લૂક
૨૨ બેખમીર રોટલીનો તહેવાર* પાસે આવતો હતો.+ એને પાસ્ખાનો+ તહેવાર પણ કહેવામાં આવે છે. ૨ મુખ્ય યાજકો અને શાસ્ત્રીઓ લોકોથી ડરતા હોવાથી,+ વિચારતા હતા કે કઈ રીતે ઈસુને મારી નાખવા.+ ૩ બારમાંનો એક યહૂદા જે ઇસ્કારિયોત કહેવાતો હતો, તેના દિલ પર શેતાને કાબૂ જમાવ્યો.+ ૪ તે મુખ્ય યાજકો અને મંદિરના રક્ષકોના અધિકારીઓ પાસે ગયો. ઈસુને દગો આપીને તેઓને સોંપી દેવા વિશે તેણે વાત કરી.+ ૫ એનાથી તેઓ ઘણા ખુશ થયા. તેઓએ તેને ચાંદીના સિક્કા આપવાનું નક્કી કર્યું.+ ૬ તે સહમત થઈ ગયો અને ટોળું આસપાસ ન હોય ત્યારે ઈસુને દગો દેવાની તક શોધવા લાગ્યો.
૭ બેખમીર રોટલીના તહેવારનો પહેલો દિવસ આવ્યો, જ્યારે પાસ્ખાનું બલિદાન ચઢાવવામાં આવતું.+ ૮ ઈસુએ પિતર અને યોહાનને મોકલ્યા અને કહ્યું: “જાઓ અને આપણા માટે પાસ્ખાના ભોજનની તૈયારી કરો.”+ ૯ તેઓએ પૂછ્યું: “તમે શું ચાહો છો, અમે ક્યાં જઈને એની તૈયારી કરીએ?” ૧૦ તેમણે કહ્યું: “તમે શહેરમાં જશો ત્યારે, પાણીનું માટલું લઈને જતો એક માણસ તમને મળશે. તે જે ઘરમાં જાય એમાં તેની પાછળ પાછળ જાઓ.+ ૧૧ એ ઘરના માલિકને કહેજો કે ‘ઉપદેશક કહે છે: “મહેમાનનો ઓરડો ક્યાં છે, જ્યાં હું મારા શિષ્યો સાથે પાસ્ખાનું ભોજન લઈ શકું?”’ ૧૨ એ માણસ તમને ઉપરના માળે તૈયાર કરેલો એક મોટો ઓરડો બતાવશે. ત્યાં પાસ્ખાની તૈયારી કરજો.” ૧૩ એટલે તેઓ ગયા અને જેવું તેમણે કહ્યું હતું એવું જ થયું. તેઓએ પાસ્ખા માટે તૈયારી કરી.
૧૪ સમય થયો ત્યારે ઈસુ પ્રેરિતો સાથે જમવા બેઠા.+ ૧૫ તેમણે તેઓને કહ્યું: “હું દુઃખ સહન કરું એ પહેલાં, તમારી સાથે પાસ્ખાનું ભોજન ખાવાની મને ઘણી ઇચ્છા હતી. ૧૬ હું તમને જણાવું છું કે ઈશ્વરના રાજ્યમાં એ બધું પૂરું નહિ થાય ત્યાં સુધી હું એ ફરીથી ખાવાનો નથી.” ૧૭ પછી પ્યાલો લઈને તેમણે પ્રાર્થનામાં ઈશ્વરનો આભાર માન્યો અને કહ્યું: “તમે આ લો અને એક પછી એક એમાંથી પીઓ. ૧૮ હું તમને જણાવું છું કે ઈશ્વરનું રાજ્ય આવે ત્યાં સુધી હું ફરીથી દ્રાક્ષદારૂ પીવાનો નથી.”
