Προς τους Εβραίους

10 Διότι εφόσον ο Νόμος αποτελεί σκιά+ των καλών μελλοντικών πραγμάτων,+ αλλά όχι την ίδια την ουσία των πραγμάτων, δεν μπορεί* ποτέ, με τις ίδιες θυσίες που διαρκώς προσφέρονται κάθε χρόνο, να τελειοποιήσει εκείνους που πλησιάζουν τον Θεό.+ 2 Αλλιώς, δεν θα είχαν σταματήσει άραγε να προσφέρονται οι θυσίες, εφόσον εκείνοι που αποδίδουν ιερή υπηρεσία και οι οποίοι είχαν κάποτε καθαριστεί δεν θα είχαν πια συναίσθηση αμαρτιών; 3 Απεναντίας, αυτές οι θυσίες παρέχουν υπενθύμιση των αμαρτιών κάθε χρόνο,+ 4 διότι το αίμα ταύρων και τράγων δεν είναι δυνατόν να αφαιρεί αμαρτίες.

5 Γι’ αυτό, όταν εκείνος έρχεται στον κόσμο, λέει: «“Θυσία και προσφορά δεν θέλησες, αλλά μου ετοίμασες σώμα. 6 Δεν επιδοκίμασες ολοκαυτώματα και προσφορές για αμαρτία”.+ 7 Τότε είπα: “Ορίστε! Έχω έρθει (στον ρόλο* είναι γραμμένο για εμένα) να κάνω, Θεέ, το θέλημά σου”».+ 8 Αφού πρώτα λέει: «Δεν θέλησες ούτε επιδοκίμασες θυσίες και προσφορές και ολοκαυτώματα και προσφορές για αμαρτία»—θυσίες που προσφέρονται σύμφωνα με τον Νόμο— 9 έπειτα λέει: «Ορίστε! Έχω έρθει να κάνω το θέλημά σου».+ Καταργεί το πρώτο για να εδραιώσει το δεύτερο. 10 Με αυτό το «θέλημα»+ έχουμε αγιαστεί μέσω της προσφοράς του σώματος του Ιησού Χριστού μία φορά για πάντα.+

11 Επίσης, κάθε ιερέας παίρνει τη θέση του κάθε ημέρα για να προσφέρει άγια υπηρεσία*+ και να κάνει τις ίδιες θυσίες πολλές φορές,+ οι οποίες δεν μπορούν ποτέ να αφαιρέσουν αμαρτίες εντελώς.+ 12 Αυτός όμως πρόσφερε μία θυσία για αμαρτίες η οποία ισχύει για πάντα και κάθισε στα δεξιά του Θεού,+ 13 περιμένοντας από τότε και έπειτα μέχρι να τεθούν οι εχθροί του υποπόδιο για τα πόδια του.+ 14 Διότι με μία θυσιαστική προσφορά έχει τελειοποιήσει+ για πάντα εκείνους που αγιάζονται. 15 Επιπλέον, και το άγιο πνεύμα μάς δίνει διαβεβαίωση, γιατί αφού έχει πει: 16 «“Αυτή είναι η διαθήκη την οποία θα κάνω με αυτούς ύστερα από εκείνες τις ημέρες”, λέει ο Ιεχωβά.* “Θα βάλω τους νόμους μου στην καρδιά τους, και στη διάνοιά τους θα τους γράψω”»,+ 17 κατόπιν λέει: «Και δεν θα θυμάμαι πια τις αμαρτίες τους και τις άνομες πράξεις τους».+ 18 Εκεί δε που υπάρχει συγχώρηση, δεν υπάρχει πια προσφορά για αμαρτία.

