Ρωμαίους
2 Συνεπώς, είσαι αδικαιολόγητος, άνθρωπε, όποιος και να είσαι, αν κρίνεις· διότι σε ό,τι κρίνεις κάποιον άλλον, καταδικάζεις τον εαυτό σου, εφόσον εσύ που κρίνεις πράττεις τα ίδια πράγματα. 2 Γνωρίζουμε, λοιπόν, ότι η κρίση του Θεού είναι, σύμφωνα με την αλήθεια, εναντίον εκείνων που πράττουν τέτοια πράγματα.
3 Αλλά μήπως έχεις αυτή την εντύπωση, άνθρωπε, ενώ κρίνεις εκείνους που πράττουν τέτοια πράγματα και ωστόσο κάνεις τα ίδια, ότι θα ξεφύγεις από την κρίση του Θεού; 4 Ή μήπως καταφρονείς τον πλούτο της καλοσύνης και της ανοχής και της μακροθυμίας του, επειδή δεν γνωρίζεις ότι [η ιδιότητα] της καλοσύνης του Θεού προσπαθεί να σε οδηγήσει σε μετάνοια; 5 Αλλά, σύμφωνα με τη σκληρότητα και την αμετανόητη καρδιά σου, συσσωρεύεις οργή για τον εαυτό σου στην ημέρα της οργής και της αποκάλυψης της δίκαιης κρίσης του Θεού. 6 Και αυτός θα αποδώσει στον καθένα σύμφωνα με τα έργα του: 7 αιώνια ζωή σε εκείνους που επιζητούν δόξα και τιμή και αφθαρσία μέσω υπομονής σε έργο που είναι καλό· 8 ωστόσο, για εκείνους που είναι φιλόνικοι και παρακούν την αλήθεια, αλλά υπακούν στην αδικία, θα υπάρξει οργή και θυμός, 9 θλίψη και στενοχώριες, στην ψυχή κάθε ανθρώπου που εργάζεται το κακό, του Ιουδαίου πρώτα καθώς και του Έλληνα· 10 αλλά δόξα και τιμή και ειρήνη για τον καθένα που εργάζεται το καλό, για τον Ιουδαίο πρώτα καθώς και για τον Έλληνα. 11 Διότι δεν υπάρχει προσωποληψία στον Θεό.
12 Για παράδειγμα, όλοι όσοι αμάρτησαν χωρίς νόμο θα αφανιστούν επίσης χωρίς νόμο· αλλά όλοι όσοι αμάρτησαν κάτω από νόμο θα δικαστούν με το νόμο. 13 Διότι δίκαιοι ενώπιον του Θεού δεν είναι οι ακροατές του νόμου, αλλά οι εκτελεστές του νόμου θα ανακηρυχτούν δίκαιοι. 14 Διότι όποτε οι εθνικοί, που δεν έχουν νόμο, κάνουν από τη φύση τους τα πράγματα του νόμου, αυτοί οι άνθρωποι, μολονότι δεν έχουν νόμο, είναι νόμος για τον εαυτό τους. 15 Είναι αυτοί οι ίδιοι που καταδεικνύουν ότι η ουσία του νόμου είναι γραμμένη στις καρδιές τους, ενώ η συνείδησή τους δίνει μαρτυρία μαζί με αυτούς και, μεταξύ των δικών τους σκέψεων, κατηγορούνται ή ακόμη και δικαιολογούνται. 16 Αυτό θα γίνει την ημέρα που ο Θεός, μέσω του Χριστού Ιησού, θα κρίνει τα κρυφά πράγματα των ανθρώπων, σύμφωνα με τα καλά νέα τα οποία διακηρύσσω.
17 Αν, λοιπόν, εσύ είσαι Ιουδαίος στο όνομα και επαναπαύεσαι στο νόμο και υπερηφανεύεσαι για τον Θεό, 18 και γνωρίζεις το θέλημά του και επιδοκιμάζεις τα πράγματα που είναι έξοχα, επειδή είσαι προφορικά διδαγμένος από το Νόμο· 19 και είσαι πεπεισμένος ότι είσαι οδηγός των τυφλών, φως για εκείνους που είναι στο σκοτάδι, 20 άτομο που διορθώνει τους παράλογους ανθρώπους, δάσκαλος των νηπίων, και ότι έχεις το σκελετό της γνώσης και της αλήθειας [που βρίσκονται] στο Νόμο— 21 εσύ, ωστόσο, που διδάσκεις κάποιον άλλον, δεν διδάσκεις τον εαυτό σου; Εσύ, που κηρύττεις «Μην κλέψεις», κλέβεις; 22 Εσύ, που λες «Μη μοιχέψεις», μοιχεύεις; Εσύ, που εκφράζεις απέχθεια για τα είδωλα, ληστεύεις ναούς; 23 Εσύ, που υπερηφανεύεσαι για το νόμο, ατιμάζεις τον Θεό παραβαίνοντας το Νόμο; 24 Διότι «το όνομα του Θεού βλασφημείται εξαιτίας σας ανάμεσα στα έθνη»· ακριβώς όπως είναι γραμμένο.
25 Στην πραγματικότητα, η περιτομή ωφελεί μόνο αν πράττεις το νόμο· αλλά αν είσαι παραβάτης νόμου, η περιτομή σου έχει γίνει μη περιτομή. 26 Συνεπώς, αν ένα απερίτμητο άτομο τηρεί τις δίκαιες απαιτήσεις του Νόμου, δεν θα υπολογιστεί η μη περιτομή του ως περιτομή; 27 Και το απερίτμητο [άτομο] που είναι τέτοιο από τη φύση του, με το να εκτελεί το Νόμο θα κρίνει εσένα ο οποίος, έχοντας το γραπτό κώδικα και την περιτομή [του Νόμου], είσαι παραβάτης νόμου. 28 Διότι Ιουδαίος δεν είναι εκείνος που είναι εξωτερικά Ιουδαίος ούτε είναι περιτομή εκείνη που είναι εξωτερικά περιτομή, στη σάρκα. 29 Αλλά Ιουδαίος είναι εκείνος που είναι εσωτερικά Ιουδαίος, και η περιτομή [του] είναι η περιτομή της καρδιάς μέσω πνεύματος, και όχι μέσω γραπτού κώδικα. Ο έπαινος αυτού του ατόμου έρχεται, όχι από ανθρώπους, αλλά από τον Θεό.