1 Πέτρου
2 ᾿Απορρίψαντες λοιπὸν πᾶσαν κακίαν καὶ πάντα δόλον καὶ ὑποκρίσεις καὶ φθόνους καὶ πάσας καταλαλιάς, 2 ἐπιποθήσατε ὡς νεογέννητα βρέφη τὸ λογικὸν ἄδολον γάλα, διὰ νὰ αὐξηθῆτε δι᾿ αὐτοῦ, 3 ἐπειδή ἐγεύθητε ὅτι ἀγαθὸς ὁ Κύριος. 4 Εἰς τὸν ὁποῖον προσερχόμενοι, ὡς εἰς λίθον ζῶντα, ὑπὸ μὲν τῶν ἀνθρώπων ἀποδεδοκιμασμένον, παρὰ δὲ τῷ Θεῷ ἐκλεκτόν, ἔντιμον, 5 καὶ σεῖς, ὡς λίθοι ζῶντες, οἰκοδομεῖσθε οἶκος πνευματικός, ἱεράτευμα ἅγιον, διὰ νὰ προσφέρητε πνευματικὰς θυσίας εὐπροσδέκτους εἰς τὸν Θεὸν διὰ Ἰησοῦ Χριστοῦ· 6 διὰ τοῦτο καὶ περιέχεται ἐν τῇ γραφῇ·
Ἰδού, θέτω ἐν Σιὼν λίθον ἀκρογωνιαῖον, ἐκλεκτόν, ἔντιμον,
καὶ ὁ πιστεύων ἐπ᾿ αὐτὸν δὲν θέλει καταισχυνθῆ.
7 Εἰς ἐσᾶς λοιπὸν τοὺς πιστεύοντας εἶναι ἡ τιμή, εἰς δὲ τοὺς ἀπειθοῦντας
ὁ λίθος, τὸν ὁποῖον ἀπεδοκίμασαν οἱ οἰκοδομοῦντες,
οὗτος ἔγεινε κεφαλή γωνίας
8 καὶ
λίθος προσκόμματος καὶ πέτρα σκανδάλου·
οἵτινες προσκόπτουσιν εἰς τὸν λόγον, ὄντες ἀπειθεῖς, εἰς τὸ ὁποῖον καὶ ἦσαν προσδιωρισμένοι· 9 σεῖς ὅμως εἶσθε γένος ἐκλεκτόν, βασίλειον ἱεράτευμα, ἔθνος ἅγιον, λαὸς τὸν ὁποῖον ἀπέκτησεν ὁ Θεός, διὰ νὰ ἐξαγγείλητε τὰς ἀρετὰς ἐκείνου, ὅστις σᾶς ἐκάλεσεν ἐκ τοῦ σκότους εἰς τὸ θαυμαστὸν αὑτοῦ φῶς· 10 οἱ ποτὲ μή ὄντες λαός, τώρα δὲ λαὸς τοῦ Θεοῦ, οἱ ποτὲ μή ἠλεημένοι, τώρα δὲ ἐλεηθέντες.
11 ᾿Αγαπητοί, σᾶς παρακαλῶ ὡς ξένους καὶ παρεπιδήμους, νὰ ἀπέχητε ἀπὸ τῶν σαρκικῶν ἐπιθυμιῶν, αἵτινες στρατεύονται κατὰ τῆς ψυχῆς, 12 νὰ ἔχητε καλήν τὴν διαγωγήν σας μεταξὺ τῶν ἐθνῶν, ἵνα ἐνῷ σᾶς καταλαλοῦσιν ὡς κακοποιούς, ἐκ τῶν καλῶν ἔργων, ὅταν ἴδωσιν αὐτά, δοξάσωσι τὸν Θεὸν ἐν τῇ ἡμέρᾳ τῆς ἐπισκέψεως.
13 Ὑποτάχθητε λοιπὸν εἰς πᾶσαν ἀνθρωπίνην διάταξιν διὰ τὸν Κύριον· εἴτε εἰς βασιλέα, ὡς ὑπερέχοντα, 14 εἴτε εἰς ἡγεμόνας, ὡς δι᾿ αὐτοῦ πεμπομένους εἰς ἐκδίκησιν μὲν κακοποιῶν, ἔπαινον δὲ ἀγαθοποιῶν· 15 διότι οὕτως εἶναι τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ, ἀγαθοποιοῦντες νὰ ἀποστομόνητε τὴν ἀγνωσίαν τῶν ἀφρόνων ἀνθρώπων· 16 ὡς ἐλεύθεροι, καὶ μή ὡς ἔχοντες τὴν ἐλευθερίαν ἐπικάλυμμα τῆς κακίας, ἀλλ᾿ ὡς δοῦλοι τοῦ Θεοῦ. 17 Πάντας τιμήσατε, τὴν ἀδελφότητα ἀγαπᾶτε, τὸν Θεὸν φοβεῖσθε, τὸν βασιλέα τιμᾶτε.
18 Οἱ οἰκέται ὑποτάσσεσθε ἐν παντὶ φόβῳ εἰς τοὺς κυρίους σας, οὐ μόνον εἰς τοὺς ἀγαθοὺς καὶ ἐπιεικεῖς, ἀλλὰ καὶ εἰς τοὺς διεστραμμένους. 19 Διότι τοῦτο εἶναι χάρις, τὸ νὰ ὑποφέρῃ τις λύπας διὰ τὴν εἰς τὸν Θεὸν συνείδησιν, πάσχων ἀδίκως. 20 Διότι ποία δόξα εἶναι, ἐὰν ἁμαρτάνοντες καὶ ῥαπιζόμενοι ὑπομένητε; ἐὰν ὅμως ἀγαθοποιοῦντες καὶ πάσχοντες ὑπομένητε, τοῦτο εἶναι χάρις παρὰ τῷ Θεῷ. 21 Διότι εἰς τοῦτο προσεκλήθητε, ἐπειδή καὶ ὁ Χριστὸς ἔπαθεν ὑπὲρ ὑμῶν, ἀφίνων παράδειγμα εἰς ὑμᾶς διὰ νὰ ἀκολουθήσητε τὰ ἴχνη αὐτοῦ· 22 ὅστις ἁμαρτίαν δὲν ἔκαμεν, οὐδὲ εὑρέθη δόλος ἐν τῷ στόματι αὐτοῦ. 23 Ὅστις λοιδορούμενος δὲν ἀντελοιδόρει, πάσχων δὲν ἠπείλει, ἀλλὰ παρέδιδεν ἑαυτὸν εἰς τὸν κρίνοντα δικαίως· 24 ὅστις τὰς ἁμαρτίας ἡμῶν αὐτὸς ἐβάστασεν ἐν τῷ σώματι αὑτοῦ ἐπὶ τοῦ ξύλου, διὰ νὰ ζήσωμεν ἐν τῇ δικαιοσύνῃ, ἀποθανόντες κατὰ τὰς ἁμαρτίας· μὲ τοῦ ὁποίου τὴν πληγήν ἰατρεύθητε. 25 Διότι ὑπήρχετε ὡς πρόβατα πλανώμενα, ἀλλὰ τώρα ἐπεστράφητε εἰς τὸν ποιμένα καὶ ἐπίσκοπον τῶν ψυχῶν σας.