૧૯ પછી ઈસુએ રોટલી લીધી+ અને પ્રાર્થનામાં ઈશ્વરનો આભાર માન્યો. તેમણે એ તોડી અને શિષ્યોને આપીને કહ્યું: “આ મારા શરીરને રજૂ કરે છે.+ એ તમારા માટે આપવામાં આવશે.+ મારી યાદમાં આ કરતા રહો.”+ ૨૦ જ્યારે તેઓએ સાંજનું ભોજન લઈ લીધું, ત્યારે તેમણે પ્યાલો લઈને એવું જ કર્યું. તેમણે કહ્યું: “આ પ્યાલો મારા લોહીના આધારે+ થયેલા નવા કરારને+ રજૂ કરે છે. એ લોહી તમારા માટે વહેવડાવવામાં આવશે.+
૨૧ “પણ જુઓ! મને દગો દેનાર મારી સાથે મેજ પર જમે છે.+ ૨૨ ભાખવામાં આવ્યું છે એ પ્રમાણે+ માણસના દીકરાનું મરણ થશે. પણ તેને દગો દેનારને અફસોસ!”+ ૨૩ તેઓ એકબીજાને પૂછવા લાગ્યા કે તેઓમાંથી કોણ એવું કરશે.+
૨૪ તેઓ વચ્ચે ગરમાગરમ ચર્ચા પણ થઈ કે તેઓમાં સૌથી મોટું કોણ ગણાય.+ ૨૫ ઈસુએ તેઓને કહ્યું: “દુનિયાના રાજાઓ પ્રજા પર હુકમ ચલાવે છે. પ્રજા પર જેઓ અધિકાર ચલાવે છે તેઓ દાતા કહેવાય છે.+ ૨૬ પણ તમારે એવા ન થવું.+ તમારામાં જે કોઈ સૌથી મોટો હોય તે સૌથી નાના જેવો બને.+ જે આગેવાની લેતો હોય તે સેવક જેવો બને. ૨૭ મોટું કોણ, જમવા બેસનાર કે પીરસનાર?* શું જમવા બેસનાર નહિ? પણ હું તમારી વચ્ચે પીરસનાર જેવો છું.+
૨૮ “પણ મારી કસોટીઓમાં+ તમે જ મને સાથ આપ્યો છે.+ ૨૯ જેમ મારા પિતાએ મારી સાથે રાજ્યનો કરાર કર્યો છે, તેમ હું તમારી સાથે રાજ્યનો+ કરાર કરું છું. ૩૦ એ માટે કે મારા રાજ્યમાં+ તમે મારી મેજ પરથી ખાઓ-પીઓ અને રાજ્યાસનો+ પર બેસીને ઇઝરાયેલનાં ૧૨ કુળોનો ન્યાય કરો.+
૩૧ “સિમોન, સિમોન, શેતાને તમને બધાને ઘઉંની જેમ ચાળવાની માંગ કરી છે.+ ૩૨ પણ મેં તારા માટે વિનંતી કરી છે કે તારી શ્રદ્ધા ખૂટે નહિ.+ તું પસ્તાવો કરીને પાછો ફરે ત્યારે, તારા ભાઈઓને દૃઢ કરજે.”+ ૩૩ પિતરે કહ્યું: “માલિક, હું તમારી સાથે કેદમાં જવા અને મરવા પણ તૈયાર છું.”+ ૩૪ તેમણે કહ્યું: “પિતર, હું તને જણાવું છું કે તું આજે ત્રણ વાર મને ઓળખવાની ના પાડીશ અને પછી જ કૂકડો બોલશે.”+
૩૫ તેમણે આમ પણ કહ્યું: “મેં તમને પૈસા ને ખોરાકની થેલી વગર અને ચંપલ વગર મોકલ્યા+ ત્યારે શું કશાની ખોટ પડી હતી?” તેઓએ કહ્યું: “ના!” ૩૬ તેમણે કહ્યું: “હવે જેની પાસે પૈસાની થેલી હોય તે લઈ લે. એવી જ રીતે ખોરાકની થેલી લે. જેની પાસે તલવાર ન હોય, તે પોતાનો ઝભ્ભો વેચીને એ ખરીદી લે. ૩૭ પવિત્ર લખાણો કહે છે: ‘તેને દુષ્ટો સાથે ગણવામાં આવ્યો.’+ હું તમને જણાવું છું કે એ મારા વિશે લખાયું છે. જે કંઈ લખાયું છે એ મારામાં પૂરું થઈ રહ્યું છે.”+ ૩૮ તેઓએ કહ્યું: “માલિક જુઓ! આ રહી બે તલવાર.” તેમણે કહ્યું: “એ પૂરતી છે.”
૩૯ પછી ત્યાંથી નીકળીને ઈસુ પોતાની રીત પ્રમાણે જૈતૂન પર્વત પર ગયા. શિષ્યો પણ તેમની પાછળ પાછળ ગયા.+ ૪૦ તેઓ એ જગ્યાએ પહોંચ્યા ત્યારે તેમણે કહ્યું: “પ્રાર્થના કરતા રહો, જેથી તમે કસોટીમાં આવી ન પડો.”+ ૪૧ તે થોડે દૂર ગયા અને ઘૂંટણિયે પડીને પ્રાર્થના કરવા લાગ્યા: ૪૨ “હે પિતા, જો તમે ચાહતા હો તો આ પ્યાલો* મારાથી દૂર કરો. તોપણ મારી ઇચ્છા નહિ, તમારી ઇચ્છા પ્રમાણે થાઓ.”+ ૪૩ એ સમયે સ્વર્ગમાંથી એક દૂત તેમની પાસે આવ્યો અને તેમને હિંમત આપી.+ ૪૪ પણ તેમની વેદનાનો કોઈ પાર ન હતો. એટલે તે કાલાવાલા કરીને પ્રાર્થના કરવા લાગ્યા.+ લોહીનાં ટીપાં જેવો તેમનો પરસેવો જમીન પર પડવા લાગ્યો. ૪૫ તે પ્રાર્થના કરીને ઊભા થયા અને શિષ્યો પાસે ગયા. તેઓ શોક અને થાકને કારણે ઊંઘી ગયા હતા.+ ૪૬ તેમણે તેઓને કહ્યું: “તમે કેમ ઊંઘો છો? ઊઠો અને પ્રાર્થના કરતા રહો, જેથી તમે કસોટીમાં આવી ન પડો.”+
