Προς τους Ρωμαίους
5 Έχοντας λοιπόν ανακηρυχτεί δίκαιοι ως αποτέλεσμα πίστης,+ ας απολαμβάνουμε ειρήνη* με τον Θεό μέσω του Κυρίου μας Ιησού Χριστού,+ 2 μέσω του οποίου έχουμε αποκτήσει επίσης πρόσβαση με πίστη σε αυτή την παρ’ αξίαν καλοσύνη στην οποία στεκόμαστε τώρα·+ και ας χαιρόμαστε,* βασιζόμενοι στην ελπίδα της δόξας του Θεού. 3 Όχι μόνο αυτό, αλλά ας χαιρόμαστε* ενώ βρισκόμαστε σε θλίψεις,+ αφού γνωρίζουμε ότι η θλίψη παράγει υπομονή,+ 4 η δε υπομονή επιδοκιμασμένη κατάσταση,+ η δε επιδοκιμασμένη κατάσταση ελπίδα,+ 5 και η ελπίδα δεν οδηγεί σε απογοήτευση·+ επειδή η αγάπη του Θεού έχει εκχυθεί μέσα στην καρδιά μας μέσω του αγίου πνεύματος, το οποίο μας δόθηκε.+
6 Διότι πράγματι, ενώ εμείς ήμασταν ακόμη αδύναμοι,+ ο Χριστός πέθανε για ασεβείς ανθρώπους στον προσδιορισμένο καιρό. 7 Διότι μετά δυσκολίας θα πέθαινε κανείς για έναν δίκαιο, αν και για έναν αγαθό ίσως τολμήσει κανείς να πεθάνει. 8 Αλλά ο Θεός συστήνει τη δική του αγάπη σε εμάς με το ότι, ενώ ήμασταν ακόμη αμαρτωλοί, ο Χριστός πέθανε για εμάς.+ 9 Πολύ περισσότερο λοιπόν, εφόσον τώρα έχουμε ανακηρυχτεί δίκαιοι με το αίμα του,+ θα σωθούμε μέσω εκείνου από την οργή.+ 10 Διότι αν, όταν ήμασταν εχθροί, συμφιλιωθήκαμε με τον Θεό μέσω του θανάτου του Γιου του,+ πολύ περισσότερο θα σωθούμε μέσω της ζωής του, τώρα που έχουμε συμφιλιωθεί. 11 Όχι μόνο αυτό, αλλά χαιρόμαστε επίσης σε σχέση με τον Θεό μέσω του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, μέσω του οποίου έχουμε λάβει τώρα τη συμφιλίωση.+
12 Γι’ αυτό, όπως μέσω ενός ανθρώπου μπήκε η αμαρτία στον κόσμο και μέσω της αμαρτίας ο θάνατος,+ και έτσι ο θάνατος απλώθηκε σε όλους τους ανθρώπους, επειδή όλοι είχαν αμαρτήσει+—. 13 Διότι η αμαρτία υπήρχε στον κόσμο πριν από τον Νόμο, αλλά όταν δεν υπάρχει νόμος δεν καταλογίζεται αμαρτία σε κανέναν.+ 14 Παρ’ όλα αυτά, ο θάνατος βασίλεψε από τον Αδάμ μέχρι τον Μωυσή, ακόμη και σε εκείνους που δεν είχαν αμαρτήσει με τον ίδιο τρόπο με τον οποίο διέπραξε παράβαση ο Αδάμ, ο οποίος από κάποιες απόψεις είναι όμοιος με εκείνον που επρόκειτο να έρθει.+
15 Αλλά το δώρο δεν είναι όπως το παράπτωμα. Διότι αν με το παράπτωμα ενός ανθρώπου πέθαναν πολλοί, πόσο περισσότερο αφθόνησε* για πολλούς η παρ’ αξίαν καλοσύνη του Θεού και η δωρεά του μέσω της παρ’ αξίαν καλοσύνης του ενός ανθρώπου,+ του Ιησού Χριστού!+ 16 Επίσης, δεν ισχύει για τη δωρεά ό,τι ισχύει για τις συνέπειες της αμαρτίας του ενός ανθρώπου.+ Διότι η κρίση ύστερα από ένα παράπτωμα ήταν καταδίκη,+ αλλά το δώρο ύστερα από πολλά παραπτώματα ήταν ανακήρυξη δικαιοσύνης.+ 17 Διότι αν με το παράπτωμα του ενός ανθρώπου βασίλεψε ο θάνατος μέσω αυτού του ενός,+ πόσο περισσότερο εκείνοι που λαβαίνουν την αφθονία της παρ’ αξίαν καλοσύνης και της δωρεάς της δικαιοσύνης+ θα βασιλέψουν+ με ζωή μέσω του ενός, του Ιησού Χριστού!+
18 Άρα λοιπόν, όπως μέσω ενός παραπτώματος το αποτέλεσμα για κάθε είδους ανθρώπους ήταν καταδίκη,+ έτσι και μέσω μιας πράξης δικαίωσης το αποτέλεσμα για κάθε είδους ανθρώπους+ είναι το ότι ανακηρύσσονται δίκαιοι για ζωή.+ 19 Διότι όπως μέσω της ανυπακοής του ενός ανθρώπου πολλοί έγιναν αμαρτωλοί,+ έτσι και μέσω της υπακοής του ενός πολλοί θα γίνουν δίκαιοι.+ 20 Ο δε Νόμος εμφανίστηκε για να αυξηθούν τα παραπτώματα.+ Αλλά όπου αφθόνησε η αμαρτία, αφθόνησε ακόμη περισσότερο η παρ’ αξίαν καλοσύνη. 21 Για ποιον σκοπό; Ώστε, όπως η αμαρτία βασίλεψε με τον θάνατο,+ έτσι να βασιλέψει και η παρ’ αξίαν καλοσύνη μέσω δικαιοσύνης οδηγώντας σε αιώνια ζωή μέσω του Ιησού Χριστού του Κυρίου μας.+