19 Συνεπώς, αδελφοί, εφόσον έχουμε τόλμη* όσον αφορά την οδό που οδηγεί στον άγιο τόπο+ μέσω του αίματος του Ιησού, 20 την οποία αυτός άνοιξε* για εμάς ως νέα και ζωντανή οδό διαμέσου της κουρτίνας,+ δηλαδή της σάρκας του, 21 και εφόσον έχουμε έναν μεγάλο ιερέα υπεύθυνο για τον οίκο του Θεού,+ 22 ας πλησιάζουμε με ειλικρινή καρδιά και πλήρη πίστη, με την καρδιά μας ραντισμένη και καθαρισμένη από πονηρή συνείδηση+ και το σώμα μας πλυμένο με καθαρό νερό.+ 23 Ας κρατάμε γερά τη δημόσια διακήρυξη της ελπίδας μας χωρίς να αμφιταλαντευόμαστε,+ διότι είναι πιστός εκείνος που υποσχέθηκε. 24 Και ας σκεφτόμαστε ο ένας τον άλλον* ώστε να παρακινούμε σε αγάπη και καλά έργα,+ 25 μη παύοντας να συναθροιζόμαστε,+ όπως έχουν συνήθεια μερικοί, αλλά ενθαρρύνοντας ο ένας τον άλλον,+ και τόσο περισσότερο όσο βλέπετε την ημέρα να πλησιάζει.+

26 Διότι αν αμαρτάνουμε εκούσια αφού λάβαμε την ακριβή γνώση της αλήθειας,+ δεν απομένει πια θυσία για αμαρτίες,+ 27 αλλά απομένει φοβερή προσδοκία κρίσης και πύρινη αγανάκτηση που πρόκειται να καταφάει αυτούς που εναντιώνονται.+ 28 Όποιος έχει αψηφήσει τον Νόμο του Μωυσή πεθαίνει χωρίς συμπόνια με τη μαρτυρία δύο ή τριών ατόμων.+ 29 Πόσο μεγαλύτερη τιμωρία νομίζετε ότι αξίζει εκείνος που έχει ποδοπατήσει τον Γιο του Θεού και έχει θεωρήσει συνηθισμένης αξίας το αίμα της διαθήκης,+ με το οποίο ο ίδιος αγιάστηκε, και έχει προσβάλει κατάφωρα το πνεύμα της παρ’ αξίαν καλοσύνης;+ 30 Διότι εμείς γνωρίζουμε Αυτόν που είπε: «Η εκδίκηση είναι δική μου· εγώ θα ανταποδώσω». Και επίσης: «Ο Ιεχωβά* θα κρίνει τον λαό του».+ 31 Είναι φοβερό να πέσει κανείς στα χέρια του ζωντανού Θεού.

32 Ωστόσο, να θυμάστε τις παλιότερες ημέρες στις οποίες, αφού διαφωτιστήκατε,+ υπομείνατε μεγάλο αγώνα με παθήματα. 33 Μερικές φορές εκτεθήκατε δημόσια* σε χλευασμούς και θλίψεις, και μερικές φορές γίνατε συμμέτοχοι με εκείνους* που είχαν μια τέτοια εμπειρία. 34 Διότι εκδηλώσατε συμπόνια για τους φυλακισμένους και δεχτήκατε χαρούμενα την αρπαγή των υπαρχόντων σας,+ γνωρίζοντας ότι εσείς έχετε καλύτερη και μόνιμη ιδιοκτησία.+

35 Γι’ αυτό λοιπόν, μη χάσετε την τόλμη* σας, για την οποία θα ανταμειφθείτε πλούσια.+ 36 Διότι έχετε ανάγκη από υπομονή+ ώστε, αφού κάνετε το θέλημα του Θεού, να λάβετε την εκπλήρωση της υπόσχεσης. 37 Διότι ακόμη «πολύ λίγο»,+ και «αυτός που έρχεται θα φτάσει και δεν θα καθυστερήσει».+ 38 «Αλλά ο δίκαιός μου θα ζήσει λόγω πίστης»,+ και «αν οπισθοχωρήσει, δεν ευαρεστούμαι* σε αυτόν».+ 39 Εμείς όμως δεν είμαστε από εκείνους που οπισθοχωρούν, με αποτέλεσμα την καταστροφή τους,+ αλλά από εκείνους που έχουν πίστη, με αποτέλεσμα τη διατήρηση της ζωής* τους.