασιλεὺς πρὸς τοὺς ὑπηρέτας· Δέσαντες αὐτοῦ πόδας καὶ χεῖρας, σηκώσατε αὐτὸν καὶ ῥίψατε εἰς τὸ σκότος τὸ ἐξώτερον· ἐκεῖ θέλει εἶσθαι ὁ κλαυθμὸς καὶ ὁ τριγμὸς τῶν ὁδόντων. 14 Διότι πολλοὶ εἶναι οἱ κεκλημένοι, ὀλίγοι δὲ οἱ ἐκλεκτοί.

15 Τότε ὑπῆγον οἱ Φαρισαῖοι καὶ συνεβουλεύθησαν πῶς νὰ παγιδεύσωσιν αὐτὸν ἐν λόγῳ. 16 Καὶ ἀποστέλλουσι πρὸς αὐτὸν τοὺς μαθητὰς αὑτῶν μετὰ τῶν Ἡρωδιανῶν, λέγοντες· Διδάσκαλε, ἐξεύρομεν ὅτι ἀληθής εἶσαι καὶ τὴν ὁδὸν τοῦ Θεοῦ ἐν ἀληθείᾳ διδάσκεις καὶ δὲν σὲ μέλει περὶ οὐδενός· διότι δὲν βλέπεις εἰς πρόσωπον ἀνθρώπων· 17 εἰπὲ λοιπὸν πρὸς ἡμᾶς, Τί σοὶ φαίνεται; εἶναι συγκεχωρημένον νὰ δώσωμεν δασμὸν εἰς τὸν Καίσαρα ἤ οὐχί; 18 Γνωρίσας δὲ ὁ Ἰησοῦς τὴν πονηρίαν αὐτῶν, εἶπε· Τί μὲ πειράζετε, ὑποκριταί; 19 δείξατέ μοι τὸ νόμισμα τοῦ δασμοῦ· οἱ δὲ ἔφεραν πρὸς αὐτὸν δηνάριον. 20 Καὶ λέγει πρὸς αὐτούς· Τίνος εἶναι ἡ εἰκὼν αὕτη καὶ ἡ ἐπιγραφή; 21 Λέγουσι πρὸς αὐτόν· Τοῦ Καίσαρος. Τότε λέγει πρὸς αὐτούς· ᾿Απόδοτε λοιπὸν τὰ τοῦ Καίσαρος εἰς τὸν Καίσαρα καὶ τὰ τοῦ Θεοῦ εἰς τὸν Θεόν. 22 Καὶ ἀκούσαντες ἐθαύμασαν, καὶ ἀφήσαντες αὐτὸν ἀνεχώρησαν.

