Ψαλμοί
Εἰς τὸν πρῶτον μουσικόν. Ψαλμὸς τοῦ Δαβίδ.
139 Κύριε, ἐδοκίμασάς με καὶ μὲ ἐγνώρισας.
2 Σὺ γνωρίζεις τὸ κάθισμά μου καὶ τὴν ἔγερσίν μου·
νοεῖς τοὺς λογισμοὺς μου ἀπὸ μακρόθεν.
3 ᾿Εξερευνᾷς τὸ περιπάτημά μου καὶ τὸ πλαγίασμά μου
καὶ πάσας τὰς ὁδοὺς μου γνωρίζεις.
4 Διότι καὶ πρὶν ἔλθῃ ὁ λόγος εἰς τὴν γλῶσσάν μου,
ἰδού, Κύριε, γνωρίζεις τὸ πᾶν.
5 Μὲ περικυκλόνεις ὄπισθεν καὶ ἔμπροσθεν,
καὶ ἔθεσας ἐπ᾿ ἐμὲ τὴν χεῖρά σου.
6 Ἡ γνῶσις αὕτη εἶναι ὑπερθαύμαστος εἰς ἐμέ·
εἶναι ὑψηλή· δὲν δύναμαι νὰ φθάσω εἰς αὐτήν.
7 Ποῦ νὰ ὑπάγω ἀπὸ τοῦ πνεύματός σου;
καὶ ἀπὸ τοῦ προσώπου σου ποῦ νὰ φύγω;
8 ᾿Εὰν ἀναβῶ εἰς τὸν οὐρανόν, εἶσαι ἐκεῖ·
ἐὰν πλαγιάσω εἰς τὸν Άδην, ἰδού, σύ.
9 ᾿Εὰν λάβω τὰς πτέρυγας τῆς αὐγῆς
καὶ κατοικήσω εἰς τὰ ἔσχατα τῆς θαλάσσης,
10 καὶ ἐκεῖ θέλει μὲ ὁδηγήσει ἡ χεὶρ σου
καὶ ἡ δεξιὰ σου θέλει μὲ κρατεῖ.
11 ᾿Εὰν εἴπω, ᾿Αλλὰ τὸ σκότος θέλει μὲ σκεπάσει,
καὶ ἡ νὺξ θέλει εἶσθαι φῶς περὶ ἐμέ·
12 καὶ αὐτὸ τὸ σκότος δὲν σκεπάζει οὐδὲν ἀπὸ σοῦ·
καὶ ἡ νὺξ λάμπει ὡς ἡ ἡμέρα·
εἰς σὲ τὸ σκότος εἶναι ὡς τὸ φῶς.
13 Διότι σὺ ἐμόρφωσας τοὺς νεφροὺς μου·
μὲ περιετύλιξας ἐν τῇ κοιλίᾳ τῆς μητρὸς μου.
14 Θέλω σὲ ὑμνεῖ, διότι φοβερῶς καὶ θαυμασίως ἐπλάσθην·
θαυμάσια εἶναι τὰ ἔργα σου·
καὶ ἡ ψυχή μου κάλλιστα γνωρίζει τοῦτο.
15 Δὲν ἐκρύφθησαν τὰ ὀστᾶ μου ἀπὸ σοῦ,
ἐνῷ ἐπλαττόμην ἐν τῷ κρυπτῷ
καὶ διεμορφονόμην ἐν τοῖς κατωτάτοις τῆς γῆς.
16 Τὸ ἀδιαμόρφωτον τοῦ σώματός μου εἶδον οἱ ὀφθαλμοὶ σου·
καὶ ἐν τῷ βιβλίῳ σου πάντα ταῦτα ἦσαν γεγραμμένα,
ὡς καὶ αἱ ἡμέραι καθ᾿ ἄς ἐσχηματίζοντο,
καὶ ἐνῷ οὐδὲν ἐκ τούτων ὑπῆρχε·
17 πόσον δὲ πολύτιμοι εἶναι εἰς ἐμὲ αἱ βουλαὶ σου, Θεέ·
πόσον ἐμεγαλύνθη ὁ ἀριθμὸς αὐτῶν.
18 ᾿Εὰν ἤθελον νὰ ἀπαριθμήσω αὐτάς, ὑπερβαίνουσι τὴν ἄμμον·
ἐξυπνῶ, καὶ ἔτι εἶμαι μετὰ σοῦ.
19 Βεβαίως θέλεις θανατώσει τοὺς ἀσεβεῖς, Θεέ·
ἀπομακρύνθητε λοιπὸν ἀπ᾿ ἐμοῦ, ἄνδρες αἱμάτων.
20 Διότι λαλοῦσι κατὰ σοῦ ἀσεβῶς·
οἱ ἐχθροὶ σου λαμβάνουσι τὸ ὄνομά σου ἐπὶ ματαίῳ.
21 Μή δὲν μισῶ, Κύριε, τοὺς μισοῦντάς σε;
καὶ δὲν ἀγανακτῶ κατὰ τῶν ἐπανισταμένων ἐπὶ σέ;
22 Μὲ τέλειον μῖσος μισῶ αὐτούς·
διὰ ἐχθροὺς ἔχω αὐτούς.
23 Δοκίμασόν με, Θεέ, καὶ γνώρισον τὴν καρδίαν μου·
ἐξέτασόν με καὶ μάθε τοὺς στοχασμοὺς μου·
24 καὶ ἰδέ, ἄν ὑπάρχῃ ἐν ἐμοὶ ὁδὸς ἀνομίας·
καὶ ὁδήγησόν με εἰς τὴν ὁδὸν τὴν αἰώνιον.