૪૭ હજુ તો તે બોલતા હતા એવામાં ઘણા લોકો આવ્યા. યહૂદા તેઓને લઈ આવ્યો, જે બારમાંનો એક હતો. તે ઈસુને ચુંબન કરવા આગળ આવ્યો.+ ૪૮ ઈસુએ તેને પૂછ્યું: “યહૂદા, શું તું ચુંબન કરીને માણસના દીકરાને દગો દે છે?” ૪૯ ઈસુની આસપાસ ઊભેલા શિષ્યોએ જોયું કે શું બની રહ્યું છે. તેઓએ કહ્યું: “માલિક, શું અમે તલવાર ચલાવીએ?” ૫૦ અરે, એકે તો પ્રમુખ યાજકના ચાકર પર તલવારથી ઘા કરીને તેનો જમણો કાન ઉડાવી દીધો.+ ૫૧ પણ ઈસુએ કહ્યું: “બસ બહુ થયું.” તે ચાકરના કાનને અડક્યા અને સાજો કર્યો. ૫૨ મુખ્ય યાજકો, મંદિરના રક્ષકોના અધિકારીઓ અને વડીલો તેમને પકડવા આવ્યા હતા. ઈસુએ તેઓને કહ્યું: “લુટારા સામે આવતા હો એમ તલવારો અને લાઠીઓ લઈને કેમ આવ્યા છો?+ ૫૩ રોજ હું મંદિરમાં તમારી સાથે હતો ત્યારે+ તમે મને પકડ્યો નહિ.+ પણ આ તમારો સમય છે અને હમણાં અંધકારની સત્તા છે.”+
૫૪ પછી તેઓ ઈસુને પકડીને લઈ ગયા.+ તેઓ તેમને પ્રમુખ યાજકના ઘરે લઈ આવ્યા. પણ પિતર થોડું અંતર રાખીને પાછળ પાછળ આવતો હતો.+ ૫૫ લોકો આંગણાની વચ્ચે તાપણું કરીને બેઠા ત્યારે પિતર પણ તેઓ સાથે બેઠો.+ ૫૬ તાપણાના પ્રકાશમાં બેઠેલા પિતરને એક દાસીએ ધ્યાનથી જોતા કહ્યું: “આ માણસ પણ તેની સાથે હતો.” ૫૭ પિતરે ના પાડી અને કહ્યું: “હું તેને નથી ઓળખતો.” ૫૮ થોડી વાર પછી બીજા એક માણસે તેને જોઈને કહ્યું: “તું પણ તેઓમાંનો એક છે.” પણ પિતરે કહ્યું: “ના ભાઈ ના.”+ ૫૯ એકાદ કલાક પછી બીજા એક માણસે ભાર દઈને કહ્યું: “ચોક્કસ આ માણસ પણ તેની સાથે હતો, કેમ કે તે ગાલીલનો છે!” ૬૦ પિતરે કહ્યું: “તું જે કહે છે એ હું જાણતો નથી.” તે હજુ બોલતો હતો એટલામાં કૂકડો બોલ્યો. ૬૧ એ વખતે ઈસુએ* ફરીને સીધું પિતરની સામે જોયું. પિતરને યાદ આવ્યું કે ઈસુએ* કહ્યું હતું: “આજે કૂકડો બોલે એ પહેલાં તું ત્રણ વાર મને ઓળખવાની ના પાડીશ.”+ ૬૨ તે બહાર જઈને ધ્રૂસકે ને ધ્રૂસકે રડ્યો.
૬૩ ઈસુની ચોકી કરનારા માણસો તેમની મશ્કરી કરવા લાગ્યા,+ તેમને મારવા લાગ્યા.+ ૬૪ તેઓએ તેમનો ચહેરો ઢાંકી દીધો અને પૂછવા લાગ્યા: “જો તું પ્રબોધક હોય તો બોલ, તને કોણે માર્યું?” ૬૫ તેઓએ તેમનું ઘણું અપમાન કર્યું અને તેમની નિંદા કરી.
૬૬ દિવસ થયો ત્યારે લોકોના વડીલોની સભા ભરાઈ.+ મુખ્ય યાજકો અને શાસ્ત્રીઓ ભેગા થયા. તેઓ તેમને યહૂદી ન્યાયસભામાં* લઈ ગયા અને કહ્યું: ૬૭ “જો તું ખ્રિસ્ત હોય તો અમને જણાવ.”+ તેમણે તેઓને કહ્યું: “હું તમને કહું તોપણ તમે માનવાના નથી. ૬૮ જો હું તમને સવાલ પૂછું તો તમે જવાબ આપવાના નથી. ૬૯ પણ હવેથી માણસનો દીકરો+ શક્તિશાળી ઈશ્વરના જમણા હાથે બેસશે.”+ ૭૦ આ સાંભળીને તેઓએ પૂછ્યું: “એટલે શું તું ઈશ્વરનો દીકરો છે?” તેમણે કહ્યું: “તમે પોતે કહો છો કે હું તે છું.” ૭૧ તેઓએ કહ્યું: “આપણને વધારે સાક્ષીની શું જરૂર છે? આપણે તેના જ મોઢે સાંભળ્યું છે.”+