23 ᾿Εν ἐκείνῃ τῇ ἡμέρᾳ προσῆλθον πρὸς αὐτὸν Σαδδουκαῖοι, οἱ λέγοντες ὅτι δὲν εἶναι ἀνάστασις, καὶ ἠρώτησαν αὐτόν, λέγοντες· 24 Διδάσκαλε, ὁ Μωϋσῆς εἶπεν, ᾿Εὰν τις ἀποθάνῃ μή ἔχων τέκνα, θέλει νυμφευθῆ ὁ ἀδελφὸς αὐτοῦ τὴν γυναῖκα αὐτοῦ καὶ θέλει ἀναστήσει σπέρμα εἰς τὸν ἀδελφὸν αὑτοῦ. 25 Ἦσαν δὲ παρ᾿ ἡμῖν ἑπτὰ ἀδελφοί· καὶ ὁ πρῶτος ἀφοῦ ἐνυμφεύθη ἐτελεύτησε, καὶ μή ἔχων τέκνον, ἀφῆκε τὴν γυναῖκα αὑτοῦ εἰς τὸν ἀδελφὸν αὑτοῦ· 26 ὁμοίως καὶ ὁ δεύτερος, καὶ ὁ τρίτος, ἕως τῶν ἑπτά. 27 Ὕστερον δὲ πάντων ἀπέθανε καὶ ἡ γυνή. 28 ᾿Εν τῇ ἀναστάσει λοιπὸν τίνος τῶν ἑπτὰ θέλει εἶσθαι γυνή; διότι πάντες ἔλαβον αὐτήν. 29 ᾿Αποκριθεὶς δὲ ὁ Ἰησοῦς, εἶπε πρὸς αὐτούς· Πλανᾶσθε μή γνωρίζοντες τὰς γραφὰς μηδὲ τὴν δύναμιν τοῦ Θεοῦ. 30 Διότι ἐν τῇ ἀναστάσει οὔτε νυμφεύονται οὔτε νυμφεύουσιν, ἀλλ᾿ εἶναι ὡς ἄγγελοι τοῦ Θεοῦ ἐν οὐρανῷ. 31 Περὶ δὲ τῆς ἀναστάσεως τῶν νεκρῶν δὲν ἀνεγνώσατε τὸ ῥηθὲν πρὸς ἐσᾶς ὑπὸ τοῦ Θεοῦ, λέγοντος· 32 ᾿Εγὼ εἶμαι ὁ Θεὸς τοῦ ᾿Αβραὰμ καὶ ὁ Θεὸς τοῦ Ἰσαὰκ καὶ ὁ Θεὸς τοῦ Ἰακώβ; δὲν εἶναι ὁ Θεὸς Θεὸς νεκρῶν, ἀλλὰ ζώντων. 33 Καὶ ἀκούσαντες οἱ ὄχλοι, ἐξεπλήττοντο διὰ τὴν διδαχήν αὐτοῦ.

34 Οἱ δὲ Φαρισαῖοι, ἀκούσαντες ὅτι ἀπεστόμωσε τοὺς Σαδδουκαίους, συνήχθησαν ὁμοῦ. 35 Καὶ εἷς ἐξ αὐτῶν, νομικός, ἠρώτησε πειράζων αὐτὸν καὶ λέγων· 36 Διδάσκαλε, ποία ἐντολή εἶναι μεγάλη ἐν τῷ νόμῳ; 37 Καὶ ὁ Ἰησοῦς εἶπε πρὸς αὐτόν· Θέλεις ἀγαπᾷ Κύριον τὸν Θεὸν σου ἐξ ὅλης τῆς καρδίας σου καὶ ἐξ ὅλης τῆς ψυχῆς σου καὶ ἐξ ὅλης τῆς διανοίας σου. 38 Αὕτη εἶναι πρώτη καὶ μεγάλη ἐντολή. 39 Δευτέρα δὲ ὁμοία αὐτῆς· Θέλεις ἀγαπᾷ τὸν πλησίον σου ὡς σεαυτόν. 40 ᾿Εν ταύταις ταῖς δύο ἐντολαῖς ὅλος ὁ νόμος καὶ οἱ προφῆται κρέμανται.

41 Καὶ ἐνῷ ἦσαν συνηγμένοι οἱ Φαρισαῖοι, ἠρώτησεν αὐτοὺς ὁ Ἰησοῦς, 42 λέγων· Τί σᾶς φαίνεται περὶ τοῦ Χριστοῦ; τίνος υἱὸς εἶναι; Λέγουσι πρὸς αὐτόν· Τοῦ Δαβίδ. 43 Λέγει πρὸς αὐτούς· Πῶς λοιπὸν ὁ Δαβὶδ διὰ Πνεύματος ὀνομάζει αὐτὸν Κύριον, λέγων,

45 ᾿Εὰν λοιπὸν ὁ Δαβὶδ ὀνομάζῃ αὐτὸν Κύριον, πῶς εἶναι υἱὸς αὐτοῦ; 46 Καὶ οὐδεὶς ἠδύνατο νὰ ἀποκριθῇ πρὸς αὐτὸν λόγον· οὐδ᾿ ἐτόλμησέ τις ἀπ᾿ ἐκείνης τῆς ἡμέρας νὰ ἐρωτήσῃ πλέον αὐτόν.