Sipas Lukës

2 Në ato ditë, Cezar Augusti nxori një dekret që të regjistrohej popullsia në gjithë tokën e banuar. 2 (Ky ishte regjistrimi i parë gjatë kohës kur Kuirini ishte guvernator i Sirisë.) 3 Prandaj të gjithë shkuan të regjistroheshin, secili në qytetin e vet. 4 Kështu, edhe Jozefi+ u nis nga qyteti galileas i Nazaretit, e shkoi në Jude, në qytetin e Davidit, i cili quhet Betlehem,+ meqë ishte nga shtëpia dhe nga familja e Davidit. 5 Ai vajti të regjistrohej bashkë me Marinë, që tashmë ishte gruaja e tij+ dhe që së shpejti do të lindte.+ 6 Ndërsa ishin atje, erdhi koha e lindjes. 7 Maria lindi djalin e saj të parëlindur,+ e mbështolli me pelena dhe e vuri në një grazhd,+ sepse në bujtinë nuk kishte vend.

8 Në të njëjtën zonë ishin edhe disa barinj që jetonin fushave* dhe që natën ruanin kopetë. 9 Papritur iu shfaq engjëlli i Jehovait* dhe lavdia e Jehovait* shndriti përreth tyre, e ata u frikësuan shumë. 10 Por engjëlli u tha: «Mos kini frikë, sepse po ju shpall një lajm të mirë që do t’i sjellë gëzim të madh tërë popullit. 11 Sot, në qytetin e Davidit,+ ju lindi një shpëtimtar,+ që është Krisht, Zotëria.+ 12 Kjo është shenja që ta dalloni: do të gjeni një foshnjë të mbështjellë me pelena, të shtrirë në një grazhd.» 13 Befas, bashkë me engjëllin u shfaq edhe një mori engjëjsh nga ushtria qiellore,+ që lëvdonin Perëndinë me këto fjalë: 14 «Lavdi Perëndisë atje lart në qiell dhe paqe në tokë për njerëzit që kanë miratimin* e tij!»

15 Kështu, kur engjëjt u larguan dhe shkuan në qiell, barinjtë filluan t’i thoshin njëri-tjetrit: «Të shkojmë drejt e në Betlehem e të shohim ç’ka ndodhur atje, siç na tregoi Jehovai.»* 16 Atëherë shkuan menjëherë dhe gjetën Marinë e Jozefin, si edhe foshnjën që ishte në grazhd. 17 Kur e panë, u treguan lajmin që kishin dëgjuar për këtë fëmijë të vogël. 18 Të gjithë ata që e morën vesh këtë, mbetën gojëhapur nga gjërat që u treguan barinjtë. 19 Kurse Maria nisi t’i ruante në zemër të gjitha këto fjalë e të arsyetonte për kuptimin e tyre.+ 20 Pastaj barinjtë u kthyen, duke madhëruar e duke lëvduar Perëndinë për gjithçka që dëgjuan e panë, tamam siç u ishte thënë.

21 Pas tetë ditësh, kur ishte koha për ta rrethprerë,+ fëmijën e quajtën Jezu, emri që i kishte vënë engjëlli para se të ngjizej në bark.+

22 Gjithashtu, kur erdhi koha e pastrimit të tyre sipas Ligjit të Moisiut,+ ata e çuan fëmijën në Jerusalem për t’ia paraqitur Jehovait,* 23 ashtu siç është shkruar në Ligjin e Jehovait:* «Çdo i parëlindur mashkull* duhet të quhet i shenjtë për Jehovain.»*+ 24 Kështu paraqitën një flijim sipas asaj që thuhet në Ligjin e Jehovait:* «Një çift turtujsh ose dy zogj pëllumbash.»+

25 Tani, në Jerusalem ishte një njeri që quhej Simeon. Ky njeri i drejtë dhe i përkushtuar ndaj Perëndisë, kishte frymën e shenjtë dhe priste kohën kur Izraeli të ngushëllohej.+ 26 Veç kësaj, Perëndia i kishte zbuluar me anë të frymës së shenjtë se nuk do të vdiste para se të shihte Krishtin e Jehovait.* 27 I shtyrë nga fryma, Simeoni vajti në tempull dhe, kur prindërit e sollën Jezuin e vogël për të vepruar siç e kërkonte Ligji,+ 28 ai e mori fëmijën në krahë, lëvdoi Perëndinë dhe tha: 29 «Tani, o Zotëri Sovran, lëre skllavin tënd të prehet në paqe,+ ashtu si the, 30 sepse sytë e mi e panë mjetin nëpërmjet të cilit do të sjellësh shpëtimin,+ 31 dhe tani të gjithë popujt mund ta shohin atë që ti ke siguruar.+ 32 Ai është drita+ që do t’u heqë velin kombeve,+ po, lavdia e popullit tënd, Izraelit.» 33 Babai e nëna e fëmijës çuditeshin me gjërat që thuheshin për të. 34 Pas këtyre fjalëve, Simeoni i bekoi, kurse Marisë, nënës së fëmijës, i tha: «Për shkak të këtij fëmije, shumë veta në Izrael ose do të bien poshtë,+ ose do të ngrihen lart,+ dhe ai do të bëhet objekt përbuzjeje,+ 35 me qëllim që të nxjerrë sheshit arsyetimet e shumë zemrave. Kurse ty, Mari, do të ta shpojë shpirtin një shpatë e gjatë.»+

36 Atje ishte edhe një profeteshë, Ana, bijë e Fanuelit, nga fisi i Asherit. Kjo grua ishte mjaft e shkuar në moshë, kishte jetuar me burrin vetëm shtatë vjet pas martese,* 37 dhe tani ishte vejushë 84-vjeçare. Ajo nuk mungonte kurrë në tempull dhe bënte shërbim të shenjtë natë e ditë me agjërime dhe përgjërime. 38 Pikërisht në atë kohë, Ana u afrua dhe nisi të falënderonte Perëndinë e t’u fliste për fëmijën të gjithë atyre që pritnin çlirimin e Jerusalemit.+

39 Kështu, pasi bënë gjithçka që kërkonte Ligji i Jehovait,*+ Jozefi dhe Maria u kthyen në Galile, në qytetin e tyre, Nazaret.+ 40 Fëmija i vogël rritej, forcohej, fitonte gjithnjë e më shumë mençuri dhe kishte pëlqimin e Perëndisë.+

41 Vit për vit prindërit e tij e kishin zakon të shkonin në Jerusalem për Festën e Kalimit.*+ 42 Kur Jezui ishte 12 vjeç, ata u ngjitën atje si zakonisht për festën+ 43 dhe qëndruan derisa mbaroi festa, e pastaj morën rrugën për në shtëpi. Por djali mbeti prapa në Jerusalem dhe prindërit nuk e vunë re. 44 Duke menduar se ai ishte me grupin që po udhëtonte bashkë me ta, prindërit bënë një ditë rrugë, e pastaj nisën ta kërkonin mes farefisit e të njohurve. 45 Por, meqë nuk e gjetën, u kthyen në Jerusalem dhe s’lanë vend pa e kërkuar. 46 Më në fund, pas tri ditësh, e gjetën në tempull, të ulur mes mësuesve, tek i dëgjonte dhe i pyeste. 47 Të gjithë ata që e dëgjonin, mahniteshin me aftësinë e tij për të kuptuar dhe me përgjigjet që jepte.+ 48 Kur e panë, prindërit s’u besonin syve, dhe e ëma e pyeti: «Bir, ç’na bëre kështu? Babai yt dhe unë të kemi kërkuar si të marrë.» 49 Por ai u përgjigj: «Pse po më kërkonit? A nuk e dinit se unë duhet të jem në shtëpinë e Atit tim?»+ 50 Mirëpo ata nuk e kuptuan çfarë po u thoshte.

51 Pastaj zbriti bashkë me ta dhe u kthye në Nazaret, ku vazhdoi t’u nënshtrohej.*+ Dhe e ëma i ruante me kujdes në zemër tërë këto fjalë.+ 52 Ndërkohë Jezui rritej në shtat e fitonte gjithnjë e më shumë mençuri dhe pëlqimin e Perëndisë e të njerëzve.